Εγω ποτε δεν ειχα παραπονο 
6 Likes
βλέπεις αυτό και μαθαίνεις μπαλίτσα
5 Likes
Εγώ: χμμμ ωραια δεν μου ξεφυγε κατι απο την λιστα του 2008
Necronomicon:
2009
-
Teitanblood - Seven Chalices
Ίσως να άξιζαν κ άλλα άλμπουμ να είναι στην πρώτη θέση αλλά θυμάμαι τον πάταγο που είχε κάνει το εν λόγω άλμπουμ όταν είχε βγει. Οι πιο ψαγμένοι θα είχαν γνώση της μπάντας από τα σπλιτ με Proclamation και Necros Christos, που είχαν κυκλοφορήσει τις χρονιές '05 και ΄06 αντίστοιχα, η δική μου επαφή όμως έγινε με το ντεμπούτο τους, το οποίο άργησα να εκτιμήσω πλήρως λόγω του ακραίου ήχου του. Ηχητική βία, μια παραγωγή η οποία ενώ είναι αρκετά ωμή, δεν κρύβει κανένα όργανο, αντίθετα, εμένα τουλάχιστον , μου φαίνεται ισορροπημένη κ κατάλληλη να δώσει ακριβώς το πνεύμα του δίσκου. Μέσα στον όλο χαμό, αυτό που δίνει ιδιαίτερο χαρακτήρα είναι τα διάφορα samples, τα οποία προσδίδουν ένα ακόμα anti religious/blasphemous τόνο στο άλμπουμ.
-
While Heaven Wept - Vast Oceans Lachrymose
Τρίτο άλμπουμ για τους Αμερικάνους, με το οποίο γίνονται πιο τεχνικοί, επικοί και power metal, σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ τους. Θυμάμαι είχα διαβάσει δισκοκριτική όπου ο συντάκτης εκθείαζε τον δίσκο, τον παραγγέλνω και μπαίνει το δεκαπεντάλεπτο έπος The Furthest Shore κ μένω με το στόμα ανοιχτό.
Washed ashore, succumb to the sea
the waves force upward my lifeless eyes
to watch the sun set for the last time
Only in death, would peace be mine
Λυγίζω σε αυτό το σημείο πάντα. Το επικόμετρο χτυπάει δυσθεώρητα ύψη… . Κ εξωφυλλάρα επίσης.
- Veér - The Measure of Waste
Στην τρίτη θέση οι Ούγγροι black metallers, με το υπέροχο ντεμπούτο άλμπουμ τους. Μην σας ψαρώσει το εισαγωγικό κομμάτι που κινείται σε πιο straight forward black metal ήχους, το άλμπουμ είναι πολυποίκιλο. Σε σημεία μου έφερε στο μυαλό τους Craft, λόγω του groove, ειδικά στο δεύτερο κομμάτι Pull the Trigger. Ποιο ζεστός όμως ήχος, όχι τόσο raw.
- Glorior Belli - Meet Us at the Southern Sign
Southern black metal? Γιατί όχι. Κάτι τέτοιο μας προσφέρουν οι Γάλλοι στο τρίτο τους άλμπουμ. Ειδικά στο In Every Grief-Stricken Blues, νόμισα ότι μπήκαν οι Down, με τον Anselmo να λέει τα δικά του.
- Wodensthrone - Loss
Υπέροχο ατμοσφαιρικό/folk black metal απο τους Βρετανούς.
Τι φοβερή χρονιά κ αυτή. Έχουνε μείνει έξω από την πεντάδα υπέροχοι δίσκοι. Όπως το The Sleep of Morbid Dreams των Funebrarum, με το οποίο πήγε να με εκτροχιάσει ο φίλτατος @martian , αλλά είχα ήδη αποφασίσει την πεντάδα μου. Εξαιρετικό πάντως το δεύτερο άλμπουμ των Αμερικάνων, πολύ καλύτερο από το ντεμπούτο. Οι Unanimated με το In the Light of Darkness, το 47λεπτο (!!!) EP The Cult of Disease των Procession, με το οποίο είχα κάνει την πρώτη μου γνωριμία με τον επικό τους ήχο, το Solemn • Sacred • Severe των Griftegård , το οποίο έπαιζε στην αρχή για πολύ ψηλά αλλά ο βασανιστικά μελαγχολικός του ήχος δεν με συγκίνησε μέσα στην βδομάδα μετά από διάφορα άλλα ακούσματα που είχα, όπως κ το ντεμπούτο Wisdom Through Agony into Illumination and Lunacy των Φιλανδών W.A.I.L. , με το κράμα black/doom metal τους.
