Ιδεολογικές συζητήσεις

Podium
#761

Με πρόλαβε ο ChrisP αλλά αν θέλουμε να πάμε τη μεταφορά λίγο παραπέρα, ο πατέρας των mandrake-floydized είναι ένας υπάλληλος των 550 ευρώ, ο Mandrake έχει ταλέντο στο μπαλέτο και μπορεί να γίνει ο επόμενος Νουρέγιεφ αλλά δεν έχει λεφτά να τον στείλει σε μια ακδημία χωρού για να αξιοποιήασει το ταλέντο του ενώ ο Floydized από την άλλη θα μπορούσε να γίνει ο νέος Mozart αλλά δεν έχει λεφτά να τον στείλει σε ένα ωδείο της προκοπής.

Οι επιλογές του πατέρα σε αυτή τη φάση είναι α) να τους παρακινήσει να γίνουν ο ένας υδραυλικός και ο άλλος ηλεκτρολόγος (επειδή θα του έρχεται φτηνότερα και συν τοις άλλοις είναι λαικός τύπος και αυτά του ακούγονται πολύ αδερφίστικα μαμπο τζάμπο) γιατί “μαθε τέχνη και άστηνε…”, β) να κάνει το σκατό του παξιμάδι και να στείλει τον ένα να κυνηγήσει το όνειρο του κάνοντας ξεκάθαρο διαχωρισμό στε αγαπημένο γιόκα-μαύρο πρόβατο.

Οι επιλογές των γιών θα είναι α) ακούνε τη συμβουλή του πατέρα τους γιατί είναι μικρά και άμαθα παιδιά και τη βλέπουν και λίγο παιδιά με φιλότιμο που δε μπορούν να βλέπουν τον πατέρα τους να χαμοσέρνεται με 550 ευρώ το μήνα + υπερωρίες των 4 ωρών επειδή δε βγαίνει, β) Πιάνουν μια δουλειά και κυνηγούν το όνειρο τους.

Κάπου δε μου βγαίνουν και τόαο απεριόριστες οι δυνατότητες αφού ακόμα και η β επιλογή των γιών είναι ζόρικος δρόμος.

Παρεπιπτόντως κάποιοι παίχτες δεν τραβάνε καν χαρτί. Η εικόνα της άστεγης(για τον Α ή Β λόγο) ζητιάνας μητέρας που ζητιανεύει στην Πανεπιστημίου με ένα μωρό στην αγκαλιά είναι φρικιαστικά οικεία και ΟΚ οι γονείς σύμφωνα με τη ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς και της τράπουλας κάψανε τα όποια χαρτιά είχαν και το σύστημα δικαιολογεί παράπλευρες απώλειες, με τα παιδιά τι σκατά γίνεται? Τι θα πρέπει να κάνουνε για να τραβήξουν χαρτί?

#762

Ως ευκαιρία, εννοείς “την επιχειρηματικότητα” ή την “πρόσβαση στην παιδεία” ή και τα 2; Ο Mule νομίζω εννοεί το πρώτο και ο Mandrake το δεύτερο…

έντιτ: DarthVader, νομίζω δεν έχεις καταλάβει για πιο πράγμα μιλάνε τα παιδιά.

#763

Όποιο από τα δύο και να πιάσουμε, η ύπαρξη κεφαλαίου είναι αυτή που θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το αν κάποιος θα καταφέρει να μετουσιώσει την “ευκαιρία” σε πραγματικότητα.

#764

Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά(αν θέλουν τα παιδιά μπορούν να με διορθώσουν) αλλά για να μη μακρυγορώ να το θέσω πιο απλά, αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα να καλιεργήσεις αυτό στο οποίο είσαι καλός δεν πας πουθενά, αν αυτό στο οποίο είσαι καλός δεν αφορά την αγορά τότε επίσης δεν πας πουθενά. Στην τελική, επειδή καλώς ή κακώς είναι και θέμα γονιδίων, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν τις δυνατότητες να είναι πολύ καλοί σε κάτι, σε αυτή την περίπτωση το σύστημα δε σου παρέχει εξ ορισμού κάποιο δίχτυ ασφαλείας και έχει το δικαίωμα να σε πετάξει στον κάδο χωρίς πολλές σκέψεις.

