τι θύματα που είμαστε ρε γαμώτη μου…
3 Likes
Παλιότερα το είχα “παράπονο”, όμως διαβάζοντας τα παραπάνω ευγνωμονώ την τύχη που δεν “γνώρισα” ποτέ κάποια με, παραπλήσια εστω, γούστα στην μουσική, (ακόμα και σε rock πλαίσια) γιατί όλο και κάτι θα…έκλαιγα κι εγώ τώρα, CD, t shirt, οτιδήποτε!
3 Likes
8 Likes
7 Likes
Να πω κ γω ενα δικο μου σκηνικο το οποιο συνεβει το ιστορικο 2005.Τοτε που εγινα αντρας.Που πηγα στρατο ντε.
Πρεπει να ηταν ιουλιος κ εκεινη την περιοδο ειχαμε καποιου ειδους ασκηση κ παιρναμε τα μπογαλακια μας (ρεο/οπλα/πυρομαχικα) κ αραζαμε σε ενα σημειο ολη μερα.Τοτε ημουν σε φυλακιο πρωην στρατοπεδο κ ημασταν καμια 20ρια ατομα απο 2-3 ξεχωριστα στρατοπεδα.4 ημασταν απο το δικο μου οι οποιοι κ την καναμε για την ασκηση.1 εποπ κ 3 κωλοφανταρα.Πρωι πρωι βαραγαμε τις σκοπιες μας κ φευγαμε για το σημειο το οποιο κ ηταν 5 λεπτα απο το φυλακιο.
Τοτε θυμαμαι ειχα ενα γουοκμαν κ ειχα γραψει κατι κασετουλες best of αλλα που να κρατησουν οι μπαταριες.Θυμαμαι ακουγα ολη μερα ερα σπορ ή σπορ εφ εμ κ ηταν η μεταγραφικη περιοδος με κωνσταντινου γιαγια στο θρυλο κ μπισκαν κονσεισαο στο βαζελο αν θυμαμαι καλα.Α κ σουντοκου ή σταυρολεξα.Τεσπα.Τα αλλα 2 συνφανταρα τα βαριομουν συν οτι ο ενας ηταν μλκας.
Κ μπαινω στην ιστορια.Θυμαμαι σε καποια φαση τα 2 παιδια να λενε οτι θελουν να φτιαξουν μπαντα.Πιτσιρικαδες κ οι 2.18-20.Εγω μεγαλος (κ καλα) τοτε.24.Δεν θυμαμαι να λενε οτι επαιζαν κανα οργανο. Προσπαθουσαν παντως να βρουν ονομα.Κ τους αρεσε το black spider.
Καποιο απογευμα γυρναμε απο την ασκηση-ηλιοθεραπεια-αραλικι να κανουμε την απογευματινη μας σκοπια στο στρατοπεδο.Εκεινες τις μερες περιμεναμε κ επιθεωρηση ταξιαρχικη (αν λεγεται ετσι) οποτε ως γνωστον γινοντουσαν καθαριοτητες.Βαψιματα μλκιες κλπ.Μεσα σ ολα βαφαμε κ τις σκοπιες που ως συνηθως γραφαμε τα παντα πανω.
Γυρναω απο την σκοπια κ εκεινη την ωρα ειχαμε βραδινη αναφορα.Οποτε πρεπει να ηταν 9 ή 10 το βραδυ.Με φωναζει ο ανθυπας κ μου λεει στην ταδε σκοπια ειναι γραμμενο black spider.Ξερεις κατι?Μπα του λεω.Εισαι σιγουρος μου ξαναλεει.Του λεω εγω δεν εγραψα κατι.Μου λεει οτι μονο εγω ακουω τετοια μουσικη,οι περισσοτεροι δεν ξερουν αγγλικα κλπ.Του λεω αυτο δεν αποδεικνυει κατι.Δεν θυμαμαι αν μου ειπε κατι για καμια καμπανα κλπ
Ανεβαινω καπακια στο θαλαμο κ το θαλαμοσκυλο (αρχισα να μιλαω σαν κωλοφανταρο τωρα) που ηταν κ αυτος μεταλλας αρχισε να μου λεει το υπολοιπο της ιστοριας.Οτι ανεβηκαν στο θαλαμο οταν βρηκαν γραμμενη τη σκοπια για να ψαξουν για στοιχεια.Ειδαν το χαμερ που διαβαζε ο φιλος εκεινη την ωρα κ ρωτησαν ποιανου ειναι.Λεει του haunted5.Εφυγαν μετα με το χαμερ ομηρο ψαχνοντας εναγωνιως να βρουν καπου μεσα τις 2 λεξεις κλειδια.Μου συνεχιζει ο φιλος οτι μετα ο “μια ζωη κ σημερα” πηρε τηλεφωνο καποιον γνωστο του/ξαδερφο του/δεν θυμαμαι ακριβως τι που ηταν ροκας/μεταλλας κ τον ρωτουσε αν ξερει καμια μπαντα με το ταδε ονομα.Εγω εν τω μεταξυ οσο μου τα ελεγε ειχα λιωσει στο γελιο.
