Είναι το λιγότερο καλό από “Signify” και μετά. Να ο λόγος. 
1 Like
ΕΓΡΑΦΑ 24 ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΔΙΠΛΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ , ΓΙΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΨΑΧΝΕΙΣ 
3 Likes
5 Likes
6 μήνες τώρα κάθε Κυριακή εκλογές έχουμε ρε, ναι.
Άαααασε ρε αλεπουδιάρα.
6 Likes
Όλα τα λεφτά του κόσμου δεν άξιζαν για το χτεσινό, αλήθεια. Και δεν θα έχουμε κ δεύτερο γύρο να πούμε ότι κάτι έγινε. ;p
Σε αυτό το θρεντ ναι
Τεσπα, σταματώ το οφφ τοπικ, συνεχίστε <3
2 Likes
Δυο χρονιές μαζί αφού χρωστάω και της προηγούμενης εβδομάδας.
Αποχαιρετισμός στα ‘00s. Αν κάτι μου έμεινε είναι πως η δεκαετία ήταν περισσότερο αξιόλογη απ’ ό,τι τη θυμόμουν. 40 χρόνια λίστες κι ακόμη δεν έχω βρει χρονιά που να είναι μέτρια. Ίσως στα ‘10s. Θα δείξει.
Για πάμε.
2008
Summary
The Gutter Twins – Saturnalia: Σύμπραξη κορυφής. Εύκολο #1. Το ότι ανάμεσα στα πολλά σπουδαία άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει ο καθένας, πάντα θα βρίσκει μια θέση ψηλά στη δισκογραφία τους, τα λέει όλα.
Amenra - Mass IIII: Καλύτερο άλμπουμ Amenra; Ίσως. Σίγουρα αυτό που ανάγκασε τους πάντες να τους προσέξουμε.
La Dispute - Somewhere At The Bottom Of The River Between Vega And Altair: O,τι είδος και να παίζουν οι La Dispute εδώ, αυτό το άλμπουμ τους τοποθετεί στην κορυφή του. Εκπληκτικό άλμπουμ γεμάτο φρέσκες ιδέες.
Portishead – Third: Τότε λέγαμε πως αν είναι να βγάζουν τέτοιους δίσκους, ας βγάζουν και μια φορά στα 10 χρόνια. 15 χρόνια μετά, ακόμη περιμένουμε τη συνέχεια.
The Last Shadow Puppets - The Age Of The Understatement: Μπορεί όσον αφορά την σύμπραξη της χρονιάς να χάνουν αλλά μιλάμε για ακραίο άλμπουμ γεμάτο πολύ καλά κομμάτια.
Rome - Masse Mensch Material: Δεν ξέρω πόσα άλμπουμ της δεκαετίας θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τον όρο “αριστούργημα” και αυτός να ανταποκρίνεται όντως στην πραγματικότητα. Το MMM είναι τέτοια περίπτωση από έναν φοβερό καλλιτέχνη που, στην χειρότερη, τα τελευταία χρόνια να έχει κάνει μια στροφή προς τον ευρωκεντρισμό, το οποίο, όσο και να διαφωνώ, εδώ που τα λέμε, δεν είναι και το χειρότερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί. Για την ιστορία πάντως, παραμένει μέλος των The Skinflicks οι οποίοι βγαίνουν και τραγουδάν “Our flags are black and red and our goal is anarchy”.
Torche – Meanderthal: Προσωπικά θεωρώ το “Meanderthal” ένα από τα καλύτερα heavy άλμπουμ που έχω ακούσει στη ζωή μου. Φοβερό feeling το οποίο αντέγραψαν πολλοί, κάποιοι και με επιτυχία.
Get Well Soon - Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon: Υποτιμημένο as fuck. Οι GWS το 2008 έμοιαζαν πως θα μπορούσαν να γίνουν το επόμενο μεγάλο indie συγκρότημα της εποχής. Τελικά αυτό δεν συνέβη αλλά το ντεμπούτο τους άνετα θα χωρούσε στο alt top 10 μου της δεκαετίας.
