Σωστος ο παιχτης.
ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πρωτοποριακοί για ελληνική μπάντα, ΑΠΟΛΥΤΑ επίκαιροι ως διεθνής. Δεν ξέρω αν τους είχατε δει στην πρώτη εμφάνισή τυς στην Αθήνα, τον Απρίλιο του 2000, σαπόρτ σε Deicide… Το ρόδον γεμάτο κάφρους, αυτοί βγήκαν, μάμησαν, και έφαγαν γιούχα από το κοινό, επειδή δεν ήταν μακρυμάλληδες, και δεν έπαιζαν blastbeats! Μάταια ο τραγουδιστής να προσπαθεί να τους πείσει οτι η σκληρή μουσική είναι μία! Όταν μιλάς σε ζώα… :-k Και σήμερα βλέπω κάτι Ektomorf και κάτι Shadows Fall να κάνουνε καριέρα, και στεναχωριέμαι…
Ον τόπικ πάλι.
H extreme metal σκηνή της συμπρωτεύουσας έχει βγάλει πολύ ζόρικα πραματάκια:
Homo Iratus
Πολύ χάρηκα όταν είδα εδώ στο φορουμ οτι επαναδραστηριοποιούνται! Πολύ μεγάλη μπάντα!
Into the Gore
Όσοι τους είχαν δει live με Cursed στο An το 2005, θυμούνται πόσο ΑΞΙΑ ήταν αυτη η μπάντα. Ο θάνατος του κιθαρίστα τους, έκοψε απότομα το νήμα. Περιμένω πώς κ πώς να ακούσω τη συνέχειά ους, τους greet the dead.
Ενταξει οι Homo Iratus εχουν εκθειαστει αρκετα σε αυτο το φορουμ.
Το δισκο των Into the Gore το τσιμπησα μετα το λαιβ των At The Gates.To περιεχομενο ειναι
εξαιρετικο αλλα αυτο που κλεβει την παρασταση ειναι το digipack!
ευγε φιλε μπλιντιν.
τυχαινε να γνωριζω τον Ξυδα μεσω νετ και πραγματι η προσωπικοτητα και το λεγειν που διεθετε ηταν κατι το ανεπαλαληπτο.
στον μουσικο τομεα τωρα, οι into the gore ειναι οι καλυτερη grindcore μπαντα της ελλαδας (χωρις ιχνος υπερβολης).
το πρωτο τους ντεμο ηταν εξ ολοκληρου δουλειες και ιδεες Ξυδα. το αλμπουμ αυτο ειναι 70% Ξυδας.
Μη μου τους βάζεις στην ίδια παρένθεση, φφς.
Οι Flesh είναι αξιοπρεπέστατοι και πολύ καλή μπάντα για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά έχουν φάει αρκετό σπρώξιμο.
Οι Infidel είναι ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΥΤΣΟ, ο Πούσιος είναι ΑΘΛΙΟΣ στα φωνητικά, η μουσική είναι στην καλύτερη μέτρια. Σπρώξιμο του κερατά. Το Metropolis είχε τον δίσκο στα “Καινούρια” από όταν βγήκε μέχρι πρν 2 μήνες.
κάνω προσπάθεια να γράψω (γαμώ το πονοκέφαλο).
Έρεβος, Τσίγκος και Μαύροι Κύκλοι και Αγάπη πιο Κρύα από θάνατο, ειλικρινά προσωπικά δεν βρήκα ποτέ τίποτα καν ιδιαίτερο. Ειδκά μπάντες σαν το Ολέθριο Ρήγμα κατά καιρό προκαλούσαν και λίγο γέλιο. Σεπουλτούα έλεγαν…
Siva Six και Sigmatropic ή ακόμα και οι άλλοι που σπρώχνει για κάποιο λόγο σαν μουρλό το Hammer οι Universe217 σε επίπεδο εξωτερικού δε στεκόντουσαν ούτε για αστείο.
Τους D-Volume μου τους πρότεινε ένα παλιός φίλος μουσικός πρόσφατα όταν τον ρώτησα αν ασχολείται με κανένα μουσικό σχήμα σε rock/metal φάση. Δηλαδή τι ιστορικό έχουν οι Love In Sadness? Τους ξέρουν πάνω από 100-200 άτομα? Ή είναι και αυτοί στη λίστα με τα χιλιάδες αδικημένα ελληνικά σχήματα.
Αν θες να μιλήσουμε για ανταγωνιστικό επίπεδο με εξωτερικό να μιλήσουμε για τον Ιωάννη Αναστασσάκη σε αυτό που παίζει. Να ξαναμιλήσουμε για τον Κουτσελίνη που ξέρουμε πόσο ελάχιστη σχέση με Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια.
