Καλά μη διαβάζεις πολλά πίσω από αυτό. Είναι τα 2 πιο μικρά (αν θυμάμαι καλα) σε διάρκεια τραγούδια του άλμπουμ.
Επίσης, ανώτερο του Lux Aeterna για μένα. Μάλλον είμαι μειοψηφία.
Καλά μη διαβάζεις πολλά πίσω από αυτό. Είναι τα 2 πιο μικρά (αν θυμάμαι καλα) σε διάρκεια τραγούδια του άλμπουμ.
Επίσης, ανώτερο του Lux Aeterna για μένα. Μάλλον είμαι μειοψηφία.
Εμενα δεν μου φανηκε καθολου ασχημο
Πολυ ωραιο κομματι, λιγο ανισο βεβαια εσωτερικα, επειδη εχει τρομερες στιγμες αλλα και στιγμες που ακουγονται λιγο generic. Για τον Παπαχετ μαλλον πρεπει να συνηθισουμε την νεα στουντιο φωνη του, πανε και 7 χρονια απο το HTSD. Παραμενει γαματος παντως.
Καλυτερες στιγμες: Οι κιθαρες απο τη μεση και μετα ψιλογαμουν
Χειροτερες στιγμες: εχει 3-4 ριφ που δεν γαμανε και τοσο (στην αρχη περισσοτερο)
Μου θυμισε και εμενα αρκετα το Atlas Rise, με λιγοτερη τζουρα maiden βεβαια (ειναι και το πιο maiden influenced κομματι των metallica, μην ξεχνιομαστε). Το παιχνιδιασμα στα τυμπανα στο ριφ που σκαει στο 00.40 περιπου μου θυμισε και το now we are dead (στο οποιο ο Λαρς ειχε παιξει υποδειγματικα) Κατα τ αλλα εχει σημεια που θυμιζουν κιλεμολ αλλα με πιο ροκαδικη προσεγγιση, σημεια που θυμιζουν Reload, μεχρι και σημεια που θυμιζουν ντεθ μαγνερι.
Μεχρι τωρα δεν με εχουν ενθουσιασει, αλλα ουτε και απογοητευσει. Εχουν βαθος οι κυκλοφοριες τους, θα δουμε.
Μάλλον μιλάμε για τα 2 λιγότερο καλά singles τους εβερ… ωραίο κομμάτι με μία ακρόαση, ωραίο θέμα πιάνουν, το βιντεο μου φάνηκε απλό αλλά όμορφο, τα άλλα εν καιρώ γιατί γραφείο γτχμ
Οκ κομμάτι και αυτό. Όπως έχει ειπωθεί ήδη, είναι το Altas Rise του δίσκου - εγώ θα προσθέσω ότι και τα 2 τραγούδια μου θυμίζουν την λογική και τον ήχο του Atlas Rise. Προφανές ότι έχουν κατασταλάξει στον ήχο, αλλά και στην πιο τετράγωνη συνθετική λογική του hardwired και θα προχωρήσουν με αυτόν.
Ο Χετ μου αρέσει πάντως. Το γρέζι που βγάζει (και δεν έβγαζε στο hardwired) του πάει.
Ο μόνος λόγος που απογοητεύτηκα λίγο, είναι γιατί μέχρι το 0:40 έβγαζε μια αύρα load/reload, αλλά μετά το γυρίσανε σε πιο σύγχρονο(βέβαια φαινόταν και απο τα μετρήματα του Λαρς ότι δεν πάει προς τα εκεί).
Καλύτερο από το πρώτο single όμως τίποτα το συγκλονιστικό. Νομίζω μέχρι να μπει ο Kirk έπεφτε χασμουρητό αλλά στην πορεία έστρωσε. Έχει ενδιαφέρον η επιμονή των Metallica στο NWOBHM στυλ, αλλά δεν νομίζω ο υπόλοιπος δίσκος με τα μεγάλης διάρκειας τραγούδια θα είναι έτσι. Δυστυχώς τα πρώτα δείγματα δεν μας άνοιξαν την όρεξη ιδιαίτερα.
