Από ότι φαίνεται δεν τα πιάνεις τα hints που σου λένε με έμμεσο τρόπο πως εκτίθεσαι όταν γράφεις τα παρακάτω:
Κατάλαβα πολύ καλά τι εννοείς. Αφού επιμένεις όμως…
Σου κάνει εντύπωση αυτό που λέω; Είμαι πολύ περισσότερο μέσα στα πράγματα από ότι εσύ, μπορεί κάτι να ξέρω. Γενικά τι σε προβληματίζει, το θεωρείς απίθανο; Πουλημένοι δικαστές, ουάου, σοβαρή κατηγορία σε μια χώρα και ένα σύστημα που συνεχώς αποδεικνύει πόσο…υπό το φως του ηλίου λειτουργούν όλα. Με δουλεύεις; Επίσης, μεγάλο παιδί είσαι. Λέω κάτι χωρίς να κατονομάσω, κλάιν. Μπορεί να είναι και μια πίπα. Και; Αν σε ενδιαφέρει, ψάξτο, αν όχι μην το ενστερνίζεσαι, μην ασχολείσαι καν, προφανώς.
…Οφφ τόπικ εννοούσα απ΄το θρεντ, έτσι. Δεν ξέρω δηλαδή κιόλας, ο Mule πρότεινε πάντως να πάει αλλού η κουβέντα (άγνωστο το πού βέβαια).
Κατά τα λοιπά:
Facts αυτά και μαζί σου, συμφωνώ.
Σε ιδανικές συνθήκες. Έτσι όπως έχουν όμως τα πράγματα, υπήρχε περίπτωση εδώ αυτό να βγει αντισυνταγματικό; Δε νομίζω… Όπως και έγινε στο ΣτΕ μάλιστα. Κι εκεί κιόλας έγκειται το πρόβλημα. Η πολιτική εξουσία και τα πολιτικά συμφέροντα θα καπελώσουν ουσιαστικά τον δικαστή και το ΣΔ θα χρησιμοποιηθεί εργαλειακά, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον.
Και αυτό ωραίο και σωστό είναι. Όμως δεν θεωρώ πώς το υπάρχον σύστημα το αναιρεί αυτό. Ίσα ίσα που ενισχύει και τη λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών, ενώ προσφέρει ασφαλιστικές δικλείδες σε περίπτωση εσφαλμένων κρίσεων. Ο νόμος δεν πρέπει να βρεθεί στο έλεος των δικαστών, ναι, και φυσικά πρέπει να υπάρχουν σαφή όρια μεταξύ των τριών εξουσιών/λειτουργιών. Με το ΣΔ πώς ακριβώς θα γίνει αυτό; Το ίδιο πράγμα είναι και επιπλέον εν προκειμένω θα υπάρχει ένας ανώτατος δικαστής πάνω από το νόμο που μόνος του θα κρίνει γι αυτόν.
Ο διάχυτος έλεγχος παρά τα μειονεκτήματά του, στην τελική, ταιριάζει με την ελληνική πραγματικότητα, νομίζω. Ο συγκεντρωτικός παρόλο που αλλού μπορεί να είναι καταλληλότερος, εδώ μόνο ως κάτι φορετό μπορώ να το δω το οποίο δεν θα μπορούσε να αφομοιώσει η ελληνική έννομη τάξη. Και είναι και αυτή η μονιμότητα που με ενοχλεί… Ναι, σαφώς θα ήταν πολύ όμορφο να υπάρχουν ορθές κρίσεις περί της συνταγματικότητας κάθε νόμου και αυτό να δεσμεύει. Αλλά ποιος εγγυάται ότι αυτό εδώ θα γίνει σωστά; Καταλαβαίνεις την ένστασή μου, νομίζω, λέω και ξαναλέω το ίδιο πράγμα τόση ώρα… Ποιος σου λέει ότι οι δικαστές θα είναι ανεξάρτητοι, άμεμπτοι; Αντίστοιχα, αυτή είναι και η ομορφιά του διάχυτου ελέγχου, έτσι. Αυτή η δυναμική προσέγγιση, η δυνατότητα για διόρθωση, για αλλαγή. Για ερμηνεία ακόμα και κυρίως, του Συντάγματος, ανάλογη των μεταβολών στο κοινωνικό περιβάλλον, στις αντιλήψεις, στα ήθη, στις συνθήκες ζωής.
