Ετοιμάσου να νιώσεις την οργή του φαμιλυ!
2 Likes
που να δείτε πόσα περιττά ποστς έχουμε μέσα στο 2023 
3 Likes
1.Bruce Dickinson – The Chemical Wedding
Αρχικά να πω ότι όσα γράφω για το KEMIΚΑΛ δεν βρίθουν αντικειμενικότητας.Μιλάμε για ένα άλμπουμ που αγόρασα στο πρώτο έτος της σχολής, και ουσιαστικά ήταν συνοδοιπόρο στην καλύτερη περίοδο της ζωής μου.Λοιπόν υπάρχουν ορισμένοι καλλιτέχνες που έχουν την τύχη να κάνουν κάτι στην ζωή τους που τους εκφράζει στον απόλυτο βαθμό.Που δίνουν και την ψυχή τους σε αυτό.Και για έναν μουσικό δε μπορεί να είναι όλα τα άλμπουμ του ίδια σε αυτόν τον τομέα.Για τον Βρασίδα το έργο της ζωής του, είναι ο χυμικός γάμος.Προφανώς ο άνθρωπος έδινε το 100% πάντα και στους Μέιντεν.Απλά εδώ δίνει το 110.Το ένα κλικ παραπάνω.Γιατί ταυτίζεται με το πρότζεκτ, γιατί είναι παιδί του, σχεδόν εξολοκλήρου σαν σύλληψη.Φαίνεται στις φωνητικές ερμηνείες, φαίνεται στην στιχουργική δουλειά (καλύτερη της καριέρας του), φαίνεται στο προσεγμένο artwork που διάλεξε ο ίδιος από τα διαθέσιμα αριστουργήματα του William Blake.Η εμμονή του Bruce με τον Blake και με την occult πλευρά της παλιάς Βρετανίας είναι το καύσιμο που κινεί το άλμπουμ θεματικά.Η παραγωγή είναι μια ιδιοφυής επιλογή από τον Roy Z που δίνει έξτρα βάρος και βάθος στις κιθάρες με τα κουρδίσματα του να παίζουν, και έχει άξιο συμπαραστάτη τον πάντα groovato ήχο του Smith.Δυνατό και το rhythm section των κολλητών του Roy από τους Tribe of The Gypsies, και κατά τη γνώμη μου ανώτερο από εκείνο του Accident.Δεν είναι τυχαίο που σε συνεντεύξεις του ο Dickinson έχει δηλώσει πως δε θα μπορούσε να ζήσει χωρίς το άλμπουμ αυτό.Και δε το είπε όταν βγήκε αλλά μπόλικα χρόνια μετά.Το reunion ήταν αναπόφευκτο, οι Maiden είναι τεράστιοι και απαιτούν πολύ χρόνο οπότε δεν είναι τυχαίο που από τότε έχει βγει μόνο το tyranny.Προσωπικά προτιμώ την τροπή που πήραν τα πράγματα, όχι τόσο δισκογραφικά, αλλά για λόγους μοναδικών συναυλιών τους που έχω δει, ακούγοντας το Chemical όμως κατανοώ και μια πλευρά (υπαρκτή) που θα προτιμούσε να δει που θα το πάει με τις προσωπικές του κυκλοφορίες ο air raid siren.Για τους μερακλήδες θα προτείνω το bootleg trumpets of London, ώστε να ακούσουν τι ακριβώς έκανε σε εκείνο το τουρ ο Bruce, και σε τι επίπεδα έφτανε η φωνή του όταν δεν τον έλιωνε ο Rod στις περιοδείες.
2.Blind Guardian – Nightfall in Middle Earth
Θα συμφωνήσω με αυτό που γράφτηκε παραπάνω περί power metal.Δεν είναι στο είδος.Προσωπικά που θυμίζει έντονα Queen με μπόλικα folk στοιχεία και λίγο NWOBHM.Όχι ότι έχει σημασία η ταμπέλα αλλά λέμε.Εν τω μεταξύ πόσο πιο γοητευτικά γίνονται με τις μικρές αφηγήσεις τα concept albums? Είναι σαν πινελιές.Τέλος πάντων όλα τέλεια για τους Guardian εδώ, πάντα ήταν φουλ στον Τόλκιεν, ε ο δίσκος αυτός είναι η κορυφή τους και μουσικά και στο κομμάτι της Μέσης Γης (αλληλένδετα αυτά για τους Βάρδους).Μαρέσει πολύ να τον ακούω σε road trips λόγω της έντονης ταξιδιάρικης διάθεσης και της αίσθησης παραμυθιού που βγάζει.
