Paradise Lost

Οπεθ τρελό εμπορικό μπαμ στα early 00s, μάλλον το πιο hot όνομα του χώρου μας μαζί με Slipknot και SOAD εκείνη την εποχή από σχετικά καινούριες μπαντες.

Αλλά και αυτό που ειπώθηκε πως οι οπεθ είχαν και φαν εκτός σκηνής , κάτι που δεν νομίζω πως ίσχυε για τους PL ιδιαίτερα. Είναι λίγο παράδοξο αν σκεφτείς την σχετική ακρότητα της μουσικής τους μέχρι και τότε , αλλά εξηγείται από την ανάμιξη μουσικών ειδών που ήταν πολύ στα πάνω της τότε που ανέφερε ο Αποστόλης και τους έφερε πάρα πολλούς και διαφορετικων ακουσμάτων οπαδούς αλλά και από το ότι τα brutal του Mikael είναι αρκετά πρόσβασιμα σε κάποιον που δεν ακούει ιδιαίτερα death metal (όπως εγω όταν ανακάλυψα τα Still life/blackwater park και μετά τα προηγούμενα τους, κάπου εκεί στο γύρισμα της χιλιετίας αλλά και ακομα και σε κόσμο με λίγα metal ακούσματα που το πιο ακραίο όνομα της δισκοθήκης τους είναι οι Οπεθ).

Επίσης ξέρω κόσμο που δεν ακούει metal, αλλά τα damnation/Heritage τα θεωρεί δισκαρες (και δεν είναι μέταλ οι συγκεκριμένοι δίσκοι αλλά φέρανε οπαδούς στο συγκρότημα σίγουρα). Ενώ οι λιγότερο σκληροί δίσκοι των PL θεωρώ μείνανε εντός του κύκλου μας, δεν βγήκαν ιδιαίτερα παραεξω.

1 Like

Το μεγεθος των Paradise Lost στα 90ς δεν συγκρινεται με την οποιαδηποτε κορυφη εχουν πιασει ποτε οι Opeth στην καριερα τους. Ο τυπος τους ειχε βαφτισει τους νεους Metallica μετα τα Icon και Draconian Times, ηταν headliners σε μεγαλα φεστιβαλ, και ακομα και μετα το One Second η εμπορικοτητα τους αυξηθηκε παρα πολυ, αφου τραγουδια οπως One Second, Say Just Words και Soul Courageous επαιζαν πολυ συχνα σε σταθμους οπως ο Rock FM στην Ελλαδα για παραδειγμα.

Οι Opeth ανοιξαν εμπορικα στον χωρο του μετσαλ, αλλα δεν εγιναν ποτε “εμπορικοι” σε ευρυ κοινο. Η συνεχεια ειναι πολυ διαφορετικη φυσικα, αφου με τα πολυ πιο εσωστρεφη και εντελως αντι-εμπορικα Host και Believe In Nothing (αν και η μπαντα ειμαι σιγουρος οτι νομιζε πως θα πιασουν ενα πιο ευρυ κοινο, οπως και η ΕΜΙ αλλωστε αφου τους εδωσε απειρα λεφτα και τους εφτιαξε και βιντεοκλιπ) το κοινο τους αντι να αυξηθει, μειωθηκε, και μετα ηταν πολυ αργα για να πιασουν τα μεγαλεια των 90ς, εμπορικα τουλαχιστον.

Ξαναλεω, συγκρινεις το μεγεθος των Opeth στο μετσαλ, με μια μπαντα που στα 90ς ηταν κυριολεκτικα μια απο τις 5 πιο γνωστες μπαντες στον χωρο μαζι με Metallica, Maiden, Savatage και Pantera, και την ηξερε απειρος κοσμος εκτος μεταλ.

Το τι ισχυει τωρα ειναι φυσικα πολυ διαφορετικο.

1 Like

Ξέρω τι συγκρίνω, όπως ξέρω πως οι Opeth εμπορικά είχαν διάρκεια, και έχουν επίσης εκατομμύρια πωλήσεις, μέχρι και top30 στο Billboard (Watershed, no.23). Αυτά για άπειρο κόσμο και metal τύπο στα '90s τα ακούω και λίγο βερεσέ, αν και όσα λες είμαι σίγουρος πως ισχύουν.

Και ΟΚ, ΕΜΙ οι PL, Music For Nations (Sony δηλαδή) οι Opeth, που στα τέλη '90s έκανε διανομή στην peaceville (π.χ. videoclip harvest αργότερα) και από το “Blackwater Park” και μετά έκαναν headlines στο Wacken των 60.000 ατόμων, με το Rolling Stone (όχι το εκάστοτε MH - υποθέτω βέβαια θα είχε και PL αλλά κατάλαβες) να το βάζει στα 100 metal άλμπουμ όλων των εποχών, και αργότερα και στα 100 prog rock σε αντίστοιχη λίστα. Έχει σημασία αυτό, ειδικά πριν 20+ χρόνια. Ε, και μετά προχώρησαν έτσι.

