Αυτο προφανως δεν γινεται, αφου ως γνωστον οταν αρεσει κατι σε καποιον , αυτοματως ειναι METAL
3 Likes
Κι εγώ να παίζω μόνο με μέταλ.
8 Likes
Δεν νομίζω ότι ψήφισε κάποιος με το σκεπτικό “πρέπει να είναι μέταλ αυτά που θα βάλω”. Σε ροκ/μεταλ φόρουμ είμαστε, αυτά θα ψηφιστούν. Η λογική ήταν οι αγαπημένοι μας δίσκοι, όχι οι αγαπημένοι μας μεταλ δίσκοι. Τώρα αν πχ εγώ έχω περισσότερα ακούσματα σε αυτά τα μουσικά είδη (που ισχύει), τι να κάνω? Τέσπα,ότι θετε 
2 Likes
Αυτή η βδομάδα έχει πάει λίγο περίεργα, για αυτό θα είμαι λιτός και απέριττος:
-
Dream Theater - A View From The Top of The World. Δίσκος ν.15. Ήδη ο δίσκος ν.10 ήταν οριακός για την μπάντα, ο ν.11 ήταν μια ευχάριστη εκπληξη και τίποτα παραπάνω, οπότε τι να περιμένεις από μια μπάντα που ναι μεν έχει γράψει συμπαθητικά πράγματα για μια 10ετια πλας, αλλά τίποτα το συγκλονιστικό? Τίποτα, δεν περιμένεις τίποτα. Και ακούς αυτόν τον δίσκο και εκπλήσσεσαι. Γιατί όλα είναι εδώ. Η εμπνευση, ένας Μαντσινι όχι εκνευριστικός, ένα όμορφος ήχος και ένας Λαμπρή που ξέρει ότι πρέπει να κινηθεί σε συγκεκριμένες εντάσεις. Μπινγκο.
-
Hacktivist - Hyperdialect. Αυτη η μπάντα στο ΕP της το '12 ήταν φοβερή. Φοβερό υβρίδιο djent/rap. Ο πρώτος δίσκος τους ήταν τζούφιος όμως('14 μου φαίνεται, βαριεμαι να ψαξω). Αλλάζουν κιθάρα και τον έναν από τους 2 τραγουδιάριδες. Και βγαίνει αυτή η δισκάρα. Ο νέος τραγουδιάρης βγάζει φοβερή ένταση (ειδικά για ραπ). Ακούστε ακούστε. Κρίμα που αυτός ο νέος τραγουδιάρης, βρήκε το χριστό και έφυγε από την μπάντα
-
King Buffalo - Acheron. Φοβεροί, μέσα σε 4 συνθέσεις κυρίως ατμοσφαιρικές και ψυχεδελικές, με την stoner λογική που τους διακατέχει.
-
Dvne - Etemen Aenka. Ή αλλιώς, τι θα έβγαινε αν έπαιρνες στοιχεία από τους Ocean και τους Mastodon.
-
Gojira - Fortitude. Ένα κλικ κάτω από προηγούμενο, αλλά αυτό μόνο στην κλίμακα Gojira. Στις υπόλοιπες, προχωράνε την μουσική μπροστά.
Honorable:
Mastodon - Hushed And Grim. Πολύ μαύρο και ατμοσφαιρικό, πολύ δύσκολο αλμπουμ, με φοβερές ιδέες.
Inhuman Condition - Rat*God. Old school death metal. Aπολαυση
King Buffalo - The Burden of Restlessness. Το αντίθετο του Acheron. Ο πιο σκληρός τους δίσκος, με μαζεμένες συνθεσεις και ελαφρώς ριφφοκεντρικό. Γιαμι.
VOLA - Witness. Πολύ όμορφο πάντρεμα του σύγχρονου προγκ ήχου και το djent.
Terminus - The Silent Bell Toll. Ή πως οι Mastodon παίζουν πιο απλά και με τον Βrann να τραγουδάει μόνο.
26 Likes
Καλημέρα, με αυτό δεν πέθανα για να είμαι ειλικρινής αλλά ο επόμενος δίσκος τους (fearsick) θερίζει, ειδικά αυτό το recycled hate είναι τρομερό!
1 Like
2021 → Φανέρωσέ μας τη μάσκα που κρύβεις κάτω απ’ τη μάσκα που φοράς
10. – 6.
10. PHLEGEIN “Labyrinth of Wonder”
To φινλανδικό blackmetal δεν έχει εκπροσωπηθεί στις λίστες μου όσο θα έπρεπε και είναι κρίμα διότι γενικότερα αποτελεί μία από τις αγαπημένες μου σκηνές με trademark τον «παραδοσιακό» ξερακιανό ήχο, ανάλογο του σκληρού, βορειοευρωπαϊκού κρύου που «ξυρίζει». Οι PHLEGEIN ανέκαθεν υπήρξαν άψογο παράδειγμα του παραπάνω, ωστόσο στο “Labyrinth of Wonder” μοιάζει να κάνουν και ένα βηματάκι παραπέρα με ελαφρώς πιο πολύπλοκες συνθέσεις και «βαθύ», οργανικό ήχο. Όντας δε EP, είναι ό,τι πρέπει σε διάρκεια (κάτι λιγότερο από εικοσάλεπτο) ώστε να μην κουράσει στο ελάχιστο.
