Eιδικά η τελευταία παράγραφος είναι που είναι εντελώς λάθος. Συγχώρεσε μου που γράφοντας βιαστικά πρωί-πρωί δεν μπορώ να βρώ να ποστάρω στοιχεία, αλλά στις ΗΠΑ το κράτος μεγάλωνε όλο τον περασμένο αιώνα με αφορμή την εμπλοκή της χώρας σε πολέμους (και μετά ξεχνούσε να ξαναμικρύνει) και αντίστροφα οι οπαδοί του μεγάλου κράτους (όπως γίνεται και αυτή τη στιγμή) επικουρούμενοι από ένα συγκεκριμένο βιομηχανικό λόμπυ, της άμυνας είναι που έψαχναν αφορμές για πολεμικές εμπλοκές. Οι Αμερικάνοι libertarians μιλάνε ανοιχτά για κράτος πρόνοιας-πολέμου (welfare-warfare state).
Εννοούσα τον προπερασμένο αιώνα.
Οι ΗΠΑ τότε δεν χρειάζονταν αποικίες και πολέμους, είχαν τους αφρικάνους.
Τα δύο σεντς μου.
Όλα αυτά που αναφέρετε είναι πολύ όμορφα σε θεωρητικό επίπεδο. Και ο κομμουνισμός, και ο φιλελευθερισμός, και όλα. Η θεωρητική ανάλυση λέει ότι το τάδε “σύστημα” είναι πολύ καλό και θα περνάει καλά ο κόσμος, η αλληλεγγύη στον κομμουνισμό θα βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση, ο ανταγωνισμός στον φιλελευθερισμό και λοιπά.
Για μένα, όλα αυτά τα συστήματα έχουν αποτύχει όπου έχουν εφαρμοστεί για έναν και μοναδικό λόγο. Ένας είναι ο κοινός παράγοντας σε ΟΛΑ αυτά: ο άνθρωπος. Και πιο συγκεκριμένα, το χαρακτηριστικό του που πάντα μα πάντα τα γαμάει όλα: η [U]απληστία[/U].
Γι’ αυτό και δεν έχω καμιά ελπίδα για την ανθρωπότητα.
Αυτό είναι μάλλον αυθαίρετη σκέψη, δεδομένου ότι η “απληστία” (δηλαδή η έλλειψη κορεσμού, η μεγιστοποίηση του ατομικού οφέλους) είναι δομικό στοιχείο της φιλελεύθερης ανάλυσης. Αρά αν η απληστία ήταν το κύριο χαρακτηριστικό συμπεριφοράς του ανθρώπινου είδους, τότε ο φιλελευθερισμός θα έπρεπε να έχει επικρατήσει σε τεράστιο βαθμό στις δομές της κοινωνικής οργάνωσης.
Edit: Είμαστε πολύ οφ-τόπικ, ας μεταφερθούν στις ιδεολογικές καλύτερα τα τελευταία ποστ.
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΠΑΛΑ
Βρεθήκαμε στο Ηρώδειο για τα 50 χρόνια της Μαρίας Φαραντούρη. Καθισμένοι πλάι-πλάι παλιοί σύντροφοι όπως ο Κουτσούμπας, ο Κουβέλης, ο Τσίπρας και η αφεντιά μου. «Είμαστε εδώ τέσσερις γενιές αριστερών», τους είπα. «Εμείς προσπαθήσαμε ξανά και ξανά να χτυπήσουμε την πόρτα της Εξουσίας. Δεν τα καταφέραμε. Τώρα την χτυπά ο νεότερος?». «Και ;;;», ρώτησε κάποιος από το πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί γύρω μας. «Άκου φίλε», του είπα, «μπορεί όλοι εσείς να σκέφτεστε (και με το δίκιο σας) ένα σωρό πράγματα για μας, όμως η Ελληνική Αριστερά είναι ένα ποτάμι. Το ίδιο. Βρεθήκαμε μπροστά σε βράχους. Χωριστήκαμε σε διχάλες. Εν πάση περιπτώσει. Τώρα την πόρτα χτυπά ο νεότερος?». «Και τι να ψηφίσουμε;» μπήκε κάποιος στο ψητό. «Τσίπρα», του λέω, «τι άλλο;». Ο Κουτσούμπας χαμογέλασε αμήχανα. «Και ΚΚΕ βέβαια?». Κάποια κυρία με κοίταξε επιτιμητικά. «Το ΚΚΕ είναι ο βράχος μας», της είπα. Αυτή είναι η ολοκληρωμένη μου απάντηση. Δηλαδή και Τσίπρα και ΚΚΕ.
