Ιδεολογικές συζητήσεις

Podium
#1101

Από το μπλογκ [COLOR=“RoyalBlue”][B]Το προνόμιο του Φτωχού[/B][/COLOR]

[SPOILER]

[B][SIZE=“4”]Πέντε πράγματα που έμαθα από τον Μαρξ[/SIZE][/B]
Posted on January 11, 2013 by ΑΧΠ

Ενας φίλος που σπουδάζει λογιστική πάντα μου θυμίζει την πρώτη του διάλεξη,

  • παιδιά ποιός ο σκοπός μιας εταιρείας?
  • να κάνει κέρδη κύριε.
  • ΟΧΙ! Να μεγιστοποιήση τα κέρδη της.

Για πολλά χρόνια πήγαινα σε ένα καφενείο. Μια μέρα άνοιξε και δεύτερο
κατάστημα και σήμερα έγινε αλυσίδα με τζίρο δεκάδες εκατομύρια.

Δηλαδή δεν φτάνει στο μαγαζάκι να βγάζεις ένα μισθό εσύ και ένα η γυναίκα
σου, αλλά πρέπει να το μεγαλώνεις, να επεκτείνεσαι για να φάεις όλη την
πίττα και να μην αφήσεις τίποτα στον άλλο ? τον ανταγωνιστή που λένε,
γιατί ως γνωστό θα σε φάει αυτός αν δεν τον φας εσύ. Βέβαια.

Αλλά τα κέρδη που έκανες μείον τα χαβιάρια τις σαμπάνιες και τα κοψίδια
που θα φάς, τι θα τα κάνεις? Δεν μπορείς να κολυμπάς μέσα όπως ο Σκρουτζ
γιατί ως γνωστόν το παρκαρισμένο κεφάλαιο λιώνει σαν βούτυρο στον ήλιο,
πρέπει να τα επενδύσεις. Και όχι όπου και όπου έτσι? Μόνο εκεί που θα σου
αποφέρουν μέγιστο κέρδος. Μην τα επενδύσεις σε πρωτοποριακές αντλίες για
την Αφρική αλλά σε κάτι μούρλια στριγκάκια με στρας. Και τι θα γίνει όταν
τα κέρδη στερέψουν, όταν τα κεφάλαια που περιμένουν να επενδυθούν γίνουν
τόσα πολλά που δεν παράγουν κέρδος πλέον? Ε τότε θα πρέπει κάποια να
καταστραφούν για να ξεκινήσει ξανά το παιγνίδι. Μόνο που κανένας λογικός
καπιταλιστής δεν θα βρεθεί για να καταστρέψει τα κεφάλαια του εθελοντικά,
αυτά τα πράγματα ρυθμίζονται με τον νόμο της ζούγκλας, δηλαδή με πόλεμο
όπως έγραψε πριν 2,3 μέρες ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ.

Προς το παρόν το Κεφάλαιο εξασφαλίζει τα κέρδη του με την συμπίεση του
εργατικού κόστους. Σύμμαχος του το Κράτος (και ΕΕ (1)) που μείωσε μισθούς,
απεμπόλησε συλλογικές συμβάσεις που δίνουν διαπραγματευτική δύναμη στον
Εργαζόμενο μα και αυξάνοντας σκόπιμα την Ανεργία (με διάφορες ?αθώες?
πολιτικές) για να αυξήσει την προσφορά εργασίας άρα και αυτόματα μείωση
μισθών. Αλλά αυτή η λύση έχει ημερομηνία λήξης.

Τέτοια πράγματα δεν τα καταλαβαίναμε πολλοί (ούτε και το τί σήμαινε
Μάαστριχτ) μέχρι που μας άνοιξε τα μάτια αυτή η κρίση και αρχίσαμε να
διαβάζουμε την θεωρία του Μαρξ. Οπως έκαναν πριν από εμάς και ο Πέτρος και ο Γιόχαν και ο Φραντς (2).