Να σημειώσω εδώ ότι σχεδόν σίγουρα θα την παρακωλύσει. Κινείται που κινείται με ρυθμούς πιο αργούς και από χελώνας, άμα βάλουμε κι άλλο ένα όργανο από πάνω σωθήκαμε.
Η μέση λύση συνήθως είναι και η καλύτερη. Σα θεωρητική κατασκευή ωραίο και ενδιαφέρον ακούγεται, στην πράξη δεν έχω ιδέα για το πώς μπορεί να λειτουργήσει. Ενδεχομένως πάλι να ήμουν επιφυλακτική. Έχω αυτή την τάση, με ενοχλέι αυτή η συνεχής κατασκευή οργάνων και παραοργάνων. (Μα είμαστε τρομερά οργανομανείς, έτσι…)
Ο δικαστής έχει την αποστολή να λύσει ένα πρόβλημα με τον δικαιότερο δυνατό τρόπο, με κανόνες που έχουν προσυμφωνηθεί και με ειδική γνώση, ώστε να μην χρειάζεται να παίξουμε κουτουλιές. Αν όποιος δεν συμφωνούσε με δικαστική απόφαση την αγνοούσε, φαντάσου τι θα γινόταν.
Κατ αρχήν, λοιπόν, όταν έχει οριστεί θεσμικά και δημοκρατικά κάποιο όργανο για να μας «λύνει τις νομικές μας απορίες», φρόνιμο θα ήταν να σεβόμαστε τις αποφάσεις του. Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το γεγονός ότι, κατά πάσα πιθανότητα, ο μέσος πολίτης ξέρει λιγότερα νομικά από οποιονδήποτε δικαστή. Ακόμα περισσότερο στην περίπτωση ενός ανωτάτου δικαστηρίου, το οποίο εν προκειμένω αποτελείται ? όχι από δυο-τρείς τυχαίους, αλλά ? από μια πενηνταριά από τα κορυφαία νομικά μυαλά της χώρας. Βεβαίως, οι δικαστικές αποφάσεις επιδέχονται κριτικής και, προφανώς, δεν έχουν οι δικαστές το αλάθητο. Αλλά, μάλλον η κοινωνία θα έπρεπε να εμπιστευθεί την γνώμη ενός ανωτάτου δικαστηρίου, παρά εμάς τους δυο που τα λέμε διαδικτυακώς, όταν ευκαιρούμε κι έχουμε όρεξη. Αν δεν δοθεί λύση από τον δικαστή ή τον νομοθέτη, από ποιόν θα δοθεί; Εξ? άλλου, κάποτε πρέπει να φτάνουμε και στο τέλος της διαδικασίας.
Ως προς αυτό που αναφέρεις, λοιπόν, το περιεχόμενο της όποιας συγκεκριμένης απόφασης του ΣτΕ δεν νομίζω ότι αφορά τη συζήτησή μας (παρότι, παρεμπιπτόντως, η διακοπή του ρεύματος στους κακοπληρωτές κρίθηκε αντισυνταγματική). Αυτό που είναι πολύ σημαντικό, και σε αυτό στήριζα το επιχείρημά μου, είναι ότι ο προληπτικός έλεγχος αποτρέπει την εφαρμογή του νόμου που κρίνεται αντισυνταγματικός, αμέσως. Συνεπώς, αν η συνταγματικότητα της εκάστοτε νομοθεσίας είχε κριθεί πριν αυτή εφαρμοστεί, θα είχαμε αποφύγει μήνες και έτη πολυδάπανων και δαιδαλωδών διαδικασιών, λόγω των οποίων προφανώς θα προέκυπταν και αδικίες στην πορεία.
