Αγαπημένα μας albums (Πως και γιατί)

Take The Stage
#379


μεγάλη μπάντα που με μύησε στο χώρο του ΡΟΚ…άσχετα εαν αργότερα άκουσα πιο hard rock/stoner ακούσματα
Τους θεωρώ πατριάρχες του εναλλακτικού ήχου μαζι με τους Joy Division
Ξεχωρίζω αυτό τον δίσκο που για μένα είναι η αρχή του μελωδικού ατμοσφαιρικού ροκ, επηρέασε και μπάντες όπως οι Paradise Lost

#380

it doesn’t matter if we all die λέμε

#381

Καλά όλα, αυτά, δισκάρα, στιχάρες, μπαντάρα κλπ, μα όσο ΡΟΚ είναι οι Cure και οι Joy, άλλο τόσο η Eva Green είναι μπόγλα. Μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα τελικά.

#382

Ένα bump για το καλύτερο post που έγινε ποτέ.

[SPOILER]

[/SPOILER]

1 Like
#383

σ’ωραίος

#384

11 χρόνια από το καλύτερο ποστ στην ιστορία των φόρουμς.

Summary
17 Likes
Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες
#385

Το πιο γαμάτο είναι που μετά το συγκεκριμένο post οι πάντες είχαν κολλήσει και απλά έγραφαν αποθεωτικά σχόλια διστάζοντας (και με το δίκιο τους) να “συνεχίσουν” το topic, αλλά ευτυχώς εμφανίστηκε ο ΡΟΜΑΝΤΙΚ_7 για να γράψει ότι οι true οπαδοί των Iron Maiden θα γουστάρουν το ΔΕ ΦΑΪΝΑΛ ΦΡΟΝΤΙΕΡ.

3 Likes
Album Exchange
#386

Το βάζω εδώ, να είναι δίπλα δίπλα με το ποστ του jm_rotten, να τα διαβάζω μαζί και να ψάχνω ποιος καθαρίζει κρεμμύδια γτχμ

7 Likes
#387

μπηκα εδω λογω της μεταφορας του εκπληκτικου ποστ του Lupin, και επεσα πανω σε αυτο
βεβαια το 1982 πλησιαζει (στο Lets play) οποτε επιφυλλασσομαι
ασφαλως βεβαια υπο μια αλλη εννοια το 1982 δεν εφυγε ποτε
ενας εγραψε πως αυτο το αλμπουμ ηταν το πως “ηχουσε” η θατσερικη βρετανια στα early 80s
σαν το χαρλεμ των Suicide (τα λεμε το 1980 επισης)
μια τοπικοτητα που μετατρεπεται σε universal landmark

3 Likes
#388

Ετσι για να γινει λιγο οπτικό το θεμα -visualized νομιζω θα εγραφε καποιος - να πω οτι αν παρατηρήσει καποιος την παραλια της σαλονικας μετα τον λευκο πυργο προς το μεγαρο μουσικής θα δει οτι σε ολο αυτο το μηκος έχουν τοποθετηθεί ψηλα κοκκινα φωτα ετσι ωστε οποιος ερχεται απο την θάλασσα να βλεπει ακριβως αυτη την εικονα που περιγράφει ο στιχος.

Ευχαριστώ @Lupin που μ θυμησες το άλμπουμ αυτό το οποίο ηταν ενα από τα πρωτα πράγματα που ακουσα στη ζωη μου αφου επαιζε συχνα στο πικάπ στο σπιτι μου.

Κ ας μην κρυφτω, απο εδω κ περα αγαπησα τον Βασίλη.

“Ποσο εχει
Μονο φράγκα εφτά
Αφου το θελεις
Παρτο”

4 Likes
#389

Κ στην τελικη ρε γαμωτο στη ζωη μας “ο μπουσουλας ειναι που στρεφει ή το καραβι;”

4 Likes
#390

Kαλά έχει δώσει και αν έχει δώσει μεγάλες ερμηνείες ο Βασίλης, αλλά αυτή εδώ στο «μαχαίρι» νομίζω ήταν για όλους μας σχεδόν -όταν τεσπά αρχίσαμε να συλλαμβάνουμε χρονολογικά το έργο του- πιθανότατα το σημείο που καταλάβαμε πως η κρυστάλλινη, καθαρή και τεραστίου εύρους φωνή του, δεν ήταν άψογη λόγω απλά των παραπάνω χαρακτηριστικών, αλλά γιατί είχε πάντα αυτά τα μικρά εύθραυστα σπασίματα σε καίρια σημεία -ακόμα και όταν φώναζε ή στρίγκλιζε και τραγουδούσε σε ψηλές ή χαμηλές κλίμακες.
Πάντα θεωρούσα ότι αυτό το σπασιματάκι ήταν που έκανε και την ειδοποιό διαφορά, φέρνοντάς τον σε ένα επίπεδο πιο κοντά σε εμάς και τον «απομάκρυνε» από τη καθαρότητα που έβγαζε η φωνή άλλων τραγουδιστών με παρόμοιες δυνατότητες -οι οποίοι ίσως να εκλαμβάνονταν από μερίδα του κόσμου ως πιο «κλασσικής» στόφας ερμηνευτές!

