Στη 10άδα, συνοπτικά και ασυζητητί μπαίνει το [B]CIRCLE OF ANIMALS - Destroy the light[/B].
Είδα ότι έχει ποσταριστεί στο ροκιπίντια, θα γράψω καμιά ελεγεία εκεί όταν δεν θα βαριέμαι :roll:
ΤΙ ΠΟΥ ΠΩΣ ΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΔΙΑΡΡΕΥΣΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΣ ΜΙΛΑ!
Οι Cloudkicker έβγαλαν (πάλι) 2 άλμπουμ φέτος; Αυτό με τις παρενθέσεις και το Beacons;
είπα λίγα λόγια για κάποιους δίσκους που ξεχώρισα, ορίστε και η 20άδα μου so far.αναλυτικότατα για τον κάθε δίσκο θα μιλήσω στο τέλος της χρονιάς.
1.[B]Arcade Fire[/B] - The Suburbs
2.[B]Crippled Black Phoenix[/B] - I, Vigilante
3.[B]A Forest Of Stars[/B] - Opportunistic Thieves Of Sprng
4.[B]Kylesa[/B] - Spiral Shadow
5.[B]Deerhunter[/B] - Halcyon Digest
6.[B]Samsara Blues Experiment[/B] - Long Distance Trip
7.[B]Suma[/B] - Ashes
8.[B]Caribou[/B] - Swim
9.[B]Dax Riggs[/B] - Say Goodnight To The World
10.[B]Sabbath Assembly[/B] - Restored To One
11.[B]Rolo Tomassi[/B] - Cosmology
12.[B]Sufjan Stevens[/B] - The Age Of Adz
13.[B]Triptykon[/B] - Eparistera Daimones
14.[B]Lords Of Bukkake[/B] - Desorden Y Rencor
15.[B]Cathedral[/B] - The Guessing Game
16.[B]Kings Of Leon[/B] - Come Around Sundown
17.[B]Broken Social Scene[/B] - Forgiveness Rock Record
18.[B]Gonjasufi[/B] - A Sufi And A Killer
19.[B]Enforcer[/B] - Diamonds
20.[B]Trentemoller[/B] - Into The Great Wide Yonder
η πυροσβεστική θα’ναι σε ετοιμότητα.
ετοιμάζω μυθικό post για το μουσικό 2010.8)
Αυτό είναι απειλή ή προειδοποίηση;
ο καθείς ας το εκλάβει όπως θέλει.
Το Swim θα εννοείς μάλλον. Όπως και να 'χει, πρόκειται για φοβερό δίσκο.
Απλά. Στεγνά. Ασάλιωτα
[SPOILER]το gay post με ανασκόπηση και καλύτερα, κάποια άλλη στιγμή[/SPOILER]
δε μπορούσα αν δεν το έκανα το λάθος μου.#-o:p
ναι, το swim εννοώ.από τους καλύτερους electronica δίσκους των τελευταίων ετών, που ορίζουν το είδος στα πρώτα του βήματα στα 10’s.
…[SPOILER]:lol::lol::lol:[/SPOILER]
παντως γουσταρω τρελα horror και την αγωνια του να μην του ξεφυγει τπτ απο τις φετινες κυκλοφοριες8)…ειμαστε και κοντα στα μουσικα γουστα και δν προλαβαινω να ακουω τις προτασεις του!!!
κι άλλος σκουπιδιάρης.
Την κάτσαμε.
λεγε οτι θες,αγαπαμε indie!Αλλωστε απο τα “λημερια” σου ,ελεγχω ανελλιπως και τις sludgies που προτεινεις 
[B]+[/B]
Plan B - The Defamation of Strickland Banks I [/I]
The Black Angels - Phosphene Dream I[/I]
Bei Bei & Shawn Lee - Into the Wind [I](asian-fusion?/acid jazz) [/I]
Motorama - Alps I[/I]
The Corin Tucker Band - 1000 Years I[/I]
The Soft Pack - The Soft Pack I[/I]
Isobel Campbell & Mark Lanegan - Hawk I[/I]
Nas & Damian Marley - Distant Relatives [I](reggae/hip hop)[/I]
!!! - Strange Weather, Isn’t It [I](alternative dance)[/I]
Aeroplane - We Can?t Fly I[/I]
Deer hunter - Halcyon Digest [I](shoegaze/lo-fi/dream pop)[/I]
Crocodiles - Sleep Forever I[/I]
8)
Όπως θα’λεγε ο Μαύρος Θάνατος …
Αυτό είναι υπόσχεση …
… και απειλή!