Εκεί έμαθα ότι η ταξική πάλη είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια στην
κοινωνία, από την οποία πηγάζει κάθε αλλαγή. Στο μυαλό μου την βλέπω σαν
ένα mexican stand-off (3) όπου κάθε τάξη περιμένει ένα μικρό λάθος από τις άλλες, ένα παραπάτημα, ένα κλείσιμο των ματιών ώστε να κερδίσει ένα πόντο σε αυτή την πάλη.

Ο μη-ταξικά συνειδητοποιημένος εργαζόμενος αυτό το αγνοεί. Οταν
νιώθει τα δόντια του καπιταλιστή (που δεν τον φτάνει το κέρδος μα θέλει την
μεγιστοποίηση του κέρδους) στα καπούλια του, το αποδίδει σε 1,002 άλλους
λόγους (διαφθορά, ανίκανοι υπουργοί, πλεονέκτες τραπεζίτες, μετανάστες,
επιδόματα και συντάξεις) εκτός από την νομοτέλεια της ταξικής πάλης.
Κάποτε μάλιστα νιώθει και ένοχος, ?τεμπέλιαζα τον τελευταίο καιρό?, ?πήρα
πολλά επιδόματα?, κτλ. Ενώ ούτε του περνά από το μυαλό η σκέψη να
αντιδράσει γιατί ο εν λόγω καπιταλιστής προστατεύεται και νομιμοποιείται
από το κράτος, όπως διάβασα σε αυτή την γλαφυρή διάλεξη του Λένιν:

Στο ζήτημα αυτό πριν απ? όλα πρέπει να προσέξουμε ότι κράτος δεν υπήρξε
πάντα. Υπήρξε καιρός που δεν υπήρχε κράτος. Αυτό εμφανίζεται εκεί και
τότε, όπου και όταν εμφανίζεται ο χωρισμός της κοινωνίας σε τάξεις, όταν
εμφανίζονται εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.

Και ενώ οι καπιταλιστές είναι ταξικά συνειδητοποιημένοι 100 τα 100, δεν θα
παραξενευόμουνα αν η τάξη με τους λιγότερους συνειδητοποιημένους να είναι
η Εργατική. Και τώρα το πληρώνει.

Εμαθα επίσης ότι η καλοπέραση του Α αποτελείται από την
καλοπέραση του καπιταλιστή Β συν την εξαθλίωση του εργαζόμενου Γ. Καλά το
λέει ο Τσε Γκεβάρα σε αυτή την συνέντευξη:

Όταν όμως μιλάτε για τον αμερικανικό τρόπο ζωής, και αυτόν του ελεύθερου
κόσμου, πρέπει να λάβετε υπ? όψη τα 200 εκατομμύρια ανθρώπων στη Λατινική
Αμερική που πεθαίνουν της πείνας, που πεθαίνουν απο αρρώστιες, που η ζωή
τους δεν περνάει τα 18 χρόνια, που πεθαίνουν σε παιδική ηλικία. Όλοι αυτοί
οι άνθρωποι συμβάλλουν στο οικονομικό μεγαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών οι
οποίες τους εκμεταλλεύονται με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Το ίδιο συμβαίνει
στην Αφρική και συνέβη επίσης στην Ασία. Ο μαρξισμός δίνει ένα τέλος σε
όλα αυτά.

Τώρα κάθε φορά που βλέπω κάποιον να χαιδεύει το αιφόνο του βλέπω από πίσω ένα ροδαλό καπιταλιστή να μετρά τα λεφτά του γελώντας και ένα φτωχαδάκι να βγάζει τα μάτια του να το συναρμολογήσει σε κάποια Ειδική Οικονομική Ζώνη της Ασίας (σύντομα και στην Ελλάδα) για πενταροδεκάρες και 12ωρο.