9. LVCΙFΥRE “The Broken Seal”
Χωρίς να ανακαλύπτει τον τροχό, το ντουέτο των T.Kaos και Menthor (μαζί με γκεστς από Mark of the Devil και ar-Ra’d al-Iblis) κρατάει μια σταθερά εφιαλτική ατμόσφαιρά, στο κλασικό πια death metal της Αβύσσου που χρωστάει την ύπαρξή του κατά κύριο λόγο στους INCANTATION και την εδραίωσή του στους νέους ηγέτες DEAD CONGREGATION.
8. EOS “Les Corps S’Entrechoquent”
Οι γαλλόφωνοι Καναδοί EOS μου είχαν κάνει εξαιρετική εντύπωση ήδη απ΄ το “L’Avale” demo πριν αρκετά χρόνια. Πλέον έχει έρθει η ώρα του full-length προκειμένου να ξεδιπλώσουν όλες τις πτυχές του αφηγηματικού (post-)blackmetal τους με τα υπέροχα, βαθιά τύμπανα, που έχει προφανώς τις βάσεις του στο cascadian και από εκεί λοξοκοιτάζει είτε προς μελωδικότερες, «ατμοφαιρικές» απολήξεις που φτάνουν μέχρι και τα 70s, είτε (αρκετά σπανιότερα) προς υφέρπουσες δυσαρμονίες κατά το γνωστό DSO & co δόγμα.
7. LAKE OF TEARS “Ominous”
Απ’ ότι φαίνεται είναι λίγο «διαστροφική» η σχέση μου με το όχημα του Daniel Brennare, καθώς περισσότερο απ’ όλες τις δουλειές του με είχε πιάσει το «αποκηρυγμένο» “Neonai” και ξαφνικά ξανασυναντιόμαστε κοντά 20 χρόνια μετά, όταν εκείνος και πάλι έχει μείνει μόνος του και εγώ έχω χάσει την επαφή μου με σχετικά ακούσματα. Δεν ξέρω αν το “Ominous”, που ως συνολικό feeling δικαιολογεί απόλυτα τον σχετικό τίτλο, είναι πραγματικό προϊόν της απομόνωσης στην εποχή της πανδημίας (μια και στη Σουηδία μέτρα πρακτικά δεν υπήρξαν) αλλά σίγουρα ακούγεται ως τέτοιο. Η μοναξιά εδώ δεν είναι κραυγή αλλά βουβός πόνος και κατάδυση στους λαβύρινθους του μυαλού τις στιγμές πριν την απόφαση για έξοδο από αυτήν ή για οριστική παραίτηση…
6. WARLOGHE “Three Angled Void”
Μιας και πιάσαμε τη Φινλανδία λοιπόν, πολύ δυνατή η επιστροφή των WARLOGHE, δηλαδή του Eorl Torht Tyrannus (και του εκάστοτε ντράμερ που τον συνοδεύει) με νέο full-length μετά από 18 χρόνια. Χωρίς να κρύβει οποιαδήποτε έκπληξη στα 33 του λεπτά, το “Three Angled Void” θυμίζει τον πρωταρχικό στόχο του bm, ειδικότερα δε του second wave, δηλαδή την κακοφωνία και την αποστροφή προς το συμβατικά «ωραίο», δίχως όμως να αρνείται και ορισμένες στιγμές anthem-ικών περασμάτων.
5.
THY DARKENED SHADE / AMESTIGON / INCONCESSUS LUX LUCIS / SHAARIMOTH “Samaelilith: A Conjuration of the Fireborn”
Το τετραπλό split που περίμενα να είναι ο διάδοχος του προ τετραετίας αντίστοιχου (με ABIGOR/TDS/NIGHTBRINGER/MORTUUS) μπορεί να μην έφτασε σε αυτά τα επίπεδα -κυρίως ως προς την αίσθηση ενός συνολικού κοινού οράματος- αλλά παραμένει μια σχεδόν άψογη κυκλοφορία όπου καθένα απ’ τα συμμετέχοντα σχήματα αφήνει το στίγμα του. Εννοείται πως η ενότητα των AMESTIGON με το ολοκληρωτικό blackmetal, που είτε χάνεται σε post/ατμοσφαιρικά μονοπάτια είτε γυρίζει τον χρόνο πίσω στα mid-90s, ξεχωρίζει σχετικά εύκολα στ’ αυτιά μου.
4.
AGNES VEIN “Deathcall”
Τρεις μαγικοί καρντάσηδες επιστρέφουν (τέτοιες μέρες πάνω-κάτω ήταν) στην πιο κατάλληλη στιγμή. Τα δώρα τους δεν είναι χρυσό, σμύρνα και λιβάνι αλλά ένα όχημα διαφυγής από τη σαπίλα της μετα-κοβιντιακής κοινωνίας. Τα έξι κομμάτια του “Deathcall” ξεκινάνε από το γνώριμο, σχεδόν ονειρικό post-metal τους, αυτή το φορά επενδύοντας πολύ περισσότερο στο ατμοσφαιρικό doom -τόσο που ώρες-ώρες μοιάζουν κάτι σαν μεταμοντέρνα εκδοχή των CANDLEMASS, απλά το σκηνικό δεν είναι ρόμπες, κεριά και μεσαίωνας, αλλά μανδύες από σκοτεινή ύλη, αστέρια και το ατέλειωτο σύμπαν.
3.
