Γνωστός μου τα κατέβαζε σε δισκέτες και μετά τα εκανε συρραφή για να βγούνε τα κομμάτια ολόκληρα 
1 Like
Πρωτονταουνλοουντάκιας 
9 Likes
Εν τω μεταξύ σας βλέπω να λέτε πιο πανω για τις τοπ συλλογες των περιοδικων σε σιντι, τότε, τω καιρώ εκείνω, κ για protodownloading,
κ κάθομαι κ κοιτάω κάπου στα βάθη της σπηλιάς μου εκείνη την κασετουλα της Unisound, από ένα παλιο Χάμμερ, που είχε μέσα το Saturn Unlock Avey’s Son, κ Mortuary Drape κ έναν σκασμό πραγματα, κ μαθαινε μπαλίτσα σε κόσμο…
Κ αναστοχαζομαι μόνος μου σχετικά με μπουμερς κ χάσματα γενεών κλπ
10 Likes
Ναι σε όλα. Βλέπω την tracklist κι έχει και το μοναδικό τραγούδι των Cradle of Filth που τραγούδησε ο παλιός τραγουδιστής των Anathema, το “a dream of wolves in the snow”
1 Like
1982
ή η χρονιά που αρχίζει να χάνεται το τόπι…
Η χρονιά που μένουν εκτός 5άδας οι Clash με το Combat Rock, οι Rush και το Signals, οι Bad Brains με το ομώνυμο και ο ημίθεος Michael Jackson του Thriller.
5. Iron Maiden - The Number of the Beast
Τόσα κλισέ και όλα επιβεβαιώνονται. Τα πράγματα είναι απλά. Όπως έχει ήδη γραφτεί, όταν έχεις έστω και ένα κομμάτι σαν το Hallowed Be Thy Name στο δίσκο αρκεί να κλάνεις καθόλη την υπόλοιπη διάρκεια. Και δεν μιλάμε για κλανιές. Καλά στα φωνητικά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης, κούμπωσε λέμε. Άντε να πηδήξουμε τον επόμενο χρόνο για να γίνει η σωστή η αποθέωση, η μεγαλοπρεπής.
4. The Descendants - Milo Goes to College
Και κάπου εδώ το πανκ στρογγυλεύεται, ξεχνάει την πολιτική, παίρνει το skate, φοράει γυαλιά και επηρεάζει καμιά κατοσταριά (ίσως λέω και λίγα) συγκροτήματα. Ότι και αν κυκλοφόρησε από τα 90ς και μετά έχει την απαρχή του εδώ. Τουλάχιστον 10 δίσκοι τη χρονιά ακούγονται σαν αυτόν αλλά λόγω της ιστορίας του συγκροτήματος ποτέ δεν αποδόθηκαν πλήρως τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
3. Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing
Αντιθέτως εδώ το πανκ παίρνει διδακτορικό στις πολιτικές επιστήμες και κυκλοφορεί ότι πιο αυθεντικά κυνικό έως τότε. Δύσκολα επαναλαμβάνεται το πνεύμα του δίσκου γιατί είναι αλληλένδετο με την εποχή. Και δεν είναι συρραφή σλόγκαν, είναι απλό και στοχευμένο hardcore.
2. Judas Priest - Screaming for Vengeance
Το metal. Τελειοποιημένο. Εντάξει όχι ακριβώς, αλλά ναι. Απορώ που έχει φιλλερς ο δίσκος, αλλά οκ. Κιθάρες με συναίσθημα, φωνή ξυράφι, λίγο ξερή η παραγωγή αλλά μάλλον έχει και αυτό τη μαγεία του. Ραντεβού το 1997 τώρα. Καλά μην βαράτε θα έχουμε και defenders και painkiller ενδιάμεσα. Ψιλοπράματα.
1. The Cure - Pornograghy
Υποκλίνομαι. Τι να πω τώρα για αυτό το πράμα. Υποβλητικό όσα λίγα μνημεία της μουσικής. Θα πω μόνο ότι ολόκληρη η ελληνική ροκ σκηνή των 90ς του χρωστά την ύπαρξη της.
Εξώφυλλο :
Y.Γ. Το πόσο σπέρνει το Demon - The Unexpected Guest δεν μπόρεσε να αποτυπωθεί στην 5αδα γιατί είναι ακόμη νωρίς. Αλλά μα τον Δαίμονα σπέρνει χωρίς έλεος!
21 Likes
Δύσκολα τα πράγματα στο εξής. Χωρίς πολλά-πολλά:
1. Demon - The Unexpected Guest
Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε για τους Demon. Να μην επαναλαμβανόμαστε.
