Δεν είπα κάτι διαφορετικό. Συμφωνώ απόλυτα περί Harris (τα εχω πει κ σε πιο πάνω post μου για την εμμονή στο όραμα που εχει κτλ) Επίσης δεν είπα οτι η “λαθος” παραγωγή είναι και κακή παραγωγή. Το ειπα κ πριν ότι γουστάρω που ακούγεται έτσι το μπάσο. Φιλος μου που ακουει τζαζ οταν άκουσε το to tame a land ειχε γουρλωσει τα ματια του κ γυρνάει κ μου λεει…γτ ειναι έτσι ο ήχος με τον μπάσο(??εννοούσε που σκεπαζε τις κιθαρες)Αντε να του πεις τώρα οτι ετσι τον θελει ο Harris.
2 Likes
Καλά ντάξει, αν ακολουθούσαν όλοι τους ίδιους κανόνες στην μουσική, θα είχαμε ακούσει την μισή και βγάλε μουσική που έχουμε ακούσει.
3 Likes
Το θέμα με το μπάσο του Harris και τις παραγωγές τους είναι πολυποίκιλο. Δεν είναι θέμα λάθους ή σωστού. Δεν είναι π.χ Jason φάση σε Justice όπου “κάτι” πήγε στραβά. Είναι θέμα trademark και θέμα προσδιορισμού του ήχου των Maiden. Ο εκάστοτε παραγωγός δηλαδή (Birch, Shirley, Green) παίρνει λοιπόν σαν δεδομένο πως ο Harris στην μίξη θα είναι στον Θεό και ψάχνει για τα υπόλοιπα. Ε, τα υπόλοιπα στα άλμπουμ του Shirley είναι σκατά!
1 Like
Στο And Justice δεν πήγε κάτι στραβά. Επιλογή των Metallica ήταν να θάψουν τον Newsted και να ακούγεται μπροστά ο Hetfield και ο Ulrich.
Όπως επιλογή των Maiden είναι το να είναι μπροστά ο Harris και αυτό είναι δικό τους trademark. Άλλες φορές ταιριάζει πλήρως (βλ. Piece of Mind) άλλοτε όχι τόσο (βλ. DOD).
Όπως και για μένα ο Mcbrain έχει τέλειο ήχο τόσο live οσο και στο studio. Καμία σχέση με το βαρετό σφυροκόπημα που έχουν οι περισσότεροι, ειδικά στις συναυλίες το οποίο υπερκαλύπτει και καπελώνει όλη τη μουσική.
Το είχε πει νομίζω και σε μια παλιότερη συνέντευξή του, ότι θέλει καλό ήχο… όχι απλά δυνατό.
Το θέμα της καλής παραγωγής είναι σχετικό. Φαντάσου να είχε πετσοκόψει ένας Bob Rock το Tame a Land και το Alexander the Great στο μισό. Να μου λείπει.
Ενα μέτριο κομμάτια από το FF, όσο και να το κόψει κάποιος… δεν σώζεται.
7 Likes
Γιατι να τα πετσοκοβε ρε; Λες και πετσοκοψε το Bleeding Me η’ το Fixxxer 
.
3 Likes
Συμφωνώ γι’αυτό έβαλα το κάτι σε εισαγωγικά. Αυτό που εννοούσα και ίσως δεν έγινα αντιληπτός είναι πως το θέμα μπάσου στους Maiden είναι μια συνήθης κατάσταση για το πόσο μπροστά είναι ή για το πως θα ακούγεται ενώ στο Justice έγινε κάτι συγκεκριμένο, μία φορά σε ΈΝΑΝ δίσκο. Δεν καθορίζει τον ήχο τους δηλαδή.
2 Likes
Τα πραγματα ειναι απλα. Το μπασο ειναι μπροστα γιατι, ειδικα στο piece, γαμει.
Τι λέτε για το μπάσο των Maiden ρε μην ξαμολήσω των μονομειντενά από μέσα μου;;;
Πάτε ακούστε το Sea of Madness και αφήστε το μπασάκι να χαϊδέψει την κλειτοριδούλα σας (είτε έχετε, είτε όχι, εγώ όταν το ακούω νιώθω ότι έχω πάντως).
6 Likes
οχι ρε συ … αφού το μπάσο είναι πολύ μπροστά… και ο Mcbrain κουλός 
1 Like
95% στο Maiden.Έχασα 1 από no prayer, 2 από x factor, 3 από virtual μαλακία, και 2 από το dance of fillers.
