Τσαμπα το αβαταρ.
1 Like
Ή (βλέποντας τι ψήφισε) κάποιος χρηματιστηκε
1 Like
1989
Αυτή εδώ είναι η πρώτη χρονιά στο παιχνίδι μας, που σχεδόν όλη η πρώτη δεκάδα είναι ακούσματα που χαρακτηρίζουν τα γούστα μου ως σήμερα.
Δεν μπήκαν στην 15άδα:
Δύο από τα αγαπημένα μου εμπορικά rock άλμπουμ για αυτήν την δεκαετία από Aerosmith και Tom Petty. Από κοντά οι εξαιρετικοί Tesla και οι λατρεμένοι μου (και αδύνατον να τους κατατάξεις) Last Crack.
Prog metal δισκάρες από Fates Warning και Watchtower και prog rock δισκάρες από Marillion και Thinking Plague.
Metal κορυφαίων προδιαγραφών από τους Annihilator, Kreator, Voivod, Helstar, Morbid Angel, Sepultura, Blind Guardian, Master’s Hammer, Doom.
Θορυβο-αλητείες από NoMeansNo, Ministry, Oxbow, Caspar Brotzmann Massaker.
Στο mainstream, πολύ καλά άλμπουμ από Beastie Boys, Lenny Kravitz, Tracy Chapman, Red Hot Chili Peppers.
Και σε μια δική τους διάσταση στο μυαλό μου οι Panx Romana, με έναν κυρίαρχο δίσκο στις εφηβικές μου αναμνήσεις.
Top 15:
15. King Diamond - Conspiracy
Δεν τον βλέπετε στις λίστες μου, δεν σημαίνει πως δεν μου αρέσει πολύ. Αυτός είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από τον Βασιλιά.
14. Steve Reich/Kronos Quartet/Pat Metheny - Different Trains/Electric Counterpoint
Σύμπραξη από πολλαπλές κορυφές κι ένα δραματικό, αρκετά σκοτεινό άλμπουμ. Για λάτρεις των τραίνων!
13. Candlemass - Tales of Creation
Για μένα το τελευταίο τεράστιο άλμπουμ των Candlemass. Ήταν το πρώτο που άκουσα και - μειοψηφική άποψη, I know - πιστεύω πως αυτό το Under The Oak είναι ανώτερο. Απο τα καλύτερα τραγούδια ever δηλαδή.
12. Running Wild - Death Or Glory
Αιρετική άποψη νο 8.172: αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος που έβγαλε ποτέ το καθαρό γερμανικό power metal (οι Guardian είναι λίγο άλλη φάση), κάθε νότα είναι τέλεια.
11. Γενιά του Χάους - Ρέκβιεμ
Δεν περίμενα την εκτίμηση της ομάδας στο ντεμπούτο! Το Ρέκβιεμ ειναι, θαρρώ, πολύ ανώτερο κι ένα από τα πιο ιδιαίτερα-αινιγματικά έργα της ημεδαπής σκηνής. Αλλόκοτο.
10. Coroner - No More Colour
Οι Coroner συνεχίζουν να είναι υπέρ-γαμάτοι. Από το επόμενο, θα γίνουν τιτάνες!
09. The Cult - Sonic Temple
Στην δική μου δισκοθήκη, το Sonic Temple είναι από τα καλύτερα, αν όχι το απολύτως καλύτερο, εμπορικό hard rock άλμπουμ, από ένα πολύ σπουδαίο γκρουπ. Νιώθω τυχερός που ήμουν στους Metallica το 93 και μπόρεσα να δω τους δω ως support.
08. Einstürzende Neubauten - Haus Der Luge
Μετά από μερικά εξαιρετικά άλμπουμ, οι Neubauten χτυπάνε επιτέλους την φλέβα χρυσού, την τέλεια ισορροπία ανάμεσα σε industrial και μελωδία. Λατρεία.
07. Cardiacs - On Land And In The Sea
Λίγο πιο κάτω από το θεικό ντεμπούτο αλλά, ξανά, μία δουλειά τόσο αμίμητη κι εμπνευσμένη που δύναται να σε αφήσει ακίνητο.
