λολ, που είπανε ότι πέθανε;
Ό άνθρωπος θεωρεί την τωρινή κατάσταση επίφαση δημοκρατίας. Την ίδια ώρα επιζητά μια αιματηρή εξέγερση (προφανώς μιας μικρής μειονότητας) για να ανατρέψει τα πάντα. Αυτή είναι η δημοκρατία; :-k
Ποιας μειονοτητας ομως? Εχουμε καμποσες στον ελλαδικο χωρο.
Aπό τη μία διαφοροποιείται από την ΧΑ λέγοντας πως οι Εβραίοι ιστορικά υπήρξαν εξιλαστήρια θύματα και από την άλλη τους κατηγορεί ως “τοκογλύφους” αντί να βγεί να πεί πως o κρετινισμός Χριστιανών και Μουσουλμάνων Θεοκρατών ήταν που άφηεσε μόνους τους Εβραίους να δανείζουν με ορθολογικούς όρους, δηλαδή έντοκα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το συγκεκριμένο στερεότυπο…
Λέει επί λέξει ότι έγιναν τοκογλύφοι “εξ ανάγκης”, προφανώς δεν είχε το χρόνο να το αναλύσει, ενώ ως αναρχικός αποκλείεται να κάλυψε εκούσια τους θεοκράτες που φυσικά ευθύνονται γι’ αυτό το ιστορικό γεγονός.
Αυτό που εσύ αποκαλείς δανεισμό με ορθολογικούς όρους, ο συνεντευξιαζόμενος το ονομάζει τοκογλυφία, δεν ήταν μομφή προς τους Εβραίους, θα το έλεγε και για τις τράπεζες και για κάθε άλλη αντίστοιχη περίπτωση.
Mα δε δηλώνει δημοκράτης! Και το τι είναι προφανές για σένα είναι πολύ υποκειμενικό! Είναι εμφανές πλέον ποιες είναι οι μειονότητες
:thumbup::thumbup:
Άρα ο αναρχικός συγκλίνει με τους θεοκράτες στις δεισιδαιμονίες ως προς τα χρηματοοικονομικά ως αντικείμενο, απλά ο δικός του αφορισμός θα χρησιμοποιήσει την λέξη “τοκογλυφία” αντί για "αμαρτία"
Και πάλι βέβαια καλύτερα από τον Mιchael Moore τα έχει πάει, ο τελευταίος ρώτησε ανοιχτά τον (καθολικό μάλιστα! :roll:) παπά της ενορίας του αν ο καπιταλισμός είναι αμαρτία!
Σόρρυ που σας πηδάω τη συζήτηση εδώ (τόσο καιρό παρακολουθώ από μακριά το θρεντ και μόνο όταν είμαι σε κατάσταση πλήρους διαύγειας ;p) για ένα θέμα που πιθανώς δεν πολυενδιαφέρει, είναι που το έχω νωπό όμως αφενός και μπορεί να μας απασχολήσει εν καιρώ αφετέρου. Πιθανότατα να είναι και άκυρο με το πνεύμα του νήματος εδώ βέβαια, αλλά δεν ήξερα πού να το βάλω. Τεσπα, ας εξηγηθώ…
Οργανώναμε μία εκδήλωση σήμερα στη σχολή σε σχέση με το εκλογικό σύστημα και τη συνταγματική αναθεώρηση. Όλα καλά και ανθηρά, με ροζ πεταλουδίτσες και καρδιές στον αέρα γιατί ΑΥΤΟ το Πανεπιστήμιο αγαπάμε, αλλά…
Για αρχή, απορώ πώς μερικοί άνθρωποι γίνονται καθηγητές. Γλοιώδεις, πέφτουλες, πιθανώς βυσματίες, που προσβάλλουν με κάθε τρόπο το ακαδημαϊκά ιδανικά. Ε ρε φίλε, πολιτικός επιστήμων είσαι το κέρατό σου, όχι επιστήμων του πολιτικού/κομματικού γίγνεσθαι ή ό,τι τελοσπάντων. Μη μου λες και μου ξαναλές για τον πρόεδρο Ράλλη και τον πρόεδρο Μητσοτάκη και τον κολλητό σου τον Καραμανλή που σε στεναχώρησε τότε που δεν έκανε το τάδε και για την άλλη τη φορά που ήσουν στην επιτροπή Ραγκούση. Ή τελοσπάντων αν