Τέλος έμαθα ότι είναι ανώφελο να περιμένουμε από κάποιον να εξημερώσει τον
καπιταλισμό, ή να τον θέσει στην υπηρεσία των εργαζομένων (σχήμα οξύμωρο
έτσι και αλλιώς αφού ο καπιταλισμός βασίζεται στην εκμετάλλευση των
εργαζομένων) μου άρεσε αυτή η συνομιλία του Στάλιν με τον συγγραφέα Η.G.Wells:

Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν μπορείς να φθάσεις σταδιακά στον σοσιαλισμό,
με την αγγλοσαξονική έννοια του όρου, υπό συνθήκες καπιταλισμού. Τι είδους
σοσιαλισμός είναι αυτός; Στην καλύτερη περίπτωση θα βρεθεί μέσα στον
ασφυκτικό κλοιό των πιο σκληρών εκπροσώπων του καπιταλισμού, του
συστήματος της εκμετάλλευσης του ανθρώπου, ενώ αντίθετα προϋποθέτει την
εφαρμογή της αρχής του ελέγχου της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα. Και
αμέσως μόλις ο Ρούζβελτ προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει μέσα που θα
μπορούσαν να κλονίσουν τα θεμέλια του καπιταλισμού θα υποστεί συντριπτική,
εξευτελιστική ήττα. Γιατί οι τράπεζες, η βιομηχανία, οι μεγάλες
επιχειρήσεις και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις δεν είναι στα χέρια του, δεν
θα μπορεί να τις ελέγξει. Οι σιδηρόδρομοι και ο εμπορικός στόλος, τα
πάντα, είναι ατομική ιδιοκτησία. Στρατιές ολόκληρες ειδικευμένων εργατών,
μηχανικών και τεχνοκρατών δουλεύουν για λογαριασμό ιδιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον, στον καπιταλιστικό κόσμο το κράτος είναι ένας θεσμός
συνυφασμένος με την άμυνα της χώρας, τη διατήρηση της τάξης. Είναι δηλαδή
απλώς μια φοροεισπρακτική μηχανή. Υπό μιαν αυστηρή έννοια λοιπόν η
οικονομία δεν βρίσκεται στα χέρια του κράτους. Αντίθετα, το κράτος
βρίσκεται στα χέρια της καπιταλιστικής οικονομίας, τελεί υπό τον έλεγχό
της. Γι? αυτόν τον λόγο πολύ φοβάμαι ότι ο Ρούζβελτ δεν θα καταφέρει να
κάνει αυτό που λέτε ? αν βεβαίως υποθέσουμε ότι θα ήθελε.

Στο ίδιο κείμενο λέει ότι η ανεργία εξυπηρετεί ένα πολύ απλό σκοπό, την
ρύθμιση της προσφοράς στην αγορά εργασίας δηλαδή την χειραγώγηση των
μισθών από τους εργοδότες, άρα η υψηλή ανεργία είναι εν πολλοίς
προ-σχεδιασμένη και τονώνει τις επιχειρήσεις. Ελεμένταρυ Γουάτσον,
Ελεμένταρυ.

Εχουμε και λέμε, ταξική πάλη, ταξική συνειδητοποίηση ή διολίσθιση,
εκμετάλλευση ανθρώπων από ανθρώπους, μεγιστοποίηση κέρδους, επένδυση
κερδών, ο καπιταλισμός δεν εξημερώνεται, δεν διαχειρίζεται προς όφελος της
Εργατικής τάξης.

ΑΧΠ

??

Τελικά η ΕΕ το άξιζε το Νόμπελ Ειρήνης. Με τις αντι-εργατικές ρήτρες του Μάαστριχτ που πίεσε τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν τα τελευταία χρόνια συμπίεσε το εργατικό κόστος και έδωσε λίγα χρόνια ακόμα κερδοφορίας του Κεφαλαίου. Η καταστροφή του συσσωρευμένου Κεφαλαίου με κάποιο πόλεμο θα αργήσει 5,6 χρόνια ακόμα.
Μεταξύ μαθημάτων μπαλέτου ή Μαρξιστικό Φροντιστήριο, θα διάλεγα το δεύτερο για το παιδί μου.
Το mexican stand-off της ταξικής πάλης το συνέλαβε, κατά την γνώμη μου, και ο Σέρτζιο Λεόνε στην ταινία του, Ο Καλός, ο Κακός και ο Ασχημος. Οπου βέβαια, ο Καλός και ο Ασχημος συμμαχούν εναντίον του Κακού για να μοιραστούν το παραδάκι.
[/SPOILER]

#1102

fyi

Εκατό βουλευτές στο ΚΚΕ!

