Με Pendulum και Morcheeba συγχωρείσαι
Κάπου κόλλησα, έτσι πρέπει να το πέρασα και στη φόρμα γιατί έκανα copy/paste είναι τεστ να δούμε αν κάνει due diligence ο gamemaster
You heard another side to the story but you wanna know how it ends?
2008
-
Mogwai - The Hawk Is Howling
Εξήντα ονειρικά λεπτά. Χωρίς καθαρές δομές ή λόγια, αλλά γεμάτα συναίσθημα και εικόνες. Όπως μόνο αυτοί ξέρουν. -
Gojira - The Way Of All Flesh
Ώρες και φορές νιώθω ότι ακόμα δεν παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει. Τρομακτική τελειότητα. -
Eluveitie - Slania
Γλέντι αλά ελβετικά. -
Shinedown - The Sound Of Madness
Χιτάρες, χιτάρες, χιτάρες. Και φωνάρα και παραγωγάρα. Μοντέρνο ροκ για σεμινάριο. -
Cult Of Luna - Eternal Kingdom
Ακραία ογκώδες και τέρμα σέπια, χωρίς την παραμικρή επιτήδευση. Μεγάλη η χάρη τους.
+5(*2 γιατί δε βγαίνω μάνα μου):
-
Bring Me The Horizon - Suicide Season
Ο ήχος. Τα σπασίματα. Οι εναλλαγές. Το εξώφυλλο. Πιο core πεθαίνεις.
Εναλλακτικά: Trivium - Shogun – Επίσης πιο core πεθαίνεις. -
Draconian - Turning Season Within
Αν έριχνε και είχε ψοφόκρυο αυτή τη στιγμή, θα χτυπούσε νούμερο ένα. Ατμομέταλ τελειότητα.
Εναλλακτικά: Moonspell - Night Eternal – Επίσης ατμομέταλ τελειότητα. -
Meshuggah - Obzen
Ιούλιος 2008, Κεραμεικός. Εισιτήριο Rock 'Em All, αξία: 55€. Αντιδράσεις μεταλλάδων που για μισή μέρα φώναζαν αη-σντερθ στο Bleed, αξία: ανεκτίμητη.
Εναλλακτικά: Grand Magus - Iron Will – Μέταλ από σουηδία είναι κι αυτό ξερωγώ. -
Pendulum - In Silico
Μπάσα στο θεό, hooks για μέρες και κοκτέιλ στο χέρι. Laser show προαιρετικό.
Εναλλακτικά: Madrugada - Madrugada – Δεν προσπαθώ καν για σύνδεση, μόνο σπασμένες καρδιές. -
Scars On Broadway - Scars On Broadway
Let’s fuck the world with all its trend, thank god it’s all about to end.
Εναλλακτικά: Cancer Bats - Hail Destroyer – Δεν προσπαθώ καν για σύνδεση, μόνο Ξ Υ Λ Ο.
Μπόνους:
-
They film the clouds AKA post-whatever supremacy, part 2.
- Amenra - Mass IIII – Ντρέπομαι για λογαριασμό μου που άργησα να το λιώσω.
- The Evpatoria Report - Maar – Απλά μαθηματικά: τέσσερα τραγούδια, μία ώρα, στρογγυλό δεκάρι.
- Maybeshewill - Not For Want Of Trying – Εναλλακτική αισθητική, post νοοτροπία, ηλεκτρονικές τσαχπινιές, φουλ τρέλα.
- Russian Circles - Station – Κύκλοι για πάντα.
- Sleepmakeswaves - In Today Already Walks Tomorrow – Ένα δισκάκι τόσο υπέροχο όσο το εξώφυλλό του.
Εξώφυλλο:
Το είχα κι εγώ στα επιλαχόντα μου, αλλά βγήκε εύκολα εκτός, το 2010 θα είναι πιο δύσκολο.
Εύγε για το In and Out, το είχα για κάνα χρόνο σαν ήχο όταν με καλούσαν (ρε τους μλκες πως μας παίρναν τα λεφτά), τον είχα δει στην Ίμπιζα το 13 σε μια επική βδομάδα με Guetta, Avicii, Bennasi, Axwell, Nicky Romero, Van Helden, Afrojack, ωραίες αναμνήσεις
Ίσως το μεγαλύτερο hot take που έχει γραφεί εδώ μέσα
- Λοιπόν, μέρος 1 του post, namedropping τα υπόλοιπα 55 άλμπουμ που κρατάω από το 2007, για λόγους συνέχειας, και γιατί μπορεί κανένα να ενδιαφέρεται.
