Πάντως και αυτό έχει κάποιες προβληματικές. Και ο διαχωρισμός δηλαδή μουσικής σε DIY και μη-DIY, όταν στην μη-DIY κατηγορία αποδεχόμαστε πράγματα που αντιμάχονται την DIY κατηγορία, είναι κάπως δηλαδή. Ξέρεις πως το λέω ε, τελείως με διάθεση για συζήτηση.
Γι’ αυτό ακριβώς ανέφερα την παρα πάνω συλλογιστική. Τί κάνουμε πρώτα εμείς, τί ονειρευόμαστε, τί γίνεται, τί κάνουν οι άλλοι, και πάει λέγοντας.
Αυτό νομίζω πως βοηθάει στην αποφυγή δογμάτων που αναφέρει ο anti-pasti:)
Καταρχάς να πω πως δεν υπάρχει μουσική DIY και μουσική μη-DIY. Η μουσική είναι μία. Αυτό που βρίσκεται πίσω απ τη μουσική αλλάζει.
Επίσης στο ποστ του Anti-Pasti εγώ βλέπω ένα γενικό και αόριστο κράξιμο. Καλό θα ήταν να έβλεπα και κάποιο παράδειγμα, κάποιο γεγονός, κάτι πιο συγκεκριμένο ρε παιδί μου.
fake7 τι εννοείς “το Σπίτι” και το “γνωστό φεστιβάλ περί DIYοσύνης”; Πείτε και σε μας τους άμπαλους να καταλάβουμε!
Ακόμη, αν και νομίζω κάπου-κάποτε είχε ξανασυζητηθεί, αλλά είναι φύση αδύνατο να υπάρχει μαγαζί το οποίο να διοργανώνει live/εκδηλώσεις τέτοιου χαρακτήρα. Μαγαζί=επιχείρηση=κέρδος άρα υπάρχει θέμα.
To “κραξιμο” του Anti-Pasti δεν ειναι καθολου αοριστο.
Υποθετω πως ειναι επειδη (συμφωνα με δικα σου λεγομενα ε) δεν εχεις ζησει τη συχνη διοργανωση DIY λαηβ και τα κριτηρια με τα οποια στηνονται.
Στην τελικη, αμα προσεξεις μεσα στο κειμενο του υπαρχει μια συγκεκριμενη “κατηγορια” ως παραδειγμα, χωρις να μας ενδιαφερει τοσο το αντικειμενο γι’ αυτην.
Σιγουρα, η αληθεια ειναι καπου στη μεση γενικα και δε θα μπορουσα να πω οτι διαφωνω ουτε με τον Anti-Pasti ουτε με αυτο που λεει ο worst πιο μετα.
Όχι, εκ των έσω δεν έχω ζήσει την οργάνωση DIY live.
Το γενικό πνεύμα το 'χω πιάσει απλώς νομίζω πως θα 'θελα κάτι πιο συγκεκριμένο. Συμφωνώ σε κάποια σημεία αλλά γενικά το βρίσκω λίγο υπερβολικό. Φταίει το οτι δεν το χω ζήσει από μέσα; Δεν ξέρω…
Και μένα με ενοχλούν αρκετά πράγματα σε τέτοιου είδους διοργανώσεις αλλά θεωρώ πως δεν είναι τόσο σημαντικά όσο αυτά που θίγονται και νομίζω πως είναι πράγματα που γενικώς με ενοχλούν σε live.
Αυτό που λες στην αρχή είναι το θέμα, ότι δεν έχει σημασία να ταμπελιάσεις ένα γκρουπ κάτω από την οποιαδήποτε ταμπέλα π.χ. DIY ή μη-DIY (έτσι κι αλλιώς τα κριτήρια στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι από τη φύση τους σχετικά και πολυσύνθετα).