Μετα απο λιγο ανεβαινει κ ο στοκος γυρνωντας απο την σκοπια του.Του λεω το κ το.Κανονισε.Α ναι μου λεει?Οκ .Θα τους μιλησω λεει.Απο κει κ περα δεν ξερω τι εγινε.Εμενα δεν με ξαναενοχλησαν.Ισως τους μιλησε ο βλακας που ηθελε κ μπαντα.Ισως κ οχι.Συγγνωμη παντως δεν ακουσα απο κανεναν.Στρατος
Υ.Γ Το χαμερ μου φαινεται το απελευθερωσαν κ λογικα καπου το εχω ακομα.
16 Likes
με το Forest of Equilibrium να παιζει γερα σε λιστες του 91, εκεινη την περιοδο πηγαιναμε με την παρεα σε ενα μεταλομαγαζο στο Γαλατσι στην Αγιας Γλυκεριας - νομιζω My Way το ελεγαν το μαγαζι- ηταν απεναντι και λιγο πιο περα απο την Le Roi. περναμε πολλλες φορες και δισκους μας και ζηταγαμε απο τον DJ του καταστηματος να παιξει καποιο τραγουδι. εκεινη την Παρασκευη λοιπον καποιος απο την παρεα ζητησε να φερω μαζι μου το Cathedral που μολις ειχε κυκλοφορησει. παμε λοιπον τους δισκους στον Dj και του λεμε απο εδω παιξε αυτο εκεινο κτλ Στους Cathedral το Ebony Tears. Τι ειναι αυτο λεει ο DJ. " Α πολυ καλο, λεει ο φιλος μου απο την παρεα. Σαν Black Sabbath (!!)'…
Περιμενουμε καποια ωρα και να σου το κομματι παιζει το Ebony Tears. Εγω με το φιλο στην πιστα - καθρεφτη να χτυπιομαστε- και καποιοι αλλοι να διαμαρτυρονται για τον “θορυβο” και την “μ@λ@κι@” που επαιζε ο DJ το οποιο βγηκε με συνοπτικες στα 3 λεπτα…χαχαχααχα ( γελαω τωρα, αλλα στα 16 μου που εγινε αυτο ενιωσα λιγο ασχημα για τον DJ και οτι πηγαμε κατι που το μαγαζι ή μαλλον ο κοσμος του δεν μπορουσε να το σηκωσει) .
14 Likes
Χαχα, θυμήθηκα τώρα που πριν κάποια χρόνια πήγαινα αρκετά συχνά στο Excalibur, πίσω απ’ το Χίλτον, μαζί με κάτι κουμάσια από δω μέσα. Είχε τύχει λοιπόν κάμποσες φορές συνεχόμενες να σκάσω μύτη με μπλουζάκι Watchtower - Energetic Disassembly. Σε μια απ’ αυτές, σε κάποια φάση συναντιούνται οι ματιές μας με τον dj και μου κάνει thumbs up και νόημα για την μπλούζα. Του κάνω κι εγώ νόημα “παίξε!” και μου ανταπαντά με νόημα που ερμήνευσα ως “θα προσπαθήσω”. Τελικά όμως γιοκ. Αυτό έγινε άλλες 2-3 φορές, πάντα με προηγμένη νοηματική και πάντα χωρίς Watchtower μέχρι και γύρω στις 4-5 που το διαλύαμε, μέχρι που ένα βράδυ, κι ενώ εγώ φορούσα άλλη μπλούζα, Led Zeppelin αν δεν απατώμαι, χώνει ο δικός σου Watchtower - Meltdown! Με τη μία γυρνάω προς τα decks, ο dj ήδη με έψαχνε με το μάτι, ώσπου με εντοπίζει και σκάει τεράστιο χαμόγελο, μαζί με νόημα τύπου “σ’ έφτιαξα; ε; όχι πες, σ’ έφτιαξα;”. Ε οπότε κι εγώ κάνω το μόνο που έπρεπε εκείνη τη στιγμή: Του δείχνω την μπλούζα με μια έκφραση τύπου “bummed down”. Νομίζω ότι ο τύπος σταμάτησε να γελάει μετά από κάνα δίλεπτο.