Πιστεύω ότι τα παραπάνω καλύπτουν όλα τα σημεία που έθιξες. Αν θεωρείς ότι κάποιο επιχείρημά μου πάσχει ή ότι κάτι παρέκαμψα, ευχαρίστως να το επεξηγήσω, μέχρι να πεισθώ ότι δεν σε πείθω.
Μερικά πράγματα τα έχουμε επαναλάβει τόσο πολύ όλοι μας και τόσο έντονα που ξαφνικά έγιναν «κανόνας». Προφανώς υπάρχουν διεφθαρμένοι δικαστές, και υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες και θα υπάρχουν πάντα ? λιγότεροι οι περισσότεροι. Σημασία έχει να επιλέγουμε τις μεθόδους που θα περιορίζουν τέτοια βλαβερά φαινόμενα (και στην κουβέντα μας, θεωρώ πιθανότερο να διαφθαρεί ο ημιαόρατος πρωτοδίκης επαρχίας και να εφαρμόσει άδικα τον νόμο εις βάρος πολίτη και ο καημένος ο πολίτης να τρέχει χρόνια στα δικαστήρια και να ξεπαραδιάζεται, παρά ο ανώτατος δικαστής). Τέλος και ίσως κυρίως, πρέπει να θυμόμαστε όποτε εκτοξεύουμε γενικευμένους αφορισμούς, ότι οι δικαστές επιτελούν δύσκολο και ψυχοφθόρο έργο, και κατά κανόνα μάλλον εκδίδουν ορθές αποφάσεις. Μην εστιάζουμε στο όσο τοις εκατό. (Δεν λέω ότι αυτό κάνεις, απλώς επισημαίνω μια άποψη)
Κατανοώ απόλυτα τα όσα λες και ανανγωρίζω τα προτερήματα του συγκεντρωτικού ελέγχου. Το θέμα εδώ όμως δεν είναι να με πείσεις. Είναι δύο διαφορετικές θεωρίες κι εν προκειμένω τάσσομαι με την αντίθετη, ξέρεις πώς πάνε αυτά, ειδικά στα νομικά. 
Ναι, αλλά γιατί όχι ένα μεικτό σύστημα, που θα συνέθετε τα θετικά στοιχεία των δύο θεωριών (εφόσον δέχεσαι ότι και οι δύο έχουν θετικά στοιχεία);
[Συνεχίζω μέχρι να σε εξουθενώσω και να ζητάς οίκτο.]
Χαχαχα, fair enough. Καταρχάς, είμαστε σίγουρα οκ στο θρεντ; Δύο νομικάριοι που μιλάνε μονάχοι, ξέρωγω… ;p
So… Σαφώς, αυτό θα ήταν ενδιαφέρον, το ανέφερα και πιο πάνω. Έχεις υπόψιν σου κάποια χώρα όπου υπάρχει κάτι τέτοιο ώστε να συζητήσουμε σε αυτή τη βάση (γιατί εδώ ομολογουμένως με πιάνεις αδιάβαστη) ή θα κάνουμε αλχημείες σαν τον Σωκράτη στην Πολιτεία ώστε να κατασκευάσουμε το τέλειο σχετικό σύστημα; ;p
H ερώτηση είναι ενδιαφέρουσα για να μείνει αναπάντητη, παρά λίγο να χαθεί με τον off topic διάλογο για τα συνταγματικά δικαστήρια/συμβούλια… :roll:
Σημαντικότερο από το να κάνω ή όχι έναν αφορισμό (“τοκογλύφος”) ή καθαγιασμό (“ορθολογιστής επιχειρηματίας”) -ας τα αφήσουμε αυτά στους παπάδες!- είναι για εμένα να καταλάβω την ανάγκη που καλύπτει το ενεχυροδανειστήριο στη γειτονιά μου και οδηγεί στην ύπαρξη του:
Aυτή οφείλεται σε δύο λόγους, ο ένας πολύ ειδικός και έχει να κάνει με την σημερινή Ελληνική συγκυρία, ο άλλος γενικότερος και ισχύει σχεδόν παντού όπου έχουμε “τοκογλυφία” ιστορικά:
- O πρώτος, ο ειδικός λόγος, έχει να κάνει με την τρομερή κρίση ρευστότητας που βιώνει η Ελλάδα και είναι αποτέλεσμα της πολύ ιδιαίτερης κατάστασης όπου η προσφορά χρήματος στην χώρα ελέγχεται από έναν υπερεθνικό οργανισμό την ΕΚΤ και του πως η “προσαρμογή” της χώρας μέσω του αποπληθωρισμού όπως επιλέχθηκε από τους “σωτήρες” της δεν έχει προχωρήσει όπως την σχεδίαζαν…
Θα φύγω εκτός θέματος και της ερώτησης σου αν επεκταθώ εδώ σε αυτό. - Ο κύριος λόγος που υπάρχει “τοκογλυφία” είναι γιατί υπάρχουν ανάγκες δανεισμού από ανθρώπους που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να απευθυνθούν στο επίσημο πιστωτικό σύστημα, τις τράπεζες.
