Κυκλοφόρησε και το νέο Then Comes Silence, για να δούμε, σταθερά καλοί στο ύφος τους.
Φοβερό συγκρότημα…!!!
Goth Rock, Post Punk, Experimental, Ambient από Αθήνα. Σε βινυλιο μέσα στο '23.
3 Likes
︎ Nostalgia Like Cancer | Murderbait (bandcamp.com)Τσεκάρετε, το είχα ποσταρει και στις νέες κυκλοφορίες 2022
2 Likes
1 Like
Έχουμε και νέο άλμπουμ από Svart Katt ε!
14 χιτς δηλαδή…
2 Likes
Για πάμε ρε μπαντάρα.
4 Likes
Το mini LP ήταν πολύυυ καλό.
Ήρθε η ώρα για το ντεμπούτο. Από τις πλέον πολυαναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς.
We may have only dreamed that Tears for Fears might have been going to see GBH at the weekend or that Annie Lennox spent her evening sewing Crass patches to her Wrangler Blue Bell jacket, but Home Front have rang the dinner triangle for us all to feast.
3 Likes
Μλκα αυτοι ειναι καλοι!
2 Likes
Αν η χροιά στα φωνητικά δεν μου θύμιζε αυτούς που θυμίζει θα είχα ανάψει καπνογόνο, αυτό με κρατάει. Σε κάθε περίπτωση, τρελό replay value!
1 Like
Επειδή το σηκώνει και ο καιρός, ας αφήσω εδώ δύο νέα άλμπουμ από δύο πολύ σημαντικά σχήματα του underground που βγήκαν σήμερα:
H, ίσως καλύτερη anarcho/post-punk μπάντα του σήμερα, οι Ιταλοί A Culture Of Killing έβγαλαν το τρίτο τους άλμπουμ, και με μια γρήγορη ακρόαση, The Mob, Zounds, Crisis, The Cure κλπ όλα μέσα και πολλά περισσότερα, κοινώς σαν να το διευρύνουν, αλλά θα δείξει με τις ακροάσεις:
Οι The Drin, από τις μπάντες που καθορίζουν τη φάση στην αμερικανική σκηνή σε αυτό το επίπεδο, φαίνεται πως κάθε χρόνο θα κυκλοφορούν κάτι αξιόλογο για να κολλαμε περισσότερο με την πάρτη τους. Πιο σκοτεινό, πιο weird, γενναία πιο kraut (λογικό):
Αυτά είναι.
3 Likes
part 2:
5 Likes
καταχρηστικά το βάζω εδώ καθώς μπορεί να ξεκίνησαν ως πιο σκοτεινό darkwave post punk αλλά πλέον τους λες ντισκο συνθ.,Μέλη από μπάντες όπως Ηorror Vacui,sheer mag και η Chelsey 
από Crimson Scarlet στα φωνητικά.Δισκάρα!!
6 Likes
Κάπου πρέπει να είχα σπαμμάρει και το εξαιρετικό άλμπουμ των πρώτων το 2019, σε κάθε περίπτωση εδώ δύο λόγια, για τους δεύτερους τα λόγια περιττά, αλλά κοίτα να δεις τι βγήκε σήμερα:
2 Likes
2 Likes
Η μπαντάρα επέστρεψε.
7 Likes
Τα είχε γράψει ο Αποστόλης παραπάνω, αλλά τον βρήκα υπέρ του δέοντος φειδωλό στις περιγραφές του!
Παιδιά, εγώ το άκουσα πολύ καθυστερημένα αυτό (και δεν είμαι και Ο φανατικός οπαδός των Cold I ή του post-punk γενικότερα, παρ’ όλο που θεωρώ το ντεμπούτο τους κλασικότατο και πολύ ποιοτικό δείγμα αυτού του ήχου), αλλά παίζει για εμένα να είναι και ο δίσκος της χρονιάς (πρέπει να ξανακούσω το DHG για ν’ αποφασίσω). Έχω μείνει ΜΑΛΑΚΑΣ με την ποιότητα κυρίως των refrain τους και των πιο «τολμηρών» φωνητικών γραμμών -κι αυτή νομίζω είναι η ειδοποιός διαφορά με το προηγούμενο.