On topic, ναι ρε γαμώτο, ξέχασα το Rolo Tomassi. Κάνει και κάτι καλό ο χόρρορ πού και πού :lol:
Πέρα λοιπόν από το άνωθεν μάθημα ιστορίας και μέτσαλ τραγουδοποιίας
[U]We proudly present you:[/U]
[B]Albums that rocked Deckard?s world (so far) this year[/B] (sic(k))
Ο συμπρωταγωνιστής του Fenriz στο ντοκιμαντέρ Until the light takes us, αποφυλακίζεται και δίνει πληρωμένη απάντηση στους υπέρμαχους της ισόβιας κάθειρξης, υπό το όνομα [B]Belus[/B].
Στο Coventry μια καταξιωμένη στο χώρο της μπάντα με συνεχείς καλούς δίσκους, αποφασίζει να βγάλει ένα διπλό cd με μεγάλη ποικιλία στον ήχο εμπλουτίζοντας τον με νέες φόρμες ανά σημεία. Προσκυνούμε το τελικό αποτέλεσμα που το ονόμασαν [B]The guessing game[/B].
Πάλι στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην πόλη του Morrissey, ακούσαμε ένα ακόμη επιχείρημα στην άποψη ότι το black metal παραμένει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές των ημερών μας. Το όνομα αυτού, [B]Opportunistic thieves of spring[/B].
Στας Γερμανίας, ο αγαπημένος μας Ralf Hubert, συγκινεί τους 90s προγρεσιβάδες με το αναπάντεχο [B]Wanderer on the edge of time[/B], ειδικά αν λάβουμε υπ όψιν το απλά καλό Lurking fear της επανένωσης. Το άκουσε κανείς πέρα από Γράκχο και Παναγιώτη?
Κάτι Σουηδοί πιτσιρικάδες από την αλά Ides of March εισαγωγή, μέχρι την τελική κραυγή Take me to heeeell, επιβεβαιώνουν ότι η φρεσκάδα στη μουσική δεν είναι θέμα του εκάστοτε μουσικού είδους. Πετυχημένος λοιπόν ο τίτλος [B]Diamonds[/B].
Οι έχοντες το Monotheist εικόνισμα πάνω από το κρεβάτι τους, δεν χαλάστηκαν καθόλου από τους [B]επ? αριστερά δαίμονες[/B]. Κρίμα που δεν μπόρεσα να τους δω λάιβ.
Το επόμενο album δεν ενθουσίασε αμέσως. Όταν το άκουσα το θεώρησα απλά καλό με στιγμές μεγαλείου. Έλα όμως που αυτές οι στιγμές μεγαλείου και τα υπόλοιπα καλά τραγούδια με έκαναν να το ακούω συνέχεια. [B]Road Salt one[/B] λοιπόν, με το Sisters τραγούδι της χρονιάς.
Οι [B]Yakuza[/B] μας παρέδωσαν ένα ακόμη αριστούργημα με το [B]Of seismic consequence[/B] και οι [B]High on fire[/B] γκρέμισαν σπιτάκια με το ακόμα πιο μέτσαλ [B]Snakes for the divine[/B]. To [B]Option paralysis[/B] βρήκε του [B]DEP[/B] σε φόρμα (ελπίζω να μπορέσω για το live) και το [B]Wonder[/B] των Ελβετών [B]Knut[/B], δίνει ένα ωραίο συμπλήρωμα στον περσινό θρίαμβο των Converge.
Επίσης epic doom ενθουσιασμός με το ομώνυμο των [B]Wheel[/B]. Άρεσε πολύ το [B]Fields of doom[/B] των ελλήνων [B]Speedblow[/B]. Ατσάλινη επιστροφή των [B]Accept[/B]. Πιο ροκ, αλλά γουστάρουμε η επιστροφή των [B]Armored Saint[/B]. Δεν ήταν Iron Will, αλλά δεν μας χάλασαν καθόλου τα έπη του [B]Hammer of the north[/B]. Στα του power άρεσε το [B]Lustdriven[/B] των [B]Kiuas[/B]. Τέλος ευχάριστη έκπληξη το ατόφιο μέταλο των [B]Skelator[/B] στο [B]Death to all nations[/B].