#765

ο Panos ο Stargazer π.χ., που είναι καλός στο να βρίσκει σωσίες, έχει στον ήλιο μοίρα?

#766

Στη CIA άνετα αν και το μεγάλο Project (Sadam) καταφέραν και το ολοκληρώσαν χωρίς αυτόν

#767

ε ναι, ποιος δεν θα ήθελε να δει τον Βασίλη Παϊτέρη σωσία του Ομπάμα

#768

Θα με ματιάσετε ρε ο Floydized και ο Floydized,αμαν,άμα δεν βάζω στο μπάσκετ την Κυριακή θα σας κυνηγάω

#769

Αυτό που είπα εγώ όμως δεν το καταλάβατε (ίσως να μην το εξέφρασα κι εγώ καλά). Το να δίνεις ίσες ευκαιρίες σε όποιον έχει κεφάλαιο για να επενδύσει, είναι σαν τη διαφήμιση με της Vodafone (ή όποιας είναι, δε θυμάμαι) “όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι”. Ελευθερία κεφαλίου ΔΕ σημαίνει και ελευθερία ατομική, αν δεν τυχαίνει να έχεις το εν λόγω κεφάλαιο. Κατά τον ίδιο τρόπο ισότητα κοινωνική όταν ο διπλανός μου έχει ένα κεφάλαιο χ εκατομμυρίων να κινεί κι εγώ δουλεύω μεροδούλι-μεροφάι, σαφώς και δεν υπάρχει.

Επίσης σε καμμία περίπτωση ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος Μαρξιστής επιμένει στο “πως μοιράζεται ο πλούτος που παράγεται”. Αντιθέτως είμαστε πολύ συγκεκριμένοι και καθόλου απρόσωποι σχετικά με το “πως μοιράζεται ο πλούτος που [B]παράγουμε[/B]”. Η διαφορά μας είναι ότι εσύ (και οι καπιταλιστές γενικότερα :p) νομίζετε ότι το κεφάλαιο παράγει πλούτο από μόνο του, αυτόματα. Διαιρείται και πολλαπλασιάζεται σαν την αμοιβάδα. Εμείς οι μαρξιστές πιστεύουμε ότι ο πλούτος παράγεται από την εργασία.

Κατά συνέπεια επανέρχομαι σε αυτό που συνεχώς προσπαθείτε να αγνοείτε και ξαναρωτώ. Πώς έχουμε ισότητα και φιλολαϊκό οικονομικό σύστημα όταν υπάρχει ήδη άνιση κατανομή του κεφαλαίου (κι ας μην είναι η ευθύνη της ελεύθερης αγοράς αυτό αλλά του πελατειακού κράτους, της φεουδαρχίας, του υπαρκτού σοσιαλισμού, της ύπαρξης εξωγήινων και ό,τι άλλο θέλετε εσείς) η οποία συντηρείται και αναπαράγεται από την ελεύθερη αγορά; Θα μου πείτε, αυτό το φύλλο σου μοίρασε η Τύχη. Έλα όμως που τη μοιρασιά δεν την κάνει καμία Τύχη, αλλά συγκεκριμένοι άνθρωποι με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που συνοπτικά ονομάζουμε άρχουσα τάξη.

#770

Εγώ μάλλον δεν θα δω αν τα βάζεις ή όχι, γιατί ο φιλελευθερισμός απαιτεί ευέλικτα εργασιακά ωράρια. :slight_smile:

#771

Εγώ χαζοδιαβάζω Κέυνς τώρα,που ο Mule δεν τον θεωρεί καν φιλελεύθερο,αλλού τα παράπονα!