το θεωρείς απαραίτητο κάντο, αλλά ντύσ’το έστω και με ένα στοιχειώδες επιστημονικό επιχείρημα. Επίσης, όχι φίλε μου, δεν είναι η λύση για τα πάντα οι ξένες επενδύσεις. Και όχι, δεν είναι λόγος το ότι επειδή ο Πρωτοδίκης Κολοπετινίτσας μπορεί να κρίνει αντιστυνταγματική μία τέτοια επένδυση, πρέπει να φτιάξουμε Συνταγματικό Δικαστήριο. Και βασικά όταν σε ρωτάω τι θα γίνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα που θα θυσιαστούν στο βωμό αυτών των κεφαλαίων που τόσο σε νοιάζει να προστατεύσεις, μη με αντιμετωπίζεις σα να κάνω προπαγάνδα και μου αντιγυρίζεις το ότι ζούμε σε συνθήκες οικονομικής ανέχειας και όπως και να 'χει γαμώτο, μείνε στο θέμα και απάντα κιόλας. Σου λέω και σου εξηγώ γιατί ένα τέτοιο όργανο εδώ μόνο τερατούργημα μπορεί να αποτελέσει και μου λες πόσο γαμάτα λειτουργεί στη Γαλλία. Εχμ, με τάπωσες. Παράλληλα, συνέχισε να μου κάνεις τα γλυκά μάτια, μπράβο. Με κούρασες όμως και προχωράω στο θέμα.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο, όπως προανέφερα. Το περίφημο ανώτατο δικαστήριο που ελέγχει συγκεντρωτικά και αποκλειστικά τα ζητήματα της συνταγματικότητας των νόμων. Το λοιπόν, στην Ελλάδα υπήρξε ΣΔ το 1973 επί δικτατορίας. Δεν έχει να λέει κάτι αυτό βέβαια, η εποχή εννοώ, δε θέλω να το χρωματίσω. Το σίγουρο είναι ότι σε όσες χώρες θεσπίστηκε και λειτουργεί αυτό το όργανο, ήταν προϊόν πολιτικών αναταραχών. Ούτε ουρανοκατέβατο ήρθε, ούτε σε περίοδο πολιτικής ομαλότητας, αλλά αποτέλεσε επιταγή για ασφάλεια δικαίου λόγω προϋφιστάμενων ολοκληρωτικών, κατά κανόνα, καθεστώτων. Παρεμπιπτόντως, στην Ευρώπη σχεδόν όλες οι χώρες διαθέτουν ΣΔ. Και δεν αμφιβάλλω ότι σε πολλές ή και σε όλες μπορεί να λειτουργεί σωστά. Το θέμα όμως είναι τούτη η χώρα.
Είναι πολύ επίκαιρη η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, η οποία αν δεν απατώμαι θα ξεκινήσει τον Ιούνιο. Και το θέμα του Συνταγματικού Δικαστηρίου καίει είναι η αλήθεια. Και κατά πώς φαίνεται το θέλουν πολύ. Και κατ’ εμέ… σωθήκαμε. Οκ, είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα υπάρχει τεράστιο θεσμικό πρόβλημα. Σαθροί θεσμοί, προβληματικοί θεσμοί, φιλόδοξοι θεσμοί που απλώς δεεεν, όλα τα έχουμε. Ένα πράγμα που έχει λειτουργήσει σωστά όμως, ΕΝΑ, είναι ο διάχυτος συνταγματικός έλεγχος. Το αντίθετο του συστήματος του ΣΔ δηλαδή, το σύστημα όπου όλοι οι δικαστές σε όλα τα δικαστήρια μπορούν να αποφανθούν παρεμπιπτόντως και εν προκειμένω για την αντισυνταγματικότητα ενός νόμου. Χοντρικά, έχεις θέμα με τη ΔΕΗ ας πούμε; Μπορεί ο δικαστής στην περιφέρειά σου να είναι μάγκας και τσίφτης και να σου βγάλει το παπάρι το νόμο αντισυνταγματικό. Σκέψου τώρα να έχεις ΣΔ. Με το πελατειακό σύστημα της Ελλάδας και όλους τους πουλημένους. Και γίνεται η δίκη, όπως αυτή για το μνημόνιο στο Συμβούλιο της Επικρατείας και σου πετάνε με μεγάλα φωτεινά πολύχρωμα γράμματα ένα “συνταγματικό”, aka “τη γάμησες μαλάκα”. Και αυτό είναι. Δεν έχει παραπέρα, δεσμευτική απόφαση για τους πάντες. Άντε γεια…