Κάποιο από τα παραδείγματα που ζητάς είναι το ότι από επιλογή δεν καλούνται σε λάιβ/εκδηλώσεις γκρουπ τα οποία έχουν παίξει σε κάποιο μικρό μαγαζί, ακόμη κι αν έχει πολιτικό υπόβαθρο η στάση τους (κι αυτό επίσης είναι σχετικό και υπάρχουν διαφωνίες στο τι είναι πολιτικό). Και τέλος πάντων, ποιο είναι το ζητούμενο; Μια μπάντα να λέει αυτά που θέλουν κάποιοι ή είναι ελεύθερη να εκφραστεί και τα μέλη της να μοιραστούν τις ανησυχίες τους, όποιες κι αν είναι αυτές;
Άλλο παράδειγμα είναι πως κάποτε από κάποιο “ελεύθερο” χώρο εκδιώχθηκε κάποιος, γιατί έκανε… εμπόριο. Σε αυτό το συμπέρασμα μπορούν να καταλήξουν μόνο άνθρωποι με στενόμυαλη, σχεδόν φασιστική κριτική. Επίσης, από τη στιγμή που ζητάς την οποιαδήποτε και παραμικρή οικονομική ενίσχυση, αυτό το κέρδος που κατηγορείς, πρέπει να υπάρξει με κάποιον τρόπο. Χρήμα από χρήμα διαφέρει και δεν μπορείς να βάλεις στην ίδια κατηγορία το κέρδος του οποιουδήποτε. Και “θέμα” όπως το λες, θα έπρεπε να έχεις και με την εταιρία που βγάζει τις μπύρες που “πουλάς” (διαδικασία κατά την οποία “κερδίζεις”), αλλά αυτό από ότι δείχνει δεν σε ενοχλεί.
Edit: Σε κάποιο φεστιβάλ μεγάλης ελευθερίας, εμποδίστηκε κάποιος να πουλήσει τους προσωπικούς του δίσκους, γιατί δεν συζητήθηκε στη συνέλευση! Τύφλα να 'χουν οι μπάτσοι!
Oυτε γω ειναι οτι την εχω ζησει τοσο εκ των εσω και δεν ειναι οτι καθομαι να σου πω κατι σε φαση “δεν τα χεις ζησει” αυτα …προς θεου.
Απλα, νομιζω οτι δεν ειναι τοσο αοριστα αυτα που λεει το παιδι παραπανω (αυτος θα απαντουσε και καλυτερα, δεν μπορω να μιλησω εκ μερους του) και νομιζω γινεται προφανες. 
Η πλάκα είναι οτι το απόγευμα ξεκίνησα να βλέπω το “Μέχρι να γίνεις ο Βασιλιάς των Ηλιθίων”, είδα την πρώτη ώρα, μετά έλειψα απ’ το σπίτι και πριν από λίγο είδα το τελευταίο μισάωρο το οποίο έχει περισσότερο ζουμί και μου έδωσε τροφή για σκέψη.
Όσο αφορά το πρώτο κομμάτι, το έχω ακούσει επανειλημμένα είν’ η αλήθεια. Ε τώρα να αποκλείεις μια μπάντα από μια τέτοια διοργάνωση μόνο και μόνο επειδή έχει παίξει σε μαγαζί σαφώς και είναι υπερβολικό. Γιατι όπως και να το κάνουμε υπάρχουν και θέματα όπως μεταφορά μπάντας/εξοπλισμού, συντήρηση/ανανέωση εξοπλισμού τα οποία κοστίζουν και προφανώς δυστυχώς δεν βγαίνουν μόνο απ’ την καλή θέληση αυτών που ενισχύουν οικονομικά.
Στο δεύτερο κομμάτι, φαντάζομαι δεν εννοείς εμπόριο με την κυριολεκτική έννοια. Να 'μαι στο στέκι δηλαδή και μέσω αυτού να βάλω φράγκα στην τσέπη ΜΟΥ…
Όταν είπα οτι υπάρχει “θέμα”, εννοώ πως εδώ που βρίσκομαι, στα μαγαζιά που γνωρίζω, όντως υπάρχει θέμα. Δηλαδή είναι επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος. Απλά πράγματα.