3. Agnostic Front – Something’s Gotta Give
From the east coast…to the west coast…gotta gotta gotta GO! Επαναστατικό και διαολεμένο punk από μια μπάντα που έψαχνε λίγο ταυτότητα μέχρι αυτήν την κυκλοφορία.Θα έλεγα ότι φλερτάρουν έντονα και με το hardcore κάπως.Με την πρώιμη σχετικά μορφή του.Παλιότερα έπαιζαν μέχρι και thrash oriented κομμάτια.Η Revolutionary ορμή των κωλομάγαζων που έπαιζαν την Νέα Υόρκη, καθόρισε την πορεία τους και αυτών και των οπαδών τους και τους ξεχώρισε από μια σκηνή που τροφοδοτούσε με δεκάδες δίσκους τον κόσμο στα 90s.Υπήρξε και μια άλφα εμπορική επιτυχία, για επίπεδα πανκ μιλάμε, και έγιναν αφανείς ήρωες για το genre σε σχετικά underground επίπεδα συνεχίζοντας με την λογική ντου και ξύλο λίγο ακόμα.
4.Iced Earth – Something Wicked this Way Comes
Θεωρώ πολύ δύσκολο να άκουγε κάποιος μέταλ μουσική στην Ελλάδα των 90ς και να μην το βάλει.Μιλάμε για παράνοια εκείνη την εποχή με τους Iced Earth (και ειδικά με τον Barlow πολύ περισσότερο απότι με τον ψεκασμένο).Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι τέλη 90 ήταν σίγουρα στα ίδια επίπεδα με το γνωστό δίπολο, όσο αναφορά τους οπαδούς τους.Έπαιξε ρόλο και το alive in Athens, αλλά πρωτίστως ήταν το υλικό του Something με την κλασικούρα του, με τις μελωδίες του, με την τυρίλα του στην τελική, που μίλησε στην καρδιά του κόσμου.Εμπορικές επιτυχίες μαζί με πιο ψαγμένες συνθέσεις, κάνουν ένα εκρητικό μείγμα, ο ήχος είναι η επιτομή του heavy της εποχής, και ο Barlow είναι συγκλονιστικός, τρομερά συμπαθής και επικοινωνιακός.Το αντίθετο δηλαδή από τον βλαμένο ηγέτη του, που καταδίκασε το συκγρότημα στην αφάνεια με τις προσωπικές του επιλογές.
5. Offspring – Americana
Άλλος ένας υποτιμημένος Offspring δίσκος.Δεν είναι Smash.Δεν είναι ούτε Ixnay.Είναι μία μίξη των δύο.Άρα γαμάτος.Hitακια.Groove.Punk.Μελωδίες.Ένα τεράστιο fuck you.Όλα βαράνε παρουσίες.Η απροετοίμαστη στα όρια της αφέλειας Αμερική, το τρώει στη μάπα.Όπως τρώνε τα πλοκάμια το παιδάκι στο cover.Δεν είναι γράμμα αγάπης, είναι κριτική.Και εμπορικός θρίαμβος επίσης.Θα συνεχιστεί και στο επόμενο αυτός.
Cover
Δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το αριστούργημα του William Blake, Ghost of a Flea.Έργο μπροστά από την εποχή του, που οι μεταγενέστεροι κριτικοί αναρωτιόντουσαν πως ακριβώς το έκανε.Ο ίδιος ο (μάλλον λίγο troubled σαν άτομο γενικότερα) Blake είπε ότι είδε την φιγούρα σε κάποιο όραμα του σε διάρκεια τελετής για επικοινωνία με…πνεύματα.O Dickinson διάλεξε αυτό για εξώφυλλο, αφού ο κόκκινος δράκος είχε χρησιμοποιηθεί και αλλού πριν, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ομώνυμο μυθιστόρημα του Thomas Harris, στο οποίο εμφανιζόταν πρώτη φορά ο χαρακτήρας του Hannibal Lecter.
