Αυτό πρέπει να ήταν! 
Οπως παντα δουλευω και ακουω αυτο που μου ετυχε. Ακουσμα το οποιο μην προσεχοντασ ιδιατερα δεν ενοχλει. Κανοντασ ενα διαλλειμα αρχισα να προσεχω περισοτερο και επειτα απο δεκα λεπτα αρχισα να αναρωτιεμαι γιατι ακουω αυτο το πραγμα εγω. Δυστυχωσ παντελως αδιαφορο για εμενα. Δεν θα χασω αλλο λεπτο και θα συνεχισω με το παρακατω για πολλοστη φορα. το αγαπημενο μου απο τις προτασεισ που εγιναν και που προλαβα να ακουσω εστω και αν δεν μου “ετυχε”
manos87 sorry αλλα δεν…
6 Likes
Εχω περάσει πολύ ωραία ήδη με ένα δίσκο που είναι πανέμορφος.
3 Likes
Καλώς.
Το κρίμα για όσα έπονται στο λαιμό των ηθικών αυτουργών και συγκεκριμένα του @Spyros_Koukas και της ανεξήγητης διάθεσής του να παροτρύνει την επικείμενη σφαγή.
Thanks, γιατι μερικοί μπλέκετε την απάντηση στην πρόκληση, με την ίδια την πρόκληση εδώ πέρα 
1 Like
(*) το επικείμενο πετσόκομμα
4 Likes
Από που να αρχίσω @Ktn νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ… Λοιπόν τους Nightwish τους απεχθανομουν πιτσιρικάς, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί το “Nemo” είναι ωραίο κομμάτι και δώσε τσακωμούς στο σχολείο και ειρωνείες τύπου “πως τα ακούτε αυτά τα φλωρικα”. Μεγάλωσα, σοβαρευτηκα έφυγε και η Ταρια, έπεσε στα αυτιά μου το “Bye Bye Beautiful” και σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι με τη δουλίτσα που έχει κάνει ο χολοπαινεν, όχι φανατικά, αλλά ας πούμε το “Islander” , το “While Your Lips Are Still Red” και πιο πρόσφατα το “Greatest Show On Earth” τα έχω ακούσει καμία 200ρια φορές το κάθε ενα… Γενικά πλέον τους συμπαθώ, την ταρια δεν συμπαθώ και ας την έχω δει live (ας όψεται ότι έπρεπε να πάω για ανταπόκριση του rocking), αλλά την ανετ και τον θηλυκό δήμιο (αν έχεις καταδικαστεί να πας από snu snu) τις συμπαθώ πολύ πολύ,τώρα για τον τουομας έχω τις ενστάσεις μου λόγω ποζεριας, αλλά σαν καλλιτέχνης θεωρώ είναι tooop στο είδος του.
Την ταινία του συγκεκριμένου την είχα δει ένα βράδυ πριν χρόνια και μου είχε φανεί υπερκομπλέ, δεν θυμάμαι δυστυχώς πολλά άλλα κάποια βασικά τα έχω στο μυαλό μου. Όσο και αν μου φαινόταν αστείο ότι ένας συνθέτης έφτιαξε ταινία για την ζωή ενός συνθέτη, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι το έκανε πολύ καλά. Οπότε σβήνω φώτα, αφήνω μόνο του δέντρου αναμμένα και βουτάω στο “Imaginaerum”.