3 Likes
#391

Μολις εβαλα ν ακουσω το Διαιρεση κ κατευθείαν ο Βασιλης αρχισε τα…σπασίματα.

Να ελπιζω το 84 να αναφερθεις σ αυτο το αλμπουμ; θα ηταν κατι που θα ηθελα να διαβασω ειν η αλήθεια.

2 Likes
#392

Εγώ πάντως θα την έχω την Διαίρεση στο '84 listing. Τιτάνια δισκάρα και η πιο σκοτεινή του Βασίλη, με μεγάλο input από μέγιστο Ανδρέα Τσιλιφώνη. Και επειδή από το '80 και μετά τα πράγματα πυκνώνουν (το '84 έχεις διπλό χτύπημα από την Βαλχάλλα μέσω Νεοϋορκέζου upstate Italian-American-Native American Genius…hint hint) με βλέπω να έχω 2-3 λίστες παράλληλα. Μία σίγουρα με ελληνικά, καθώς μπαίνουμε και σε Creep records era etc.

Μπαλάντα για το Γιάννη Κ = dark rock epoc

5 Likes
#393

Αυτο ακουω καθως γραφω αυτες τις λεξεις.

2 Likes
#394

Και εγώ νομίζω Διαίρεση και Φοβάμαι θα είναι αδύνατον να τα αφήσω έξω

3 Likes
#395

Συμβαίνει τώρα σε κάποιο σοκάκι της Αθήνας
στις “ράγες” που πάντα φέρνουν “μετωπικές συγκρούσεις”
και στα heroin 80s και στην Ελλαδιτσα 2.0
too many one-way tickets to nowhere

2 Likes
#396

Μιας και πιάσατε την κουβέντα περί Μικρούτσικου, ν’ αφήσω αυτό εδώ από ένα blog που παρακολουθώ, δηλώνοντας ότι είμαι άσχετος με το αντικείμενο, αλλά ίσως φανεί ενδιαφέρον σε Lupin, Γράκχο και λοιπούς:

4 Likes
#397

Πολύ ενδιαφέρον και το άρθρο που πόσταρε ο @Leper_Jesus. Σε κάποια συμφωνώ σε άλλα διαφωνώ. Δεν χρειάζεται όμως να μπαίνουμε σε συγκρίσεις καθώς το κάθε ένα από τα έργα που αναφέρονται στο άρθρο έχει το δικό του ειδικό βάρος.

Και για μένα η καντάτα είναι η κορυφή του Μικρούτσικου, μπορεί να υπάρχουν όντως και μελοποιήσεις ανώτερες (γράμμα σε έναν ποιητή) ή να είναι ατυχής η στιγμή που ακούς την μελωδία του αρχηγού στο ομώνυμο μα η παρακαταθήκη του έργου υπερπηδά το οτιδήποτε. Ολοκληρωμένο έργο τέχνης από το εξώφυλλο ως την τελευταία τρίχα στο μούσι του Θάνου, δικαίως αναφέρεται ως ορόσημο.

Το μόνο του ψεγάδι είναι πως η ποίηση αυτό του απίστευτου τύπου καταπίνει κάθε νότα. Ακόμη και το γεγονός αυτό όμως το υπηρετεί τέλεια ο συνθέτης με τα “μονότονα” θέματα που τη συνοδεύουν. Πως αλλιώς να χωρέσεις σε μουσικά μοναπάτια τέτοιες λέξεις;

Ολονυχτίς τον πότισες με το κρασί του Μίδα
κι ο φάρος τον ελίκνιζε με τρεις αναλαμπές
Δίπλα ο λοστρόμος με μακριά πειρατική πλεξίδα
κι αλάργα μας το σκοτεινό λιμάνι του Gabes

4 Likes
#398

Μετα την ανάγνωση του αρθρου κ σεβομενος την αποψη κ τον χρονο που εχασε καποιος για να γράψει την άποψή του θα ηθελα να πω ενα ευχαριστώ στον Μικρούτσικο που καταφερε να φτιαξει τραγουδακια να τα καταλάβουμε εμεις οι ημιαμορφωτες πλεμπες.

Για οσους δεν διάβασαν το άρθρο να το συνοψίσω

"Σιγα το αλμπουμ εχει κ καλύτερα "

1 Like