Woody Allen: A Documentary
http://blog.hanwayfilms.com/film/catalogue/hanway-films-collection/woody-allen-a-documentary/
Προβληθηκε στις Καννες, αλλα ειδα και αφισες στο Λονδινο, οποτε θα κυκλοφορησει συντομα για grab.
‘‘Αlice’’(1990)
Mακρια απο το γνωστο και γνωριμο στυλ του με τις καταιγιστικες ατακες,τα παραληρηματα και το καυστικο humour του,εδω ο Woodsman μας προσφερει μια δραματικη κομεντι με θεμα(τι αλλο?) τον ερωτα και κυριως την απιστια.Στην ταινια δεν παιζει ο ιδιος ,αλλα η καποτε συζυγος του Mia Farrow η οποια ειναι δασκαλεμενη να παιξει με ενα στυλ και εναν τροπο που να θυμιζει Αllen στο θυληκο του.
Για μενα ομως η ταινια κραταει τον πηχυ χαμηλα δυστυχως.Αργη,χωρις τα στοιχεια που προανεφερα(κατι που για μενα ειναι απαραιτητο σε ταινια του Woody Allen),υποτονικη,ανευρη και καπως κουραστικη.
Μπορει το cast να αποτελειται απο λαμπρα ονοματα οπως o William Hurt,o Alec Baldwin και ο Joe Mantegna,αλλα η ταινια που μπλεκει φαντασια με πραγματικοτητα δεν τσουλει,δεν κυλαει ευκολα.Ειναι εγκλωβισμενη σε εναν βαλτο οπου αναμασωνται τα ιδια και τα ιδια.Δεν λεω,πολυ ωραια η ατμοσφαιρα του Manhattan με τη σκοτεινη φωτογραφια και τα ωραια πλανα,πολυ ωραια τα γνωστα,αλλα διασκευασμενα μουσικα θεματα,αλλα εμενα δεν μου εφταναν και σαν φανατικος fan του Allen,οπως πολυ καλα γνωριζετε,σχεδον απογοητευτηκα και την κατατασσω στις λιγοτερο εμπνευσμενες και κατ’ επεκταση απογοητευτικες ταινιες του.
‘’[B]Radio Days[/B]’’(1987)
Στο αρχικο μου post γι αυτο το thread εχω συμπεριλαβει το ‘’[B]Radio Days[/B]’’ μεσα στην πενταδα των καλυτερων ταινιων του [B]Woodsman[/B]!
Θεωρω το ‘’[B]Radio Days[/B]’’ μεγαλη ταινια κι αυτη ηταν η δευτερη φορα που την εβλεπα.Πως να το πω με λεξεις,αυτη η ταινια μου μιλαει πολυ…Για παιδικη ηλικια,σκανταλιες,γραφικους οικογενειακους χαρακτηρες και ολα αυτα.
Τοποθετημενη στις αρχες των 40’s ο [B]Woody Allen[/B] σε ρολο διηγητη,μας αφηγειται τα παιδικα του χρονια,οπου απουσας της τηλεορασης,οι ανθρωποι ειχαν ως κυριο μεσον διασκεδασης το ραδιοφωνο.Με εκπομπες για ολους,αθλητικες,θεατρικες,παιδικες,ενημερωτικες,ολοι ηταν με το αυτι κολλημενο στο ραδιο κι ετσι περνουσαν καλα,μην εχοντας την οικονομικη δυνατοτητα για παραπανω πραγματα.
Μεγαλωμενος λοιπον σε μια πολυπληθη οικογενεια,με γαμπρους,κουνιαδες,αδερφες,παπουδες,γιαγιαδες και μπατζανακηδες,ολους μεσα σε ενα σπιτι, ο μικρος [B]Allen [/B]εβλεπε τους ανθρωπους γυρω του και μαθαινε τον κοσμο.
Αν και ο ιδιος δεν παιζει,η ταινια εχει απολαυστικες ατακες,πανεξυπνες σκηνες και τρομερα gangs που φανερωνουν ποιοτικο humour κι οχι humour επιπεδου ‘’[B]Scary Movie[/B]’’ και ‘’[B]American Pie[/B]’’.