Σαράντα χρόνια (σήμερα) από την αυτοκτονία του Νίκου Ζαχαριάδη και τον τελευταίο καιρό καταγράφεται μια τάση αγιογραφίας τού -μοιραίου και τραγικού, συνάμα- ιστορικού αρχηγού του ΚΚΕ, που πάει πολύ πιο πέρα από την κομματική αποκατάσταση και υπερβαίνει το «νεκρός δεδικαίωται». Η τάση αυτή, πολιτικά σήμερα, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς πολλοί εμφυλιολογούν μετ´ ευτελείας και φιλοκαλούν άνευ…

Γι? αυτό και το κείμενο που ακολουθεί, είναι ιδιαιτέρως ασεβές. Περιλαμβάνει στοιχεία και περιστατικά, άλλα άγνωστα και άλλα πολύ λίγο γνωστά. Άλλα δείχνουν τον χαρακτήρα και άλλα τις ευθύνες του ανδρός, ιδίως για τον εμφύλιο πόλεμο.

  1. Τον Ιούνιο του 1947 ο Ζαχαριάδης έχει μια τριήμερη συνάντηση στη Μόσχα με το Ζντάνοφ. Στις συνομιλίες ο Ζαχαριάδης ομιλεί και εκθέτει, ενώ ο Σοβιετικός συνομιλητής του περιορίζεται σε διευκρινιστικές ερωτήσεις, χωρίς να εκφράζει γνώμη. Οι συνεργάτες του από το αρμόδιο τμήμα της Κεντρικής Επιτροπής κρατούν αναλυτικές σημειώσεις. Οι συνομιλίες διασώθηκαν στο Αρχείο Ζντάνοφ, το οποίο εντόπισε και αγόρασε στη Μόσχα, στις αρχές της δεκαετίας του '90, ο Νίκος Κέντρος για λογαριασμό των ΑΣΚΙ. Το έγγραφο έχει παρουσιάσει σε συνέδριο η ιστορικός Ιωάννα Παπαθανασίου, που είχε την καλοσύνη να μου μιλήσει σχετικά. Ο Ζαχαριάδης ενημερώνει τον υψηλό Σοβιετικό ότι τον Γενάρη του ίδιου χρόνου ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης του έστειλε κρυφά με άνθρωπό του στο βουνό, πρόταση ειρήνευσης και σταδιακής αμνηστίας.

«Μου εγγυήθηκε, μάλιστα, και 100 βουλευτές για το ΕΑΜ-ΚΚΕ στις επόμενες εκλογές, που θα γίνονταν σύντομα, ο γελοίος» λέει ο Ζαχαριάδης στο Ζντάνοφ. «Τόσο στημένες θα ήταν και αυτές οι εκλογές σαν τις άλλες του 46. Φυσικά την απορρίψαμε».

Στο αρχείο του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, το οποίο διατηρείται στο Ίδρυμα Καραμανλή, σώζεται έγγραφο με την πρόταση και με το σκεπτικό της. Με δυο λόγια ο Τσαλδάρης λέει στον Ζαχαριάδη ότι οι δυο τους ως αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων οφείλουν να σταματήσουν την αιματοχυσία και να αποδείξουν στον ξένο παράγοντα ότι οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις μπορούν να εγγυηθούν την ομαλότητα. Στο ίδιο γράμμα, ο Τσαλδάρης, ο οποίος ήταν και υπουργός των Εξωτερικών, ενημερώνει τον αρχηγό του ΚΚΕ ότι επίκειται ενεργός στρατιωτική ανάμιξη των ΗΠΑ -γεγονός που συμβαίνει στα μέσα Μαρτίου 1947- και προειδοποιεί ότι όσα αντιμετώπισε μέχρι τότε το ΚΚΕ στο στρατιωτικό επίπεδο από τους Άγγλους και τον Εθνικό Στρατό θα φαντάζουν σαν στρακαστρούκες μπροστά στην αμερικανική δύναμη πυρός. «Οι Αμερικανοί», του γράφει, «δεν θα αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα και θα εγκαταστήσουν πολιτικές δυνάμεις του απολύτου ελέγχου τους». Ο Τσαλδάρης, εκτιμούν ιστορικοί της περιόδου, ενδιαφερόταν και για το δικό του πολιτικό μέλλον, το οποίο, όπως και συνέβη, φάνταζε τότε σκοτεινό.

