Ε όχι και όλα. 
Ωραίος! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιο τρόπο να ενημερώνομαι για τέτοιες επετείους. Αλλά προφανώς θυμάμαι ότι κυκλοφόρησε φθινόπωρο του 1995.
(Τελικά οι περισσότεροι δίσκοι των Maiden κυκλοφόρησαν Σεπτέμβριο-Οκτώβριο, έχουμε τρελαθεί στις επετείους αυτό τον καιρό!)
Όπως γράφω παραπάνω, το πρώτο που άκουσα “στην ώρα του” ήταν το No Prayer for the Dying, αλλά το X-Factor και το Brave New World είναι οι δύο δίσκοι Maiden που έζησα πιο έντονα την αναμονή και τις αντιδράσεις όταν κυκλοφόρησαν. Το πρώτο γιατί βρισκόμουν στις πρώτες βδομάδες της φοιτητικής μου ζωής, οπότε όλα ήταν έντονα, αλλά και προφανώς γιατί υπήρξε μεγάλη πόλωση στις τάξεις των οπαδών - και των συντακτών του Metal Hammer, αλλά και των αναγνωστών. Το δεύτερο γιατί όλοι περιμέναμε σαν τρελοί το reunion, θυμάμαι που ψάχναμε στο internet της εποχής για εκείνη τη φωτογραφία με τους 6 πλέον Maiden να κρατάνε από ένα μπουκάλι μπύρα 
. Με ένα φίλο μου είχαμε προσπαθήσει να κάνουμε crop-out τον Gers τότε με το Photoshop, τι γέλιο! Τώρα το έχω μετανιώσει και αγαπάω τον Janick - ακούς @ignatios89;
Πάμε στη δισκάρα λοιπόν…
Ο πιο σκοτεινός, εγώ θα έλεγα και συναισθηματικός, δίσκος των Iron Maiden που αντανακλά τη διάθεση του Steve Harris εκείνη την εποχή, λίγο πριν τα 40 του. Ο Dickinson έχει φύγει και ψάχνει να βρει τον εαυτό του - ευτυχώς τον βρήκε το 1997 με το “Accident of Birth”.
Ο Blaze Bayley θεωρείτο “φέρελπις” τραγουδιστής στη Βρετανία εκείνη την εποχή με τους Wolfsbane, αλλά σίγουρα δεν είχε το εύρος και την persona του προκατόχου του. Πολλά ακούστηκαν για άλλους τραγουδιστές με αντικειμενικά μεγαλύτερο εύρος φωνής, από τον Edu Falaschi και τον Andre Matos, μέχρι τον Doogie White, δε θυμάμαι αν έπαιξε πάλι η φήμη για τον Kiske. Νομίζω ότι τα περισσότερα δεν ίσχυαν έτσι κι αλλιώς, αλλά η ατάκα “πήραν τον Bayley γιατί είναι Άγγλος, παρόλο που δεν έχει φωνή” ακούστηκε αρκετά, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Εγώ θεωρώ ακόμα και τώρα ότι η φωνή του Blaze ταίριαξε σε αυτό που ήθελε ο Steve τότε, αν και το “Sign of the Cross” - το καλύτερο κομμάτι των Maiden post-1988 μαζί ίσως με το “Afraid to shoot strangers” - έχει απογειωθεί στα live από τον Dickinson. Από την άλλη, το “Blood on the world’s hands” ή το “The aftermath” ή το “Look for the truth” δεν πιστεύω ότι θα ταίριαζαν περισσότερο στον Dickinson.
Άλλο πεδίο κριτικής ήταν η παραγωγή. Πολλοί είπαν ότι η ρυθμική κιθάρα είναι θαμμένη, ότι το άλμπουμ έχει μιάμιση κιθάρα. Ειλικρινά το προτιμώ από τις 3. Και τέλος, οι ακουστικές εισαγωγές που συνεχίστηκαν και στα επόμενα άλμπουμς αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Χαρακτηριστική ήταν η κριτική του Πούσιου σε αυτό το δισέλιδο που αναφέρει ο @Ian_Metalhead, που έβαλε 6 κι έγραψε μόνο: “Άντε και unplugged παιδιά”. Τόση απαξίωση από έναν σχετικά άμπαλο συντάκτη.