Δεν θα έχει νόημα το μπάσκετ άμα λείπουν οι μπλακμεταλλάδες:(

#772

Δεν θα διαφωνήσω τελείως, αλλά ούτε και θα συμφωνήσω. Όπως γράφει και ο Μάνδρακας, το “κεφάλαιο” θα συνεργαστεί με όποιον θα εγγυηθεί την αύξηση του. Σε μια ελεύθερη οικονομία, οι ιδέες δεν κλέβονται (έχει διαφορά το “ελεύθερη οικονομία” από το “άνομη κοινωνία”). Το κεφάλαιο ψάχνει την ιδέα που θα χρηματοδοτήσει και ο εμπνευστής της το κεφάλαιο για την πραγματοποίηση της. Αν η ιδέα είναι καλή, τότε και το κεφάλαιο θα βρεθεί αλλά και η αγορά θα την επιβραβεύσει. Ο κόσμος της Ευρώπης και της Αμερικής έχει γεμίσει με venture capitalists και με κόσμο που επιζητά την βοήθεια τους. Η “minimum γραμμή εκκίνησης” των πολιτών σαφώς κάνει την διαφορά, αλλά στα μάτια μου είναι ανεξάρτητη του αν έχεις ελεύθερη οικονομία. Από την άλλη, θα προτιμούσα να κάνω την συζήτηση αυτή σε 6 μήνες από τώρα, όπου θα έχω και μια καλύτερη εικόνα της Αμερικής.

Παραδέχομαι όμως, πως η νοοτροπία του “έχω μια ιδέα και δουλεύω τον κώλο μου για να την πραγματοποίησω και να την βγάλω στην αγορά”, είναι μια νοοτροπία που είναι απαραίτητη για να λειτουργήσει μια ελεύθερη οικονομία και που έχει πάψει να υπάρχει στην Ελλάδα. Το βλέπω στον εαυτό μου και στους γύρω μου. Όλους μας τρομάζει η ανεργία αλλά ελάχιστους τους τρομάζει η έλλειψη επιχειρηματικότητας. Κύρια αιτία για αυτό, είναι το πως μας έχουν μεγαλώσει για να είμαστε αναλώσιμοι υπάλληλοι και μέσα παραγωγής τρίτων.

Λίγες μέρες πριν, το μεγαλύτερο παράδειγμα μας το έδωσε ο Μάνδρακας. Μίλησε για μια εταιρεία που βγάζει τεράστιο κέρδος, δίχως να κάνει κάτι εξεζητημένο και κανείς δεν τον ρώτησε για περαιτέρω πληροφορίες. Το ίδιο ποστ στην Αμερική (ακόμη και στη Γερμανία) θα είχε κάνει το inbox του Mandrake να ξεχειλίσει από private messages που θα ρωτούσαν περισσότερες info και για το αν ο mandrake ενδιαφέρεται να κάνει μια “ανταγωνίστρια” εταιρεία που θα εκμεταλλευτεί αυτή την έλλειψη ανταγωνισμού στην αγορά.

#773

Έχω έτοιμο και το business plan! Εγώ τρέχω μεγάλο κομμάτι της εταιρίας άρα τη δουλειά την ξέρω πολύ καλά, το μόνο που μου λείπει είναι το …κεφάλαιο! :smiley:

Πέρα από την πλάκα, και στον αντίποδα αυτού που γράφεις, το θέμα της “ιδέας” είναι πολύ ανισοβαρώς προβεβλημένο στις θεωρίες περί καπιταλισμού σε σχέση με το ποσοστό της συμμετοχής της στην πραγματικότητα. Και αυτό οφείλεται σαφώς στην πλύση εγκεφάλου με το αμερικάνικο όνειρο του φτωχού πλην τίμιου βιοπαλαιστή που ξυπνάει μία μέρα με την ΙΔΕΑ και από τοτε αλλάζει η ζωή του. Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοια παραδείγματα τύπου Facebook, αλλά δεν είναι αυτή η καθημερινότητα για εκατομμύρια ανθρώπων που είτε δεν μπορούν, είτε δεν έχουν τα μέσα για κάτι τέτοιο. Άρα λοιπόν μην εστιάζουμε στη λεπτομέρεια, το κεφάλαιο εκμεταλλεύεται καθημερινά πολύ περισσότερα πράγματα πριν “επιβραβεύσει” την ΙΔΕΑ

#774

Αυτό που περιγράφεις όμως δεν είναι το Αμερικάνικο όνειρο και σίγουρα όχι αυτό για το οποίο μιλάω. Οι Αμερικάνοι δεν ξυπνάνε και σκέφτονται το facebook και το Walmart ούτε θέλουν να γίνουν οι νέοι Bill Gates. Αυτά είναι στερεότυπα που έχουμε στην Ελλάδα. Το Αμερικάνικο όνειρο το ζεις και με πολύ λιγότερα, απλά τότε δεν είσαι αρκετά ενδιαφέρον για να γίνεις ταινία. Υπό μια έννοια, ακόμη και οι Amish της Αμερικής, το αμερικάνικο όνειρο ζουν.