29 Likes
Γιατι να εξοργιστει το family με post που ισοδυναμει με σφραγιδα ποιοτητας?
Συγκεκριμένα, το πρωτο cd έχει 6 και το δεύτερο 8.
1 Like
1998
Placebo - Without You I’m Nothing
O δεύτερος δίσκος που αγάπησα ποτέ εις γνώσιν μου νομίζω, αφού μετά την κεφαλιά του Meds είπα στο θείο απ’ την Αγγλία “το έχεις ακούσει αυτό, είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει” για να μου δώσει αυτό το δισκάκι (μαζί με τα 2 επόμενα), εκκινώντας μια μακρά παράδοση όπου εγώ του έκλεβα ό,τι είχε μαζέψει στα 90s 
Κάποιος το είπε παραπάνω, όταν μπαίνει το Pure Morning τρίζει το έδαφος, όποιος ήταν το 17 στη Μαλακάσα που έπαιζε αυτή η νότα σιγά σιγά όσο έβγαινε το συγκρότημα θα συμφωνήσει μαζί μου νομίζω, πως και εκεί να τελείωνε η συναυλία θα άξιζε (οκ, ακούσαμε και Nancy Boy <3). Φοβερός δίσκος από μια φοβερή μπάντα.
Smashing Pumpkins - Adore
Πολύ κοντινή θέση στην καρδιά μου από τρυφερή ηλικία
Fatboy Slim - You’ve Come a Long Way, Baby
Χεχε, ίσως μιλάει και η συναυλία της Παρασκευής, αλλά είναι αλμπουμάρα. Τραγούδι και hit, το Right Here Right Now βαράει τόσο όμορφα (και δεν το έβαλε κανονικά ο μλκς), αλλά η κορυφή του για μένα είναι το Praise You, αδιανόητη μελωδία. Πάρτε και ένα remixάκι για όσους είστε φανς ή έχετε lounge café.
ZN - Ο Πρώτος Τόμος
Μπορεί να μην ήρθε ποτέ ο 2ος τόμος, αλλά κι ο 1ος είναι αρκετός. Προσωπικά και ίσως αιρετικά, θα έλεγα πως τον επόμενο χρόνο ο Τάκης τους ξεπέρασε μόνος του, αλλά γούστα είναι αυτά. ἦλθον, εἶδον, ἐνίκησα η φάση
Offspring - Americana
Καλύτερο από τα προηγούμενα 2 για μένα χαλαρά, θυμάμαι να το ακούω με τις ώρες αυτό το δισκάκι ως πιτσιρίκος, σε σημείο που όταν τα άκουσα μετά από χρόνια να σκέφτομαι “είναι όντως οι Offspring αυτοί?”. Εννοείται πως το κωλοεξώφυλλο μόνο εφιάλτες έφερνε γτχμ.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Massive Attack - Mezzanine
Calexico - The Black Light
System of a Down - System of a Down
Queens of the Stone Age - Queens of the Stone Age
Morcheeba - Big Calm
27 Likes
Ζαμπάρας… έξω!
2 Likes
Post αληθειας.
5 Likes
The $19.98 Teenage Years Re-Revisited post λοιπον.
Ξεχασαμε πολλες δισκαρες για τον εναν ή τον αλλον λογο, οποτε η λιστα αλλαζει δραματικα. Fear Factory εξω, ευκολακι, στο τσακ μπηκαν στο νουμερο 5 αλλωστε. Metallica εξω γιατι ο δισκος τους ηταν δισκος διασκευων, και πρεπει να εφευρισκουμε λογους πλεον για να βγαζουμε αλμπουμς εκτος πενταδας, κι οχι για να βαζουμε. The Gathering μεσα και μαλιστα οχι στην τελευταια θεση, δεν γινεται να μην μπει το υπερεπος των 8 πλανητων και 200 φεγγαριων στην πενταδα. Chroma Key μεσα και μαλιστα ψηλα, επιεικως αριστουργημα και μαλλον ο καλυτερος δισκος της χρονιας, αλλα θα μπει κατω απο τους Blind Guardian γιατι ετσι. Helloween παραμενουν εξω, αλλα πολυ πολυ οριακα.