QRIXKUOR “Poison Palinopsia”
Το φοβερό αυτό σχήμα του Άγγλου Steve P. το έμαθα φέτος (εννοώ φέτος το ’23) και επειδή σκοπεύω να εστιάσω κυρίως στο EP του ’22, προς το παρόν ας πούμε ότι το “Poison Palinopsia” (εκπληκτικός τίτλος) είναι ένα τρομακτικό δημιούργημα σε δύο 24λεπτες πράξεις που μπορεί αρχικά να μοιάζει ως μια ακόμα εξαιρετική εκδοχή του occult death/black metal (π.χ. στο ύφος των συμπατριωτών τους GRAVE MIASMA) ωστόσο στην πορεία μεταλλάσσεται ύπουλα και απορροφά σε τέτοιον βαθμό που το να βρει κανείς από ποια πόρτα μπήκε στον κόσμο του μοιάζει άλυτος γρίφος.
2.
BLACKDEATH “Also Sprach Das Chaos”
Στο κυνήγι κυκλοφοριών με μια κάποια ιδιαιτερότητα:
1.
ANTEDILUVIAN “The Divine Punishment”
Άλλη μια επιστροφή και μάλλον η πιο συγκλονιστική στα δικά μου αυτιά. Το ντουέτο (μαζί με τον Adam Angus στο μπάσο) τσιτώνει τα όρια του death και του black metal σε αδιανόητο βαθμό. Αν το avantgarde στο extreme metal υφίσταται ακόμα ως όρος, για μένα είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει στο “Divine Punishment” με προεξάρχοντες τους ρυθμούς των τυμπάνων και κρουστών της Mars Sekhmet να ανοίγουν σκουληκότρυπες προς το Αρχέγονο Χάος. Την ίδια στιγμή οι διεστραμμένες κιθάρες του Haasiophis λειτουργούν ως υπόστρωμα με noise εξάρσεις καλώντας σε υποσυνείδητες πράξεις υπέρτατης χυδαιότητας και απόλυτης αμαρτίας ως εκκίνηση της επανάστασης απέναντι στα καταπιεστικά -ηθικά και πνευματικά- δεσμά του δημιουργού.
29 Likes
C’mon c’mon,
2021
-
Turnstile - Glow On
Ο ορισμός του ίνσταντ κλάσσικ κυρία μου. -
Wolf Alice - Blue Weekend
Η υπέροχη στιγμή που δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις.
-
Royal Blood - Typhoons
Παγωμένα κοκτέιλ, ατελείωτες γκρούβες και γαρνίρισμα με σύνθια γιατί έτσι. -
Architects - For Those That Wish To Exist
Μία ακόμα στιγμή που οι Carter, Searle & Co. τα έκαναν όλα σωστά. Οκ, θα μπορούσαν να είχαν ψαλιδίσει λίγο περισσότερο, φύγε. -
Lorde - Solar Power
Η πιο τέλεια συνοδεία για οδήγηση σε κάποια κρυμμένη παραλία ένα ζεστό καλοκαιρινό πρωινό.
+5(*2):
-
Chvrches - Screen Violence
Ένα μικρό μουσικό horror αριστούργημα. We’d kill 'em with a thousand cuts and say we did it out of love.-
Ή: The Pretty Reckless - Death By Rock & Roll – Ιδιαίτερη αναφορά στο Only Love Can Save Me Now, γιατί. -
Converge & Chelsea Wolfe - Blood Moon: I
Συνεργασία καταδικασμένη για νίκη. Ότι ακόμα δεν έχουν βγάλει το ΙΙ το λες και έγκλημα.
Ή: Gojira - Fortitude – Απλό, χαλαρό πετσόκομμα. -
Dry Cleaning - New Long Leg
Το alternative μέλλον του νησιού διαγράφεται λαμπρό και φρέσκο και κάπως στραβοπαράξενο.
Ή: Idles - Crawler – Μόνο για λίγο ξαποσταίνουν. -
Lingua Ignota - Sinner Get Ready
Ρίγη πάνω από ρίγη πάνω από ρίγη. Η φωτιά καίει για πάντα. Ευχαριστούμε, Kristin.
Ή: Kælan Mikla - Undir Köldum Norðurljósum – Όμορφο όσο το εξώφυλλό του. Και τι εξώφυλλο.
-
Mogwai - As The Love Continues
Κάποια μέρα θα αστοχήσουν. Ευτυχώς για το ποστ-ροκ και για μας, αυτή η μέρα δεν έχει φτάσει ακόμα.
Ή: Godspeed You! Black Emperor - G_d’s Pee At State’s End! – Βλ. ακριβώς από πάνω.
Μπόνους:
-
Cleopatrick - Bummer
Αγνό ροκενρόλ γλέντι, ή όπως έχει πει ο παλιόφιλος Τσάρλι Μπράουν: good grief! -
Hayley Williams - Flowers For Vases / Descansos
Αγνό δακρυσμένο χαμόγελο, ή όπως έχει πει ο παλιόφιλος Τσάρλι Μπράουν: good grief- -
Various - Last Night In Soho
Just listen to the music of the traffic in the city, linger on the sidewalk where the neon signs are pretty; how can you lose?
Εξώφυλλο:
36 Likes
1.Tori Amos - Ocean to Ocean
Ελαφρως καλυτερο απο το προηγουμενο και αυτο ειναι απο μονο του μεγαλο επιτευγμα.
2.Dream Theater- A View from the Top of the World
Οταν βγηκε το 1ο single ημουν σιγουρος οτι παμε για την πατατα του αιωνα.