Πραγματικά καλή δουλειά έκαναν τα παιδιά από τους Revolting Breed. Αλλά ήδη έχουν “πετάξει” πολλές ευκαιρίες να κάνουν κάτι καλύτερο (να γίνουν πιο γνωστοί).
Αν το ταβάνι για τις εγχώριες μπάντες είναι να γίνουν Τρύπες στο ελληνόφωνο ή να βγούν στο TV War, demo του μήνα στο MH και να παίξουν support στους Kreator ή στους Fates Warning άντε στο τσακιρ κέφι και με κανά γνωστό να ανοίξουν στο rockwave εμένα δεν μου κάνει.
Επίσης, να μην αναφερθώ καλύτερα σε ένα άλλο κομμάτι τις ελλνικές sleaze μπάντες…
Τέλος επειδή είδα Homo Iratus. Κλασσική περίπτωση σπρωξίματος, κλασσική περίπτωση γέλιου όταν τους είχα δει live, καλσσική περίπτωση τραγουδιστή δεν έχουμε και παίζουμε ακραία.
οκ σεβαστή η άποψή σου αν ξέρεις αυτές τις μπάντες και τις έχεις ακούσει κ δεν σου αρέσουν. Εγω πιστεύω ότι πρόκειται για εξαίρετες μπάντες οι οποίες ποτέ δεν πήραν την ναγνώριση που αξίζανε σε αντίθεση με άλλες πιο γνωστές. Αλλά οι ολέθριο ρήγμα τί σχέση έχουν με αυτούς (για τους οποίους μπορείς να πεις ότι όντως είχαν φάει σπρώξιμο όταν βγήκαν σε ευρωπαική περιοδεία με τους kreator)?
εδώ κάνεις λάθος. οι Siva six έχουν σαρώσει στο είδος τους στην ευρώπη, ειδικά το τελευταίο τους άλμπουμ πήρε πολύ καλές κριτικές. Οι Sigmatropic επίσης δεν είναι τυχαίο ότι έχουν συνεργαστεί με την τραγουδίστρια των Walkabouts. Επίσης έχουν βγάλει και έναν δίσκο που έχουν μελοποιήσει Καβάφη. και μόνο το κοινό στην Ελλάδα θα έπρεπε να γνωρίζει περισσότερα για αυτόν τον δίσκο. Επίσης ο Άκης ( ο τυπάς στους Sigmatropic ) ποτέ δεν είχε κανένα ιδιαίτερο σπρώξιμο από κανέναν, είναι στην πιάτσα από τις αρχες του 80 με διάφορες μπάντες που αποτελεσαν σταθμό στα 80’ς. Τους άλλους που αναφέρεις δεν τους ξέρω καν οπότε δεν έχω άποψη για τους συγκεκριμένους, ούτε για το σπρώξιμο που - όπως λες - τρώνε από το hammer (το οποίο καμμία σχέση δεν έχει με την συζήτηση με τα πρηγούμενα γκρουπς).
----> Επισης οι Deus Ex Machina τα έχουν παεί πολύ καλά σε κριτικές από εξωτερικό.
Γενικά μου φαίνεται μπερδεύεις την αξία ενός συγκροτήματος με την αναγνωρισιμότητα του από το κοινό. Αυτό δεν ισχύει για τις πλειοψηφία των μπαντών που ποστάρονται εδώ, ακριβώς για τον λόγο ότι είναι underground. Οι περισσότερες ελληνικές μπάντες (στον χώρο του ροκ ή πανκ που έχω ψάξει λίγο παραπάνω από τα υπόλοιπα είδη) δεν ενδιαφέρονται για αυτό. Πάρε για παράδειγμα την δεκαετία του 80. Ο κανόνας στα περισσότερα γκρουπ του χώρου ήταν ότι ο δίσκος έβγαινε μετά την διάλυση. έτσι για να πουν ότι έχουν αφήσει κάτι πίσω τους. Δεν τους ένοιαζε να κάνουν κάτι για να γίνουν γνωστοί, απλά να παίζαν την μουσική που γουστάρανε και τπτ παραπέρα. Πάρε τους Λευκή Συμφωνια… το γκρουπ ήταν απίστευτο όταν ήταν εδώ… όταν τους μπήκανε στο παιχνιδι οι Γερμανοί και το MTV, πάει στερέψανε… Τον χώρο αυτόν τον ξεζούμισαν ( από πλευράς αναγνωρισιμότητας και αποδοχής στο ευρύ κοινο ) στα μέσα περίπου των 90’ς όταν κατάλαβαν οι μεγαλοεταιρίες ότι έχει ψωμί η υπόθεση. Εδώ λοιπόν δεν είναι ο στόχος η αναγνώριση και οι προοπτικές στο εξωτερικό, αλλά μιλάμε για συγκροτήματα που έχουν πιο τίμιες κ αγνές προθέσεις.
