χαχ τον είχα παραγγείλει πριν κανα δύο χρόνια τον συγκεκριμένο δίσκο και λίγες μέρες μετά πήγα και τον πετύχα στο πάρε δώσε στα 5 ευρώ (βινύλιο). αν δεν τον έχεις πήγαινε πάρτον, σκόνη μαζεύει.
ωραία δουλειά πραγματικά, ηχογράφησαν στην roadrunner γιατί όπως έλεγαν η sub pop παραήταν mainstream (ασχολίαστο). είναι αργοί πάντως, στα όρια του sludge rock της εποχής, και μεταλλάδες του κερατά btw. ήταν η μελβινικο-ταντ σχολή του seattle/portland κτλ.
παραγωγή endino αν δεν κάνω λάθος, διασκευή σε cash και χαρτάκι που έγραφε heavy as fuck μέσα. σε ταξιδεύουν κάτι τέτοια
το σπλιτ των brothers κυκλοφόρησε στην violent hippy records, αν σε ενδιαφέρει. εγώ ακόμα δεν πήρα την κόπια μου πάντως :-s
Γιεα μαν, αυτά είναι. Και η κομματάρα undertow μέσα.Γαμηστερή φωνή του μακαρίτη του Ben Mcmillan. Σχημάτισε και τους Gruntruck μετά. Eπαιζε και ο Matt Cameron (soundgarden) στο ντεμπούτο τους, ενώ στην συνέχεια πέρασε και ο Barrett Martin από τις τάξεις τους (Soundgarden, Mad season, Seaweed κτλ). Iδιαίτερος και βαρυμεταλικός ήχος. Προτείνω και τους προηγούμενους δίσκους και ειδικά το Hallowed Ground του 1988. Τα περισσότερα έχουν βγει στην cruz που είναι θυγατρική της SST εντωμεταξύ ρε. Και έχουν μείνει σχεδόν όλοι οι τίτλοι της στα αζήτητα και τους βρίσκεις με 5ευρω ξέρω γω.
Ε ναι τι περίμενες;
Chat το έχουμε κάνει!
(Χαθήκαμε βέβαια λίγο :p)
Το γεγονός βέβαια πως ό,τι ακούμε σήμερα πατάει πάνω σε αυτά που έχουν παρουσιαστεί εδώ μέσα είναι λεπτομέρειες…
Τουλάχιστον για το σκληρό ήχο το υπογράφω.
Συνδετικός κρίκος, οι παμπόνηροι Melvins που βρήκαν τρόπο να προσαρμόζονται στις απαιτήσει της εποχής και ο πανταχού παρών Steve Albini είτε ως μουσικός παλιότερα, είτε ως παραγωγός ακόμη και τώρα.
Επίσης, οι Jesus Lizard επανασυνδέονται και τέλος…
πόσο μεγάλη μπάντα είναι οι Killdozer?
Τραγικά υποτιμημένοι!
να κάνω ένα bump σε αυτό το όμορφο thread, προτείνοντας παράλληλα ένα δίσκο που δεν έχει αναφερθεί, και τον θεωρώ σημαντικό:
[B]The Breeders[/B] - POD (1990)
οι breeders είναι το σχήμα που δημιούργησε η kim deal των pixies παρέα με τη δίδυμη αδερφή της, kelley.το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε το 1990, και ενώ οι pixies ήταν στο peak της καριέρας τους.ο steve albini ανέλαβε την ηχογράφηση του δίσκου, και ο ήχος που δημιούργησε είναι πραγματικά καταπληκτικός.οι συνθέσεις είναι εντελώς mindfuck και βαλτώδεις, αλλά παραμένουν catchy και απόλυτα εθιστικές (ο albini έχει μέρος της επιτυχίας σε αυτόν τον τομέα).ο cobain ανέφερε το “pod” ως έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, και από αυτούς που τον επηρέασαν όσο λίγοι.
και όλα αυτά μέσα σε 30 λεπτά της ώρας.
bump ξανά λοιπόν. ωραιος ο μαν, γουστάρουμε breeders εννοείται. για τον συγκεκριμένο δίσκο και μόνο ο αλμπίνι έβαλε την κιμ μέσα στο τοπ 5 μουσικών που έχει γνωρίσει.