Για εμένα δεν υπάρχει τίποτα το λάθος ή το ανήθικο στο να χρεώνεται με πολύ υψηλότερα επιτόκια κάποιος που έχει κακό πιστωτικό ιστορικό, είναι αποδεδειγμένα αφερέγγυος κλπ.
Το επιτόκιο που πληρώνει είναι ένα premium για το ρίσκο που αναλαμβάνει αυτός που τον δανείζει.
Το αν τα επιτόκια αυτά θα είναι τέτοια που δεν θα του επιτρέψουν ποτέ να αποπληρώσει το χρέος του είναι ευθύνη του να το αντιληφθεί ως υπεύθυνος ενήλικας.
Σαφώς υπάρχουν σοβαρά ηθικά και νομικά θέματα με το ποιοί είναι οι δανειστές σε τέτοιες περιπτώσεις, συχνά ξεπλένεται χρήμα από εγκληματικές δραστηριότητες , για να πάρουν πίσω τα οφειλόμενα ακολουθούν εγκληματικές πρακτικές κλπ.
Αλλά στην ουσία του ζητήματος, στην κάλυψη αναγκών χρηματοδότησης ανθρώπων χωρίς πιστοληπτική ικανότητα, δεν βλέπω γιατί θα πρέπει να μένουν για χρόνια ή και ισόβια αποκλεισμένοι από την πρόσβαση σε πίστωση και να μην επιτρέπεται σε επιχειρήσεις να τους δανείζουν, αναλαμβάνοντας και αυτές το ρίσκο να μην πάρουν πίσω τα ποσά που δάνεισαν.
Υπάρχουν πολλά ευρωπαϊκά παραδείγματα μεικτών συστημάτων (Ισπανία, Πορτογαλία, μερικές χώρες της ανατολικής Ευρώπης κ.π.α.π.δ.ε.υ.α.τ.σ.). Αλλά, προφανώς θέλουμε αλχημείες για λόγους γοήτρου.
Δεν ξέρω γιατί πιστεύεις ότι ξεφεύγουμε από τα όρια του thread. Ιδεολογία. Εγώ πιστεύω ότι είμαστε εντός. Ιδεολογία. Καθαρά εντός. Ιδεολογία. Αν κάποιος διαφωνεί, ας εξηγήσει τον λόγο. Ιδεολογία. Αλλά όπως βλέπεις το περιεχόμενο των μηνυμάτων σχετίζεται άμεσα με το θέμα του thread. Ιδεολογία, ιδεολογία.