Μας δειχνει μια εποχη αγνοτητας,αγνοτητα ομως και τρυφεροτητα που ενα παιδι μπορει,κατα την αποψη μου,να νοιωσει σε ολες τις εποχες,απλα με διαφορετικο τροπο.Τοτε μεσο διασκεδασης και κατα συνεπεια διαμορφωσης χαρακτηρα ηταν το ραδιοφωνο,τωρα ειναι,δυστυχως, η τηλεοραση.
Το cast ειναι παλι αποτελουμενο απο γνωστους ηθοποιους οπως οι [B]Dianne Wiest,Danny Aiello[/B],[B]Jeff Daniels[/B] και αλλοι…
Aπολαυστικοτατη ταινια,μαζι με το ‘’[B]Hannah And Her Sisters[/B]’’ ισως οι δυο καλυτερες του ταινιες στη δεκαετια του 1980.
Είναι και μία από τις αγαπημένες του Woody Allen νομίζω, μαζί με το Ρόδο του Καΐρου
Περίεργο που το αναφέρεις παντως, γιατί την προηγούμενη εβδομάδα και χωρίς να έχω δει την ταινιά εδώ και πολύ καιρό μου είχε κολλήσει το τραγουδάκι της διαφήμισης
"get regular with relax! Start the day with relax way" :lol:
Οτι ναναι?
Εννοεις επειδη παντρευτηκε την κορη του την οποια ειχε αποπλανησει οταν ηταν εφηβη.
Στην Αμερικη πολυς κοσμος τον κατακρινει ακριβως για αυτο. Δυστυχως. Κατα την αποψη μου ειιναι κριμα να κρινουμε εναν καλλιτεχνη με ηθικοπλαστικους ορους (βλεπε και περιπτωση Πολανσκι).
‘’[B]To Rome With Love[/B]’’(2012)
Xθες η μερα ηθελε ροκια,ταξιδακι στη [B]Λαρισα[/B],παρεα και μπυρες και πρωτιστως γκαζια κι ιδρωτα λογω του φοβερου κ τρομερου live των Βρετανων [B]Orange Goblin[/B].Σημερα ομως το προγραμμα περιελαμβανε γυναικα,σινεμα και βολτα στη Ρωμη μεσω της καινουριας ταινιας του [B]Woody Allen[/B].
Γυρισμενη στην ??[B]Αιωνια Πολη[/B]?? η ταινια μας παρουσιαζει τεσσερις παραλληλες ιστοριες διαφορων ζευγαριων με φοντο τα στενα,τους δρομους,τα αρχαια και τα διαφορα αξιοθεατα της Ρωμης.Μετα το 2006 και το αδικως κατακρεουργημενο απο τους κριτικους ??[B]Scoop[/B]’,εχουμε την επανεμφανιση του [B]Woody[/B] σε ρολο και συγκεκριμενα σε αυτον του δεξιου,ψωνισμενου σκηνοθετη του οποιου η κορη προκειται να παντρευτει εναν αριστερο Ιταλο δικηγορο.Απο τις τεσσερις ιστοριες της ταινιας,κατα την αποψη μου η πιο ενδιαφερουσα ειναι αυτη στην οποια παιζει ο [B]Allen[/B].
Το cast της ταινιας πλαισιωνεται απο ονοματα τυπου [B]Penelope Cruz[/B],[B]Alec Bladwin,Roberto Benigni [/B]και [B]Ornella Muti[/B].To εργο αναδυει μια αναλαφρη και πανω απο?ολα διασκεδαστικη διαθεση,με την περιηγηση μας μεσα στη [B]Ρωμη[/B],αλλα ποιοτικα το θεωρω υποδεεστερο συγκριτικα με το πρηγουμενο ‘’[B]Midnight In Paris[/B]’’.Δεν ειναι κακο,αλλα τα τελευταια 40 λεπτα της ταινιας ειναι καπως ανιαρα,βαρετα και ριχνουν την γενικη εικονα της ταινιας η οποια παντως εχει τις στιγμες της και σε καποπια σημεια πραγματικα γελας με την ψυχη σου.Πριν παω σινεμα δεν ειχα καν κοιταξει κριτικες διοτι θα διαβαζα για χιλιοστη φορα οτι ο [B]Allen[/B] δεν θα πρεπει να γυριζει καθε χρονο ταινιες.Εχω να πω οτι οσο κουραστικος ειναι πλεον ο [B]Woody[/B] για τους κριτικους,αλλο τοσο κουραστικοι ειναι και αυτοι γι αυτον,αλλα ο ιδιος δεν τους δινει σημασια και για μενα καλα κανει και μας πυρπολει με μια ταινια καθε χρονια.
