Οι άνθρωποι που με πλήγωσαν περισσότερο στη ζωή μου ήταν ρομαντζοσυναισθηματικοί, και όσο πιο ευθής ήμουν μαζί τους τόσο πιο πολύ ήθελαν να κρύβονται πίσω απ το δάχτυλό τους, να βρίσκουν δικαιολογίες και γενικότερα να μην φέρονται ώριμα.
Μια ζωή πάντως με έλεγαν λογικό και ρεαλιστή οπότε επιλέγω λογική.
Είναι ο μόνος τρόπος για να τα έχεις πάντα καλά με τον εαυτό σου, και να μη πληγώνεις τους άλλους όταν δεν το αξίζουν.
Δε νομιζω.
Αν αποφασιζεις με παντα με βαση τη λογικη και καταπιεζεις συνεχως συναισθηματα και παθη πολυ δυσκολα θα τα εχεις καλα με τον εαυτο σου. Μπορει για μια περιοδο ολα να δειχνουν καλα αλλα καποια στιγμη ξεσπας…
Αυτό. Γενικά, μην καταπιέζεστε. Ούτε οι μεν για να το παίζετε λογικοί (θα καταλήξετε καταπιεσμένοι και κυνικοί) ούτε οι δε για να το παίξετε ρομαντικοί (θα είστε σαν την Καλομοίρα). Ισορροπία και ηρεμία.
Και συναίσθημα πιο πολύ :oops: 
Με το συναισ8ημα περνάς καλά…
Αλλά μόνο στην ΑΡΧΗ…8)
Όχι ρε, δε κατάλαβες.
Καλά, δε το είπα κι εγώ τέλεια.
Anyway, αυτό που εννοούσα ήταν πως πάντα έβαζα πρώτα την λογική και μετά το συναίσθημα. Αν δλδ δεν συμβάδιζαν δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι, και στο μέλλον τελικά πάντα ένιωθα πως αυτή ήταν η σωστη επιλογή.
Παντως εγω λειτουργω πολυ αναρχα οσον αφορα σε αυτο το διπολο. Σε καταστασεις που πρεπει να φανω λογικος (πχ οταν χανω στο Pro :p) αντιδρω με συναισθημα (σπαω το πληκτρολογιο :lol:) ενω σε καταστασεις που σηκωνουν συναισθηματικη φορτιση (πχ. θανατος συγγενικου προσωπου) αντιδρω με λογικη (ειχε ταλαιπωρηθει τοσο πολυ απο την ασθενεια που ισως ηταν καλυτερα).
Γενικα δεν εχω καποιον στανταρ τροπο αντιδρασης. Επισης εχω υπαρξει και κυνικος (και ακομα το κανω μερικες φορες) αλλα και εχω ονειροβατησει…
Μετα με τι περνας καλα? :-k :roll:
Μόνος σου
Εγω απ’την άλλη το 35-40% του χρόνου, είμαι κυνικός…
Καλώς κακώς έτσι έχουν τα πράγματα
Εννοεί ρε πως αν ξεκινήσεις κάτι μόνο ακούγοντας τα συναισθήματά σου, τη στιγμή που η λογική σου είναι αντίθετη, πως μπορεί στην αρχή να είναι οκ, αλλά πιο μετά τα πράγματα θα είναι λάθος
Πρέπει να είναι και τα 2 μαζί
Δεν νομιζω οτι εννοει αυτο.
Ας αφησουμε την ιδια να μας εξηγησει… 
ΤΕΛΟΣ.
Πφ, κι εγω το συναισθημα αφηνω να με κατευθυνει εν τελει.
Προσπαθω να επικρατησει η λογικη σε πολλες περιπτωσεις αλλα @@.
Χωρις σκεψη, συναισθημα.
Με σκεψη, λογικη.
Εγω ανεκαθεν ημουν συναισθηματικο ατομο και ετσι θα παραμεινω αλλα παιρνω και μια μικρη βοηθεια της λογικης οπου χρειαζεται.
:roll:
συναισθημα δυστηχως, αλλα οπου ξερω οτι το συναισθημα μπορει να με πληγωσει προσπαθω να βαζω τη λογικη πρωτα.
60% λογικη και 40 συναισθημα…Και οσο μεγαλωνω το ποσοστό της λογικης αυξανει…:lol:
Κανένα απο τα δύο!!! 8O #-o (ζντόινγκ!)
συναισθημα πανταα:)
Εννοειται συναισθημα,αλλα δυστυχως πολλες φορες πρεπει να βαζεις πανω απ’ ολα την λογικη γιατι στο τελος τρως μεγαλες παπαρες αν πας με τον σταυρο στο χερι:p
σωστος:)
Λογική για να μην χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο…
Το κακό με αυτό το vs, είναι ότι είναι 100% αδύνατο να επιλέξουμε εμείς ποιον από τους 2 δρόμους θα ακολουθούμε στην εκάστοτε περίπτωση.
¶σε που πολλές φορές είναι τόσο συγκεχυμένα που δεν μπορείς καν να τα διαχωρίσεις…