Και βασικά, όσο το σκέφτομαι, τόσο μου φαίνεται ανούσιο αυτό, sorry (γιατί δεν ξέρω πως συγκρίνεται και φυσικά δεν το έζησα):

Και δεν έχω κανένα θέμα απέναντι στους PL, ξαναλέω, παγερά αδιάφοροι όπως και οι Opeth. Το γιατί το μέγεθος τους οι PL που απέκτησαν εντός του μεταλ στα '90s δεν το διατήρησαν, το ξέρετε εσείς καλύτερα.

Αλλά cross genre μπάντα δεν έγιναν, στον βαθμό των Opeth. Και δεν θα τσακωθώ για τους Opeth ή το legacy τους αποχωρώ :bangbang:

Δεν ξέρω που είδες κάποιον να τσακώνεται. Δεν υπάρχει τίποτα στο ποστ μου που να σε ανταγωνίζεται. Έπρεπε ίσως απλά να εχω πει ότι στα 90ς οι Οπεθ ήταν μια τρίχα από τα αρχίδια του Χολμς, που είναι και αλήθεια . Κακώς ασχολήθηκα.

Πουθενά, για το post μου το είπα, πως δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας του, ίσα ίσα τόνισα πως δεν σε αμφισβητώ. Τώρα για τρίχες δεν μιλάω :stuck_out_tongue:

Αφού λοιπόν πιάσαμε και το μουσικο κομμάτι, μια σύγκριση έτσι για τη φάση και χωρίς ουσία και αυτή. Πάμε λοιπόν για την πρώτη πεντάδα της κάθε μπάντας

  1. Draconian vs Blackwater σημειώσετε Χ. Παντοτινά αριστούργηματα και τα δύο, άκυρη η σύγκριση

  2. Icon vs Deliverance σημειώσατε 1. Με μικρή διαφορά

  3. Paradise lost vs Still life σημειώσατε 2 (η σχετικά πιο εύκολη σύγκριση από τις άλλες, παρόλο που το PL είναι δισκαρα και αυτό)

  4. Symbol of life vs damnation σημειώσατε 2. Υπερδισκαρες και τα δυο, αλλά έχω μεγαλύτερη αδυναμία στο damnation

  5. One second vs ghost reveries σημειώσατε Χ, δισκαρες και τα δύο.

Συμπέρασμα: στην πρώτη πεντάδα τουλάχιστον, για μενα οι Οπεθ κερδίζουν στα σημεία. Υπεραγαπημενες μπάντες και οι δύο βέβαια.

Οι paradise lost στα 90s ηταν παντου, απο το ελληνικό χαμμερ μεχρι το MTV που τους εκανε αφιερώματα. Έπαιζαν στο monsters of rock του 96 και σε ozzfest. Και σε πωλησεις δίσκων νομιζω ακομα ειναι ψηλότερα απο τους opeth.
Τωρα να πουμε οτι δημιούργησαν ενα μουσικο κυμα στα 90s ειναι περιττό. Οποιος ηταν εκει τα ξέρει.

8 Likes

Το Draconian Times είναι άπιαστο όνειρο για πολλές μπάντες.

6 Likes

Η καρδιά λέει 28.

Η λογική 14.

Μη μαλώνετε. Όλοι θα πάρετε και όλοι κερδισμένοι είμαστε.

3 Likes

Το ότι θεωρώ το Blackwater εξίσου τεράστιο δίσκο με το Draconian δεν αφαιρεί αξία από το δεύτερο. Είναι αριστούργημα, δίσκος-σύντροφος ζωής και το ένα και το άλλο.

Στο top-20 μου εύκολα και τα δύο.

Edit: εκεί στο τοπικ των Opeth μάλλον χαρταετό πετάμε. 300κατι ποστ μόνο και το τελευταίο πριν σχεδόν ένα χρόνο.

1 Like

Φίλοι μου, οι οποίοι είχαν σκληρά ακούσματα και επ ουδενί brutal φωνητικά στο ρεπερτοριο τους, ακούγανε Opeth. Paradise Lost, οχι.

Γενικα μιλάμε για current status και όχι somewhere in time status.
Ναι οι Paradise Lost στα 90ς ήταν τεράστιο όνομα (στους αυστηρά μεταλ κύκλους όμως) και απλά κάποια στιγμή έχασαν την προβολή τους. Φταίνε τα media? Φταίει ο κόσμος? Φταίει ο αναδρομος ερμής? Μεγάλη συζήτηση - πάντως έπεσαν από το “next big thing” που τους έλεγαν και έμειναν σε ένα σταθερό fan base.
Οι Opeth από την άλλη, από το Still Life μέχρι και σήμερα, διατηρούν ένα status, έκαναν κάτι, όπως είπε ο Αποστόλης, που αγγιξε διαφόρων ειδών τύπους (από death metalάδες μέχρι Prog rockάδες), που αυτό αυτομάτως τους έδωσε μια μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα (σε όχι μόνο αυστηρά μεταλ ακροατήρια).

