Εδώ μάθαμε ότι καλά κάναν κάποιοι και εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό (άλλο που δεν ήθελε και αυτός βέβαια) με ψεύτικες υποσχέσεις και στοιχεία για να κερδίσουν την ψήφο του.
Επίσης η λέξη είναι κΟμμουνιστής με Ο και χωρίς Υ.
Από το cOmmunist.
Α καλά, ναι! Σιγά τον ανταγωνισμό! Μιλάμε για την πολιτικό που στο debate των προεδρικών είχε προτείνει να συγκροτηθεί ειδικό σώμα αστυνομίας για να συνοδεύει τις γυναίκες αστυνομικούς, ώστε να μειωθούν τα κρούσματα βιασμών γυναικών αστυνομικών. Πόντια (ή Βελγίς).
Μονολεκτικό ανέκδοτο, ειδικά για σένα: «Segolisme».
Κύριε, έχεις δίκιο.
Α δεν ξέρω από αυτά, ρώτα τον mandrake.
Νομίζω πως συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Πάντως, αναρωτιέμαι σε ποια ιδεολογία ανήκουν όλα αυτά, γιατί ο παρεμβατισμός και η συντήρηση ενός υδροκέφαλου δημοσίου τομέα με κραυγαλέα μείωση μισθών δεν είναι πολύ «φιλελεύθερα» πράγματα, παρά τα όσα λένε κανάλια και υποδημοσιογράφοι.
Έλα ντε! Έβλεπα τον Γιωργάκη να ανακοινώνει τα μέτρα αναψοκοκκινισμένος και απολογητικός και σκεφτόμουν πως τελικά τίποτα ουσιαστικό δεν θα γίνει γιατί απλά αυτή η κυβέρνηση δεν ξέρει πως να το κάνει, δεν το πιστεύει, δεν το έχει στο πολιτικό DNA της. Και κακά τα ψέματα δεν το έχουν ούτε οι άλλοι που ενδέχεται να κυβερνήσουν, αν φύγουν αυτοί…
H κατάντια μας είναι τέτοια που μόνη ελπίδα μας είναι να έχει όλο και μεγαλύτερο λόγο στην κατάρτιση των προϋπολογισμών της Ελλάδας η ΕΚΤ!
To αγαπημένο μου όμως ανέκδοτο είναι αυτό που λένε κάποιοι -το έχεις ακούσει είμαι σίγουρος- να βγούμε από το ? να αρχίσουμε να κόβουμε χρήμα και να πάει λέει ο κατώτατος μισθός στο αντίστοιχο των 1800?. Εκεί να δεις γέλια! :lol:
Πάντως, αναρωτιέμαι σε ποια ιδεολογία ανήκουν όλα αυτά, γιατί ο παρεμβατισμός και η συντήρηση ενός υδροκέφαλου δημοσίου τομέα με κραυγαλέα μείωση μισθών δεν είναι πολύ «φιλελεύθερα» πράγματα, παρά τα όσα λένε κανάλια και υποδημοσιογράφοι.
Παντως μακαρι να μην στραφουμε σε οποιαδηποτε τετοιου ειδους ιδεολογια παλι…Παλιες αποτυχημενες συνταγες που στο τελος την πληρωνουν παντα οι ιδιοι και οι ιδιοι ειτε με πολεμους,ειτε με καταπατηση ολων των δικαιωματων τους,οποτε ποιο το νοημα για ολους εσας να τις υποστηριζετε?
Οσο αστειος ακουγεται ο βασικος των 1500 ευρω αλλο τοσο αστεια μου ακουγεται η γκρινια καποιων για να εφαρμοσθουν νεο-φιλελευθερες πολιτικες…:!:
Εγώ π.χ. θα απέφευγα να αρχίσω να διαφωνώ μαζί σου για θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας γιατί και αυτή η κουβέντα θα ήταν (αντίστροφα) άνιση.
Δεν προασπαθώ να σε φιμώσω βέβαια, σε καμία περίπτωση. Αν επιμένεις μπορούμε να μιλήσουμε για νομισματική πολιτική.
Χρόνια Πολλά (δεν ειρωνεύομαι, στα αλήθεια εύχομαι αποφεύγοντας το πιό θρησκευτικά φορτισμένο “Καλή Ανάσταση” )
Λυπάμαι που εκ προιμίου θεωρείς ότι όποιος δεν έχει σπουδάσει οικονομικά είναι “άνισο” να συζητά μαζί σου. Και κρίμα που το βλέπεις έτσι γιατί πίστευα ότι σέβεσαι περισσότερο τις απόψεις των συνομιλητών σου και δεν πιστεύεις σε αυθεντίες. Μππορείς λοιπόν να συνεχίζεις να μιλάς με όποιον από το φόρουμ έχει σπουδάσει οικονομικά και τον Vic που, μπορεί να μην τα έχει σπουδάσει αλλά συμφωνείτε έτσι κι αλλιώς. Εν τω μεταξύ εγώ θα μιλάω με τους υπόλοιπους αδαείς, αν δε σε πειράζει, και θα λέμε τις σαχλαμάρες μας.