Ο Ζαχαριάδης κράτησε μυστική και από τους Σοβιετικούς την ειρηνευτική πρόταση. Γι? αυτό ενημερώνει τον Ζντάνοφ σε χρόνο αόριστο και για την πρόταση και για την απόρριψη. Να κράτησε, άραγε, μόνο για τον εαυτό του και την πληροφορία για τους Αμερικανούς; Μοιάζει απίθανο. Θα ισοδυναμούσε με ομολογία προδοσίας η εκ των υστέρων αποκάλυψη ότι αυτός μεν ήταν ενήμερος, αλλά άφησε στο σκοτάδι τους Σοβιετικούς .

Όταν, το 2008, παρουσίασα στον Λεωνίδα Κύρκο την πληροφορία και την τεκμηρίωση στο πλαίσιο έρευνας για ένα ντοκιμαντέρ, έμεινα κατάπληκτος από την αντίδρασή του. Ο Κύρκος κτυπούσε τα χέρια του, τράνταζε με τις γροθιές το γραφειάκι του στην Καλλιδρομίου, βλαστημούσε κι έκλαιγε. «100 βουλευτές; Και είπε όχι; Ποιος θα το πει στις μανάδες και στους πατεράδες, που χάσαμε τα καλύτερα παιδιά στα βουνά και στα αποσπάσματα;».

  1. Ο Ζαχαριάδης ως ρήτορας. Πρόσφατα είχα το προνόμιο να δω σε ένα ιδιωτικό κινηματογραφικό αρχείο, δυστυχώς βουβό, χωρίς ήχο, έξι λεπτά από την ομιλία του, στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο το Σεπτέμβριο του 1945, και δυόμισι λεπτά από την εισήγησή του στο συνέδριο του ΚΚΕ τον ίδιο χρόνο. Τι μου έκανε εντύπωση; Και ενώπιον του πλήθους που παραληρούσε, που τον έφερε στο βήμα στα χέρια, στο Στάδιο και μπροστά στο κομματικό κοινό που τον παρακολουθεί με ευλάβεια, ο ομιλητής δεν κάνει ούτε μια χειρονομία. Στο Στάδιο κρατάει συνεχώς τα χειρόγραφα. Στο συνέδριο στηρίζεται με τα δυο χέρια στο βήμα συγκρατώντας, πάλι, τα χαρτιά του. Δυο χειρονομίες μου έχει περιγράψει ο Μάνος Ζαχαρίας από μια ομιλία του σε «αχτίφ» πολιτικών και στρατιωτικών, στον εμφύλιο σε ένα διώροφο σχολείο σε χωριό του Γράμμου. Το σχολείο δονείται από τις ρυθμικές κραυγές «Ζήτω ο Ζαχαριάδης ο Μεγάλος Αρχηγός» από την είσοδό του στο προαύλιο μέχρι που φτάνει στο βήμα, την έδρα του δασκάλου. Με το δεξί γνέφει να σταματήσουν τα συνθήματα και, μόλις κοπάζουν, δείχνει με τον αντίχειρα πίσω του ένα πορτρέτο του Στάλιν λέγοντας: «Ένας είναι ο αρχηγός». Τι σημαίνει αυτή η φειδώ στις χειρονομίες; Προσήλωση στο κείμενο; Αυτοπειθαρχία; Συνωμοτικότητα;