Ευτυχως δεν ισχυε και μαλλον μας δινουν τον καλυτερο δισκο της εποχης Mangini.
3.Gojira - Fortitude
Θα μπορουσα να τον εχω ανετα σαν τον καλυτερο της χρονιας (και πιθανως ειναι) αν δεν ημουν περισσοτερο συναισθηματικα δεμενος με τους απο πανω…
4.Evergrey - Escape of the Phoenix
Κλασικα υψηλα πεταγματα αλλα φαινεται να εχουν εγκλωβιστει λιγο σε αυτο το στυλ
5.Leprous - Aphelion (+cover)
Σιγουρα ανωτερος απο τον προηγουμενο ο οποιος ειχε αρκετες στιγμες που δεν μου ειπαν πολλα.
Εδω εχουμε ξανα πολλα πανεμορφα κομματια μαζεμενα.
30 Likes
Εξαιρετική ιδέα θα μου δώσει χρόνο να τακτοποιήσω τις εκκρεμούσες σεντονιάδες.
Μαζεύτηκε πολύ fabric και το υφαίνω και στο χέρι παναθέμά με! 
2 Likes
2021
1. Leprous - Aphelion
Οταν βγαζουν οι Leprous δισκο, οι υπολοιποι μπορουν να ελπιζουν για την δευτερη θεση στην καλυτερη. Αν θυμαμαι καλα σε αυτο το site ο συγκεκριμενος δισκος δεν ελαβε και τεραστιας αναγνωρισης, αλλα στα δικα μου τα αυτια ειναι οτι καλυτερο εχει βγαλει η μεγαλυτερη μπαντα των τελευταιων 10 χρονων μετα το Congregation. Δεν εχω απολυτως κανενα παραπονο απο το Pitfalls, αλλα το Aphelion ειναι μιση κλαση ανωτερο απο ολες τις αποψεις. Το groove στο οποιο εστιασαν αυτην την φορα περισσοτερο απο ποτε, αναδεικνυει ολα τα τραγουδια, και κανει στιγμες οπως Silhouette και Have You Ever? να αποτελουν δυο απο τις πολλες κορυφες του δισκου. To The Silent Revelation το ειχα λατρεψει ηδη απο το πρωτο ακουσμα, ενω πιο ιδιαιτερες και μελωδικες συνθεσεις οπως All The Moments και The Shadow Side ειναι τα αγαπημενα μου τραγουδια στον δισκο (μαζι με το Have You Ever?). Οταν προσθετεις σε αυτα και ηδη κλασικα τραγουδια για την μπαντα σαν τα Out Of Here, Running Low, Castaway Angels και On Hold, εχεις ενα αριστουργημα. Το μοναδικο τραγουδι που μερικες φορες τρωει σκιπ (βολικο μιας και κλεινει τον δισκο) ειναι το Nighttime Disguise, που η μπαντα εγραψε μαζι με μια μεριδα οπαδων σε livestream που διηρκεσε μερικες ωρες εν μεσω της πανδημιας. Δυστυχως αυτη η μεριδα hardcore οπαδων ηταν σε μεγαλο βαθμο ατομα που θα ηθελαν απο τους Leprous να παιζουν οπως στο Bilateral μεχρι να σβησει ο ηλιος, αρα το αποτελεσμα βγηκε αναχρονιστικο, οπως αναμενοταν.
2. Gojira - Fortitude
Οπως ισως εγραψα στην περιγραφη του Magma, ανακαλυψα τους Gojira το καλοκαιρι του 2020 οταν κυκλοφορησαν το υπερτραγουδι των 7 ηπειρων και των 10 θαλασσων με τιτλο Another World. Ευτυχως το συνοδευσαν με ενα σωρο αλλες υπερτραγουδαρες, οπως τα Born For One Thing, Amazonia, New Found, The Chant, Sphinx και The Trails. Μαζι με το Magma, οι δυο καλυτεροι τους δισκοι για μενα, και ανυπομονω για την συνεχεια. Τεραστια μπανταρα που αποτελει μαζι με τους Leprous οτι καλυτερο υπαρχει εκει εξω στον σκληρο ηχο.