Summary
- Wolves In The Throne Room – Two Hunters
- Rotting Christ – Theogonia
- Mayhem – Ordo Ad Chao
- The Dillinger Escape Plan – Ire Works
- Akercocke – Antichrist
- Machine Head – The Blackening
- Abigor – Fractal Possession
- Down – Down III: Over The Under
- Ministry – The Last Sucker
- Sixx AM – The Heroin Diaries Soundtrack
- Alter Bridge – Blackbird
- Clutch – From Beale Street To Oblivion
- Against Me! – New Wave
- Fall Of Efrafa – Elil
- Blut Aus Nord – Odinist (The Destruction Of Reason By Illumination)
- Anaal Nathrakh – Hell Is Empty, And All The Devils Are Here
- Insect Warfare – World Extermination
- Neurosis – Given To The Rising
- Portal – Outre’
- Alcest – Souvenirs D’'un autre monde
- Behemoth – The Apostasy
- Grinderman – Grinderman
- Bruce Springsteen – Magic
- Queens Of The Stone Age – Era Vulgaris
- Interpol – Our Love To Admire
- Velvet Revolver – Libertad
- Nile – Ithyphalic
- Pig Destroyer – Phantom Limb
- Candlemass – King Of The Grey Islands
- Gallhammer – Ill Innocence
- Entombed – Serpent Saints – The Ten Amendments
- The Ocean – Precambrian
- Symphony X – Paradise Lost
- Nine Inch Nails – Year Zero
- Avenged Sevenfold – Avenged Sevenfold
- Robert Plant & Alison Krauss – Raising Sand
- The Stooges – The Weirdness
- Ravencult – Temples Of Torment
- Ictvs – Imperivm
- Nux Bomica – A Civilised World
- November 13th – Stillstand Weiter
- Bad Religion – New Maps of Hell
- Dodsferd – Fucking Your Creation / Cursing Your Will To Live
- Arkhon Infaustus – Orthodoxyn
- Necros Christos – Trivne Impvrity Rites
- Samael – Solar Soul
- Profanatica – Profanatitas De Domonatia
- Caina – Mourner
- Ulver – Shadows Of The Sun
- Inepsy – No Speed Limit For Rock And Roll
- Ulcerate – Of Fracture & Failure
- Slagmaur - Skrekk lich kunstler
- Volbeat - Rock the Rebel/Metal the Devil
- Audrey Horne - Le Fol
- Farsot - IIII
Πεντάδα:
Summary
1. Guns N’ Roses – Chinese Democracy
Θυμάμαι την ημέρα που ήρθε το άλμπουμ στα δισκάδικα εδώ, να τρέχουν οι φίλοι μου πρώτη ώρα στο λύκειο να μου πουν «Αποστόλη, βγήκε επιτέλους το CD!». Ναι, κάπως στην παρέα μας ήταν σημαντικό. Μιλάμε για δίσκο που ξέρω απ’ έξω και τα credits, που θεωρω πως με εξαίρεση 2-3 συνθέσεις οι άλλες είναι τέλειες, και πως υπό προϋποθέσεις είναι το μόνο άλμπουμ των GNR που θα έβαζα σήμερα να ακούσω με ενδιαφέρον. Από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της εφηβείας μου.
2. Darkthrone – Dark Thrones And Black Flags
Αρχικά, ο καλύτερος τίτλος δίσκου στην ιστορία. Δεύτερον, εξωφυλλάρα με τον Mr. Necro. Τρίτον, το εναρκτήριο riff του “The Winds They Called The Dungeon Shaker”. To “Hiking Metal Punks” που μου μιλάει διαφορετικά για πολλούς λόγους. Το επικό mid-tempo “Grizzly Trade” με τα σεμιναριακά riffs που έδειξαν το δρόμο για τη νέα δεκαετία. Δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο σημαντικοί υπήρξαν αυτοί οι δίσκοι των Darkthrone για το underground.
3. Muga – There Is Nothing Eternal Exists
Οι Ιάπωνες στον δεύτερο δίσκο τους έπιασαν το τέλειο για μένα. Έπαιξαν ένα γηπεδικό, μελωδικό neo-crust με εντελώς ιδιαίτερο ύφος, μακριά από την έντονη Tragedy-ίλα, με ακουστικά κινηματογραφικά σημεία, ξεσηκωτικά riffs, συναίσθημα, έντονη προσωπικότητα, και βασικά σε κάθε κομμάτι αυτό το άλμπουμ δίνει το κάτι παραπάνω. Απίστευτος δίσκος και ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του ιδιώματος.