Οι Darkology και το Altered Reflections ντεμπούτο, σε ποιο power/progressive ήχους όπως κ 2 ελληνικές μπάντες, οι Acrimonious και οι Decemberance, με τα άλμπουμ Purulence και Inside αντίστοιχα.
31 Likes
2009
άλλη μια χρονιά που ακόμα δεν εχω βάλει mastodon… 
25 Likes
Δεν πειραζει, εβαλες το χειροτερο ισως albumπου εχει βγαλει ο Μπρουσαρας 
όχι τόσο καλό σε σχέση με άλλα μπορεί, αλλά όχι και το χειρότερο μωρέ. όπως και νάχει,έχει φάει λιώσιμο άπειρο. παίζει μεγάλο δέσιμο.
1 Like
Ωραία χρονιά το 2009 και αρκετά περίεργη.
-
Hurt - Goodbye to The Machine: Φοβερό σύγχρονο grunge-ο-hard-rock-metal με prog πινελιές και ανησυχίες. Δύσκολο να το περιγράψεις σε κάποιον που δεν έχει ξανακούσει. Πιασιάρικα, μικρά τραγούδια, τα οποία έχουν φοβερό χτύσιμο και σε χτυπανε σε καίρια χρονικά σημεία. Ιδιαίτερη μνεία να δωθεί στον εξαιρετικό τους τραγουδιστή. Η @Sh_Wo_f (αν δεν κάνω λάθος) το είχε θάψει στο album exchange. Eσύ?
-
Dredg - The Pariah, The Parrot, The Delusion: Tι να ειπωθεί για αυτόν τον φοβερό δίσκο? Τα διαπιστευστήρια τους, τα είχαν δώσει στο φοβερό προηγουμενο, μα εδώ το πάνε ένα βήμα παραπέρα. Εκπληκτικές ερμηνείες, φοβερές ιδέες, καταπληκτικοί ήχοι, όλα υπό το μοναδικό πρίσμα των dredg.
-
Mastodon - Crack the Skye: O πρώτος δίσκος που με έκανε να αγαπήσω τους Mastodon. H ψυχεδέλεια και οι κατεβασμένες ταχύτητες βοηθάνε απίστευτα να μας δείξουν ένα άλλο προσωπείο τους. Κολοσιαίο.
-
Transantantic - The Whirlwind: Δεν το χω δεί σε καμία λίστα ακόμα (ή δεν το πρόσεξα), αλλά θα ρθει ο @Outshined να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Ένας από τους πιο όμορφους δίσκους που έχει παίξει ο Portnoy.
-
Down From Up - From Ashes To Empire : Oι Down From Up λοιπόν, ήταν μια Αμερικάνικη μπάντα, η οποία έζησε πολύ λίγο(2 δίσκους έβγαλε). Δεν ξέρω για πιο λόγο διάλυσαν, αλλά πρόλαβαν να μας αφήσουν αυτό το μικρό διαμαντάκι, το οποίο δύσκολα το χαρακτηρίζεις. Ναι είναι μεταλ, αυτό είναι ξεκάθαρο. Τα 2 πρώτα τραγούδια του δίσκου, ξεκινάνε με ξεδιάντροπη αντιγραφή ιδεών των Dream Theater. Αυτό ευτυχώς διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα, αλλά η εξέλιξη των τραγουδιών μετά από αυτα τα “μικρά” δάνεια, σε αποζημιώνει εις το επαρκον. Αν θα έπρεπε να τους περιγράψω σε κάποιον και να τον ψήσω να ακούσει, θα έλεγα ότι παίρνουν την λογική των Alter Bridge και βάζουν τζούρες κιθαριστικών Theater. Μοντέρνο metal, το οποίο είναι φρεσκότατο 14 χρόνια μετά.