Καλό κομμάτι σίγουρα ανώτερο από το πρώτο.Μπόλικη πληροφορία στην διάρκεια του.Ωραίες πινελιές ο Hammet.Φαίνεται και αυτό αρκετά επηρεασμένο από NWOBHM επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι οι μπάντες όσο μεγαλώνουν έχουν την τάση να παίζουν σαν τους παιδικούς τους ήρωες.Ο Ulrich μια χαρά ήταν δεν είναι τραγούδι που θες να το μπλέξεις παραπάνω στα τύμπανα.
Αυτό που δε με τρελαίνει είναι η πιο ‘χαρούμενη’ και yolo κατεύθυνση στον ήχο και τα φωνητικά του James.Στο συγκεκριμένο δουλεύει όμορφα σαν αντίθεση με ένα ‘dark’ θέμα αλλά σε ολόκληρο άλμπουμ δε ξέρω.Προτιμούσα την προσέγγιση του Hardwired.Θα δούμε έχει ψωμί ακόμα.Δεν είναι ότι έχω και τρελές απαιτήσεις, θεωρώ το HTSD μεγάλη δισκάρα και δύσκολo να ξεπεραστεί σε αυτή τη φάση και μετά τα προβλήματα του Het.Metallica νάναι και ότι νάναι.
Καλό το κομμάτι χωρίς να τρελαίνομαι κιόλας.
Εκεί που απογοητεύομαι από τον εαυτό μου είναι η συνειδητοποίηση του άπλετου χρονου που είμαι διατεθειμένος να αφιερώσω σε μια νέα κυκλοφορία συγκροτημάτων των οποίων είμαι οριακά fanboy, σε σχέση με μια αντίστοιχη οποιωνδήποτε άλλων. Πλας τον οποιο ψυχαναγκασμό του «πρέπει να μου αρέσει ρε γμτ, δεν μπορεί, δεν του έχω δώσει όσο χρόνο χρειάζεται»
Επίσης, απογοητεύομαι για το γεγονός ότι ο Χετ νιώθει την ανάγκη να γράψει αυτό, γιατί μου είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έχει μπει αμετάκλητα πλέον στη ζώνη της παπουδοσυνης…
Γρήγορη γνώμη και από μένα, να 'χουμε να λέμε.
Το πρώτο single ήταν συμπαθητικά αδιάφορο, αυτό εδώ είναι αρκετά μέτριο, με οριακά ενοχλητικό αναμάσημα ιδεών, δύσκολα να το ακούσω και τρίτη φορά, αλλά δεν είμαι και το target group τους.
Δεδομένου ότι πατάνε στα δύο διαφορετικά στυλ που παίζουν μπάλα οι Metallica με τις τελευταίες κυκλοφορίες, θα με προβλημάτιζε, αλλά δεν περιμένω και τίποτα ιδιαίτερο από αυτό το συγκρότημα πλέον, πέρα από άλλο έναν ΟΚ, ξεχειλωμένο σε διάρκεια δίσκο, με 2-3 δυνατές στιγμές για τις συναυλίες του, όπως ήταν το “Hardwired”. Που μέχρι τώρα τα singles δεν προϊδεάζουν για αυτό, αλλά με τόσα κομμάτια μέσα ποτέ δεν ξέρεις… Ούτε το concept του δίσκου για να είμαι ειλικρινής, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μια φορά το έχω ακούσει και με την τσίμπλα στο μάτι βασικά, αλλά με αυτά που διαβάζω εδώ μέσα συνειδητοποιώ (και επιβεβαιώνω) ότι είμαι τρελό fanboy. Είμαι απλός άνθρωπος, δε ζητάω πολλά, μου αρκεί να ακούω James με καλή παραγωγή.