Προσωπικά τρομάζω και ελπίζω να μην το αποφασίσουν. Εχω μιλήσει και με κόσμο, καθηγητές, ανθρώπους του ΣτΕ… Υπάρχουν κάποιοι που το θέλουν και πιέζουν. Πουλημένοι όλοι που περιμένουν πώς και πώς, γιατί ξέρουν ότι θα τους χώσουν εκεί. Δε θέλω να κινδυνολογώ, αλήθεια, και ένα τέτοιο εγχείρημα υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να ευοδώσει. Τα επιχειρήματα υπέρ αυτού μάλιστα είναι και πολλά και πειστικά. Σοβαρά όμως, με ένα τόσο διεφθαρμένο σύστημα στις βάσεις του, γιατί μια τέτοια κορυφή να μην είναι σάπια; Γιατί να μη χρησιμοποιηθεί το όργανο (και) ως ακόμα ένα εργαλείο στα χέρια τόσων και τόσων επίδοξων;
Kαι στην τελική… Θες να λύσεις ένα πρόβλημα που να σε πάρει. Μην ξεκινάς από το να διαλύσεις κάτι που στην πλειονότητά του λειτουργεί σωστά. Προστοπαρόν βέβαια όλο αυτό αποτελεί μια ακόμα θεωρητική συζήτηση. Just food for thought δηλαδή για την ώρα, όλα θα δείξουν.
Καλα, δε νομιζω οτι στην Ελλαδα χρειαζεται Συνταγματικο Δικαστηριο για να ψηφιζονται/εφαρμοζονται αντισυνταγματικοι νομοι ή για να πραγματωνονται αντισυνταγματικες πρακτικες.
Γινεται ηδη πολυ επιτυχημενα.
Χαχαχαχ, σωστό κι αυτό.
Λύκαινα είσαι σίγουρα off topic εδώ, καλύτερα να μεταφερθεί αλλού αυτή η κουβέντα που σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα. Για το Γαλλικό συνταγματικό συμβούλιο έχω και εγώ 5 πραγματάκια να συνεισφέρω και μάλλον ακόμα περισσότερα ο Vic Vega.
Ο Michael Moore ρώτησε τον παπά της ενορίας του αν ο καπιταλισμός είναι αμαρτία, γιατί αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τον κόσμο ο παπάς της ενορίας του και αυτό είναι το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί. Αν ρωτούσε το ίδιο σε οποιονδήποτε άλλο μη κληρικό, τότε θα είχαμε βάσιμες υποψίες ότι είναι θρησκόληπτος, τώρα είναι απλά καλός συζητητής.
Mule, αυτόν που έχει στη γειτονιά σου μαγαζάκι με επιγραφή “ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΟ - ΑΜΕΣΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ” πώς τον αποκαλείς; Ορθολογιστή επιχειρηματία; Εγώ που τον αποκαλώ τοκογλύφο είμαι δεισιδαίμονας και συγκλίνω με τον παπά που, ενδεχομένως, τον αποκαλεί αμαρτωλό; Μήπως εγώ και ο παπάς συγκλίνουμε και με τη γυναίκα του που τον αποκαλεί αγάπη μου; Μήπως μας δουλεύεις;
Μαζί σου. Αν έχεις καμιά ιδέα για το πού, κάνε ριπόρτ με το σχετικό λινκ κτλ.
Mule δεν ξέρω αν είσαι θρησκευόμενος, αλλά η ερώτηση του Mιchael Moore είναι πολύ σωστή και ενδιαφέρουσα σε ένα κόσμο με εκατοντάδες εκατομμύρια αυτοαποκαλούμενους χριστιανούς.