4. Dead Congregation – Graves Of The Archangels
Έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα, μα εγώ θα σταθώ στο πώς μπαίνουν τα τσιτωμένα leads/solos στις συνθέσεις. Δίσκος που σήκωσε στην πλάτη του ολόκληρο το ιδίωμα, κλασικός σε παγκόσμιο επίπεδο. Όχι και άσχημα για τους DC. Που να φτάσουμε στο 2014 που κατάφεραν να βγάλουν και κάτι ακόμα καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, σπάνιο σε ένα τόσο χαοτικό δίσκο να μπορείς να απομνημονεύσεις συνθέσεις και riffs. Αναμένουμε το τρίτο.
5. Leviathan – Massive Conspiracy Against All Life
Πολύ σωστά ειπώθηκε πως εδώ ο μλκς θόλωσε ακόμη περισσότερο τις γραμμές με Lurker Of Chalice. Σε κάθε περίπτωση, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, όταν έσκασε το “MCAAL” το black metal συνειδητοποίησε πως οι Leviathan δεν θα έφευγαν τόσο εύκολα από τη μέση. Φαινομενικά άνισο ή ασύνδετο, αλλά τρομακτικά πολυεπίπεδο και με εσωτερική συνοχή, το κορυφαίο έργο των Αμερικανών είναι ένα άλμπουμ βγαλμένο από διαφορετική κάστα.
Η λοιπή κρίσιμη 15δα:
Summary
6. Satyricon – The Age Of Nero
Μάλλον ο δίσκος των Satyricon που έχω ακούσει περισσότερο από όλους. Δεν μπήκε πεντάδα επειδή έχει 2-3 fillers, αλλά δεν παύει να είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους και ένα τρομερά υποτιμημένο άλμπουμ με εξαιρετικά κομμάτια.
7. Panopticon – Panopticon
Επιτέλους το υπερλατρεμένο σχήμα ντεμπουτάρει, και με το καλημέρα συστήνεται όπως πρέπει, χάρη στο συνταρακτικό “Flag Burner, Torch Bearer”. Και μπορεί, κομμάτια όπως το “Emma’s Song” να φορτίζουν συναισθηματικά αλλά είναι το δεκατριάλεπτο “The Lay Of Grimnir” που δείχνει το δρόμο για μια εντονότερη εξερεύνηση του συνδυασμού σοβαρής πολιτικής και ατμοσφαιρικού black metal, που άνοιξε εντονότερα το δρόμο για πολλές και σπουδαίες μπάντες των επόμενων ετών. Επίσης, σκοτεινές usbm ριφφάρες που αξίζουν ενδελεχούς μελέτης.
8. Amon Amarth – Twilight Of The Thunder God
Το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα από τα καλύτερα μέταλ τραγούδια όλων των εποχών. Το “Guardians Of Asgaard” μας συντρόφευγε με το clan στο να πλακωνόμαστε στο Smite, η επιδρομή των Βαράγγων το ίδιο. Κοινώς, το εμπορικό μπαμ των ΑΑ δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα σπουδαίο metal άλμπουμ που δικαίως τους έκανε προσβάσιμους σε ετερόκλητα ακροατήρια. Riffs, solos, ρεφραίν, ρυθμοί, ηχάρα. Τι άλλο θες από το μαζικό metal διαχρονικά;
9. Enslaved – Veterbrae
Το “Veterbrae” βρήκε μεγάλη απήχηση όταν κυκλοφόρησε στους ευρύτερους metal κύκλους. Λογικό, γιατί βρήκε τους Νορβηγούς να ξεδιπλώνουν μια πιο λεπτή συνθετική προσέγγιση που απηχεί πολύ περισσότερο progressive rock από ακραίο μέταλ. Επιπρόσθετα, ειδικά κιθαριστικά, οι folk rock/synth αποφυάδες το διανθίζουν, τα καθαρά φωνητικά φέρνουν ρίγη, με αποτέλεσμα το “Veterbrae” να έχει ένα εντυπωσιακό σερί τραγουδιών, ίσως ένα από τα ελάχιστα άφθαρτα tracklists της δισκογραφίας τους.
10. Opeth – Watershed
Ο δίσκος των Opeth που πρωτάκουσα όταν κυκλοφόρησε, και για μένα, ο τελευταίος της μπάντας για τον οποίο αξίζει να συζητάμε. Ναι, μπορεί να συνέχισαν αλλιώς, προσωπικά όμως με αφήνουν στην καλύτερη αδιάφορο. Κάπου εδώ έχασα και επαφή με την μπάντα. Μου άφησε όμως μερικές ακόμα επιβλητικές τραγουδάρες.
11. Rise Against – Appeal To Reason
Εδώ και 2-3 δίσκους οι Rise Against διανύουν την αγαπημένη μου περίοδό τους, με μελωδικά πανκροκ κομμάτια και τρομακτικά πιασάρικα και γλυκά φωνητικά, που δίνουν άλλη χάρη σε φανταστικούς στίχους. Εδώ, ένα τσικ πιο πιασάρικοι, σταθερά εντυπωσιακοί.