Ξεκινάμε λοιπόν και αντί για ένα απλό intro έχουμε το “Taikatalavi” και εγω δεν καταλάβει Χριστό από όσα λέει, είναι στα φινλανδικά, αλλά η μελωδία τα λέει όλα. Το “Storytime” δεν
χρειάζεται συστάσεις, είναι υπεροκομματος, η μουσική σε ανεβάζει στο θεο αλλά ειδικά στο τρίτο λεπτό που γίνεται ο χαμός από ορχήστρα κλείνεις ματιά και ταξιδεύεις. Το “Ghost River” κινείται στα κλασικά μονοπάτια των φινλανδων, εννοείται μου θυμίζει άπειρα το you spin me round round με τον στίχο drown drown, αλλά δεν πειράζει τα ψεγάδια αυτά τα διορθώνει η Annette στο 4ο λεπτό. “Slow, love, slow” και εδώ έχω να φωνάξω ένα όχι, δεν μου κολλάει ξαφνικά να βρίσκομαι από αρένα σε jazz bar στο Σικάγο, αλλα δεν βαριέσαι πάμε στο πιο παιχνιδιάρικο “I Want My Tears Back” γκάιντα - πιπιζα, η όπως το λεν αυτό, και γκάζια, εύγε! Το “Scaretale” έχει εισαγωγή ατόφιο δεκάρι, αλλά δυστυχώς η φάση τσίρκο και τα φωνητικά τύπου “είμαι τρελός εγώ” μου είναι πολύ δύσπεπτα. Το “Arabesque” θα γαμουσε για soundtrack του Prince of Persia αλλά ως εκεί και ευτυχώς εκεί που έχω ψιλοξενερώσει, έρχεται το “Turn Loose the Mermaids” και ξαναρχίζει το καλό ταξίδι στα Fjord. Ναι οκ είναι αδελφάκι του “Islander” αλλά είναι πολύ καλο. Για το “Rest Calm” έχω πολλές ερωτήσεις. Γιατί πρώτη φορά το άκουσα προχθές(στην πρώτη ακρόαση) ; Που μου το κρύβετε τόσα χρόνια; Γιατί δεν το παίζουν live; Τι ρεφρενάρα είναι αυτή; Απίστευτο διαμάντι θα το έχω για καιρό στο repeat. Τα “The Crow, The Owl and The Dove” και “Lasts Ride Of The Day” τα βρίσκω πολύ όμορφα και με οδηγούν πολύ ευχάριστα στο peak του δίσκου το “Song of Myself” (λογικά το αφιέρωσε όντως στο εαυτό του ο χολοπαινεν και μαγκιά του). Κο-μμα-τά-ρα με τα όλα της, δεκατρία απολαυστικά λεπτά που το κατατάσσουν εύκολα στο πάνθεον με τις υπόλοιπες plus size κομματάρες των Nigthwish και θέλω να σταθώ στη μελωδία που συνοδεύει τον κόσμο που μιλάει μετά τη μέση, απλά συγκλονιστικη και φοβερή πάσα για το κλείσιμο με το ομότιτλο κομμάτι “Imaginaerum” που είναι ίσως το πιο επικό outro που έχω ακούσει εδώ και καιρό. Μια εξαιρετική σύνοψη των μελωδιών όλου του δίσκου, ένα υπέροχο flashback σε όλα αυτά που άκουσα αυτά τα 75 λεπτά.
Πάμε λοιπόν στο γενικό συμπέρασμα, ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός, είμαι σίγουρος πως αν δω την ταινία ξανά θα τον εκτιμήσω ακόμα περισσότερο και μάλλον θα το κάνω άμεσα. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι από τους Nightwish δεν περιμένεις κάτι μέτριο και αυτό μου το επιβεβαιωνουν ακόμα και με έναν από τους λιγότερο συζητισμενους τους δίσκους. Στο θέμα μας τώρα είναι χριστουγεννιάτικος; Εδώ η απάντηση για εμένα είναι όχι, σίγουρα για κάποιον άλλο μπορεί να είναι συνδεδεμένος με αυτή την περίοδο, αλλά για εμένα είναι ένα ταξίδι στον χρόνο χωρίς περιορισμό, είναι ένας δίσκος που ακούς πολύ ευχάριστα ανά πάσα ώρα και στιγμή και αυτό τον καθιστά ακόμα πιο ουσιαστικό και ενδιαφέρον. Συγχαρητήρια Ktn για την επιλογή και σε ευχαριστώ πολύ γιατί πέραν του δίσκου ολοκλήρου, το “Rest Calm” θα το ακούω για το υπόλοιπο της ζωής μου.
17 Likes
Καρδούλες μόνο. 
Το Rest Calm αν δεν κάνω κάποιο τραγικό λάθος είναι το κομμάτι που είχε πει ο Χολοπάινεν ότι ξεκίνησε ως φόρος τιμής σε My Dying Bride (επίσης, Turn Loose The Mermaids * wink-wink *). Λάιβ να το είπαν στις αρχές εκείνης της περιοδείας, πρίν φύγει η Ανέττα, και αν.
Κατά τα άλλα καρδούλες κι όπως τα πες, δισκάρα με concept, μελωδίες, ταπανταόλα, από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα των Nightwish και γενικά τους έχω εκεί πάνω.
It’s hard to light a candle, easy to curse the dark instead.