Fucked Up - The Chemistry Of Common Life: Εκπληκτικό από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα. Μια μπάντα που δεν χαρίστηκε ποτέ σε κανέναν.
Meshuggah – obZen: Ναι, ok, είχαν και θα έχουν κι άλλα σπουδαία άλμπουμ αλλά το “obZen” είναι αυτή η δουλειά που τους έκανε ένα από τα σημαντικότερα metal συγκροτήματα της εποχής μας.
Elbow – The Seldom Seen Kid: Άλλο ένα σπουδαίο κι αξεπέραστο indie άλμπουμ της εποχής. Εφευρετικό και πρωτότυπο σε όλα τα επίπεδα.
Leviathan - Massive Conspiracy Against All Life: Εσωστρεφές και κλειστοφοβικό με τρόπους που πιθανά κανένα άλλο extreme άλμπουμ δεν τα είχε καταφέρει μέχρι τότε, το MCAAL είναι ένας από τους πιο σπουδαίους black metal δίσκους της δεκαετίας.
Tigers Jaw - Tigers Jaw: Αν και ομολογουμένως είναι ελαφρώς σαλιάρικο για τα γούστα μου, αυτό είναι ένα από τα άλμπουμ που αρνούνται να γεράσουν καθώς έχει καταφέρει να αιχμαλωτίσει μια στιγμή κι ένα συναίσθημα στο χρόνο με αποτέλεσμα, κάθε φορά που το ακούς να σε βάζει σε μία κατάσταση. Κι αν αυτό δεν είναι δείγμα σπουδαίας τέχνης, δεν ξέρω τι είναι.
Have Heart - Songs to Scream at the Sun: Δεν είναι καινοτόμο. Δεν είναι υπερβατικό. Είναι όμως τόσο διαολεμένα εθιστικό που δεν γίνεται να το αγνοήσεις.
Have A Nice Life – Deathconsciousness: Περίπτωση δίσκου που θα λέω συνεχώς πως είναι υπερεκτιμημένος μέχρι που θα έρθει η στιγμή να πατήσω το play και μετά θα αναγκαστώ να ομολογήσω πως έχει αυτό το κάτι που το καθιστά σπουδαίο.
2009
Summary
Mastodon - Crack The Skye: Ο,τι και να λέτε, οι Mastodon μέχρι αυτή τη στιγμή ήταν απλά καλοί. Εδώ έγιναν τεράστιοι.
Editors - In This Light And On This Evening: Δεν καταλαβαίνω τι πάει στραβά με τον κόσμο, αλλά το τρίτο άλμπουμ των Editors έχει υποτιμηθεί σε βαθμό αηδίας. Εγώ θα το πω και ας διαφωνείτε. Το In this Light… είναι το Closer της εποχής μας. Ναι, τόσο καλό.
A Place to Bury Strangers - Exploding Head: Όχι απλά η καλύτερη δουλειά τους αλλά ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας. Αξεπέραστο ακόμη και για τους ίδιους.
Future of the Left - Travels With Myself And Another: Χωρίς να αποκλείω την πιθανότητα να κάνω πάλι λάθος, έχω την αίσθηση πως δεν αναφέρθηκε. Είστε βλαμμένοι. Άνετα στο τοπ5 post- hardcore δίσκων της δεκαετίας. Ή συμφωνείτε, ή είστε κουφοί.
Kasabian - West Ryder Pauper Lunatic Asylum: Τους πήρε δύο δίσκους αλλά εδώ απέδειξαν πως μπορούν να αποτελέσουν τους επόμενους σωτήρες του alt rock. Σε δύο χρόνια βέβαια θα ξεπερνούσαν ακόμη και τις μεγαλύτερες προσδοκίες μας.
Kylesa - Static Tensions: Και αυτοί άργησαν ελαφρώς αλλά εδώ επιτέλους απέδειξαν πόσο μεγάλο συγκρότημα είναι.
