χαχα τον ήπιαμε. τι τα κάνουν ρεντιρέκτ ρε γμτ.
Ναι, παραγωγή Endino! Εγγύση!
Δεν αγοράζω βινύλιο λέμε! 
Το βρήκα όμως πολύ φτηνό στο ίντερνετ και θα το παραγγείλω σύντομα!
Λογικά μαζί με αυτό:
Skin Yard - Inside The Eye
Ωραίος grunge δίσκος, τότε που το είδος ήταν στα πάνω του! Ναι, η μπάντα του Endino είναι!
Υπόσχομαι το επόμενο post να είναι για τον Albini! :lol:
ΥΓ. Και μια που το φερε η κουβέντα: Το δισκάδικο που λες είναι στη… Θεσσαλονίκη; :?
Δε με βολεύει τότε!
Γιεα μαν, αυτά είναι. Και η κομματάρα undertow μέσα.Γαμηστερή φωνή του μακαρίτη του Ben Mcmillan. Σχημάτισε και τους Gruntruck μετά. Eπαιζε και ο Matt Cameron (soundgarden) στο ντεμπούτο τους, ενώ στην συνέχεια πέρασε και ο Barrett Martin από τις τάξεις τους (Soundgarden, Mad season, Seaweed κτλ). Iδιαίτερος και βαρυμεταλικός ήχος. Προτείνω και τους προηγούμενους δίσκους και ειδικά το Hallowed Ground του 1988. Τα περισσότερα έχουν βγει στην cruz που είναι θυγατρική της SST εντωμεταξύ ρε. Και έχουν μείνει σχεδόν όλοι οι τίτλοι της στα αζήτητα και τους βρίσκεις με 5ευρω ξέρω γω.
Ναι, δυστυχώς για θεσσαλονίκη λέω (περι Willard).
Τελικά μόνοι μας τα λέμε
Ε ναι τι περίμενες;
Chat το έχουμε κάνει!
(Χαθήκαμε βέβαια λίγο :p)
Το γεγονός βέβαια πως ό,τι ακούμε σήμερα πατάει πάνω σε αυτά που έχουν παρουσιαστεί εδώ μέσα είναι λεπτομέρειες…
Τουλάχιστον για το σκληρό ήχο το υπογράφω.
Συνδετικός κρίκος, οι παμπόνηροι Melvins που βρήκαν τρόπο να προσαρμόζονται στις απαιτήσει της εποχής και ο πανταχού παρών Steve Albini είτε ως μουσικός παλιότερα, είτε ως παραγωγός ακόμη και τώρα.
Επίσης, οι Jesus Lizard επανασυνδέονται και τέλος…
πόσο μεγάλη μπάντα είναι οι Killdozer?
Τραγικά υποτιμημένοι!
[SIZE=“4”]I’ll just leave this here[/SIZE], όποιος ενδιαφέρεται ας μου στείλει pm εδώ.
(δικά μας παιδιά φοβερά και τρομερά)
Παρα πολυ ωραιοι τα παιδια τσεκαρετε αμεσα,αξιζουν πραγματικα
Link asap okplsthx.
τεράστια μπάντα με μέλη από soundgarden,screaming trees κ έναν από τους καλύτερους δίσκους στα 90 s FAST STORIES FROM KID COMA
TRULY
να κάνω ένα bump σε αυτό το όμορφο thread, προτείνοντας παράλληλα ένα δίσκο που δεν έχει αναφερθεί, και τον θεωρώ σημαντικό:
[B]The Breeders[/B] - POD (1990)
οι breeders είναι το σχήμα που δημιούργησε η kim deal των pixies παρέα με τη δίδυμη αδερφή της, kelley.το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1990, και ενώ οι pixies ήταν στο peak της καριέρας τους.ο steve albini ανέλαβε την ηχογράφηση του δίσκου, και ο ήχος που δημιούργησε είναι πραγματικά καταπληκτικός.οι συνθέσεις είναι εντελώς mindfuck και βαλτώδεις, αλλά παραμένουν catchy και απόλυτα εθιστικές (ο albini έχει μέρος της επιτυχίας σε αυτόν τον τομέα).ο cobain ανέφερε το “pod” ως έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, και από αυτούς που τον επηρέασαν όσο λίγοι.
και όλα αυτά μέσα σε 30 λεπτά της ώρας.
bump ξανά λοιπόν. ωραιος ο μαν, γουστάρουμε breeders εννοείται. για τον συγκεκριμένο δίσκο και μόνο ο αλμπίνι έβαλε την κιμ μέσα στο τοπ 5 μουσικών που έχει γνωρίσει.
κιράτζε είσαι οφφτόπικ :Ρ μόνο ανεξάρτητες κυκλοφορίες εδώ
μιας που ξέ8απσες πάντως, ωραία καινούργια (σχετικά) μπάντα είναι οι [U][I][B]tubers[/B][/I][/U]. 3 δίσκους έχουν, όλοι πάνω κάτω στο ίδιο στυλ, κάποιες φορές ίσως μοιάζουν παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει με fugazi, αλλά το κάνουν ωραία και καυλερά. γενικά πάντως μπορούν πολύ εύκολα να πιάσουν πολλούς ακροατές από διαφορετικούς ήχους. προφανώς όσους γουστάρουν dischord ήχο, ποστπάνκηδες, μεταχαρντκοράδες, χοτσνεηξάδες/όμπιτς και πάει λέγοντας. δεν είναι τέλειοι αλλά τα καλά τους τραγούδια φτάνουν κοντά.