Δυστυχώς αυτά είναι λόγια που λέγονται στην ανάλαφρη ατμόσφαιρα του διαλείμματος μιας συναυλίας. Πίσω όμως κρύβεται η ωμή πραγματικότητα και η προσωπική μου τραγωδία. Που μεγαλώνει όσο λιγοστεύει το λαδάκι στο καντήλι μου. Και μιας και η «Αυγούλα» μου έκανε την τιμή να με αναφέρει αδράχνοντας την ευκαιρία, για να προβάλει ένα προεκλογικό σύνθημα, θα πρέπει νομίζω να μου δώσει την ευκαιρία να ξεδιπλώσω ολοκληρωμένα την σκέψη μου σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις και τον ρόλο της Αριστεράς.
*Στις συναντήσεις μας στα πλαίσια του Μετώπου ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. διαπιστώθηκε η βασική μας διαφορά (ανάμεσα στις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις δικές μου), που εξακολουθεί να υπάρχει: δηλαδή αν είναι εφικτή η ριζική αλλαγή(που έχει ανάγκη ο τόπος) μέσα ή έξω από το Σύστημα Εξουσίας. Το «μέσα» σήμαινε συμμετοχή στις εκλογές με στόχο την κατάκτηση της κοινοβουλευτικής Εξουσίας. Το «έξω», να βάλουμε όλοι μας το όποιο βάρος μας για τη δημιουργία ενός Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης. Είναι αλήθεια ότι από τις αρχές του 2011 η πολιτική μου σκέψη ριζοσπαστικοποιήθηκε. Γιατί; Πρώτον γιατί διαπίστωσα την αρχή του τέλους του δικομματισμού, που σημαίνει απαλλαγή της μεγάλης πλειοψηφίας του Λαού μας από τον άμεσο ιδεολογικο-πολιτικό και κομματικό έλεγχο των δύο ιστορικών εκπροσώπων της ξένης εξάρτησης. Δεύτερον, η αποκάλυψη με την υπογραφή του Μνημονίου όχι μόνο του αντιλαϊκού αλλά και του αντεθνικού ρόλου των ηγετικών παραγόντων που κρατούσαν κάτω από τον άμεσο έλεγχό τους τούς οπαδούς του ΠΑΣΟΚ στην πρώτη φάση και της Ν.Δ. στην επόμενη. Μιλάμε για το 80% περίπου των Ελλήνων ψηφοφόρων! Τρίτον, κουρελιάστηκαν οριστικά οι μάσκες που έκρυβαν το αληθινό αποκρουστικό πρόσωπο των λεγομένων ξένων «προστατών» μας, ώστε σήμερα να μην υπάρχει ούτε ένας Έλληνας που να μην πιστεύει ότι ο στόχος τους είναι να μας εξαθλιώσουν και να μας κατατρομοκρατήσουν, ώστε να καμφθεί κάθε δυνατότητα του Λαού μας και να παραδοθεί σαν «πρόβατο επί σφαγήν» στα οικονομικά και στρατηγικά τους συμφέροντα. Ειδικά τώρα, μετά την αποκάλυψη του πετρελαϊκού μας πλούτου, ο στόχος τους είναι να τον ελέγξουν και να τον καρπωθούν δίνοντας στον Λαό μας λίγα ψίχουλα, αφού θα έχει εξασφαλιστεί η οριστική του υποταγή στην θέλησή τους.
