Οι ντουμιές που έχει μέσα, μου διέλυσαν το κεφάλι! Εντάξει, δεν είναι απόλυτα στο στυλ μου, αλλά μετά από 1 ακρόαση μου άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Θα ρίξω μερικές ακόμα να δούμε πως θα κυλήσει…
Το In Shrouds Decayed το άκουσα κάμποσες φορές πάντως. Γαμεί και δέρνει!
Είναι αυτό που μπαίνει από τα αυτιά σου, σου παγώνει το κορμί, συνεχίζει στις φλέβες σου, σχεδόν σε παραλύει και ταυτόχρονα σε οδηγεί να βγάλεις τα σωθηκά σου !!!
Πως αλλιώς, θα μπορούσε να αποτυπωθεί σε ήχους, η απόγνωση για απεξάρτηση από την χαλιναγωγημένη πίεση, το μεταγγισμένο άγχος, την αδικία, τα πρέπει, την ατέρμωνη και ανούσια καθημερινότητα…
Δεν υπάρχει κατηγορία για την μουσική του κυρίου Gabriel, εγώ δεν ακούω εδώ και 20 χρόνια τέτοιους ήχους, αυτά όμως που δημιουργεί o εν λόγω κύριος, πραγματικά με κυριεύουν!!
Είμαι ακόμα στην πρώτη ακρόαση…περιττό να πω πως μου έχει φύγει το κεφάλι…
Από τις πρώτες ακροάσεις ξεχωρίζουν τα…Goetia, Abyss Within My Soul, A Thousand Lies, Myopic Empire, My Pain(απόλυτα ταξιδιάρικο)…κακός δίσκος!! 
Επιτέλους θα ακούσουμε κάτι καινούργιο φέτος.
Brb
συγκρινοντας το με μονοθειστ παιδια τι λεει? λιγο πανω η λιγο κατω?
Λίγο πιο αριστερά.
Σωστό εμότικον για την ερώτησή σου.
Myopic Empire από το 4:00 μέχρι τέλος…άντε γειά μυαλουδάκι!
κριμα που δεν εχω ευκολο το εμοτικον-μουντζα κυριε εξυπνακια.
Δεν μπορώ να πω εάν μου αρέσει περισσότερο από το μονοθειστ, σίγουρα τα σπάει σε σημεία αλλά ακόμη είναι νωρίς για να πω. Δεν είναι και το πιο εύκολο άκουσμα, θέλει το χρόνο του
Κι αυτό σωστό θα ήταν όταν ρωτάς αν ο δίσκος που κυκλοφόρησε πριν 2-3 μέρες είναι “λίγο πιο πάνω” ή “λίγο πιο κάτω” από έναν δίσκο-ορόσημο των 00’ς, τον οποίο ακόμα ακούμε και σκαλώνουμε τι σκατά συμβαίνει στο μυαλό αυτής της ιδιοφυίας.
νταξει ρε φιλε δικαιε κριτη που ακους τα αλμπουμ 2 χρονια πρωτα κ μετα αποφασιζεις. λες και ειπα οτι οποιος δεν εχει γνωμη ειναι κατακριτεος.
υπαρχουν ατομα που ακουνε το αλμπουμ απο το πρωι ως το βραδυ κ αυτων τη γνωμη ζητησα. οχι τη δικη σ κυριε “2/3 ποστ ειρωνιας”.
Εγώ πάντως που χωρίς να το έχω ακούσει ούτε μία φορά σου απάντησα λίγο πιο αριστερά δεν νομίζω να κάνω λάθος. Και δεν ειρωνεύομαι. Think about it. 
ουτε κ εγω θα ειρωνευτω αλλα δεν ρωτησα για να μαθω τις διαισθησεις οσων δεν το εχουν ακουσει αλλιως θα ακουγα τη δικη μου που μου λεει κ εμενα το λιγο αριστερα. το θεμα ειναι να το ακουσεις κ μετα να πεις… χωρις ειρωνεια…
έλα σοβαρευτείτε.
Είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ να κάνουμε σύγκριση, μετά από κάνα εξάμηνο συνεχούς λιωσίματος αυτά, αλλά η λογική λέει ότι τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το Μονοθειστ, οπότε μάλλον δεν θα μπούμε στην διαδικασία.
Βυθίζομαι συνέχεια. Αυτό το Shrouds Decayed είναι τόσο νέο και τόσο γνώριμο ταυτόχρονα… Εκεί στο τρίλεπτο νομίζεις πως ξανακούς το Sorrows of the moon πρώτη φορά… και πιο μετά ενας tool-ισμός στην κιθάρα… Ξαναβυθίζομαι.
Έχει πολύ ψωμί ο δίσκος.
Θα επανέλθω όταν γίνω κτήμα του.
χαχα θεος! :bow2:
Σχετικά μ’αυτό που είπες bleedin, νoμίζω τελικά ότι το Monotheist και το Eparistera Daimones αποτελούν ενότητα (μιας τριλογίας) ίσως? Δεν είχε πει ο Tom ότι το Μονόθειστ ήταν η αρχή μιας σειράς δίσκων για τους Κέλτικ φροστ, πριν ακόμα διαλύσουν, όταν έκανε μεγαλόπνοα σχέδια? Τέσπα, η εντύπωσή μου είναι ότι θα τα πρέπει να τα δούμε σαν όλο, και θα φάμε πολύ φαιά ουσία για να καταλάβουμε τι παίζει.
Το βινύλιο πάντως συνοδεύεται από 2 υπέροχα πόστερ που θα παν για κορνιζάρισμα. Προτιμήστε το, παίζει μια χαρά κιόλας.