Σαν να ζω και εγω στο μυαλο του @apostolisza8. Συμφωνω 100%. Το χειροτερο για μενα δεν ειναι το τραγούδι (το οποιο το θεωρω προσωπικα μετριο) αλλα το γεγονος οτι δυσκολα θα τους ξαναδω λαιβ. Ή μαλλον αρνούμαι να τους δω με την μαγκουρα στο χερι.
Ολο αυτο σε συνδυασμο μου βγαζει το παρακατω:
Επιεικώς μετριο και αδιαφορο το 2ο single,με πιο hard n heavy προσεγγιση και αρκετα μελωδικο,δεν με επεισε για να το βαζω στο repeat.
χμ αν εξαιρέσουμε το λατέρνα που είναι λιγο νταιμοντχεντ αλλα οκει, μ αρέσει αυτό το πιο ροκ εν ρολ και άκοπα οργανικό, που βγάζουν, έστω αν τα κομμάτια δε νιώθω να βγάζουν αυτόματα την κλασικίλα που έβγαζε λχ το μπλάκ αλμπουμ. στα προηγούμενα αλμπουμ νιώθω οτι με το στανιό θέλανε να είναι σκληροί- σκληρότεροι απο οτι τους βγαίνει, εδώ νομίζω οτι ακούγονται πιο φυσικοί, αν και προσπαθούν πάλι να ακούγονται πιο εφήβοι απο τη μπουμερο κατάσταση τους. αμα δεν τα σφάζουν ζωντανά … α και λιγο χιτ δε λαίτς, κάτι μου έβγαλε, εσάνς… αλλά πολύ λίγο.
Νομίζω είσαι αρκετά άδικος με το Hardwired, είναι σπουδαίος δίσκος, δε θα τον έλεγα με τίποτα ξεχειλωμένο, και έχει σίγουρα κλασσικές στιγμές μέσα για τα live τους (moth-hardwired-halo-spit-dream ακούγονται φοβερά ζωντανά)
Ξεχειλωμένο με την έννοια ότι είχε περισσότερα κομμάτια από όσα θα έπρεπε, γιατί κατά τα άλλα αν είχε το πρώτo cd και το Spit θα μιλάγαμε για 10άρι
Εμένα μου αρέσουν αυτές οι ροκιες γενικότερα οπότε είμαι οκ .
Αλλά μέχρι εκεί, δεν τρελάθηκα με κανένα από τα δύο
Επίσης σε σχέση με lux, εδώ εκτιμώ την μοντέρνα προσέγγιση στον ήχο και το παίξιμο. Στο άλλο έπαιζαν “παλιακα” με μοντέρνα παραγωγή. Εδώ ταιριάζει στ αυτιά μου
10ρι χωρίς ManUnkind?
no no no
ας ήταν στο bonus cd
Ε κοίτα, προφανώς κάθε άτομο το εκτιμάει και το “κρίνει” διαφορετικά. Οπότε δεν θεωρώ πως το αδικώ, είναι απλά η άποψή μου από τη δική μου σκοπιά.
Για μένα αν το μάζευαν στα 7-8 κομμάτια, προς την κατεύθυνση που αναφέρει ο @shadowking69, θα ήταν ένας πολύ ποιοτικός δίσκος, όχι κάτι κορυφαίο, αλλά μια πολύ ικανοποιητική, και ανά στιγμές εντυπωσιακή, επιστροφή. Τώρα είναι απλά είναι ένα άλμπουμ που με κουράζει πολύ παρά τις αναλαμπές του, που στο σύνολό του το θεωρώ πολύ μέτριο, αλλά ευχαριστο. Αλλά το θέμα δεν είναι τι θεωρώ εγώ για το δίσκο.
Καλύτερα να βλέπω το video clip στο mute
Με Manunkind και Spit θα ήταν μπετό.
30+ χρόνια, τα ίδια και τα ίδια
μα τα λέμε αλλά οκ ποιος να τους πει τι;