2013
Εξαιρετικη χρονια
1. Steven Wilson- The raven that refused to sing (and other stories): Στο πανθεον του prog rock ενας δισκος που βγηκε το … 2013? Ναι, και μαλιστα ευκολα. Αριστουργημα, πραγματικα καθε δευτερολεπτο του ξεχειλιζει εμπνευση.
2. Warlord- The holy empire: πολυ λιγους δισκους εχω περιμενει με τοσο μεγαλη προσμονη οσο αυτος, τοτε πριν 10 χρονια που κυκλοφορησε. Και ευτυχως μιλαμε για ενα τεραστιο δισκο, αξιο του ονοματος της μπαντας. 70.000 sorrows οσο warlord παει, glory επος, thy kingdom come αξιολογο, city walls of troy και kill zone στην πιο heavy πλευρα της μπαντας γαμουν, night of the fury αξιο τεκνο της λυρικης πλευρας του συγκροτηματος, father υμνος και καταπληκτικο κλεισιμο με το ομοτιτλο. RIP τεραστιε.
3. Darkthrone- The undeground resistance: μαλλον ο αγαπημενος μου δισκος τους μετα τους κλασικους, μαζι με το circle the wagons, με σκληρο ανταγωνισμο βεβαια. Εδω οι αρχοντοι παιρνουν το ιδιοτυπο μιγμα του 20-25χρονου εαυτου τους μαζι με crust/doom/heavy και του προσθετουν ακομα μεγαλυτερη δοση κλασικομεταλλικης επελασης. Γεματο εμπνευση, ριφαρες, γαματα φωνητικα και το σωστο Darkthrone feeling. Εχει τις “χιταρες” του (dead early, valkyrie, the ones…), εχει τα ωραια deep cuts (lesser men και come warfare θεικα ριφ) και το ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ να κλεινει σουπερτουμπανοτζαματουπερκαβλαντοτεραστια το δισκο.
4. Atlantean Kodex- The white goddess: Ας κανουμε ενα μικρο διαλειμμα απο τα δυο λογια που γραφουμε για καθε δισκο.
Οκ, συνεχιζουμε. Μεγαλη δισκαρα, επικοτατη, με φοβερη μουσικοτητα, παιχταραδες ολοι, ωραιες μελωδιες παντου, απο τους ελαχιστους epic metal δισκους (τουλαχιστον με την παραδοσιακη εννοια του epic metal) που εχουν καταφερει να με συγκινησουν τοσο πολυ την τελευταια δεκαετια.
5. Ghost- Infestissumam: πρωτος δισκος τους που ακουσα, και επισης ο αγαπημενος μου μαζι με το επομενο Meliora. Εδω οι Σουηδοι, με εξαιρετικη ενσωματωση των επιρροων τους καταφερνουν να ακουγονται ξεχωριστοι και ελαχιστα ρετρο, εστω και αν το μουσικο ειδος που παιζουν ανηκει κυριως στο παρελθον. Αλλα ποιος νοιαζεται για αυτο οταν ακουει κομματαρες οπως secular haze, jigolo har Megiddo, ghuleh/zombie queen, body and blood,για να πω και τα προσωπικα μου αγαπημενα (αν και δεν υπαρχει μετριο κομματι στο δισκο) και ακομα μεγαλυτερες κομματαρες (year zero, idolatrine); Εξαιρετικος δισκος και καθολου αδικο το μπαμ που εκανε τοτε.
6. Oranssi Pazuzu- Valonielu: Δεν ειναι οι πρωτοι ουτε οι τελευταιοι που μπλεκουν ψυχεδελικό/space rock με black metal, αλλα σιγουρα το κανουν με τον δικο τους προσωπικο τροπο. Με οπλα τα παραπανω και με αρτια εκτελεσμενες υπνωτιστικες επαναληψεις κεντρικων θεματων με ψυχεδελικά μοτιβα στο foreground που εχουν σαν αποτελεσμα οχι την πληξη, αλλα τη μεθεξη, βγαζουν μεγαλη δισκαρα.
7. Clutch- Earth rocker: Rock party απο την αρχη μεχρι το τελος και κομματαρες οπως τα ομωνυμο, crucial velocity, dc sound attack, under the breach, gone cold, book saddle and go και cyborg bette (και ολα τα αλλα) δεν βγαινουν καθε μερα.
8. Powertrip- Manifest decimation: 34 λεπτα κολασμενου crossover thrash με τα παντα στο κοκκινο. Και ποιος το περιμενε πως η συνεχεια θα ηταν ακομα καλυτερη. Και ποιος το περιμενε πως και μετα απο αυτο η συνεχεια θα ηταν τραγικη. Πολυ κριμα για αυτη τη αδικοχαμενη μπαντα. Μας εχουν αφησει ομως δυο μεγαλες δισκαρες και αειθαλεις στο χρονο απ οτι φαινεται.
9. Deafheaven- Sunbather: ζορικος δισκος. Ενω εξαρχης καποια (οι ακραιες αντιθεσεις μαλλον) στοιχεια τους με εκαναν να θελω να το επισκεφτομαι συχνα, περασε αρκετος καιρος και παρα πολλες ακροασεις για να καταφερω να τον εμπεδωσω σε μεγαλο ποσοστο. Αξιζε ομως πολυ.
10.Carcass- Surgical steel: Δισκος που ειχα λιωσει τοτε, καταπληκτικη κιθαριστικη δουλεια, φοβερα τυμπανα, ολα τα κομματια ειναι αξιομνημονευτα και εξαιρετικα. Δεν το ακουω και τοσο συχνα τωρα πια, αλλα τιμητικα θα πρεπει να μπει δεκαδα για τις απειρες ακροασεις τα πρωτα χρονια μετα την κυκλοφορια του.
+1 με edit Ocean- Pelagial μου ξεφυγε αυτος ο δισκαρος πως ηταν του '13, το προσθετω τωρα που ακομα το ποστ ειναι ακομα “φρεσκο”
Εξωφυλλο Ταρκθρονι