κιράτζε είσαι οφφτόπικ :Ρ μόνο ανεξάρτητες κυκλοφορίες εδώ
μιας που ξέ8απσες πάντως, ωραία καινούργια (σχετικά) μπάντα είναι οι [U][I][B]tubers[/B][/I][/U]. 3 δίσκους έχουν, όλοι πάνω κάτω στο ίδιο στυλ, κάποιες φορές ίσως μοιάζουν παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει με fugazi, αλλά το κάνουν ωραία και καυλερά. γενικά πάντως μπορούν πολύ εύκολα να πιάσουν πολλούς ακροατές από διαφορετικούς ήχους. προφανώς όσους γουστάρουν dischord ήχο, ποστπάνκηδες, μεταχαρντκοράδες, χοτσνεηξάδες/όμπιτς και πάει λέγοντας. δεν είναι τέλειοι αλλά τα καλά τους τραγούδια φτάνουν κοντά.
Ίσως σε κάποιους να φαίνεται περίεργη αυτή η πρόταση σε αυτό το thread, αλλά οι πρώιμοι Green Day είναι πολύ πιο κοντά στο US indie rock παρά σε ο,τιδήποτε το pop punk. Η επιρροή των μεταγενέστερων Husker Du είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Ο ήχος, το feeling, η ορμή της μπάντας… Τα πάντα εδώ είναι συναρπαστικά. Ακούστε το ‘[B]Green Day[/B]’ και νιώστε. Αρκετά αδικημένος δίσκος από τους οπαδούς του αμερικάνικου indie rock της εποχής. Παράλληλα, ο αγαπημένος μου δίσκος των Green Day και με διαφορά…
Η επανακυκλοφορία του το 1991 ως “1,039/Smoothed Out Slappy Hours”, με την προσθήκη των δύο EP “Slappy” και “1,000 Hours”, δημιουργούν απλά ένα ονειρικό πακέτο.
Νταξ, το εξώφυλλο είναι άθλιο αλλά δεν γαμέις; Δεν ήξερα που ακριβώς να γράψω δυο λογια για τούτο δω: ήμουν μεταξύ των θρεντς του πανκ, του ποστ πανκ, του γκαραζ και του indie. Επειδή είναι λίγο απ’ όλα θυμήθηκα ότι υπάρχει και αυτό εδώ το θρεντ που μάλλον του ταιριάζει γάντι. Στα προηγούμενα ταγκς προσθέστε μπόλικους Sonic Youth, λίγο από the Fall, Lo-fi αισθητική, bass driven τραγούδια και γενικώς όμορφα πράγματα. Ακούστε και καναδυο κόμματους για του λόγου το αληθές
Παρομοίως με το εξαιρετικό Parquet Courts απο πάνω που θα μπορούσε να μπει σε διάφορα θρεντς έτσι και με το παρακάτω είπα να το βάλω εδώ να είμαι μέσα, να γίνει ένα μπαμπ και στο θρεντ.
[B]Milk Music - Cruise Your Illusion (2013)[/B]
Παραδόξως δεν βρήκα πουθενά αναφορά στο φόρουμ μ’ένα πρόχειρο search μιας και μιλάμε για μεγάλο δίσκο, έχω πάθει πλάκα παρ’όλο που ο ήχος τους δεν ανήκει στα συνήθη ακούσματά μου. Μέσα θ’ ακούσετε από Wipers, Thin Lizzy, folk/country/southern rock και πολλά ακόμα που δεν κατέχω τόσο για να κάνω καλύτερη περιγραφή. Αλλά γενικά μόνο μελωδιάρες, στιχάρες απ’οσο μπορώ ν’ ακούσω κι ένα φοβερό, μελαγχωλικό από τη μία και απελευθερωτικό από την άλλη feeling.
*(Είναι ο δεύτερος ουσιαστικά δίσκος τους, ο πρώτος του 2010 είναι αυτοχρηματοδοτούμενο EP 6 κομματιών το οποίο δεν έχω ακούσει)