Οι Down From Up λοιπόν, κατάφεραν να κρατήσουν εκτός πεντάδας τους Lamb of God που στο εκπληκτικό Wrath, εχουν καταφέρει μια φοβερή ισορροπία ανάμεσα στην αχαλύνωτη πλευρά τους και την πιο groovάτη. Σίγουρα στέκεται διπλα στο Ashes.
Oι Propagandhi σπάνε κάθε όριο μεταξύ μέταλ και punk στο καταπλητικό Supporting Castle. Οι Revocation με το speedαριστό death metal τους, φτιάχνουν έναν δυναμίτη ονόματι Existence is Futile. Οι Μεξικανοι The Chasm, είναι μια μπάντα από άλλη διάσταση με το εξαιρετικά μαύρο death (περίπου) Farseeing The Paranormal Abysm. Ωραία και περίεργα κιθαριστικά θέματα, τα οποία σε σημεία θυμίζουν και DHG και συνολικά μια μελωδικά εφιαλτική ατμόσφαιρα. Οι Kylesa με το Static Tensions, δένουν ιδανικά την ατμόσφαιρα με το sludge. O Devin Townsend αρχίζει και κάνει ότι θέλει με το Ki, το οποίο ήταν το πιο ήρεμο αλμπουμ του ως τότε.
Τελος μια αναφορά στους Chimaira με το μάλλον άνισο The Infection. Γιατι τους βάζω εδώ?Γιατί η αρχική τετράδα, είναι τόσο φοβερή που σε κάνει να ξεχνάς ότι χρειάζονται και άλλα τραγούδια σε έναν δίσκο.
31 Likes
#1: Demetori - 曼衍珠汝華 ～ Nada Upasana Pundarika
Κύριο είδος: Progressive metal
Άλλα είδη: Power metal, Djent
#2: Thousand Leaves - Blind Night Sorrow
Κύριο είδος: Melodic death metal
Άλλα είδη: Neoclassical metal
#3: Ensiferum - From Afar
Κύριο είδος: Folk metal
Άλλα είδη: N/A
#4: Vektor - Black Future
Κύριο είδος: Technical thrash metal
Άλλα είδη: Progressive metal, Black metal
#5: Amorphis - Skyforger
Κύριο είδος: Progressive metal
Άλλα είδη: Folk metal, Melodic death metal
23 Likes
For lies i shire
crack the skye
The Time Of No Time Evermore
hordes of chaos
Faith Divide Us, Death Unite Us
22 Likes
Μπαίνω στο φόρουμ σήμερα το πρωί και βλέπω,και εδώ όπως και αλλού, τόσα μηνύματα από καινούρια μέλη!
Τι ωραία, μετά από τόσο καιρό να κάνει εγγραφή…καινούριος κόσμος!!!
15 Likes
Γράφε κ την μπάντα όμως μπροστά, υπάρχει κόσμος που δεν είναι εξοικειωμένος με πολλά είδη κ αναγκάζεται να γκουγκλάρει. 
1 Like
Πες οτι μας βαρεθηκες!!! 
2 Likes
2009
- MUTEMATH – armistice
- KATATONIA - Night Is The New Day
- OSI – blood
- DREDG - The Pariah, The Parrot, The Delusion
- THE EDEN HOUSE – smoke & mirrors
παγκο
Summary
- CAUSA SUI - Summer Sessions Vol. 3
- DREAM THEATER - Black Clouds & Silver Linings
- INFECTED MUSHROOM - Legend Of The Black Shawarma
- ARCHIVE - Controlling Crowds
- FLORENCE + THE MACHINE – Lungs
- THE LAST DRIVE – heavy liquid
- CAVE - Psychic Psummer
- THERAPY? - Crooked Timber
- WASP – babylon
- JOE BONAMASSA - The Ballad Of John Henry
- THE BUILDERS AND THE BUTCHERS - Salvation Is A Deep Dark Well
- PURE REASON REVOLUTION - Amor Vincit Omnia
- MARK KNOPFLER - Get Lucky
- MAGNOLIA ELECTRIC CO - Josephine
- LAMP OF THE UNIVERSE - Acid Mantra
- ELYSION - Silent Scream
- CHICKENFOOT – s/t
- SIENA ROOT - Different Realites
- LACUNA COIL - Shallow Life
- PLACEBO - Battle For The Sun
- U2 - No Line On The Horizon
- MOLINA & JOHNSON – s/t
- LYNYRD SKYNYRD - God & Guns
- RISHLOO – Feathergun
- KINGDOM COME – Magnified
- GRAVE DIGGER - Ballads Of A Hangman
- TRANS-SIBERIAN ORCHESTRA - Night Castle
- LONG DISTANCE CALLING - Avoid The Light
- FUTURES END - Memoirs Of A Broken Man
- SHRINEBUILDER – Shrinebuilder
- ALICE IN CHAINS - Black Gives Way To Blue
- HELLO=FIRE – s/t
19 Likes
2009
Ah what a year. A shitstorm. Literally.