The Antlers – Hospice: Όσα καλά συνέβησαν στο indie rock στα ‘00s, συνοψίζονται σε αυτό το δίσκο.
Mos Def - The Ecstatic: Γίγαντας Mos Def κερνάει ακόμη μία αλμπουμάρα.
The Heavy - The House That Dirt Built: Ακόμη μια περίπτωση δίσκου που δεν αναφέρεται όσο συχνά θα έπρεπε. Μόνο κομματάρες και hits.
The Horrors - Primary Colours: Οι μεγάλες ελπίδες που δημιούργησε το ντεμπούτο δυστυχώς, δεν επιβεβαιώθηκαν. Το PC παραμένει όμως ένας πραγματικά καλός δίσκος.
Crippled Black Phoenix - The Resurrectionists & Night Raider: Ακόμη και για μένα που θεωρώ πως αυτό που παίζουν οι CBP είναι βαρετό, πρόκειται για αλμπουμάρα.
Yeah Yeah Yeahs - It’ s Blitz!: Τελευταία τεράστια στιγμή τους μέχρι σήμερα, αλλά τι στιγμή ε; In Karen O we still trust.
We Were Promised Jetpacks - These Four Walls: Το τέλειο ντεμπούτο δεν υπ… Η μπαντάρα από τη Σκωτία, που με τα επόμενα άλμπουμ της θα προσπαθούσε να σώσει την τιμή του indie στα ‘10s, ξεκινάει με έναν δίσκο γεμάτο φοβερές συνθέσεις και ακόμη πιο φοβερές ενορχηστρώσεις.
Dead Mans Bones - Dead Mans Bones: Αγαπάς τον Ryan Gosling για το “La La Land” και το “Barbie”. Αγαπώ τον Ryan Gosling για το “Half Nelson” και τους Dead Mans Bones. We are not the same.
Speech Debelle - Speech Therapy: Το βρετανικό rap στα καλύτερα του. Από τα πιο δίκαια Mercury Prize που έχουν δοθεί ever.
22 Likes
Το τελευταίο των PT και τα μισά του Στήβεν 
2009
1. Converge – Axe to Fall
Ακόμα θυμάμαι πολύ έντονα την πρώτη ακρόαση του δίσκου. Ήταν σαν κάποιου είδους ιεροτελεστία, καθώς οι δισκοκριτικές και τα σχόλια ήταν αποθεωτικά, με αρκετούς μάλιστα να δηλώνουν πως πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο του συγκροτήματος. Ακόμα θυμάμαι τη συναισθηματική φόρτιση και το χτύπημα του θεϊκού “Wretched World” στο κλείσιμο του δίσκου, το οποίο πρέπει να ακούσει οπωσδήποτε όποιος ενδιαφέρεται γενικότερα για το εναλλακτικό ροκ. Δεν πίστευα πόσο καλός είναι ο δίσκος. Ίσως και να ισχύει με “αντικειμενικά” κριτήρια πως πρόκειται για τον καλύτερο δίσκο τους, αν και σε προσωπικό επίπεδο το δέσιμο που έχω με το Jane Doe και η προτίμηση στον ήχο του δεν πρόκειται να αλλάξει. Μεγάλη ηχητική ποικιλία, μεγάλα τραγούδια, μεγάλες μελωδίες, όλα τα στοιχεία και η ποιότητα που καθιστούν κλασικό ένα δημιούργημα βρίσκονται εδώ. Οι “προσβάσιμοι” Converge διαμόρφωσαν την τέλεια μορφή τους εδώ, και ενώ ακόμη βγάζουν δισκάρες, η αλήθεια είναι πως εδώ με συγκλόνισαν πραγματικά για τελευταία φορά. Βέβαια, τα ρεκόρ είναι για να σπάνε, και αν υπάρχουν συγκροτήματα που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, οι Converge σίγουρα είναι ένα από αυτά, οπότε αν κάποτε κατάφερναν να βγάλουν ισάξιο ή και καλύτερο δημιούργημα από το Axe to Fall, δεν θα με εξέπληττε και ιδιαίτερα. Απλώς θα χαιρόμουν απίστευτα.