"Ευκολώτερον είναι κάμηλος να περάση διά της τρύπης της βελόνης παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού."
Δε μου φαίνεται εύκολη η συνύπαρξη αυτού του ρητού με τον καπιταλισμό.
Ο συγκεκριμένος αναρχικός προφανώς δεν είναι εναντίον των τοκογλύφων σε μεταφυσική, δυσειδαιμονική βάση, αλλά με βάση την προσωπική του ηθική που του λέει ότι αυτό συνιστά εκμετάλευση.
Στο περί ανηθικότητας του πλούτου (και κατ επέκταση και του δανεισμού με τόκο) στηρίχθηκαν οι άρχοντες του μεσαίωνα σε συνεργασία με την εκκλησία για να καταπιέσουν τους λαούς και να περιορίσουν τις ελευθερίες τους. Ο εν λόγω αναρχικός κύριος πολύ ορθά τοποθετεί εκεί την πηγή των θεμάτων των Εβραίων, αλλά ξεχνάει να υπογραμμίσει κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.
Ο δανεισμός χρημάτων με τόκο υπήρξε κάτι που είτε απαγόρευε είτε καταπολεμούσε η εκκλησιαστική εξουσία, με συνέπεια, κατά κανόνα, να μην δικαιούνται οι Χριστιανοί να δανείζουν έντοκα. Οι Εβραίοι, ως μη Χριστιανοί, δεν δεσμεύονταν (ή δεσμεύονταν λιγότερο) από τέτοιες απαγορεύσεις και συνεπώς δικαιούνταν να ασχολούνται με τέτοιες δραστηριότητες. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι βασιλείς και οι διάφοροι άρχοντες (και βέβαια οι θρησκευτικοί άρχοντες): δεδομένου ότι ο δανεισμός και η διάθεση χρηματικών ποσών ήταν και είναι απαραίτητα στοιχεία για κάθε κοινωνία (τουλάχιστον μέχρι να αποδειχτεί ότι μπορεί να λειτουργήσει κάποιο εναλλακτικό σύστημα), κατέφευγαν στους Εβραίους για να παρακάμψουν τις εκκλησιαστικές απαγορεύσεις. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν τα έβρισκαν σκούρα και υπερδανείζονταν (βήχω), η λύση ήταν μάλλον ακόμα πιο ανήθικη από τον έντοκο δανεισμό. Η ιστορία έχει καταγράψει φοβερούς διωγμούς και κατασχέσεις περιουσιών των Εβραίων πολύ πριν τα εγκληματικά αίσχη του δευτέρου παγκοσμίου. Το παράλογο αυτό «ένστικτο» θεωρώ ότι υπάρχει μέχρι σήμερα και όποιος θέλει ας το σκεφτεί με τη λογική του.
Πάντως, θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει κατ αρχήν: α) πώς θα ήταν δυνατόν να λειτουργήσει μια κοινωνία χωρίς την έννοια του δανεισμού και β) πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ο άτοκος δανεισμός ή εν πάση περιπτώσει πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει ο δανεισμός χωρίς να αποζημιωθεί ή να αμειφθεί ο δανειστής για την υπηρεσία που παρέχει και το ρίσκο που παίρνει. [Για να μην παρερμηνευτθούν τα ερωτήματά μου, προφανώς, δεν είναι θεμιτό να δανειζόμαστε με υπέρογκους τόκους και προφανώς πρέπει να υπάρχει ένα σύστημα που με κάποιο τρόπο να αποτρέπει την κατάχρηση της ισχύος που έχουν οι εκάστοτε δανειστές.]
