Σόρρυ μαν, αλλά η λέξη λάθος είναι βαριά. Και το metal rock είναι, ας ξεκολλήσουμε λίγο, μην κάνουμε σαν να μπαίνουμε σε απαγορευμένη ζώνη ξαφνικά. Όταν λοιπόν (και όπου) παίζεις Sabbath με τέτοια παραγωγή και τέτοιο παικτικό “σφρίγος”, δικαιούται ο κάθε ροκάς/μεταλλάς/whatever να σου πει…
[SPOILER][B][SIZE=“6”]ΛΑΘΟΣ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ!!! [/SIZE][/B][/SPOILER]
Δεν διαφωνώ, η κουβέντα έγινε σε χεβιμεταλλικά πλαίσια. Για αυτό αναφέρω και το “επιστημονικά και ανοιχτόμυαλα” γιατί καταλαβαίνω ότι δεν έχουν υποχρέωση τα άτομα να ικανοποιήσουν τις μεταλλικές μου ορέξεις.
Η απορία μου βέβαια στο πώς είναι δυνατόν να παίζεις σαμπαθικά ριφ και να μην βάζει αυτόματα ένταση και πόνο το χέρι σου, παραμένει. Φλώροι παιδί μου…
TA ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ ΟΤΙ ΝΙΩΘΕΙ ΑΠΟ ΜΕΤΑΛ Ο DEKAY, ΝΑΤΟ.
ΕΥΓΕ!
Γιατί έχετε κολλήσει με sabbath όλοι σας και ότι δίσκος βγαίνει τον συγκρίνεται με sabbath.
Δεν πάει έτσι παίδες οι sabbath πέρασαν άφησαν το έπος τους και τέλος , προφανώς και ότι μπάντες γεννιούνται σε παρόμοιο στυλ θα θυμίζουν sabbath αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ή θα πρέπει να διαφέρουν τελείως ή να παίξουν covers των sabbath.
E, δεν έχω κανένα κόλλημα, κουβέντα να γίνεται. Άκουσα Σαμπαθικά ριφς, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι είναι. Απλά είναι οι πρώτοι που ακούγονται τόσο φλώροι και “λάθος” (τα εισαγωγικά γιατί μιλάει ένας βλαμμένος μεταλλάς τώρα) όταν το κάνουν. That’s all.
Μα δεν με ενδιαφέρει αν το metal ειναι ροκ κοκ
Αυτο που εχει σημασία ειναι πως ενας μεταλας με εναν ροκα(και δεν μιλαω για εναν ροκα του '70 με εναν μεταλλα του 2012 αλλα σε ιδιες πανω-κατω ηλικιες)ειναι λογικό να γουστάρουν άλλα πράγματα στην μουσική.
Ετσι τουλάχιστον κατάλαβα οτι είπε ο Vic την αποψή του,οτι δλδ σαν ενα ατομο με πιο heavy ακουσματα θα γουσταρε να δωσουν λιγο χεβυ παραπανω.
Εγω αντίστοιχα αν ακουσω κάτι χεβυ/πάουερ κτλ θα θελω πιο ήπιους(;)τονους και τετοια.
Μου μοιαζει λογικο
Το θεμα ειναι να κρίνουμε έναν καλλιτέχνη/δίσκο στην σωστη του βαση.
Οπως λεγαμε με τον Ντεκαρντ οι Witchcraft σε αυτον τον δισκο βγαζουν απιστευτα καλά πολλες στιγμές του ροκ ήχου απο το 1990 και μετά.
Δηλαδή,εγω προσωπικά,δεν θα ήθελα πιο δυνατες στιγμές/ύφος εκεί μεσα:)
Τελικά λίγοι δίνουν βάση στην μουσική… [-X
Ήρθε το βινύλιο. Σε λίγο η πρώτη ακρόαση και για μένα
ετοιμάσου για ομορφιές crabsody
Θα δω τις απαντήσεις αύριο αλλά αυτό θα ήθελα να το ξεκαθαρίσεις. Μπορεί να είναι χεβυμεταλική η αποψάρα μου, βγαλμένη από το 1986 αλλά σε τι δίνω βάση δηλαδή;
Δεν έχω ακολουθήσει από πολύ κοντά τη συζήτηση και δεν είμαι ο πιο hardcore οπαδός τους αλλά να ρωτήξω κάτι.
Την διαφορά στο συγκεκριμένο άλμπουμ την εντοπίζετε μόνο στην παραγωγή ή και στις συνθέσεις?
To “φλώροι και λάθος” ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω (που έλεγε κι ο Μητσικώστας όταν έκανε τον Καψή). Ήμουν ο πρώτος που είπε ότι η παραγωγή δεν κολλάει στο ύφος τους, αλλά επίσης ξεκαθάρισα ότι είναι πολύ καλός δίσκος.