3 Likes
- μετά από αυτό ανέβηκε πάρα πολύ η Annette στα μάτια μου, σε σημείο να προσπαθώ να θυμηθώ γιατί την έκραζε ο κόσμος και ειλικρινά να μην βρίσκω λόγο. Οκ Φλορ δέν είναι, αλλά είναι πάρα πολύ καλή… Επίσης ταρια δέν είναι η ταρια είναι μοναδική, επίσης είναι και μόνη της! ΜΟΟΟΝΗΗΗ ΤΗΣΣΣ
1 Like
Είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι μέχρι και αρκετά πρόσφατα, με τη γνώση μου γύρω από τους Ulver επαρκή αλλά αρκετά περιορισμένη, ήξερα το Bergtatt, ήξερα το Nattens, δεν ήξερα ότι υπήρχε κάτι ανάμεσα! Μετά από το σοκ της συνειδητοποίησης της παράλειψής μου, σκέφτηκα πως βάζοντας να παίξει ο δίσκος θα άκουγα κάτι που θα έγερνε προς τη μεριά κάποιου από τα δύο προαναφερθέντα αριστουργήματα. Γελάω ακόμα στη σκέψη του πώς είχαν γουρλώσει τα μάτια μου. Οπότε χάρηκα πολύ με την ευκαιρία που μου δόθηκε να μιλήσω για αυτόν. (ευχαριστώ @SvenN!)
Είναι εντυπωσιακό επίσης το πώς οι Ulver είχαν ήδη αποφασίσει πως, με τον ένα τρόπο ή με τον άλλον, θα γίνουν παρίες της Νορβηγοπαρέας. Ακουστικές κιθάρες είχαν ξεπροβάλει και στο black, κι άλλοι έπαιξαν με τον ήχο τους, αλλά πώς ξεφύτρωσε ένας δίσκος εξ’ ολοκλήρου ακουστικός; Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πώς ύφανε τη κλωστούλα του στο μυαλό πολλών μπαντών και διαμόρφωσε τον ήχο και κυρίως τη νοοτροπία τους.
Για μένα μπορώ κατ’ αρχάς να πω πως όπως και να είμαι εκείνη τη στιγμή, όσο παίζει ο δίσκος βρίσκομαι σε μια ξύλινη καλύβα, με ένα χοντρό πουλόβερ και σκούφο, ένα φλασκί και το τζάκι να τρεμοπαίζει σκάζοντας σιγά σιγά τα κούτσουρα. Για το μουσικό κομμάτι νομίζω δεν έχει ουσία να απομονώσω κάτι καθώς ακούγεται χωρις καμία διακοπή, ούτε και να μιλήσω με ξερούς μουσικούς όρους για ενορχηστρώσεις και riffs. Αλλά μπορώ να πω πως με το play και τους εναρκτήριους θρήνους (γιατί δεν μπορεί να πρόκειται για κάτι άλλο) ξεχύνεται όλη η Βορειοευρωπαϊκή μυθολογία μπροστά μου. Μάχες γιγάντων του πάγου, αρχαία πλάσματα των δασών με φλοιό αντί για δέρμα, λίμνες με ανέγγιχτα νερά, υγρά σπηλαιώδη περάσματα μέσα από θεόρατα βουνά. Και μέσα στο λυκόφως, σε ένα ξέφωτο, κάτι που κάποτε ήταν καμινάδα που κάπνιζε, πλέον ένα ρυάκι καπνού ανάμεσα στα ερείπια ενός χωριού. Γιατί εδώ δεν έχει θέση ο άνθρωπος, εδώ είναι το βασίλειο της φύσης και των θρύλων.
“Do not be the one who promises to wander in darkness, but has not seen the night”
19 Likes
Απλα κλαιω, και ενω στην αρχη στεναχωρηθηκα που πηρα Μανο Λοιζο αντι για Ulver, τελικα χαιρομαι που καποιος ακομα ανακαλυψε αυτο το διαμαντι απο την πρωιμη περιοδο τους, ασχετα αν τελικα δεν αποτελει ουσιαστικα κατι που να μοιαζει με αυτην την πρωιμη περιοδο.
1 Like
Εντάξει, είχα ακούσει σχεδόν τριψήφιο αριθμό φορών τον δίσκο πριν την Τετάρτη προφανώς, αλλά επειδή μιλάμε για φετινή ακρόαση, είναι σαν καινούριο all over again. Τι υπέροχο που η μουσική δεν εξαντλείται ποτέ! 
2 Likes
Moonchild(inlovewithmusicsince)92
Γράψτε ρε κάνα βιβλίο, αφού το έχετε.
1 Like
Ότι ξεκίνησαν τα ποσταρίσματα από πολύ νωρίς.