Αυτές οι διαπιστώσεις με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι αυτή η τεραστίων διαστάσεων απελευθέρωση του Λαού μας από τους καταναγκασμούς και τις αυταπάτες του δικομματισμού σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του ρόλου των δυνάμεων της ξένης εξάρτησης και των τοπικών συμμάχων και οργάνων τους (που όλοι μαζί, θεσμικοί, πολιτικοί, οικονομικοί, κρατικοί παράγοντες συνιστούν το πλέγμα του Συστήματος Εξουσίας) δημιουργούν για την χώρα μας μια σπάνια ιστορική ευκαιρία! Ποιο ήταν το «κλειδί»; Ο ενημερωμένος λαός, που όπως έδειξαν οι μεγάλες διαδηλώσεις του 2011 και του 2012, άρχισε να κατανοεί τη δύναμή του και να ανιχνεύει την ευθύνη του για την αναγκαία ριζοσπαστική αλλαγή. Φτάνει να καταφέρει να ενωθεί γύρω από ένα κοινό στόχο και μια ενιαία αντιστασιακή ηγεσία. Αυτή ήταν κατά την άποψή μου η ώρα της Αριστεράς. Και γι? αυτό ξαναβγήκα, 86 χρονών, σε δρόμους και σε πλατείες. Όπως σε κάθε παρόμοια στιγμή, όταν ο Λαός φορτώνεται με ιστορικές ευθύνες και κατά κάποιον τρόπο είναι «άγραφο χαρτί», περιμένει ένα χέρι να γράψει επάνω μια λέξη. Στα 1821 η λέξη ήταν «Ελευθερία». Στα 1843, «Σύνταγμα». Στα 1912 «Εδαφική ολοκλήρωση». Στα 1940 «Αντίσταση». Στα 1973 «Δημοκρατία». Στα 2012 (ακόμα και σήμερα) η λέξη που περιμένει είναι «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ».
Στις συζητήσεις μας με τους Γλέζο, Τσίπρα, Δραγασάκη είχα την ευκαιρία να τους αναπτύξω τις απόψεις μου. Δεν εισακούσθηκα. Όπως και δεν κατόρθωσα με την Σπίθα να επικοινωνήσω ελεύθερα με τον Λαό, για να του αποδείξω ότι υπάρχει λύση εφικτή και αναίμακτη έξω από το Σύστημα. Και ότι αν τη χάσουμε, αυτό σημαίνει ότι στα 1821 δεν έγινε Επανάσταση. Στα 1843 δεν κερδήθηκε Σύνταγμα. Στα 1912 δεν έγιναν οι Βαλκανικοί πόλεμοι, στα 1940 με το ΟΧΙ δεν έγινε Εθνική Αντίσταση και στα 1973 με το Πολυτεχνείο δεν έπεσε η Χούντα. Τόσο κοσμοϊστορική σημασία έδινα στη σημερινή συγκυρία. Πίστεψα με πάθος ότι είναι δυνατή επί τέλους η κατάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας και γι? αυτό τον λόγο η τωρινή μου απογοήτευση με οδήγησε στη δραματική μου απόφαση να θεωρώ τον εαυτό μου «νεκρό» πολιτικά.