3. Dream Theater - A View From The Top Of The World
Μετα απο 25 χρονια που ειχα ολον τον χρονο να ανακαλυψω, να ακουσω, να νιωσω, να αναλυσω, να ξεχασω, να νοσταλγησω, και να ξαναεπισκεφτω την μουσικη των Dream Theater παμπολλες φορες, πλεον δεν υπαρχει κατι σχετικο με τους Dream Theater το οποιο να χρειαζεται ιδιαιτερο κοπο για να το εκτιμησω ή να αξιολογησω σωστα. Τα διαχρονικα συμπερασματα που εχω βγαλει οσον αφορα μια απο τις παλαι ποτε αγαπημενες μου μπαντες ειναι αρκετα, αλλα τα βασικα ειναι τα εξης: (Α) Η ελλειψη του Mike Portnoy απο τα τυμπανα ηταν το μεγαλυτερο πληγμα για την μουσικη τους (Β) Με καποιες λαμπρες εξαιρεσεις, οπως ολοκληρο το Octavarium και μεμονωμενα τραγουδια σαν το Vacant και το Far From Heaven (το Scenes From A Memory δεν μετραει γιατι το ειχε γραψει το μισο και βαλε ο Sherinian), τα πληκτρα του Rudess ειναι ως επι πλειστον αγευστα, αχρωμα και πολυ συχνα βαρετα. Θεωρω τους Kevin Moore και Derek Sherinian κλασεις ανωτερους μουσικους απο τον Jordan Rudess, και μιας και τα πληκτρα παιζουν εναν αρκετα σημαντικο ρολο στους DT, δεν περιμενω να βγαλουν ποτε δισκο ισαξιο της κλασικης τετραδας (Γ) Ο LaBrie ειναι εδω και αρκετο καιρο δυστυχως ενα τεραστιο τους μειονεκτημα ζωντανα, και ακομα και στο στουντιο πλεον δεν προσθετει κατι στην μουσικη της μπαντας, η οποια εχω αρχισει εδω και λιγα χρονια να πιστευω πως θα ηταν ακομα καλυτερη με εναν πραγματικα καλο τραγουδιστη, οπως ο Richie Kotzen ή ο Einar Solberg για παραδειγμα. Καλως ή κακως δε θα το μαθουμε ποτε, και ισως καλυτερα ετσι. Και παμε στο ζουμι. Το A View From The Top Of The World ειναι το καλυτερο αλμπουμ της Mangini εποχης, με μικρη διαφορα πανω απο το A Dramatic Turn Of Events, και τεραστια διαφορα απο ολα τα υπολοιπα, τα οποια και να μην ειχαν βγει ποτε δε θα μου ειχε λειψει κατι προσωπικα. Λατρευω τα ιντριγκαδορικα και ενδιαφεροντα Sleeping Giant και Awaken The Master, αγαπω τα χιτακια Invisible Monster και Alien, εχω μια ιδιαιτερη θεση στην καρδια μου για τα πιο μελωδικα και Rush-οειδη Answering The Call και Transcending Time, ενω βρισκω το ομωνυμο του δισκου ενα απο τα καλυτερα 3-4 τεραστια σε διαρκεια τραγουδια των Dream Theater (μεγαλυτερα των 19 λεπτων - για να συμπεριλαβω και το Count Of Tuscany), αν οχι δευτερο κατω μονο απο το αξεπεραστο A Change Of Seasons. Θα μπορουσα να γραψω 10 παραγραφους ακομα για αυτον τον δισκο, αλλα νομιζω εγραψα ηδη παρα πολλα. Παω να ακουσω την δισκαρα που με συντροφευσε σε κατι τελειες βραδιες οδηγησης προς ιδιαιτερα μαθηματα στο Long Island.
4. Mastodon - Hushed and Grim
Καποιος πρεπει να το πει επιτελους. Σορρυ σε οσους πιστευουν σε ιερα κειμηλια, αγιες εικονες και οσιους δισκους, αλλα αυτο εδω ειναι ο καλυτερος δισκος των Mastodon. Καταρχας, ειναι 86 λεπτα και δεν ειναι περιττο ουτε ενα δευτερολεπτο, αφου ολα τα τραγουδια ειναι απο πολυ καλα εως υπεροχα. Δευτερον, στιχουργικα περασαμε απο ιστοριες και μυθους για τεραστιες φαλαινες, μαμουθ, και προιστορικα τερατα, σε μαθηματα ζωης και εξωτερικευση των πιο αγνων σκεψεων και συναισθηματων. Τριτον, προσωπικα δεν μπορω να ακουσω κανεναν αλλον δισκο των Mastodon χωρις να με κουρασει η μονοτονια στο υφος, ακομα κι αν δεν υστερει κανενα τραγουδι. Στο Hushed and Grim δεν υπαρχει τετοιο προβλημα, αφου η πολυποικιλοτητα των συνθεσεων και της ατμοσφαιρας που δινει το καθενα, με κραταει για σχεδον μιαμιση ωρα χωρις διαλειμμα. Τεταρτον, εχουν γινει ολοι πολυ καλυτεροι μουσικοι απο οτι ηταν πριν 15 χρονια, κι ετσι ακουμε φανταστικα σολιδια οπως αυτο στο The Crux, μελωδικες ριφφαρες οπως αυτη στο Sickle and Peace, και ανατριχιαστικες ερμηνειες οπως αυτη στο Teardrinker. Πεμπτον, αν μου κανει καποιος την ερωτηση “ποια ειναι τα 5 καλυτερα τραγουδια στο Hushed and Grim?” 3003 φορες, τοτε μπορω ανετα να δωσω 3003 διαφορετικες απαντησεις (μονο και μονο επειδη δεν υπαρχουν περισσοτερες). Εκτον, εχουν περασει 2 χρονια απο αυτον τον δισκο, κι ακομα ανακαλυπτω τεραστιες στιγμες. Εχουμε 15 τραγουδια με απειρα ριφφς, μελωδιες, αλλαγες, ρεφρεναρες, σολιδια, και ποιος ξερει τι αλλο, τα οποια με καθε ακροαση γινονται καλυτερα. Το κειμενο μου για αυτον τον δισκο ειναι πιο ενθουσιωδες απο τους δισκους που διαλεξα στις πρωτες τρεις θεσεις για το 2021, και η εξηγηση ειναι απλη. Αν βγαλω απο την εξισωση τις ιδιαιτερες χορδες στην καρδια μου που συντονιζονται με στοιχεια που εχουν οι Leprous και οι Gojira οσον αφορα συγχρονες μπαντες, και οι Dream Theater οσον αφορα παλιες καλες αγαπες, τοτε οι Mastodon εχουν βγαλει μαλλον πιο εντυπωσιακο δισκο. Κριμα που ετυχε να τον βγαλουν την ιδια χρονια με τρεις σουπερ μπαντες.