Α! Άκου το Will-o-The Wisp… αφού σου αρέσει να μιλάμε για ανταπόκριση και αν μπορούν να σταθούν στο εξωτερικό οι ελληνικές μπάντες:
These guys just continue to amaze me. For such a relatively unknown group (at least as far as my side of the pond is concerned), they have a remarkably mature and rich sound. The band seems to add another layer with every new release;
[…]
I?ve been playing it constantly for several weeks now, with no sign of becoming bored with it. Each listen brings new appreciation for the subtle shifts between instruments and for the seamless way the production manages to blend all the songs together into a solidly cohesive body of work. I?m really surprised these guys aren?t more well-known, although they certainly could be in their part of the world for all I know. No matter, this is an outstanding and creative group of musicians who have once again scored a hit in my book with this, their latest offering. I?m actually tempted to give this five stars, and may come back in time and do so. But for now I?ll settle with a very high four stars and the hope that continued listening doesn?t dim its luster. Highly recommended to just about any progressive music fan of any genre.
( απόσπασμα από την κριτική του περσινού δίσκου στο progarchives )
Δεν μιλάω για μια μεμονωμένη κριτική ή αναφορά.
Δε μου λέει κάτι.
Μιλάω για ένα συγκρότημα που θα μπορούσε να γίνει αναφορά ως κάτι στο είδος του.
Είτε για την επιδραστικότητα που είχε, είτε γιατί μπορεί συγκαταλλέγεται στις βάσιμες ελπίδες σε καποιο είδος, είτε γιατί έχει μια σταθερή δισκογραφική παρουσία, είτε γιατί το έβαλε π.χ. η Roadrunner ή ακόμα και η Nuclear Blast ή η Forntiers μαζί με τα μεγάλα της γκρουπ.
Και μην πούμε για μικρή χώρα και σαχλαμάρες.
Ούτε για τη μεγαλομανία να κατακτήσουμε τον κόσμο. Μιλάω για μια μπάντα του βεληνεκούς των Riverside που είναι Πολωνοί. Που θα τους πάρει μια εταιρεία σαν την Inside Out (κορυφή στο χώρο της), θα τους πάρουν οι Dream Theater για περιοδεία και θα μπουν και στα καλύτερα της χρονιάς ενός περιοδικού όπως το Classic Rock.
Κυρίως αναφέρομαι σε αγγλόφωνα γιατί προσωπικά σε πολύ μεγάλο ποσοστό ο ελληνικός στίχος σε rock και metal με ξενερώνει τρελά.
Αλλά να ας πιάσω αυτό που λές για Λευκή Συμφωνία. Τι σημαίνει ότι μόλις μπήκαν Γερμανοί και MTV στο παιχνίδι δεν μπορούσαν? Μήπως τελικά όλες αυτές οι μπάντες είναι καλές να παίζουν μέχρι ενός επιπέδου και όχι παραπάνω? Μήπως αυτό εννοώ όταν λέω εσωτερική κατανάλωση?
εννοώ ότι εκεί που παίζαν απίστευτα πράγματα (πρώτο δίσκος, new wave / goth περίοδος) όταν έφυγαν για Γερμανία και το γυρίσανε στο πιο εμπορικό ( μεταλιζέ hard rock, και προσπάθειες με ξένο στίχο ) με την προσθήκη των Γερμανών στην σύνθεσή τους, χάσανε ακόμα και τους οπαδούς που είχανε εδω…
όσο για τους Will-o-The Wisp επίτηδες σου έβαλα μία κριτική από έγκυρο site του εξωτερικού. Εγώ βασικά είχα χρόνια να ακούσω κάτι τόσο συναισθηματικό. Μόνο μεμονομένη δεν είναι η αναφορά καθώς μπορείς να βρεις και άλλες… και μόνο τυχαίο δεν είναι το παράδειγμα των Will-o-the Wisp γιατί μιλάμε για το ίδιο άτομο πίσω από αυτούς και τους Λευκή Συμφωνία. Σαφώς και μπορούν λοιπόν να σταθούν οι ελληνικές μπάντες στο εξωτερικό, με το κατάλληλο timing βέβαια, χωρίς να τους αρπάξουν και να τους πούνε “παίξτε και πουλήστε” .