On-topic, my most schizoid compilation ever (an achievement in itself).
Σεντονιάδα later on μπας και ετοιμαστώ εγκαίρως για απόψε (ναι αυτό έφταιγε).
Εκλογική πεντάδα
- Candlemass – Death magic doom
- RuPaul – Champion
- Editors – In this light and on this evening
- The Eden House – smoke and mirrors
- Rowland S. Howard – Pop crimes
Σε απόσταση αναπνοής
- Depeche Mode – Sounds of the universe
- Paradise Lost – Faith divides us – Death unites us
- Placebo – Battle for the sun
- Marylin Manson – The high end of low
- Magnum – Into the valley of the moonking
Χονοραβλε :
Lady Gaga – The Fame Monster
IAMX – Kingdom of welcome addiction
Steel Panther – Feel the steel
25 Likes
Κρύβε λόγια
1 Like
ναι μωρή αρρώστια
1 Like
Έχουμε και λέμε:
1) Poem - “The Great Secret Show”: Πρωτοεμφανιζόμενοι, τολμηροί, γεμάτοι θράσος και όχι άγνοια, οραματιστές και μ’ ένα όνειρο να ξετυλίγεται επί σκηνής. Όση προοδευτικότητα χωράει και κυοφορείται στις προηγούμενες λέξεις και τις ερμηνείες τους, τόση είναι και αυτή που ανέδειξαν οι Poem με το ντεμπούτο τους. Και φυσικά, είναι από εκείνα τα ντεμπούτα που εμφανίστηκαν ως άλλος νεολαμπής αστήρ, όπου ήταν ανέφικτο να επαναληφθεί. Ο κόσμος εκεί έξω ακόμα δεν έχει καταλάβει το μεγαλείο του “Against Me”, από κάθε άποψη. Ακόμα δεν έχει επιχειρήσει να βυθιστεί στην ενδοχώρα των “Giant” και “Traitor”. Ακόμα δε λέει να στρέψει το βλέμμα του και να το ανακηρύξει σε ευσεβές κειμήλιο. Γιώργο σ’ ευχαριστούμε που μας σύστησες τη φωνή σου και μας κάνεις παρέα μέχρι και σήμερα (και αύριο).
2) MONO - “Hymn to the Immortal Wind”: Ένα βήμα τη φορά και ολίγον τι προς την κορυφή σιμά. Αν εξαιρέσουμε το μέσον του δίσκου και υποθέσουμε ότι δεν γράφηκε -αλλά ευτυχώς που γράφηκε και υπάρχει- και μέναμε αποκλειστικά στο άνοιγμα του “Ashes in the Snow” και το κλείσιμο του “Everlasting Light”, θα σιωπούσαμε και πάλι, χωρίς να καθόμαστε και ν’ αναλωνόμαστε σε λόγια και λέξεις, που κάποιες φορές κάνουν θόρυβο μπροστά στη νομοτέλεια των ασμάτων και της κάθε νότας. Έτσι, η σιωπή μας είναι πρόσφορο προς τους MONO κι εκείνοι μας τη δίνουν πίσω ως αντίδωρο με την επίγευση των ταξιδιάρικων και γαλήνιων ήχων, όπου τ’ αρπίσματα στις χορδές και η ταλάντευσή τους στα πετάλια δίνουν το μεγαλείο της χαράς και της ευγνωμοσύνης για την παρουσία της μουσικής.
