Και μένα μου αρέσουν οι συλλογές για αυτό το λόγο πχ άκουσα μια φορά το Somewhere In Time και το Seventh Son και δε χρειάστηκε να βάλω κάτι άλλο ξανά από Maiden
1 Like
2 Likes
Και πάλι τάσσομαι υπέρ του να ακούσει κάποιος πρώτα τους δίσκους
Ακούστε, οι συλλογές να το δεχτώ ότι είχαν νόημα κάποτε. Σήμερα όμως με το YouTube, το bandcamp και όλα αυτά, τι εμποδίζει κάποιον από το να πάρει μια πρώτη γεύση κατευθείαν από τα άλμπουμς;
2 Likes
Τα πρώτα 5 αγαπημένα μου. Θα επανέλθω με δεκάδα.
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
- Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
17 Likes
Unleashed in the east priest
World wide live scorpions
Live after death maiden
Made in japan purple
Donigton acdc
To name a few 
Ασχετο αλλα νομιζω οτι το συγκεκριμενο lets play καταπιε ολα τα αλλα. Ισως πρεπει να σταματησουν και να αρχισουν μετα την ληξη του συγκεκριμενου για να μην απαξιωθουν.
2 Likes
@Silent_Winter προσκυνώ <3
Καιιι σχεδόν στα καπάκια
1980
Ή αλλιώς αντίο ζωή, τι έγινε εδώ δεν ξέρω, σαν παιδάκι στο παιχνιδάδικο ένιωσα όταν είδα τι έχει σε μια κατάσταση τα θέλω όλα, κι αυτό - κι αυτό - κι αυτό !! Μετά κόπων και βασάνων :
-
AC/DC – Back Ιn Black
-
Βruce Springsteen – The River
-
Iron Maiden – Iron Maiden
-
Black Sabbath – Heaven and Hell
-
Angel Witch – Angel Witch
Και κάπου εδώ είναι που αρχίζουν άλλες εσωτερικές συγκρούσεις, οι ροκ βς μεταλ, ολλ αραουντ πράγματα βς μεταλ κλπ και θα δούμε πώς θα πάει. Δεσμεύομαι πάντως να βάζω συνέχεια Maiden. ;p Εν προκειμένω, ακόμα μία εύκολη πρωτιά, μία δικαιωματική θέση στον Bruce της καρδιάς μας, ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ MAIDEN (καλώς ήρθες χιεβυ μεταλ ο ένας, καλώς ήρθες κλασικό χιεβυ μεταλ ο άλλος, καλώς ήρθες σοβαρό χιεβυ μέταλ ο τρίτος, ε, ξερωγω, καλωσήρθατε maiden με δίσκο, μην με προλάβει κανείς έξυπνος), ναι, Sabbath είναι οι Sabbath με Ozzy, αλλά η θέση του Heaven and Hell στην καρδιά μου και όλη η επιρροή του Dio διαχρονικά στην μουσική μου προσωπικότητα χτυπάει κάπως αλλιώς και ε, Angel Witch.
Για να χωρέσει τούτο άφησα έξω (= απάλλαξα τον εαυτό μου από το κονταροχτύπημα των) British Steel (πρώτος αγαπημένος Priest δίσκος έβερ, πλέον τάσσομαι κι εγώ με τα 70s -ασχέτως που δεν τίμησα- και με το τρίπτυχο stained/defenders/painkiller), δύο δισκαροδισκάρες των Τεράστιων Saxon (ένα τσακ παραπάνω το Strong Arm αν και το Wheels έχει περισσότερα αγαπημένα μου κομμάτια μέσα), ΤΟΝ δίσκο των Motorhead, το On Through the Night που, αν και όχι τόσο δυνατό όσο τα προαναφερθέντα, ή τα αμέσως επόμενα των Lepps, το αγαπώ και το Ready an’ Willing που με τα χρόνια έχει γίνει από τα αγαπημένα μου των πάλαι ποτέ αγαπημένων μου. Εδώ και με iconic line up. Θα μπορούσε να συνεχίσει η λίστα κατά πολύ, ας την αφήσω εδώ όμως κι ας πω ότι το μπάσιμο κλωτσιά-χαστούκι-έκρηξη στον εγκέφαλο-πες το όπως θες του Angel Witch (δίσκου και κομματιού) είναι ικανό να τα γκρεμίσει όλα αυτά. Χωρίς καμία λογική, καθαρό και ατόφιο συναίσθημα μόνο, δισκάρα.