(οσο για τις μεγάλες εταιρίες που αναφέρεις απλά μου είναι αδιαφορες. Οι Revolting Breed που ανέφερες πχ μόνοι τους βγάλαν τον δίσκο… Άσε που εμένα προσωπικά περισσότερο αίσθηση θα μου κάνει η επόμενη κυκλοφορια της Wipe Out ή της Hitch Hyke παρά αυτών των εταιριων. Γούστα είναι αυτά… )
Τους Will-o-the Wisp να τους ακούσω και να σου πω…
άσε που το progarchives έχει χάσει εδώ και κάμποσο καιρό την αξιοπιστία του για εμένα…
anyway, αλλη κουβέντα…
εγώ δεν ξέρω καμια μπάντα να μπορεί να σταθεί σε πραγματικά υψηλό επίπεδο.
μακάρι να είμαι εγώ ο λάθος ε…
σου ξαναλέω πάντως ότι δεν θεώρησα ποτέ τίποτα ιδιαίτερο ούτε μπάντες όπως η Λευκή Συμφωνία ή η Γενιά του Χάους. Και στη δικιά μας την εποχή στα σχολεία, ήθελες δεν ήθελες τα ακουγες και αυτά, δεν είχες τρελες επιλογές.
Πολύ λογικό να μην σου αρέσει το στυλ των Λευκή Συμφωνια και των Γενιά του Χάους, όταν δεν σου αρέσει το παραμφερές είδος που παίζουν. Πχ αν δεν άκουγες ποτέ γκοθικ, τότε ο πρώτος δίσκος των Λευκή Συμφωνία (ο οποίος κατά γενική ομολογία έιναι ο καλύτερος τους) θα σου φανεί άσχημος. Αν δεν έχεις συνηθίσει στο ποστ πανκ τότε ο πρώτος δίσκος των Γενιά του Χάους δεν θα σου φανεί κάτι ιδιαίτερο (αν και οι στίχοι εδώ που τα λέμε μιλάνε σε όλους). Τέσπα κουβέντα να γίνεται. Και εγώ όταν είχα ακούσει τον δίσκο των Scoria στο σχολείο που λες μου φάνηκε βλακεία… μετά από χρόνια όμως όταν άρχισα να ακούω Bauhaus κλπ και ξαναέβαλα εκείνο το δισκάκι των Scoria να παίξει έμεινα… είναι κ θέμα ακουσμάτων. Άποψη μου ότι σε αυτό τον χώρο του ποστ πανκ / gothic η ελληνική σκηνή έχει βγάλει τιτανοτεράστια γκρουπς. Άκου το Κειμήλια των Metro Decay που βγήκε το 82 (!) και αν δεν σου θυμίσει το Temple Of Love των Sisters Of Mercy ( που βγήκε αρκετα χρόνια αργότερα ), ε τι να πω…
Νομίζω ότι έπιασα τι θέλει να πει ο outshined.
Υπάρχουν μπάντες που πέτυχαν την “υπέρβαση” στο εξωτερικό.
Ενδεικτικά αναφέρω Rotting Christ, Septic Flesh, Firewind, Battleroar και σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες που μου διαφεύγουν αυτή τη στιγμή. Μια ματιά στη συναυλιακή δραστηριότητα αυτών των συγκροτημάτων τα τελευταία χρόνια (γιατί ΕΚΕΙ είναι σήμερα ο σκοπός της μουσικής βιομηχανίας) θα σε πείσει ότι όντως το κατάφεραν. Δεν μιλάω δλδ για μπάντες που κουτσά-στραβά έβγαλαν ένα δίσκο και πήραν μια καλή κριτική, αλλά για μπάντες με δυνατές περιοδείες με καλό billing στο ενεργητικό τους. Το αν σου αρέσει ή όχι η μουσική τους είναι υποκειμενικό. Οι μπάντες αυτές αδιαμφισβήτηα προσπάθησαν, και ΠΕΤΥΧΑΝ.
Παρόλα ατά δεν είναι αυτός ο σκοπός του τόπικ. εδώ μιλάμε για τις ελληνικές UNDERGROUND μπάντες. Μπάντες που αφορούν ένα μικρό (ρομαντικό ίσως) κύκλο ακροατών, και συζητάμε για το ΑΝ είχαν/έχουν τα φόντα για την υπέρβαση. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι οι περισσότερες μπάντες που παρουσιάστηκαν εδώ έχουν/είχαν ένα πολύ περιορισμένο κοινό.