Είμαι πολύ μεγαλύτερος από εσένα, εγώ και ο κοινωνικός μου περίγυρος δεν σπουδάζουμε πλέον, έχουμε συγγενείς και φίλους στο δικαστικό σώμα ή στις νομικές επιστήμες (όλο το εύρος ηλικιών που εσύ τους προσβάλλεις και λες κάτι με το οποίο δεν συμφωνούν). Γιατί να μην είμαι κι εγώ μέσα στα πράγματα και να έχω άποψη; Ακριβώς επειδή αυτό που είπες το θεωρώ “πίπα” κάνουμε αυτή τη συζήτηση και ασχολούμαι. Θέλω να δω αν είναι κι αυτό σαν το “λέμε και καμιά πίπα για να περνάει η ώρα”, που είπε ο λαγός στο λιοντάρι (γνωστό ανέκδοτο).
Από εκεί και πέρα, το προϊόν της συνταγματικής αναθεώρησης που θα γίνει είναι ένα θέμα που αφορά όλα τα μέλη και όλοι (θα έπρεπε να) θέλουν να μάθουν περισσότερα για αυτό. Οι αλλαγές σε θεσμούς είναι ακόμη πιο επιβεβλημένες όταν κάτι δεν δουλεύει προς όφελος της κοινωνίας και στην Ελλάδα σύντομα θα πρέπει να αποφασίσουμε ποιοι θεσμοί θα πρέπει να αλλάξουν και πώς. Εδώ μέσα είστε 2-3 νομικάριοι που μπορείτε να εκφράσετε άποψη για τόσο εξειδικευμένα θέματα (όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο) και οι υπόλοιποι μπορούμε να έχουμε άποψη για τα πιο γενικά θέματα (π.χ. για το αν οι δικαστές του ΣτΕ είναι πουλημένοι ή όχι) και για το αν κάποιος από εσάς εκφράζει την άποψη που μας πείθει περισσότερο.
Πραγματικά πιστεύεις πως το ποστ σου είναι κάτι που έχει την αξία του “ανώνυμου” ή την αξία ενός κειμένου από μια φοιτήτρια νομικής της οποίας το ονοματεπώνυμο δεν μας ενδιαφέρει; Εγώ (και φαντάζομαι κι άλλοι) του δίνουμε αξία ίση σχεδόν με το δεύτερο σενάριο. Φαντάζομαι κι εσύ αυτή την αξία θέλεις να του δώσουμε, γιατί αλλιώς δεν θα το πόσταρες. Πολύ καλά κάνεις και μας φέρνεις αυτό το θέμα προς συζήτηση και [B]μπράβο σου[/B], κακώς όμως αδυνατίζεις τις θέσεις σου με α) γενικόλογους αφορισμούς για όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη, β) αγενείς απαντήσεις και προσωπική επίθεση σε όσους (ευγενικά) σου το επισημαίνουν, γ) διώχνοντας από τη συζητήση όποιον δεν είναι νομικός ή σου ασκεί κριτική, δ) με το να αποκαλείς κείμενα που μέσα έχουν ένα κομμάτι της ταυτότητας σου ως πιθανές “πίπες” που δεν αξίζει να ασχοληθούμε μαζί τους.
(Το τελευταίο είναι κι ωραίο θέμα για την “ιδεολογία” του internet. Πόσο ανώνυμα είναι τα κείμενα, όταν ξέρουμε κομμάτι της ταυτότητας του συγγραφέα αλλά όχι το όνομα του;)
Πιο πριν ενοχλήθηκες που ο Γαρμπής αναφέρθηκε στο εν λόγω ιστορικό δεδομένο με τη λέξη “τοκογλυφία” λέγοντας ότι αυτό είναι “δανεισμός με ορθολογικούς όρους”, τώρα και οι δύο οπτικές είναι για τους παπάδες και πρέπει να αναλύσουμε κιόλας το φαινόμενο;
Οι σύγχρονοι ενεχυροδανειστές είναι οι αντίστιχοι μαυραγορίτες της κατοχής και πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα. Εκεί αρχίζει και σταματάει η δική μου ανάλυση.
Το ρίσκο στον ενεχυροδανεισμό που ακριβώς είναι?
Nα τους κρεμάσουμε λοιπόν!
