^ Έστω ότι δεχόμαστε την αποπάνω δικαιολογία, σεπτέμβρη '21 προσπέρασες χωρίς καν να δεις υπότιτλο
Το χαμόγελο που είχε σκάσει ον κάμερα ο θεούλης με το που έπεσαν οι λέξεις Life And Times δεν περιγράφεται.
^ Έστω ότι δεχόμαστε την αποπάνω δικαιολογία, σεπτέμβρη '21 προσπέρασες χωρίς καν να δεις υπότιτλο
Το χαμόγελο που είχε σκάσει ον κάμερα ο θεούλης με το που έπεσαν οι λέξεις Life And Times δεν περιγράφεται.
όποιος έχει διαβάσει Βίο και Πολιτεία (ή και όχι) και δεν δακρύσει ούτε μια φορά με το Σκρουτζ είναι ήρωας (ή ψεύτης )
Βασικά υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων:
2014
5αδα
5αδα βου
χνωταμπλ μενσιονς
Εδώ λυγίζουν και οι πιο σκληροί
Θυμάμαι το είχα πετύχει στο exchange σε μια περίεργη εβδομάδα, κάτι που αποτυπώθηκε και στο review μου
Το τελευταίο καρέ είναι από τα καλύτερα στην ιστορία της 9ης τέχνης, με είχε σημαδέψει όταν ήμουν μικρό, χαίρομαι που υπάρχουν φανς εδώ μέσα. Πραγματικά μεγάλη συγκίνηση για την επιλογή του συγκεκριμένου σημείου
Σε μας που δεν είχαμε την τύχη να το διαβάσουμε και απ’ ότι βλέπω δεν υπάρχει πουθενά διαθέσιμο ( ή έχει 150 ευρώ στην καλύτερη), πως μπορούμε να το βρούμε?
Να κατσεις να ακουσεις πολυ προσεκτικα ολους τους στιχους του Χολοπαηνεν
Αν το θες στα ελληνικά, δύσκολο πλεον. Όσοι το πουλάνε το δινουν πανάκριβα. Μπορείς να το ψάξεις σπαστά σε τεύχη του περιοδικού Κομιξ (12 τεύχη αν θυμαμαι καλά), αλλά και έτσι θέλει πολύ ψάξιμο ώστε να τα εντοπίσεις.
Υπάρχει και αγγλική έκδοση σε λογικότερη τιμή και πολύ καλύτερης ποιότητας συνολικά, σίγουρα η καλύτερη επιλογή από κάθε άποψη αν δεν το θες ψηφιακά.
Πριν λίγες μέρες σε μια κουβέντα αναφέρθηκε ένα site που λέγεται issuu τελεία κομ, και πατώντας στο κατάλληλο πεδίο της μηχανής αναζήτησης κάποιες λέξεις κλειδιά, ο οποιοδήποτε μπορεί να βρει κάτι σε ψηφιακή μορφή αν δεν είναι διαθέσιμο σε έντυπη μορφή
Μόνο scrolling παρακαλώ, οποιαδήποτε άλλη κίνηση δεν παίρνω όρκο ότι είναι ασφαλής!
2014
5. Royal Blood - Royal Blood
Εκπληκτικό ντεμπούτο για το αγαπημένο αγγλικό ντουέτο. Μια μπασάρα επιβλητική, ένα ντραμ σεξιο ονειρώδες, φωνάρα, ροκ το τσαμπουκαλεμένο. Mike Kerr και Ben Thatcher επι τω έργω. Καλως ήρθαμε.
4. Killer Be Killed - Killer Be Killed
ή αλλιώς το τραγούδι της χιλιετίας (Wings of Feather and Wax). Υπεργκρουπάρα με ολίγη απο Dillinger Escape Plan, Mastodon, Mars Volta και Max. Ε, τι να πάει λάθος. Τίποτα. Σκέτη απόλαυση.
3. Slipknot - .5: The Gray Chapter
Πρώτος δίσκος μετά την αποχώρηση του Jordison και τον θάνατο του Gray, η μπάντα προσπαθεί να ισορροπήσει στις νέες συνθήκες. Το οτι τα δύο παραπάνω μέλη υπήρξαν σημαντικά φαίνεται και εν την απουσία τους. Παρόλα ταύτα ο δίσκος περιέχει κομματάρες όπως το The Devil In I, το AOV, το Custer κ.α. Έχει δε και το Killpop, ανατριχίλα.