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλάβει ποιά ακριβώς μορφή συνταγματικού δικαστηρίου θα θεωρούσες τερατούργημα και γιατί. Τόσο το γαλλικό σύστημα (κεντρικού συνταγματικού ελέγχουν πριν τεθεί ο νόμος σε ισχύ), όσο και το ελληνικό σύστημα (ελέγχου συνταγματικότητας εκ των υστέρων και κατά περίπτωση) έχουν το καθένα πολλά και σημαντικά προτερήματα και μειονεκτήματα. Είναι πράγματι μεγάλη η συζήτηση που σηκώνει το θέμα και κατά τη γνώμη μου η λύση θα ήταν κάποιο μεικτό σύστημα. Επίσης, συμφωνώ απολύτως με την τάση που λέει ότι το ελληνικό σύστημα λειτουργεί εις βάρος της ισονομίας. Δεν το αναλύω περεταίρω, γιατί θα αναγκαστώ να γράφω κουραστικά σεντόνια και περιμένω τις σκέψεις σου πάνω σε κάτι πιο συγκεκριμένο. Πάντως, παρότι θεωρώ αξιέπαινο το πάθος σου σχετικά με την επιστημονική σου άποψη, έχω την αίσθηση ? αν μου επιτρέπεις ? ότι χρειάζεται να μελετήσεις λίγο περισσότερο το θέμα, γιατί μου φαίνεται παράξενο να σε σοκάρει τόσο η αλλαγή του συνταγματικού ελέγχου - εκτός βέβαια αν μου διαφεύγει κάτι από την επικαιρότητα.
Συνεχίζουμε να είμαστε οφφ τόπικ εδώ όμως ε…
Anyway. Το συνταγματικό δικαστήριο ως όργανο και θεσμός, αποκομμένο από κάθε τι άλλο, μια χαρά είναι. Το θέμα είναι όμως σε ποια έννομη τάξη θα το εντάξεις, σωστά; Στη Γαλλία γενικά όλα λειτουργούν διαφορετικά. Οι Γάλλοι είναι άλλος λαός, με άλλες παραδόσεις, άλλη ιδιοσυγκρασία, άλλα όλα. Δεν αμφιβάλλω ότι μπορούν να στηρίξουν και τον εν λόγω θεσμό και ότι λειτουργεί καλά. Δεν έχω γνώση, πάντως. Το πρόβλημά μου είναι η έννομη τάξη της Ελλάδας, οι πρακτικές, οι απόψεις, η διαφθορά, όλα αυτά. Και δια τούτου, πιστεύω ότι ΣΔ εδώ αντί να διορθώσει το ό,τι θα επιχειρήσει εξ αρχής να φτιάξει, μόνο στρεβλά μπορεί να λειτουργήσει. Το όργανο από μόνο του δεν είναι κάτι, εξαρτάται φυσικά από αυτούς που θα το στελεχώσουν. Και δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν αυτή τη στιγμή.
Btw, αυτό που κουόταρες δεν είχε σκοπό να θίξει το πώς λειτουργεί ο συνταγματικός έλεγχος στη Γαλλία, αλλά να καταδείξει το οτι ο συγκεκριμένος κύριος δεν μου απάντησε σε αυτό που ρώτησα.
Το αντελήφθην και σε καταλαβαίνω. Το παρέθεσα απλώς για να συνεχιστεί η συζήτηση με έναυσμα το γεγονός ότι δεν κατάλαβα ποιά από τα (πιθανώς και πολλά) μειονεκτήματα του γαλλικού συστήματος μπορεί να σε ενοχλούν.
Δεν νομίζω και θα εξηγήσω γιατί…
Κατ αρχήν, προφανώς η Γαλλία έχει πάμπολλες διαφορές με την Ελλάδα, αλλά τα πολιτεύματά μας και η δομή των εξουσιών έχουν επίσης πολλά κοινά στοιχεία (ιδίως αν λάβουμε υπόψη τα διάφορα ομοσπονδιακά συστήματα και… την Αγγλία που αποτελεί άλλο πλανήτη). Επίσης, να υπογραμμίσουμε ότι και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει συνταγματικός δικαστής, δηλαδή υπάρχουν αρμόδια όργανα της δικαστικής εξουσίας που ελέγχουν αν ο νομοθέτης νομοθετεί σύμφωνα με το Σύνταγμα (το οποίο ουσιαστικά αποτελεί τον κανόνα που μας λέει πώς και μέσα σε ποιά όρια μπορούμε να φτιάχνουμε κανόνες).
