Το 1980 η ευρισκόμενη σε αναβρασμό βρετανική metal σκηνή εκρήγνυται δημιουργικά με… απρόβλεπτες συνέπειες, ενώ κάποιοι από τους μεγάλους της προηγούμενης δεκαετίας συνεχίζουν απτόητοι! Εγώ πάλι, όντας πρωτάκι στο Δημοτικό, δεν ήμουν σε θέση να τα αντιληφθώ όλα αυτά όταν συνέβαιναν!
1. Iron Maiden – Iron Maiden
Το ντεμπούτο των Maiden ήρθε σαν επιστέγασμα μιας σχετικά μακράς πορείας στο κύκλωμα των club της πατρίδας τους και χαρακτηρίζεται τόσο από την ωριμότητα και το σαφές όραμα του Harris όσο και από την “αλητεία” του DiAnno σε έναν γοητευτικό, αλληλοσυμπληρούμενο συνδυασμό, ένα φαινομενικά αταίριαστο, αλλά στην πράξη τόσο επιτυχημένο, μίγμα επαγγελματισμού και εφηβικού τσαμπουκά! Είχε φτάσει επιτέλους η στιγμή να μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος τόσο τους Irons, όσο και τον Eddie που βρισκόταν στις σκιές στο εξώφυλλο του Running Free single και εδώ αποκαλύπτεται σε όλη του την… μεγαλοπρέπεια!
Ακούγοντας για πολλοστή φορά αυτό το απίστευτο LP, το καταιγιστικό “Prowler” (η μελωδία του θα ταίριαζε σε κάθε metal παρακλάδι) το ονειρεμένo “Remember Tomorrow”, το εφηβικό “Running Free”, το ανεπανάληπτο “Phantom of the Opera” (οι ιδέες που περιέχει θα έφταναν άνετα για να γεμίσει μισός “αξιοπρεπής” δίσκος), το εφιαλτικά καθηλωτικό “Transylvania” (αλήθεια ποιος χρειάζεται στίχους όταν έχει τέτοια μελωδία;), το ακαταμάχητα εθιστικό “Strange World”, το… πεζοδρομιακό “Charlotte the Harlot” (α, ρε Dave) και το εμβληματικό ομώνυμο, καταλαβαίνεις γιατί οι Maiden δεν έμειναν όπως πολλοί NWOBHM σύγχρονοί τους σε ένα, το πολύ δύο σπουδαία album, αλλά προχώρησαν κατακτώντας κάθε κορυφή που υπήρχε προς κατάκτηση!
Αν όπως λέγεται, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε η αρχή της δισκογραφίας των Maiden ήταν μια πολύ ξεκάθαρη ένδειξη ότι το άπαν τους θα ήταν τουλάχιστον συναρπαστικό και άξιζε να το περιμένει κανείς με μεγάλη ανυπομονησία!
2. Roky Erickson and the Aliens - Roky Erickson and the Aliens aka Five Symbols
Ο Erickson, παιδί θαύμα της σκηνής του Texas και μπροστάρης των 13th Floor Elevators, του πρωτοποριακού ψυχεδελικού συγκροτήματος των 60s, συνελήφθη το 1969 για κατοχή ενός joint (!) και κρατήθηκε για κάποια χρόνια σε ψυχιατρικό ίδρυμα όπου υπεβλήθη σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ.
Η δύσκολη επανένταξη του στον κόσμο της μουσικής έγινε με τον πρώτο του solo δίσκο που μεταξύ άλλων περιέχει ορισμένα τραγούδια που έγραψε ο Τεξανός Βίκινγκ στην “στενή”, και ηχογραφήθηκε με τη βοήθεια του παραγωγού Stu Cook (πρώην μπασίστα των Creedence Clearwater Revival) και τη συμμετοχή του συγκροτήματος των Aliens που σχηματίστηκε γι αυτό τον σκοπό – αξίζει να σημειωθεί ότι ο drummer χρησιμοποίησε ψευδώνυμο γιατί δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε να τον συσχετίσουν με τον Roky και την φήμη που τον ακολουθούσε!
