Oh yes by the time the famous 1990 live came out, it was already a “thing” of the first-wavers.
Ξεκίνησε από τους πρώτους καπελάκηδες (Sisters).
Το εγχώριο Neph-crew το επανέφερε για μία εποχή… it was fabulous.
Εγω δεν συμμετείχα γιατί είμαι always kinda off-tilt και στα δύο λαηβ των Nephs ήμουν μεθυσμένος πριν αρχίσει το λαηβ.
Θυμάμαι Opened Paradise να κλείνουν σετ με Τάκη Μερέκο και “When Tears Have Eyes” (Ding An Sich) σε τρομπονοβεντουζοfemdomorgy διασκευή.
Και μετά ο Μεγάλος να σερβίρει Wail of Sumer / And there will your heart be also (no comment).
Θα την ξετρυπώσω την φώτο στο παλιο λαπτοπ, amidst the smoke and shadows!
Η καλύτερη post-punk που δεν ξέρετε ( ; ) επιστρέφει μετά από 5 χρόνια, στις 01-03:
Μιλάμε για μπαντάρα, ακούστε οπωσδήποτε το προηγούμενο του 2019.
Τους Νορβηγούς Heave Blood & Die θα μπορούσα να τους βάλω και σε άλλες κατηγορίες (Noise, Shoegaze, Indie και Psychedelic), νομίζω όμως πως η βάση τους είναι το Post-Punk.
Μέσα σε όλο τον “αχταρμά” ήχων, καταφέρνουν και γράφουν πιασάρικα τραγούδια. Στα συν και η κατάλληλη μουντή παραγωγή.
Γενικότερα υπάρχει μεγάλο χαιπ γύρω από το όνομα τους στην Νορβηγία.
Κυκλοφορεί σε 2 μέρες, αν και υπάρχει ήδη ολόκληρο μέσω CVLT Nation.
Ξέχασα να αναφέρω τα πολλά Synth-ια
Αν σας έλειψαν τα riffs με αρπίσματα, και οι Tribulation, εδώ είστε
Όπως τα λες!
Και εγώ που περνάω καλά με αυτό το άλμπουμ παντως, στα post-punk θα τους εβαζα.
Είναι label χρυσάφι η Fysisk Format, θα πω εδώ, αξίζει να την παρακολουθείς και έρχονται ενδιαφέροντα πραγματάκια το επόμενο διάστημα.
Νέο Tango Mangalore σήμερα ε.
Σε μερικές μέρες έρχεται και αυτός ο δίσκος.
Τα The Cure αυτοκολλητάκια στις “μπλούζες” τους είναι διάσπαρτα και διψασμένα.
Recorded and processed in a completely analogue way, the new album of Threads (Athens, GR) under the title VIOLENCE available in a few weeks (audio cassette format) by OldMedievalRecordings (OMR #002).*
A dystopian and apocalyptic synth-cinematic underground dancefloor journey through the dark corridors of modern medieval times, about the dead ends of the mind and the self-destruction of the soul.
Forever Underground
Πω-πω, είδα το logo σου και κάτι έπαθα. Θα υπάρξει ποτέ άλλη Βαλεριάνα ή τέλος;
Να είσαι καλά αδερφέ. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν σταματήσαμε, ας πούμε ότι μπήκε στον πάγο για κάποια χρόνια. Θα δούμε όμως. Όρεξη και μεράκι να υπάρχει και θα κουμαντάρουμε το λίγο χρόνο που μας έχει απομείνει.
Οι λατρεμένοι βλαμμένοι The Drin έβγαλαν νέο δίσκο και φέτος.
Όλα καλά, συνεχίζουν τα δικά τους περίεργα οι Αμερικανοί, weird, kraut, egg punk, post-punk αλά The Fall, όλα πόπα, και όπως προχωράνε οι ακροάσεις σκάει αυτό:
Οοοκ.
Αδέλφια, χρειάζομαι τις γνώσεις σας, μια που εγώ είμαι οριακά άσχετος με τα παρακάτω είδη.
Δεν ξέρω τι ακούω, είναι darkwave, synthwave, post-punk, electro gothic; Δεν έχω ιδέα. Ξέρω ότι όμως ότι μου ακουγεται εξαιρετικά συμπαγές, ώριμο, πιασάρικο, ψαρωτικό.
Ας αποφανθουν οι ειδικοί, εγώ το έχω ακούσει 3 φορές σήμερα. Και που να βραδιάσει.
Μετά το “Tear It up”, έφτασε το δεύτερο single και γεμίζει το δωμάτιο ήχους.
Υ.Γ. Το πόσο θα έδενε σε αυτό μία guest εμφάνιση από τον Kvohst, δε λέγεται…
Λοιπόν, τούτοι οι Urge, είναι γάλλοι παίζουν ένα coldwave/post-punk και έχουν στις τάξεις τους μέλη από Plebeian Grandstand / BRUIT≤ / M83 μεταξύ άλλων. Εδώ έπρεπε να σταματήσω κανονικά αλλά ναι.
Ντεμπούτο τον Νοέμβριο, εξαιρετικό είναι να ξέρετε, πάρτε και σινγκλακια:
για να μεινω σε αυτα τα ποστπανκς, περναω τελεια με το νεο δισκο των Desperate Journalist:
και άλλη μια σινγκλαρα από Actors, που επιστρέφουν και Αθήνα 1η Φλεβάρη:
bonus, νέο EP από Tube Alloys που κυκλοφόρησαν πέρσυ για μένα ένα πολύ καλό ντεμπούτο με το “Magnetic Point” (click for review if you care):
Εντελώς καταχρηστικά βάζω εδώ τη συγκεκριμένη κυκλοφορία, στην οποία ο Filip Dupont αφήνει κατά μέρος τα extreme metal projects του (από τα οποία δεν έχει τύχει ποτέ να ακούσω κάτι) και καβαλάει dark και synth κύματα, παίρνοντας στην electro βάρκα του τον Inmesher των ROPE SECT για τα φωνητικά.
H τίγκα mellow ταξιδιάρικη διάθεση, που χωροχρονικά μάλλον θα μας πέταγε χαράματα σε κάνα σκοτεινό υπόγειο των 80ς να λικνιζόμαστε μελαγχολικά παρέα με συναφείς μαυροντυμένες ψυχές, είναι ιδανική για την εποχή αρκεί να βοηθήσει λίγο και ο γαμώκαιρος και πέσει η θερμοκρασία κατά 5-6-10 βαθμούς…
Ε, όχι.
Πως πέρασαν τα χρόνια.