12. Grand Magus – Iron Will
Κάπου εδώ ξεκινάει επίσης ένα σερί αγάπης με τους Σουηδούς επικοχεβιντουμομεταλλάδες, που με έκανε να ασχοληθώ πολύ παραπάνω με τον ήχο. Πρώτη αδιαπραγμάτευτη κορυφή για τη μπαντάρα.
13. Disfear – Live The Storm
Θυμάμαι να βλέπω σε ένα βίντεο που δεν βρίσκω, τον Kurt Ballou να απορεί με το τι ήθελαν οι Disfear για παραγωγή αφού είχαν τον Uffe Cenderlund των Entombed στις κιθάρες να φέρνει τον μπετόν αρμέ ήχο του. Ο Tampa Lindberg στο μικρόφωνο τα εξηγεί απλά και ωραία όσο οι μάζες περιμένουν νέο ATG, και κάπως έτσι, ο πιο προβεβλημένος δίσκος των Σουηδών crust ηρώων είναι και ο ιδανικός για να μυηθεί κανένα μαζί τους. Καβάλα το d-beat άλογο και προετοιμάσου για ένα death ‘n’ roll ορυμαγδό.
14. Nick Cave & the Bad Seeds - Dig!!! Lazarus Dig!!!
Θα μπορούσε να είναι το αδελφάκι του πρώτου Grinderman. Ο Cave λοιπόν συνέχισε το φλερτ με το γκαραζοροκ και την επιστροφή στους Birthday Party, άφησε και επικό μουστάκι, και έβγαλε δισκάρα. Η δυάδα “Albert He Goes West” και “We Call Upon The Author”από τις αγαπημένες μου στην καριέρα του.
15. Amenra – Mass IV
“De Dodenakker”. “Ter Ziele”. “Razoreater”. “Aorte…”. Ο καλύτερος post-metal δίσκος όλων των εποχών; Μπορεί. Η κορυφαία στιγμή τους; Ίσως. Δίσκος αφιερωμένος στους άπιστους Θωμάδες.
Άλλα 15 φανταστικά άλμπουμ άξια σχολιασμού και ειδικής μνείας:
Summary
16. Slipknot – All Hope Is Gone
Μόνο το “Sulphur” να είχε θα βρισκόταν σε λίστα μου. Μιλάμε για το απόλυτο τραγούδι τους. Γενικά, εδώ είπαν να πάνε με κλασικομέτσολ δομές και να στρώσουν και άλλο το χάος, έχει όμως και κομματάρες με μερικά deep cuts, οπότε το λιώσαμε και το ακούμε άνετα. Αλλού όμως εδράζει η καρδιά.
17. Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood
Πρώτος πραγματικά σπουδαίος δίσκος για ένα πραγματικά τεράστιο συγκρότημα.
18. In Solitude – In Solitude
Ερχόμαστε.
19. Septicflesh – Communion
Αυτό το “Sangreal” με σημάδεψε, αυτή την τρίγκα την αποδέχθηκα, και αυτό το σύντομο σερί δίσκων το εκτίμησα. Ναι, με έπιασε άσχημα, τι να κάνω.
20. Firewind – The Premonition
Δισκάρα. Μην πονάτε. Προχωράμε. “Remembered” αγαπημένο κομμάτι Firewind.
21. Defeater – Travels
Το μελωδικό hardcore των ‘00s έπιασε ακραία συναισθηματικές κορυφές. Εδώ, οι Defeater έβγαλαν genre-defining δίσκο. Και λίγα λέω. Συγκλονιστικοί. Καρδούλα για τους Have Heart που άργησα να μάθω και ίσως το έλεγα και για αυτούς. Ακούστε Defeater λέμε.
22. Wolfbrigade – Comalive
Άλλο ένα lycanthro-punk αριστούργημα για ταγμένα και βλαμμένα.
23. Fucked Up - The Chemistry Of Common Life
Οι Fucked Up μετά από ένα συγκλονιστικό ντεμπούτο είπαν να γίνουν κλασική μπάντα. Πήραν και το βραβείο Πολάρις, αναγνωρίστηκαν μέχρι και στα mainstream media, άνοιξαν ορίζοντες στο ποστχάρντκορ, αλλά παρέμειναν οι ανορίοτοι εαυτοί τους. Δεν μπορώ να πω πολλά για τη μουσική, καλό είναι να το ακούσετε.