3) If These Trees Could Talk - “Above the Earth, below the Sky”: Heavy post καταστάσεις. Ουσιαστικά, ξεδίνουν για να ετοιμάσουν το έδαφος του πιο γοητευτικού δισκογραφικού εγχειρήματός των. Βέβαια, αυτό δε μειώνει ούτε στο ελάχιστο τον παρόντα δίσκο, αφού είναι γεμάτος εν αφθονία από στιγμές που σε καθηλώνουν. Ενώ την όλη φάση κερδίζει το “Below the Sky” με την πιο post goth εισαγωγή του μπάσου και τις αρμονικές ακολουθίες των κιθάρων. Να μην προσπεραστεί.
4) OSI - “Blood”: Στον δικό τους κόσμο, στη δική τους αντίληψη, στο δικό τους prog σταυροδρόμι συνεχίζουν ακάθεκτοι τρία χρόνια πριν παραδώσουν στη μουσική σκηνή τον πιο σκληρό τους, ηχητικά, δίσκο. Αποκορύφωμα στην παρούσα δισκογραφική τους σφραγίδα το υπέροχο και νωχελικά ζωντανό “Stockholm” με τον Akerfeldt επίτιμο καλεσμένο, να ζεσταίνει ακόμη περισσότερο τα πάντα με τη φωνή του.
5) Winter Crescent - “Battle of Egos”: Και καλά demo. Αν όλα τα demos που κυκλοφορούσαν εκεί έξω είχαν αυτόν τον ήχο και αυτή την πληρότητα του περιεχομένου, τότε καμία επίσημη ολοκληρωμένη κυκλοφορία δε θα ήταν σημαντική. Progsters με την καθολική έννοια της λέξης και της πράξης. Εξαιρετικές κιθάρες και ενθαρρυντικές φωνητικές απόπειρες από τον Σπυριδάκη, ο οποίος ένα χρόνο αργότερα γίνεται ευρέως γνωστός μέσα από το αρκετά υποσχόμενο ντεμπούτο των Nevermore-ικών Rex Mundi. Ο δίσκος των Κρητικών, πάντως, δεν αφήνει περιθώρια διαμαρτυριών, αφού τα παιδιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και ουσιαστικά, μας άφησαν διψασμένους από τότε…
Εξώφυλλο:
32 Likes
2009
HONOURABLE MENTIONS
-
Architects - Hollow Crown
-
Every Time I Die - New Junk Aesthetic
-
Steel Panther - Feel The Steel
-
Five Finger Death Punch - War Is the Answer
-
Dream Theater - Black Clouds & Silver Linings
-
Clutch - Strange Cousins from the West
-
Vektor - Black Future
**
TOP 5
5. Leprous - Tall Poppy Syndrome
Ένα πραγματικά φανταστικό ντεμπούτο μιας τεράστιας μπάντας για το είδος
4. Muse - The Resistance
όταν μετά το Black Holes βγάζεις το Resistance , δεν ξανακατεβαίνεις από την στρατόσφαιρα εύκολα
3. Riverside - Anno Domini High Definition
Απ’ τις αγαπημένες μου δουλειές τους , απολαύσαμε και στο πρόσφατο λαιβ
2. Alice in Chains - Black Gives Way to Blue
φορτισμένος και συγκινητικός δίσκος , με κομματάρες που στέκονται στο ίδιο ύψος με τα κλασικά . Κλασικός είναι κι αυτός , βασικά
1. Mastodon - Crack The Skye
νομίζω με αυτό τον δίσκο πείσθηκαν και οι τελευταίοι . Σπουδαίο σερί ( και εξωφύλλων )
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
33 Likes
2009:
#5+1
Radio Moscow - Brain Cycles
Φοβερό δισκάκι με blues και 70’s τζούρες, με ταχύτητες, με ενέργεια, με μπόλικη ψυχεδέλεια και βαρβάτο jamming για να βλέπεις και εσύ κύκλους σαν τον viral, ανώνυμο φίλο raver.
#5
ΟΜ - God is Good
Νομίζω ότι εδώ ο Cinseros καταλήγει στον ήχο που αναζητούσε με τους OM. Είναι ο πιο τόσο - όσο δίσκος τους, με ένα τιτάνιο Thebes να ορίζει τον δίσκο, ένα Meditation να ξεδιπλώνεται σε όλο του το μεγαλείο και τα Cremation Ghat να διαφοροποιούνται και ταυτόχρονα να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ήχου του God is Good. Ακούγεται καλύτερα στις κατάλληλες συνθήκες.