06. Godflesh - Streetcleaner
Τί πόνος, τί δύναμη, τι παρακμή! Οι άλλοι είχαν ακόμα περμανάντ κι οι Godflesh έχουν ήδη πάει την σκληρή μουσική μισό αιώνα μετά. Ακόμα θυμάμαι το σοκ της πρώτης ακρόασης. Τί ντεμπούτο…
Και το TOP 5
5. Savatage - Gutter Ballet
Τι να πει κανείς γι αυτόν τον δίσκο… Αν θεωρήσουμε ότι η πρωτοπορία ανήκει περισσότερο στο extreme metal, το Gutter Ballet είναι από τα ελάχιστα αλμπουμ εντός του κλασικού παραδοσιακού heavy metal που άνοιξε τόσο μεγάλους ορίζοντες. Ταυτόχρονα ένα μνημείο λυρισμού, ομορφιάς, μελωδικού μεγαλείου.
4. The Cure - Disintegration
Εκτιμώ όλες τις περιόδους των Cure, εδω ομως θα σταθώ με τους πολλούς και θα πω πως το Disintegration δεν έχει αντίπαλο στην δισκογραφία τους. Κάθε τραγούδι είναι ένα έπος ανεκτίμητης αξίας. Κάθε τραγούδι με έχει σημαδέψει, αλλάζω αγαπημένο ανά πενταετία. Τώρα διανύω περίοδο Fascination Street, με το rhythm section να αντηχεί στα ονειρα μου.
3. Sabbat - Dreamweaver
Ίσως το πιο “λογοτεχνικό” thrash metal άλμπουμ ever; Το Dreamweaver είναι το παιδί ενός ανώτερου θεού, προφανώς ένα μνημείο μεταλλικού νεοπαγανισμού και η ταυτόχρονη εκτίναξη δύο πολύ σημαντικών μορφών του heavy metal: ο Sneap συστήνεται σαν ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ συνθετης, ο δε Martin Walkyier ξεκινάει (και επίσημα) την πορεία του ως ο καλύτερος στιχουργός-στιχοπλόκος που έβγαλε ποτέ αυτή η μουσική. Ένα κλασικό άλμπουμ που πιστεύω πως είναι καλύτερο από όσο του αναγνωρίζεται.
2. Faith No More - The Real Thing
Ήμουν εκεί και θυμάμαι το κράξιμο που έτρωγαν οι FNM ως “rap metal”. Τώρα μπορούμε να συζητήσουμε καλύτερα, πιστεύω, για το αν είναι ένα από τα καλύτερα rock γκρουπ όλων των εποχών - για μένα ισάξιοι με πολλά μεγαθήρια των 70s. Το The Real Thing είναι ο δίσκος που κανείς δεν είδε να έρχεται, ο Patton το μαλακισμένο αμερικανάκι με ταλέντο που καταπίνει πλανήτες, και οι υπόλοιποι η μπάντα που ξεφτιλίζει τα γνωστά rock genres γράφοντας μόνο ύμνους. Κι εγώ να δεχτώ ότι στο μέλλον (το 1992 σίγουρα) έβγαλαν ακόμα σπουδαιότερα άλμπουμ, όμως Zombie Eaters και Epic δεν ξαναβγήκαν ποτέ και από κανέναν.
1. Peter Gabriel - Passion OST
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που με κάνουν να πιστεύω ότι το Passion είναι η καλύτερη δουλειά που έβγαλε ποτέ ο τεράστιος Peter Gabriel. Πάντα με ενέπνεε το πως ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να ηχογραφήσει κάποιους από τους καλύτερους μουσικούς του πλανήτη. Ή ότι αυτό το άλμπουμ (μαζί με το φεστιβάλ WOMAD) θεωρείται η επίσημη εκκίνηση του world music σαν genre. Περισσότερο όμως, οι μυσταγωγικές μελωδίες και οι αινιγματικές ενορχηστρώσεις αυτού του άλμπουμ, προφέρουν δυνατά μεγάλες μουσικές στιγμές και την αθάνατη ηχώ τους.