Oπ λαθος μπερδευτηκα με τον τιτλο:!:
[B]Green Day[/B] - 39/Smooth (1990)
Ίσως σε κάποιους να φαίνεται περίεργη αυτή η πρόταση σε αυτό το thread, αλλά οι πρώιμοι Green Day είναι πολύ πιο κοντά στο US indie rock παρά σε ο,τιδήποτε το pop punk. Η επιρροή των μεταγενέστερων Husker Du είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ο ήχος, το feeling, η ορμή της μπάντας… Τα πάντα εδώ είναι συναρπαστικά. Ακούστε το ‘[B]Green Day[/B]’ και νιώστε. Αρκετά αδικημένος δίσκος από τους οπαδούς του αμερικάνικου indie rock της εποχής. Παράλληλα, ο αγαπημένος μου δίσκος των Green Day και με διαφορά…
Η επανακυκλοφορία του το 1991 ως “1,039/Smoothed Out Slappy Hours”, με την προσθήκη των δύο EP “Slappy” και “1,000 Hours”, δημιουργούν απλά ένα ονειρικό πακέτο.
Τα ντοκουμέντα:
Μιας και ξεθάψαμε για συγκεκριμένο λόγο, είπα να κάνω ένα bump εδώ πέρα.
Built To Spill-Perfect From Now On [1997]
ακούτε και κατεβάζετε τον δίσκο των one leg mary από εδώ http://onelegmary.bandcamp.com/
ινδοροκ, παιγμένο από επιθετικά αμυνόμενους, με γωνίες και καμπύλες, ζεστά χρώματα, ανάλαφρα αρώματα, στάσεις και εκστάσεις.
[B]Parquet Courts[/B] - Light Up Gold, 2012
Νταξ, το εξώφυλλο είναι άθλιο αλλά δεν γαμέις; Δεν ήξερα που ακριβώς να γράψω δυο λογια για τούτο δω: ήμουν μεταξύ των θρεντς του πανκ, του ποστ πανκ, του γκαραζ και του indie. Επειδή είναι λίγο απ’ όλα θυμήθηκα ότι υπάρχει και αυτό εδώ το θρεντ που μάλλον του ταιριάζει γάντι. Στα προηγούμενα ταγκς προσθέστε μπόλικους Sonic Youth, λίγο από the Fall, Lo-fi αισθητική, bass driven τραγούδια και γενικώς όμορφα πράγματα. Ακούστε και καναδυο κόμματους για του λόγου το αληθές
Παρομοίως με το εξαιρετικό Parquet Courts απο πάνω που θα μπορούσε να μπει σε διάφορα θρεντς έτσι και με το παρακάτω είπα να το βάλω εδώ να είμαι μέσα, να γίνει ένα μπαμπ και στο θρεντ.
[B]Milk Music - Cruise Your Illusion (2013)[/B]
Παραδόξως δεν βρήκα πουθενά αναφορά στο φόρουμ μ’ένα πρόχειρο search μιας και μιλάμε για μεγάλο δίσκο, έχω πάθει πλάκα παρ’όλο που ο ήχος τους δεν ανήκει στα συνήθη ακούσματά μου. Μέσα θ’ ακούσετε από Wipers, Thin Lizzy, folk/country/southern rock και πολλά ακόμα που δεν κατέχω τόσο για να κάνω καλύτερη περιγραφή. Αλλά γενικά μόνο μελωδιάρες, στιχάρες απ’οσο μπορώ ν’ ακούσω κι ένα φοβερό, μελαγχωλικό από τη μία και απελευθερωτικό από την άλλη feeling.
*(Είναι ο δεύτερος ουσιαστικά δίσκος τους, ο πρώτος του 2010 είναι αυτοχρηματοδοτούμενο EP 6 κομματιών το οποίο δεν έχω ακούσει)
Παιδιά, το από πάνω είναι φοβερό δισκάκι :!:
Thin Lizzy να πω την αλήθεια δεν ακούω, αλλά εκτός των Wipers ακούω και Δεινόσαυρους, Husker Du, Pixies και γενικώς ένα τεράστιο μέρος της σκληρής αμερικάνικης ιντυ/ανεξάρτητης σκηνής. Ε και λίγο Neil Young ε.
Δεν είχα προσέξει καθόλου ημερομηνία στο ποστ του Φαουστ και νόμιζα οτι ήταν κάποιο θαμμένο διαμαντάκι των αρχών των 90’ς, αλλά πριν λίγο έψαχνα να δω διάφορα γι αυτούς και τώρα κατάλαβα οτι ήταν κυκλοφορία του 2013. Μέχρι και η παραγωγή “παλιά” είναι.
Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο είναι το οτι ανήκουν στην Fat Possum Records, η οποία κατα ένα μεγάλο ποσοστό ασχολείται με μπλουζ/φολκ/καντρυ μπάντες. Βέβαια σ’ αυτήν ανήκουν και οι Yuck που είχαν βγάλει και την ομώνυμη δισκάρα το 2011. Πλάκα πλάκα αυτοί βγάλαν κι άλλα πράγματα από τότε, για να δούμε λίγο…
Ο ιθυνων νους της κορυφαιας μπαντας αναμεσα σε οσες κορυφαιες μπαντες εχουν γραφτει στο αγιο τουτο θρεντ (λεγε με [B]Unwound[/B]) επεστρεψε στη δισκογραφια με τη νεα τους μπαντα, τους [B]Survival Knife[/B].
To “Loose Power” παιζει σε γιουτιουμπ και γνωστα σαητ και ειναι ενας αρκετα καλος δισκος. ΟΚ, δε θα γινοταν καποιος να ξαναγραψει ενα “Leaves Turn Inside You”, αλλα η επιστροφη του Justin Trosper ειναι αρκετη.