2. ††† - †††
Δεν μπορώ να πιστέψω πως αυτό το μνημείο της σύγχρονης μουσικής δεν είναι στο νούμερο 1, συγγνώμη. Εκστατικό Dark wave, dream pop, witch house, electronic-industrial-gothic rock, post-punk, μας πήρε και μας σήκωσε. 9 χρόνια μετά δεν χορταίνω να το ακούω. Εθισμός.
1. Architects - Lost Forever // Lost Together
Metalcore 101 σε 11 ύμνους διάρκειας ενός ποδοσφαιρικού ημιχρόνου. Αλλοπαρμένα riffs, λυσσασμένες κραυγες, blast beats και punk περάσματα, στοιχειωμένες μελωδίες, στίχοι μεγαλειώδεις. Ένας άνθρωπος που αντιμετωπίζει τον καρκίνο, προτιμά να μην μιλήσει παρά μόνο μέσα από τους στίχους και τα τραγούδια του.
The past is dead
I walk the funeral march, and I will make my peace
If we stop the clock, will I reappear?
Pulled from the drift, there goes another year
The stars align, the planets shift
All the infinite moments that we’ve missed
There’s parts of me that are lost forever
At least we’re all lost together
Η μπάντα γιγαντώνεται και μας χαρίζει ένα μαγικό βράδυ στο Κύτταρο. 10 χρόνια είναι πολλά, το νου σας διοργανωτές…
T//S
Εξώφυλλο της Χρονιάς
††† - †††
Επειδη προτιμησες να βαλεις μεταλ στην πρωτη θεση
ΥΓ. Η πρωτια για το 2014 ειναι μονοδρομος αφου εβγαλαν δισκο οι Manes.
Παραμένοντας πιστοί στο μεσοβδομαδιάτικο ραντεβού με τους καλούς φίλους και συμφορουμίτες, επανερχόμαστε με τα πεπραγμένα του 2014, ενός έτος που, σωστά ή όχι, μου άφησε την εντύπωση πως η έως τότε ανοδική πορεία της ελληνικής σκηνής έπιασε την πρώτη κορυφή της, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Και γενικότερα βέβαια δεν έλειψαν κάποια σπουδαία album. Για πάμε να τα δούμε αναλυτικότερα:
1. Deaf Dealer - Journey into Fear
Ο δεύτερος δίσκος των Deaf Dealer (πρώην…Death Dealer) έμεινε για 27 χρόνια στο συρτάρι των Morrisound studios αφού η εταιρεία τους τον έκρινε ασύμφορο και αντιεμπορικό, και με τα χρόνια, έχοντας διαρρεύσει εν τω μεταξύ, απέκτησε θρυλικό status λόγω της ποιότητας του. Όταν τελικά κυκλοφόρησε επίσημα και έγινε προσβάσιμος σε ένα μεγαλύτερο κοινό, οι φήμες που τον περιέβαλαν επαληθεύτηκαν στο ακέραιο!
Στο εν λόγω Journey into Fear λοιπόν, οι Deaf Dealer μας παρουσιάζονται πιο κοντά στο USPM, έχοντας βέβαια και κάποιες αδρές speed/thrash “πινελιές”. Η βασική, προφανέστατη επιρροή παραμένουν οι Maiden στο πιο power, κάτι που καθίσταται σαφές τόσο από τις σε αφθονία ευρισκόμενες κιθαριστικές αρμονίες και τις κολλητικές μελωδίες των Marc Brassard και Yves Pedneault, όσο κι από το γεγονός ότι τα τραγούδια, όπως ξεκαθάρισαν οι ίδιοι, είναι χτισμένα πάνω στις μπασογραμμές του Jean Pierre Fortin. Εννοείται ότι κι ο Michel Lalonde δεν υστερεί καθόλου, ούτε σαν ερμηνευτής, ούτε σαν… θιασώτης της Maiden-ικής παράδοσης!
Η ουσία είναι ότι το Journey into Fear κατάφερε να ανταποκριθεί, έστω και ετεροχρονισμένα, στον μύθο του και δίκαια συγκαταλέγεται στα λιγότερο γνωστά μεν, διαμάντια δε, του USPM!
2. Triptykon – Melana Chasmata
Ο Warrior επιχειρεί άλλη μια κατάδυση στα τρίσβαθα της μαύρης του ψυχής και προκαλεί όποιον αντέχει, να τον ακολουθήσει! Η απουσία του Martin Eric Ain είναι (ξανά) αισθητή όχι όμως αρκετή για να αναιρέσει το τεραστιο ειδικό βάρος μιας κυκλοφορίας που φέρει την υπογραφή του Thomas Fischer και, σαν σε νομοτέλεια, συμπυκνώνει και διαστέλλει ταυτόχρονα την έννοια του ακραίου στο metal!