24. The Gaslight Anthem – ’59 Sound
Πρώτη φορά που άκουσα το άλμπουμ, είπα α: «Το “Radio Nowhere” σε δίσκο». Μετά κατάλαβα πως οι Gaslight Anthem παραήταν μύστες. Σήμερα θεωρώ το 59 ως ένα από τα καλύτερα πανκ άλμπουμ όλων των εποχών. Ναι, απευθύνεται σε οπαδούς του Springsteen, Petty, κλπ, αλλά μεταξύ μας, εδώ υπάρχει ένα revolt.
25. Virus – The Black Flux
Τι έχουμε εδώ; Α ναι, τον Czar να εξηγεί πως βγάζεις ένα VBE δίσκο, αλλά με προσωπικότητα, όραμα, έμπνευση, καλούδια, συνοχή, ιδέες, και ικανό να αγγίξει εύρος ακροατών. Καλά τα love or hate φωνητικά, δεν ισχύουν για αυτό το δίσκο
26. Deathspell Omega – Veritas Diaboli Manet in Aeternum: Chaining The Katechon
Τα έχουμε πει για τις 20λεπτες+ συνθέσεις των DsO που έντυσαν ως EP/splits την ανίερη τριάδα τους. Πλήρες deluxe expanded edition της φιλοσοφίας τους. Α, και μερικά riffs που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε δίσκους ολόκληρους. Ουπς, το έκαναν.
27. Alkaline Trio - Agony & Irony
Ο αγαπημένος μου δίσκος ενός συγκροτήματος που άργησα να εκτιμήσω και σήμερα θέλω να σπαμμάρω με την πρώτη ευκαιρία.
28. Aura Noir – Hades Rise
Μάλλον το λιγότερο αγαπημένο μου από δαύτους, παραμένει thrash metal αριστούργημα.
29. Burst – Lazarus Bird
Κακοί είναι λογικά αυτοί. Μην τους ακούσετε, δεν ξέρουν να παίζουν, είναι μετσολάδες.
30. Dismember – Dismember
Μέχρι στιγμής, κύκνειο άσμα για το καλύτερο σουηδικό death metal σχήμα. Και ένας από τους καλύτερους δίσκους τους.
Final 30 για να κλείσει ιδανικά ένα έτος με αμέτρητα σπουδαία και επιδραστικά άλμπουμ, σε προσωπικό και μη επίπεδο.
Summary
- Warrel Dane – Praises To The War Machine
- Cursed – III: Architects Of Troubled Sleep
- Aosoth – Aosoth
- Mitochondrion – Archaeon
- Cynic – Traced In Air
- Misery Index – Traitors
- Belphegor – Bondage Goat Zombie
- Krallice – Krallice
- Faustcoven – Rising From The Earth Below
- Gridlink – Amber Gray (+ εξώφυλλο χρονιάς)
- Ofermod – Tiamtu
- Celestial Bloodshed - Cursed, Scarred and Forever Possessed
- A Forest Of Stars – The Corpse Of Rebirth
- Dishammer – Vintage Addiction
- Protest The Hero – Fortress
- Testament – The Formation Of Damnation
- Ereb Altor – By Honour
- Dystopia – Dystopia
- Trap Them – Seizures In Barren Praise
- Avantasia – The Scarecrow
- Jex Thoth – Jex Thoth
- Enforcer – Into The Night
- Victims – Killers
- Etacarinae – In These Dark Times
- Killing The Dream – Fractures
- Angstridden - Fuck Humanity with Pride
- Cultes Des Ghoules – Haxan
- Kathaaria - The Complex Void of Negativity
- Portrait – Portrait
- AC/DC - Black Ice
επιτέλους κάποιος!
Κι επίσης!
Καλά οκ εγώ είμαι πουθενάς (πουθενού?) σε σχέση με το είδος/όλα αυτά τα είδη/ό,τι είναι τελοσπάντων , αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτόν τον δίσκο τον αγαπώ ++ αυτό το σαξόφωνο στο κλείσιμο, αξίζει κάποιου είδους ελεγεία, θεεμου !
“Γεμάτο” ΠΣΚ και ακόμη δεν έχω τελειώσει όλα όσα ήθελα να κάνω, συνεπώς θα πάω πολύ γρήγορα. Η πεντάδα ήταν σχετικά εύκολη, δεν πρωτοτυπώ, αλλά δεν ήταν εύκολη η σειρά:
- Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood
Απίστευτος ήχος, ισορροπημένος δίσκος, μεγάλες συνθέσεις, τον λάτρεψα. - Scars on Broadway – Scars on Broadway
Ό,τι δεν έβγαλαν οι SOAD, νομίζω ότι μπήκε εδώ. Πρωτιά όμως θα πάρει ο επόμενος, σε δέκα εβδομάδες. Νομίζω δλδ, δεν θυμάμαι τι άλλο έχει το 2018. - The Mars Volta - The Bedlam In Goliath
Έκαψα εγκέφαλο, φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ο. - Slipknot – All Hope Is Gone
Ίσως ο πρώτος δίσκος τους που μου αρέσει όλος. - Firewind – The Premonition
Καλά, τι να λέμε. Δισκάρα.