Εξώφυλλο: Sabbat - Dreamweaver
25 Likes
Fixxxed 
1 Like
Gorilla Biscuits - Gorilla Biscuits
Ρε συ αυτό είναι εξαιρετικό! Προλαβαίνουν να μπουν στη λίστα μου για το 89; Τι φάση, γιατί μόνο ένα EP και ένα LP;
Πολυ χαιρομαι που σου αρεσε! (με συγχωρεις για το ντιλει).
Τρομερη πρωτη κυκλοφορια, και σιγουρα να ακουσεις αυτη την εβδομαδα το LP Start Today, γιατι πρεπει πιστευω να παιξει σε πολλες λιστες και ειναι ακομα καλυτερο απο το EP!! Γενικα οι γοριλλες ειναι επιπεδου Minor Threat στη σημαντικοτητα του hardcore, και διαλυθηκαν στο peak τους (ενω δουλευαν ηδη σε 2ο LP και ειχαν κανει κ ευρωπαικη περιοδεια). Μελη μετα φτιαξαν τους CIV αργοτερα.
Πάντως η αναφορά του στον young Cave είναι πολύ σωστή. Δεν ξέρω αν γενικά σαν άνθρωποι έχουμε πιο ριζοσπαστικές απόψεις όσο είμαστε νέοι και “συντηριτικοποιούμαστε” (σε διαφορετικό βαθμό και από διαφορετική αφετηρία) όσο μεγαλώνουμε.
Συμφωνω, ποσο μαλλον οταν μιλαμε για μια κουλτουρα τελειως ξενη για εμας (royalty/commonwealth). O Nick ειναι 65 χρονων - δεν εχει να αποδειξει τιποτα και σε κανεναν πια. Το οτι παρεστη σε αυτο το ιστορικο γεγονος, τον κανει λιγοτερο ροκεντρολλα? Επρεπε να σκασει με porco dio γραμμενο στο στηθος του οπως εκανε μικρος, για να πικαρει κ αλλο? Εμενα μου αρεσε η καλογραμμενη απαντηση του.
2 Likes
1989
-
Savatage- Gutter Ballet οπαδικο σεντονι εντος
-
Sepultura- Beneath the remains Ο δευτερος πιο τρομπονατος δισκος τους για εμενα, ο πρωτος ερχεται σε δυο βδομαδες
-
Morbid Angel- Altars of madness Φανταστικο songwriting, αμιμητη μιαρη ατμοσφαιρα και ενα μεγαλο βημα μπροστα για το death metal εν γενει
-
Annihilator- Alice in Hell Απο τα κορυφαια μεταλ ντεμπουτα των 80s, η ριφομηχανη ο Jeff δινει ρεστα
-
Queen- The miracle Μονο χιταρες με ουσια
Δευτερη πενταδα
Bolt Thrower- Realm of chaos
Coroner- No more colour
Watchtower- Control and resistance
Sodom- Agent orange
Overkill- The years of decay
25 Likes
Καλά ρε μαγκόπουλα, δεν σας έφτανε η μια φορά που περάσαμε το ζόρι να διαλέξουμε μεταξύ του “Mindcrime” και του “Justice” πρέπει να το ξανακάνουμε; Αλήθεια, πειράζει αν στο δεύτερο γύρο τελικά αλλάξω και ψηφίσω το 2ο;
Δυο μικρές επισημάνσεις για το 1988 πριν πάμε στο 1999.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο στην γιγάντωση των 3 πρώτων αριστουργημάτων της εν λόγω χρονιάς: Υπάρχουν τρομερά video ντοκουμέντα από τις περιοδείες που αφορούν τα εν λόγω άλμπουμ. Τα “Live In Seattle” (όπως το είδαμε στο “Live Shit” κάποια χρόνια μετά), το “Maiden England” και το “Operation: Livecrime” απλά δεν ξεπερνιούνται.
Επίσης, είναι πλέον εμφανής η παντελής (όχι εσύ ρε ψηλέ) αδιαφορία των μελών του φόρουμ για το hard rock…
…κάτι που μας πάει στο 1989, μια χρονιά με υψηλή (εμπορική) κυριαρχία του hard rock με αλμπουμάρες από Skid Row, Alice Cooper, Motley Crue, Aerosmith.
Αλλά, ναι, θα έχει το ως τώρα πιο εύκολο ν.1, απολύτως δίκαια και αναμενόμενα.