Από 'κει και πέρα, ίσως ακουστεί και κάπως αφελές, νομίζω πως είναι θέμα λογικής συμπεριφοράς. Δηλαδή κάπως π.χ. πρέπει να συντηρηθεί ένας χώρος, κάποια χρήματα πρέπει να δαπανηθούν ώστε να γίνει ένα live, και ξαναλέω ΔΥΣΤΥΧΩΣ αυτά δεν καλύπτονται μόνο από αυτούς που λένε οτι προφανώς θα δώσουμε κάτι για τα έξοδα. Και αυτοί δεν είναι και πολλοί όπως θα γνωρίζετε…
Δεν είναι απλώς υπερβολικό, είναι καθαρά φασιστικό.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα έχει να κάνει με κάποιον που τρέχει κάποιο ντίστρο και έχει βοηθήσει ένα σωρό μπάντες.
Όσον αφορά το κέρδος, σου είπα πως δεν το θεωρώ κακό. Κι εσύ που θα ανοίξεις ένα ψιλικατζίδικο, σκοπό θα έχεις το κέρδος για να βγάλεις τα προς το ζειν. Η οικονομική ενίσχυση οποιουδήποτε εγχειρήματος είναι μέρος του οποιουδήποτε κέρδους έχει ο καθένας μας προσωπικά, διαφορετικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει αυτή.
Κι όσο απλό είναι αυτό που λες μαγαζί/λαιβάδικο = κέρδος, άλλο τόσο απλό είναι και το μαγαζί/ηχητικός εξοπλισμός = κέρδος, οπότε και το να νοικιάσει ήχο κάποιος δεν είναι σωστό, σύμφωνα με αυτή τη λογική. Τρέχα γύρευε, δηλαδή.
Ε ένα ένα μας τα λες, που να καταλάβουμε!
Καταρχάς να πω πως με την έννοια κέρδος εννοώ αισχροκέρδεια. Και μάλλον κακώς χρησιμοποίησα απ’ την αρχή την λέξη κέρδος. Αισχροκέρδεια δεν εννοώ απαραίτητα να βγάλει κάποιος τα άπειρα φράγκα, έστω και 1 ευρώ αλλά με λαμογιές ρε παιδί μου, με τον γνωστό ελληνικό τρόπο.
Κοίτα, στην παρούσα φάση δε γίνεται να κάνεις μιά διοργάνωση, ένα event χωρίς να υπάρχουν λεφτά στη μέση. Θα πρέπει να υπάρχουν πολύ ιδανικές συνθήκες για μην γίνει.
Η φάση μου θυμίζει τους μπαχαλάκηδες που λένε ένα ξερό “α, σκατα στο ταδε. γαμιεται ο ταδε”. Και του λες ναι ρε φίλε, μπορεί να έχεις δίκιο στην τελική αλλά έτσι όπως το λες να πάω να γίνω ερημίτης στο βουνό και να τρώω μόνο χόρτα. Πρέπει να προσαρμόζομαι (προσοχή, όχι να συμβιβάζομαι) στις εκάστοτε συνθήκες αλλιώς θα γίνω ένα αντικοινωνικό και απροσάρμοστο ον.
Δηλαδή DIY και κέρδος -με την έννοια της σωστής οικονομικής επιβίωσης- είναι απόλυτα συνδεδεμένα; Να φύγει η έννοια του “τζάμπα” (ναι με την κακή έννοια, επίτηδες δεν χρησιμοποιώ τη λέξη δωρεάν) δηλαδή.
Σίγουρα φίλος. Δεν διαφώνησα. Ανάλυση στην ανάλυση θα φτάσουμε να συζητάμε για ποια μάρκα μπύρα πουλάει κάθε χώρος.