Δηλαδή όποιος έχει σαμπαθικά ριφ πώς πρέπει να ακούγεται; Με παραγωγή Liege Lord ας πούμε;
Στο ύφος και τον ήχο. Η ουσία στο δίσκο όμως είναι οι συνθέσεις, όπως στερεοτυπικά διατυμπανίζουν στις συνεντέυξεις τους οι κύριοι. Κι εγώ θα προτιμούσα π.χ. λίγο παραπάνω heavy groove στον δίσκο, αλλά παραμένει εμπνευσμένος.
Παιδιά δεν ξέρω γιατί κολλάτε. Ο ήχος και το ύφος δηλαδή δεν είναι μέρος της μουσικής; Αν και η λέξη «ύφος» επιδέχεται πολλών ερμηνειών, εν πάσει περιπτώσει αυτό που λέω είναι πολύ απλό και νομίζω έχει άμεση σχέση με την μουσική και την σύνθεση.
Φανταστείτε το ριφ του Angel of death παιγμένο με τις δυναμικές και την παραγωγή των Oasis. Φαντάζομαι θα αρέσει η ιδέα σε κάποιους, σε μένα ακούγεται εμετικό και σαν κόνσεπτ ακόμα. Η σύνθεση μια φορά απαράλλακτη είναι αλλά άλλο φρούτο να βαράει ο Lombardo και άλλο ο πώς τον λένε τον φλώρο των Oasis.
Ξεκαθάρισα ότι μιλάω σαν χεβιμεταλάς και έβαλα και ειαγωγικά στη λέξη λάθος (ρεσιτάλ υπερβατικοτητας ρε!) αλλά το ότι προτιμάς να παίξεις σαμπαθικο ριφ τόσο σοφτ, χαϊδεύοντας την κιθάρα και τα τύμπανα, ε, μεγειά σου αλλά πραγματικά απορώ που απορείτε που τους λέω φλώρους!
Το άκουσα το άλμπουμ. Πραγματικά πανέμορφα και πιασαρικα περάσματα, ωραία φωνή και τσαχπίνικα κουπλέ και ρεφρέν αλλά όταν το γύριζε σε σαμπαθικά πράγματα (και το κάνει συχνά) απορούσα την ζωή μου «πάρε εδώ κάτι λούληδες!» Λες και επίτηδες θέλουν να αφαιρέσουν την έμφυτη αδρεναλίνη της σύνθεσης, τεστ αυτοσυγκράτησης κι έτσι.
Φλώροι παιδί μου, δεν είναι σωστά πράματα αυτά!
Nαι ωραία να τους βάλουμε να χτυπήσουν και σφυριά του Θορ
Το οτι μπορεί να ΜΗΝ ΘΕΛΟΥΝ να παίξουν όπως θες εσύ,και άρα να μην σ’αρεσουν,βγάζοντας κάτι διαφορετικό το υπολογίζεις;
Δεν ξέρω ρε μαν. Τι να σου πω. Όσο μετσαλ οπτική γωνία κι αν προσπαθήσω να πιάσω, δεν το βλέπω αυτό το “φλώρικο” και “άνευρο” που λες. Και πρέπει να έχω ακούσει το άλμπουμ ολόκληρο δεκάδες φορές.
Και όση “υπερβατικότητα” κι αν χρησιμοποιήσει κάποιος η σύγκριση με το να παίζαν οι Oasis τραγούδι Slayer είναι εκτός πραγματικότητας.
Ακόμα κι όταν είχα αντιδράσει στο σχόλιο του Moon Madness, αυτό έχει να κάνει με το ότι η παραγωγή είναι καλή. Το ότι δεν είναι vintage, retro ή όπως θα την ήθελε κάποιος στα μέτρα του (ή στα μέτρα του πως έπαιζε παλιά η μπάντα για να είμαι πιο δίκαιος) δεν την κάνει κακή, “πλαστική”, ψεύτικη or whatever.
Για μένα, είναι με συνοπτικές διαδικασίες στα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Χιτάκια σαν το “It’s Not Because Of You”, κολλήματα σαν το “An Alternative To Freedom”, openers σαν το “Deconstruction” δεν γράφονται κάθε μέρα, ούτε αρκετά συχνά.
Λοιπόν να πω κι εγώ την αποψάρα μου.
Το άλμπουμ είναι εθιστικό.Θα μίλαγα για δεκάρι.Δεν ξέρω αν πρέπει να το κάνω.
Ο ήχος είναι πολύ καλός μεν,πολύ μακριά από όσα είχαμε δει από τους Witchcraft δε.Κανένα πρόβλημα ως εδώ,σημασία έχουν κυρίως τα τραγούδια που σπέρνουν,εξάλλου πόσα μνημεία του σκηρού ήχου είχανε χάλια ήχο και παρόλα αυτά εμείς τα αγαπάμε?
