1 Like
Φίλε @Kostas_L, όπως πάντα, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το άρθρο!
Όπως ξέρεις, εδώ και τέσσερα χρόνια ζω στην Ιρλανδία, σε μέρος που έχει στενότατη σχέση με αυτό που λέμε παραδοσιακή (folk) μουσική, κατι που μου άλλαξε εντελως τον τρόπο που ακούω μουσική. Ανακάλυψα λοιπόν ότι υπάρχουν δυο είδη folk: αυτή που δουλεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο από τον μεσαίωνα (σαν να ακούς ένα σχήμα στην Ελλάδα που παίζει δημοτικά) και οι εκμοντερνισμένες εκδοχές της.
Ο οδηγός προφανώς αναφέρεται σε σχήματα της δεύτερης κατηγορίας και μάλιστα σε αυτά που κάνουν γκελ και στον μεταλλά. Παρόλα αυτά, οι καλλιτέχνες αυτοί σέβονται τους “νόμους” της παράδοσης κι έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά.
Make no mistake όμως: υπάρχουν αναρίθμητοι μουσικοί που παίζουν nordic folk, σε ευθεία γραμμή χρονικά, από το 1000 μχ, ξερω γω. Το ίδιο σε κάθε χώρα βέβαια. Το φοβερό είναι ότι αυτοι οι μουσικοί δεν κάνουν διεθνείς καριέρες. Πρέπει να τους ψάξει πολύ κανείς.
Φυσικά, ο χώρος της jazz είναι πέντε εξι δεκαετίες μπροστά από όλους τους υπόλοιπους. Από την δεκαετία του 60, ένα σωρό μουσικοί έχουν προχωρήσει σε απίστευτα fusion από jazz/contemporary και nordic folk μουσικές. Από μουσικούς του παρόντος, θα σου πρότεινα να ακουσεις Nils Okland. Παίζει hardanger βιολί (το παραδοσιακό νορβηγικό βιολί) και είναι απίστευτος. Είχα και την τύχη να τον δω live εδώ στο Galway σε μια εκκλησία και, ξέρεις, έπαθα την πλάκα μου.
Όσο πιο πολύ μπαίνει κανείς σε αυτά, τόσο αναδεικνύεται και η εσωτερική ποίηση του κάθε τόπου!
Με το Wardruna προσωπικά ενθουσιάστηκα διοτι, όπως έγραψα και στην κριτική, βελτιώνεται παράλληλα και σαν soundtrackικό και σαν παραδοσιακό άκουσμα. Κάνει πετυχημένα μια παράλληλη κίνηση, που δεν είναι ούτε εύκολη ούτε αναμενόμενη.
Και μια που ανέφερες το εξαιρετικό άλμπουμ των Forest Swords να πω ότι, στον “pop” χώρο, πολλοί καλλιτέχνες έχουν εντάξει nordic folk στοιχεία με φανταστικό τρόπο. Πρώτη απ’ όλους η θεά Bjork!
5 Likes
Ευχαριστούμε!
Θα ήθελα και εγώ να εμβαθύνω σε κάποια από τα σχόλια του @Aldebaran, αναφορικά με το άρθρο.
Αρχικά, όπως ξεκαθαρίσαμε και στην εισαγωγή, αποφασίσαμε να θέσουμε ως σημείο εκκίνησης τις πιο σύγχρονες προεκτάσεις του nordic-folk, οι οποίες είναι και αυτές που οδηγούν την εμπορική του επιτυχία, αφήνοντας σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός τις πιο metal εκδοχές του, όπως ευελπιστώ πως έγινε ξεκάθαρο με την εισαγωγή. Κοινώς, συμφωνώ με αυτό:
Αυτός είναι και ο λόγος που δεν πήγαμε με την λογική ενός εισαγωγικού οδηγού, αλλιώς καλησπέρα 1000 μ.Χ.! Επιχειρήσαμε περισσότερο να δείξουμε τις διαφορετικές του εκφάνσεις, τόσο ενορχηστρωτικά τα τελευταία 30 χρόνια, όσο και ατμοσφαιρικά, μέσα από 10 δίσκους. Εδώ μπαίνουν οι αγαπημένοι (σου) Tenhi!