Δεν κάτω σύγκριση μπαντών, λέω πως πιστεύω πως πήγε η ιστορία των 2.
Τώρα αν κάποιος πιστεύει ότι αδικούνται οι PL από αυτό, μου θυμίζει την συζήτηση γιατί να είναι οι Sabaton headliners σε συναυλία που παίζουν και οι Guardian: κανένα νόημα.

2 Likes

Δεν νομίζω να εννοήθηκε ότι θεωρούμε τους Λοστ αδικημένους. Το γιατί σταμάτησαν να είναι το next big thing θεωρώ ότι είναι πιο απλό. Τους έτρωγε ο κώλος τους μουσικά τους Λοστ, για να το πω πιο απλά. Θα μπορούσαν να είχαν βγάλει άλλα 2-3 Draconian Times ή κάτι παρόμοιο κ να παραμιλούσαν όλοι. Αντίθετα αυτοί, τους γράψαν όλους κ έβγαλαν το One Second.

Kαλά και τους Οπεθ τους έτρωγε ο κώλος τους, με διαφορετικό τρόπο μεν, αλλά τους έτρωγε.
Απλά εκ των υστέρων, φάνηκε ότι ψηθηκε περισσότερος κόσμος από αυτη την φαγούρα.
Δεν σχολιάζω την μουσική αξία της κάθε φαγούρας, το αποτελεσμά της σχολιάζω.

Οι ίδιοι οι Οπεθ πετάνε χαρταετό με τέτοιο δίσκο που βγάλανε.

1 Like

Ναι, ολες αυτες οι ορδες των ακροατων που ακουν brutal φωνητικα στο ρεπερτοριο τους.
Ποσοι ειναι επι συνολου ακροατων οποιουδηποτε ειδους μουσικης? Αστο, μην απαντησεις.

Και για τα δυο μιλουσαμε (!)

Κανενας εντωμεταξυ δεν το αμφισβητησε αυτο, δεν ειμαι σιγουρος καν σε ποιον απαντας :stuck_out_tongue:

Ουτε κανεις ειπε οτι αδικουνται. Το θεμα συζητησης παντως ξεκινησε απο την αποφαση του Walttari να παει στους Opeth ενω ηταν ηδη στους Paradise Lost. Το οποιο αν θεωρησουμε πως προκειται για drummer με πολλες δυνατοτητες και ενα “ονομα” στον χωρο, το λες και lateral move. Διπλασια νουμερα streaming στο Spotify δεν λενε απολυτως τιποτα, ουσιαστικα στην ιδια κατηγορια ειναι οι δυο μπαντες, δηλαδη την Β’ Εθνικη στον χωρο του μεταλ, και καπου Γ’ Εθνικη στον χωρο της μουσικης γενικοτερα.

90s γεννηθής εδώ, να σημειώσω ότι ήταν πολύ cool να ακούς Opeth όταν ήμουν στο λύκειο. Σε βαθμό που το μισό σχολείο, ακόμα κι αν ήξερε μόνο το λιωμένο παγωτό σε ροκ ήχο, θα είχε ακούσει / κολλήσει με ένα Harvest ή ένα To rid the disease που κυκλοφορούσαν τότε σαν μπαλάντες - hits της ψαγμένης κοινότητας. Εγώ που άκουγα Paradise Lost, ωστόσο, δεν καταλάβαινα καθόλου γιατί γινόταν αυτό, όταν οι Opeth είχαν τόσο πιο δύσκολο ήχο για ένα μη μέταλ αυτί σε σχέση με τους Paradise Lost. Αλλά δεν ξέρω καν αν ο κόσμος που αναφέρω έχει εικόνα του ήχου των Opeth ή αν απλά άκουσε 5 τραγούδια που του αρέσουν. Εκεί είναι και ο αστερίσκος στα κατά τα άλλα απόλυτα σεβαστά και αδιάψευστα νούμερα του Facebook, του Spotify, του last fm. Και επειδή κάπου το διάβασα, προφανώς έχω πολλές μνήμες με ραφτά -γαματης γραμματοσειράς- logo Opeth σε τσάντες, κασετίνες κλπ. Χωρίς να ξέρω από πού ξεκινά, οι Opeth είχαν ένα εντυπωσιακό ρεύμα στη γενιά μου.

3 Likes

Γ εθνική είναι δηλαδή η χέβυ μέταλ?

Εμπορικα μιλαω παντα. Δεν θα πιασει τα ιδια νουμερα streaming μια μπαντα που παιζει την μουσικη των PL ή των Opeth με ενα σωρο αλλους καλλιτεχνες σε αλλα ειδη μουσικης, πολυ πιο διαδεδομενα.

Εν τέλει βέβαια, δεν μας προσφέρει κάτι αυτό.

Ποιο?

Υποθέτω ότι έχει να κάνει και με το ότι οι ακροατές της ροκ/χέβυ μουσικής έχουν την τάση να αγοράζουν cd/βινύλια κλπ κ να βασίζονται λιγότερο σε στρήμινγκ. Φυσικά κ οι πιο ποπ μουσικές έχουν περισσότερο απηχηση όπως λες, δεν λέω το αντίθετο.