Φτιαξτε μια μπαντα και καντε τουρ.Ολο το κοσμο.ΜΑθετε μπαντζο ξερω γω.ΚΑι να ειστε η μονη ροκ μπαντα με μπαντζο.Βαλε και κανα ουκελελε,βγαλε και κανα σιντι και εισαι κομπλε.Ολα αυτα αμα εχεις επιτυχια.Με μπαντζο βεβαιως ολοι εχουν επιτυχια.
Μετα απο 6 χρονια εργασιας η αποψη μου παραμενει σταθερη.
Για μενα, αναμφισβητητα η καλυτερη περιοδος της ζωης μου ειναι αυτη που συνδεεται με τη δουλεια. Γιατι:
- Με τη δουλεια κανω πραξη αυτο που σπουδασα
- Τα χρηματα που μου αποφερει καλυπτουν τις αναγκες μου
- Οι θετικες αποψεις που ακουω με κανουν και χαιρομαι για την αναγνωριση του εργου μου
- Η ζωη εχει βρει εναν σταθερο ρυθμο με αποτελεσμα να μη καταλαβαινω ποτε περναει αλλη μια χρονια (αυτο για καποιους μπορει να ειναι και αρνητικο γιατι μπορει να ερμηνευτει ως μονοτονια)
Τη σχολικη ζωη θα τη χωρισω σε 2 ξεχωριστες περιοδους: Μαθητικη - Φοιτητικη, μιας και εχουν μεγαλες διαφορες η μια απο την αλλη.
Η φοιτητικη ζωη ειναι σαφως ωραια (για τον Ελληνα φοιτητη) καθως περιλαμβανει μεγαλης δοσης ξαπλας σε συνδυασμο με μικρες περιοδους διαβασματος. Οι γονεις καλυπτουν ολα τα εξοδα, συνηθως συνδεεται με απομακρυνση απο το σπιτι και τους γονεις ΑΛΛΑ το μειονεκτημα ειναι πως δεν εχεις δικα σου χρηματα καθως επισης και το αγχος που ακολουθει στα τελευταια ετη των σπουδων σχετικα με την επαγγελματικη αποκατασταση.
Η σχολικη ζωη περα απο τις παρεες, τους πρωτους ερωτες και τις πλακες, αποτελει την πιο βαρετη/δυσκολη περιοδο της ζωης μου. Στην ουσια το σχολειο αποτελει διπλη δουλεια καθως περα απο τον χρονο που πρεπει να περνας στο σχολειο σου δεσμευει και την υπολοιπη ημερα αφου πρεπει να διαβασεις για να προετοιμαστεις για την επομενη μερα.
Αν μπορουσα να γυρνουσα το χρονο πισω, θα το σκεφτομουνα να ξαναγυρνουσα στα φοιτητικα μου χρονια αλλα μονο για καποιους μηνες, και δε θα μου περνουσε καν απο το μυαλο να ξαναζησω τα μαθητικα μου χρονια.
μα εγω θα εδινα τα παντα να γινομουνα,παλι παιδι πισω να βρισκομουνα,στις ιδιες ταξεις στα ιδια θρανια με τους καθηγητες μου να κανω αστεια.το λεει και η βισση ρε λουζερσ
Mε εξαίρεση το σχόλιο περί ευπρεπούς διαβίωσης και οικονομικής ανεξαρτησίας, είμαι 100% μαζί με novitski. Όσο και να γκρινιάζω, κακά τα ψέματα, μου αρέσει αυτό που κάνω. Και μπορώ να διαχειρίζομαι τον ελεύθερο χρόνο μου [B]με όποιον γαμημένο τρόπο θέλω, ΝΑΙ.