  2. Έχουν γραφτεί πολλά για τον συνωμοτισμό του Ζαχαριάδη, αλλά αυτό που μου εμπιστεύτηκε η γραμματέας του η Βαγγελιώ και επιβεβαιώθηκε από τον, εξ απορρήτων του, Λευτέρη Ελευθερίου, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Φανατικός αντικαπνιστής ο ίδιος, επέτρεπε το κάπνισμα εκ περιτροπής στα μέλη του Π.Γ. στις συνεδριάσεις. Είχε δώσει, όμως, εντολή στη Βαγγελιώ να μπαίνει στη συνεδρίαση και να αδειάζει τα τασάκια. Να τα αδειάζει, και να πετάει μόνο στάχτες και αποτσίγαρα. Τα χαρτάκια με τα χειρόγραφα σημειώματα, που αντάλλασσαν τα μέλη του Π.Γ. και τα έκοβαν, για τον φόβο των Ιουδαίων, σε μικρά-μικρά κομματάκια, ανελάμβανε μετά να τα επανασυνθέσει ο Ελευθερίου με βάση τον γραφικό χαρακτήρα των μελών του Π.Γ. Έτσι ο αρχηγός είχε στη διάθεσή του τα άρρητα πρακτικά κάθε συνεδρίασης και, στον δέοντα χρόνο, τους καλούσε έναν-έναν και τους έλεγε “μου είπε ο Χι ότι του είπες αυτό για μένα”. Ο συνομιλητής υποψιαζόταν ότι ο άλλος έχει μιλήσει, οπότε για να αποσείσει τις υποψίες, έλεγε και όσα ο Χι δεν είχε γράψει σε κανένα χαρτάκι.

  3. Κλείνω με ένα περιστατικό, που μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά δεν είναι. Το 1955 δικάζονται οι Ρούλα Κουκούλου και Αύρα Παρτσαλίδου. Ο πρόεδρος τις καλεί στην αρχή της δίκης και λαμβάνει τις εξής απαντήσεις. “Ρούλα Ζαχαριάδη, κύριε πρόεδρε”, λέει η πρώτη. “Αύρα Βλάσση”, απαντά η δεύτερη. Με τον κύριο Παρτσαλίδη, αυτό το αντικομματικό στοιχείο, δεν έχω πλέον καμία σχέση. Τρία χρόνια αργότερα, ενώ ο Ζαχαριάδης έχει καθαιρεθεί, η δίκη επαναλαμβάνεται στο Εφετείο. Συμβαίνει ο πρωτοδίκης της πρώτης δίκης να έχει προαχθεί σε εφέτη, οπότε ξέρει καλά το μάθημά του. Εκφωνεί: Ρούλα Ζαχαριάδη; Ρούλα Κουκούλου, κύριε πρόεδρε. Αύρα Βλάσση; Αύρα Παρτσαλίδη, κύριε πρόεδρε! Ο Παρτσαλίδης είχε αποκατασταθεί.

#1103

Έτσι ρε protagon. :thumbup:
Νίκος Ζαχαριάδης, μπουυυυυυυυυυυυυυυυυ

#1104

Η μόνη περίπτωση δηλαδή να παιρνούσε ο αντικαπνιστικός νόμος ήταν να είχε άλλη έκβαση ο εμφύλιος :slight_smile:

#1105

Πολύ ήταν 100, ποιός θα τους φάει; Ας ήταν τουλάχιστον 99

#1106

Η μόνη μαλακία είναι που δεν έχουμε και ντοκουμέντο με εικόνα και ήχο από το “ξέσπασμα” του Μεγάλου Αγωνιστή της Αριστεράς Λεωνίδα Κύρκου. Να τον έβλεπα να σκούζει για Ζαχαριάδη και τί στον κόσμο.

#1107

είσαι εμπαθής :stuck_out_tongue:
Ευτυχώς που ο Μ.Α.Α. δεν εζησε να δει το πουλέν του, τον επιχειρηματία της χρονιάς στη φυλακή. Δυστυχως που δεν ζει ακόμα να έκανε ντηλ νδ-δημαρ -συν. Αν γίνει καμιά τετοια πατάτα στο μεταξύ εννοειται χ.α. θα ψηφίσω .