Αρα εχουμε:
1. Blind Guardian - Nightfall In Middle-Earth
2. Chroma Key - Dead Air For Radios
3. The Gathering - How To Measure A Planet?
4. The Offspring - Americana
5. Garbage - Version 2.0
Κοπηκαν στο νημα, ελπιζω να μην εχω ξεχασει κι αλλα:
- Massive Attack - Mezzanine (γιατι δεν μεγαλωσα με αυτο)
- Marilyn Manson - Mechanical Animals (γιατι μας ξενερωσε ανεπανορθωτα)
- Air - Moon Safari (γιατι πλεον δε θυμαμαι πανω απο δυο τραγουδια)
- Madonna - Ray Of Light (γιατι το ελιωσα για 2-3 χρονια και οχι εκτοτε)
- Bruce Dickinson - Chemical Wedding (γιατι γερασε ασχημα κι ας ειναι το καλυτερο του)
- Rob Zombie - Hellbilly Deluxe (γιατι δεν ηταν ποτε ουτε καν δεκαδα ισως)
- Iced Earth - Something Psekas In Prison Goes (απλα ηλιθιος)
- Sentenced - Frozen (το καλυτερο τους μεν, σε δυσκολη χρονια δε)
- Therion - Vovin (λογω μεγαλου ανταγωνισμου, πολυ δυνατο ομως)
- Metallica - Garage Inc. (γιατι ειναι διασκευες, ασχετα που ειναι ΟΛΕΣ καλυτερες απο τα αρχικα)
- Fear Factory - Obsolete (γιατι επαιξε απομεταλλοποιηση στην λιστα)
- Liquid Tension Experiment - Liquid Tension Experiment (γιατι το δυο μου αρεσει πιο πολυ)
- Helloween - Better Than Raw (το καλυτερο τους, αλλα τι να γινει τωρα, δεν βγαζω Garbage)
- Placebo - Without You I’m Nothing (προτιμω τα 2-3 επομενα)
“δΕν εΙΝαΙ δΥσΚΟλΟ τΟ 1998” 
19 Likes
- Massive Attack - Mezzanine
- Bruce Dickinson - The Chemical Wedding
- Death - Sound of Perseverance
- Monster Magnet - Powertrip
- Lauryn Hill - The Miseducation of Lauryn Hill
Εξώφυλλο της χρονιάς:
30 Likes
Πραγματικά εξωφυλλάρα.
5 Likes
δεν ξερω ποσο τυχαιο ηταν αλλα απο λιγο επε(κ)σε το Painkiller απο Death στην λιστα μου στο Spotify…τυχαιο;
1 Like
αν σου πω οτι ψάρωσα και πηγα να δω τί πόσταρα, λέω έχει γούστο…
1.Tori Amos - From the Choirgirl Hotel (+cover)
Ο καλύτερος δίσκος της.Πειραματίζεται αρκετά και με ηλεκτρονικά στοιχεία και το αποτέλεσμα είναι φανταστικό. Αν δεν το έχετε ακούσει ποτέ,κάνετε την χάρη στον εαυτό σας και ακούστε το!
2.Shadow Gallery - Tyranny
Τι απίστευτος δίσκος! Με συμμετοχές James Labrie και DC Cooper! Από τους καλύτερους concept Prog Metal δίσκους όλων των εποχών.Περιλαμβάνει το καλύτερο τους κομμάτι το New World Order!
3.Pain of Salvation - One Hour by the Concrete Lake
Αυτός ο καταπληκτικός δίσκος παίζει να είναι απο τους “χειρότερους τους”.Βεβαια οταν λεμε για χειροτερο δισκο PoS μιλαμε για δισκο που αλλα γκρουπ θα το ειχαν ως καλυτερο…Προετοιμάζει το έδαφος για το ΕΠΟΣ που θα ακολουθησει 2 χρόνια μετα!