Συμπτωματικά αυτή η συνάντηση των τεσσάρων έτυχε να γίνει την επομένη μέρα που έβαλα τη λέξη «ΤΕΛΟΣ» κάτω από το έμβλημα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών στην Ιστοσελίδα της. Φυσικά «ΤΕΛΟΣ» όχι για την Σπίθα αλλά για τη δική μου ολοκληρωτική αποστράτευση ως μαχόμενου πολίτη, έπειτα από αγώνες 70 χρόνων, μιας και οι απόψεις μου δεν έγιναν τελικά γνωστές στον Λαό ούτε αποδεκτές από τις συγγενέστερες πολιτικές ηγεσίες. Η συνάντηση αυτή έγινε επίσης την επομένη της δημοσίευσης ενός προφητικού, για άλλη μια φορά, άρθρου μου, στο οποίο έγραφα ότι η Χρυσή Αυγή έχει περάσει στη φάση του αίματος και του θανάτου, με κύριο στόχο την Αριστερά. Θα ήθελα λοιπόν από την «Αυγή» να προβάλει αυτή την έκκληση που διατύπωσα χθες στους παλιούς συνοδοιπόρους μου υπενθυμίζοντας ει δυνατόν, ορισμένα αποσπάσματα από το άρθρο μου εκείνο. Αν δεν τους ενώνει η επίθεση, ας τους ενώσει η άμυνα! Ήδη χθες ήρθε η επιβεβαίωση της προειδοποίησής μου, είχαμε τον πρώτο νεκρό! Ο κίνδυνος είναι πολύ μεγάλος για τη χώρα. Όμως για μας τους αριστερούς (κάθε χώρου ή εκτός «χώρου») είναι άμεσος? Τώρα αρχίζω να σκέφτομαι ότι η τυχαία μας συνάντηση στο διάλειμμα της συναυλίας του Ηρωδείου μπορεί και να μην ήταν τυχαία! Και φυσικά δεν επιτρέπεται να περιοριστεί σε ένα σύνθημα? Γιατί τα όσα ειπώθηκαν μεταξύ μας για την επίθεση στο Πέραμα μπορεί και πρέπει να ξυπνήσουν μέσα μας τους εφιάλτες του παρελθόντος, οι υπεύθυνες ηγεσίες πρέπει να λάβουν έγκαιρα μέτρα σε απόλυτη προτεραιότητα, για να μην ξανασηκώσουν κεφάλι αυτοί που ευθύνονται για τις δύο μεγάλες τραγωδίες του τόπου μας, τον Εμφύλιο Πόλεμο και την Δικτατορία?
Αθήνα, 18.9.2013
Μίκης Θεοδωράκης
http://www.aragma.gr/arthro/επιστολή-αποστράτευσης-του-μίκη-θεοδωράκη
πετρελαϊκός πλούτος???
Να τελειώνει και το καντήλι του σιγά-σιγά μπας και σταματήσουμε να διαβάζουμε μαλακίες.
αμήν:!: όχι άλλο φαραντούρη έλεος
Αγωγές στις ΗΠΑ για το σκάνδαλο χειραγώγησης του Libor
Αγωγή κατά 13 τραπεζών κατέθεσε η Εθνική Αρχή Πιστωτικής Εποπτείας των ΗΠΑ (National Credit Union Administration) για το σκάνδαλο χειραγώγησης του Libor σε ομοσπονδιακό δικαστήριο του Κάνσας.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, η αγωγή στρέφεται εναντίον της JPMorgan, της Barclays, της Credit Suisse Group και 10 ακόμη τραπεζών και κατηγορητήριο αναφέρει πως οι εν λόγο τράπεζες έδωσαν λάθος πληροφορίες στην Ένωση Βρετανικών Τραπεζών, η οποία επέφερε απώλεια εισοδήματος από επενδύσεις και άλλα στοιχεία ενεργητικού.
Σύμφωνα με το κειμενο της αγωγής τα παραποιημένα στοιχεία για το Libor επέτρεψαν στις τράπεζες να ευνοηθούν από τις δικές τους επενδύσεις που συνδέονταν με το Libor, να μειώσουν το κόστος δανεισμού, να εξαπατήσουν την αγορά ως προς το πραγματικό επίπεδο της αξιοπιστίας και να στερήσουν από τους επενδυτές καταβολές τόκων που δικαιούνταν.
Αφήστε επιτέλους την ελεύθερη αγορά να αναπνεύσει :!:
Ωωωω ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΣΜΟΣ…8O
Το κρατος στον ιδανικο του ρολο βασικα…
Δεν υπάρχει ο “ιδανικός ρόλος του κράτους”.
