Crust δισκοι

Τελικά το νέο Hiatus μου φάνηκε πάρα πολύ καλό προσωπικά (μερικές σκέψεις μου εδώ).

Γενικότερα όμως, ήθελα να κάνω εδώ και μερικές εβδομάδες post εδώ με διάφορα που μάζεψα τους τελευταίους μήνες, ανεξαρτήτως του εάν έγραψα (ή θα γράψω) μερικές λέξεις για αυτά σε παρουσιάσεις στην κεντρική του σάιτ.

Θα είναι επιγραμματικό σεντονάκι (περισσότερα στην κεντρική - this is not an ad), με όσα θεωρώ πως αξίζει να ακουστούν περισσότερο, ναι είναι και άλλα πιο κάφρικα, οπότε, σχόλια και έξτρα προτάσεις ευχάριστα και ευπρόσδεκτα!

Όχι τίποτα άλλο, να μάθουμε και καμιά μπάντα.

Αφορμή τώρα, που στρώθηκα και τα μάζεψα και ξαναψήθηκα, είναι φυσικά το ντεμπούτο των Wreathe, neo-crust σχήματος με μέλη από Morrow/Fall of Efrafa και guests από διάφορες αξιόλογες μπάντες.

Το είχαν αναφέρει πέρσυ πως έρχεται, και όσο περιμένουμε το νέο Anopheli, η πιο emo προσέγγιση (δηλαδή Ekkaia ισόποσα με From Ashes Rise/Tragedy) του δίνει και καταλαβαίνει. Για να δούμε που θα φτάσει. Δίνουν και συναυλίες…

Κατά τα άλλα:

To νέο Systemik Viølence πάει αυτόματα και με συνοπτικές διαδικασίες στα καλύτερα της χρονιάς για μένα:

(Σας θυμίζει και εσάς το εξώφυλλο Ανάσα Στάχτη;)

Η σύμπραξη των Adrestia με τον Jonsson των Anti-Cimex/Wolfpack ήταν συγκινητική (και είχαμε και μια όμορφη συνέντευξη for all things Adrestia):

OK, Swordwielder, Deletar, Physique, Destruct, κλπ έχουν αναφερθεί, όλα τέλεια, θα προσθέσω το νέο Industrial Puke, με τον τραγουδιστή των Burst (ω ναι!) να κερνάει:

και θα μείνω σε μελωδικά χωράφια:

Το LP των Rană, μετά το περσινό φανταστικό τους EP, το περίμενα πως και πως, αλλά κινούνται περισσότερο προς blackened ύστερους FoE με crust ξεσπάσματα, και κάπως με ξένισε αυτή η στροφή ως προς την δοσολογία, διότι φέτος για μένα οι Downfall Of Gaia το έκαναν συγκλονιστικά (inb4 leper έρθει και εκφράσει την απογοήτευσή του) και ήθελα κάτι άλλο, αλλά ακούγεται ακόμη και τώρα εξαιρετικά άνετα:

Μένω σε blackened crust καταστάσεις και το νέο Haradrim τα λέει εξαιρετικά αν θέλει κανε΄να τους Dodsrit να σταματήσουν να κόβουν βόλτες στο δάσος:

Τα splits Illvilja​ /​ M​:​40 και κυρίως Lagrimas / Habak (4/4 μπαντάρες) είναι από τα καλύτερα φετινά πράγματα στο ιδίωμα, με το δεύτερο να με αρρωσταίνει:

Λίγο μελωδικό crust ακόμη με Jonestown Kids από Ιταλία:

και τους Βέλγους Plague Thirteen που μάλλον κάνουν ντόρο φέτος και δικαίως (μακάρι να έρθουν και για λάιβ):

Επίσης, split Life / Fatum, δηλαδή κάπου ώπα :saluting_face:

και πριν μερικές ημέρες, η επιστροφή των Dissafect που θυμήθηκα με αφορμή το 52, με σπλιτ με Sanctus Iuda, για πιο anarcho/stench/crust punk καταστάσεις:

όπως και των Avskum μετά από 666 χρόνια:

Bonus, and sorry for the long post, τούτη η αδυναμία:

5 Likes

Αχαχαχα, τέλειο:

-Τι ακούει ο μέσος Έλληνας.
-Τι ακούμε εμείς.