Ο έλεγχος συνταγματικότητας των νόμων στην Γαλλία πραγματοποιείται από ένα κεντρικό όργανο (το Συνταγματικό Συμβούλιο) και μόνο πριν τεθεί ο νόμος σε ισχύ και μόνο αν κληθεί να το κάνει (από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή από 60 βουλευτές κλπ.). Αυτό σημαίνει ότι αυτό το κεντρικό όργανο πρέπει να προβλέψει πώς η εφαρμογή του νόμου θα μπορούσε να είναι αντίθετη με συνταγματικούς κανόνες και να αποφασίσει πώς πρέπει να εφαρμοστεί για να μην θίγονται συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Έτσι, η απόφασή του δεσμεύει τους δικαστές και ισχύει για όλους. Κάτι τέτοιο, ένας έλεγχος εκ των προτέρων, θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύ χρήσιμο στην Ελλάδα, αν αναλογιστούμε π.χ. την περίπτωση της είσπραξης φόρων μέσω λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος.
Το όλο σύστημα έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί βασίζεται σε συγκεκριμένη ιδεολογική αντίληψη της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ειδικά της έννοιας του νόμου (ως έκφραση της βούλησης του λαού δια των αντιπροσώπων του), ο οποίος δεν πρέπει να βρεθεί στο έλεος των εκάστοτε δικαστών και αποσκοπεί στο να προκύψουν κοινές λύσεις για όλους τους πολίτες. Είναι θέμα ισονομίας και κοινωνικής αρμονίας, αλλά και αντίληψης του ρόλου του δικαστή απέναντι στον νομοθέτη.
Συνεπώς, δεν καταλαβαίνω γιατί το να προσθέσουμε στο σύστημά μας έναν συνταγματικό έλεγχο που να πραγματοποιείται πριν ξεκινήσει η εφαρμογή του νόμου θα μπορούσε να βλάψει την όλη λειτουργία της δικαιοσύνης. Βέβαια, όπως ήδη έγραψα, η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να καταργηθεί και ο έλεγχος εκ των υστέρων και θα προτιμούσα ένα μεικτό σύστημα, στο οποίο όμως τα θέματα συνταγματικότητας θα παραπέμπονταν άμεσα προς ερμηνεία στο ίδιο κεντρικό όργανο ακριβώς επειδή η Ελλάδα είναι το σκορποχώρι που περιγράφεις.
Δεν έχω άποψη για το ΣΔ, αλλά She-Wolf αυτά που γράφεις είναι πολύ σοβαρές κατηγορίες για να τις γράφεις δημόσια και σίγουρα προσβάλλουν τα ακαδημαϊκά ιδανικά αν δεν μπορείς να τις στηρίξεις. Το ότι άτομα με επιστημονικό υπόβαθρο με περισσότερες γνώσεις και εμπειρίες από εσένα διαφωνούν με την άποψη σου δεν τους κάνει πουλημένους. Δεν προκύπτει από πουθενά στα γραπτά σου πως η άποψη τους δεν είναι ειλικρινής.
Επίσης, το “δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν αυτή τη στιγμή” είναι τόσο μηδενιστικό που αν δεν το στηρίξεις με επιχειρήματα τότε είναι “μη άποψη”. Επίσης, ποια ήταν η στιγμή που είχες εμπιστοσύνη σε κάποιον;
:")
Seriously? Δημόσια aka σε ένα ΡΟΚ φορουμ με ένα nick αντί για όνομα και χωρίς να κατονομάζω καν το άτομο? Έλεος. Τι σε κόφτει εσένα τώρα αν και ποιον και γιατί κατηγόρησα? O Vic Vega είναι ο δικηγόρος εδώ νομίζω, όχι εσύ.
Όσο για το άλλο, μηδενιστικό ξε-μηδενιστικό σε μία τόσο προβληματική και ασταθή πολιτικά εποχή, όχι, δεν έχω εμπιστοσύνη σε αυτούς που θα υποδειχθούν για συνταγματικοί δικαστές σε πρώτο επίπεδο. Και σε ένα δεύτερο, σε πολιτικούς φορείς εν γένει.
Και τώρα με συγχωρείς, αλλά θέλω να απαντήσω στον Vic Vega. Μπορεί να διαφωνούμε, τουλάχιστον όμως ο άνθρωπος αφενός δε με κατηγορεί απλώς για να το κάνει, αφετέρου επιχειρηματολογεί σωστά.