2. Propagandhi – Supporting Caste
Μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος των κορυφαίων πανκηδων, και τυχαίνει να είναι και από τους καλύτερους που έχουν βγάλει, αν όχι ο καλύτερος. Όπως ήδη αναφέρατε πολύ metallic ήχος και στοιχεία, τα κομμάτια είναι όλα ένα και ένα, δέος γενικά από την αρχή μέχρι το τέλος, κλασικό και εκπληκτικό στο σύνολο του. Ναι, σίγουρα ο αγαπημένος μου δίσκος τους τελικά.
3. Eyedea & Abilities – By the Throat
Το εναρκτήριο Hay Fever = Τέλειο alt. rock. Το κλείσιμο με το ομότιτλο, απλώς συγκλονιστικό. Καταπληκτικός, δυναμικός και έντονα συναισθηματικός δίσκος. One of a kind, παρακαλώ αν γνωρίζετε αντίστοιχες μουσικές, let me know.
4. Funeral Mist – Maranatha
Ο καλύτερος δίσκος που έβγαλε ο βλάκας είναι ένα επιβλητικό, σάπιο (ακόμα και τώρα το εξώφυλλο με κάνει να νιώθω άβολα), εθιστικό black metal τερατούργημα. Η έκπληξη μου όταν στο “Anti-flesh Nimbus” ξαφνικά ακούστηκε το Ederlezi του Goran Bregovic ήταν μεγάλη, και κέρδισε πολλούς πόντους καθώς τυχαίνει να είμαι συναισθηματικά δεμένος με τον Καιρό των Τσιγγάνων και τη μουσική της ταινίας από πιτσιρίκι. Βέβαια, όπως σωστά είπε ο Λεπερ, έχει και άλλες κορυφαίες στιγμές και κομμάτια όπως τα προσωπικά αγαπημένα “Sword of Faith” και “A New Light”.
5. Agoraphobic Nosebleed – Agorapocalypse
Οι προηγούμενοι δίσκοι της μπάντας μου αρέσουν, αλλά εδώ δεν έχουμε ακόμη ένα καλό grindcore δίσκο, μιλάμε για ένα από τους καλύτερους σύγχρονους δίσκους του ιδιώματος. Το λυσσαλέο “Moral Distortion” με δαιμονίζει πάντα όπως στην πρώτη ακρόαση, και παίζει ξεκάρφωτα στο κεφάλι μου σε άκυρες φάσεις. Οι μεγαλύτερες διάρκειες, η χαρντκορ επιρροή και το γεγονός πως τα σκιστά φωνητικά της Katherine “Kat” Katz είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει στο είδος καθιστούν το δίσκο ως μοντέρνο κλασικό στο μυαλό μου. Κρίμα που στη συνέχεια δεν ευδοκίμησε η σχέση των μελών ώστε να χαρίσουν περισσότερες κορυφαίες δουλειές.
Λοιπές Μουσικάρες:
RSN-Λ.Ο.Σ. – ΕΝ ΠΛΩ
Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις στο hip-hop και στα διάφορα παρακλάδια του, ξέρω μόνο πως ο συγκεκριμένος δίσκος με συγκλόνισε και οι στίχοι του είναι από τους καλύτερους που έχω ακούσει σε ελληνόφωνο πλαίσιο.
Archgoat – The Light-Devouring Darkness
Αηδιαστικά ανίερο black metal με τέλειο ήχο. Ο καλύτερος δίσκος τους.
Teitanblood – Seven Chalices
Το έρεβος στο Death Metal παίρνει νέες, εφιαλτικές διαστάσεις.
Brutal Truth – Evolution Through Revolution
Το εναρκτήριο “Sugardaddy” είναι υπεραρκετό για να υπενθυμίσει πως οι Brutal Truth ήταν, είναι και θα είναι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα του grindcore.