3. Sólstafir – Ótta
Στον πέμπτο τους δίσκο οι Ισλανδοί απομακρύνονται σε βαθμό… αποξένωσης από τις black metal καταβολές τους, χάριν ενός ατμοσφαιρικού postrock/ postmetal/ post whatever ύφους που έχει ένα άκρως ταξιδιάρικο αποτέλεσμα, μεταφέροντας άριστα το κλίμα που αποπνέει το εξώφυλλο σε ακουστική εμπειρία.
Για άλλη μια φορά έχουμε αποκλειστική χρήση της μητρικής τους γλώσσας στους στίχους, ενώ οι τίτλοι των τραγουδιών αντιστοιχούν στα οκτώ (Eykt) τμήματα που χωρίζεται η μέρα σύμφωνα με μια παλιά ισλανδική μοναστική παράδοση, με την ατμόσφαιρα που δημιουργεί κάθε ένα από τα οκτώ αυτά τραγούδια να βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με το χρονικό διάστημα από το οποίο ονοματίστηκε κατορθώνοντας να δημιουργήσουν ένα βαθιά συναισθηματικό και, εν τέλει, προσωπικό ταξίδι, και πιστοποιώντας για άλλη μια φορά το πόσο εξελίσσονται σαν συγκρότημα.
4. Accept – Blind Rage
To Blind Rage έχει να επιδείξει απολαυστικά solos, ευφάνταστα leads, και την συνήθη μεγαλειώδη riff-ολογία, έχοντας τον Tornillo, στην τρίτη του συμμετοχή στο σχήμα να ακούγεται ακόμη πιο σίγουρος, κάνοντας λελογισμένη χρήση των γρυλισμάτων του και να αναδεικνύει ωραία τη φωνή του στα πιο αργά σημεία. Έτσι, οι Accept παραδίδουν έναν ακόμη πολύ καλό δίσκο μετά την επανένωση, δείχνοντας παράλληλα πώς ένα συγκρότημα με δεκαετίες στην πλάτη του μπορεί να κρατάει τον πήχη της ποιότητας ψηλά χωρίς να αλλάζει δραστικά τον ήχο του.
5. Need – Orvam: A Song for Home
Ένα modern day prog classic που, οποία έκπληξις, αποτελεί καρπό της ελληνικής σκηνής, αυτής που μπορεί πλέον να καυχιέται ότι, ποιοτικά τουλάχιστον, στέκεται συχνά ισοϋψής με τα περισσότερα “εισαγόμενα”!
Την αναβάθμιση της εγχώριας σκηνής σε σκηνή παγκοσμίου ενδιαφέροντος πιστοποιούν, μεταξύ άλλων, και τα album των Hail Spirit Noir (Oi Magoi), Battleroar (Blood of Legends) και Dead Congregation (Promulgation of the Fall) που διέπρεψαν το καθένα στο αντίστοιχο είδος του.
Από εκεί και πέρα οι Mastodon στο Once More 'Round the Sun επιλέγουν να προβάλουν τον πιο άμεσο, προσβάσιμο εαυτό τους και το κάνουν με επιτυχία, οι εναπομείναντες Riot επιστρέφουν σαν Riot V και με το Unleash the Fire τιμούν την κληρονομιά του εκλιπόντος ηγέτη τους Mark Reale, το Where Greater Men Have Fallen έχει όλα όσα περιμεναμε από τους Primordial ενώ και το The Year the Sun Died των Sanctuary ικανοποίησε σε σεβαστό βαθμό όσους το προσέγγισαν με την επίγνωση ότι ερχόταν 25 χρόνια μετά το προηγούμενο τους και με τους Nevermore να δραστηριοποιούνται στο μεσοδιάστημα αυτό!
Και του χρόνου με υγεία!
Ξεκαθαρα μια στιγμη παραφροσύνης!!
Μα…
Ειπαμε τα δεχομαστε ολα αλλα…
Οχι
2014, πάμε 10άδα:
1. Swans - To Be Kind
2. Electric Wizard - Time to Die
3. Triptykon - Melana Chasmata
4. The Twilight Sad - Nobody Wants to Be Here and Nobody Wants to Leave
5. Royal Blood - Royal Blood
Cover
Soundtrack
Από τα πιο χλατσωτά και ασάλιωτα picks μου - συγγνώμη A Girl Walks Home Alone at Night και Under the Skin
2014