6 Likes

Επίσης, τα credits στον Αποστόλη απ’ ό,τι έμαθα!

1 Like

Παιζει να βρουμε πουθενα κανα δισκακι των Tragedy σε κανα ντοπιο δισκοπωλειο η παιζουμε σε ξενα sites μπαλα;

Πανκοδισκάδικα Εξαρχείων (Scarecrow, Rhythm Records) και φυσικά mailorders (7inch πχ) φέρνουν τακτικά τα 2 πρώτα Tragedy πάντως.

2 Likes

Spoiler alert: Πολύ μεγάλος δίσκος. Ευτυχώς, δεν εννοώ τη διάρκεια. Υπομονή δύο μερούλες!

Σε κάθε περίπτωση, κάνω revamp το thread για να αφησω αυτα τα δυο κείμενα με άλμπουμ του 2023 από το hardcore/stench/d-beat/crust/noise/metal punk φάσμα, από έναν αρθρογράφο που εκτιμώ πολύ και που μου έχει μάθει πολλή μουσική. Που ξέρεις μπορεί κανένα να βρει τίποτα ενδιαφέρον:

Όσον αφορά τη δική μας οπτική πάνω στο crust (και το πανκ γενικότερα) του 2023, τα στριμώξαμε όλα στην ανασκόπησή μας:

9 Likes

Παρ’ όλο που από neocrust εχω μείνει στο Fallow των Μorrow, είπα να δώσω μια ευκαιρία στο Candela λόγω της κριτικής του @apostolisza8. Ε, τελικά άξιζε περισσότερο από όσο φαντάστηκα.

Μπορώ να πω πως μου το πούλησε καλά η εν λόγω παρουσίαση εξαιτίας της αναφοράς της σε Jane Doe. Αν και το ομώνυμο κομμάτι δεν έχει άμεση σχέση, εντούτοις βρήκα αρκετές αναφορές σε Converge - ειδικά σε κομμάτια όπως το Cierzo. Αυτό, το Efímero και το ομώνυμο Closer είναι τα τραγούδια που μου έκαναν περισσότερη εντύπωση.

Επίσης, πέρα από τους Ekkaia και τους (λατρεμένους) Madame Germaine που σωστά αναφέρονται στην κριτική, βρήκα και σωστές δώσεις σουηδίλας (At The Gates) που έκαναν το Candela πολυποικιλιακό.

Τέλος, φαίνεται πως οι στίχοι παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον:

“Da la cara, valiente, sal de detrás de la pantalla, baja hasta el campo de batalla, aquí hacemos canciones que duelen”

που μεταφράζεται ως:

“Stand up, brave, come out from behind the screen, go down to the battlefield, here we make songs that hurt.”

Αν και τα ισπανικά είναι περίεργη γλώσσα για τέτοιο στυλ, τελικά λειτουργούν μια χαρά στον ήχο αυτό.

Δεν είχα υπόψη Sudestana, αλλά εν τέλει είναι μια πολύ δυνατή κυκλοφορία.

3 Likes

Αρχικά καρδούλες και θενκς για τα καλά σου λόγια και υπέροχο ποστ και ξέρεις εσύ :black_heart:

Γενικά θεωρώ πως αυτό το blackened/neo-crust ύφος έχει μια σχετική αναβίωση τα τελευταία 5-6 χρόνια, και ΟΚ, Ισπανία είσαι προφανώς και θα βγάλεις μπαντάρες, αλλά εκτιμώ ιδιαίτερα πως οι Svdestada κατέχουν το τόπι χωρίς απαραίτητα να ξεφεύγουν προς post-black τεχνοτροπίες.

Διατηρούν δηλαδή τον extreme core χαρακτήρα στις συνθέσεις τους και ισορροπούν ανάμεσα σε τεχνικά μέρη (aka blackened κσύλο) και αρκετό συναίσθημα, και ναι, στιχουργικά είναι πολύ δυνατοί.

2 Likes

Αούα.

Ίσως μπαίνει και στα death metal, αλλά ΝΟ.