Σε γενικες γραμμες η ταινια ειναι μια ευχαριστη βολτα σε αλλη μια ευρωπαικη πρωτευουσα,ειναι αλλη μια τουριστικη ταινια η οποια βλεπεται ευχαριστα,αλλα θα μπορουσε να ειναι πολυ μικροτερη σε διαρκεια κι αυτοματως πιο συμπαγης!
είδα το πάνω. όντως δεν είναι τόσο καλό όσο το midnight, έχει όμως ότι περιμένεις πλέον από μια ταινία του allen και βλέπετε πολύ ευχάριστα.
[SPOILER]Βέβαια το ένα subplot της ταινίας είναι πάνω κάτω αυτό: (κλικ) με καλύτερους διαλόγους και σκηνοθεσία :p[/SPOILER]
Aν και γενικά σνομπάρω τον Γούντυ Άλλεν, όχι γιατί δεν μου αρέσουν κάποιες ταινίες του-μερικές μάλιστα μου αρέσουν πάρα πολύ- αλλά διότι το γενικότερο νευρωτικό και ψευτοδιανουμενίστικο ύφος του με αφήνει αδιάφορο, τελικά καταλήγω ότι εκείνες οι ταινίες του που μου αρέσουν είναι και αυτές που είναι όσο το δυνατόν πιο μακρυά από αυτό το ύφος που τον έκανε γνωστό σήμερα και αγαπητό σε τόσο κόσμο…
Το παραπάνω μια περισσότερο διότι είχα την τύχη πιτσιρικάς να το δώ στο σινεμά και αν και δεν έπιασα σχεδόν τίποτα τότε -10 χρονώ κοπέλι γαρ :p-, ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ταινιών που τις βλέπω και αρκετά νοσταλγικά για να τις κρίνω πιο αντικειμενικά…
Anyway, το ξανα είδα χτές μετά από πάνω από μια δεκαετία και μπορώ να πώ ότι μ’άρεσε πάρα πολύ, σε σημεία γελούσα δυνατά ενώ η όλη μίξη μαφιόζικου μοτίβου με την θεατρική πρόβα ήταν πολύ καλοδουλεμένη και έβγαζε πολύ γέλιο…οι ηθοποιοί όλοι άψογοι, ερμηνιάρες και αρκετές σκηνές ανθολογίας με τις κατάλληλες ατάκες…μεγαλύτερη μορφάρα ο Chazz Palminteri και ο Joe Viterelli, οι δυο αιώνιοι γκάνγκστερς με τις ατάκες τους και την έξω από τα νερά τους σχέση με το θέατρο!