Ο ορισμός DIY έχει γίνει σαμπρέλα και μόνο στους κατακριτές και αυτούς που [B]δεν μπορούν να συλλάβουν την ιδέα του [/B]είναι παιχνιδάκι, ένας συνεχώς εμπαιγμός και χαβαλεδάκι στα πηγαδάκια. Ιντερνετικά ή μη.
Καλό θα ήταν να είμαστε λίγο μετρημένοι στα λόγια και να μην εξισώνουμε τον φασισμό με ότι μας “χαλάει”.
Δεν γίνεται να γνωρίζω για πιο γεγονός λες, αλλά μιας και 'γω στα ίδια κύματα κινούμαι μπορώ να φανταστώ τι αντιμετώπισες. Δεν έχει να κάνει με την συνέλευση αυτή καθεαυτή αλλά με την παρουσία σου και τις ανθρώπινες σχέσεις καθενός.
Δεν θα δικαιολογήσω κανέναν όμως, αφού σαφώς δεν γνωρίζω το γεγονός όμως άμα το δω πιο σφαιρικά μπορώ να κρίνω καταστάσεις.
Μήπως πραγματικά έκανες εμπόριο; Μήπως το υλικό σου ήταν αμφιβόλου πολιτικού προελεύσεως; Μήπως πραγματικά έπρεπε να συμμετάσχεις στη συνέλευση;
Που είναι το κακό για συμμετοχή στη συνέλευση; Επειδή είναι ένα ελευθεριακό φεστιβάλ ο καθένας μπορεί να έρθει και να ανέβει στη σκηνή και να παίζει μπαγλαμά; Είναι “φασιστικό” άμα σου πει η συνέλευση “θες να παίξεις/πουλήσεις/μαγειρέψεις/κάνεις σπαγγάτο σε δύο νταλίκες; Έλα να το συζητήσουμε όλοι μαζί, να τα βάλουμε κάτω, να φτάσουμε σε ένα σημείο”.
Και πάλι άμα δεν δώσεις συγκεκριμένα πληροφορίες είναι πταίσμα το να κράζεις έτσι.
Το όλο θέμα είναι η μη ταμπελοποίηση των συγκροτημάτων/ατόμων.
Άπαξ και συμμετάσχεις σε μία συνέλευση και συζητήσεις με τον κόσμο όλα μπορούν να βρεθούν. Το είπε και ο worst, 95% συμφωνεί με κάποιους. Αυτό είναι και το μεγαλείο. Δεν ταυτίζονται όλες οι παράμετροι κάθε ιδέας. Τα θεμελιώδη υπάρχουν όμως αλλάζει η προσέγγιση.
Μπάντες και μουσικοί όλοι δίνουν το πολιτικό τους στίγμα από τις πράξεις τους και τις συμμετοχές τους. Τόσο απλό.
Επαναλαμβάνω, το να παίξεις σε μαγαζί με είσοδο δεν είναι αυτό που σε στιγματίζει. Άλλα είναι. Τα’χουμε πει και σε ένα παλιό θρεντ.
Το ότι ωθείτε μία μπάντα να παίξει σε μαγαζί επειδή δεν την αφήσαν να παίξει στην “κατάληψη” σόρρυ αλλά ακούγεται αστείο.
Γιατί δεν κάνει μόνη της μία “κατάληψη”; Γιατί δεν τρέχει να κάνει κάτι άλλο μόνη της;
Η συνέλευση δεν είναι η ρωμαϊκή σύγκλητος, αλλά απ’ την άλλη αν κάνει ο καθένας του κεφαλιού του χάθηκε το παιχνίδι. Έχουν γίνει και κυρίως έχουν ειπωθεί άπειρες καφρίλες σε συνελεύσεις. Και θα μου πεις “ε και τι να κάνουμε, να τους φιμώσουμε;” Ε προφανώς όχι.