Και με τούτα και με κείνα, πάμε στο Back Ιn Black. Σε συνέχεια των προηγούμενων λοιπόν, κατά το 2007, διάβασα ένα άρθρο στην κεντρική του ροκινγκ γραμμένο από την Μαρία Βουτυριάδου για το Back Ιn Black, το οποίο σίγουρα σίγουρα δεν είχα ακούσει – αν και δεν μπορώ να θυμηθώ το μέγεθος της επαφής μου με την μπάντα. Τύπου 1-2+ κομμάτια ή μηδέν τίποτα καθόλου; Άγνωστο. Τεσπα, διάβασα το κείμενο και κάπως μαγεύτηκα. Δεν θυμάμαι πολλά (και δεν φαίνεται να υπάρχει γαμώτο να το δω κιόλας) , αλλά έγραφε σίγουρα για τις καμπάνες του Hells Bells, αυτό μου έχει μείνει. Κι εγώ σκεφτόμουν πρέπει να το βρω αυτό, να το ακούσω, να ακούσω τις καμπάνες. Aυτές τις πένθιμες; αλλά κι αναστάσιμες; καμπάνες που με στοιχειώνουν έκτοτε. Αυτές και όλο το παρακάτω, που μπαίνει με τόση επιβλητικότητα και φόρα, που τσιτώνει και τρέχει και τα σαρώνει όλα στο πέρασμά του και που ήταν και παραμένει το αγαπημένο μου πόνημα των AC/DC. Hard, heavy, ultra sexy και προκλητικό (παραsexy βασικά και παραsexist/προβληματικό στιχουργικά σε σημεία αλλά πιάσ’το αυγό και κούρεφτο τώρα), ανεβαστικό, για χορό, για πάρτυ, για όλα – κι ας έρχεται μετά από μια τέτοια τραγική συγκυρία.
Εξώφυλλα θα μπορούσα πραγματικά να διαλέξω πολλά, από το British Steel ή το Μaiden μέχρι το Closer, αλλά έτσι που τα κοίταγα να αποφασίσω, μου άρεσε το μουντ από τις αγγελίνες (?!) που αράζουν, καπνίζουν και χαρτοπαίζουν, οπότε το έριξα εκεί.
25 Likes
…κατά τα άλλα, κομμάτι της χρονιάς
3 Likes
Ε ναι ρε γαμώτο.
Πωπω, τι δισκάρα, με έκαψες και το είχα ξεχάσει πως βγήκε τότε. Το αγαπημένο μου από APP.
1 Like
1981
Maiden Report :
Summary
Όπως καλά θυμόμουν, ναι, το Killers είναι πάνω από τον προκάτοχό του. Προσωπική άποψη πως τα κομμάτια είναι πιο ενιαία και θεματικά πιο ενταγμένα, έχοντας το καθένα τον ρόλο του μέσα στο δίσκο. Υπέροχο intro, μικρός μέσος όρος στις διάρκειες των κομματιών, δυνατές στιγμές μέσα στα τραγούδια, αδύναμες στιγμές τα prodigal son, drifter, τζεγκις. Παραγωγή καμία σχέση, another life αγαπημένο μου. Κάποιες στιγμές μου έβγαλε το drumming οτι ο Clive Burr ήταν μεγάλη έμπνευση του Lar$. Το έψαξα λίγο αλλά δεν βρηκα κάτι. Μέσα στην πεντάδα μου από Maiden δίσκους.
Το 1981 το punk είναι σε διπολική φάση. Το παλιό punk κάνει στροφή προς την pop, ενώ το νέο punk διαχωρίζει την θέση του και τραβάει πιο πολύ στα άκρα τη φάση. Γεννοβολάει το hardcore (Black Flag - Damaged και Minor Threat - First Two Seven Inches) ενώ στρώνει τον δρόμο για το θρας ή και το ανάποδο (The Exploited - Punk’s Not Dead). Πειραματίζεται (Wipers - Youth of America) και καταφέρνει να γίνει και post (The Sound - From the Lions Mouth). Παραμένει στον δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενοι (The Gun Club - Fire of Love και Adolescents - Adolescents) ή γαμεί τα πάντα αλλάζοντας κάθε κανόνα (Crass - Penis Envy).