Στα του προγκ είχαμε πολύ δυνατά ντεμπούτα. Το [B]Aquarius[/B] των [B]Haken[/B] και το [B]Excavations of the mind[/B] των [B]Sky Architect [/B]σέρνουν τον χορό, με το insideoutικό [B]Ripples[/B] των [B]Aspera[/B] και [B]Nature | Existence[/B] των[B] Echoes[/B], να έπονται. Όσοι άκουσαν τον Μάνο δεν έχασαν με το [B]Five Deadly Venoms[/B] των [B]Shaolin Death Squad [/B](αν και το προηγούμενο ήταν καλύτερο). Prog προτάσεις χωρίς instrumental δίσκους δεν γίνονται, οπότε αν θέλετε ακούστε τα [B]Irradiance[/B] και [B]Harvest aorta[/B] των [B]Canvas Solaris [/B]και [B]Ephemeral Sun[/B] αντίστοιχα (ειδικά τους Solaris).
Κρατάμε το prog πρόθεμα, για έναν (πρώην) black μουσικό που φέτος κυκλοφόρησε το εξαιρετικό [B]After[/B]. Ο λόγος για τον [B]Ihsahn[/B]. Στις παρυφές των δύο ειδών κινούνται οι [B]In Lingua Mortua [/B]με το [B]Salon des refuses[/B], ενώ άρεσε πολύ και το [B]MXCII[/B] των [B]Gorath[/B]. Σε καθαρά black πολύ καλό και το [B]Est Deus in Nobis[/B] των [B]Orcivus[/B]. Συμπαθητικότατοι και οι έλληνες [B]Divine element[/B], αλλά οι εταίροι έλληνες [B]Bohemian Grove[/B], συγκλόνισαν με το ep τους. Για το τέλος θα φάω και τις πολλές ντομάτες λέγοντας ότι μου άρεσε το [B]Negura Bunget[/B] (συγκρίσεις δεν γίνονται με το παρελθόν βέβαια)
- αυτά που είναι ακόμα αρχή και θέλουν ακροάσεις:
Agnes Vein - Duality
Enslaved - Axioma Ethica Odini
Blood Revolt - Indoctrine
Briton Rites - For Mircalla
Gazpacho - Missa Atropos
Kylesa - Spiral shadow
Anima Mundi - The way
Masterplan - Time to Be King
Current 93 - Baalstorm, Sing Omega
Hypnos 69 - Legacy
Oceansize - Self Preserved While the Bodies Float Up
Nightbringer - Apocalypse Sun
Helstar - Glory of chaos
- αυτά που έχουν πάρει σειρά
Dodsengel - Mirium Occultum
Mael Mordha - Manannán
The Howling Wind - Into the Cryosphere
Atlantean Kodex - The Golden Bough
γιατι να φας ντοματες. ολα τα συστατικα τα εχει, ο μαγειρας λειπει.
Όντως…το άκουγα χθες μαζί με το F.O.A.D., και είναι απ’τα κορυφαία της χρονιάς:):!:
Ζήλεψα ποστ deckard.
Δεν ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι αλλά η χρονιά ανήκει στο κλασικομέταλλο. Τώρα, για το ποιος είναι ο αγαπημένος μου εξ’ αυτών δίσκος, αμφιταλαντεύομαι. Αυτήν τη στιγμή αν με ρωτήσετε θα πω το [B]Hammer Of The North[/B] που για μένα ξεπέρασε και το Iron Will. 2 τραγούδια λιγότερα έπρεπε να είχε, αλλά σιγά. Από πολύ κοντά η δισκάρα ονόματι [B]War Machine[/B] με τον Doogie White στο μικρόφωνο, που είναι ταιριάστο κόλλημα, αλλά και οι τσύπριοι αδερφοί μας με το [B]Terra Incognita[/B], έναν από τους πιο πιασάρικους power metal δίσκους των τελευταίων χρόνων. Από εκεί και πέρα, αγαπήσαμε την αντανάκλαση των Manilla Road μέσα στο [B]Circle The Wagons[/B] που είναι ΔΙΣΚΑΡΑ και ο πιο τρου δίσκος της χρονιάς και καλά να πάθετε μπλακμεταλλοι… Επίσης γουστάραμε κάργα με της μπαθορίλες του [B]The End[/B] το οποίο κατάφερε -και δεν είναι λίγο- να φτάσει το επίπεδο του By Honour. Μένουμε στο ίδιο επικό κλίμα για το [B]The Golden Bough[/B] που όπως φαίνεται θα μας κάνει παρέα τις κρύες αιμοδιψείς νύχτες του χειμώνα.