Για τις εισαγωγές, όπως και για τα o-o-o, έχω κι εγώ να πω ότι πλέον έχουν κουράσει. Αλλά ακόμα κι αυτές ήταν απολύτως μέσα στο κλίμα του X-Factor. Τέλος, οφείλουμε να παραδεχτούμε τη συνθετική συνεισφορά του Janick Gers, με εξαίρεση το “The unbeliever” που για μένα κατεβάζει το άλμπουμ από το 10 στο 9. Ο Dave Murray από την άλλη θα ήταν σε διακοπές στη Χαβάη εκείνο τον καιρό, αλλά και πάλι τα καλύτερα solos του δίσκου είναι δικά του - αυτό ήταν σχετικά εύκολο δεδομένου ότι τα solos δεν είναι το δυνατό σημείο του Gers.
Edit: ειδικά για το “Lord of the Flies” και το “The edge of darkness” βγάζω το καπέλο στον Gers, από τα καλύτερα του δίσκου.
8 Likes
Ποιον “εκείνον τον καιρό”, αυτός είναι χειρότερος από τον Hammett!
3 Likes
Χαχαχα, σοβαρά ήθελα να γράψω ότι “θα έκαναν surf μαζί με τον Hammett και θα έχασαν την κασέτα με τα riffs τους” - γιατί τότε δεν υπήρχε iPhone, αλλά σκέφτηκα ότι ο Kirk ήταν νέος και πιο εργατικός τότε!
Καλός είναι ο Blaze για κανένα γκρηκ τουρ σε μπαράκια και στο 8μπολ, καλά που είπε ο θεός το Sign Of The Cross και είδαμε πώς πρέπει να τραγουδιέται, ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον αν αλλάξουν σετλιστ (Λ Ο Λ) να πει και το Fortunes Of War
1 Like
Τι κοματάρα ρε φίλε ναι
1 Like
Από τους δίσκους τους που δεν έχουν fillers…
Περί NPftD: Άνισο album. Λανθασμένη επιλογή, από μεριάς Harris, το “πισωγύρισμα” στον ήχο, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο Adrian είχε δίκιο ότι θα έπρεπε να συνεχίσουν στο ύφος των προηγούμενων δύο albums. Λατρεύω “Public Enema Number One”. Όπως είπα και παραπάνω, αρχίζουν τα, δύσκολα και περίεργα για την μπάντα, '90s. Έχει μόλις κλείσει ο κύκλος της σπουδαιότερής τους περιόδου.
Περί X-Factor εν προκειμένω & Bayley περιόδου εν γένει: BLAZE BAYLEY Αθήνα 7 / 12 / 2019
Τσεκάρετε επίσης και το παρακάτω video. Pause στο 00:45. Υπήρχε πολλή οργή από την μπάντα για τον Bruce ακόμα τότε, αλλά η αλήθεια είναι ότι την επόμενη τετραετία (μέχρι και το reunion δηλαδή) ο κοντός τους “έσβησε από τον χάρτη”.
Περί '99: Live - εμπειρία ζωής. Ήμουν περίπου 3η σειρά από το κάγκελο, από τη μεριά του Gers. Πολύ συχνά ξαναζώ όλη τη συναυλία στο μυαλό μου. Απόλυτα highlights: “Killers”, “Phantom of the Opera” και “Powerslave”. Τι κρίμα και άδικο που δεν προλάβαμε το “Stranger in a Strange Land”. Νομίζω ότι το έπαιξαν σε κάποιες πρώτες στάσεις, αλλά μετά το θάνατο του πατέρα του Adrian (που επήλθε κατά τη διάρκεια της περιοδείας), το έβγαλαν από το setlist, γιατί, αν δεν κάνω λάθος, δεν μπορούσε να διαχειριστεί συναισθηματικά/ψυχολογικά το να παίζει τον συγκεκριμένο “ύμνο”.