Ή αποδέχεται κανείς την ύπαρξή του (και επομένως αναγνωρίζει πως η δήθεν αυτορύθμιση της ελεύθερης αγοράς έχει μάλλον σοβαρά προβλήματα πρακτικής εφαρμογής) ή το απορρίπτει.
Αν υπήρχε ο ιδανικός ρόλος του κράτους, τότε μετά από τόσο μεγάλο διάστημα καπιταλιστικής οργάνωσης, όλα τα αστικά κράτη θα συνέκλιναν προς αυτόν. Κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση.
Στην μακρινή πόλη Χσιάν της κεντρικής Κίνας, μια από τις Τέσσερις Μεγάλες Αρχαίες Πρωτεύουσες της Κίνας, ένας στρατός από τερακότα στέκει όλορθος. Οι πάνω από 8.000 πήλινοι στρατιώτες που φυλάνε το μαυσωλείο του Τσιν Σι Χουάνγκ στέκονται στην ίδια θέση από το 210 π.Χ. Κανένας στρατιώτης δεν μοιάζει με τον άλλον. Ο καθένας έχει σμιλευτεί στη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής, για την κατασκευή των πήλινων αγαλμάτων, που κράτησε σχεδόν σαράντα χρόνια, χρησιμοποιήθηκαν 700.000 τεχνίτες. Αιώνες πολέμου και ειρήνης σκέπασαν με χώμα τους πιστούς συντρόφους του πρώτου αυτοκράτορα της Κίνας.
Στις 18 Μαρτίου 1974, έληξε το εμπάργκο πετρελαίου στη Δύση από τους Άραβες. Λίγες μέρες μετά, στις 29 Μαρτίου, Κινέζοι χωρικοί ανακαλύπτουν τους στρατιώτες ανατολικά της Χσιάν. Η χρυσή εποχή του μεταπολεμικού καπιταλισμού έπνεε τα λοίσθια και το νεοφιλελεύθερο παράδειγμα επιβαλλόταν ως κυρίαρχο δόγμα. Στις 9 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ανακοινώθηκε πως ο Φρίντριχ Χάγιεκ κέρδισε εξ’ ημισείας το Νόμπελ Οικονομίας.
Για τον Χάγιεκ, η αξία της ελευθερίας έγκειται στον χώρο που αφήνει για το απρόβλεπτο. Η έννοια της συλλογικής γνώσης της κοινωνίας δεν υπάρχει. Τα άτομα δεν μπορούν να έχουν πλήρη γνώση της πραγματικότητας και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει η έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης, καθώς δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει τις δυνατότητες του άλλου. Όσοι επιθυμούν την ισότητα, φθονούν την επιτυχία των άλλων. Η τήρηση του νόμου είναι προτιμότερη από την επέκταση της δημοκρατίας. Η τελευταία είναι χρήσιμη μόνο για να ορίζει τον νόμο. Ελευθερία είναι η απουσία του εξαναγκασμού (coercion). Αν το κράτος παρέμβει στην οικονομία επιχειρώντας αναδιανομή των εισοδημάτων είναι εξαναγκασμός. Η επιβολή του νόμου δεν είναι. Ο κεντρικός σχεδιασμός θα μπορούσε να γίνει αποδεκτός μόνο στην περίπτωση που δεν σκοπεύει να υποκαταστήσει την ελεύθερη αγορά αλλά επιδιώκει τον αποτελεσματικό ανταγωνισμό.
Ο νόμος υπάρχει μόνο για να διασφαλίζει ότι κανένα άτομο δεν θα εξαναγκάζει το άλλο. Ο νόμος δεν είναι εξαναγκασμός, γιατί ο νομοθέτης δεν γνωρίζει εκ των προτέρων σε ποιόν επιβάλλει περιορισμούς και άρα οι περιορισμοί που επιβάλλει δεν είναι αυθαίρετοι. Σε μια ελεύθερη οικονομία, ο νόμος υπάρχει για να διασφαλίζει ότι ο ανταγωνισμός θα κάνει όλα τα υπόλοιπα, οι κοινωνίες διαμορφώνονται μέσα από εξελικτικές διαδικασίες άκρατου ατομικισμού, αναδύονται μέσα από τον συντονισμό των ανταγωνιστικών επιλογών των ατόμων και οδηγούνται σε μια αυθόρμητη τάξη. Η ελευθερία αποκτά εργαλειακή αξία. Και εσύ αποκτάς την εμπειρία μιας μεγάλης ύφεσης.