Σε όλα αυτά προσθέτουμε Accept, Skelator, Enforcer και έχουμε one hell of a metal year.
Μέσα στο 2010 είχαμε και κυκλοφορία από την πιο πωρωτική μπάντα που ακούω και το [B]Snakes For The Divine[/B] παρόλο που μετάλλιζε, δεν έχασε τίποτα από την κάβλα του παρελθόντος. Ωμό χαρντκορίζον ΘΡΑSH και στο [B]Evil Power[/B] και τα σπάμε όλα. Γυρίζουμε το διακόπτη σε λίγο πιο πάρτυ mode και έχουμε το [B]Kvelertak[/B] το οποίο είχε την ατυχία να γίνει δίσκος του μήνα στο χάμμερ. Στο μεταίχμιο στονερ και μεταλ (?) βρίσκεται το [B]Warp Riders[/B] με το πανέμορφο αυτό ρετρο φουτουριστικό εξώφυλλο και είναι από τα πιο ευχάριστα ακούσματα που είχαμε φέτο.
Ειδική μνεία στο εκπληκτικό [B]Lore[/B] που έχει μέσα και το επικό τραγούδι της χρονιάς αλλά και στην καλοκαιρινή παλίρροια του [B]Opportunistic Thieves Of Spring[/B], ως οι 2 δίσκοι με την καλύτερη ατμόσφαιρα.
Από εκεί και πέρα, υπήρχαν κάποιοι δίσκοι που έλιωσα πάρα πάρα πολύ, παρόλο που υπήρχαν άλλοι φετινοί που μου άρεσαν περισσότερο. Οξύμωρο; Αυτοί είναι το [B]The Suburbs[/B], το [B]The Threshing Floor[/B] (ο ιδανικός φθινοπωρινός δίσκος, περιμένουμε να ακούσουμε από κοντά τη μαγευτική φωνή του Edwards), το [B]Phosphene Dream[/B] με το οποίο ονειρευτήκαμε να κάνουμε [I]αυτό[/I] μια μέρα, και τέλος τα μπάντζα του [B]Behold A New Traveler[/B].
Μια ομορφιά ήταν το [B]Kollaps Tradixionales[/B] στη νέα κατεύθυνση που έχουν πάρει οι εμτι ζαηον και ανατριχίλες και μιζέριες με τα συγκλονιστικά [B]Eleven. Return and Revert[/B] και [B]I Vigilante[/B].
Οι μελαγχολικές φολκ μελωδίες του [B]The Courage Of Others[/B] μας κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Περισσότερος χρόνος χρειάστηκε για το χριστιανικό indie-post hardcore [B]Yet[/B], αλλά όταν του ανοιχτήκαμε, μας κέρδισε.
Στις προγκρεσιβο/ψυχεδελειο/σεβεντίλες είχαμε δύο όμορφα και ποιοτικότατα πραγματάκια. Πρώτον το [B]Heavy Metal Fruit[/B] και δεύτερον το [B]Long Distance Trip[/B], τα οποία αποτελούν και το official driving soundtrack της χρονιάς για μένα.
Κλασικά, αγαπάμε ό,τι φέρει τη σφραγίδα νταξ, όπως δλδ το [B]Say Goodnight To The World[/B], εκπλαγήκαμε ευχάριστα με την τρελαμάρα του [B]Helpers On The Other Side[/B] και αγαπήσαμε ακόμα έναν πος δίσκο με το [B]Road Salt[/B]
Και για τέλος είχαμε την [B]Ύδρα Των Πουλιών[/B]…
[I]Κλικάρετε στα ονόματα των δίσκων και ακούτε το αγαπημένο μου κομμάτι από εκεί[/I]