Σεβόμενος όλα τα υπόλοιπα είδη που έχουμε ήδη τιμήσει (Ozzy πολυτελείας, Rush αριστουργημα, κλαίω για τους BoC) ή θα τιμήσουμε στα επόμενα χρόνια (Maiden, Priest), η χρονιά είναι punk…
5. The Exploited - Punk’s Not Dead
4. Blue Öyster Cult - Fire of Unknown Origin
3. Black Flag - Damaged
2. Minor Threat - First Two Seven Inches
1. Crass - Penis Envy
Σιγά μην άφηνα το αριστούργημα εκτός… 
Καλύτερο εξώφυλλο : Black Sabbath - Mob Rules
18 Likes
Η υπερπροσφορά. Σκέψου τι κοσμογονική αλλαγή έφερε το streaming. Με περίπου 10€ το μήνα, έχεις σχεδόν τα πάντα όλα στη διάθεση σου. Αλλά δυστυχώς, ο χρόνος καθότι πεπερασμένος, ποτε δεν είναι αρκετός. Ευκολότερο δεν είναι λοιπόν να ακούσω το this is maiden του Spotify για να αποφασίσω αν αξίζει να επενδύσω περισσότερο χρόνο στο μέλλον σε αυτό το ελπιδοφόρο συγκρότημα, από το να πιάσω το Number of the Beast, και να αδικήσω έτσι το συγκρότημα, μη ακούγοντας υλικό με τον καλύτερο τραγουδιστή που είχαν ποτε;;
Κανε τωρα ενα φλασμπακ στις αρχές των 90s (δεν σε κόβω για gen z ε;), λίγο καλύτερα τα πράγματα από χρόνο (λόγω ηλικίας βεβαίως) αλλά με ένα πεντοχίλιαρο έπαιρνες 1 cd. Και αν σου έβγαινε μάπα, θα έκλαιγες 1 μήνα. Άρα πως μειώνεις το ρίσκο; Με συλλογές. Απλά, αντί να στις φτιάξει ο αλγόριθμος, στις έφτιαχνε ο μεγάλος αδερφός/ξάδερφος/κολλητός.
Πολύ μπλαμπλα όμως για αυταπόδεικτα πράγματα. Οι συλλογές, ως simulation αληθινών μουσικών πτήσεων, γαμάνε!
4 Likes
Στο θέμα των συλλογών, συμφωνώ με Γράκχο. Είμαι φανατικός ακροατής μουσικών άλμπουμ και της συνολικής εμπειρίας της ακρόασης.
Οι συλλογές μπορούν να επιτελούν ένα σωρό σκοπούς αλλά όχι την πρώτη γνωριμία με έναν καλλιτέχνη, ιμο.
2 Likes
Ουτε καν, προσωπικα δεν σκεφτομουν ποτε ετσι για να σκεφτομαι τωρα. Ουτε θεωρω πως υπαρχει τιποτα σπεσιαλ στο να μη μου αρεσει μια θρυλικη μπαντα στην ιστορια της μουσικης, απλα δε με εκφραζουν καθολου και με κανεναν τροπο, και βρισκω την μουσικη τους χλιαρη και αδιαφορη στην καλυτερη, κακιστη και cringy στην χειροτερη.
Δεν ειμαστε ολοι υποχρεωμενοι να ριχνουμε λιτανειες και προσευχες στα ιερα κειμηλια της μουσικης, ειτε αυτοι ειναι οι Beatles, ειτε ειναι οι Black Sabbath, ειτε ειναι οι Metallica και οι Iron Maiden. Διατηρω το δικαιωμα να θεωρω την οποιαδηποτε μπαντα εντελως κακιστη, και δε με πολυ ενδιαφερει αν συμφωνει μαζι μου ακομα ενα ατομο (ή και κανενα) στο φορουμ ή αν καποιοι θεωρουν οτι πρεπει να υπαρχει ενα ρεμα προς μια κατευθυνση, κι οποιος διαφωνει παει αντιθετα στο ρευμα ή δεν εχει μεγαλωσει ακομα. Γενικα η φαση μπατσαρια στην μουσικη ειναι αρκετα τοξικη και δειγμα ελλειψης σεβασμου, αλλα δεν πειραζει.