Σαράντα χρόνια μετά, η νεοφιλελεύθερη μαγγανεία έχει τινάξει την παγκόσμια οικονομία στον αέρα, έχει βυθίσει ολόκληρες κοινωνίες στην απόγνωση και έχει σπείρει πολέμους σε κάθε τετραγωνικό του πλανήτη. Στην αρχαία πρωτεύουσα της Ελλάδας, ένας στρατός από μαλακή τερακότα στήθηκε στο Πάρκο Ελευθερίας δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής. Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, μέλη της Δράσης φόρεσαν λευκά πουκάμισα και κράτησαν μαύρα χαρτόνια που έγραφαν με λευκά γράμματα «ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ» (ΟΧΙ ΣΤΟ COERCION). Από κοντά τους ο αυτοκράτορας/νόμος/δήμαρχος της Αθήνας που δήλωσε: «Έφτασαν πλέον να απειλούν την ίδια τη Δημοκρατία. Από το 1% το 2009 έφθασαν εδώ που έφθασαν σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο έχει βαθύτερα αίτια. Δεν οφείλεται μόνο στην κρίση».
Για την ακρίβεια, στις ευρωεκλογές του 2009, η Δράση πήρε 0,76%.
Chrisp μπερδεύεις τον φιλελευθερισμό με τον αναρχοκαπιταλισμό ή προσπαθείς να εκμαιεύσεις από τον Γιάννη παραδοχή market failure. Έχουμε ξαναμιλήσει σχετικά:
Όποιος πιστεύει σε έναν περιορισμένο ρόλο για το κράτος, αναγνωρίζει σε αυτό έναν ρόλο διαιτητή που δεν σφυρίζει πολύ αλλά σφυρίζει όταν οι κανόνες του παιχνιδιού δεν τηρούνται και κυρίως οι κανόνες του ανταγωνισμού που είναι αυτοί που κρατούν μία αγορά ελεύθερη.
Η υπόθεση της χειραγώγησης των επιτοκίων και τα πρόστιμα μαμούθ που δέχτηκε να πληρώσει (ακόμα μία λειτουργία αγοράς, το settlement που γλιτώνει χρόνια και εκατομμύρια δολλάρια αντιδικίας) είναι ένα καλό παράδειγμα για το πως μπορεί να λειτουργεί αυτός ο ρόλος.
@Madness:
Πηγή;
Μην ανησυχείς, δεν είναι σοβαρή. Είναι από τους κρατιστές του unfollow.
ε να πάρουμε άγγλο διαιτητή ρε παιδιά :!: Προσοχή όμως γιατί καμιά φορά αγοράζουν τους διαιτητές . αλλά νταξει θα φτιάξουμε πειθαρχικό για τα κράτη και θα μαστε οκ. απλά μετά κάποιος πρέπει να ελέγχει το πειθαρχικό που θα ελέγχει τους διαιτητές που θα ελέγχουν την οικονομία 
To περίμενα! 
Φαινόταν το επίπεδο από το να παραθέτει το ποσοστό της Δράσης στις ευρωεκλογές λες και δεν έχουν γίνει δύο βουλευτικές από τότε… #-o
Ζούγκλα πολύ σαγώνια βλέπεις!
Γκμοχ ; Αναφορά στην Πολωνία ; Μίλα ξεκάθαρα . Πέρα από την πλακίτσα όμως, για πες τι σκέφτεσαι για τον διαιτητή,το πειθαρχικό και τα στημένα. Μπάλα θα φχαριστηθούμε;
…γαμα το δεν έχει νόημα άλλωστε
Edit σβησμένου ποστ