Ήθελε χρόνο αυτό 
Λοιπόν, αφήνω εκτός το πιο πρόσφατο και θα μείνω στην προηγούμενη δισκογραφία.
Αν με ρωτάς ευθέως ποια θεωρώ τα 5 καλύτερα τους, αυτά θα ήταν λογικά τα 5 πρώτα, απλά όχι με τη σειρά που κυκλοφόρησαν, αν και σε γενικές γραμμές συμφωνώ και με την κατάταξη του Buyer’s Guide του site για την μπάντα.
Δηλαδή σε μια υποτυπώδη κατάταξη, που δεν έχει για μένα ιδιαίτερο νόημα μιας και σχεδόν κάθε μέρα αλλάζουν οι προτιμήσεις μου, θα πήγαινε κάπως έτσι, με βάση αυτό το αξίωμα:
“A Blaze In The Northern Sky”: Ο καλύτερος black metal δίσκος όλων των εποχών για μένα.
“Under A Funeral Moon”: ο δεύτερος
“Transilvanian Hunger”: Τα έχω ξαναγράψει στο φόρουμ, δεν είναι ο καλύτερος τους, είναι όμως αυτός.
“Soulside Journey”: Λατρεύω Sunlight studios, swedeath κοπής Στοκχόλμης, και αυτό εδώ είναι εξόχως τεχνικό και συχνά προοδευτικό για να μην λατρεύεται όσο αλλά εξίσου σπουδαία της διπλανής χώρας.
“Panzerfaust”: Άπιαστο επίσης, γεμάτο κλασικά κομμάτια, λατρεμένο, από τα πιο κασουαλ ακούσματα της μπάντας για μένα. Κλασικό προφανώς.
Αν έπρεπε όμως να διαλέξω έκτοτε μια 5δα που χαλαρά θεωρώ εξόχως σπουδαία και την οποία θεωρώ πως δεν επισκιάζει (τόσο εύκολα) η πρώτη περίοδος ώστε να μένουν εκτός συζήτησης, αυτή θα ήταν τα:
“Plaguewielder”: Δεν ξέρω, θεωρώ πως έχει τρομερά έξυπνα riffs, είναι τοξικό, παραγνωρισμένο μέχρι αηδιας και υποτιμημένο, από τους πιο δύστροπους δίσκους τους. Παίζει ρόλο και η περίοδος που βγήκε για τη σκηνή ε…
“Circle The Wagons”: από τους καλύτερους δίσκους τους στον αιώνα αυτό, από τα αγαπημένα μου της δεκαετίας. Ισορρόπησαν εξαιρετικά το νέο τους στυλ, έχει συνθεσαρες, στάζει πορωση, με το μυστικό να μην είναι στα προφανή χιτακια.
“F.O.A.D.” : Αδυναμία παντοτινή γιατί παραειναι τρου κβλτ heavy metal και βρώμικο. Πολύ βρώμικο. Τόσο βρώμικο που στο τέλος σου αρέσει, θες και άλλο. Ευτυχώς παρέδωσαν. Όπως πάντα.
“The Cult Is Alive”: Από τις μεγαλύτερες συμπαντικές αδικίες που δεν αποθεώνεται αυτός ο δίσκος. Ο Fenriz τον θεωρεί από τους κορυφαίους τους, οπότε ποιοι είμαστε εμείς θα μου πεις αλλά δεν πάει έτσι. Για μένα είναι τακτικό άκουσμα, πρακτικά μου αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον στο extreme hardcore/crust, ίσως ο πιο ξεροκέφαλος δίσκος τους και αυτό λέει πολλά.
“Ravishing Grimness”: Τα είπαμε και πιο πάνω, ατμοσφαιρικό, φτιάχνει εντελώς δικό του κλίμα.
Επίσης 5 δίσκοι που έχουν κομματαρες που αξίζουν μνείας αλλα είναι ένα τσικ πιο κάτω χωρίς λόγο αλλά πρέπει υποχρεωτικά κάτι να πω:
“Old Star”: Ηχαρα, ξανά black metal στρωτο σε σημεία, σε κάθε ακρόαση θεωρώ πως μου κάνουν πλάκα που απλά επέλεξαν να παγώσουν τα πάντα έτσι ξαφνικά (η και όχι).
“Sardonic Wrath”: Information wants to be syndicated οπότε τα λόγια είναι περιττά. Με πόνο ψυχής τόσο χαμηλά.
“The Underground Resistance”: Έχει Το κομμάτι και μερικά ακόμα. Απλά είναι ασύνδετο, στα όρια συλλογής. Δισκαρα όμως. Με τρομερό συνδυασμό εξωφύλλου παραγωγής. Θα πέσει φωτιά να με κάψει οπότε σταματώ.
“Dark Thrones And Black Flags”: Είναι ο δίσκος αυτής της περιόδου που μου αρέσει λιγότερο συγκριτικά, και αυτός είναι ο μόνος λόγος που είναι τόσο χαμηλά. Μερικές φορές έχει απλά να κάνει με το ποια τραγούδια σε κερδίζουν. Ίσως υποτιμημένο γιατί βγήκε back-to-back-to-back.
“Arctic Thunder”: Εκεί που λες πως τους πήραν και τους έφαγαν τα '80ς αποφασίζουν να γίνουν ξανά λίγο μαγευτικά necro. Δεν θα το ακούσω τόσο μόνος μου, αλλά με παρέα σίγουρα θα παίξουν 1-2-3 κομμάτια για να ενισχύσουν την κατανάλωση. Τρέχα γυρευε τώρα αν έχει νόημα αυτό.
Το “Goatlord” είναι δίσκος με αστερίσκο και υπερβολικά nerd/deep cut αλλά φωτίζει πολλές ηχητικές πτυχές από ιστορικής άποψης όσον αφορά την εξέλιξη της μπάντας. Έχει και 2-3 μεγάλα riffs.
Τα “Total Death” και “Hate Them” είναι ίσως τα μόνα τους που δεν μπορώ να πω εύκολα δισκαρες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν τραγούδια τους που δεν γίνεται να λείπουν από μια συλλογή.
Αυτά, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και πολύ χύμα/περιληπτικά, ή έτσι νομίζω χαχ.
Ήδη βλέπω τη σειρά που τα έβαλα και νευριάζω!
(feng shui)