3 Likes

Το ομώνυμο, πόσο τεράστιο, και ευτυχώς κι εγώ δεν εννοώ μόνο τη διάρκεια :upside_down_face:

Άψογη κριτική, άψογη μπαντάρα και δισκάρες που έμαθα από εδώ μέσα.

educate me please, εδώ ή με πμ :heart:

1 Like

Πφφφ, εμένα γιατί μου φάνηκε υπερβολικά “έντεχνο”, ρε παιδιά; Σε σχέση πάντα με τα προηγούμενα δύο και το γενικότερο crust υπόβαθρο… Σαν να χάσανε κάτι από τον πιο μελωδικό/συναισθηματικό εαυτό τους και να κέρδισε η πιο πολύπλοκη πλευρά τους, δεν ξέρω.

Βέβαια, κρατάω μία πισινή γιατί και το “Azabache” (o Αποστόλης θα θυμάται) δε μου είχε κάνει και πολύ εντύπωση όταν είχε κυκλοφορήσει, ενώ τώρα το προσκυνώ, άργησα πολύ να το εκτιμήσω!

1 Like

Καλά, θα περιμένουμε μερικά χρονάκια για να νιώσεις και εδώ, όλα καλά :stuck_out_tongue:

Σε άλλα νέα, επιτέλους κυκλοφόρησε και επίσημα:

1 Like

Άαααντε, τα παιδιά, για να δούμε.

By the way, το Downwinder τα έσπασε και είναι ΤΙΓΚΑ ΘΡΑΣ στο μεγαλύτερο ποσοστό του, ε.

1 Like

Πάρτε και αυτό. Ακούγεται δυνατά και από ηχεία αυστηρά.

2 Likes
1 Like

14 χρόνια λέει…

Ας μπει αυτό εδώ να υπάρχει γενικά, κι αν κάποιο άτομο δεν έχει μέχρι στιγμής τύχει ν’ ακούσει Madame Germen, Ekkaia ή Ictus, να το κάνει άμεσα, γιατί θ’ ανακαλύψει 3 συγκροτήματα με σχετικά λίγες δουλειές μιας και η διάρκειά τους ήταν σύντομη, αλλά όλες (μα όλες), άψογες, συγκινητικές, ανατριχιαστικές. Θέλετε λίγο βιολί στο neo-crust σας; Μήπως θέλετε screamo; Μήπως γουστάρετε 20-λεπτα έπη με μέρη που ντροπιάζουν τον νέο σουηδικό death metal ήχο ή τον τρόπο με τον οποίο αυτός ενσωματώθηκε στο 00’s metalcore; Γενικά κάτι θα βρείτε για να σηκωθεί αυτή η τριχούλα στον καρπό σας, μιας και η μουσική και των 3 συγκροτημάτων βγάζει ένα ειλικρινές συναίσθημα μέσα από τις μελωδίες τους που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη.

Και πείτε μας όσοι/ες ξέρετε πώς συνεχίζουμε στην ισπανική crust σκηνή μετά από αυτήν την Αγία Τριάδα.

3 Likes

Κανείς δεν απάντησε εδώ ε; Άκου Tenue που είναι νέο αίμα, φουρνιάς Svdestada κλπ για αρχή τώρα, που παιζει να σου αρεσουν και περισσότερο:

Λογικά θα είχε αναφερθεί ξανά εδώ μέσα, και πάρε και Hongo:

On topic:

Ποιός θυμάται τους Victims; Με τι δισκάρα μας είπαν αντίο;

Ε, τα 3/4 μαζί με τον frontman των Outlast έφτιαξαν τους Alarm! και κυκλοφόρησε σήμερα επιτέλους το ντεμπούτο τους:

Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, αλλά ναι. Οι λάτρεις, θα εκτιμήσετε πολύ. Δεν είναι απλά η συνέχεια των τρομερών Σουηδών, έχει και plot twist ηχητικά και σπέρνει. Από τα καλύτερα κραστπανκ αλμπουμάκια εφέτο.

3 Likes

Thank you για τις προτάσεις!

1 Like

Τσεκαρε και Leadershit για τους οποιους δε θυμαμαι καλα, αλλα πρεπει να ηταν καποια ατομα απο ekkaia…

Επισης, εγραψες για βιολι κ ξεθαψα μια λατρεια

1 Like