[/B]
Toύτων λεχθέντων, θα προτιμούσα να μου βγάζουν τα νύχια από χέρια και πόδια με τανάλια κάθε πρώτη του μήνα παρά να ξαναγυρίσω στο σχολείο - γυμνάσιο/λύκειο. Το μόνο που μου έμεινε από εκείνη την περιοδο ήταν πως μάθαινα απ’έξω όλους τους στίχους όλων των χέβυ μέτσαλ άλμπουμ που αγόραζα…
Να σημειωθεί επίσης, όμως, πως η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια ώστε να μη μπαίνω στη διαδικασία του συνεχόμενου 8-10ώρου. Αν και προτιμώ και αυτό από το σχολείο, νομίζω.
Το φοιτητιλίκι ήταν οκ, αλλά στα καλύτερά του ήταν χοντρό αγγούρι 
καλό, αλλά όχι για χόρταση.
όλα τα λεφτά είναι φοιτητής σε επαρχία. ή σε άλλη πόλη απτη δικιά σου.
τα υπόλοιπα το βλέπουν αυτό από πολύ μακρυά. πολύ όμως.
Να την πετάξεις την κακία σου αμέσως. Αλλά σας καταλαβαίνουμε εσάς τις Βανδικιές από χιλιόμετρα
Got me x2.
Είχα σκεφτεί και μια άλλη απάντηση που θα απευθυνόταν στον παπαρδέλα, αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά.
δε με τιμαει δηλαδη ρε δουλευταραδες οτι ηδη μου χει λειψει να βγαινω και να τρεχω σε αλανες 10 ωρες το 24ωρο,να γυρναω ψοφιος το βραδυ και λασπωμενος με 100 χτυπηματα και 1000 εμπειριες?βεβαια οσο περναν τα χρονια τα παιδια που βγαινουν στις αλανες μειωνονται…τη θεση της αλανας και της γειτονιας πηρε το ps3 και το pc…λέημ
true. εμεις βγαιναμε για μπαλα, για σκειτ, για ποδηλατο, για αυτοσχεδια παιχνιδια με δοκαρια, γνωριζαμε τα κοριτσια της γειτονιας πειραζοντας τες και πετωντας τες ελιες (ναι ! chicks love that ! ) και οχι απο το τσατ. ουτε παιζαμε WOW για να γινουμε κοινωνικοι…
ρε guys ωραιες ειναι ολες οι φασεις για την εποχη τους. και το σχολειο καλο χασιμο χρονου ηταν, και τα φοιτητικα χρονια με δουλεια παραλληλα ηταν σκοτωμα αλλα νταξει ωραια περασαμε, και τωρα καλα ειναι. καθε πραμα στον καιρο του (και γαμα τους κολιους ). σιγουρα σε καθε περιοδο μπορουσαμε να κανουμε περισοτερα (παντα μπορουμε - εχθρος του καλου ειναι το καλυτερο) αλλα ας μη γκρινιαζουμε… και τοτε μας φαινονταν δυσκολα, και τωρα περισοτερο πιστευω οσοι εχουμε βγει στο μεροκαματο, ας προσπαθησουμε για το καλυτερο κ ας το απολαυσουμε οσο μας παιρνει 
Αν και μικρος ακομα δεν νομιζω οτι μπορει να συγκριθει το σχολειο με την δουλεια.Τα προβληματα του σχολειου ειναι πολυ μικροτερα απο αυτα της δουλειας.Αναμφιβολα οταν πηγαινεις σχολειο δεν σε απασχολουν τοσο σημαντικα θεματα απο οτι οταν δουλευεις και ζεις απο αυτο.Βεβαια λενε οτι οι μαθητες ειναι οι πιο σκληροι εργατες αλλα οκ.Βασικα δεν ειναι τυχαιο που ολοι λησμονουν τις [I]παλιες καλες σχολικες μερες[/I].
Γενικά:
1-6: εν σέλω να πάω χολείοοοοο 
6-18: άντε να τελειώσει το σχολείο :evil:
18-22: Δεν θέλω να δουλέψωωω [SPOILER]υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια που δούλευαν ήδη…[/SPOILER]
22-26: καλά ήταν στην σχολή…
Οικονομική κρίση παρεμβάλεται: καλά ήταν όταν είχα δουλεία
Μέλλον… 65 χρονών: καλά ήταν όταν ήμουν σχολείο
85+ : καλά ήταν όταν είχα δόντια. και πήγαινα σχολείο.