Kickback – No Surrender
Τελειοποιημένο βαρύ και ασήκωτο χαρντκορ. Μιλάμε για κορυφή στο είδος, άψογο.
Napalm Death – Time Waits For No Slave
Έχει γίνει σαφές πλέον, κάθε φορά που οι βασιλιάδες του grindcore βγάζουν δίσκο μετά το 2000, πρόκειται για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες του εκάστοτε έτους. Μόνο κορυφές.
Star Fucking Hipsters – Never Rest In Peace
Ο καλύτερος δίσκος του συγκροτήματος. Το 3,000 Miles Away είναι ο ορισμός του τέλειου πανκ κομματιού.
Iskra – Bureval
Τελειοποιημένο blackened crust.
Beherit – Engram
Πολύ διαφορετικό από το κλασικό δίσκο του 1993 και γενικά από ό,τι προηγήθηκε, αλλά τρομερό black metal που έχω λιώσει σε μεγάλο βαθμό. Ατμόσφαιρα και ξύλο, έχει όλα τα καλά. “Suck my Blood” και κανονικό cemetery violence.
Dead Man’s Bones – Dead Man’s Bones
Οι υποκριτικές ικανότητες του Ryan Gosling δεν με πείθουν πάντα, αλλά η μουσική του πλευρά σίγουρα με εντυπωσίασε με αυτό το δίσκο. Πολύ όμορφη, γλυκιά και συγκινητική μουσική, με προσωπική αδυναμία το πάντοτε ανατριχιαστικό “My Body’s a Zombie for You”. Επίσης είχα πετύχει και φωτογραφία του με μπλούζα Misfits, οπότε επιπλέον αυτόματη καρδούλα.
Balzac – Paradox (EP)
Εξαιρετικό EP από τους Ιάπωνες horrorpunks. H digital hardcore βαβούρα συνεχίζεται αλλά οι εκπληκτικές κολλητικές μελωδίες παραμένουν, με κομμάτια όπως τα The Eyes (That See What Isn’t There) και Spiral να ξεχωρίζουν.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
30 Likes
Είσαι δημοσιογράφος, Λύκε;
1 Like
Μια δεκαετία κλείνει και είναι ίσως το αγαπημένο μου έτος μετά το 2004. Βλέπω πολύ διακριτά ότι τα γούστα και οι ψήφοι αρχίζουν να διαχέονται. Πολύ ιδιαίτερη χρονιά για μένα και πρακτικά, και στην πραγματική ζωή, η στιγμή που αρχίζει να σχηματίζεται ουσιαστικά το μουσικό μου γούστο και να είναι αποδεκτό για το εφηβικό μου μυαλό ότι δεν είμαι μόνο μεταλλάς. Κοιτώντας πίσω, δεν έχει πάει και άσχημα μωρέ.
ΠΕΝΤΑΔΑ
Fall Of Efrafa - Inle
Το αποκορύφωμα μιας τριλογίας που ήρθε για να επαναπροσδιορίσει μια ολόκληρη σκηνή αλλά και κίνημα. Οι Fall Of Efrafa, δημιουργούνται για να αυτοκαταστραφούν. Ο στόχος τους είναι τρεις δίσκοι αφιερωμένοι σε ένα πολύ συγκεκριμένο κόνσεπτ. Ο Inle, ο θεός του θανάτου, έρχεται να πάρει μαζί του ότι έσπειρε σε μια αιώνια περιπέτεια. Σε έναν λαό διαφορετικό από τον ζωντανό. Will You Join My Owsla? Καταγραφή στον αιωνιότητα μετά τη νίκη στον δυνάστη Woundwort και την επανανοηματοδότηση της Efrafa. Αταξική αλληγορία α λα κουνέλ; Ίσως. Το θέμα είναι πως εμένα μου άνοιξε τα μάτια.