#4
Crippled Black Phoenix - The Resurrectionists & Night Raider
Όπως πολύ σωστά είπαν και άλλα παιδιά, οι CBP για μια περίοδο ήταν ένα τεράστιο μυστήριο, σαν ένα μουσικό θαύμα που θαρρείς ότι σου δόθηκε απλόχερα και είναι τόσο όμορφο που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι είναι αληθινό, ότι συμβαίνει. Δεν μπορεί η κληρονομιά των Floyd να παρουσιάζεται τόσο αψεγάδιαστη, μπολιασμένη με folk, με post, με εκκλησιαστική μουσική, ψαλμωδίες και τρομακτική ατμόσφαιρα. Μετά το σοκ του A Love… έρχεται ένας διπλός δίσκος 120 λεπτών με ανεξίτηλες κορυφές. Ξεκινάς με Burnt και Rise up και το πιστεύεις ότι κάποιος σου κάνει πλάκα. Δεν μπορεί κάποιος, από το πουθενά, να παίζει έτσι. Και συνεχίζει: crossing the bar, 200 tons, song for the loved, human nature…και χωρίς να έχεις ξεπεράσει το σοκ, το 18λεπτο time of ye life είναι μία από τις καλύτερες στιγμές των floyd, βγαλμένες από τα πιο τρελά σου όνειρα. Δεν μπήκε στην 3άδα γιατί σε 120 λεπτά υπάρχουν και στιγμές λιγότερο μεγαλειώδεις που όμως συνολικά εξυπηρετούν το σύνολο του έργου. Το όνειρο θα κρατήσει έναν ακόμα δίσκο.
#3
Kylesa - Static Tensions
Το πράγμα είχε φανεί από το Time will Fuse its Worth. Εδώ όμως οι Kylesa παραδίδουν έναν τρομακτικά δεμένο και full πορωτικό δίσκο, με διπλό drumming, απίστευτες ριφάρες και κολασμένα φωνητικά της Laura και του Phillip. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Εδώ διαφοροποιούνται και γράφουν τα τεράστια κομμάτια Unknown Awareness & Running Red. Κομμάτια με δομές και ηχητική κατεύθυνση που θα ζήλευαν πάρα πολλές μπάντες, από άλλους χώρους. Κομμάτια που έχουν τον δικό τους μοναδικό τρόπο να σε πορώνουν. Τα υπόλοιπα δεν πάνε πίσω. Χώσιμο όπως πρέπει για αρχή με Scapegoat, υπερπόρωση στα γύρισματα των Said and Done και Nature’s Preadators, ένα φανταστικό Only One, μεγάλο κλείσιμο με to Walk Alone. Εκείνα τα 55 λεπτά στην Σφεντόνα πρέπει να μην έκανα headbanging, συνολικά 37 ολόκληρα δευτερόλεπτα.
#2
Mono - Hymn to the Immortal Wind
Οι Ιάπωνες πιάνουν κορυφή και εμείς έχουμε ζωγραφισμένο στο πρόσωπο ένα μόνιμο χαμόγελο, από την ομορφιά που ακούμε και αντικρύζουμε. Είναι τρομερή η δύναμη της μουσικής τους, είναι βίωμα, είναι θεραπεία της ψυχής. Τι να πεις για το Ashes in the Snow…πως να αντιμετωπίσεις το 2ο μισό του Pure as Snow…πως να μην πετάξεις μακριά στο Silent Flight…Δίσκος που έχει σημαδεψει πάρα πολλές μοναχικές στιγμές αναζήτησης, δεν μπορεί παρα να έχει γράψει βαθιά στην καρδιά.
#1
Mastodon - Crack the Skye
Οι Mastodon εδώ φτάνουν ώριμοι όσο ποτέ, στο magnum opus τους. Το Czar είναι το τραγούδι της δεκαετίας, το Last Baron είναι μια σύνθεση μεγαλείου, που αναδεικνύει όλη τους πορεία και το σύνολο του Crack the Skye είναι τέτοιο που στέκεται επάξια στην κορυφή της χρονιάς που κλείνει την πιο έντονη, μουσικά, δεκαετία της ζωής μου. Πάμε στα επόμενα!
27 Likes