#1108

Τι σημαίνει αυτή η φειδώ στις χειρονομίες; Προσήλωση στο κείμενο; Αυτοπειθαρχία; Συνωμοτικότητα;

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ οι κάμποι;. Μην είναι τ΄ άσπαρτα ψηλά βουνά;

Φοβερή η πρόταση Τσαλδάρη, αν ισχύει, για το μοίρασμα των βουλευτών λες και είναι τραπουλόχαρτα κι εξίσου φοβερή η αντίδραση Κύρκου. Αλλά εν μέσω εμφυλίου μπορεί να ήταν και η καλύτερη λύση, τουλάχιστον προς την “κοινωνική συμφιλίωση και ειρήνη”.

Γράκχε, ο Κύρκος τι ήταν τελικά; Πράκτορας του ιμπεριαλισμού;

#1109

Δε νομίζω ότι έχει ανάγκη από τέτοια παράσημα ο ευρωκομμουνισμός, γενικά μιλώντας. Το ότι βοήθησε την Ευρώπη να απαλλαγεί από το κομμουνιστικό κίνημα φτάνει από μόνο του.

Τώρα αν εσύ ψήνεσαι να περιβάλεις με στοργή (και) τον Κύρκο, be my guest. Ούτε θα μου έκανε εντύπωση. Όλοι “σύντροφοι” είμαστε κι έτσι. :slight_smile:

#1110

Ποιον άλλον περιέβαλα με στοργή και μιλάς (και) για τον Κύρκο και μάλιστα ότι δεν θα σου έκανε κι εντύπωση αν το έκανα;

Επίσης, όταν λες “Μεγάλος Αγωνιστής της Αριστεράς” το λες ειρωνικά ή κυριολεκτικά;
Γιατί εγώ είχα μείνει στο “Δεν είμαστε αριστεροί, είμαστε κομμουνιστές” της Αλέκας.
Έχει αλλάξει κάτι από τότε; Αποκαταστάθηκε η ιστορική ονομασία ή παραμένει μαγαρισμένη από τους ανανεωτές;

#1111

Μπορείς να θεωρήσεις αυτό το “και” ως προβοκατόρικη απάντηση σε μια προβοκατόρικη ερώτηση.

Όσο για το άλλο, είμαι σίγουρος ότι αν κόψεις λίγο το συνδικαλιάρικο ύφος και το σχεδόν ψυχαναγκαστικό ψείρισμα των λέξεων, θα βρεις πολύ εύκολα την απάντηση μόνος σου.

#1112

ΠΩΣ γινεται οι περισσοτεροι αντισεξιστες να ειναι γυναικες?(γινομαι σεξιστης τωρα?)

συμφωνειτε με τα συνθηματα των αναρχικων?

κρεμαλες παντου ,ολοι οι αστυνομοι ειναι μπατσοι και αλλα τετοια χαρουμενα και απολυτα?

#1113

Θα ήταν όντως πιο γαμάτο οι περισσότεροι σεξιστές να είναι γυναίκες.

#1114

Αποδέχομαι τους χαρακτηρισμούς και ξαναρωτάω: όταν λες “Μεγάλος Αγωνιστής της Αριστεράς” το λες ειρωνικά ή κυριολεκτικά;