Νομίζω πως το συγκεκριμένο άλμπουμ, διαφέρει ελαφρώς από την υπόλοιπη (ίσως και πιο προβεβλημένη) δισκογραφία τους, και όπως προσπάθησα να εξηγήσω και στην παράγραφο που τους αντιστοιχεί, δεν ήταν μόνο τα όργανα, αλλά και η ατμόσφαιρα. Οπότε, αυτή ακριβώς η πιο rock προσέγγισή τους στο συγκεκριμένο (παραγνωρισμένο;; ) άλμπουμ, πιστεύω επηρέασε αρκετά όσους μουσικούς θέλησαν στο μέλλον να κάνουν το crossover.
Όσον αφορά αυτό:
Θέλω να το σχολιάσω λίγο περισσότερο γιατί νιώθω πως λέμε την μισή αλήθεια 
Αν πηγαίναμε με την λογική ενός nordic folk αφιερώματος εκτός της σύγχρονης πραγματικότητας, πιθανώς να μην συμπεριλαμβάναμε την Myrkur ή τους Ulver και στην θέση τους να αναφέραμε κάτι από όσα κάνανε οι επιδραστικοί Gjallarhorn, το ντεμπούτο των Valravn, τους, σχεδόν mainstream (εξαιτίας του Vikings) Danheim, Faun, κλπ.
Η αλήθεια όμως είναι, κατά τη γνώμη μου, αυτή εδώ:
Νομίζω πιο τρανό παράδειγμα είναι η περίπτωση των Garmarna. Ο Αντώνης στην κριτική του στο περσινό υπέροχο άλμπουμ τους, το εξηγεί τέλεια για μένα. Η μπάντα είναι θρυλική στην χώρα της, προσθέτω πως καινοτόμησαν όχι μόνο συνθετικά αλλά και φωνητικά, αλλά ποτέ δεν έκανε διεθνές άνοιγμα. Έπρεπε 30 χρόνια μετά να υπογράψουν στην Season Of Mist. Σπίτι και των Heilung, με την Frantz να περνάει και ένα γκεστ από το δισκάκι.
Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που ως επί το πλείστον κάποιες επιλογές μπήκαν με γνώμονα το άνοιγμα, στο μέταλ κοινό, και όχι μόνο. Πιο πολύ δηλαδή προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με 10 στάσεις, στο γιατί γιγαντώθηκε το ιδίωμα (αλλά και τι διαφορετικές προεκτάσεις πήρε τα τελευταία χρόνια), και στο τέλος να εκφράσουμε και μια προσωπική άποψη. Ελπίζω να το πετύχαμε, έστω και ως ένα βαθμό!
Το μεταλ κοινό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο.
Για τους Wardruna που λες, θα επανέλθω στους Danheim. Έχοντας κάνει και αυτοί το πέρασμά τους από το soundtrack του Vikings, κάτι που τους έδωσε αρκετή δημοσιότητα, είναι μια υπολογίσιμη δύναμη στην “σκηνή”, που παίζει επί το πλείστον soundtrack-ικά που λες. Κοινώς, είναι αυτό που, όπως έγραψα και στο folk νήμα, “φοβόμουν” πως θα μετατρέπονταν οι Wardruna.
Αντιθέτως, ο Forndom, κάνει αυτό το ambient/nordic folk ηχόχρωμα να μην μοιάζει τόσο φαντασμαγορικό, αλλά πιο εσωστρεφές και σκοτεινό, κάτι που εμένα τον διαχωρίζει σε αυτό το ρεύμα του ήχου.
Κάπως όμως, όπως πιστεύει και ο Αντώνης, οι Wardruna προσπέρασαν το “εμπόδιο” και συνενώνουν δύο κόσμους. Βέβαια, αφού λατρεύεις το ντεμπούτο τόσο, καταλαβαίνω τι σε κρατά όμως, ελπίζω προς το παρόν!