Χονόραμπλ με αλφαβητική σειρά κι εξαφανίζομαι:
AC/DC - Black Ice
Amon Amarth – Twilight Of The Thunder God
Grand Magus – Iron Will
In Solitude – In Solitude
Jon Oliva’s Pain - Global Warming
Metallica - Death Magnetic
Nick Cave & the Bad Seeds - Dig!!! Lazarus Dig!!!
Opeth – Watershed
Rise Against - Appeal To Reason
Tiamat – Amanethes
Oύτε ο Αχλ ρε μλκ!
Ψήφισα.
Αναλυτικά μέσα στην εβδομάδα.
Ωχ, κάπου εδώ να πω πως στο 2007 θα έβαζα στα honorables το Rock the Rebel/Metal the Devil που έχει κομματάρες όπως το τρελό χιτ “Radio Girl” και το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει, δηλαδή το αδιανόητα τέλειο “The Garden’s Tale”. Σημαντική παράλειψη.
Οριακα ψηφίσαμε την προηγούμενη βδομάδα, επιστρέψαμε όμως.
Have A Nice Life - Deathconsciousness
Arrowheads. Δεν ξέρω τι συνέβη σε αυτό το μυαλό. Δεν ξέρω ποιος πόνος μας έφερε εδώ. Αυτοί οι μπλακ μέταλ δίσκοι που περιμένεις στο ταχυδρομείο ίσως. Ξέρω ότι ευχαριστώ που υπάρχει αυτό το πράγμα στη συλλογή και τη ζωή μου. Εξώφυλλο χρονιάς. Δίσκος χρονιάς. Δίσκος ζωής. Μπόνους: Καλύτερη διασκευή εξωφύλλου από albums of bikini bottom.
Steven Wilson - Insurgentes
Οι Porcupine Tree πέθαναν. Μιά βουτιά στο προσωπικό χάος του Steven Wilson αέναη, ξεκινά από ίσως την πιο σκοτεινή της έξοδο. Ένα ντοκιμαντέρ μελαγχολικό μαύρο και άραχνο, η πιο πονεμένη άποψη για παιδιά που έχω ακούσει στη ζωή μου εντός του, η πρώτη μου επαφή με το Harmony Korine ως κομμάτι κι έπειτα με τον σκηνοθέτη έμπνευσή του και όλη την περίεργη μεριά του σινεμά, το δεξί μου χέρι. Οι πρώτοι solo δίσκοι του Wilson είναι από αυτά που βάζεις σε κάψουλα και τα στέλνεις στο διάστημα.
La Dispute - Somewhere At The Bottom Of The River Between Vega And Altair
Αν το κλάμα ήταν μουσική, θα ήταν οι (κ)la dispute. Ένα ντεμπούτο που έγραψε μίλια στις εφηβικές μας καρδιές, κομμάτια με στίχους που πονάνε, κατι μικρά χέρια που σε ένα λεπτό διάρκεια έχουν ραγίσει κάθε ανάμνηση πρωην σχέσης που είχες στη ζωή σου, θεε μου, τι συμβαίνει εδώ μέσα, Said The King To The River, Andria, New Storms For Older Lovers, Fall Down Never Get Back Up Again. Τίποτα δεν θα φτιάξει, τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν πριν, ο χρόνος δε γιατρεύει, όλα αφήνουν αποτύπωμα και μας κάνουν πιο σκληρούς και αναίσθητους για πάντα.
Rise Against - Appeal To Reason
Δίσκος ένα προς ένα είπατε; Βεβαίως. Εκεί που οι La Dispute σε ρίχνουν στα πατώματα, οι Rise Against σου δίνουν ξανά λόγο για να ζεις. Δεν μας αξίζει αυτή η μπάντα.
This Town Needs Guns - Animals
Κι εκεί που η διάθεση έφτιαξε φυσικά θα ξαναπέσει πάλι με ένα μαθροκ από τα καλύτερα της υφηλίου. Έχω πρόβλημα με αυτό το δίσκο και φυσικά φταίει αρκετά η συνθήκη στην οποία τον έμαθα. Τέλειο κονσεπτ με πανέμορφα ζωάκια που το κοσμούν αλλά και ονομάζουν τα κομμάτια εντός του. Το Gibbon είναι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια όλων των εποχών.
6-20 in a few words
Slipknot - All Hope Is Gone
Δίσκος που αγοράστηκε όταν βγήκε. Δεν υπήρχε επιστροφή πια. Είχα γίνει ένα γυμνασιακό μαγκοτ. Τίποτα δεν αλλοιώθηκε. Το All Hope Is Gone σήμερα είναι κλασσικό.