φέρτε μου και το metallica να σκίσω τον quintom 
α παρεμπιπτόντως η παραγωγή στο brave είναι άθλια, αφού ο Shirley δεν ήξερε να αναδείξει τις κιθάρες, και ο δίσκος είναι γενικότερα overrated λόγω του reunion και της θριαμβευτικής περιοδείας που ακολούθησε, με αποκορύφωμα το Rock In Rio.Δεν είναι τυχαίο ότι όσα κομμάτια του άλμπουμ έχουν παιχτεί ζωντανά, ακούγονται καλύτερα από τις studio εκτελέσεις τους.Για μένα μόνο AMOLAD και BOS έχουν καλές παραγωγές από τα reunion.X factor επίσης έχει άποψη.Virtual και No prayer ούτε λόγος, fear of the dark είναι καλή,και για πιο πριν δε μιλάμε φυσικά.Άντε να πεις για το πρώτο όπου παρά την γκρίνια του Harris, ο τραχύς ήχος μάλλον ταιριάζει με το υλικό.
1 Like
Σήμερα συμπληρώνει τα 20 έτη το Brave New World!
Ένα οπωσδήποτε δυναμικό μπάσιμο στη νέα δεκαετία/αιώνα/χιλιετία (!) που αγαπήθηκε από τους οπαδούς, βοηθούντος βέβαια και του γεγονότος ότι σήμανε την πολυπόθητη επιστροφή των Dickinson και Smith. Πάντως, αρκετά από τα κομμάτια που περιέχει συμπεριλαμβάνονται πλέον στις λίστες με τα “κλασικά αγαπημένα” των Maiden.
Έκτοτε πλανώνται διάφορα ερωτήματα όπως το πόσο ειλικρινής ήταν η επαναπροσέγγιση των δύο μερών, αν είναι αυτό το καλύτερο reunion album, το βασικό ερώτημα όμως είναι άλλο…
…πότε στο καλό πέρασαν είκοσι ολόκληρα χρόνια;
14 Likes
Αυτό ξαναπές το. Σαν χθες μού φαίνεται που αγόρασα το album από το κέντρο κι έτρεξα “μαλλιοκούβαρα” σπίτι για να το ακούσω.
Μάλλον αμφότεροι είχαν καταλάβει ότι θα είναι win-win situation. Το reunion και η προσέγγιση των δύο μερών πιστώνονται στον Rod. Ο κοντός σίγουρα πέτυχε μία νίκη εγωισμού επί του chief (ο οποίος δεν φημίζεται και για τη διαλλακτικότητά του), αλλά και ο chief είδε το “παιδί” του να “αναγεννάται” και να μεγαλουργεί ξανά. Αυτά που πέτυχαν ως brand (όχι μουσικά) οι Maiden την τελευταία εικοσαετία, απλά, δεν υπάρχουν.
Για εμένα είναι. 2 fillers και από εκεί και πέρα 8 κλασσικές κομματάρες. O Gers συνεχίζει να “σκίζει” συνθετικά, ο Murray γράφει πολύ καλά (έστω με κάποια “δανεικά”), προσφέρουν και οι “επαναπατρισθέντες”, η φωνή είναι εκεί, οι κιθάρες το ίδιο, ο “Αρχηγός” παρών.
Δεν μας αρέσει το εξώφυλλο με “υποψία” Eddie, οι κομμένες “ουρές” στα “Ν”, ο χρυσός τίτλος.
Η παραγωγή comme ci comme ça.
Bonus: Επανάληψη μίας ιστοριούλας προακρόασης του album (βλ. τέλος του post)…
2 Likes
Το αγαπημένο μου reunion album 
Up the Irons
4 Likes
Μια χαρά μας αρέσει, καλύτερο από σχεδόν όλα τα επόμενα, ίσως να το έβαζα ισάξιο με το Book Of Souls, που παρότι πολύ απλό για Maiden, έχει τον καλύτερο Eddie εδώ και πολλά χρόνια.
Κατά τα άλλα και για μένα ο αγαπημένος reunion δίσκος, φυσικά με τα fillers του κι αυτός αλλά και κομματάρες όπως τα Ghost Of The Navigator, Nomad, Dream Of Mirrors κτλ.
4 Likes
οκ, θυμαμαι οτι ειχαμε κανει ουρα εξω απο το Ροκ Σιτυ για να το αγορασουμε (και χωρις κορονοϊο)…Αλλες εποχες.
6 Likes
Τι να λεμε τωρα με τη διπλη επιστροφη Smith - Dickinson κσι να σου σκαει αυτη η δισκαρα διαμανταρος
Πολλαπλα εγκεφαλικα!
@evanthia που ησουν και σε προλαβε ο @Ian_Metalhead ? 