Kylesa - Static Tensions
Σοκαριστικά αρμονικές ιδέες, riffs, ένα καλλιτεχνικό είδωλο στο πρόσωπο της Laura. Μαζί με το αποπάνω και άλλα λίγα καλούδι οι πρώτες μου βυνιλιοαγορές επίσης. Φυσικά εξώφυλλο του μήνα. Τα πάντα μέσα σε αυτό το αριστούργημα είναι διαχρονικά.
MONO - Hymn To The Immortal Wind
Μπορείς να γράψεις επική μουσική για μεταλλάδες χωρίς ίχνος χεβιμέταλ; Είναι τρελοί αυτοί οι Ιάπωνες, το έχω ξαναπεί. Φυσικά και το κατάφεραν. Το Hymn To The Immortal Wind είναι ένας από τους αρτιότερους post rock δίσκους που έχουν γραφτεί στην ιστορία του ιδιώματος. Συγκινητικός, μεγαλοπρεπής, φαντάζει παγωμένος και υγρός χωρίς να είναι πρακτικά κάτι υλικό.
Black Mountain Transmitter - Black Goat Of The Woods
Δεν ξέρω αν το συγκεκριμένο απόκομμα της κολάσεως είναι καλός δίσκος. Είναι όμως, ό,τι πιο τρομακτικό έχω ακούσει στη ζωή μου. Ο λαβκραφτιανός τρόμος και το δεύτερο όνομα της Shub Niggurath, λαμβάνουν ρεαλιστική υπόσταση με μια ερμηνεία ευρωπαϊκού παγανισμού και τα πράγματα παίρνουν μια δύσκολη στροφή. Σας προτείνω να ακούσετε αυτό το δίσκο με επιφύλαξη. Θα σας μείνει για πάντα, μπορεί όμως όχι για καλό.
Madder Mortem - Eight Ways
Θα λέω για πάντα πως είναι το πιο υποτιμημένο συγκρότημα του ήχου και της γενιάς του. Οι Madder Mortem - που ευτυχώς ζουν και βασιλεύουν ακόμη, φτάνουν στο απόγειο της καριέρας τους με το μεγαλοπρεπές Eight Ways. Έναν δίσκο που βασίζεται σε ένα prog metal εντελώς δικής τους διάστασης, που ταυτόχρονα στις κομματάρες που το απαρτίζουν συνδυάζει αριστοτεχνικές κιθάρες και κολλητικά ρεφρέν, πλεγμένα με την σοκαριστική φωνή της Agnete. Πρέπει να τους αγαπήσουμε περισσότερο στο σήμερα, που είναι το μέλλον που βρίσκοταν ήδη από τότε.
A few words until 20
Rishloo - Feathergun
Σοκ στο πρώτο άκουσμα. Δεν γράφονται συχνά τραγούδια σαν το Feathergun in the garden of the sun.
Isis - Weavering Radiant
Ο πιο υποτιμημένος δίσκος των Isis είναι σίγουρα ο τελευταίος τους, που είναι ένα αριστούργημα εφάμιλλο των μεγάλων επών τους που χαίρουν κοινής αποδοχής. Δεν πειράζει. Μας άφησαν με αψεγάδιαστη δισκογραφία.
**Baroness - Blue Record **
Μια από τις μεγαλύτερες μου αγάπες γεννιέται και είναι βαθύτατα πολύχρωμη.
While Heaven Wept - Vast Oceans Lachrymose
Επικό ντουμ τεράστιων διαστάσεων, τεράστια εμφάνιση στο τότε ταπεινό Up The Hammers, δεν ξέρω πως και γιατί και τι έκαναν τα παιδιά με αυτό το δίσκο αλλά ουάου.
Riverside - Anno Domini High Definition
Συνεχίζουν αψεγάδιαστοι να είναι η πιο ακομπλεξάριστη prog metal (τουλάχιστον μέχρι τότε) μπάντα.