4.Anathema - Alternative 4
Ο πιο αγαπημένος μου δίσκος τους και γενικά απο τα καλύτερα πραγματα που έχω ακουσει ποτε.Μου κράτησε συντροφια στον στρατο πολλα πολλα βράδια!
Το έχω αναφερει παλιοτερα σε αλλο thread.Αισθάνομαι τυχερός που έχω παίξει με το συγκροτημα που ήμουν τοτε, support σε αυτην την γκρουπάρα το 2009!Οταν σε μια προβα λιγους μηνες πριν,ενημερωθηκα οτι ενδιαφερονται να μας βαλουν να παιξουμε μαζι τους ήμουν σε κατάτασταση νιρβανα!Ηδη ημουν φανατικος του γκρουπ χρόνια πριν.
5.Deep Purple - Abandon
.jpg/220px-Abandon_(album).jpg)
Το ειχα αγοράσει την 1η μέρα που κυκλοφορησε και αφου ειχα πρηξει οποιο δισκοπωλειο υπηρχε στην πολη για το αν θα το έχουν εγκαιρα! Ημουν ακομα Λύκειο και με ειχε ενθουσιασει το πιο heavy style που εφαρμοσαν σε αυτον τον δισκο.
26 Likes
1998
Φυσικά κ είναι δύσκολες αυτές οι χρονιές γιατί μάθαινα πολλές καινούριες μπάντες, καινούριοι ήχοι, έξω από τα κλασικά ακούσματα στα οποία άρχισα να εντρυφώ τα τελευταία 2-3 ίσως χρόνια.
Πάντα η σειρά θα μπορούσε να είναι διαφορετική, προσθέτοντας κάποια νέα (αλλά στην ουσία παλιά ακούσματα), αλλά παίζει πολύ ο συναισθηματικός παράγοντας εδώ. Θα κάνω μόνο μια εξαίρεση για το νούμερο 5, το οποίο ήθελα να πάρει βαθμό.
-
Anathema - Alternative 4
Ίσως το καλύτερο άλμπουμ των Βρετανών… α ναι, ξέχασα, έρχεται κ το επόμενο καπάκι. Παρόλο που το Eternity μας είχε δείξει λίγο την ευαίσθητη πλευρά τους, εδώ μας αποτελειώνουν. Φουλ συναίσθημα, μελαγχολικοί αλλά κ up tempo όπου χρειάζεται χωρίς να αφήνουν την μελωδία όμως έξω από το κάδρο. Λεπτομέρειες που χρωματίζουν το άλμπουμ, βάφοντάς μαύρο όμως αντί να του δίνουν χαρούμενες πινελιές, το βιολί, το πιάνο κ τα υπέροχα φωνητικά του Vincent.
Κάποιες φορές εύχομαι να ήμουν πάλι 20 χρονών, να άκουγα για πρώτη φορά αυτό το άλμπουμ (κ όχι μόνο…) κ απλά να μην μπορώ να ελέγξω το ποτάμι συναισθημάτων που θα με κατέκλυζε…ωραίες εποχές. Χωρίς να έχουμε ακούσει νότα από τον δίσκο, απλά διαβάζοντας κάποια σκόρπια λόγια στο Χάμμερ κ ξαφνικά…αγαλλίαση. Να μην ξέρεις αν θέλεις να κλάψεις ή να γελάσεις, απλά να βομβαρδίζεσαι από νότες που μετατρέπονται σε συναισθήματα.
Κ μόνο για αυτές τις μουσικές εμπειρίες θα ήθελα να γυρίσω τον χρόνο πίσω.
-
Cradle of Filth - Cruelty and the Beast
Ανεπανάληπτος κ ανεξάντλητος Dani Filth. Πέρα από το ότι είναι ο κορυφαίος ίσως στιχουργός στον ακραίο ήχο (κ μέσα στους τοπ γενικά), εδώ δίνει μια ανεπανάληπτη ερμηνεία, πιο ανθρώπινη από το Dusk and her Embrace.