6 Likes
Στο τοπ 3 μου αγαπημένων δίσκων Μεηντεν για συναισθηματικούς λόγους , όχι ότι τον πρόλαβα , αλλά είναι από τις πρώτες επαφές μου με την μπάντα
Μαζί με powerslave τα αγαπημένα μου εξώφυλλα και μεγάλη ευτυχία που έφτιαξαν ένα μπλουζάκι για την Book of Souls tour που ήταν θεματικά οι 2 όψεις του από αυτά τα 2 αλμπουμ
Συμφωνώ λίγο για την παραγωγή , αλλά οι μελωδίες σε κάποια τραγούδια είναι τόσο ταξιδιάρικες , δεν ξέρω μου φτιάχνουν τη διάθεση πολύ . Δεν έχω να πω κακή κουβέντα μόνο λατρεία
Και κρίμα που πλέον παίζουν μόνο wickerman & blood brothers ενώ έχει κι άλλα διαμάντια
I have sailed to many lands, now I make my final journey
8 Likes
Μεγάλες μέρες τότε. Τη μία μέρα είχε ανακοινωθεί το reunion των Maiden με Bruce και Adrian και την άλλη μέρα είχε ανακοινωθεί η συναυλία των Metallica στη Ριζούπολη. Φλεβάρης '99 ήταν νομίζω. Ακόμα θυμάμαι πώς μου είχε μεταφέρει ο καλός μου φίλος την είδηση του reunion των Maiden: “η μεταλλική κοινότητα γιορτάζει” μου είχε πει στο τηλ 
7 Likes
Περί εξωφύλλου συνέχεια (@shadowking69 & @rebel):
Ο τελευταίος “normal” Eddie ήταν αυτός στο “The X Factor”, πριν την επιστροφή του στο “The Book of Souls”.
Όταν λέω “normal” αναφέρομαι στο ότι ο Eddie που ξέρουμε κι αγαπάμε έχει σώμα, χέρια και το απειλητικό/βλοσυρό βλέμμα. Δεν είναι απλά μία φάτσα (έστω και αν ξεκίνησε έτσι στα “αρχαία” live της μπάντας) η οποία μάλιστα έχει υποστεί και πλαστικές επεμβάσεις. Δυστυχώς, οι κακοί (και αχρείαστοι) πειραματισμοί με τον Eddie άρχισαν με το “Fear of the Dark” και η ίδια (κακο)χειρουργημένη φιγούρα επανεμφανίστηκε στο “Virtual XI”. Στο “Brave New World” θα μπορούσαμε να είχαμε έναν πραγματικά μεγαλοπρεπή Eddie, με τις χερούκλες του και τα όλα του. Πάλι καλά που αντιστρέψανε τις πλαστικές επεμβάσεις (λόγω της επανεμφάνισης του Riggs).
Για “Dance of Death” και “The Final Frontier” δεν αξίζει καν να μιλήσω, στο δε “A Matter of Life and Death” ψάχναμε τον Eddie με το τουφέκι. Ωραίος στο “The Book of Souls”, αλλά πολύ λιτός ρε παιδί. Δώσε λίγη λεπτομέρεια στο λαό, να γίνει ο κακός χαμός.
Πολύ μείον και το “κόψιμο” της ουράς του “N” στη γραμματοσειρά του ονόματος του συγκροτήματος. Χάνεται η μισή ένταση.
Έχοντας αναφέρει τα παραπάνω, πάντα απορούσα γιατί η μπάντα πήγε σε άλλες λύσεις εκτός του Riggs. Επίσης, ο Riggs έχει κάποιο γενικό copyright δικαίωμα στη φιγούρα του Eddie;
1 Like
Τα έχει πει πολλές φορές ο Riggs σε συνεντεύξεις, google is your friend (ενδεικτικά: https://cyrusaman.com/2013/11/09/23/ και αν δε βαρεθώ θα ψάξω μια μεγαλύτερη που είχα διαβάσει παλιότερα στο FC), με λίγα λόγια η σχέση τους έφτασε στα άκρα από κακούς χειρισμούς και των δύο, τους έδειξε το προσχέδιο για το Fear Of The Dark
και όταν έφαγε άκυρο χώρισαν οι δρόμοι τους. Ο ίδιος λέει ότι ανακουφίστηκε γιατί έφτασε να του είναι βάρος και να μη χαίρεται πια να ζωγραφίζει αλλά μετανιώνει ότι δεν έκανε κάτι για τα copyright δικαιώματα
Δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα να έμενε αποκλειστικά ο Riggs, τo BNW μαρέσει πάρα πολύ, το DoD μου αρέσει πάρα πολύ (το αυθεντικό, όχι αυτό που πείραξε ο Κάπταιν), το AMoLaD μου αρέσει πάρα πολύ αν και ο Eddie φαίνεται λίγο κομπάρσος και το BoS μου αρέσει επίσης πάρα πολύ 
2 Likes