Πρόκειται περί ενός ασύλληπτου αριστουργήματος πλήρως ενταγμένου στην εποχή του, όπου τα ψυχεδελικά στοιχεία έχουν δώσει την θέση τους στο hard rock, με στίχους να αντλούν έμπνευση από ταινίες τρόμου όπως και από τις εικόνες που γεννούσε η ταραγμένη ψυχοσύνθεση του Roky, ο οποίος, σε πείσμα όλων όσων είχε περάσει, παρέμενε σκανδαλωδώς ταλαντούχος συνθέτης και ερμηνευτής.
3. Angel Witch - Angel Witch
Οι Λονδρέζοι Angel Witch μπορεί να πει κανείς ότι είχαν όλο το “πακέτο”. Σπουδαίο, υπέρβαρο υλικό, μυστηριώδη occult αύρα στους στίχους τους και… ανύπαρκτη εμπορική απήχηση που τους προσέδιδε μια cult φήμη και ένα φανατικό, στα όρια του χουλιγκανισμού κοινό!
Με τον πρώτο τους δίσκο δεν έδωσαν απλώς ένα από τα κορυφαία album του NWOBHM αλλά έθεσαν και τις βάσεις για την καριέρα πολλών που πάτησαν πάνω στα “θεμελιακά” riffs του, από τις αμερικάνικες speed – thrash μπάντες μέχρι τους Candlemass. Δυστυχώς ο mastermind Kevin Heybourne δεν κατάφερε τότε να δώσει συνέχεια σε ένα τέτοιο επίτευγμα.
4. Rush – Permanent Waves
Έχοντας καταγράψει ανεπανάληπτους θριάμβους κατά την προηγούμενη δεκαετία, οι Rush δεν σκόπευαν να επαναπαυθούν στις δάφνες τους! Στο Permanent Waves θα τους ακούσουμε πιο προσιτούς στον μέσο ακροατή, ταυτόχρονα όμως αξιοθαύμαστους όπως πάντα στο πως αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν την μουσική τους! Και βέβαια, δεν παραλείπουν βέβαια να ορίσουν (για άλλη μια φορά!) τις σταθερές του progressive metal με τα “Natural Science” και “Jacob’s Ladder”. Το δεύτερο ειδικά, ένα από αυτά τα instrumental με “ολίγη από φωνητικά”, περιφρονεί τις συμβάσεις της rock τραγουδοποιίας, και θέτει τους δικούς του κανόνες, γεννώντας πολλούς - και πολύ σπουδαίους - ακολούθους/μιμητές!
5. Diamond Head – Lightning to the Nations aka The White Album
Μια φωνή μεταξύ Coverdale και Plant να ερμηνεύει με πάθος που σπανίζει, ένας κιθαρίστας που με λίγη περισσότερη επιδειξιομανία θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει Σχολή, ένας δίσκος ηχογραφημένος σε αντίξοες συνθήκες που όμως δεν γινόταν να επισκιάσουν την ποιότητα του υλικού.
Κι όμως, η αναγνώριση των Diamond Head έμελλε να έρθει μέσα από τις διασκευές (επίσημες και… ανεπίσημες!) και τις δηλώσεις θαυμασμού των Metallica πρωτίστως και του Mustaine δευτερευόντως. Ακούγοντας το Lightning to the Nations εύκολα συμπεραίνει κανείς πως μια τέτοια όψιμη δικαίωση συνιστά μεγάλη… αδικία για αυτό το συγκρότημα και αυτόν τον δίσκο!