«Πάλι», τί εννοείς «πάλι»; «Παλιές»; «Αποτυχημένες»; Σε τί αναφέρεσαι;
Αν έχεις την καλοσύνη επεξήγησε τί εννοείς, γιατί αντιθέτως εγώ θα υποστήριζα ότι η μερική ώθηση προς πιο φιλελεύθερες πολιτικές, μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδήγησε τη Ευρώπη (εννοώντας τα κράτη μέλη προφανώς) σε μεταξύ τους ειρήνη για διάστημα εξήντα ετών, και αυτό για πρώτη φορά στην ιστορία.
Πάντως, δεν νομίζω ότι είναι σαφές για τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου τι σημαίνει «φιλελεύθερος», τι «νεοφιλελεύθερος» και αν υπάρχει και ποιά είναι η διαφορά ανάμεσα στα δύο. Αυτό ακριβώς υπογραμμίζω με το παραπάνω σχόλιό μου σχετικά με την κυβερνητική πολιτική και τον τρόπο που αυτή χρωματίζεται από τον Τύπο. Φυσικά, οι διάφοροι χώροι της αριστεράς, μέρος του αναρχικού χώρου, αλλά και όλο και περισσότερο η ακροδεξιά, τείνουν να συγχέουν σκοπίμως την φιλελεύθερη ιδεολογία με μια μορφή σκληρής φεουδαρχικής πλουτοκρατίας υποβασταζόμενης από το κράτος. Αυτά τα δύο είναι ασύμβατα εξ ορισμού. Μην συνεχίζουμε να έχουμε στο νου σαν υπόδειγμα φιλελευθερισμού τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι.
Αν φτιάχναμε «νέες» δραχμές και εξασφαλίζαμε αύριο το πρωί ο ελάχιστος μισθός να αντιστοιχεί σε 1500 ευρώ, σε καναδυό χρόνια το πιθανότερο είναι αυτός ο μισθός να κατέληγε, εξαιτίας του πληθωρισμού, να μπορεί να αγοράσει μόνο δυο φρατζόλες ψωμί. Εκεί είναι το «αστείο».
Από την άλλη, πού ακριβώς βρίσκεται το αστείο στο να αναζητά κανείς περισσότερες προσωπικές και οικονομικές ελευθερίες προς όφελος των πολιτών και εις βάρος της διόγκωσης των εξουσιών του ανίκανου κράτους;
Στο ότι “οι πολίτες” δεν είναι ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο που έχει κοινά συμφέροντα. Το γεγονός ότι εμένα και τον Λάτση μας βάζεις στην ίδια κατηγορία (ως “πολίτες”) είναι ξεκαρδιστικό.
Σιγά, βρε παλικάρια, μαζέψτε λίγο τη μαγκιά, δεν θα αντέξει ο server.
Απαντάς έτσι στην ερώτηση: «Πού ακριβώς βρίσκεται το αστείο στο να αναζητά κανείς περισσότερες προσωπικές και οικονομικές ελευθερίες προς όφελος των πολιτών και εις βάρος της διόγκωσης των εξουσιών του ανίκανου κράτους;». Υποθέτω ότι εννοείς ότι το συμφέρον του πλουσίου είναι να αυξήσει την περιουσία του (λες και του φτωχού είναι άλλο).
Η φιλελεύθερη ιδεολογία δεν θα μπορούσε να ανεχθεί όμως ο πλούσιος να συντηρεί ή να αυξάνει την περιουσία του εις βάρος των ελευθεριών των άλλων πολιτών, μέσω καταχρηστικών μονοπωλίων, καρτέλ και λοιπών επιθέσεων στην ελευθερία της αγοράς. Αν λοιπόν αναζητούμε τις ίδιες ελευθερίες για όλους τους πολίτες, δεν δυνάμεθα να αποδεχόμαστε περισσότερες ελευθερίες για οποιονδήποτε από τους δύο. Συνεπώς, εάν ένα κράτος υπερασπίζει περισσότερο τις ελευθερίες μέρους των πολιτών, δεν είναι φιλελεύθερο και ας μην συνεχίσουμε τη σύγχυση στην οποία αναφέρομαι παραπάνω.
Στο παράδειγμά σου, στη σημερινή Ελλάδα δηλαδή, και οι δύο πολίτες βρίσκεστε σε καθεστώς παρεμβατισμού και ελλιπούς οικονομικής ελευθερίας, το οποίο φαντάζομαι πως θεωρείς ότι λειτουργεί υπέρ του ενός και εις βάρος του άλλου. Κατά τη γνώμη μου, η λύση δεν είναι περισσότερη παρέμβαση του κράτους για να βελτιώσει τη δική σου θέση, αλλά λιγότερη παρέμβασή του, ώστε να πάψει να συντηρεί και να υπερασπίζει όσους βάλλουν κατά της ελεύθερης αγοράς.