England <3
Θα μπορούσε και να λέγεται “Η Συγκλονιστική Μαγεία Της Απλότητας”.
Δάκρυα στο [I]“Stone Angels”[/I]…
Ντάξει, κάπως πιο αναλυτικά στο review που θα ακολουθήσει, αλλά με αρκετές ακροάσεις καταλήγουμε στο ότι ο δίσκος σαφώς και δεν είναι καλύτερος συνολικά του Shadows Of The Sun, αλλά περιέχει το καλύτερο κομμάτι ίσως μετά το Perdition City και λέγεται Providence. Μεγάλη κομματάρα και το Stone Angels επίσης, κλείνει όπως πρέπει το άλμπουμ. Με μια έστω απέξω-απέξω αναφορά στο magnup opus τους. To Themes.
Επίσης, τα 2 πρώτα κομμάτια θα μπορούσαν να λείπουν μάλλον.
Μάλλον όχι.
Να πω την αληθεια τα Not Saved και What Happened? μου φαινονται χαλαρα ανωτερα του Providence αλλα οκ γουστα ειναι αυτα. Ο δισκος ειναι πολυ καλος παντως και συνολικα ειμαι αρκετα ικανοποιημενος. Ουτως ή αλλως οτι κι αν εβγαζαν μετα το Shadows (ο απολυτος δισκος της προηγουμενης δεκαετιας για μενα) θα ηταν κατωτερο οποτε.
Πολύ καλή δουλειά από τους Ulver και στα στάνταρ που μας έχουν συνηθήσει. Συμφωνώ με τους αποπάνους ότι είναι (ελάχιστα) κατώτερο του Shadows αλλά εχει μέσα απίστευτες κομματάρες. Πολύ καλή παρέα για τη σκοπία:p
Αρκετα κατωτερο ειναι βασικα, αλλα live δεν ξερω, με κερδισε οταν τους ειδα. Εγραψαν ενα δισκο που θα τους αρεσει να τον παιζουν ολοκληρο σε περιοδεια (και αυτο κανουν ουσιαστικα) με αποτελεσμα τα μισα του κομματια να αποδιδονται αρκετα καλυτερα. Ειδικα τα February και Stone Angels που οκ, τα ψιλοβαριεμαι προσωπικα, live ηταν απο τις καλυτερες στιγμες τους.
Το Islands παντως το εχετε υποτιμησει κι ειναι το καλυτερο κομματι του δισκου. Μου φερνει βεβαια μια Stevenwilsonιά που κατα καποιο τροπο που δε με χαλα - το αντιθετο μαλιστα.
μεγαλος δισκος.κατωτερος του σαντοους(λογικο)αλλα και παλι μεγαλος.τον εχω ακουσει λιγες σχετικα φορες καθως περιμενω να τον αποκτησω και να φαει λιωσιμο.απο τους δισκους που αξιζει να αγοραζει καποιος στις ετσι και αλλιως δυσκολες οικονομικα μερες
[I]our names are
written in water
the knowledge
is all around us
we came here
to be washed away[/I]
και καπου εκει ερχεται η καθαρση.
Μονο ανατριχιλα με το αποπανω…
Προσωπικα το Wars Of The Roses προς το παρον μαρεσει υπερβολικα πολυ και δε θελω να μπω στη διαδικασια να συγκρινω με προηγουμενες κυκλοφοριες. Και τα εφτα τραγουδια εναι υπεροχα και ο δισκος κυλαει πανεμορφα απο την αρχη ως το τελος, χωρις fast forward, χωρις skip, χωρις ariel, χωρις persil express. Το Providence και το September IV ειναι οι προφανεις κομματαρες του δισκου (προτιμω το δευτερο), αλλα προσωπικα λιωνω επισης με το Island, το οποιο ειναι απλα τελειο. Επισης δεν εχω καταλαβει γιατι χαλαει καποιους το February MMX.
Μάλλον ο πιο όμορφος δίσκος του 2011 που έχω ακούσει μέχρι τώρα 
α και η αλήθεια βρίσκεται σε September IV και England!
Επιτέλους, κάποιος έγραψε το προφανές.
Να πω άπλα πανέμορφο…
Και να εκθειάσω λίγο το “stone Angels” το οποίο είναι ανατριχιαστικό μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Του ριξα αρκετές ακροάσεις, γιατί στην αρχή με απογοήτευσε λίγο και περίμενα πολύ περισσότερα, επηρεασμένος και απο τις καταπληκτικές διασκευές που έβγαλαν την προηγούμενη χρονιά.