Δεν μου λες όμως από που θα δανειστεί μετά αυτός που χρειάζεται να δανειστεί (ή έτσι πιστεύει…) και στις τράπεζες δεν μπορεί να περάσει ούτε απ’ έξω;
@Darth:
Ουσιαστικά όσα έγραφα είχαν περισσότερο να κάνουν με την τοκογλυφία παρά με τον ενεχυροδανεισμό.
Θα τα βρει άτοκα στις τσέπες των κρεμασμένων.
Να μην δανειστεί.
Αυτά πρόλαβαν και τα πήραν οι δήμιοι! 8O
Πέρα από την πλάκα, το θέμα του δανεισμού υψηλού ρίσκου παραμένει: Εγώ λέω πως σε μία ελεύθερη κοινωνία δεν πρέπει να απαγορεύεται.
Mε χρηματοοικονομικά κριτήρια και εγώ αυτό θα τον συμβούλευα!
Αλλά αν θέλει να δανειστεί ένας ενήλικας, “ικανός για δικαιοπραξία”, είναι δικαίωμα του.
Γιατί άραγε τα ενεχυροδανείιστήρια πολλαπλασιάζονται σαν μανιτάρια εν καιρώ κρίσης; Είναι μόνο αυτή η - γυαλισμένη στο άκουσμα - έλλειψη ρευστότητας στην αγορά; Ποιοι επισκέπτονται αλήθεια αυτά τα ενεχυροδανειστήρια; Ποια η οικονομική τους κατάσταση; Ποια η κοινωνική τους θέση; Τι ανάγκες καλύπτουν, για να τρέξουν με τα παντελόνια κατεβασμένα στον τοκογλύφο;
Πήγαινε πες σε κάποιον που έχει καρκίνο και δεν μπορεί να βρει το χ φάρμακο που κοστίζει $$$$ ή να νοσηλευτεί στην ψ κλινική που τα ημερήσια νοσήλεια κοστίζουν $$$$, ότι πρέπει να σκεφτεί σαν ενήλικας και να πάρει το ρίσκο. Η μάλλον συμβούλεψε τον με χρηματοοικονομικά κριτήρια να μην δανειστεί.
Πήγαινε πες στον άλλο που χάνει το σπίτι του γιατί έχασε τη δουλειά του και η κάθε Λάτσης της όποιας Eurobank του το πάιρνει απ’τα χέρια, να σκεφτεί σαν ενήλικας και να πάρει το ρίσκο…
Και χίλια άλλα δυο παραδείγματα… Τέτοιοι άνθρωποι επισκέπτονται τα ενεχυροδανειστήρια… απελπισμένοι, άρρωστοι, οικονομικά κατεστραμμένοι από μία κρίση δεν ευθύνονται οι ίδιοι για το ξέσπασμά της…
Αλλά εντάξει τι να λέμε, όταν υγεία, δουλειά, κατοικία, παιδεία τα βλέπουμε σαν εμπορεύματα και δεν είναι δεδομένα για όλους, παρά μόνο για αυτούς που κατέχουν το παραδακι, για αυτους που δούλεψαν “σκληρα” κλπ κλπ.
Ενήλικες άνθρωποι είναι ας πάρουν το ρίσκο της επίσκεψης στον τοκογλύφο…
Μήπως έχει υποβληθεί σε πλύση εγκεφάλου και ο “δανεισμός” είναι η μόνη διέξοδος;
Μήπως το να έχεις χρήματα είναι στις μέρες μας το μόνο που έχει αξία;
Μήπως το σύστημα που ζούμε είναι τέτοιο.
Μήπως αυτός είναι ο καπιταλισμός;
Κι άμα; Έχεις αυταπόδεικτα δίκιο ή είσαι πιο αξιόλογος/έξυπνος/σοβαρός, ό,τι;
Ποιο εύρος των ηλικιών προσέβαλα ακριβώς;; Μίλησα για, λίγο πολύ, συγκεκριμένους ανθρώπους.