5. CHVRCHΞS - Screen Violence
Κουραστηκα λιγακι να γραφω για το 2021 αρα θα ειμαι συντομος. Ο καλυτερος δισκος (ως τωρα) των Churches. Το Violent Delights ειναι ενα επος. Αγαπω και τα 10 τραγουδια βασικα. Θα μπορουσα καλλιστα να εχω διαλεξει οποιαδηποτε σειρα για την πενταδα των δισκων που επελεξα για αυτην την χρονια, και θα με ικανοποιουσε πληρως. Ή μαλλον για να το πιασω κι απο την αντιθετη λογικη, δυστυχως δεν υπαρχει καμια σωστη σειρα για την πρωτη μου πενταδα, αφου οπως και να τα βαλω νιωθω οτι αδικω παρα πολυ αυτα που μπαινουν στις θεσεις 3,4 και 5. Ευτυχως η Lauren και η παρεα της φαινεται πως εχουν λαμπρο μελλον, κι ετσι θα εχω πολλες ευκαιριες πιστευω να τους βαλω στο νουμερο 1 στο μελλον.
ΤΑ ΠΟΠ ΟΥΥΥ 666 ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΜΑΣ
Japanese Breakfast - Jubilee (dreampop = η μουσικη του μελλοντος)
Black Country, New Road - For The First Time (φανταστικα οργανα, μετρια φωνη)
Billie Eilish - Happier Than Ever (εκπληκτικα καλος δισκος)
Evanescence - The Bitter Truth (Amy Lee θα αγαπω για παντα την μουσικη σου)
ΤΑ ΜΕΤΣΑΛ
Iron Maiden - Senjutsu (καλος δισκος μετα απο 15 χρονια)
Converge - Blood Moon : I (τους βρισκω αθλιους, αλλα η Τσελσαρα τους ανεβαζει επιπεδο)
Jinjer - Wallflowers (ζητω η Ουκρανια)
Helloween - Helloween (οριακα γλιτωσε το Απογοητευση της Χρονιας, αξιοπρεπες στην καλυτερη)
Pure Reason Revolution - Eupnea (το ξερω οτι βγηκε το 2020 αλλα το ξεχασα ο ηλιθιος, κι ετσι το βαζω τωρα γιατι ετσι)
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Δυστυχως δεν μπορω να την βρω σε high res , αλλα η πληρης εικονα του εξωφυλλου ειναι φανταστικη.
25 Likes
2021:
#5+1
Godspeed You! Black Emperor - G_d’s Pee AT STATE’S END!
Μαζί με το Allelujah του 2012, είναι οι δουλειές τους που φτάνουν πιο κοντά στα μεγαλεία του παρελθόντος. Οτιδήποτε φτάνει στα επίπεδα της περίόδου 1997-2002 μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολα μυθικό και εδώ έχουμε κάμποσες τέτοιες στιγμές.
#5
BRUIT ≤ - The Machine Is Burning and Now Everyone Knows It Could Happen Again
Ήταν αρκετός ο καιρός που χρειάστηκε να βγει κάτι τόσο αξιόλογο στο αρκετά ταλαιπωρημένο Post Rock από νέα μπάντα. Δίσκος statement, με όπλο την φανταστική ατμόσφαιρα που δημιοργούν οι Γάλλοι και περικλείεται σε 4 υπέροχες συνθέσεις.
#4
Gojira - Fortitude
Η αλήθεια είναι ότι στο Magma δεν έχω δώσει πάρα πολλές ευκαιρίες και ακροάσεις αλλά αυτό εδώ με έπιασε από την αρχή. Πολλά και πολύ ωραία κομμάτια, εξαιρετική ροή στο δίσκο, ομοιογένεια και ποικιλομορφία. Κάτι σαν μία αναδρομή σε ότι τεράστιο έχουν πετύχει οι Gojira αυτά τα 20 χρόνια που δικαίως βρίσκονται στο προσκήνιο.
#3
Converge & Chelsea Wolfe - Bloodmoon I
Αλήθεια #2 ότι με τους Converge δεν έχω την σχέση πάθους που βλέπω εδώ σε πολλούς χρήστες. Για μένα το Bloodmoon συμπληρώνει την άτυπη 3άδα των υπέροχων συνεργασιών των CoL με την Julie Christmas και των Thou με την Emma Ruth Runtle. Τα προηγούμενα ήταν #1 στις λίστες μου, αυτό δεν βρίσκεται όχι γιατί υστερεί αλλά γιατί τυγχάνει η χρονιά του να έχει τρομακτικό ανταγωνισμό. Δίσκος που προκαλεί δεός, μοναδικό δέσιμο και κομμάτια που θα μείνουν κλασσικά.
#2
Mastodon - Hushed & Grim
Αλήθεια #3, μετά το τεράστιο Crack The Skye δεν υπήρξε δίσκος των Mastodon που να με κρατήσει στην ολότητα του. Το Hushed & Grim δημιοργήθηκε από μία σημαντική απώλεια για την μπάντα και είναι ένας δίσκος που όντως περιέχει πολύ πληροφορία και απαιτεί πολλές ακροάσεις για να ξεδιπλωθεί το μεγαλείο του. Όμως είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πως κάθε κομμάτι είναι ένας μικρός θρίαμβος, πως κρύβεται και έρχεται ξανά και ξανά κάποια στιγμή μεγαλείου, πως μπόρεσαν να κρατούν το ενδιαφέρον στο ψηλότερο επίπεδο σχεδόν επί μιάμιση ώρα. Και όλα αυτά μετά από τόσες δισκογραφικές δουλειές με κορυφές και λιγότερο δυνατές προσπάθειες.