Suffocate For Fuck Sake -Blazing Fires And Helicopters On The Front Pare Of The Newspaper. There’s A War Going On And I’m Marching In Heavy Boots.
Υπάρχει κάπου κάτι πιο σκοτεινό από κάθε μπλακ μέταλ που γράφτηκε ποτέ. Κάτι πιο σκατόψυχο από το χειρότερο sludge αμερικανού που ζει στο υπόγειο της μάνας του. Υπάρχει κάτι πιο μυστήριο απο το ποιοι είναι οι Sleep Token. Υπάρχουν πέντε Σουηδοί που δεν δίνουν συνεντεύξεις και λαηβ, που γράφουν κάτι που μοιάζει με ποστ ροκ αλλά δεν είναι. Τα κονσεποτ τους βγαινουν από τα βάθη τα πιο σκοτεινά του ανθρώπινου μυαλού. Εδώ γίνονται γνωστοί στο αντεργκραουντ. Ευτυχώς, παραμένουν ως σήμερα, με δισκογραφικές εμφανίσεις που δεν ανακοινωνόνται ποτέ, αλλά συγκινούν όταν έρχονται.
Have Heart - Songs To Scream At The Sun
Αυτοπεριγραφικό.
Amenra - Mass IIII
Το μόνο που θα πω είναι οτι οι SFFS είναι πιο σκατόψυχοι από τους Amenra και αυτό δεν είναι μια περιγραφή για το Mass IIII γιατί αυτό το ξέρετε, άρα ακούστε το SFFS.
Pendulum - In Silico
Υπάρχει ζωή μετά το Propane Nightmares; Ναι, αν γνωρίσεις τον Wilson, μείνετε συντονισμένοι.
Protest The Hero - Fortress
Τα πουλεν μου μεγαλώνουν λαμπρά.
Grand Magus - Iron Will
Από τα καλύτερα επικομέταλλα στην ιστορία, ξεπερνιέται άραγε το As The Oar strikes the water?
The Mars Volta - The Bedlam In Goliath
Νταξ. Βαρεθήκαμε τόσες δισκάρες στη σειρά. Καλά, ίσως και όχι.
Bullet For My Valentine - Scream Aim Fire
Εφηβεία unloaded νούμερο ένα. Οι φίλοι μεταλλάδες τους έκραζαν. Μιλάμε για ασταμάτητο έπος γεμάτο κομματάρες. Hearts Burst Into Fire.
Opeth - Watershed
Πρώτη metal μπάντα που είδα ποτέ ζωντανά ένα χρόνο αργότερα, φυσικά ερωτεύτηκα ότι είδα και άκουσα στο λεπτό.
The Gaslight Anthem - The ‘59 Sound
Έπρεπε να γυρίσω πίσω στο χρόνο για τους Gaslight Anthem γιατί τους έμαθα αργότερα αλλά άξιζε κάθε λεπτό.
Disturbed - Indestructible
Μεταξύ μας τώρα δεν έχουν βγάλει και κάτι κακό οι Disturbed, δίσκος για μονδέρνο μέταλ κλωτσομπουνίδι χωρίς ενοχές.
Intronaut - Prehistoricisms
Αν ακούς The Ocean, πρέπει να ρίξεις ένα αυτί δυνατό εδώ πέρα.
Eluveitie - Slania
Κι εκεί που πήγα να πω ότι δεν έχουμε δώσει την απαραίτητη αγάπη εδώ, έρχεται ο @Ktn και βάζει τάξη. Θυμάμαι απέξω κάθε λεπτό, ακόμη κι από τις νεκρές γλώσσες.
Volbeat - Guitar Gangsters And Cadillac Blood
Από τις πιο υποτιμημένες μπάντες της γενιάς μας. Όχι για μένα.
The namedrop list
Made Out Of Babies - The Ruiner
Defeater - Travels
Earth - The Bees Made Honey In The Lion’s Skull
Russian Circles - Station
Gojira - The Way Of All Flesh
Mount Eerie - Dawn - Winter Journal
Virus - The Black Flux
Colour Haze - All
Cult Of Luna - Eternal Kingdom
Causa Sui - Summer Sessions Vol. 1
Moonspell - Night Eternal
Ufomammut - Idolum
Meshuggah - ObZen
Crystal Castles - Crystal Castles
Lunatic Soul - Lunatic Soul
Tigers Jaw - Tigers Jaw
The Caretaker - Persistent Repetition Of Phrases
The Evpatoria - Report - Maar
Trivium - Shogun
Ereb Altor - By Honour
Burst - Lazarus Bird
KEN Mode - Mennonite
Loma Prieta - Last City
Jex Thoth - Jex Thoth
Enforcer - Into The Night
Bohren & Der Club Of Gore - Dolores
Ayreon - 01011001
Blood Ceremony - Blood Ceremony
Testament - The Formation Of Damnation
Thou - Peasant
These Arms Are Snakes - Tail Swallower & Dove
Nick Cave and The Bad Seeds - Dig! Lazarus! Dig!