Alpinist - Minus Mensch
Κραστ κλωτσοπατινάδα από τις καλύτερες
Long Distance Calling - Avoid The Light
post rock που ακουμπάει το μεταλ, οι ανερχόμενοι τότε Long Distance Calling γράφουν ένα επιθετικό, πανέμορφο και ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ album. Με το Black paper planes να ηχει σαν μια απο τις πιο αναγνωρίσιμες μελωδίες του ιδιώματος και το The Nearing Grave, δανειζόμενο φωνητικά του Jonas Renkse, σε στέλνουν σε long distance trip.
Touche Amore - …To The Beat Of A Dead Horse
Η πρώτη στιγμή που ερωτεύτηκα τους συνονόματους (χεχ). Το τι έκαναν από τότε οι Touche Amore είναι μια άλλη πανέμορφη ιστορία. I’m losing sleep, I’m losing friends, I’ve got a love-hate-love with the city I’m in.
Crippled Black Phoenix - The Resurrectionists & Night Raider: 2007-2009 A.D.
To live των CBP εδώ Ελλάδα πριν αποτρελαθεί εντελώς ο Graves και έπαιξε ολόκληρο το Burnt Reynolds. Δεν περιγράφω άλλο.
Gnaw Their Tongues - All The Dread Magnificence Of Perversity
Αν οι Black Mountain Transmitter είναι τρομακτικοί, τούτοι εδώ είναι ΚΑΚΟΙ. Χιλιάδες project για τον Maurice, μα η σαπίλα των Gnaw Their Tongues βασιλεύει, το περίπου video clip για το ομώνυμο κομμάτι δε, σοκ.
Anaal Nathrakh - In The Constellation Of The Black Widow
Η οργή για την ανθρωπότητα δεν ήχησε ποτέ καλύτερα. Από τα πιο σοκαριστικά λαηβ ακτς που έχω δει.
Converge - Axe To Fall
Ίσως να έχω γίνει λίγο κουραστική με το να περιγράφω τους Converge, δεν πειράζει.
Florence and The Machine - Lungs
Οι βασίλισσες της ποπ που θέλουμε.
Mastodon - Crack The Skye
Ίσως να είναι λίγο κάτω για το πόσο το αγαπώ αλλά έπεσε σε χρονιά με προσωπικές ηλίθιες αδυναμίες που το κατέβασαν. Τα έχετε πει όλα όμως θαρρώ, για το τι συμβαίνει εδώ.
Katatonia - Night Is The New Day
Δεύτερος Renkse στη λίστα, επάξια για άλλη μια φορά.
The name drop list
Devil’s Blood - The Time Of No Time Evermore
Amorphis - Skyforger
The Devil Townsend Project - Addicted
Leprous - Tall Poppy Syndrome
Russian Circles - Geneva
Om - God Is Good
Paramore - Brand New Eyes
Gazpacho - Tick Tock
Sun O))) - Monoliths And Dimentions
Animal Collective - Merriweather Post Pavilion
mewithoutyou - It’s All Crazy! It’s All False! It’s All a Dream! It’s Alright
Sienna Root - Different Realities
A Place To Bury Strangers - Exploding Head
Sweet Trip - You Will Never Know Why
toe - For Long Tomorrow
Mount Eerie - Wind’s Poem
Altar Of Plagues - White Tomb
The Killimanjaro Darkjazz Ensemble - Here Be Dragons
Them Crooked Vultures - Them Crooked Vultures
Candlemass - Death Magic Doom
Solstafir - Kold
YOB - The Great Cessation
Propaghandi - Supporting Castle
Everytime I Die - New Junk Aesthetic
Gaza - He Is Never Coming Back
If These Trees Could Talk - Above The Earth, Below The Sky
The Protomen - Act II: The Father Of Death
Maudlin Of The Well - Part The Second
Wingnut Dishwashers Union - Burn The Earth! Leave It Behind!