#1115

Τσουρέκια μου τα χεις κάνει μαν. Δεν ξέρω για ποιόν ακριβώς λόγο κάνεις ότι δεν ξέρεις τι λέμε εμείς για τον Κύρκο, δεν ξέρω σε τι ακριβώς προσβλέπεις, αν θέλεις να με “αποκαλύψεις” ή κάτι τέτοιο :dunno:, αλλά για να μη με ξαναρωτήσεις το ίδιο πράγμα, άντε, πάρτο: ο Κύρκος ήταν από κείνους που πέρασαν απ’ το ΚΚΕ στο “ΚΚΕ Εσωτερικού” και πρακτικά είπαν “ντάξει ποιά ταξική πάλη τώρα”. Ήταν εκείνος που μέσα από τον Συνασπισμό έκανε ό,τι μπορούσε (απ’ έξω) ώστε να σταματήσει να υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα στην Ελλάδα. Ήταν εκείνος που λοιδωρούσε τους “Λακεδαιμόνιους” κουκουέδες που δε σιγοντάρανε στον αντισκοπιανικό εθνικισμό των αρχών της δεκαετίας του ‘90. Ήταν εκείνος, τέλος, που κάθε φορά που τον ρωτάγανε για την Εθνική Αντίσταση, δεν έχανε ποτέ την ευκαιρία να μιλάει για την κακιά και άχρηστη και σατανική ηγεσία του ΚΚΕ που δήθεν βούλιαξε τη χώρα στο εμφύλιο και έτσι ήταν ο ουσιαστικός υπεύθυνος για όοοολες τις μετέπειτα διώξεις και συμφορές του κινήματος. Όχι, δεν τον θεωρώ αγωνιστή, ούτε γι’ αστείο. Τώρα, αν ήταν της “αριστεράς”, αυτό ποσώς με απασχολεί, αυτό τον όρο τον έχουμε χαρίσει σε όποιον θέλει να τον οικειοποιηθεί, πρόβλημά του, εμάς στον πούτσο μας. Εντάξει τώρα;

#1116

Γράκχε αποφεύγεις να τοποθετηθείς σε καίρια ζητήματα:

[SPOILER]Ως φυσαρμόνικα έλεγε τίποτα ο Κύρκος; Θα άξιζε να τζάμαρε κανείς μαζί του; :p[/SPOILER]

#1117

[SPOILER]ΑΥΤΟ, ομολογώ πως πρώτη φορά το ακούω. Πάντως εγώ δε θα χρειαζόμουν να τον ακούσω. Άνετα θα τζάμαρα μαζί του. Ειδικά άμα είχα καμιά, έτσι, μεγάαααλη τζαμαρία. Και με σκληρό τζάμι. Διπλό, μη σου πω και τριπλό…[/SPOILER]

#1118

Γράκχε, ρώτησα την προσωπική σου γνώμη κι εσύ μου απαντάς σε πρώτο πληθυντικό. Από το να συγχύζεσαι γέρος άνθρωπος, μπορείς να με παραπέμψεις στην επίσημη γραμμή του κόμματος να τελειώνουμε.
Την οποία προφανώς και γνωρίζω, αλλά περίμενα μήπως αναφέρεις τίποτα για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο και τις φυλακίσεις, έστω αυτές πριν αλλαξοπιστήσει οριστικά, να πεις πχ. ότι κάποτε αγωνίστηκε για κάποιο κόμμα με ιδανικά και μετά το παράτησε το άθλημα, αλλά όχι. Προδότης ο Κύρκος, “αγωνιστής” γιαλαντζί, τζαμαρίες στην καράφλα του κλπ.
Όχι ότι μου πέφτει και λόγος, αλλά ο πολιτικός αυτισμός σας είναι ανίατος.

#1119

προσωπικα δεν ειμαι μελος του κομματος, αλλα enick να σε ρωτησω κατι
για ανθρωπους οπως ο Κυρκος ή ο Φαρακος πχ που εχοντας τοσους αγωνες πισω τους οπως λες κι εσυ, εφτασαν να λενε ευτυχως που δεν κερδισαμε, να λοιδωρουν το κομμα ή να μιλανε πχ για στελεχη του κκε που ηταν κατασκοποι της Σ.Ε στην Ελλαδα (απιστευτη ξεφτιλα του Φαρακου) τι αποψη περιμενεις να εχουν δηλαδη οι ανθρωποι του κκε;

οι ιδιοι εγκατελειψαν ή και αποκηρυξαν ακομα τους αγωνες που εδωσαν, κανεις αλλος

//το “παρατησε το αθλημα” που λες για τον Κυρκο δεν νομιζω οτι αντικατοπτριζει την πραγματικοτητα. Υπαρχει μεγαλη αποσταση μεταξυ του “παραταω το αθλημα και παω σπιτι μου” και του προσπαθω συστηματικα να διαλυσω το κομμα

#1120

Αποκλείεις να γνώριζε πράγματα που εσύ δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις; :-k