#1
Turnstile - Glow On
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για αυτόν τον δίσκο. Δεν είναι μόνο το μουσικό του περιεχόμενο που όπως είπε ο @Ktn είναι instant classic. Είναι και όσα περιβάλλουν αυτόν τον δίσκο. Η αισθητική του, το εξώφυλλο, τα videos που μοιάζουν με 90s home videos και σε γυρίζουν πίσω στην εποχή του Smash. Τα ηχητικά μπιχλιμπίδια που μόλις τα ακούς, μεταφερεσαι ανύμπορος να αντιδράσεις στο παιδικό σου δωμάτιο, σε μέρες ξέγνοιαστες. Είναι αυτός ο αιθέριος frontman που λικνίζεται και μαγεύεσαι. Είναι η ενέργεια των lives που βλέπεις, μια διαρκείς κίνηση, η χαρά σαν συναίσθημα να ξετυλίγεται μπροστά σου. Είναι όλες οι μουσικές αναφορές που αγάπησες τυλιγμένες σε πακέτο δώρου. Είναι η γαμημένη η νεότητα που όσο μεγαλώνεις και απομακρύνεται βλέπεις τι μοναδικό δώρο ήταν και είναι. Μακάρι να δω τον μικρό να ζει στο δικό του ροζ ουρανό και βιώσει όλα αυτά τα συναισθήματα που αντιπροσωπεύει αυτός ο δίσκος.
Για μένα, ένας από τους μεγαλύτερους δίσκους στα post 00s.
Καλή χρονιά με υγεία!
31 Likes
1. Converge/Chelsea Wolfe - Bloodmoon: I
2. Turnstile - Glow On
3. black midi - Cavalcade
4. Part Chimp - Drool
5. Black Country, New Road - For the First Time
Αλλα πολλα καλα:
King Woman - Celestial Blues
Divide and Dissolve - Gas Lit
Portayal of Guilt - CHRISTFUCKER
GNOD - La Mort Du Sens
Amyl and The Sniffers - Comfort to Me
SPY - Habitual Offender
The Body - I’ve seen all I need to see
Godspeed You! Black Emperor - G_D’S PEE AT STATE’S END!
Squid - Bright Green Field
Wolves in the Throne Room - Primordial Arcana
Actors - Act of Worship
Mastodon - Hushed and Grim
Crumb - Ice Melt
Mcbaise - TUBES
Big Brave - Vital
33 Likes
Θα ήθελα να πω δυο λόγια παραπάνω για κάποιος δίσκους, αλλά επαναπαύθηκα γιατί είχα ξαναγράψει γι’ αυτούς και φτάσαμε παραμονή Πρωτοχρονιάς τεσπα.
2021
Turnstile - Glow On
Noga Erez - Kids
King Woman - Celestial Blues
Halsey - If I Can’t Have Love, I Want Power
Maneskin - Teatro d’ira: Vol. I
29 Likes
Για αρχή να ευχηθώ σε όλους, συμπεριλαμβανομένου του @JTN , καλή χρονιά με υγεία.
Το 2021 λόγω κορωνοιου άκουσα αρκετή μουσική, αν και είναι πολλά άλμπουμ που έχω σημειώσει για τα προσεχώς.
Δυστυχώς δεν έχω ακούσει σχεδόν καθόλου τις κυκλοφορίες που έβγαλαν οι Obsolete, Paranorm, Nekromantheon, Cryptosis.
Πολύ καλά άλμπουμ:
Pharaoh - The powers that be. Δυστυχώς το τελευταίο (?) άλμπουμ μιας από τις πιο τίμιες μπάντες του αμερικανικού power. Με ριφ επιθετικά, πεινασμένα. Ατόφιο ατσάλι.
Wheel - Preserved in time
Morgul blade- Fell sorcery abounds. Στην αρχή το πλησίασα λόγω του όλου fantasy based artwork και μουσικού περιεχόμενου. Είναι αρκετά καλό και με κράτησε. Έχει και πινελιές απο gothic και black.
Bewitcher - Cursed be thy kingdom. Αρκετά καλό αλλά κατώτερο του προηγούμενου έπους. Το ήθελα λιγότερο “γυαλισμένο”. Παρόλα αυτά έχει καλά τραγούδια μέσα.
Khirki - Κτηνωδία. Ομολογώ ότι μου αρέσει αρκετά όσες φορές το έχω ακούσει, απλά δεν το έχω ακούσει όσο του αξίζει πιστεύω και εξού η θέση του εδώ. Εξαιρετική κυκλοφορία με ποικιλία ήχων.
Project Roenwolfe - Edge of saturn. Heavy metal με αμερικάνικη κλίση, υψηλές ταχύτητες, καλά τραγούδια. Έχει εξαιρετικές κιθάρες και σίγουρα αξίζει να ακουστεί παραπέρα. Και το φετινό τους είναι ακόμα καλύτερο.