AHAB - The Divinity Of Oceans
Pretend - Bones In The Soil, Rust In The Oil
Shrinebuilder - Shrinebuilder
Causa Sui - Summer Sessions Vol. 3
Causa Sui - Summer Sessions Vol. 2
Alice In Chains - Black Gives Way To Blue
Wardruna - Runaljod – gap var Ginnunga
Church Of Misery - Houses Of The Unholy
St Vincent - Actor
We Were Promised Jetpacks - These Four Walls
Do Make Say Think - Other Truths
Isole - Silent Ruins
Tribulation - The Horror
Tim Hecker - An Imaginary Country
Ben Frost - By The Throat
Wolves In The Throne Room - Black Cascade
Kreator - Hordes Of Chaos
Artillery - When Death Comes
Τα απαγορευμένα:
Dance Gavin Dance - Happiness
Rome - Flowers From Exile
Brand New - Daisy
Amesoeurs - Amesoeurs
Photo dump:
32 Likes
- Mastodon - Crack the skye
- Paradise Lost - Faith divides us death unites us
- Baroness - Blue record
- The mars volta - Octahedron
- Converge - Axes to fall
Άξια αναφοράς :
Hint versus Ez3kiel - Collision tour 2009 Post rock διαμαντάκι που προέκυψε από μια ιδιότυπη “σύγκρουση” μιας noise rock και μια electro dub μπάντας. Κρίμα που αυτό το project δεν ξέφυγε από τα όρια της Γαλλίας
Cobalt - Gin Από τους χαρακτηριστικότερους δίσκος αυτού που ονομάστηκε USBM. Εδώ βρίσκεις πολλά στοιχεία για το πόσο διαφορετικό black metal βγάζουν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Fever Ray - Fever Ray Σκοτεινό ατμοσφαιρικό μανιφέστο υπό ηλεκτρονικούς και ενίοτε trip hop ήχους από την τραγουδίστρια των The Knife
Pissed jeans - King of jeans Δίσκος απόλαυση για τους λάτρεις του noise rock με μια καλοδεχούμενη ποικιλία στις συνθέσεις. Ιδιαίτερα μνεία πρέπει να γίνει στους στίχους που καταπιάνονται με midlife crisis ανησυχίες αφηγημένοι με τόσο αντισυμβατικό τρόπο που θα έκαναν τον Albini υπερήφανο.
Zu - Carboniferous Ο Mike Patton σα λαγωνικό που είναι άρπαξε αυτούς τους παλαβούς Ιταλούς για την Ipecac, η μόνη ίσως εταιρία τέτοιου βεληνεκούς που μπορεί να φιλοξενήσει μια (κατά κύριο λόγο instrumental)μπάντα που συνδυάζει math, noise, jazz και μέταλ. Κερασάκι στη τούρτα guest συμμετοχές από τον ίδιο τον Patton και τον king Bozzo!
26 Likes
Πω ρε πστ την ξέχασα. Δισκαρα και ερμηνευτριαρα.
1 Like
Για να μαζευομαστε λίγο…
@bostonflesh @Chaos @intrance @Ixnay @LesAnTz @nikatapi @Moonchild92 @pantelis79 (40)
1 Like
Για να θέσουμε ορθώς τον κανονισμό εδώ, επειδή μάλλον δεν έχεις πιάσει το νόημα.
Αγαπητή,
Ως κράτος εν κράτει που είμεθα, επιβάλλεται και (να) είναι η ψήφος εκάστου εξ ιδίου ημών φανερή.
Εκ της ολομέλειας,
με πολλές 
Πράγματι πολύ καλό post rock άλμπουμ. Είναι από τα αγαπημένα μου από το είδος και θα έλεγα πολύ αντιπροσωπευτικό. Το ανέφερε και ο @Ktn
3 Likes
2009
Top 5
1)Muse - The Resistance + εξώφυλλο
2)Mastodon - Crack The Skye
3)Alice In Chains - Black Gives Way To Black
4)Rammstein - Liebe Ist Fur Alle Da
5)Rival Sons - Before the Fire
26 Likes
Μα το είδα, θα πω και για το συγκλονιστικό τους λαηβ Αθήνα το 12 κι ας το είδαμε είκοσι ατομα
2 Likes