8 Likes
Livecrime
3 Likes
Άκουσα το Skid Row μετά από χρόνια και παίζει τα χιτ του κυρίως να τα βαρέθηκα όσο τίποτα. Δεν ξέρω γιατί. Κάτι Sweet Little Sister τα γουστάρω ακόμα αλλά γενικά δεν…
1 Like
Obviously. Thanks
Φτιάξε και το άλμα στο '99 τώρα 
Εντάξει κι εγώ έχω λόγους να αντιπαθώ τα 90ς αλλά όχι κι έτσι 
2 Likes
Πότε μεγάλωσες μωρέ εσύ, που πρόλαβες να αντιπαθήσεις και τα '90s
3 Likes
Εντάξει παιδί των 90ς είμαι, εννοείται, αλλά ξέρεις, παρόλο που ενίοτε δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ, έχουν περάσει πια δύο δεκαετίες και βάλε από τότε…
Summary
Και, ΟΚ, δεν τα αντιπαθώ ακριβώς. Όχι εντελώς δηλαδή…
2 Likes
1.Savatage - Gutter Ballet (+ cover)
Ισως ο καλυτερος τους δισκος! εξωπραγματικες ερμηνειες και κομμάτια
2.Dream Theater - When Dream and Day Unite
Φανταστικό ξεκίνημα.Παντα μου άρεσε περισσοτερο ο Dominicci απο τον Λαμπρη αν και ο τελευταιος έχει πιο χαρακτηριστική χροιά.Μεγάλη αδυναμία το ytse jam που θυμάμαι κυριολεκτικά κάθε νότα μιας και πριν 20 και βάλε χρόνια έπαιζα πλήκτρα σε ενα Prog rock/metal γκρουπακι εδώ.
3.Skid Row - Skid Row
Απο τους καλύτερους δίσκους στο ειδος του.Φωνάρα Sebastian Bach και κομματάρες.Το 18 and life ειναι γενικώς το αγαπημενο μου κομματι τους.
4.Fates Warning - Perfect Symmetry
Αρχιζουν να βγάζουν τους τεραστιους δίσκους για πλακα και αυτός είναι ενας απο αυτούς.Οχι ο αγαπημενος μου αλλα μεσα στην 5αδα τους σιγουρα.
5.Faith no More - The Real Thing
ΣΦΑΛΙΑΡΑ στην μουρη ο συγκεκριμενος δισκος.1989 και ολοι ψαχνονται να καταλαβουν τι τους χτυπησε.
Οι 2 επομενοι τους είναι ακομα καλυτεροι!
20 Likes
Ξαναβαλε φορμα να σβησω το παλιο…
2 Likes
ΝΑΙ!
2 Likes
Πολύ δύσκολη χρονιά, νόμιζα ότι θα ήταν ευκολότερη αρχικά αλλά με το ζόρι έβγαλα 5άδα -2 album από αυτήν εύκολα πχ σε μια μέρα ξύπναγα αλλιώς και τα άλλαζα με αυτά των θέσεων 6 και 7.
Οπότε τοπ5 + 15 ακόμα για μια άτυπη 20άδα:
1. The Stone Roses - The Stone Roses
Από τα πιο μεγάλα μουσικά “μπαμ” του 20ου αιώνα για εμένα προσωπικά: πέραν του γεγονότος ότι άλλαξε - καθόρισε σε πολύ σημαντικό βαθμό την μετέπειτα Βρετανική μουσική σκηνή, 35 σχεδόν χρόνια μετά φιγουράρει με χαρακτηριστική ευκολία στις υψηλότερες θέσεις οποιασδήποτε λίστας με τα καλύτερα albums του ευρύτερου ιδιώματος -και προφανώς όχι μόνο. Eπιδτραστικότατο και διαχρονικό, τι άλλο να ζητήσει κανείς.
Επίσης -άσχετο αλλά κλαιν κιόλας - πιτσιρικάς αρχές 90, από τις πιο μακρινές και αγαπημένες μου αναμνήσεις ήταν ένα ντοκιμαντέρ που είχε προβάλει η ert για τον Eric Cantona, ο οποίος έμπαινε στο Old Trafford και σαν χαλί έπαιζε το “I wanna be adored”.
