Διορθωθηκε αμεσα, εγραφα απο το κινητο και μετα βαρεθηκα να τα αλλαξω
ignore list
Για να μην ξεχνάμε και τα σημαντικά, μέρες που είναι. 25 χρόνια κλείσαμε απο την δισκαρα, καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι όποιος έχει πρόβλημα με το ότι οι Metallica έχουν την λέξη metal στο όνομα τους, μπορεί να κάνει τα παράπονά του στον Λαρς, ο οποίος δεν νοιάζεται καθόλου για αυτές τις ηλίθιες ταμπελιτσες. Όπως δηλαδή πρέπει.
Εκτός από ομώνυμο Halo και Spit τα άλλα τα βαριέμαι αφόρητα όσο και να προσπάθησα δεν…
Το Moth μου άρεσε πολύ στην αρχή αλλά στο αυτί μου γέρασε γρήγορα.
Στην ιδια κατασταση, χιλιες φορες death magnetic
Συντάσσομαι.
Πάντα υποκειμενικά, ε; Μην τριγκαριστείτε (sic) χωρίς λόγο.
Σιγα μην τριγκαρουμε, το μονο που τριγκαρει με το Death Magnetic ειναι το μπουκωμα στα ηχεια…
Καλος δισκος το DM, δε λεω. Απλα το HTSD μια κλαση πιο πανω
Υποκειμενικα παντα 5 κλασεις παρακατω
HTSD > DM άνετα. Και είναι πολύ ωραίο το DM, αλλά το άλλο είναι δισκαρος
Το The Sick, the Dying… and the Dead! σου αρέσει περισσότερο από το Hardwired… to Self-Destruct για παράδειγμα;
Αυτό που λείπει από το DM βέβαια είναι ένα κλασσικό κομμάτι. Το All Nightmare Long ίσως. Το HTSD έχει 2 σίγουρα. Αν και το πρόβλημα είναι σίγουρα το sound wall στην παραγωγή που τα έχει φέρει όλα τόσο ψηλά που έχουν γίνει flat και χάνεται το βάθος στον ήχο. Εκεί το HTSD κερδίζει από τα αποδυτήρια.
Το hardwired ειναι πολυ μεγαλο χωρις κανενα λογο με πολλες βαρετες συνθεσεις. Αν το κριτηριο σου ειναι ο ηχος τοτε δεν εχει νοημα η κουβεντα - εχεις δικιο αλλα δεν ειναι το σωστο κριτηριο για την ποιοτητα ενος δισκου
Το Unforgiven III είναι πιο κλασσικό πεθαίνεις. Ανώτερο από το Unforgiven ΙΙ και ένα underrated masterpiece.
Επίσης κλασσικό θα μπορούσε να θεωρηθεί το The Day That Never Comes.
Broken, Beat and Scarred
The Day That Never Comes
Cyanide (δεν τρελαίνομαι)
είναι κλασσικά θεωρώ
Το ακούω αυτό που λες, αλλά για μένα είναι μικρότερο πρόβλημα να έχει 2-3 συνθέσεις που θα κάνω σκιπ, από το να έχει καλές συνθέσεις που θα κάνω προσπάθεια να ακούσω λόγο της παντελούς έλλειψης δυναμικής στον ήχο.
Bασικά το DM στα αυτιά μου το έσωσε η MFiT version του iTunes που δεν έχει καθόλου clipping και έχει αρκετά καθαρό ήχο.
Ναι για το 1ο, όχι για το 2ο, το Unforgiven II είναι το καλύτερο της τριλογίας
Cyanide για κανένα λόγο για μένα. Το θεωρώ πιο αδύναμο του δίσκου. Τα άλλα που αναφέρεις είναι εξαιρετικά τραγούδια. Το The Day That Never Comes έχει κι αυτό συνταγή One, αλλά ήθελε λίγο edit. Όπως και αρκετά κομμάτια στο DM.
Βασικά ακούγομαι αρκετά επικριτικός, το θεωρώ πολύ καλό άλμπουμ που όμως το αδικεί και η παραγωγή και η μίξη.
Συμφωνώ, έχει θέση στα setlist όμως.
Περιμένεις απάντηση?
To hardwired θα το συγκρίνεις με dystopia το ακούω άνετα ακόμα νεράκι από την αρχή μέχρι το τέλος.
Δεν λέω ότι είναι καλύτερο αλλά πιο εύκολο στο άκουσμα με πιο μικρή διάρκεια.
Το hardwired δεν υπάρχει περίπτωση να το ακούσω από την αρχή μέχρι το τέλος θα σκιπαρω 7 τραγούδια σίγουρα.
Προσωπική άποψη πάντα.