Σε μια σκηνή πχ στην αρχή σχετικά που προβάρει το έργο η ατάλαντη ‘ηθοποιός’ που πήρε το ρόλο επειδή ο γκόμενος της και μεγαλογκάνγκστερ χρηματοδοτεί το έργο, με τον σωματοφύλακά της και μέγιστο Ούνο, είναι να κλαίς από τα γέλια με τις αντιδράσεις του καθενός…
Dianne Wiest όμως νομίζω η μεγαλύτερη ντίβα της ταινίας, με μια απίθανη και σπουδαία ερμηνεία…Οφείλω να το αναγνωρίζω στον Άλλεν εδώ ότι έγραψε τρομερό σενάριο και ιδιαίτερα αστείο και ξεκαρδιστικό -καθώς για να γελάσω σε άλλες του ταινίες πρέπει πρώτα να κατεβάσω 5 μπύρες και να έχω ήδη περάσει μια όλα τα ανέκδοτα που έχει ποστάρει ο Floydized για να θέσω εξ αρχής χαμηλά ποιοτικά στάνταρς-…
Τρομερή κωμωδία εν τέλει, μακρυά σχετικά από το τυπικό ύφος του Άλλεν (που όλοι οι humorless ψευτοκουλτουριάρηδες αγαπάνε :p)…
Στον Woody Allen δεν θα γελάσεις γιατί περιμένεις αστείες ατάκες ή μπαχαλιάρικες καταστάσεις τύπου hangover (αν και στο “to rome with love” στο φινάλε της uber σκηνής με τον κλέφτη στο ξενοδοχείο ξεπέρασε τον ευατό του).Το όποιο αστείο ήταν κυρίως για τους Αμερικάνους (κυρίως τους Νεοϋρκέζους) κάτι αντίστοιχο όπως εμείς οι Έλληνες βρίσκουμε αστείο τον Βέγγο στις ταινίες του.Παρουσίαζε τις νευρώσεις που είχαν για το σέξ και τις σχέσεις οι συγκεκριμένοι άνθρωποι,όπως αντίστοιχα κάποιοι Έλληνες ηθοποιοί έχουν φτιάξει καθαρά Ελληνικούς χαρακτήρες που αν τους δεί κάποιος ξένος δεν θα καταλάβει τι το αστείο έχουν.Δεν είναι ανάγκη να είσαι ψευτοκοτυλτουριάρης,πρέπει να έχεις ζήσει στην Νέα Υόρκη εκείνη την περίοδο για να καταλάβεις το στυλάκι του νευρωτικού γκρινιάρη Αμερικάνου και να πείς ότι είναι αστείο.Όπως πχ στο midnight in Paris πρέπει να έχεις μια γενική ιδέα (όχι και διατριβή αναγκαστικά) για το ποιός είναι πχ ο Ernest Hemingway για να καταλάβεις τι το αστείο έχει ο χαρακτήρας και οι ατάκες με τον τρόπο που παρουσιάζονται.
‘’[B]Vicky Cristina Barcelona[/B]’’(2008 του [B] Woody Allen[/B]
Λοιπον ,ηρθε η ωρα σιγα σιγα να κλεινω τρυπες του παρελθοντος που εχω αφησει ανοιχτες,διοτι απ’οτι διαβαζω στο καινουριο νημα για τις καλυτερες ταινιες της χρονιας που σε λιγο θα εχει περασει,υπαρχουν αρκετες αξιολογες προτασεις που πρεπει κι αυτες να παρουν σειρα.
Αν και οπως ολοι γνωριζετε ο [B]Woody Allen[/B] ειναι απο τους αγαπημενους μου δημιουργους,σε απιστευτο βαθμο,αλλα αυτη η ταινια του μου ειχε ξεφυγει,μαλλον ηθελημενα.Τωρα που πλεον την εχω δει μπορω να πω οτι μαλλον δεν εχασα και τιποτα που τοσο καιρο δεν την ειχα στην σινε-φαρετρα μου.
Οχι δεν ειναι κακη,σε καμια περιπτωση,αλλα για μενα η καλυτερη απο τις προσφατες τουριστικες/ευρωπαικες ταινιες του [B]Αμερικανο-Εβραιου[/B] ειναι χωρις δευτερη κουβεντα το ??[B]Μidnight In Paris[/B]’’.
Ο [B]Αllen[/B] επισκεπτεται με τον φακο του αλλη μια ‘‘μεγαλη’’ ευρωπαικη πολη ,την Βαρκελωνη συγκεκριμενα,και μας παρουσιαζει ενα ερωτικο τριγωνο,που μεταλασσεται,αλλαζει συνθεση,κραταει σταθερο πυρηνα,αλλα και αποκοπτεται.Μυστες και κοινωνοι αυτης της ολοενα και αυξανομενης παραλλαγης ειναι οι
[B]Scarlett Johansson,Rebecca Hall,Javier Bardem[/B] και [B]Penélope Cruz[/B].Εδω η νευρικοτητα και οι σπασμοι του [B]Allen[/B] εκπροσωπουνται απο το γυναικειο φυλο,απο δυο δλδ φιλες που ψαχνουν τον ερωτα κια δεν ξερουν πραγματικα τι θελουν.Καποια στιγμη ο ενθουσιασμος κοπαζει κι αντικαθισταται απο τον προβληματισμο και την αβεβαιοτητα,την ανασφαλεια και την αμηχανια.Προσωπικα απο την στιγμη που ‘‘μπαινει’’ στο εργο η [B]Penélope Cruz[/B],εγω ψιλοκουραστηκα,αλλα κατι οι εντασεις που προκαλει η παρουσια της,κατι οι μικροεξελιξεις που λαμβανουν χωρα με εκαναν να συμβιβαστω και να δω την ταινια πολυ ανετα πλεον.