#775

Eγώ και τα δύο εννοώ. Γιατί τα βλέπω και σε μεγάλο βαθμό αλληλένδετα.
Γενικά συμφωνώ με τα περισσότερα τελευτία ποστς σου.

@Floydized:
Δεν είμαι εγώ που δεν θεωρώ τον Keynes φιλελεύθερο, αλλά το σύνολο των ανθρώπων που γνωρίζουν έστω στοιχειώδη οικονομικά. Ο Keynes είναι ο πατέρας των… Kευνσιανών :smiley: (δηλαδή εξ’ ορισμού κρατιστής!)

Mandrake, Darth Vader σας χρωστάω από μία απάντηση αλλά δεν προλαβαίνω τώρα!

#776

Συμφωνώ,συμφωνώ και συμφωνώ!!

#777

Να ξαναγυρίσω λίγο τη συζήτηση στα ενεργειακά θέματα. Μου ήρθε σήμερα η ιδέα να ψάξω τις θέσεις των νεοφιλελεύθερων κομμάτων για τον κλάδο της ενέργειας, με αφορμή κυρίως τα θέματα των ΑΠΕ.

Βλέπω λοιπόν το ακόλουθο λινκ στη σελίδα της Δράσης:

Σημείο πρώτο - κείμενο καλογραμμένο και αρκετά επιστημονικό, σαφέστατο ανώτερο από τις αρλούμπες περί πράσινης ενέργειας του ΓΑΠ και συμπαρομαρτούντων.

Σημείο δεύτερο - παραθέτω από το κείμενο:

Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να είναι σταδιακή ώστε να μην απαξιώσει το ρόλο της ΔΕΗ και την καταστήσει μη ανταγωνιστική. Κι αυτό γιατί θεωρούμε ότι ένα ποσοστό της συνολικής εγκατεστημένης ισχύς (γύρω στο 25-30%) θα πρέπει να παραμείνει έστω έμμεσα υπο κρατικό έλεγχο. Ο φορέας που θα παραμείνει υπό κρατικό έλεγχο (ανταγωνιζόμενος σε συνθήκες αγοράς με τους υπόλοιπους παίκτες) θα παίζει το ρόλο του «επενδυτή ανάγκης» όταν αυτό χρειάζεται. [B]Σε περιπτώσεις που το σύστημα απειλείται με έλλειμμα προσφοράς (supply deficit) μεσοπρόθεσμα και οι ιδιώτες επενδυτές είναι απρόθυμοι να επενδύσουν για τη δημιουργία νέας ισχύος, ο «επενδυτής ανάγκης» θα αναλαμβάνει αυτό το ρόλο ώστε να αποφεύγονται με ομαλό τρόπο ανισσοροπίες που θα οδηγούν σε βίαιες προσαρμογές της αγοράς [/B](black outs, απότομες αυξομειώσεις στις τιμές συστήματος).

Τα bold δικά μου. Παρακαλώ, σχολιάστε.

Σημείο τρίτο - επίσης παράθεση από το κείμενο.

[B]Σε ότι αφορά τα κίνητρα προς επενδυτές για την εγκατάσταση ΑΠΕ, θεωρούμε ότι ως βασικός πυλώνας θα πρέπει να παραμείνει οι εγγυημένες τιμές εξαγοράς παραγωγής (feed in tariffs) συνδυαζόμενες ενδεχομένως με εκπτώσεις φόρου στα πρώτα χρόνια λειτουργίας. [/B]Είμαστε ριζικά αντίθετοι με τις επιδοτήσεις οποιασδήποτε μορφής διότι, πρώτον, με τα προαναφερθέντα κίνητρα οι επενδύσεις σε ΑΠΕ είναι αρκετά ελκυστικές, δεύτερον, διότι η ύπαρξη επιδοτήσεων ευνοεί ένα καθεστώς υπερτιμολογήσεων και προσπάθειας εξαπάτησης των Αρχών, τρίτον, διότι για τα επόμενα έτη τα δημοσιονομικά περιθώρια της χώρας είναι περιορισμένα και τέταρτον, διότι οι επιδοτήσεις βάζουν τα θεμέλια για μια τεράστια φούσκα στο χώρο λόγω των υπεραποδόσεων και των προσδοκιών υπερκερδών που δημιουργούν.