δατς λάιφ. νοου στάνταρντς
εγω ειμαι 6-18 και δε θελω να τελειωσει το σχολειο…δατσ νοτ λαηφ φορ μι
σχολείο και πάλι σχολείο [ίσως έχω ξαναποστάρει]
αλλά νομίζω πως άμα κάνεις τη δουλειά που γουστάρεις πραγματικά (και δε το βλέπεις σαν αγγαρεία ή σα μέσο για να βγάλεις το ψωμί σου) τότε πρέπει να 'ναι καλύτερο αυτό
βασικά τόσο καιρό ήθελα να τελειώσει το σχολείο και τώρα που το τελείωσα στεναχωρήθηκα
Εχουν περασει 10 χρονια απο τοτε που εχω βγει στο μεροκαματο και θα ελεγα οτι νοσταλγω απιστευτα εκεινα τα χρονια που ημουν πιτσιρικας και ολα αυτα που εκανα οταν ημουν στο σχολειο 8)
εγώ πάλι από το σχολείο θυμάμαι
8.30-14.00: σχολείο
15.00-17.00: κάποιου είδους ιδιαίτερο, και το δίωρο ποίκιλε, ενίοτε έφτανε μέχρι πιο μετά, και που δεν πήγα και φροντιστήριο ποτέ
18.00-20.30: άγχος για το τι έχω να διαβάσω, μυθιστορήματα στη ζούλα, υστερική μητέρα, περισσότερο άγχος για το τι έχω να διαβάσω (όχι, δεν διάβαζα σε αυτή τη φάση)
21.00-00.00: τηλεόραση, να μου φύγει το άγχος
00.00-4.00: τσαλαβούτημα για την επόμενη μέρα, μυθιστόρημα, άγχος που τσαλαβούτησα. Ξύπνημα στις 6.00 όταν είχαμε διαγώνισμα. Και είχαμε διαγώνισμα αρχαία κάθε δευτέρα, τα δύο τελευταία χρόνια. έγραψα διαγώνισμα αρχαίων μετά από συναυλία soilwork/annihilator/nevermore. ακόμα το θυμάμαι.
Και όλο το πρωί στο σχολείο να διαβάζω στα διαλείμματα, γιατί σπίτι έκανα μόνο τις ασκήσεις, δεν μάθαινα τίποτα απ’έξω, από πεποίθηση.
και φόραγα και σιδεράκια και άκουγα μέταλ και φόραγα κάτι μαύρα σακιά, κι εκείνο το παιδί από τη μεγαλύτερη τάξη που μου άρεσε δεν μου έδινε σημασία.
Μα το θεό, ανατρίχιασα.
Τώρα τελειώνω τη δουλειά, και άμα λάχει την αράζω εξάρχεια να πίνω μπύρες μέχρι την επόμενη. Γιατι ΜΠΟΡΩ._
Μετά από το live Metallica το 07 γυρίζω Λιβαδειά χωρίς να μπορώ να πάρω τα πόδια μου και χάλια από ξύδια και στα καπάκια είχα φροντιστήριο 8-12 μαθηματικά κατεύθυνσης. Εννοείται πήγα
Σχολείο δεν ξαναπήγαινα αλλά έχω να θυμάμαι 12 χρόνια με άπειρα γαμάτα σκηνικά που νταξ δεν ξεχνιούνται με τίποτα και ακόμα τα θυμάμαι και ψοφάω. Πιο στενά τα πράματα τότε από “ελευθερία” αλλά εξάλλου αυτή ήταν η μαγεία εκείνης της ηλικίας. Όπως και άλλη είναι τώρα που είμαι φοιτητής και άλλη θα είναι όταν θα δουλεύω και ας μην είναι τόσο “μαγεία” τότε.