Καλο εργο,με ωραιους διαλογους και ομορφα πλανα της ισαπνικης πολης,αλλα μακρυα απο τις κορυφαιες στιγμες του [B]Woody Allen[/B].
Y.Γ.Ρε παιδια,πειραζει που η [B]Scarlett Johansson[/B] σαν ηθοποιος δεν μου λεει τιποτα απολυτως???
κόβεσαι κ κόβεσαι. το matchpoint το έχεις δει ; καισιγάτοπαρίσιπια
To Παρίσι ως πόλη χώνει τις υπόλοιπες της “Ευρωπαϊκής περιόδου” του Allen κανονικά, αλλά ως ταινία το καλύτερο σενάριο και χαρακτήρες είχε το Vicky Cristina Barcelona.
Πόντο στον Τζιόπα και όποιον άλλο λέει κακά λόγια για τη Scarlett! 
Η Γιόχανσον δεν είναι καμιά σοβαρή ηθοποιός, σιγά δλδ και την ‘ερμηνεία’ στο matchpoint… απλά είναι πατόμουνο -ας μου επιτραπεί η έκφραση- και αυτό τα υπερκαλύπτει όλα οπώτε πόντο και από εμένα…
επίσης, οκ, δεν μ’αρέσει ο Άλλεν πλήν κάποιων ταινιών του που δεν είναι και χαρακτηριστικές του, αλλά θα επιμείνω και θα το τονίσω με πάσα σιγουριά και επίγνωση: και οι τρείς ταινίες του Άλλεν από την Ευρωπαϊκή του στροφή, είναι ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥΤΣΟ!
Υπεραπλουστευμένα wanna be intellectual παραμυθάκια της πλάκας… το Vicky Cristina το εία σε 2 μέρη λόγω ύπνου, wanna be κουλτούρα του έρωτα my ass, το Midnight in Paris είναι για να το δεις με τη γκόμενά σου άμα έχεις πάει μαζί της στο Παρίσι και να ζουζουνίσετε γτ είναι ένα καρποστάλ και μόνο -με μια ιστορία Disney- ενώ το Rome πάλεψα αρκετά να το τελειώσω, μιας και μου θύμισε κακό επεισόδιο αμερικανικής κοινωνικο-δραματικής κομεντί με ένα σωρό ονόματα μέσα, κανένα χώρο για να ανασάνει κανείς και ξανά, υπεραπλουστευμένα μηνυματάκια και ιστοριούλες τηελοπτικού βεληνηκούς…
Ακόμα και το Μανχάταν, το επιστέγασμα του μικροαστικού ψευτοκουλτουριάρη αμπελοφιλόσοφου Αμερικανού μοιάζει Πολίτης Κέην μπροστά στα 3 παραπάνω…
Come an get some bitches
υγ. Η άλλη αποπάνω βάζει στην ίδια πρόταση Βέγγο, Άλλεν και ότι επειδή δεν είμαι Νεουορκεζος δεν τον ‘πιάνω’…oh the humanity…
lupin Κούρασελ. δες τζοσ γουεντον που ειναι σοβαροκουλτουριάρης. εχεις κανει 75 ποστ πάνω στο ίδιο θέμα
για να αντιπαραβάλλει κάποιος σαν αντεπιχείρημα το σινεμά/Tv του Whedon με εκείνο του Wooy Allen, των οποίων το μόνο κοινό είναι ότι είχαν την Γιόχανσον σε μια τους ταινία each, πρέπει να έχει πιεί πάρα πολύ οπώτε στη χαρίζω λόγω εορτών…
Eνταξει Monte,δικαιωμα του ειναι,αν κι εγω πραγματικα τραβαω τα μαλλια μου ωρες ωρες με αυτα που βλεπει,αλλα ξαναλεω δικαιωμα του ειναι.