4 Likes
Ωραίο το video! Εντάξει, το αστείο του Nicko δε σημαίνει οπωσδήποτε οργή για τον Dickinson, μάλλον σαν κλασική αγγλική ειρωνεία μου φάνηκε.
Επίσης, είδα 4 μέλη να μιλάνε, οπότε κάποιος έλειπε από το πάρτυ… @pantelis79 οι υποθέσεις μας για διακοπές στη Χαβάη μάλλον στέκουν τελικά!
1 Like
Πολύ ωραίο το εξφακτορ. Διαφορετικά τραγούδια και ήχος για τους Μεηντεν, και ωραία ατμόσφαιρα. Στα 5 αγαπημένα μου Μεηντεν άνετα. Το προτιμώ εύκολα από όλα τα reunion.
Το εξώφυλλο μια χαρά. Ούτε καν στα 5 χειρότερα εξωφυλλα Μεηντεν.
2 Likes
Δισκαρα μεγαλη το XFactor
1 Like
Για την ακρίβεια, το σύνολο των δίσκων των Maiden (με μια εξαίρεση) έχουν κυκλοφορήσει στο διάστημα δύο τριμήνων του έτους, και συγκεκριμένα οκτώ από αυτούς μεταξύ Αυγούστου και Οκτωβρίου και επτά από Μάρτιο μέχρι Μάιο! Αναλυτικότερα:
Αύγουστο κυκλοφόρησαν τα FF και AMOLAD
Τον Σεπτέμβριο έχουμε τέσσερις, “Powerslave”, “Book Of Souls”, “Dance of Death” και “Somewhere…”
Τέλος τον Οκτώβριο, τα NPFTD και “X Factor”
Στο άλλο τρίμηνο έχουμε:
Τον Μάρτιο, τα “…Beast” και “Virtual XI” (από τα ψηλά στα χαμηλά λέγεται αυτό!)
Απρίλιο βγήκαν το ντεμπούτο και το “7th Son…” (μικρό το δείγμα αλλά… αλάνθαστος ο Απρίλης!)
Ενώ τον Μάιο τα “Fear of…”, “Piece of Mind” και “Brave New World”
Φαντάζομαι θα υπάρχει κάποια λογική που υπαγορεύει αυτόν τον σχεδόν απαράβατο κανόνα, από τον οποίο μόνο το Killers ξεφεύγει αφού κυκλοφόρησε Φεβρουάριο - εκεί βέβαια το υλικό ήταν, ως επί το πλείστον, ήδη έτοιμο.
Οι συνήθειες των αγοραστών είναι σίγουρα ένα δεδομένο, ο προγραμματισμός των περιοδειών σε Βόρειο και Νότιο ημισφαίριο είναι ένα άλλο.
Συνεπώς σε κανα χρόνο να αναμένουμε το νέο album, αλλιώς από Μάρτη του 2021 και μετά! (καλό να είναι και όποτε έρθει!)
4 Likes
Κι αυτό λέγεται Μαύρος Οκτώβρης
3 Likes
Check to solo tou Smith xtes sto Rock in Rio sto Wickerman!
1 Like
Για να μην γκρινιάζω μόνο…
Θρίαμβος για την μπάντα χτες…χαλάλι το ξενύχτι.Αν και με πίτσες και μπύρες μια χαρά περάσαμε.Γαμώ και το υπόλοιπο φεστιβάλ.
2 Likes
7 Likes
Διακόπτω την θέαση του βίντεο για να θριαμβολογήσω: Maiden ρε ***, για άλλη μια φορά headliners στο Rock In Rio, για άλλη μια φορά μια απόλαυση, με ή χωρίς ξενύχτι, κι ας έχει πλέον ευδιάκριτο προγούλι ο Murray (σημείωση προς τον εαυτό μου: να μη ξεχάσω να προσέξω τα solos και ειδικά αυτά του Smith!)
3 Likes
Ο Murray φίλτατε ο Murray
1 Like