Μουσικά το άλμπουμ είναι γεμάτο από υπέροχες δισολίες, ριφφάρες, τα πλήκτρα του Λέκτερ που σε βάζουν μέσα στην ιστορία κ τα υπέροχα γυναικεία φωνητικά των Sarah Jezebel Deva και Danielle Cottington. Κορυφαία στιγμή το 11λεπτο Bathory Aria, στο οποίο συμμετέχει η Ingrid Pitt, (η οποία έχει συμμετάσχει στο φιλμ τρόμου Countess Dracula, το οποίο αφορά την E. Bathory κ στο οποίο είναι βασισμένο το άλμπουμ), με μια υπέροχη αφήγηση.
-
The Gathering - How to Measure a Planet?
Μεγάλη αλλαγή για την μπάντα, σε πιο χαλαρούς ροκ ρυθμούς, μακριά από το ατμοσφαιρικό μέταλ που τους είχαμε μάθει κ αγαπήσει. Πιο πλούσιο μουσικά κ πιο experimental ειδικά στα πλήκτρα. Το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή. Η φωνή της Anneke, πιο ήπια εδώ, αιθέρια όπως πάντα.
-
The Haunted - S/t
Μίσος, τίποτε άλλο. Πέρα από τον ανελέητο καταιγισμό από ριφφς, ο δίσκος ξεχωρίζει για την απίστευτη performance του Dolving.
-
Beyond Dawn - Revelry
Από την στιγμή που δεν χώρεσε στην λίστα του 95 το υπέροχο Pity Love, το οποίο κινείται στον χώρο του doom experimental metal, ας πούμε 2 κουβέντες για το Revelry, το οποίο είναι το 2ο άλμπουμ των Νορβηγών. Στα τύμπανα ο Einar Olav Sjursø των Virus/Lamented Souls μεταξύ άλλων.
Σε πιο gothic rock ύφος, με το τρομπόνι του Arnt Martin Brynildsen, σαν lead instrument, να δίνει χαρακτήρα στο έτσι κ αλλιώς περίεργο στυλ.
Σε σημεία μου φέρνει κάτι σε πανκ, χωρίς να μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς. Αυτό το ποστ πανκ ύφος ίσως, δεν ξέρω, έχει ανθρώπους πιο ειδικούς σε αυτό το στυλ εδώ μέσα.
Μελαγχολικό σίγουρα, ψυχεδελικό οπωσδήποτε, δεν θυμίζει κάτι συγκεκριμένο, είναι απλά υπέροχη μουσική να χαθείς μέσα της.
Εξώφυλλο της χρονιάς.
Από την στιγμή που δεν χώρεσε την τελευταία στιγμή, λόγω του 5 αλλά κ λόγω του ότι μου φάνηκε λίγο άνευρο όταν το έβαλα να παίξει το απόγευμα. Παραμένει όμως ένας όμορφος δίσκος.
Bonus
While Heaven Wept - Sorrow of the Angels
Ντεμπούτο για τους επικοντουμάδες While Heaven Wept, με τρεις, μεγάλες σε διάρκεια, συνθέσεις συν ένα instrumental κομμάτι στο τέλος. Πιο μελαγχολικοί παρά επικοί οι συγκεκριμένοι, σε σχέση με τους Atlantean Kodex πχ.
26 Likes
Η πρόταση σε συνδυασμό με τις επόμενες επιλογές με έπεισε να το δοκιμάσω…
1 Like
Για πες, ποια μπάντα?
1 Like
Το γκρουπ λεγοταν Killinnosense
3 Likes
Αθήνα?
Έντιτ. Άστο, σας βρήκα. Δεν έχω τα εισιτήρια από τα λάηβ που έχω πάει οπότε δεν μπορώ να τσεκάρω. Είχα πάει στα περισσότερα λάηβ των Ανάθεμα αλλά δεν σας θυμάμαι είναι η αλήθεια.
1 Like
Θεσσαλονικη! 2008 και οχι 2009 οπως εγραψα.
Διασωζεται αυτο:
12 Likes