Τωρα οσον αφορα στο ‘’[B]Matchpoint[/B]’‘που μου λες.
Αν προσεξες καλα εγραψα:’’[I]…αλλα για μενα η καλυτερη απο τις προσφατες [B]τουριστικες/ευρωπαικες[/B] ταινιες του Αμερικανο-Εβραιου ειναι χωρις δευτερη κουβεντα το ??[B]Μidnight In Paris[/B][/I]’’.
Δεν θεωρω τις βρετανικες του και δη το ‘’[B]Matchpoint[/B]’’ τουριστικη ταινια,αρα δεν την συμπεριλαμβανω σε αυτην την κατηγορια.
Παντως,απο τις βρετανικες του εχω ξαναγραψει οτι εχω αδυναμια στο τρομερο ‘’[B]Cassandra’s Dream[/B]’’.
Εντάξει είσαι τέρμα υπερβολικός. Δηλαδή αν οι τελευταίες του Allen είναι παραμυθάκι της disney οι ρομαντικές κομεντί με Meg Ryan στα '90 τι ήταν; Μια χαρά όμορφες ταινίες είναι.
δεν βρίσκω καμία διαφορά μεταξυ ρώμης-παρισιού και βαρκελώνης με τις αντίστοιχες ταινιες της Meg Ryan στα 90ς…ισα ισα που προτιμώ τις ταινίες της Ryan μιας και εκεί δεν προσπαθεί να σε πείσει ότι βλέπεις κάτι το βαθυστόχαστο ή πνευματώδες…
Από πότε προσπαθεί ο Allen να σε πείσει ότι βλέπεις κάτι βαθυστόχαστο ή πνευματώδες στην τελευταία τριλογία (Βαρκελώνη,Παρίσι,Ρώμη);Αν θές κάτι τέτοιο έχει το Match Point ή το Cassandra’s Dream.Φυσικά και δεν σύγκρινα Allen με Βέγγο,γιατί απλά…δεν συγκρίνονται σε κάτι!Είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Έφερα ως παράδειγμα το ελληνικό σινεμά εκείνης της εποχής γιατί έχει πολλά ηθογραφικά καθαρά ελληνικά στοιχεία για να σου δώσω να καταλάβεις ότι αν βάλεις πχ έναν Σκανδιναβό να δεί το “Θεοδώρος και το δίκανο” εσύ θα λιώσεις στο γέλιο και αυτός θα κοιτάει σαν χάνος.Όπως φαντάζομαι αντίστοιχα και εσύ αν σου κάνει εκείνος το δικό του χιούμορ.Δεν είναι θέμα “αντίληψης”,είναι εμπειρικό θέμα.Όσο για την Σκάρλετ,πολύ καλύτερη από άλλες.Από την Άνιστον πχ που μου κάνει εδώ και 40 χρόνια τον ίδιο ρόλο με άλλο όνομα,ναί την προτιμώ,γιατί τουλάχιστον έχει και ένα range.Άσε που ο φακός την λατρεύει όσο έχει λατρέψει λίγες.
Exω δει μόνο τα:
[B]Bullets over Broadway[/B], εξαιρετική κωμωδία και χαρακτήρες, και ωραία υπόθεση και με άποψη. Δεν θυμάμαι και πολλά είναι η αλήθεια.
[B]Cassandra’s Dream[/B], αγαπημένη ταινία. Εκτίμησα τον Κολιν Φαρελ εδώ για το πόσο καλός ηθοποιός είναι (ή μπορεί να γίνει).
[B]Vicky Christina Barcelona, [/B] καλό αλλά υπερβολικό. Εντάξει ρε Γουντι, δεν υπάρχει τέτοιος άντρας σαν τον χαρακτήρα του Μπαρδέμ. Α και η Rebecca Hall την ισοπεδώνει την Σκάρλετ.
[B]Match Point[/B], δεν μου άρεσε. Απλά καλή ταινία.