Η μουσική αξία κάποιας μπάντας δεν μετριέται. Είναι υποκειμενική. Αυτό που εμένα με εκστασιάζει, εσένα μπορεί να σου φαίνεται πιο βαρετό και από το να παρακολουθείς βάρκες δεμένες σε προκυμαία και τούμπαλιν. Αν δεν έχει τύχει να βρεις μια ελληνική μπάντα που να σε εντυπωσιάσει, είναι κάτι απόλυτα λογικό. Ελληνικές μπάντες που να πέτυχαν όμως στη διεθνη σκηνή ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
^^^^ ωραία μίλησε ο από πάνω.
Βοkomolech - Xero ( 1995 )
[CENTER]
[/CENTER]
1995 και η Lazy Dog Records κυκλοφορεί το ντεμπούτο των Bokomolech, το οποίο έκανε αναπάντεχα μεγάλο μπαμ στο κοινό της εποχής. Μία από τις πρώτες ηχογραφημένες προσπάθειες ελληνικής μπάντας να ακολουθήσει το ρεύμα της εποχής εκείνης, δλδ 90’ς rock επηρρεασμένο από μπάντες όπως οι Sonic Youth, Nirvana κλπ. Ο ενθοουσιασμός τόσο σε κοινό όσο και σε κριτικές ήταν αρκετά μεγάλος, καθώς ήταν οι Bokomolech που πήραν (από ποιούς? να ένα καλό ερώτημα. Last Drive ίσως?) την σκυτάλη του “καλύτερου αγγλόφωνου δίσκου ελληνικού ροκ γκρουπ”, (για να την δώσουν μετά από λίγα χρόνια στους Closer, οι οποίοι με την σειρα τους έδωσαν την σκυτάλη αλλού). Κάποιος περιέγραψε αυτόν τον δίσκο ως εξής: “το ‘Xero’ είναι ένα υπερωκεάνιο που βολτάρει σε λίμνη”…
ωραία, όταν μπορέσω θα το τσεκάρω το Βοkomolech, αλλά παναή εσύ δεν με είπες, το τσέκαρες αυτό;
εγώ μάλλον καταλήγω στο ότι δεν άκουσα καλύτερο rock δίσκο φέτος. έχει μελωδιάρες (η μελωδία του “all fruits once rot” ας πούμε παίζει να είναι ό,τιι πιο όμορφο άκουσα εφέτο), δύναμη, κέφι, συναίσθημα. και ηχάρα. και τραγουδιστάρα. θέλω απεγνωσμένα να τους ξαναδώ λάηβ όπου τα σπάνε ακόμα περισσότερο. στο myspace τους έχει πέντε κομμάτια από τον δίσκο.
…as we consume our lives
and pseudo-comfort brings despair
we are fooling the apes again
the waters once more stand still
cause we hypnotise the seas
ignore it or suck it in
Βασικά όλο λέω να πάω μία βόλτα από το Lab στην Θεμιστοκλέους να το αγοράσω και όλο το αμελώ… έχω ακούσει αρκετές φορές τα κομματια τους στο myspace, και είναι όντως υπέροχα. Ό,τι θες ακούς εκεί μέσα… από πανκ και garage μέχρι stoner και μέταλ. Από εκείνες τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις που να τους κατατάξεις. Εκεί που πάει και μαστουριάζει η φάση, μεταφέρεσαι στο Seatle και από εκεί καπάκι στο CBGB’s. Όντως πολύ καλή πρόταση, και το Αll fruit once rot είναι έπος.
Να προτείνω εγώ με τη σειρά μου τους Sleepin Pillow
To φετινό τους ντεμπούτο έχει πάρει παντού πάρα πολύ καλές κριτικές. Δυστυχώς δεν έχω καταφέρει να το ακούσω ολόκληρο. Πάντως οφείλετε όλοι να μπειτε στο myspace τους να ακούσετε τα εξαιρετικά κομμάτια που έχουν εκεί.
κάτι μου λέει πάντως πως η συζήτηση περί ελληνικής σκηνής, σπρωξίματος, media, εντυπώσεων κλπ θα γίνει πολύ σύντομα πάλι επίκαιρη.
Οσοι αρεσκεστε σε deathrash καταστασεις αλά the swedish way τσεκάρετε τους φοβερούς Damned Creed…
Για πιο thrashcore φαση υπάρχουν οι Voidwalker…(τσακίζουν!)
τι ακριβώς σου το λέει;
Την παρασκευή 17/10 παίζουν οι Semen Of The Sun στο Αν στα εξάρχεια. Ξέρετε…