-.-.-.-.
Ο κλερβογιαντ άκουσε crb 
O μουντσαιλντ τα είπε πανέμορφα… 
-.-.-.-.
Summary
Κι επειδή το είπα και με καμία διάθεση hijacking κι επειδή το έχω ακούσει σήμερα 1-2-3-10 φορές και είναι όσο ωραίο το θυμόμουν από πέρσι τέτοιο καιρό και από πρόπερσι και από παραπρόπερσι κοκ, ακούστε το όποιοι δεν το έχετε ακούσει, σχεδόν 17’ απ’τον χρόνο σας να σας τα λέει ωραία ο Μαρκ ο Λανεγκαν για τα Χριστούγεννα, δηλ νταξ.
2 Likes
Η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαι τοσο ψαγμενος οσο εσυ.
Ούτε είπα ούτε εννόησα κάτι τέτοιο. Ίσα ίσα χάρηκα.
Τοτε συνεχιζεις το σερι των ατυχων δηλωσεων.
Ή εσύ των ατυχών ερμηνειών
1 Like
Μαλλον εχεις δικιο.
Βασικα ειναι λιγο overwhelming να κανουν(με) ολοι την κριτικη τους την Δευτερα, πολυ καλυτερα να ειναι απλωμενες!
1 Like
επιλογή μιας εκ των δυνατότερων πενών του φόρουμ , του @apostolisza8
εγώ δεν το έχω με το γράψιμο και με αγχώνει όταν βλέπω τόσα πολλά και όμορφα δομημένα reviews .
Πάμε στο δια ταύτα , μπλακ μεταλ δίσκος και εγώ με το μπλακ καμία επαφή . Το μόνο μπλακ που έχω ακούσει και μου άρεσε είναι το πρώτο bathory , το under the sign of the black mark ( αν θεωρείται μπλακ μεταλ δεν ξέρω ) και τα 2 πρώτα Rotting Christ . Τα υπόλοιπα δεν έχω καταφέρει να τα ακούσω . Α, έχω ακούσει από περιέργεια και το προ τελευταίο mgla , ακουγόταν δεν ζορίστηκα
Το ίδιος ισχύει και με αυτό το αλμπουμ. Δεν με ζόρισε καθόλου , έχει υπέροχο εξώφυλλο και ακούγονται όλα τα όργανα με χαρακτηριστική άνεση άρα --> καλή παραγωγή . Να σημειώσω ότι το dealbreaker για μένα είναι τα φωνητικά που δεν τα αντέχω λεπτό αλλά πάντα έβρισκα έντονο ενδιαφέρον σε κάποια συγκροτήματα όσον αφορά τη μουσική τους
Συνεχίζω να μην αντέχω τα φωνητικά και στο Memoria Vetusta III: Saturnian Poetry . Εκτιμώ αφάνταστα όμως την προσπάθεια τους , να χρησιμοποιήσουν φωνητικά που παραπέμπουν σε ψαλμωδία ή ύμνο με διακριτικό τρόπο και σχετικά clean vocals.
Τέλος , τα μουσικά όργανα κεντάνε . Όμορφες ανεπαίσθητες πινελιές και ήχοι από όργανα που ξεφεύγουν τα τετριμμένα , τα ντραμς εξαιρετικά , μπάσο ακούγεται και ειδική μνεία στις κιθάρες . Οι κιθάρες και τεχνικά και ηχητικά είναι σε άλλο επίπεδο και ανώτερα απ’ ότι άλλο έχω ακούσει σε μπλακ μεταλ δίσκο ( έχω ακούσει λίγους όμως και βάζω τους Bathory εκτός συναγωνισμού λόγω φανμποισμού ) . Υπέροχο tremolo picking , υπέροχα τα lead , υπέροχα και τα riffs . Εξυπηρέτησαν άριστα το ατμοσφαιρικό του πράγματος
Είμαι σίγουρος ότι οι λάτρεις του είδους θα το έχουν ψηλά. Εμένα δεν θα με κάνει να αγαπήσω το μπλακ μεταλ αλλά σίγουρα ξεχωρίζει και ακόμα πιο σίγουρα βρήκα τεράστιο ενδιαφέρον κιθαριστικά και μουσικά . Και στο τέλος αυτό μετράει…
Ευχαριστώ Αποστόλη , στο έχω ξαναπει αν θυμάσαι , είσαι εγγύηση όταν προτείνεις κάτι σε μη “μυημένους”
18 Likes