Εντέλει, ωστόσο είναι καλός δίσκος. Δεν με ενθουσίασε όσο ο προκάτοχος, αλλά έχει όμορφες στιγμές.
Διαφωνώ με όσους λένε ότι το [I]February[/I] είναι αδιάφορο, το βρίσκω εξαιρετική επιλογή για το εναρκτήριο κομμάτι και έχει μια μοναδική αισθητική, είναι εντελώς Ulver ρε παιδί μου ένα πράμα.
Το [I]Norvegian Gothic[/I] θα μπορούσε να ναι και στο Shadows, για το ύφος μιλώντας πάντα. Ωραίο και τίποτε σπουδαίο.
Το[I] Providence[/I] ναι, είναι εκπληκτικό. Μόνο εγώ παρατήρησα έναν μικρό φόρο τιμής στους [B]My Dying Bride[/B]? Που πολύ αμφιβάλλω αν ακούνε εκεί στους Ulver, αλλά το όλο υφος, τα φωνητικά και τα πλήκτρα στην αρχή θυμίζουν πάρα πολύ τους θεούς.
Aπό κει και πέρα, το [I]September[/I] μου αρέσει πολύ, το [I]England[/I] έτσι και έτσι και το [I]Island[/I] επίσης πολύ.
Το [I]Stone Angels[/I], εντάξει, δεν το θεωρώ κάτι τόσο συγκλονιστικό, άνετα βγάζουν άλλα 5-6 τέτοια κομμάτια.
Τέλος, ωραίος δίσκος αλλά αν έχωναν καμιά διασκευή σαν αυτές που βγάλανε, (και όπως το 2007 με το Solitude) θα ανέβαινε επίπεδο.
Η παρακαταθήκη των MY DYING BRIDE στο metal και τα παράγωγά του είναι τεράστια, οπότε μη σου προξενεί καμιά έκπληξη.
Ομολογώ πως, παρόλο που έχω ακούσει πολύ MDB, δεν βρήκα καμία ομοιότητα, ιδιαίτερα στα φωνητικά.
Αντιθέτως για την κοπέλα που κάνει τα φωνητικά(Siri Stranger- http://www.youtube.com/watch?v=phbf8-H4DRE&feature=related) , θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως είναι εμφανή τα “μαύρα” γυρίσματα, το οποίο δίνει ιδιαίτερο feeling στο providence.
Το war, όπως και ο προκάτοχος του, είναι πολύ εσωστρεφές άλμπουμ. Και γιαυτό θέλει τον χρόνο του για να χαραχθεί στην καρδιά.
Που σημαίνει: ακούω το άλμπουμ σε πολύ ιδιαίτερες στιγμές/εποχές/καταστάσεις, διαβάζω/αναλύω προσεκτικά τους, κατα τα άλλα, λιτούς στοίχους.
το september τραγουδάρα / τρομερή η τραγουδιστή διήγηση για το νεκρό αγόρι, τρομερό μουσικό ξέσπασμα προς το τέλος, το england είναι η φωνή του Γκαρμ που ξεδιπλώνεται, το Island είναι ήχος κλήσης μου, …stone angels ξαναείπα.
February, η ποιό κατάλληλη επιλογή για 1ο κομμάτι, δυναμικό και αβαντ-γκαρντ.
Norwegian Gothic - Γεύση απο SotS =D>
Και εγώ περίμενα ένα κόβερ, αλλά να σου πώ κάτι; Βγάλανε αυτά τα χρόνια δύο αξιόλογο κόβερς που πιθανών ηθελημένα δεν τα συμεριλάβανε αυτά (η κάποιο νέο) στο full length και tbh προτιμώ αυτήν την μέθοδο.
Δεν έχω επίλογο. Απλά πάω να ακούσω ξανά τον δίσκο.
Τις τελευταίες μέρες λιώνω ασταμάτητα αυτό τον δίσκο και δεν το χορταίνω. Μέχρι στιγμής ο καλύτερος δίσκος του 2011 για μένα.
Ίσως ακουστώ αιρετικός, αλλά μου φαίνεται ο πιο μεστός δίσκος τους.
εγω θεωρω τα περντισιον σιτυ και σαντοουζ οφ δε σαν αξεπεραστα αλλα και αυτο ειναι αριστουργημα δεν υπαρχει καμια αλλη λεξη που να το εκφραζει περισσοτερο.