Το θέμα είναι να υπάρχει αρχικά οργάνωση, υπευθυνότητα και συγκρότηση σε ατομικό επίπεδο. Για να το πω ΠΟΛΥ πιο απλά, όσο το δυνατόν λιγότερη βλακεία. Δηλαδή ΟΚ, όλα θα γίνουν, αλλά τηρουμένων των συνθηκών και των δυνατοτήτων. Δε γίνεται, όποτε το θυμηθώ και όποτε μου καπνίσει να πάω να πουλήσω τα φαγητά μου, τους δίσκους μου, τα βιβλία μου κ.ο.κ. Στο κάτω κάτω αν γίνει με τις κατάλληλες συνθήκες, θα γίνει και πολύ πιο σωστά.
Το 95% που λέει ο worst νομίζω είναι αρκετά μεγάλο νούμερο. Εγώ με ένα 60%-70% θα 'μουν μάλλον ευχαριστημένος.
Από 'κει και πέρα λίγο σας χάνω γιατι τα ζείτε έντονα σε καθημερινή βάση και δεν έχω τόσες εμπειρίες :-s
Δεν θα κολλήσουμε στα νούμερα! Οποιοσδήποτε είναι στοιχειωδώς σκεπτόμενος καταλαβαίνει πως είναι αδύνατο να ταυτιστεί με κάποιον πλήρως, παρά μόνο να συμφωνεί σε ποσοστά που αναλογούν με την περίπτωση.
Από’ κει κι έπειτα, θα ήθελα να πω κάτι σχετικά με το “Δεν καλούνται μπάντες” που ανέφερε ο Anti Pasti παραπάνω. Κατά τη γνώμη μου όταν κάποιοι άνθρωποι τρέχουν έναν χώρο, ένα στέκι αυτοδιαχειριζόμενο, μία κατάληψη, η τελοσπάντων έχουν μια κολλεκτίβα δεν ξέρω κι εγώ τι, το κάνουν κατ’ αρχάς για να εκφραστούν οι ίδιοι, να προτάξουν τις ιδέες τους, να τις μοιραστούν με άλλο κόσμο, να τον προτρέψουν να προχωρήσει και αυτός σε ανάλογες κινήσεις, και όχι για να ευχαριστήσουν τα πλήθη. Τα παραπάνω μπορείς να τα κάνεις ξεκινώντας με να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου έτσι? Είναι προφανές ότι θα [B]καλέσουν[/B] τις μπάντες που γουστάρουν αυτοί σε πρώτη φάση, που τους εκφράζουν, που θεωρούν ότι τέλοσπάντων υπάρχουν πράγματα που να μπορούν να μοιραστούν μαζί τους. Νομίζω πως τέτοια σκηνικά δεν έχουν τον χαρακτήρα του “Να η ευκαιρία” με ανοιχτό κάλεσμα προς όλους για να παρουσιάσουν το υλικό τους! Αυτό, για να το πω καπως υπεραπλουστικα και με δοση χιουμορ (ή και όχι:p). Anyway, μετά από αυτό πάμε στην περίπτωση όπου η μπάντα προτείνει η ίδια στον χώρο, στην ομάδα, στην κολλεκτίβα να πραγματοποιήσει στο έκαστοτε μέρος μια συναυλία. Τότε λοιπόν ναι είναι στην κρίση, ιδιοσυγκρασία, πολιτική ταυτότητα του team το τί απάντηση θα πάρει η μπάντα. Αυτή την στιγμή δεν έχει νόημα να πω ποια θα είναι η απάντηση, γιατί όπως ξεκαθάρισα και πάνω την θέση μου ποικίλει ανάλογα με την περίπτωση. Και εν πάσει περιπτώση νομίζω πως πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι λάνθασμένο να προτρέχουμε και να κρίνουμε την κάθε απόφαση
Just that, απλά αυτό το “δεν καλούνται” δεν μου καθόταν καλά.