Ο “Κακός άνεμος”, νομίζω, δεν ξέφευγε καθόλου από τους «κανόνες» ενός υποδειγματικού post-punk/gothic δίσκου. Βασικά όλα ήταν εκεί που πρέπει: ο ήχος και οι ρυθμοί των drums, οι μπασογραμμές, τα μπάσα φωνητικά, η ατμόσφαιρα κλπ.
Οι “Μέρες νεκρές” μού βγάζουν σ’ επίπεδο μελωδιών μία ένταση, όχι μία ψύχρα. Μιλάω (κατά σειρά κορύφωσης) για τα refrain από το ομώνυμο, το “Ναυάγιο”, τις “Μάγισσες” που έχουν αυτά τα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ αδιόρατα backing vocals που προσθέτουν «βάθος», το “Μακρυά” που, κατά τη γνώμη μου, αποτελεί την πιο συγκλονιστική στιγμή του album, και, τέλος, το κλείσιμο του “Η θλίψη της γης”. Τηρουμένων των αναλογιών, εκεί που ξεκινάει το «όλη η θλίψη της γηηης», θα μπορούσα να με φανταστώ (αν δε φοβόμουν ότι θα γινόμουν ρεζίλι) στο επόμενο live τους να σκαρφαλώσω πάνω στις πλάτες κάποιου και να ανοίξω τα χέρια μου διάπλατα ανοιχτά, σαν εκείνους τους καμένους τυπάδες στο live των Fields of the Nephilim του ’80 όταν παίζουν το “Last exit for the lost” (οι ChrisP και Lupin θα με νιώσουν). Κοινώς, τέτοιου είδους φωνητικές γραμμές (που, by the way, δεν κρύβουν τους περιορισμούς τους στο εύρους τους, αλλά αυτό δε λειτουργεία αρνητικά) σε φτάνουν σ’ ένα σημείο λύτρωσης, σ’ ένα σημείο γηπεδικού sing-along που συνήθως το post-punk δε στο προσφέρει. Ακόμα και metal τύπου “Draconian times” θα έλεγα ότι ακούω εκεί.
Δυσκολεύομαι να το λέω για δίσκο τόσο γρήγορα, αλλά ναι, το ψήφιζα ήδη από τώρα και με τα δύο χέρια στο παιχνίδι του anhydriis όταν έρθει το 2023.
Υ.Γ. Μόνο τα “Επωδή” και “Dear John” ξεφεύγουν από αυτό το πιο επικό στυλ και, όχι τυχαία, αποτελούν τις λιγότερο αγαπημένες μου στιγμές του album.
11 Likes
the neph tower… αναβιωσε και στα δύο λαηβ του μεγάλου στην Αθήνα… off-topic but i couldnt help it
I wasn’t part of the tower but of course τα ξέρω τα παιδιά
θα τους “δείτε” και σε πολλά λαηβ της περιόδου 2008-2016 και έξω
we kept the blue water fantasy alive for some time
κάπου έχω και “καουμπόηκη” φωτο-κειμήλιο
on topic:
ωραίοι οι cold i
χαίρομαι που βλέπω και τον Mad Sad πιο πάνω
twin tribes και nuovo testamento ό,τι καλύτερο στα σινάφια these days i guess
ναι οι nuovo είναι πλέον… italo noire? slay!
3 Likes
Wow, δεν ήξερα ότι ήταν “παράδοση” των συναυλιών των Nephilim αυτό. Ψήνομαι να το κάνω, αλλά θα με λένε μουρλό μετά.
Επίσης:
Pics or it didn’t happen.
1 Like