Warrel Dane - Praises To The War Machine
Hexen - State Of Insurgency
No-Man - Schoolyard Ghosts
Molly Nilsson - These Things Take Time
Fallen Sanctuary - Serenity
Steve Von Till - A Grave Is A Grim Horse
Grails - Doomsday Holiday
This Will Destroy You - This Will Destroy You
Pg.lost - It’s Not Me, It’s You!
Torche - Meanderthal
The Myrrors - Burning Circles In The Sky
My Sleeping Karma - Satya
Fuck The Facts - Disgorge Mexico
Isole - Bliss Of Solitude
Heaven Shall Burn - Iconoclast
Panic! At The Disco - Pretty. Odd.
Τα απαγορευμένα:
ROME - Masse Mensch Material
Τρομακτικό μιλιταντ έπος, σκοτεινό, με έμφαση στην αδιανόητη κομματάρα Der Brandtaucher, δυστυχώς ο Rome δεν μιλούσε στην αρχή της καριέρας του ανοιχτά για τα πιστεύω του. Έτσι, αναγκαστήκαμε σε έναν σκληρό χωρισμό, αφότου αγαπήσαμε. Θα μπορούσε να είναι και εξώφυλλο χρονιάς.
Totalselfhatred - Totalselfhatred
Στην ίδια κλίμακα, εδώ μάλλον απλά άκουγα χωρίς να ξέρω σε ένα είδος πολύ επικίνδυνο. Κρίμα.
Το EP
Sleepmakeswaves - In Today Already Walks Tomorrow
Είναι απλό. Μια μέρα στο Youtube βλέπω ένα τέλειο εξώφυλλο. Το βάζω. Ερωτεύομαι. Μαθαίνω τα πάντα για την post rock σκηνή τα επόμενα δύο χρόνια.
Δεν γίνεται να το πιστεύεις αυτό.
Ή πουθενά
- The way of all flesh - Gojira
- Shogun - Trivium
- ObZen - Meshuggah
- Fortress - Protest the hero
- Nostradamus - Judas Priest
Honorable mentions:
Out of Africa - Triclops! Μίξη από punk, progressive rock, experimental rock και avant-garde. Μπορεί ν’ακουγεται ιντριγκαδόρικο αλλά δουλεύει. Σχήμα με παρόμοια ηχοτόπια με τους The Mars Volta
The ruiner - Made out of Babies Post-hardcore δίσκος που πλέει σε βάθη συναισθηματικής και μουσικής έντασης με μια Julie Christmas να βγάζει τα εσώψυχα της χρησιμοποιώντας μια ευρεία παλέτα εκφραστικών μέσων.
Western sky ride - Across Tundras Sludge/Doom με δόσεις από Americana/Country ή αλλιώς ότι θα ήθελε να κυκλοφορήσει ο Hetfield παντρεύοντας τη “βλάχικη” φωνή του με σπηλαιώδη Sabbath-ικά riffs. Αντί να συνθέτει crowd pleaser albums.
Old wounds - Young Windows Η σπορά των The Jesus Lizard έδωσε καρπούς που δεν αναπαράγουν noise rock μανιέρες αλλά προσαρτίζουν και σύγχρονα πειραματικά στοιχεία στη μουσική τους.
Life …the best game in town - Harvey Milk Ακόμα μια κυκλοφορία με Sludge βάση αλλά που παντρεύει noise rock αλλά και heavy rock στοιχεία. Ο ακροατής βυθίζεται σ’ένα βαρύ ηχοτόπιο από distortion και καλείται σ’ένα συναισθηματικά φορτισμένο και βαθιά ενδοσκοπικό ταξίδι.
Πω, εξωφυλλάρα!!!
Πάμε στη James Joyce να το συζητήσουμε χαλαρά
ντηπ <3
στους τοπ 5 αγαπημενους μου δισκους απο το 2000 και μετα, τοσο ευκολα σαν να πινω ενα ποτηρι νερο
Ρε πουστη μου ξέχασα Disfear και Panopticon.
Disfear ίσως έπαιζε για πεντάδα.
Διάβαζα τους τίτλους για ονόματα συγκροτημάτων και λέω δεν ξέρω τπτ εκτός από τους ObZen που κάτι μου θυμίζουν. Έστρωσα μετά από λίγα δεύτερα.