2. Iron Maiden – The Number of the Beast
Άνισο, με fillers, δεν είναι καν τοπ-3 Maiden. Ε και;
3. Μουσικές Ταξιαρχίες - Μουσικές Ταξιαρχίες
Είναι το Ερωτικό η καλύτερη μπαλάντα όλων των εποχών;
4. Judas Priest - Screaming For Vengeance
Άνισο, με fillers, δεν είναι καν τοπ-3 Priest. Ε και;
5. Witchfinder General - Death Penalty
Καλώς ήρθες Σαμπαθικό NWOBHM. Το σεξιστικό του εξώφυλλο χάνει από τα αποδυτήρια από το Τζιμάκο πάντως.
Και άλλα 5 χονοραμπλ να κλείσουμε δεκάδα για την τιμή των όπλων
Twisted Sister - Under the blade
Accept - Restless and Wild
Motorhead - Iron fist
Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing
Misfits - Walk Among Us
A, και 2 EP σημαντικά όσο τα LP παραπάνω
Mercyful Fate - S/T
Metallica - No Life Till Leather (Όπως έγραψε και ο Καραολίδης " The drummer can’t play, the singer can’t sing and all the riffs are NWOBHM rip-offs. (10)"
19 Likes
Tales from the crypt έχει γίνει η φάση σιγά σιγά.
Πλάκα πλάκα κάτι παλιές συλλογές που έδιναν τα μουσικά περιοδικά τα βρίσκεις τώρα στο Μοναστηράκι 2-3 ευρώ.
Μας έμαθαν αρκετές μπάντες τότε ισχύει.
Κασέτα βέβαια δεν πρόλαβα από Hammer.
2 Likes
1982
-
Iron Maiden – The Number of the Beast
-
Manowar – Battle Hymns
-
Judas Priest – Screaming for Vengeance
-
Christian Death - Only theatre of pain
-
Metal Massacre – I \m/ \m/
Cover Art
19 Likes
1)Iron Maiden - Number Of The Beast
Όπως έγραψε και ο @nnnkkk Hallowed Be Thy Name και μετά μόνο κλανιές να είχε θα έμπαινε στην λίστα
2)Michael Jackson - Thriller
3)The Cure - Pornography
4)Judas Priest - Screaming for Vengeance
5)Toto - Toto IV
Εξώφυλλο Number Of The Beast
Kiss, Motorhead, Duran Duran, Survivor, Scorpions, Misfits. Μερικά honourable mentions μπαμ μπαμ
Δεν έχω χρόνο να γράψω όπως θέλω αυτή την εβδομάδα αλλά μικρό το κακό
21 Likes
Για να είναι πλήρης η αναφορά στις… κασετοσυλλογές του Hammer πρέπει να γίνει λόγος και για την…
που δόθηκε με το περιοδικό, όχι πολύ πριν την “Into the Catachtonium” συλλογή της Unisound.
Περιείχε 4 κομμάτια από τους Dwezzil Zappa, Earl Slick, Graig Goldy και Jan Cyrca και ήταν μια κίτρινη κασέτα - δεν επιχειρώ να βρω πιο “ειδική” απόχρωση γιατί έχουμε και κοπέλες στο forum και θα εκτεθώ!
Τώρα δεν μένει παρά να γράψει κάποιος για το flexi disc που ήταν προσφορά με το ΜΗ κάπου το 1988-'89 με… αποσπάσματα από τραγούδια της Stars on Thrash συλλογής!
17 Likes
1982 Top 5
- Scorpions - Blackout
- Dead Kennedys - Plastic Surgery Disasters
- The Birthday Party - Junkyard
- Βασιλης Παπακωνσταντίνου - Φοβάμαι
- Λένα Πλάτωνος, Σαβίνα Γιαννάτου - Καρυωτάκης 13 Τραγούδια
αυτη τη χρονια ενω βρηκα πραγματα που μου αρεσαν δυσκολευτηκα λιγο στην καταταξη. Θα προτιμουσα να τα βαλω ολα στην τριτη θεση ξερωγω. Δεν νιωθω κανενα σαν νουμερο ενα
19 Likes
JTN και νούμερο 1 80’ίλα ΣΚΟΡΠΙΟΝΣ;;;
5 Likes
Rip των CDs στο Windows Media Player για να ψηφιοποιήσεις το αρχείο. Κάποια στιγμή είχε μέσα γύρω στα 80000 τραγούδια θυμάμαι το pc. Με είχε βρει μλκ ο πατέρας μου και καθόμουν με τις ώρες στο pc να κάνω αυτό το πράγμα για να με αφήσει να παίξω μια ώρα football manager 
1 Like
δν ξερω γιατι εκπλησσεσαι
αλλα having said that, το Lonesome Crow παραμενει το peak τους μεχρι τωρα
1 Like
ΚΑΙ πρωτοδισκακιας!
1 Like
1982
- Scorpions - Blackout
- Iron Maiden - The Number Of The Beast
- Judas Priest - Screaming For Vengeance
- Dead Kennedys - Plastic Surgery Disasters
- Asia - Asia
Πολύ δύσκολη χρονιά για να φτιάξεις 5αδα. Οριακά εκτός:
Magnum - Chase The Dragon
KISS - Creatures Of The Night
Richard & Linda Thompson- Shoot Out The Lights
The Cure - Pornography
Venom - Black Metal
Accept - Restless And Wild
Με το παιχνίδι αυτό εκτός απο καινούργια άλμπουμ γνωρίζεις και τον εαυτό σου καλύτερα , τι σου αρέσει περισσότερο και τι όχι . Ας πούμε εγώ ανακάλυψα , προσπαθώντας να βγάλω λίστες, πως μου αρέσουν οι Scorpions περισσότερο απ ότι νόμιζα… Πάντα καταλήγουν ψηλά στις λίστες μου. 
19 Likes
1982 μ.χ ή 1 π.Χ – τα πράγματα σοβαρεύουν σιγά σιγά…
5.
ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ “Μουσικές Ταξιαρχίες”
Δεν υπήρξα ποτέ ιδιαίτερα φαν του Πανούση, κυρίως επειδή ποτέ δεν με τράβηξε το σταντ-απ κόμεντι και γενικότερα αυτός ο τύπος σόου που έκανε όταν εγώ μεγάλωνα. Παρολαυτά όταν έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο άλμπουμ των ΜΤ (και γνωρίζοντας ήδη προφανώς τα “Disco Tsoutsouni” & “Ερωτικό” που ήταν στην σφαίρα των καλτ ελληνικών στιγμών), με σκάλωσε κυριότερα η 2η πλευρά του δίσκου, όπου πραγματικά δίνει ρέστα σε συνδυασμό ηχοχρωμάτων και spot-on σάτιρας με αποκορύφωμα έναν από τους κορυφαίους στίχους που έχω συναντήσει (“μικροαστοί θα σας φάνε τα παιδιά σας, θα σας φάνε ζωντανούς”).
4.
DISCHARGE “Hear Nothing, See Nothing, Say Nothing”
Αυτό που πάντα μου προκαλούσε ο συγκεκριμένος δίσκος, από την πρώτη ακρόαση, μέχρι και την τελευταία που του έριξα προχτές, είναι η αμεσότητα του μηνύματος (μουσικού & στιχουργικού). ΟΚ, το πανκ έκανε με ηχηρό τρόπο το statement της αντιδραστικότητάς εκείνης της γενιάς (είτε με πρόκληση των ηθών είτε με πιο μελετημένη πολιτική στάση) προς την υπόλοιπη κοινωνία -τώρα όμως τι κάνουμε; Ε, ακούγοντας τους DISCHARGE, νοητά εγώ τουλάχιστον μεταφέρομαι στις στιγμές εκείνες που η θεωρία ξεκινά να γίνεται πράξη και αυτές οι στιγμές, να ξέρετε, είναι οι πιο δύσκολες.
3.
IRON MAIDEN “The Number of the Beast”
Ήρθε και η ώρα τους. Να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά λατρεύω ην όλη φάση με Παυλάρα, άσχετα που δεν βρήκε τον δρόμο της στις 5άδες μου τις προηγούμενες εβδομάδες. Επίσης να πω ότι είμαι από αυτούς που βρίσκουν fillers στα περισσότερα maiden albums, για την ακρίβεια μόνο σε ένα δεν βρίσκω (τα λέμε σε λίγο καιρό -αν και η φιλεροσυζήτηση είναι εντελώς καφενειακή και τα filler του ενός είναι οι ύμνοι του άλλου). Τέλος πάντων, πολλή άσχετη ανάλυση, το πρώτο άλμπουμ με τον Μπρούσαρο κόβει κώλους, έχει “Hallowed…”, έχει “Run to the Hills”, έχει κρυφό άσο στο μανίκι το “Gangland”, έχει και το ομώνυμο υπεραγαπημένο που έμπαινε ξημερώματα στο Mo-Better και τα νουμέταλα όχι κιχ δεν έβγαζαν, αλλά το χόρευαν μέχρι τελικής πτώσεως.
2.
VENOM “Black Metal”
Πέρσι η γέννηση, φέτος τα βαφτίσια. Και τι βαφτίσια, ίσως τα πιο πετυχημένα στην ιστορία! Ο συνδυασμός εξωφύλλου, τίτλου, (αντι)μουσικής αντίληψης και του στίχου “lay down your soul to the gods’ rock’n’roll” ήταν η πεμπτουσία αυτού του -όπως εξελίχθηκε για 41 and counting έτη- υποϊδιώματος. Γράφτηκε πιο πάνω (μπορεί και να το διάβασα λάθος βέβαια, γιατί είχα περάσει κάπως γρήγορα τις σχετικές αναρτήσεις) ότι οι VENOM έφεραν το διαβολικό στοιχείο εντός χέβι μέταλ, ενώ επόμενοι κομιστές δημιούργησαν κάτι νέο. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι αυτή την οπτική ιδιαίτερα, η δική μου θεώρηση είναι ότι οι VENOM ήταν οι πρώτοι της εποχής τους που παρουσίασαν αυτή την αισθητική με ριζοσπαστικό τρόπο και από εκεί και πέρα ακολούθησαν και άλλοι αντίστοιχα ριζοσπάστες, προχωρώντας το όλο πράγμα ένα βήμα παραπέρα.
Τέλος να πω, χωρίς κάποιον ελιτισμό αν και ενδεχομένως να εκληφθεί ως τέτοιος, ότι τα συγκεκριμένα βαφτίσια στην πράξη ήταν το άνοιγμα μια πύλης προς την «άλλη πλευρά». Παρολαυτά, για κάποιο λόγο παρατηρείται η χρήση του σχετικού όρου από πάσης φύσεως αρχαιολάτρες, φυσιολάτρες, οικολόγους και πολιτικούς αναλυτές, χωρίς εγώ προσωπικά να αντιλαμβάνομαι τον λόγο (ο όρος “black” δεν είναι κάποιος τιμητικό προσδιορισμός, ένας απλός επιθετικός προσδιορισμός είναι ώστε μέσες-άκρες να αντιλαμβανόμαστε για τι μιλάμε). Κανένα πρόβλημα όμως στην τελική, καθείς, καθεμιά και καθένα μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει.
1.
CHRISTIAN DEATH “Only Theatre of Pain”
Είπα ότι το δώρο του πανκ σε μένα υπήρξε η ποστ/γοτθική λοξοδρόμηση; Το είπα. Ε, εδώ έχουμε τη μία από τις δύο προσωπικές κορυφές του σχετικού ήχου. Μια συνεχής, παρανοϊκή κακοφωνία/κακομουτσουνιά (τουλάχιστον μέχρι να σκάσει το χιτάκι -αλλά τι χιτάκι όμως!) που κατά τη γνώμη μου αισθητικά άφησε το αποτύπωμά της φαρδύ-πλατύ στις επερχόμενες μουσικές της «άλλης πλευράς» που αναφέρθηκα παραπάνω.
20 Likes
Ευτυχως ή δυστυχώς, τα ακούσματά μου πλέον γίνονται πιο specific, αλλά χάρη σε αυτό το νήμα έμαθα νέα πράγματα και αγάπησα νέους δίσκους/είδη/μπάντες. Γι’ αυτο και χώρεσε κάτι νέο στην πεντάδα μου.
1. Accept - Restess and Wild
Η κραυγη του Udo και η δίκαση του Kaufman στο “Fast as a Shark”, σε εκεινη την πρωτη συναυλια τους στο Ροδον δεν θα φυγει ποτε απο το μυαλο μου (τα αυτια μου και το στηθος μου αντιστοιχα).
2. Rush - Signals
Εκτιμησα τη νεα εποχη των Rush πολυ μετα απο την ημερα που τους γνωρισα.
3. Manowar - Battle Hymns
Ο Αρχηγος σάς διαβάζει, το νου σας. Ξεκινάει με hard rock feeling και punk attitude, για να καταλήξει στον ύμνο που θα άλλαζε το metal για πάντα. By moonlight we ride, 10.000 side by side. Και θα συνεχισουμε ετσι, οσο γραφικουρες κι αν ειναι.
4. Demon - The Unexpected Guest
Is there one amongst us here who disbelieves? Ελπίζω όχι.
5. Dead Kennedys - Plastic Surgery Disasters
Πέταξαν έξω από τη λίστα μου τους TS. Υπό άλλες συνθήκες αυτό δεν θα γινόταν ποτέ. Βασικά, δεν χώρεσαν σε αυτήν Maiden + JP, οποτε τι να λεμε.
Πάμε και τα “εξτραδάκια”, ίσως με αυτή τη σειρά, ίσως και όχι:
Twisted Sister - Under the blade
Iron Maiden – The Number of the Beast
Judas Priest – Screaming for Vengeance
SIouxsie and the Banshees - Kiss in the dreamhouse
Misfits - Walk Among Us
Heavy Load - Death or Glory
Anvil - Μetal on Μetal
Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing
Bauhaus - Sky’s gone out
Magnum - Chase the dragon
Scorpions - Blackout
Depeche Mode - A broken Frame
Whitesnake - Saints & Sinners
Motorhead - Iron Fist
Bad Religion, How Could Hell Be Any Worse?
The Sound, All Fall Down
Venom - Black Metal
Γαμηθηκα, τη μιση δισκογραφια του 1982 εγραψα
21 Likes