2 Likes
Δεν μπορώ να σε αντικρούσω στα περί streaming, γιατί δεν ασχολούμαι με το άθλημα (με Spotify και λοιπά εννοώ). Γενικά για το θέμα της υπερπροσφοράς θα πω ότι όποιος είναι λίγο στα συγκαλά του προσαρμόζεται και αργά ή γρήγορα συνειδητοποιεί ότι ΔΕΝ γίνεται να ακούσει τα πάντα. Θέλοντας και μη “κόβεις” πράγματα από την ατζέντα και κεντράρεις σε αυτά που είναι πιο πιθανό να σε αφορούν. Μπορείς να το κάνεις και μέσα από συλλογές; Μπορείς, απλά η προσωπική μου εμπειρία είναι ότι η συλλογή σού χαλάει λίγο και το άλμπουμ όταν (αν) πας τελικά να το ακούσεις. Θα μου πεις ψιλά γράμματα για τη σημερινή νεολαία των playlists και της λογικής τύπου σκοτιστήκαμε πώς το είχε στο μυαλό το άλμπουμ ο καλλιτέχνης. Ναι αλλά εγώ ως (σχετικά) παλιότερος εξακολουθώ να υπερασπίζομαι το φόρματ του άλμπουμ, και επιμένω ότι η συλλογή δεν του ταιριάζει.
1 Like
Μ’ αρέσει που απαντάς σε αυτό λες και (νιώθεις ότι) απευθύνεται σε σένα?!
Δεν θέλω να μπλεχτώ σε κάτι που δεν θα βγάλει πουθενά, αλλά μιας και γράφεις πάνω σε δικό μου ποστ, να πω ότι όλα δικαίωμα είναι και ότι συμφωνώ μαζί σου στο θέμα του ελιτισμού και του “να μην πιάνουμε στο στόμα μας τις ιερές αγελάδες”. Ούτε υποχρεώσεις έχει κανείς ούτε τίποτα, τέχνη είναι, στο τέλος της μέρας καθαρό προσωπικό γούστο και συναίσθημα, κλαιν. Ταυτόχρονα, για μένα είναι άλλο το δεν μου αρέσει/δεν με αφορά/δεν με νοιάζει - δεν το θεωρώ καλό/το θεωρώ υπερεκτιμημένο-υποτιμημένο και άλλη η υπερπροσπάθεια αποκαθήλωσης και ντιςς προς πάσα κατεύθυνση, αλλά δατς τζαστ μι.
10 Likes
Αυτό θεωρώ ότι ισχύει γενικά ως κίνδυνος. Απλά επειδή προσωπικά, οταν αποφασίσω να επενδύσω σοβαρά χρόνο σε ένα συγκρότημα, αυτό γίνεται με ακρόαση ολόκληρων των δίσκων + μελέτη στίχων και ποτε αποσπασματικά, δεν μου έχει συμβεί μέχρι τώρα.
Μπορούμε λοιπόν να συμφωνήσουμε ότι κάποιοι είναι περισσότερο και άλλοι λιγότερο ευάλωτοι στις παγίδες της ακρόασης μουσικών συλλογών
2 Likes
ΓΙΕΣ, ΓΟΥΙ ΚΑΝ 
1 Like
Από το ραδιόφωνο ή από κάποιο single δε μάθατε κανένα συγκρότημα; Μην είστε ψευτοπιουρίστες 
. Εγώ είμαι μεγάλος αλμπουμάκιας, αλλά μια χαρά είναι και οι συλλογές, έχουν και σκοπό και λόγο ύπαρξης. Το να μου “χαλάσει” λίγο το album είναι πταίσμα σε σχέση με το μην είχα αναζητήσει ποτέ το album.
14 Likes
Πρέπει να διευκρινίσω ότι αναφερόμουν κυρίως σε επίσημες συλλογές συγκροτημάτων που βγαίνουν από τις δισκογραφικές. Αυτές είναι κυρίως που δε θέλω ούτε να τις βλέπω. Αν απέρριπτα και ερασιτεχνικού τύπου συλλογές θα ήμουν μέγιστος υποκριτής, καθώς παλιά είχα γράψει δεκάδες κασέτες με εκπομπές στο ραδιόφωνο! Βέβαια τις είχα για καθαρά προσωπική χρήση ε.
Ελπίζω να μη με ρωτήσει κανένας σε τι αναφέρομαι, btw.
1 Like