Ο λόγος που κάτι με ξενίζει είναι τα τραγούδια.Και εννοώ το ύφος τους.Ελπίζω να γίνω κατανοητός. Τα τραγούδια των προηγούμενων άλμπουμς τους μου φαίνονταν πιο κοντά στα όσα μας είχαν χαρίσει μεγάλες μπάντες περασμένων δεκαετιών. Τα νέα τραγούδια μου φαίνονται πιο σύγχρονα, πιο ταιριαστά για νέες μπάντες που επηρεάστηκαν από τα όσα όμορφα διαδραματίστηκαν στις προηγούμενες δεκαετίες και κάναν κάτι φρέσκο.Αυτό δεν είναι κακό φυσικά.Κυρίως γιατί όπως έχει ειπωθεί πολλάκις δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι συγκεκριμένο από κάποια μπάντα.
Το θέμα είναι πως πολλοί από εμάς το κάνουμε αυτό,ίσως όχι με όλες τις μπάντες αλλά συχνά.
Επειδή στην κριτική αναφέρεται το Load και οι Metallica αν δεν κάνω λάθος,θα χρησιμοποιήσω αυτό το παράδειγμα αν και μου φαίνεται λίγο υπερβολικό καθώς εδώ δεν έχουμε τέτοια μεγάλη αλλαγή ύφους. Όταν λοιπόν άκουσα αυτά τα άλμπουμς (για να μην πω από το Black Album και μετά) είχα συγκεκριμένες απαιτήσεις. Δεν με ικανοποίησαν προφανώς, θεωρώ πως έχασαν τον ήχο τους, τα στοιχεία για τα οποία αγάπησα τους Metallica έπαψαν να υπάρχουν. Δεν μπόρεσα να τα κρίνω σαν αυτούσια άλμπουμς αλλά μόνο μέσα στο πλαίσιο της δισκογραφίας των Metallica, και ίσως ο χαμένος να ήμουν εγώ.
Το Legend είναι σε κάπως καλύτερη μοίρα γιατί δεν υπάρχει αυτή η τόσο μεγάλη αλλαγή στο ύφος. Αλλά δεν παύει να περίμενα κάτι πιο “παραδοσιακό”.
Αν κυκλοφορούσε από άλλη μπάντα το άλμπουμ θα έγραφα διθυράμβους ήδη.Τώρα δεν το κάνω κι ας ξέρω πως το αδικώ.
Floydized, πριν συνεννοηθήκαμε, τώρα ενοχλήθηκες που τους αποκάλεσα φλώρους; Εντάξει, είναι ευαίσθητοι. Καλύτερα; Αφού είπαμε, το γνωρίζω ότι δεν έχουν υποχρέωση να ικανοποιήσουν τις μεταλλικές μου ορέξεις.
Outshined, το παράδειγμα ήταν για να γίνω κατανοητός και να ξεκαθαρίσουμε τα περί συνθέσεως, ύφους και παραγωγής που όλα είναι απόλυτα σχετικά με την μουσική και τις προθέσεις του καλλιτέχνη.
Προφανώς χρησιμοποίησα ακραίο παράδειγμα αλλά η λογική είναι ακριβώς αυτή. Δέχομαι ότι σε καλύπτει το αποτέλεσμα, όπως και την μπάντα προφανώς και διαπιστώνω και εδώ την ευρύτερη αποδοχή που έχει ο δίσκος. Συνεπώς ότι και να λέω εγώ, κλάιν.
Αλλά πέραν του άκομψου της λέξης «φλώροι» πραγματικά απορώ που απορείτε.
Στην τελική τους Σαμπαθ έχουν πουστεψ… εεε μαλακώσει, αφήστε και ένα μεταλλά να τσινήσει!
(ντάξει μου αρέσει να προβοκάρω και λίγο )
Aπλως μου φαίνεται μάταιο.Σαν να πηγαίνω εγω και να λεω για την χ,y μπαντα ποσο μεταλλαδες εχουν γινει,ολο βρωμια στην μουσικη κτλ ενω απο πριν ξερω οτι ετσι ειναι.
Αμα θες μεταλ βγαλαν δισκο οι Manowar,πανε ακου:p
Οι Sabbath φταινε για ολα,για τα καλα και τα κακα στο μεταλ κοσμο 
Τους Witchcraft τους ακολουθω εξ αρχης της δισκογραφιας τους και ειμαι βαν μποϋς και στο live του '05 πηγα και κραταγα την μπαρα μπροστα σα να ταν η πρωτη μου συναυλια. Δε βλεπω καμια τραγικη αλλαγη περαν της παραγωγης,ισα ισα σαν λογικο βημα και εξελιξη το βλεπω. Στο δια ταυτα, ποτε δεν ειχαν μονο τους Sabbath επιρροη,γιατι κανεις δε μιλαει για τις υπολοιπες? πολλοι μιλανε για το τι θα ηθελαν να ακουσουν απο δαυτους και χανουν το νοημα της δισκαρας με τραγουδαρες. Δεν ηξερα τι να περιμενω μετα απο 5 χρονια δισκογραφικης αποχης και αλλαγων στο σχημα κι ετσι ευχαριστιεμαι την ακροαση του απιστευτα. Οσο για τις “φλωριες”, παντα τις ειχανε στους δισκους τους σε σημεια, ευχομαι να ξαναρθουν στα μερη μας και να δω πως ακουγονται ζωντανα.