13 Likes
Πιάνομαι από αυτή τη φράση, για να πω κάτι από ένα -κατά μία έννοια- περίπου παρόμοιο σκηνικό μουσικά. Πρέπει να ήμουν στο πρώτο έτος της σχολής (2008), τότε που πρωτοέμαθα τους Mercyful Fate. Ήταν, μάλιστα, και από τις τελευταίες μου χρονιές μέχρι και σήμερα, που άνοιγα το ράδιο για ν’ ακούσω μουσική. Σταθερός μου σταθμός ήταν ο 105,5 Θεσσαλονίκης. Οπότε, λοιπόν, τα βράδια που έκανε εκπομπή ένα δίωρο (Γιώργος κάτι, αν θυμάμαι καλά) με έτσι λίγο πιο “απόκληρα” από την εμποροποιία της rock/pop εποχής, καθόμουν και τον άκουγα. Εν μια νυκτί, τον παίρνω τηλέφωνο και ακολουθεί ο μίνι διάλογος:
(Ντριν ντριν)
- 1055 παρακαλώ…
- Ναι, καλησπέρα. Θα μπορούσα να ζητήσω ένα τραγούδι;
- Βεβαίως φίλε μου, πες μου ποιο θες και να δω αν το έχω για να το βολέψω στη λίστα.
- Ε… θα ήθελα, βασικά, κάποιο από το “Don’t Break the Oath” των Mercyful Fate.
- Φίλε μου, Mercyful Fate δεν έχουμε, αλλά και να είχα και να στο έβαζα, αύριο δε θα δούλευα εδώ.
Μετά δε θυμάμαι, εντέλει, σε πιο άσμα διαπραγματευτήκαμε και το έπαιξε, αλλά η ατάκα του με τη δουλειά ήταν τα πάντα όλα, και το είπε με κάθε σοβαρότητα.
11 Likes
Επικίνδυνα πράγματα για τα ερτζιανά οι Mercyful Fate…
1 Like
Δεν βρεθηκαμε εκεινη τη βραδια, αλλα σιγουρα καποιο αλλο βραδυ εκεινων των χρονων θα ειχαμε συναντηθει. Αν ησουν και γαλατσιωτης, τοτε ισως εχουμε βρεθει και σε αλλα μερη: Γκραβα, no name, le roi, bolero κλπ.
1 Like
Απο την αλλη πλευρα ειμασταν. Πολυγωνο.
2 Likes
Τι μου θυμισατε τώρα. My way πρώτο μεταλλικό στέκι αλλά δεν άντεξε πολύ,έκλεισε.Στη συνέχεια ανεβαίναμε Χαλάνδρι στο Renegade. Θυμάται κανείς;
Και φυσικά κλασσική Τιθορα στα Πατήσια, άπειρες βραδιες
5 Likes
Εμένα ρε γαμώτο ποτέ δεν μου άρεσε το Τιθώρα, και είναι κρίμα κιόλας γιατί για μένα ήταν μακράν η πιο ευνοϊκή συνθήκη για ροκ/μέταλ στέκι, πολύ κοντά στο σπίτι μου (ειδικά στο παλιό μου, όταν έμενα Άγιο Ελευθέριο!).
Αλλά πάντα προτιμούσαμε με διάφορες παρέες άλλα μαγαζιά, Revenge of Rock, Excalibur, Τζάσμιν παλιότερα, Rainbow στο Γκάζι μια περίοδο…
2 Likes
Έχω να πάω σε μεταλλομάγαζο χροοονια. Για πείτε ποια αξίζουν πλέον; Γαμώ τις παρέες που έχουν αλλάξει και μου έχουν φύγει και όλοι οι μεταλλάδες φίλοι στα εξωτερικά
1 Like
This post was flagged by the community and is temporarily hidden.
1 Like
Σ’ αυτό μάλλον έχω χάσει επεισόδια. Εγώ ήξερα το Τζάσμιν που ήταν κοντά στην Ιατρική. Έφυγε από κει και πήγε αλλού ή πήγε εκεί από αλλού;
1 Like
Πήγε δυο στενά παρακάτω. Τώρα λέγεται κάπως αλλιώς. Τρίτη - Τετάρτη πήγαινα εγώ συνήθως. Ελληνικό ροκ και μέταλ. Το καινούριο δεν με κράτησε κι εμένα
Crow bar λέγεται τώρα.
Είχε φύγει από εκεί και άνοιξε πιο κάτω (προς Κηφισίας δηλ), νομίζω στη Σινώπης.
Ούτε και μένα μου άρεσε το νέο, πολύ απρόσωπο…
Λυπάμαι που σας το λέω, αλλά και το «νέο» Τζάσμιν έκλεισε από πέρσι, έγινε μουσική σκηνή:
Το παλιό Τζάσμιν , αρχές 00s γαμουσε. Μηδενικός εξαερισμός βέβαια, θυμάμαι έφευγες και βρωμαγε και το βρακι σου τσιγαρο
3 Likes
Ήταν καλή φάση το παλιό Τζάσμιν, θυμάμαι ότι δεν ήταν ακριβώς του στυλ μου μουσικά (αυτό ήταν ξεκάθαρα το παλιό Revenge στην Αλεξάνδρας εκεί στα μέσα των 00s) αλλά είχε μια παράξενη γοητεία σαν μέρος, εκεί ας πούμε άκουσα πρώτη φορά Rage Against the Machine, Rammstein και διάφορα άλλα.
2 Likes