Τελικά το νέο Hiatus μου φάνηκε πάρα πολύ καλό προσωπικά (μερικές σκέψεις μου εδώ).
Γενικότερα όμως, ήθελα να κάνω εδώ και μερικές εβδομάδες post εδώ με διάφορα που μάζεψα τους τελευταίους μήνες, ανεξαρτήτως του εάν έγραψα (ή θα γράψω) μερικές λέξεις για αυτά σε παρουσιάσεις στην κεντρική του σάιτ.
Θα είναι επιγραμματικό σεντονάκι (περισσότερα στην κεντρική - this is not an ad), με όσα θεωρώ πως αξίζει να ακουστούν περισσότερο, ναι είναι και άλλα πιο κάφρικα, οπότε, σχόλια και έξτρα προτάσεις ευχάριστα και ευπρόσδεκτα!
Όχι τίποτα άλλο, να μάθουμε και καμιά μπάντα.
Αφορμή τώρα, που στρώθηκα και τα μάζεψα και ξαναψήθηκα, είναι φυσικά το ντεμπούτο των Wreathe, neo-crust σχήματος με μέλη από Morrow/Fall of Efrafa και guests από διάφορες αξιόλογες μπάντες.
Το είχαν αναφέρει πέρσυ πως έρχεται, και όσο περιμένουμε το νέο Anopheli, η πιο emo προσέγγιση (δηλαδή Ekkaia ισόποσα με From Ashes Rise/Tragedy) του δίνει και καταλαβαίνει. Για να δούμε που θα φτάσει. Δίνουν και συναυλίες…
Κατά τα άλλα:
To νέο Systemik Viølence πάει αυτόματα και με συνοπτικές διαδικασίες στα καλύτερα της χρονιάς για μένα:
(Σας θυμίζει και εσάς το εξώφυλλο Ανάσα Στάχτη;)
Η σύμπραξη των Adrestia με τον Jonsson των Anti-Cimex/Wolfpack ήταν συγκινητική (και είχαμε και μια όμορφη συνέντευξη for all things Adrestia):
OK, Swordwielder, Deletar, Physique, Destruct, κλπ έχουν αναφερθεί, όλα τέλεια, θα προσθέσω το νέο Industrial Puke, με τον τραγουδιστή των Burst (ω ναι!) να κερνάει:
και θα μείνω σε μελωδικά χωράφια:
Το LP των Rană, μετά το περσινό φανταστικό τους EP, το περίμενα πως και πως, αλλά κινούνται περισσότερο προς blackened ύστερους FoE με crust ξεσπάσματα, και κάπως με ξένισε αυτή η στροφή ως προς την δοσολογία, διότι φέτος για μένα οι Downfall Of Gaia το έκαναν συγκλονιστικά (inb4 leper έρθει και εκφράσει την απογοήτευσή του) και ήθελα κάτι άλλο, αλλά ακούγεται ακόμη και τώρα εξαιρετικά άνετα:
Μένω σε blackened crust καταστάσεις και το νέο Haradrim τα λέει εξαιρετικά αν θέλει κανε΄να τους Dodsrit να σταματήσουν να κόβουν βόλτες στο δάσος:
Τα splits Illvilja / M:40 και κυρίως Lagrimas / Habak (4/4 μπαντάρες) είναι από τα καλύτερα φετινά πράγματα στο ιδίωμα, με το δεύτερο να με αρρωσταίνει:
Λίγο μελωδικό crust ακόμη με Jonestown Kids από Ιταλία:
και τους Βέλγους Plague Thirteen που μάλλον κάνουν ντόρο φέτος και δικαίως (μακάρι να έρθουν και για λάιβ):
Επίσης, split Life / Fatum, δηλαδή κάπου ώπα
και πριν μερικές ημέρες, η επιστροφή των Dissafect που θυμήθηκα με αφορμή το 52, με σπλιτ με Sanctus Iuda, για πιο anarcho/stench/crust punk καταστάσεις:
όπως και των Avskum μετά από 666 χρόνια:
Bonus, and sorry for the long post, τούτη η αδυναμία: