Λογικά έτσι θα γίνει, αν το θυμάμαι μέχρι την επόμενη εβδομάδα. Απλά στα κιτάπια μου έγραφε 2008 για κάποιο λόγο.
1 Like
Αλλη μια βδομαδα και αλλo ενα trip down the memory lane, με εξαιρετικες κυκλοφοριες.
2008 για μενα ηταν μια περιεργη χρονια μιας και τελειωσα τη σχολη και βρισκομουν εν μεσω μετακομισεων, αποχαιρετισμων, επιστροφης στη πρωτευουσα αλλα και την εναρξη της πρωτης μου “σοβαρης” δουλειας που για αυτο ακριβως τον λογο και ειχα ανοιξει τον λογαριασμο στο rocking.gr 
(οτι κ αν σημαινει αυτο).
1. Meshuggah – ObZen
Ενας τελειος δισκος για μενα, οι Meshuggah για πολλα χρονια χαραζαν τη δικια τους πορεια και με το Obzen ανοιχτηκαν περισσοτερο στο ευρυ κοινο και αυτο το ανταπεδωσε με τεραστεια ανταποκριση. Bleed (ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια), Obzen, Pravus, Dancers to a Discordant System chef’s kiss
2. Cult of Luna - Eternal Kingdom
Ενα post metal αριστουργημα και το 2ο αγαπημενο μου απο την υπερμπανταρα.
Η τριπλετα της αρχης με Owlwood, Eternal Kingdom και Ghost Trail παιρνει κεφαλια.
+cover
3. Russian Circles – Station
Μια απο τις αγαπημενες μου μπαντες εβερ βγαζουν πιθανως τον πιο γνωστο τους δισκο με 2 απο τα καλυτερα τους τραγουδια (Harper Lewis, Youngblood).
4. The Last Shadow Puppets - The Age of Understatement
Εξαιρετικη κυκλοφορια απο ενα απο τα μεγαλυτερα bromances του indie rock, του Alex Turner και Miles Kane. Ενας δισκος πολυ easy listening και ωδη στο ορχηστρικο ποπ με τρομερες αρμονιες απο τους 2 τσογλανους.
5. Amenra - Mass IIII
Αλλη μια μεγαλη λατρεια με το τεταρτο Mass μας προσκαλουν στο σκοταδι και την απελπισια μεσα απο ενα καθαρτικο ταξιδι. Και μονο απο το Razoreater ο δισκος αυτος στεκεται ευκολα σε 5αδες, που να βαλεις στη ζυγαρια και Silver Needle, De Dodenakker, Aorte …etc
Bring Me The Horizon - Suicide Season
Earth - The Bees Made Honey In the Lion’s Skull
Portishead - Third
Ufomammut - Idolum
Moonspell - Night Eternal
Slipknot - All Hope Is Gone
Heaven Shall Burn - Iconoclast, Pt. 1: The Final Resistance
Septic Flesh - Communion
Nick Cave & The Bad Seeds - Dig!!! Lazarus Dig!!!
Trap Them - Seizures In Barren Praise
Coffins - Buried Death
Burning Witch - Crippled Lucifer
The Kooks - Konk
Mr. Scruff - Ninja Tuna
Cavalera Conspiracy - Inflikted
Zozobra - Bird of Prey
33 Likes
2008
1. Scars on Broadway – Scars on Broadway
Ο δίσκος του Malakian, πέρα από το γεγονός πως με κέρδισε από την πρώτη στιγμή, ταυτόχρονα με ξάφνιασε, γιατί θεωρώ πως δεν θυμίζει ιδιαίτερα SOAD, ειδικά σε σχέση με το Elect the Dead του Tankian. Προφανώς και τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον συνθέτη είναι εδώ, αλλά η ηχητική κατεύθυνση τείνει περισσότερο στο χώρο του εναλλακτικού ροκ, στα αυτιά μου τουλάχιστον. Θεωρώ τους 2 δίσκους εξαιρετικούς και πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους, και χαίρομαι που τελικά ηχούν όπως ηχούν. Άψογο από την αρχή μέχρι το τέλος, η δυνατότητα του Malakian να γράφει εθιστικές και χαρακτηριστικές μελωδίες εντυπωσιάζει και πάλι. Πολύ αγαπημένο.
2. Septic Flesh – Communion
Δεν είμαι καθόλου φαν του συμφωνικού μεταλ, αλλά το συγκεκριμένο με είχε ψαρώσει άσχημα όταν έψαχνα πιο έντονα τον ακραίο ήχο. Είναι και μόλις 36 λεπτά οπότε δεν υπάρχει στιγμή φλυαρίας ή αδυναμίας. Από την καθηλωτική επίθεση των Μεγάλων Παλαιών στο Lovecraft’s Death μέχρι το φανταστικό κλείσιμο του Narcissus με τις πάντα καταπληκτικές μελωδικές trademark Septic Flesh κιθάρες, μιλάμε για κορυφαίο δίσκο. Κάπου εδώ τους αφήνω όμως.
3. Balzac – Hatred: Destruction = Construction
Οι horror punk Ιάπωνες είναι αδυναμία μου και ελπίζω πάντα να κάνω περισσότερο κόσμο να έρχεται σε επαφή μαζί τους. Άψογος δίσκος, από τους καλύτερους που έχουν βγάλει, το (digital) χαρντκορ ύφος αρχίζει και γίνεται από τα κύρια στοιχεία του ήχου τους, οι μελωδίες είναι φανταστικές, δισκάρα γενικώς. Το Swallow the Dark έχει από τα καλύτερα ρεφραίν εβερ.
4. Leviathan – Massive Conspiracy Against All Life
Από τους αγαπημένους μου δίσκους στο είδος, συναισθηματικά δύσκολος και επικίνδυνος. Αποπνικτικό μέσα στην ηχητική ομίχλη του, πολύ ιδιαίτερη μουσική εμπειρία. Η χρήση του βασικού μουσικού θέματος του Blade Runner στο “Merging With Sword, Onto Them” είναι συγκλονιστική και από τις καλύτερες που έχω ακούσει προσωπικά.
5. Tiamat – Amanethes
Κορυφαίο γοτθικό μεταλ. Μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος τους. Προσωπικές αδυναμίες τα τεράστια Will They Come?, Raining Dead Angels, Misantropolis (ρεφραίν=τελειότητα) και το Meliae με τις πανέμορφες μελωδίες του.
Λοιπές Μουσικάρες:
The One – I, Master
Ο Γιοβανίτης και όσα έγραφε στο Hammer ευθύνεται για μεγάλο ποσοστό των ακουσμάτων μου στο black metal, και με έφερε σε επαφή με πολλά αγαπημένα ακούσματα, αντεργκράου και μη. Εδώ έχουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο, η ηχητική άποψη και η ατμόσφαιρα που δημιουργείται συνολικά με ενθουσιάζει.
Slavebreed – Pain Syndicate
Φοβερό εγχώριο grindcore, τέρμα πορωτικό.
Dead Congregation – Graves of the Archangels
Οι ειδικοί τα γράφετε καλύτερα. Κλασικό, κατασκότεινο, βάρβαρο, τέλειο death metal με ιδανικό ήχο. Προσωπική αδυναμία έχω στο επόμενο, αλλά αυτά όταν έρθει η ώρα.
Angstridden – Fuck Humanity With Pride (EP)
Ακολουθώντας τα ηχητικά μονοπάτια των Thorns και του Rebel Extravaganza, η μπάντα δημιούργησε ένα από τα καλύτερα δείγματα (αν όχι το καλύτερο) σε αυτό το ύφος. Τολμώ να πω πως το New Wold’z Terrorizm είναι από τα καλύτερα ξεσηκωτικά black metal κομμάτια που έχω ακούσει, και προς το τέλος του κομματιού γύρω στο 2:30 φαντάζομαι πως η Shodan θέτει σε εφαρμογή τον αφανισμό του ανθρώπινου είδους (τυχόν μύστες gamers ελπίζω να καταλαβαίνουν). Τεράστιο κρίμα που δεν υπάρχει συνέχεια.
Semen of the Sun – Radio Adult
Εξαιρετικό εγχώριο εναλλακτικό ροκ. Το Dive τεράστιο κόλλημα.
Χατ Τρικ – Σκούρα τα Πράγματα
Με άκρως κολλητικά κομμάτια όπως “Η Ζάλη”, “Όλα θα είναι Εντάξει” και “Σε 1000 Χρόνια”, η (αμφιλεγόμενη) πανκ μπάντα με είχε κερδίσει άμεσα.
Hayaino Daisuki – Headbanger’s Karaoke Club Dangerous Fire (EP)
Oι Joe Chang και Takafumi Matsubara δεν κάθονταν στα αβγά τους το 2008 και αποφάσισαν μαζί με το Amber Gray να χαρίσουν και το συγκεκριμένο διαμαντάκι, συνδυάζοντας speed metal μελωδίες και grindcore σε ένα πιασάρικο και πορωτικό πακέτο.
Gridlink – Amber Gray
Εδώ είμαστε. 12 λεπτά χαοτικής, υπερηχητικής grindcore τελειότητας. Ο ήχος της μπάντας είναι από τα πιο έντονα και τσιτωμένα πράγματα που μπορεί να ακούσει κάποιος στο είδος.
In Solitude – In Solitude
Φανταστικό ντεμπούτο από τη Σουηδική μπαντάρα. Σκοτεινή heavy metal απόλαυση.
Bring me the Horizon – Suicide Season
Ίσως ο καλύτερος δίσκος τους, αν και οι επόμενοι 2 είναι επίσης πολύ δυνατοί. Το κόλλημα που είχα φάει όταν είχε σκάσει το Chelsea Smile είναι από τα πράγματα που με κάνουν να θυμάμαι έντονα την συγκεκριμένη χρονιά.
Darkthrone – Dark Thrones and Black Flags
Το κράξιμο έπεφτε σύννεφο εκείνη την εποχή για την αλλαγή ύφους, αλλά εγώ γούσταρα εντελώς τη συγκεκριμένη περίοδο της μπάντας. Στο 1:50 του τέλειου Hiking Metal Punks έχουμε και ένα από τα καλύτερα μεταλ σημεία εβερ, βοηθάει και αυτό, και επίσης λατρεύω το εναρκτήριο “The winds they called the dungeon shaker” (?!) και τον αλλόκοτο τίτλο του. Εδώ και στους επόμενους 2-3 δίσκους βρίσκονται οι δικοί μου Darkthrone.
United Nations – United Nations
Τρομερό screamo supergroup, δίσκος μέσα στην ενέργεια. To “The shape of punk that never came” είναι συγκλονιστικά τέλειο, το καλύτερο τους κομμάτι και ένα από τα καλύτερα της σκηνής γενικώς.
Lagwagon – I Think My Older Brother Used To Listen To Lagwagon (EP)
Πολλά από τα κομμάτια της κυκλοφορίας εμφανίζονται προηγουμένως στον πολύ καλό προσωπικό ακουστικό δίσκο του τραγουδιστή Joey Cape, εδώ με τον ήχο που χαρακτηρίζει το συγκρότημα. Mission Unaccomplished λατρεία.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
35 Likes
2008
Πολύ βιαστικά…Εχουμε και λέμε:
- Gojira - The Way Of All Flesh
- Meshuggah - ObZen
- The Monolith Deathcult - Trivmvirate
- Moonspell - Night Eternal
- Septicflesh - Communion
- Metallica - Death Magnetic
- Opeth - Watershed
- Amenra - Mass IIII
- Scars On Broadway - Scars On Broadway
- Planet Of Zeus - Eleven The Hard Way
Eξώφυλλο της χρονιάς:
29 Likes
Summary
ΠΟΥ
ΠΑΣ
ΚΑΙ
ΤΑ
ΒΡΙΣΚΕΙΣ
ΡΕ
ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ
4 Likes
Χε χε 
Give it a try… albumΑΡΑ . Κονταροχτυπείται στην κορυφή με τα τέρατα obzen και gojira και χανει το φωτοφινις.
2 Likes
Δεν βγαινω παλι αυτη τη βδομαδα.
Καρδιοσπαραχτη συνοπτικη λιστα που θελω να εμβαθυνω και δε προλαβαινω.
Σατανικο το 2008, καθε δεκαλεπτο θα μπορουσα να βγαλω και αλλη λιστα.
Οφφισιαλ Πεντάδα
1. Shinedown - The Sound of Madness
καλυτερος και πιο χιτάτος hard rock δισκος της τελευταιας 20τιας. Lightning in a bottle λεμε.
2. Lydia - Illuminate
το τι μιζερες βολτες σε λεωφορεια και περπατημα στη βροχη εχω ριξει με αυτο το αριστουργημα δε λεγεται
3. The Gaslight Anthem - The 59 Sound
αν εχεις τσιπα το βαζεις και παιζει τωρα. αδυνατον να μη βρεις κατι να πιαστεις.
4. Coldplay - Viva la vida or Death and All His Friends
για μενα η καλυτερη στιγμη της μπαντας και ο μονος λογος που κραταω τη γλωσσα μου απο να τους κραζω, γιατι θυμαμαι πως το Strawberry Fields ειναι αριστο τραγουδι.
5. Foals - Antidotes
Για το κουρεμα που πηγα να κανω να μοιασω στον Φιλιππακη.
emo/punk-rock πεντάδα
1. La Dispute - Somewhere at the Bottom of the River Between Vega and Altair
2. The Loved Ones - Build and Burn
3. Tigers Jaw - Tigers Jaw
4. United Nations - United Nations
5. Rise Against - Appeal To Reason
Εξώφυλλο
Μεγαλη γκινια που τα 2 αγαπημενα μου εξωφυλλα ολων των εποχων βγηκαν την ιδια χρονια:
Summary
26 Likes
We bring death to the Third Reich
We force the fascists on their knees
We feel no human compassion
When we take back our villages
and strangle their creed
We are the scourge of the Third Reich
A fury of vengeance unleashed
For us no honour or monuments
Just a faceless drone in a nameless grave
With vengeance in our eyes
And the banner of Stalin in our hands
We smash the fascist hordes
and cleanse the Polish land from swastikas and traitors
We bring death to Berlin
We butcher Hermann on his knees
Stripped of human compassion
We bring them “our freedom” and root out their seeds
We have sworn an oath to the Party and Stalin!
Blood-crazed and ruthless, all hail the Red Monarch!
“Seid umschlungen, millionen, Diesen Kuss der ganzen Welt!”
The glory of the Stalinist revolution is near!
Pungent stench led us to the fascist death camps
Settling the score of war at Nemmersdorf
Payback collaborators, crucified on barn doors
Propagadist lies to smear the Red Army
Stalin, give us strength
To torch the Volkssturm hordes and smash the fascist vermin
We spit in the eye of the eagle
We point our hate to the cursed swastika
Für uns kein Blut und Ehre
Just a faceless drone in a nameless grave
3 Likes
2008
Pendulum - In Silico
Cage The Elephant - Cage The Elephant
Portishead - Third
Lady Gaga - The Fame
Portugal. The Man - Censored Colors
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Metallica - Death Magnetic
Kanye West - 808s & Heartbreak
Morcheeba - Dive Deep
The Subways - All or Nothing
Bring Me The Horizon - Suicide Season
22 Likes
Starters
1. Portishead - Third
Είναι αδιανόητο ότι έβγαλαν δίσκο ακόμα καλύτερο απ’ το Dummy πάνω από 10 χρόνια μετά αλλά αυτοί είναι οι Portishead. Αν ήταν να βγάζουν ένα τέτοιου επιπέδου άλμπουμ κάθε 10 ή και 20 χρόνια, χαλάλι. Με δυσκόλεψε αρκετά τότε αλλά πέρα από κομμάτια τύπου Rip νομίζω ότι είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο να “νιώσεις” πλήρως τέτοιες δουλειές στα 16 και με σχετικά λίγη τριβή τότε με τέτοιους ήχους. Το μόνο κακό με το Third είναι ότι για τις ώρες που είναι φτιαγμένο, είναι εγγυημένη καταστροφή. Επειδή γενικά είμαι χαρωπός τύπος (πλέον) το ακούω σπάνια αλλά η αξία του στο μυαλό μου δεν έχει πέσει ούτε ένα τσικ. Καλλιτεχνικό mic drop, και να μην ξαναβγάλουν τίποτα τους ευχαριστούμε
2. Protest The Hero - Fortress
Αυτούς δε μπορείς να τους κατατάξεις ακριβώς πουθενά, είναι και “προγκ”, είναι και math, έχουν και μια δόση ΠΑΟΥΕΡ ίσως, τέλος πάντων αν δεν είναι αυτό “ο” κανονικός ορισμός του προγκ τότε δεν ξέρω τι είναι. Ό,τι κι αν είναι οι Protest The Herο του Fortress, κάνουν απίθανα πράγματα. Συγκεκριμένα έχουμε τσουβάλια από υπέροχα leads, τόσο tapping σε κιθάρες-μπάσο που καταντάει trademark και φυσικά άπιαστες ερμηνείες - κυριολεκτικά άπιαστες δηλαδή αφού live αυτά τα φωνητικά δεν βγαίνουν ίδια με καμμία δύναμη (τους έχω δει πολλές φορές εγώ και ξέρω 
). Ο ήχος τους “ωρίμασε” με ωραίο τρόπο και στους επόμενους δίσκους αλλά εδώ έχουμε αγνή γΚΑΒΛΑ και ίνσταντ κλάσσικς:
3. deadmau5 - Random Album Title
Get Scraped και Vexillology είχαν κάνει ήδη αίσθηση τότε στους υπόγειους EDM κύκλους, εδώ πια έρχεται η απογείωση με όχημα το κλασσικό πλέον Faxing Berlin. Όσο φορμουλαϊκή και “εύκολη” μουσική ακούγεται η λεγόμενη progressive house, άλλη τόση μαεστρία θέλει στην πραγματικότητα για να την κάνεις έτσι όπως εδώ, με μελωδιάρες και μάλιστα μερικές φορές σε μέτρα που ακούγονται πολύ απλούστερα απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα. Σ’ όποιον δεν έχει καμμία επαφή με house και ψάχνεται να δοκιμάσει, θα έλεγα να ξεκινήσει από ‘δω και ειδικότερα με την μιξαρισμένη έκδοση:
4. Cynic - Traced In AIr
Οι έτεροι μπαμπάδες κάνανε τη χάρη σε πολύ κόσμο βγάζοντας ένα μισαώρο-και-κάτι που αν είχε δει το φως της μέρας καμμιά δεκαετία πρωτύτερα λογικά όλο το μεταλλικό σύμπαν θα παραμίλαγε ενώ τώρα παραμίλησαν κυρίως οι πιστοί. Προφανώς το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο αλλά το αναφέρω επειδή το timing παίζει τεράστιο ρόλο και ενώ το “Traced” έχει μουσικάρες, το προγκομέταλ είχε “ανοίξει” πλέον σε σημείο που ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να κάνει τον θόρυβο που θα μπορούσε με την ποιότητά του. Όποιος έζησε 10+ χρόνια αναμονής μπορεί να σχολιάσει αν “άξιζαν”, πάντως εγώ θυμάμαι μόνο αποθέωση παρά τη μικρή διάρκεια που για μένα τελικά αποδεικνύεται συν καθώς το σύνολο είναι συμπαγέστατο και όχι μόνο δεν κουράζει αλλά, σχεδόν κατά το “nunc stans” του Βοήθιου, παράγει αιωνιότητα. Πολύ τυχερός που τους είδα σε ένα cycle εδώ έστω και ως support (αν λέγανε στους BTBAM ότι θα είχαν support τους Cynic κάποτε ούτε οι ίδιοι δεν θα το πιστεύανε, για να γίνει εμφανές τι εννοώ περί timing), έστω και χωρίς τους Διόσκουρους
5. Russian Circles - Station
Καλό το Enter αλλά στον πρώτο πραγματικά μεγάλο δίσκο των Circles, σταθμό-όνομα και πράμα, κολλάει και η υπόλοιπη ατάκα (“καλό, πολύ καλό!”). Αν τον πει και καλύτερό τους κάποιος δεν έχω θέμα παρόλο που εγώ θα τον έβαζα 2ο. Η άφιξη του Brian (Botch, These Arms Are Snakes) τούς ανεβάζει επίπεδο, τα Harper Lewis και Youngblood είναι κράχτες που live θα τα παίζουν μέχρι να σταματήσουν και αν έχει ένα “””ψεγάδι””” το Station είναι ότι το Xavii δεν συγκλονίζει όπως τα αντίστοιχα κομμάτια των επόμενων δίσκων. Κάπου υπήρχε μια βιντεάρα με το Verses να ντύνει πλάνα από τον διεθνή διαστημικό σταθμό αλλά νομίζω έχει χαθεί γαμώτο
+10:
Meshuggah - obZen
Το “πιο προσβάσιμο” υλικό της υπερμπάντας - συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με αυτόν τον χαρακτηρισμό, αυτά γράφονταν τότε - πάλι έκανε τον κοσμάκη να ψάχνεται και πλήθος άλλων μουσικών να ακολουθεί. Το Bleed μόνο να πιάσεις, ένα (1) κομμάτι, άνοιξε σχολή σχεδόν μόνο του. Και πέρα από αυτό, δεν υπάρχει καν υποψία αδύναμης στιγμής εδώ ενώ το “Dancers” ας πούμε είναι highlight δισκογραφίας. Ενώ το λεγόμενο djent υπήρχε ήδη με Sikth κλπ., νομίζω ότι η επιτυχία του obZen έδωσε το τελικό σπρώξιμο ώστε να γιγαντωθεί πια, με μπάντες να ξεπηδάνε η μία μετά την άλλη
The Sound Defects - The Iron Horse
Το σκέφτηκα σοβαρά για 5άδα αλλά τελικά επικράτησε η λογική. Κάτι ανάμεσα σε hip/trip hop και sampledellia έχουμε εδώ, ό,τι κι αν είναι πάντως είναι παντός καιρού, για κάθε στιγμή της μέρας, “μερικές φορές το πιο απλό είναι και το πιο καλό” και διάφορα τέτοια κοντιζέικα διαφημιστικά σλόγκαν. Πολλοί ίσως γνωρίζετε αυτό (απ’ τα χαλιά του Fight Club παλιά, μπορεί ακόμα αλλά έχω καιρό ν’ ακούσω):
The Mars Volta - The Bedlam In Goliath
Μάλλον είμαι μειοψηφία εδώ αλλά είναι ο δίσκος που έχω ακριβώς πίσω από το ντεμπούτο. Μάλλον τελικά τους προτιμώ σε πιο “στρωτά” κομμάτια, που τέτοια είχαν και τα προηγούμενα δύο ας πούμε αλλά σαν σύνολο κάπου με κουράζανε. Πάντως όπως έψαχνα το σαγόνι μου με τον Theodore, έτσι το έψαχνα και με τον Pridgen, μπορεί και παραπάνω. Δεν υπάρχουν αυτά που κάνει εδώ
Shinedown - The Sound of Madness
Το 2008 που ξεκίνησα φροντιστήριο για πανελλήνιες, αυτό μάς το πρότεινε ο φυσικός που γενικά ήταν μπαλαδόφατσα. Από τη φυσική δε θυμάμαι και πολλά αλλά τουλάχιστον έμεινε ο δίσκος ο οποίος είναι εξωπραγματικός για “ραδιοφωνικό” ροκ αφού είναι λες και τα κομμάτια δημιουργήθηκαν σε εργαστήριο παραγωγής singles ενώ ο Smith είναι αντίστοιχα φτιαγμένος για να τα τραγουδάει. Τουλάχιστον τα Second Chance και Call Me όλο και κάπου θα τα ακούσεις, ακόμα
Thrice - The Alchemy Index: Vols. III & IV - Air & Earth
Το 2ο μισό νομίζω ότι είναι ένα σκαλί κάτω από το 1ο αλλά απ’ την άλλη είναι και ό,τι πιο “κόντρα ρόλος” έχουν κάνει. Το Vol. IIΙ το πιάνει ακριβώς από ‘κει που το άφησε το ΙΙ ενώ το IV κινείται κυρίως σε στυλ που κατά τ’ άλλα δεν ακούω καθόλου (κάτι ανάμεσα σε country και αμερικανικό φολκρόκ ας πούμε) αλλά όπως το κάνουν εδώ το ακούω ευχάριστα ή και πολύ ευχάριστα στα δύο “απλά ένα πιάνο και φωνητικά” κομμάτια. Για το Child of Dust συγκεκριμένα το “ευχάριστα” είναι σχήμα λόγου βέβαια, ούτε 2 λεπτά δεν είναι (πριν κυριολεκτικά θάψουν το μικρόφωνο) και σε διαλύει
Earth - The Bees Made Honey In The Lion’s Skull (+εξώφυλλο)
Δεν έγινα ποτέ μύστης Earth τελικά αλλά αυτό το ‘χα πιάσει όταν κυκλοφόρησε (αφού είχε πέσει και μπόλικη αποθέωση εδώ μέσα, εδώ κι αν είναι δόκιμος όρος το “hive mind”, αχαχούχα) και έχει αντέξει το τεστ του χρόνου μια χαρά. Soundtrack αυστηρά για ξημερώματα στα δικά μου κιτάπια. Μυθικό εξώφυλλο επίσης, το ψηφίζω και με τα 2 χέρια
Mogwai - The Hawk Is Howling
Επίσης μειοψηφία εδώ απ’ ό,τι βλέπω αλλά μάλλον απ’ όσα έχουν βγάλει οι Mogwai σε ποστ τουλάχιστον αυτό εδώ είναι το αγαπημένο μου, άντε να πω ότι είναι 1A/1B με το Young Team. Έχει και το αγαπημένο μου κομμάτι τους:
Benga - Diary Of An Afro Warrior
Πλέον έχει ανθίσει για τα καλά η dubstep σκηνή στην Αγγλία και αυτό είναι το πρώτο LP ενός απ’ τους πρωταγωνιστές της. Κυρίως grimy ήχοι για clubs-σκοτεινές υπόγες, χωρίς έχει μόνο απ’ αυτά. Για τη χρονιά που βγήκε δε θα έλεγα ότι πρωτοτυπεί ακριβώς αλλά σίγουρα από κανονικούς δίσκους (που σπανίζουν σε αυτές τις μουσικές) είναι από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα. Το πόσο επιδραστικός ήταν ο Benga σε όσους έκαναν αυτόν τον ήχο mainstream περί το 2010 ακούγεται ξεκάθαρα εδώ
Cancer Bats - Hail Destroyer
Crunchy ριφφάρες, catchy ξεσπασματάκια και μια southern αισθητική να πλανάται στον αέρα, η οποία σε συνδυασμό με κάποιους απ’ τους τίτλους των κομματιών ώρες-ώρες σού δημιουργεί την εντύπωση ότι ακούς soundtrack από ταινία κάποιου φανταστικού ταραντινικού multiverse. Ωραιότατο, άλμπουμ με swagger
Armin van Buuren - Imagine
Με τον συμπαθή Ολλανδό περισσότερο έχω σχέση μέσω του “Α State of Trance” που έχει λειτουργήσει πολλές φορές ως υπόκρουση για δουλειά αλλά το Imagine ήταν το πρώτο EDM άλμπουμ με το οποίο είχα επαφή. Προφανώς ο κράχτης που τράβηξε και μένα ήταν το In And Out Of Love το οποίο αν δεν το ‘χει πετύχει κανένας ποτέ και πουθενά μάλλον ζει σε σπηλιά αλλά και πέρα από αυτό (και τα 1-2 φιλλεράκια) υπάρχουν κομματάρες εύπεπτης electro/trance, με τον ομώνυμο ύμνο να ξεχωρίζει
27 Likes
Με Pendulum και Morcheeba συγχωρείσαι
1 Like
Κάπου κόλλησα, έτσι πρέπει να το πέρασα και στη φόρμα γιατί έκανα copy/paste είναι τεστ να δούμε αν κάνει due diligence ο gamemaster
3 Likes
You heard another side to the story but you wanna know how it ends?
2008
-
Mogwai - The Hawk Is Howling
Εξήντα ονειρικά λεπτά. Χωρίς καθαρές δομές ή λόγια, αλλά γεμάτα συναίσθημα και εικόνες. Όπως μόνο αυτοί ξέρουν. -
Gojira - The Way Of All Flesh
Ώρες και φορές νιώθω ότι ακόμα δεν παίρνει την αναγνώριση που του αξίζει. Τρομακτική τελειότητα. -
Eluveitie - Slania
Γλέντι αλά ελβετικά.
-
Shinedown - The Sound Of Madness
Χιτάρες, χιτάρες, χιτάρες. Και φωνάρα και παραγωγάρα. Μοντέρνο ροκ για σεμινάριο. -
Cult Of Luna - Eternal Kingdom
Ακραία ογκώδες και τέρμα σέπια, χωρίς την παραμικρή επιτήδευση. Μεγάλη η χάρη τους.
+5(*2 γιατί δε βγαίνω μάνα μου):
-
Bring Me The Horizon - Suicide Season
Ο ήχος. Τα σπασίματα. Οι εναλλαγές. Το εξώφυλλο. Πιο core πεθαίνεις.
Εναλλακτικά: Trivium - Shogun – Επίσης πιο core πεθαίνεις. -
Draconian - Turning Season Within
Αν έριχνε και είχε ψοφόκρυο αυτή τη στιγμή, θα χτυπούσε νούμερο ένα. Ατμομέταλ τελειότητα.
Εναλλακτικά: Moonspell - Night Eternal – Επίσης ατμομέταλ τελειότητα. -
Meshuggah - Obzen
Ιούλιος 2008, Κεραμεικός. Εισιτήριο Rock 'Em All, αξία: 55€. Αντιδράσεις μεταλλάδων που για μισή μέρα φώναζαν αη-σντερθ στο Bleed, αξία: ανεκτίμητη.
Εναλλακτικά: Grand Magus - Iron Will – Μέταλ από σουηδία είναι κι αυτό ξερωγώ. -
Pendulum - In Silico
Μπάσα στο θεό, hooks για μέρες και κοκτέιλ στο χέρι. Laser show προαιρετικό.
Εναλλακτικά: Madrugada - Madrugada – Δεν προσπαθώ καν για σύνδεση, μόνο σπασμένες καρδιές. -
Scars On Broadway - Scars On Broadway
Let’s fuck the world with all its trend, thank god it’s all about to end.
Εναλλακτικά: Cancer Bats - Hail Destroyer – Δεν προσπαθώ καν για σύνδεση, μόνο Ξ Υ Λ Ο.
Μπόνους:
-
They film the clouds AKA post-whatever supremacy, part 2.
- Amenra - Mass IIII – Ντρέπομαι για λογαριασμό μου που άργησα να το λιώσω.
- The Evpatoria Report - Maar – Απλά μαθηματικά: τέσσερα τραγούδια, μία ώρα, στρογγυλό δεκάρι.
- Maybeshewill - Not For Want Of Trying – Εναλλακτική αισθητική, post νοοτροπία, ηλεκτρονικές τσαχπινιές, φουλ τρέλα.
- Russian Circles - Station – Κύκλοι για πάντα.
- Sleepmakeswaves - In Today Already Walks Tomorrow – Ένα δισκάκι τόσο υπέροχο όσο το εξώφυλλό του.
Εξώφυλλο:
36 Likes
Το είχα κι εγώ στα επιλαχόντα μου, αλλά βγήκε εύκολα εκτός, το 2010 θα είναι πιο δύσκολο.
Εύγε για το In and Out, το είχα για κάνα χρόνο σαν ήχο όταν με καλούσαν (ρε τους μλκες πως μας παίρναν τα λεφτά), τον είχα δει στην Ίμπιζα το 13 σε μια επική βδομάδα με Guetta, Avicii, Bennasi, Axwell, Nicky Romero, Van Helden, Afrojack, ωραίες αναμνήσεις
2 Likes
Ίσως το μεγαλύτερο hot take που έχει γραφεί εδώ μέσα
2 Likes
- Λοιπόν, μέρος 1 του post, namedropping τα υπόλοιπα 55 άλμπουμ που κρατάω από το 2007, για λόγους συνέχειας, και γιατί μπορεί κανένα να ενδιαφέρεται.
Summary
- Wolves In The Throne Room – Two Hunters
- Rotting Christ – Theogonia
- Mayhem – Ordo Ad Chao
- The Dillinger Escape Plan – Ire Works
- Akercocke – Antichrist
- Machine Head – The Blackening
- Abigor – Fractal Possession
- Down – Down III: Over The Under
- Ministry – The Last Sucker
- Sixx AM – The Heroin Diaries Soundtrack
- Alter Bridge – Blackbird
- Clutch – From Beale Street To Oblivion
- Against Me! – New Wave
- Fall Of Efrafa – Elil
- Blut Aus Nord – Odinist (The Destruction Of Reason By Illumination)
- Anaal Nathrakh – Hell Is Empty, And All The Devils Are Here
- Insect Warfare – World Extermination
- Neurosis – Given To The Rising
- Portal – Outre’
- Alcest – Souvenirs D’'un autre monde
- Behemoth – The Apostasy
- Grinderman – Grinderman
- Bruce Springsteen – Magic
- Queens Of The Stone Age – Era Vulgaris
- Interpol – Our Love To Admire
- Velvet Revolver – Libertad
- Nile – Ithyphalic
- Pig Destroyer – Phantom Limb
- Candlemass – King Of The Grey Islands
- Gallhammer – Ill Innocence
- Entombed – Serpent Saints – The Ten Amendments
- The Ocean – Precambrian
- Symphony X – Paradise Lost
- Nine Inch Nails – Year Zero
- Avenged Sevenfold – Avenged Sevenfold
- Robert Plant & Alison Krauss – Raising Sand
- The Stooges – The Weirdness
- Ravencult – Temples Of Torment
- Ictvs – Imperivm
- Nux Bomica – A Civilised World
- November 13th – Stillstand Weiter
- Bad Religion – New Maps of Hell
- Dodsferd – Fucking Your Creation / Cursing Your Will To Live
- Arkhon Infaustus – Orthodoxyn
- Necros Christos – Trivne Impvrity Rites
- Samael – Solar Soul
- Profanatica – Profanatitas De Domonatia
- Caina – Mourner
- Ulver – Shadows Of The Sun
- Inepsy – No Speed Limit For Rock And Roll
- Ulcerate – Of Fracture & Failure
- Slagmaur - Skrekk lich kunstler
- Volbeat - Rock the Rebel/Metal the Devil
- Audrey Horne - Le Fol
- Farsot - IIII
Πεντάδα:
Summary
1. Guns N’ Roses – Chinese Democracy
Θυμάμαι την ημέρα που ήρθε το άλμπουμ στα δισκάδικα εδώ, να τρέχουν οι φίλοι μου πρώτη ώρα στο λύκειο να μου πουν «Αποστόλη, βγήκε επιτέλους το CD!». Ναι, κάπως στην παρέα μας ήταν σημαντικό. Μιλάμε για δίσκο που ξέρω απ’ έξω και τα credits, που θεωρω πως με εξαίρεση 2-3 συνθέσεις οι άλλες είναι τέλειες, και πως υπό προϋποθέσεις είναι το μόνο άλμπουμ των GNR που θα έβαζα σήμερα να ακούσω με ενδιαφέρον. Από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της εφηβείας μου.
2. Darkthrone – Dark Thrones And Black Flags
Αρχικά, ο καλύτερος τίτλος δίσκου στην ιστορία. Δεύτερον, εξωφυλλάρα με τον Mr. Necro. Τρίτον, το εναρκτήριο riff του “The Winds They Called The Dungeon Shaker”. To “Hiking Metal Punks” που μου μιλάει διαφορετικά για πολλούς λόγους. Το επικό mid-tempo “Grizzly Trade” με τα σεμιναριακά riffs που έδειξαν το δρόμο για τη νέα δεκαετία. Δεν έχουμε αντιληφθεί πόσο σημαντικοί υπήρξαν αυτοί οι δίσκοι των Darkthrone για το underground.
3. Muga – There Is Nothing Eternal Exists
Οι Ιάπωνες στον δεύτερο δίσκο τους έπιασαν το τέλειο για μένα. Έπαιξαν ένα γηπεδικό, μελωδικό neo-crust με εντελώς ιδιαίτερο ύφος, μακριά από την έντονη Tragedy-ίλα, με ακουστικά κινηματογραφικά σημεία, ξεσηκωτικά riffs, συναίσθημα, έντονη προσωπικότητα, και βασικά σε κάθε κομμάτι αυτό το άλμπουμ δίνει το κάτι παραπάνω. Απίστευτος δίσκος και ένας από τους καλύτερους στην ιστορία του ιδιώματος.
4. Dead Congregation – Graves Of The Archangels
Έχουν ειπωθεί σχεδόν όλα, μα εγώ θα σταθώ στο πώς μπαίνουν τα τσιτωμένα leads/solos στις συνθέσεις. Δίσκος που σήκωσε στην πλάτη του ολόκληρο το ιδίωμα, κλασικός σε παγκόσμιο επίπεδο. Όχι και άσχημα για τους DC. Που να φτάσουμε στο 2014 που κατάφεραν να βγάλουν και κάτι ακόμα καλύτερο. Σε κάθε περίπτωση, σπάνιο σε ένα τόσο χαοτικό δίσκο να μπορείς να απομνημονεύσεις συνθέσεις και riffs. Αναμένουμε το τρίτο.
5. Leviathan – Massive Conspiracy Against All Life
Πολύ σωστά ειπώθηκε πως εδώ ο μλκς θόλωσε ακόμη περισσότερο τις γραμμές με Lurker Of Chalice. Σε κάθε περίπτωση, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, όταν έσκασε το “MCAAL” το black metal συνειδητοποίησε πως οι Leviathan δεν θα έφευγαν τόσο εύκολα από τη μέση. Φαινομενικά άνισο ή ασύνδετο, αλλά τρομακτικά πολυεπίπεδο και με εσωτερική συνοχή, το κορυφαίο έργο των Αμερικανών είναι ένα άλμπουμ βγαλμένο από διαφορετική κάστα.
Η λοιπή κρίσιμη 15δα:
Summary
6. Satyricon – The Age Of Nero
Μάλλον ο δίσκος των Satyricon που έχω ακούσει περισσότερο από όλους. Δεν μπήκε πεντάδα επειδή έχει 2-3 fillers, αλλά δεν παύει να είναι η αγαπημένη μου κυκλοφορία τους και ένα τρομερά υποτιμημένο άλμπουμ με εξαιρετικά κομμάτια.
7. Panopticon – Panopticon
Επιτέλους το υπερλατρεμένο σχήμα ντεμπουτάρει, και με το καλημέρα συστήνεται όπως πρέπει, χάρη στο συνταρακτικό “Flag Burner, Torch Bearer”. Και μπορεί, κομμάτια όπως το “Emma’s Song” να φορτίζουν συναισθηματικά αλλά είναι το δεκατριάλεπτο “The Lay Of Grimnir” που δείχνει το δρόμο για μια εντονότερη εξερεύνηση του συνδυασμού σοβαρής πολιτικής και ατμοσφαιρικού black metal, που άνοιξε εντονότερα το δρόμο για πολλές και σπουδαίες μπάντες των επόμενων ετών. Επίσης, σκοτεινές usbm ριφφάρες που αξίζουν ενδελεχούς μελέτης.
8. Amon Amarth – Twilight Of The Thunder God
Το ομότιτλο κομμάτι είναι ένα από τα καλύτερα μέταλ τραγούδια όλων των εποχών. Το “Guardians Of Asgaard” μας συντρόφευγε με το clan στο να πλακωνόμαστε στο Smite, η επιδρομή των Βαράγγων το ίδιο. Κοινώς, το εμπορικό μπαμ των ΑΑ δεν είναι τίποτα άλλο από άλλο ένα σπουδαίο metal άλμπουμ που δικαίως τους έκανε προσβάσιμους σε ετερόκλητα ακροατήρια. Riffs, solos, ρεφραίν, ρυθμοί, ηχάρα. Τι άλλο θες από το μαζικό metal διαχρονικά;
9. Enslaved – Veterbrae
Το “Veterbrae” βρήκε μεγάλη απήχηση όταν κυκλοφόρησε στους ευρύτερους metal κύκλους. Λογικό, γιατί βρήκε τους Νορβηγούς να ξεδιπλώνουν μια πιο λεπτή συνθετική προσέγγιση που απηχεί πολύ περισσότερο progressive rock από ακραίο μέταλ. Επιπρόσθετα, ειδικά κιθαριστικά, οι folk rock/synth αποφυάδες το διανθίζουν, τα καθαρά φωνητικά φέρνουν ρίγη, με αποτέλεσμα το “Veterbrae” να έχει ένα εντυπωσιακό σερί τραγουδιών, ίσως ένα από τα ελάχιστα άφθαρτα tracklists της δισκογραφίας τους.
10. Opeth – Watershed
Ο δίσκος των Opeth που πρωτάκουσα όταν κυκλοφόρησε, και για μένα, ο τελευταίος της μπάντας για τον οποίο αξίζει να συζητάμε. Ναι, μπορεί να συνέχισαν αλλιώς, προσωπικά όμως με αφήνουν στην καλύτερη αδιάφορο. Κάπου εδώ έχασα και επαφή με την μπάντα. Μου άφησε όμως μερικές ακόμα επιβλητικές τραγουδάρες.
11. Rise Against – Appeal To Reason
Εδώ και 2-3 δίσκους οι Rise Against διανύουν την αγαπημένη μου περίοδό τους, με μελωδικά πανκροκ κομμάτια και τρομακτικά πιασάρικα και γλυκά φωνητικά, που δίνουν άλλη χάρη σε φανταστικούς στίχους. Εδώ, ένα τσικ πιο πιασάρικοι, σταθερά εντυπωσιακοί.
12. Grand Magus – Iron Will
Κάπου εδώ ξεκινάει επίσης ένα σερί αγάπης με τους Σουηδούς επικοχεβιντουμομεταλλάδες, που με έκανε να ασχοληθώ πολύ παραπάνω με τον ήχο. Πρώτη αδιαπραγμάτευτη κορυφή για τη μπαντάρα.
13. Disfear – Live The Storm
Θυμάμαι να βλέπω σε ένα βίντεο που δεν βρίσκω, τον Kurt Ballou να απορεί με το τι ήθελαν οι Disfear για παραγωγή αφού είχαν τον Uffe Cenderlund των Entombed στις κιθάρες να φέρνει τον μπετόν αρμέ ήχο του. Ο Tampa Lindberg στο μικρόφωνο τα εξηγεί απλά και ωραία όσο οι μάζες περιμένουν νέο ATG, και κάπως έτσι, ο πιο προβεβλημένος δίσκος των Σουηδών crust ηρώων είναι και ο ιδανικός για να μυηθεί κανένα μαζί τους. Καβάλα το d-beat άλογο και προετοιμάσου για ένα death ‘n’ roll ορυμαγδό.
14. Nick Cave & the Bad Seeds - Dig!!! Lazarus Dig!!!
Θα μπορούσε να είναι το αδελφάκι του πρώτου Grinderman. Ο Cave λοιπόν συνέχισε το φλερτ με το γκαραζοροκ και την επιστροφή στους Birthday Party, άφησε και επικό μουστάκι, και έβγαλε δισκάρα. Η δυάδα “Albert He Goes West” και “We Call Upon The Author”από τις αγαπημένες μου στην καριέρα του.
15. Amenra – Mass IV
“De Dodenakker”. “Ter Ziele”. “Razoreater”. “Aorte…”. Ο καλύτερος post-metal δίσκος όλων των εποχών; Μπορεί. Η κορυφαία στιγμή τους; Ίσως. Δίσκος αφιερωμένος στους άπιστους Θωμάδες.
Άλλα 15 φανταστικά άλμπουμ άξια σχολιασμού και ειδικής μνείας:
Summary
16. Slipknot – All Hope Is Gone
Μόνο το “Sulphur” να είχε θα βρισκόταν σε λίστα μου. Μιλάμε για το απόλυτο τραγούδι τους. Γενικά, εδώ είπαν να πάνε με κλασικομέτσολ δομές και να στρώσουν και άλλο το χάος, έχει όμως και κομματάρες με μερικά deep cuts, οπότε το λιώσαμε και το ακούμε άνετα. Αλλού όμως εδράζει η καρδιά.
17. Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood
Πρώτος πραγματικά σπουδαίος δίσκος για ένα πραγματικά τεράστιο συγκρότημα.
18. In Solitude – In Solitude
Ερχόμαστε.
19. Septicflesh – Communion
Αυτό το “Sangreal” με σημάδεψε, αυτή την τρίγκα την αποδέχθηκα, και αυτό το σύντομο σερί δίσκων το εκτίμησα. Ναι, με έπιασε άσχημα, τι να κάνω.
20. Firewind – The Premonition
Δισκάρα. Μην πονάτε. Προχωράμε. “Remembered” αγαπημένο κομμάτι Firewind.
21. Defeater – Travels
Το μελωδικό hardcore των ‘00s έπιασε ακραία συναισθηματικές κορυφές. Εδώ, οι Defeater έβγαλαν genre-defining δίσκο. Και λίγα λέω. Συγκλονιστικοί. Καρδούλα για τους Have Heart που άργησα να μάθω και ίσως το έλεγα και για αυτούς. Ακούστε Defeater λέμε.
22. Wolfbrigade – Comalive
Άλλο ένα lycanthro-punk αριστούργημα για ταγμένα και βλαμμένα.
23. Fucked Up - The Chemistry Of Common Life
Οι Fucked Up μετά από ένα συγκλονιστικό ντεμπούτο είπαν να γίνουν κλασική μπάντα. Πήραν και το βραβείο Πολάρις, αναγνωρίστηκαν μέχρι και στα mainstream media, άνοιξαν ορίζοντες στο ποστχάρντκορ, αλλά παρέμειναν οι ανορίοτοι εαυτοί τους. Δεν μπορώ να πω πολλά για τη μουσική, καλό είναι να το ακούσετε.
24. The Gaslight Anthem – ’59 Sound
Πρώτη φορά που άκουσα το άλμπουμ, είπα α: «Το “Radio Nowhere” σε δίσκο». Μετά κατάλαβα πως οι Gaslight Anthem παραήταν μύστες. Σήμερα θεωρώ το 59 ως ένα από τα καλύτερα πανκ άλμπουμ όλων των εποχών. Ναι, απευθύνεται σε οπαδούς του Springsteen, Petty, κλπ, αλλά μεταξύ μας, εδώ υπάρχει ένα revolt.
25. Virus – The Black Flux
Τι έχουμε εδώ; Α ναι, τον Czar να εξηγεί πως βγάζεις ένα VBE δίσκο, αλλά με προσωπικότητα, όραμα, έμπνευση, καλούδια, συνοχή, ιδέες, και ικανό να αγγίξει εύρος ακροατών. Καλά τα love or hate φωνητικά, δεν ισχύουν για αυτό το δίσκο
26. Deathspell Omega – Veritas Diaboli Manet in Aeternum: Chaining The Katechon
Τα έχουμε πει για τις 20λεπτες+ συνθέσεις των DsO που έντυσαν ως EP/splits την ανίερη τριάδα τους. Πλήρες deluxe expanded edition της φιλοσοφίας τους. Α, και μερικά riffs που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε δίσκους ολόκληρους. Ουπς, το έκαναν.
27. Alkaline Trio - Agony & Irony
Ο αγαπημένος μου δίσκος ενός συγκροτήματος που άργησα να εκτιμήσω και σήμερα θέλω να σπαμμάρω με την πρώτη ευκαιρία.
28. Aura Noir – Hades Rise
Μάλλον το λιγότερο αγαπημένο μου από δαύτους, παραμένει thrash metal αριστούργημα.
29. Burst – Lazarus Bird
Κακοί είναι λογικά αυτοί. Μην τους ακούσετε, δεν ξέρουν να παίζουν, είναι μετσολάδες.
30. Dismember – Dismember
Μέχρι στιγμής, κύκνειο άσμα για το καλύτερο σουηδικό death metal σχήμα. Και ένας από τους καλύτερους δίσκους τους.
Final 30 για να κλείσει ιδανικά ένα έτος με αμέτρητα σπουδαία και επιδραστικά άλμπουμ, σε προσωπικό και μη επίπεδο.
Summary
- Warrel Dane – Praises To The War Machine
- Cursed – III: Architects Of Troubled Sleep
- Aosoth – Aosoth
- Mitochondrion – Archaeon
- Cynic – Traced In Air
- Misery Index – Traitors
- Belphegor – Bondage Goat Zombie
- Krallice – Krallice
- Faustcoven – Rising From The Earth Below
- Gridlink – Amber Gray (+ εξώφυλλο χρονιάς)
- Ofermod – Tiamtu
- Celestial Bloodshed - Cursed, Scarred and Forever Possessed
- A Forest Of Stars – The Corpse Of Rebirth
- Dishammer – Vintage Addiction
- Protest The Hero – Fortress
- Testament – The Formation Of Damnation
- Ereb Altor – By Honour
- Dystopia – Dystopia
- Trap Them – Seizures In Barren Praise
- Avantasia – The Scarecrow
- Jex Thoth – Jex Thoth
- Enforcer – Into The Night
- Victims – Killers
- Etacarinae – In These Dark Times
- Killing The Dream – Fractures
- Angstridden - Fuck Humanity with Pride
- Cultes Des Ghoules – Haxan
- Kathaaria - The Complex Void of Negativity
- Portrait – Portrait
- AC/DC - Black Ice
29 Likes
επιτέλους κάποιος!
Κι επίσης!
Καλά οκ εγώ είμαι πουθενάς (πουθενού?) σε σχέση με το είδος/όλα αυτά τα είδη/ό,τι είναι τελοσπάντων , αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο αυτόν τον δίσκο τον αγαπώ ++ αυτό το σαξόφωνο στο κλείσιμο, αξίζει κάποιου είδους ελεγεία, θεεμου !
1 Like
“Γεμάτο” ΠΣΚ και ακόμη δεν έχω τελειώσει όλα όσα ήθελα να κάνω, συνεπώς θα πάω πολύ γρήγορα. Η πεντάδα ήταν σχετικά εύκολη, δεν πρωτοτυπώ, αλλά δεν ήταν εύκολη η σειρά:
- Volbeat - Guitar Gangsters & Cadillac Blood
Απίστευτος ήχος, ισορροπημένος δίσκος, μεγάλες συνθέσεις, τον λάτρεψα. - Scars on Broadway – Scars on Broadway
Ό,τι δεν έβγαλαν οι SOAD, νομίζω ότι μπήκε εδώ. Πρωτιά όμως θα πάρει ο επόμενος, σε δέκα εβδομάδες. Νομίζω δλδ, δεν θυμάμαι τι άλλο έχει το 2018. - The Mars Volta - The Bedlam In Goliath
Έκαψα εγκέφαλο, φ-α-ν-τ-α-σ-τ-ι-κ-ο. - Slipknot – All Hope Is Gone
Ίσως ο πρώτος δίσκος τους που μου αρέσει όλος. - Firewind – The Premonition
Καλά, τι να λέμε. Δισκάρα.
Χονόραμπλ με αλφαβητική σειρά κι εξαφανίζομαι:
AC/DC - Black Ice
Amon Amarth – Twilight Of The Thunder God
Grand Magus – Iron Will
In Solitude – In Solitude
Jon Oliva’s Pain - Global Warming
Metallica - Death Magnetic
Nick Cave & the Bad Seeds - Dig!!! Lazarus Dig!!!
Opeth – Watershed
Rise Against - Appeal To Reason
Tiamat – Amanethes
30 Likes
Oύτε ο Αχλ ρε μλκ!
Ψήφισα.
Αναλυτικά μέσα στην εβδομάδα.
1 Like