Οι εγγυημένες τιμές είναι ή δεν είναι επιδότηση; Επίσης, αναμένω το σχολιασμό των νεοφιλελεύθερων.

Υπόψη ότι δε θεωρώ ότι αν είσαι νεοφιλελεύθερος ταυτίζεσαι με τον Μάνο υποχρεωτικά. [SPOILER]Άλλωστε, υπάρχει και η αυτοδημιούργητη Ντόρα. :p[/SPOILER]

edit: Δείτε και αυτό το λινκ, με μια εντελώς διαφορετική θέση: http://e-rooster.gr/08/2010/2664

#778

Kρατισμός από την ανάποδη, υπέρ των ιδιωτικών κεφαλαίων. Εδώ στην Ιρλανδία, πέρα από τον εταιρικό φόρο του 12% (που βέβαια με τα ανάλογα παραθυράκια και λογιστικά κόλπα ανάθεμα αν φτάνει το 1-2%) η ιρλανδική κυβέρνηση επιδοτεί τις πολυεθνικές του ΙΤ τομέα και της φαρμακοβιομηχανίες, υλικά αλλά και με ρευστό. Φίλος δουλεύει στο research τμήμα της IBM. Σημαντικό τμήμα του μισθού του (5000-5500 ευρώ μικτά) επιδοτείται από την ιρλανδική κυβέρνηση.

#779

Άρθρα εναντίον των ΑΠΕ υπάρχουν στο παρακάτω blog

http://archaeopteryxgr.blogspot.com/

#780

@Vildanden, σχετικά με τις θέσεις της Δράσης:

Σημείο δεύτερο, μπολνταρισμένα: Aς φτάσουμε στην κατάσταση που περιγράφει ο Μάνος (25-30% της ισχύος υπό κρατικό έλεγχο) και εγώ υπόσχομαι να πάψω να γκρινιάζω για αρκετό καιρό. Σχετικά με τα μπολνταρισμένα ειδικά, βραχυ-μεσοπρόθεσμα μου φαίνεται μία ρεαλιστική θέση. Αν τώρα ο Μάνος πιστεύει πως μακροπρόθεσμα η αγορά δεν μπορεί από μόνη της να διορθώνει τις ανισορροπίες (δεν μου είναι σαφές από το κείμενο), εκεί έχει κάποια ιδεολογικά θέματα να λύσει (και με ανθρώπους με τους οποίους θα κατέβει μαζί στις εκλογές).

Σημείο τρίτο: Οι εγγυημένες τιμές είναι μία μορφή επιδότησης. Δεν συμφωνώ με αυτή τη θέση του Μάνου, οι ΑΠΕ δεν θα έπρεπε να είναι αυτοσκοπός, ό,τι δεν βγάζει οικονομικά νόημα μάλλον δεν είναι βιώσιμο (στα Αγγλικά το λογοπαίγνιο με τη λέξη sustainable βγάζει μάτια :wink:). Ας ανοίξουμε τα μυαλά μας και σε άλλες εναλλακτικές όπως τα πυρηνικά εργοστάσια και ας μην αρέσουν στη Μέρκελ και τον μπουνταλά τον ΓΑΠ. Πολλοί εδώ γνωρίζετε τα ενεργειακά και τις ΑΠΕ πολύ καλύτερα από εμένα ως προς το τεχνικό τους μέρος, δηλώνω ξεκάθαρα πως δεν είμαι σε θέση να υποστηρίξω με τεχνικά επιχειρήματα κάποια τεχνολογία, ας το κάνουν οι ειδικοί. Αλλά με μία οικονομική προσέγγιση συμφωνώ με το άρθρο του e-rooster και όχι με τον Μάνο εδώ.