5 Likes
Διαβαζοντας το ποστ σου ξαφνικα αυτο γινεται μπλε! 
Λεω τι ατον πουτσο, στραβωθηκα? 
Σκανδιναβικό ξόρκι
2 Likes
Δεν ξέρω πώς μου ξέφυγε αλλά έβγαλε νέο άλμπουμ πέρυσι. Το ακούω σήμερα και είναι πολύ πολύ όμορφο. Δεν νομίζω ότι θα ξεπεράσει μέσα μου το Ya Balad (ωστόσο πιο προσβάσιμο) αλλά σίγουρα το έχω πάνω απ’ το The Water Wheel
Bachar Mar-Khalifé - On/Off
Contemporary Jazz, Electronic, Alternative [Lebanon] (2020)
Prophète
Jnoun
Chaffeh Chaffeh
1 Like
επίσης κάτι που άκουγα πολύ όταν βγήκε και το ξαναέπιασα την προηγούμενη εβδομάδα.
Βάλσαμο.
Arooj Aftab - Vulture Prince
World Folk [Pakistan] (2021)
Diya Hai
Baghon Mai
1 Like
1 Like
χθες συνειδητοποιησα οτι η πολυαγαπημενη Kalben απο Τουρκια κυκλοφορησε νεα αλμπουμ και το 20 και το 21
Kalp Hanim (2020)
:format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-15390575-1590764530-7343.jpeg.jpg)
νεα κομματια
Eski Yeniler (2021)
επανεκτελεσεις απο τους δυο πρωτους πολυαγαπημενους δισκους. Ηδη το εχω λιωσει αρκετα
1 Like
Combo Chimbita - IRE
Tropical Futurism, Cumbia-not-cumbia [Colombia] (2022)
το βασικο μου ακουσμα μαζι με Z&A τις τελευταιες μερες
Sin Tiempo
Oya
Babalawo
1 Like
Houeida Hedfi - Fleuves de l’Âme
Jazz, Folk [Tunisia] (2021)
Διαμαντακι που μου εβγαλε το autoplay του spotify. Συνδυαστε το αραβικο της καλλιτεχνιδας, το γαλλικο του τιτλου και την ομορφια του εξωφυλλου και θα καταλαβετε τι θα ακουσετε. Επισης πολυ σημαντικο οτι δεν μενει καθολου στασιμο. Σαν τα ποταμια.
Appel du Danube (δειτε αλλαγη στο διλεπτο)
Souffles du Nil
Envol du Mékong
1 Like
Καλο καλοτσερι
4 Likes
C. Tangana - El madrileño
New Flamenco, Latin Art Pop [Spain] (2021)
Demasiadas Mujeres
Un Veneno (G-Mix)
(La sobremesa) (2022)
καλό και το 87 αλλά ας έρθουμε και στο 2023 με τον δίσκο της χρονιάς. Σίγουρα στον χώρο, θα μπορούσε και γενικά
Le Cri du Caire - Le Cri du Caire
Arabic Jazz [Egypt, France] (2023)
1 Like
Τώρα είδα ότι έβγαλε νέο δίσκο φέτος. Ευκαιρία να ακούσετε πάλι τον παλιό
Mon Laferte - Autopoiética
Art pop, Latin Alternative [Chile, Mexico] (2023)
παντα αγαπημένη η Mon Laferte, εδω το πηγε παραπερα. Ακομα στις πρωτες ακροασεις ειμαι αλλα τα σπαει ο δισκος
Levítico 20:9
νομιζω αυτο το κομματι την συνοψιζει τελεια και στις τρεις φασεις της. Ξεκιναει ομορφα σαν Natalia Lafourcade, συνεχιζει με το χαρακτηριστικο παθος της ιδιας και τελειωνει με νεες μοντερνες πινελιες που θα περιμενες απο Rosalia