Ουφ, αυτό το θέμα δε θα λήξει στον αιώνα τον άπαντα. Δεν έχω χρόνο να μακρηγορήσω, απλά να σημειώσω 2-3 σκέψεις μου (γενικά με κάλυψαν διάφορα που διάβασα):
Μια χαζομάρα που άκουσα και στο “Μέχρι…” και ακούγεται συχνά-πυκνά σαν ένα από τα βασικά επιχειρήματα κατά του D.I.Y. Το ζήτημα του χρήματος. Ότι, δηλαδή, τι να κάνουμε έχει έξοδα η μπάντα, και Ο.Κ., 2 ευρώ εισητήριο είναι κέρδος δηλαδή; Και εμείς δεν έχουμε πάρει φράγκο, και βάλ’ τα εσύ εσύ τα φράγκα αν είσαι μάγκας κλπ. κλπ. Ναι, μόνο που το D.I.Y., όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, δεν είναι μόνο τα φράγκα. Είναι και το θέαμα. Τι να σε κάνω εγώ αν παίζεις σε μαγαζιά με 1 ευρώ εισητήριο, αλλά τη βρίσκεις με το διαχωρισμό που παίζει μεταξύ μπάντας-κοινού, τη βρίσκεις που κάποιος στήνει το live το για σένα, δεν έχεις θέμα να παίζεις και να είναι ο μπράβος από κάτω κλπ. κλπ.; Για αυτά δε μιλάει κανένας.
Και κάπως έτσι, βέβαια, αντιστρέφεται το πράγμα και μπορείς να μιλήσεις και για “άγιους του D.I.Y.”, καθ’ όλα αποδεκτούς, που δε διστάζουν να δείχνουν τα rock star-ιλίκια τους, να έχουν τουπέ κλπ. Για τον πούτσο κι αυτοί. Προτιμώ να βλέπω μπάντες σε μαγαζιά που έχουν πιο τίμιο και χαμηλό προφίλ.
Οπότε για μένα δεν είναι μόνο θέμα εισόδου ή όχι π.χ. Πάγκος ή όχι κλπ. Είναι θέμα συμπεριφορών, λόγου, εικόνας και όλα τα παραπάνω, φυσικά. Το τι θέση επιλέγει ο καθένας στα ζητήματα τέλος πάντων. Και εννοείται ότι ο καθένας βάζει τα χαρακτηριστικά του (στέκια κλπ.) και αυτά πρέπει να είναι σεβαστά, εφόσων αυτά δικαιολογούνται, δε βλέπω κάτι “φασιστικό” σε αυτό, αν είναι δυνατόν. Δηλαδή υπάρχουν και καταλήψεις που δεν έχουν καν μπαρ, υπήρχαν μπάντες που δεν έπαιζαν σε συναυλίες όπου υπήρχε μπαρ. Τι ήταν αυτοί, ελιτιστές και περίεργοι; Δυστυχώς για κάποιους όχι, ήταν άνθρωποι που είχαν ένα συγκεκριμένο όραμα για τη μουσική τους/τους χώρους τους και έπραξαν αναλόγως (κι ας έφαγαν μπόλικο κράξιμο για αυτό).
Anyway, αυτά προς το παρόν, μπορεί να ξαναγράψω.
Το τρίτο point του Leper είναι ακριβώς αυτό που ήθελα να πω με τα παραπάνω. Το να κράζουμε δηλαδή κάποιον που έχει κάποια πράγματα πολύ συγκεκριμένα στο μυαλό του, επιχειρηματολογεί, και πάνω απ’ όλα είναι ειλικρινής πρώτα στον ίδιο και μετά απέναντι στους άλλους, είναι πραγματικά το άλλο άκρο.
Αποστομωτικά καταπληκτικό.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ντεμπούτο για τους σερφοροκάδες Circassian: https://circassian.bandcamp.com/album/hantse-guashe
Το περίμενα πως και πως δαύτο.
Επανακυκλοφορεί το Πυρηνικός Χειμώνας, ε.
axa συμπαθητικοί οι circassian,πριν λίγες μέρες τους άκουσα.θα παίξουν σαλόνικη 8-2 με psychedelic trips to death