Πέραν του ότι ήμουν τρελαμένος με τον Γάλλο -still μέχρι και σήμερα, ότι πιο καυλερό έχω δει στο χορτάρι- και ο συνδυασμός εικόνας και ήχου με τρέλαινε, είχα σημειώσει κάπου το “I don’t have to sell my soul” -ήταν το μόνο που είχα πιάσει ξεκάθαρα από στίχους- μπας και ανακαλύψω το κομμάτι somehow (θα μου πεις κουμπάρε, δεν έπιασες το i wanna be adored που αναφέρεται κοντά στις 385 φορές; ε όχι )
Mε τη βοήθεια λοιπόν ενός οικογενειακού φίλου, κατάφερα μετά από μερικά χρόνια να ανακαλύψω ποιο τραγούδι ήταν και να πάρω το album σε κασέτα ( ! ) την οποία έχω στο πατρικό μου μέχρι και σήμερα φυλαγμένη!
Οκ λίγο lame ιστορία αλλά έτσι το ζούσαμε back in the day!
2. The Cure - Disintegration
Aν και ο ορθόδοξος γκοθάς μέσα μου θα πει Pornography, όπως λέγαμε με τον μπίστη Ktn χτες το Disintegration τα έχει όλα μάλλον και μπορεί να αγγίξει μέχρι και την κορυφή της δισκογραφίας της μπάντας: ραδιοφωνικά χιτάκια/χιτάρες για φασαίους -και όχι μόνο- ορχηστρικά ελεγειακά περάσματα και μακρόσυρτα μελαγχολικά έπη. Άλλες φορές λέω Pornoghaphy, σήμερα μάλλον θα πω Disintegration.
3. Skinny Puppy - Rabies
Οπαδικο σεντονι εντος
Ευτράπελη προσωπική ιστορία σχετική με live της μπάντας στο Manchester εντος
4. South Of No North - South Of No North
Αιώνια αγαπημένο ελληνικό darkwave-goth album, μοναδικός και πολύ ξεχωριστός στο είδος του, μάλλον ο καλύτερος της μπάντας - και για αρκετά χρόνια το avatar μου εδώ 
5. Pixies - Doolittle
Επίσης game-changer album του alternative-indie-noise-κτλ ήχου που ερχόταν με φόρα, αγαπημένο πολύ επίσης και αρκετά προσωπικό σε κάποιες του στιγμές.
- Faith No More - The Real Thing
- Savatage - Gutter Ballet
- Γενιά Του Χάους - Ρέκβιεμ
- Melvins - Ozma
- Εν Πλω - Εν Πλω
- Tears For Fears - The Seeds of Love
- Nine Inch Nails - Pretty Hate Machine
- The Cult – Sonic Temple
- Def Jem - Just a Poet with a Soul
- Black Sabbath - Headless Cross
- Running Wild - Death or Glory
- Voivod - Nothingface
- Red Hot Chili Peppers - Mother’s Milk
- Panx Romana - Αντάρτες Πόλεων
- Γιώργος Νταλάρας - Μη μιλάς μη γελάς κινδυνεύει η Ελλάς
Εξώφυλλο αν και δεν το έψαξα -και μάλλον θα υπάρχουν και καλύτερα, θα πάω με το συναίσθημα και θα το δώσω στο South of no North
25 Likes
Done.
3 Likes
- Nirvana - Bleach.
Και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Γιατί ένας τύπος το έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εκεί που αξίζει. Δεν υπάρχει δίσκος κάτω του άψογου για το συγκρότημα αυτό. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να ειπωθεί.
- Sodom - Agent Orange
-
Savatage - Gutter Ballet. Αναπόφευκτο. Όλοι μας σχεδόν μεγαλώσαμε στην Ελλάδα των 90s. Μπάντα καθολικής αποδοχής.
-
Coroner - No more color. Τεράστιοι.
-
Sepultura - Beneath the Remains. Καλό, καλό, αν και πλήρως εφηβικό. Το επόμενο ακόμα σπουδαιότερο.
Εξώφυλλο της χρονιάς:
Βeastie Boys - Paul’s boutique
19 Likes