Can Bardd - Devoured the oak. Ατμοσφαιρικό black (με λίγο doom) με φολκ στοιχεία που σε φέρνει σε ένα μαγικο σκοτεινό δάσος με δρυίδες, ξωτικα και λοιπά στοιχεία. Ωραίο άκουσμα για τέτοια εποχή. Δισκάρα γενικότερα.
10 Mystras - Empires vanquished and dismantled. Βήμα μπροστά για εμένα και φοβερή κυκλοφορία. Με μεσαιωνικούς ήχους, ατμόσφαιρα.
9 Yoth iria - As the flame withers. Greek black metal στα καλύτερα του. Αυτό.
8 Ethereal shroud - Trisagion. Κι αυτό πιστεύω ότι δεν το έχω ακούσει όσο του αξίζει. Τέσσερα τραγούδια μεγααααλης διαρκειας, ατμοσφαιρικού black/doom που σε απορροφάει νομίζω είναι η καλύτερη περιγραφή.
7 Cauldron born - Legacy of the atlantean kings . Επιστροφές καταστροφές. US heavy metal από τα παλιά με καλή παραγωγή από παλιότερες του είδους.
6 Need - Norchestrion. Λίγο κάτω από το προηγούμενο. Εξαιρετικό όμως.
5 1914 - Where fear and weapons meet. Εξαιρετικό άκουσμα με melodic black και τζουρες bolt thrower, θεματολογία του Μεγάλου Πολέμου. Εναλλακτικά επίσης εξαιρετικό το Menschenmühle των Kannonenfieber
4 Black soul horde - Horrors from the void.
3 Tower - Shock to the system.
2 Mastodon - Hushed and grim. Το καλύτερο τους μαζί με το Crack the sky. Έχω ξαναπει ότι οι κλασσικοί δίσκοι είναι αυτοί που επιστρέφοντας συνέχεια ανακαλύπτεις πράγματα.
1 Stormkeep - Tales of the othertime. Από το πουθενά αυτό είναι το άλμπουμ που μου έκανε περισσότερο παρέα το 2021 και το 2022.
Εξώφυλλο
Aλλα υπάρχει αυτό και έτσι:
31 Likes
Έχει γίνει χαμούλης με αυτό κ δεν έχω καταφέρει ακόμα να το ακούσω.
1 Like
Ωωωω τώρα κατάλαβα ποιο είναι αυτό. Η Σάρα των Smoulder το έχει εκθειάσει μέχρι εκεί που δεν πάει. Και α) εγώ την Σάρα την εμπιστεύομαι, β) θυμάμαι μεγαλειώδη ατμόσφαιρα σε αποσπάσματα που είχε βάλει, γ) το προτείνει και ο φίλτατος 38άρης, ε ώρα να το δοκιμάσουμε κι εμείς.
2 Likes
Ξεκίνα από το Ep του '20.
1 Like
Ξεκίνα από το ΕΡ του '20
2 Likes
2021
1) Yoth Iria - As The Flame Withers
2) Veilburner - Lurkers In The Capsule Of Skull
Experimental black/death metal . Eνα άλμπουμ μια μουσική περιπέτεια. Οι ιδέες να σε χτυπουν αλλεπάληλα και απροειδοποίητα απο όλες τις μεριές και όλο αυτό δεμένο με μια κατάμαυρη ατμόσφαιρα.Ενα άλμπουμ που σε κάνει να κινήσε ασυναίσθητα στους προγκ/πειραματικούς
ρυθμούς του οι οποίοι εναλλάσσονται συχνά, χωρίς (με καποιο τροπο) να χάνεται η ατμόσφαιρά του. Επίσης απίστευτα ντράμς. Μία απο τις κορυφές της χρονιάς.
3) Between The Buried And Me - Colors II
4) Kanonenfieber - Menschenmühle
5) Soen - Imperial
6) Cân Bardd - Devoured By The Oak
7) Møl - Diorama
8) Rivers Of Nihil - The Work
Την αγαπώ αυτή την μπάντα και το συγκεκριμένω πολύ υποτιμημένο. Εδώ κάνουν στροφή σε πιο προγκ μονοπάτια και τους ταιριάζει πολυ.
9) Gojira - Fortitude
10) Turnstile - Glow On
…
Εξώφυλλο της χρονιάς: " Acausal Intrusion - Nulitas "
Πολύ σκοτάδι αλλά έχει μια περίεργη ομορφιά.
Καλή Χρονιά σε όλους!!
34 Likes
2021
1. Thronehammer – Incantation Rites
2. Turnstile – Glow On
3. NOFX – Single Album
4. Black Soul Horde – Horrors from the Void
5. Converge & Chelsea Wolfe – Bloodmoon I
Λοιπές Μουσικάρες:
Yoth Iria – As the Flame Withers
Archgoat – Worship the Eternal Darkness
Deafheaven – Infinite Granite
Spectres – Hindsight
Επιθανάτιος Ρόγχος – Split LP w/ Τελευταίος Αιώνας
Actors – Acts of Worship
Iron Maiden – Senjutsu
Wolves in the Throne Room – Primordial Arcana
Portal – Avow
Wheel – Preserved in Time
Svdestada – Azabache
UDDA – MMXVI
Full of Hell – Garden of Burning Apparitions
Agnes Vein – Deathcall
Stheno – Wardance
Poison Ruïn – Poison Ruïn II
夢遊病者 – Noč Na Krayu Sveta
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
Καλή χρονιά με υγεία.
32 Likes