Το θεωρείς πίπα και γι’ αυτό ασχολείσαι; Λολ. Γιατί αλήθεια;
Λοιπόν. Δεν με ξέρεις. Καθόλου. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί και να είμαι φαντασιόπληκτη, ας πούμε. Μπορεί δηλαδή όλο το στόρυ να είναι φτιαχτό. Ή μπορεί να μου αρέσει να γράφω εντυπωσιακά και να χρησιμοποίησα κάποια πράγματα ως ευφυολογήματα κι εκφραστικά μέσα. Ή μπορεί και να ξέρω πολύ καλά τι μου γίνεται και να μιλάω μόνο για πράγματα που μπορώ να υποστηρίξω. Εγώ σε διαβεβαιώνω ότι ισχύει το τελευταίο. Όχι ότι έχει σημασία. Δεν πρόκειται να κάτσω ούτε να σου ονοματίσω ούτε να στρέψω το δάχτυλο σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Επιλογή σου είναι, ξαναλέω, να πάρεις σοβαρά αυτά που λέω ή όχι. Εσύ λες ότι έχεις συγγενείς. Δεν ξέρεις όμως τι μπορεί να έχω εγώ και να μαθαίνω διάφορα σχετικά. Για όνομα, κάνουμε μια κουβέντα σε ένα ιντερνετικό φορουμ σε ένα θρεντ με τίτλο “ιδεολογικές συζητήσεις”, όχι ρεπορτάζ στο mega.
Το ποστ μου είχε σκοπό μέσα από μία προσωπική μου εμπειρία να αναδείξει κάποια θέματα. Την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος και ειδικότερα το αν υπάρχει ανάγκη για την ίδρυση ΣΔ. Χαίρομαι που βρέθηκε κάποιος για να το συνεχίσει και να συζητήσουμε επ’αυτού. Επ΄αυτού ε, όχι να κάνουμε 10 ποστς για να βρούμε αν είμαι σοβαρή και σε ποιους απευθύνω τόσο βαριές κατηγορίες.
α) Για όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη; Ποιοι είναι οι όσοι με τους οποίους συζήτησα για το θέμα; Μόνο τον Vic Vega βλέπω. Με τον οποίο μάλιστα διαφωνήσαμε. Δεν είδα να μου μιλάει για γενικόλογους αφορισμούς όμως.
β) Ποιοι είναι οι όσοι; Εσύ; Δεν είδα να μου επισημαίνεις ευγενικά κάτι. Μόνο να κολλάς ηλιθιωδώς σε μία μου πρόταση.
γ) Αχαχαχαχχ. Διώχνοντας; Διώχνοντας; Διαιτητής είμαι; Και πότε είπε κάποιος κάτι επί του θέματος και τον έδιωξα, ή τον υποτίμησα επειδή δεν είναι νομικός; Ξεκόλλα. Σου είπα μόνο ότι είμαι περισσότερο μέσα στα πράγματα από εσένα. Και αυτό δεν έχει να κάνει καν με νομικές γνώσεις.
δ) Ο καθένας το βλέπει όπως θέλει. Μπορεί να μην ισχύει, αλλά δεν θα αναγκάσω κανέναν να ασχοληθεί μαζί μου ούτε να με πιστέψει.
Αν πραγματικά σε αφορά και θες όπως λες, ασχολήσου με το θέμα κι όχι μαζί μου. Δε σε εμπόδισε κανείς άλλωστε. Επίσης, δε με ενδιαφέρει να σε πείσω. Μάλιστα είναι η τελευταία φορά που σου απαντάω σε κάτι άσχετο. Και τόσο ευγενικά.
Fine by me. Το έθιξα γιατί είπε και ο Mule… Μικρή σημασία έχει βέβαια, η συζήτηση να γίνεται.
Όμορφα. Θα επανέλθω από αύριο. Με ενδιαφέρει το να ψάξω στο μεταξύ για το πώς λειτουργεί εκεί το μεικτό αυτό σύστημα.
Πιο αξιόπιστη η κουβέντα σε ένα ιντερνετικό φόρουμ από ρεπορτάζ του Mega.