Δεν γίνεται να μην αναφέρουμε όμως και τα…
Ozzy Osbourne – Blizzard of Ozz: Ο εξαιρετικά ευαίσθητου ψυχισμού Ozzy ήταν σε άθλια κατάσταση μετά την αποχώρηση του από τους Sabbath. H κόρη του διαβόητου manager Don Arden,Sharon όμως, διακρίνοντας πόσο εκμεταλλεύσιμος (από κάθε άποψη) εξακολουθούσε να είναι, τον συμμάζεψε, τον πλαισίωσε με μια ικανότατη ομάδα μουσικών, μοίρασε και τα συνθετικά credits κατά το… δοκούν και το Blizzard of Ozz ήρθε για να πιστοποιήσει ότι ο double O δεν είχε σε καμία περίπτωση τελειώσει – τουναντίον! Μεγάλο μέρος της γοητείας του album βέβαια οφείλεται στον απίστευτο Randy Rhoads που με το παίξιμο του αφήνει πολλά στόματα ανοιχτά!
Peter Gabriel – Peter Gabriel aka 3 aka Melt: Tο συγκεκριμένο album περιέχει τα καλύτερα στοιχεία των δύο (επίσης χωρίς τίτλο) προηγουμένων, κι επιπροσθέτως “εξωτικά” όργανα σε εξεζητημένες ενορχηστρώσεις σε μια πανοραμική άποψη του οράματος του σπουδαίου δημιουργού.
Ένα όραμα που πλέον δεν έχει τίποτε κοινό με τους Genesis, εκτός από την Φωνή και τη θεατρικότητα της ερμηνείας του Μεγάλου (όχι και τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια βέβαια)! Ο πάντα ανήσυχος Peter Gabriel τείνει ευήκοα ώτα στα επίκαιρα ρεύματα της εποχής (new wave), αλλά και στην λεγόμενη world music (ειδικότερα την αφρικανική) – δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια χρονιά ιδρύει την WOMAD.
Καθόλου παραδόξως για έναν τόσο πειραματικό δίσκο, η κραταιά Atlantic αρνήθηκε να τον διανείμει στις ΗΠΑ κρίνοντας τον άνευ ενδιαφέροντος. Ευτυχώς όμως το “3” φτιαγμένο με όλη την εκκεντρικότητα και το πάθος του δημιουργού του, έγινε το πιο επιτυχημένο εμπορικά album του Peter Gabriel μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Black Sabbath – Heaven and Hell: Οι Sabbath είχαν μόλις χάσει τον εμβληματικό τους frontman, όμως ο Iommi εξασφαλίζει τις υπηρεσίες του άρτι αποχωρήσαντα από τους Rainbow, Ronnie Dio, και δηλώνει ευτυχής που πλέον έχει δίπλα του έναν τραγουδιστή που βρίσκει φωνητικές μελωδίες και δεν ερμηνεύει αποκλειστικά πάνω στον ρυθμό των τραγουδιών. Ο πρώτος καρπός αυτής της συνεργασίας θα είναι το Heaven and Hell που παρουσιάζει τους Sabbath με διαφοροποιημένο πρόσωπο μεν, περιέχει όμως κάποια κλασικά κομμάτια.
Motörhead - Ace of Spades: Ιστορική κυκλοφορία από τους Motörhead, για πολλούς η καλύτερη τους, πετυχαίνει το συγκρότημα σε δαιμονισμένη φόρμα!
AC/DC - Back in Black: Τελικά ούτε ο θάνατος ήταν ικανός να τους σταματήσει τότε…
Τέλος, να μου κοπεί το χέρι αν ξεχάσω και τα πρώτα βήματα των: Def Leppard (On Through the Night) που έδειχναν από τότε πως πάνε για μεγάλα πράγματα, των Witchfynde (Give 'em Hell), εκπροσώπων της doom πτέρυγας του NWOBHM, των Samson (Head On) που έγιναν γνωστοί περισσότερο για τις “αλλαξοκωλιές” με τoυς Maiden (Thunderstick, Clive Burr αλλά και Dickinson λίγο αργότερα!) , των Tygers of Pan Tang (Wild Cat) από την εξαιρετικά δραστήρια σκηνή του Newcastle και σταματάω!
ναι και εγω το πιστευω οτι δεν κουρδισαν εκει,για αυτο ανεφερα την αστοχια σε σεταρισμα αλλα και αυτο μονο ως πιθανοτητα βεβαια…το εχουν κουρδισει που εγραψα ηταν για να σου πω που τους “ματσαρισα” 
