29 χρόνια από αυτό το αριστούργημα, ένας από τους καλύτερους μεταλ δίσκους της δεκαετίας του 90
19 Likes
Η κορυφή της δισκογραφίας τους με Icon .
Edit: (sorry αλλά έπρεπε)
Summary
1 Like
Θυμάσαι το “οι νέοι Metallica”?
3 Likes
Όταν οι μεταλλικα συναντούν τους σιστερς αν θυμάμαι καλά
3 Likes
Ε φυσικά!
αυτό ήταν στη διαφήμιση, καλά θυμάσαι, νομίζω την είχα βρει και πρέπει να είναι κάπου πιο πάνω
edit
the most significant brit metal band since Iron Maiden…να τα λέμε κι αυτά ε
5 Likes
χαχαχαχα, Το θυμάμαι
Τι σφαλιάρα είχα φάει σαν έφηβος με αυτό το άλμπουμ! Αδιανόητη εμπειρία. Δεν μπορούσα να πιστέψω τι άκουγα. Απίστευτος μουσικός πλούτος…ανατριχιάζω κ μόνο στην σκέψη.
9 Likes
Η απόλυτη κορυφή τους όλες αυτές τις δεκαετίες.
Enchantment, Hallowed Land, Forever Failure, Once Solemn, Shadowkings, I See your face, Jaded…τι να λέμε τώρα.
4 Likes
Δεν ξέρω αν ο εν λόγω είναι ο καλύτερος δίσκος των Paradise Lost - δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας μιας και είναι ένας από τους αγαπημένους μου γενικά!
Αυτό γιατί το Draconian Times για μένα υπήρξε το… ανεπίσημο soundtrack του καλοκαιριού του 1995 (μαζί με το Dopes to Infinity που είχε κυκλοφορήσει λίγο νωρίτερα) και κάθε “συναπάντημα” μαζί του μόνο υπέροχους συνειρμούς φέρνει!
4 Likes
Ταυτίζομαι πλήρως με το πώς το έθεσες.
1 Like
Επέτειος λοιπόν, όχι για έναν αλλά για δύο δίσκους της μπαντάρας. 14 Ιουλίου του '92 και '97 αντίστοιχα.
12 Likes
Σαν… αρμοδιος επί των επετειων, οφείλω να πω μπράβο για την αναρτηση και να αναγνωρίσω ότι μου ξέφυγε ο διπλός…εορτασμός!
Ποσο μάλλον οταν πρόκειται για δύο δισκαρες που τις προλαβα σαν καινούριες κυκλοφορίες, μια εποχη που οτι εβγαζαν οι Paradise Lost το περιμέναμε με μεγαλη ανυπομονησία!
3 Likes
27 χρόνια από το One Second, που πέρασαν σαν ένα δευτερόλεπτο…
Όχι η πρώτη μου επαφή με τους PL, αλλά η πρώτη μου επαφή με καινούριο δίσκο των Paradise Lost, πριν γίνω τεράστιος οπαδός τους. Ένας από τους δίσκους που με μετέτρεψαν σε τέτοιον.
Ούτε ένα δευτερόλεπτο περιττό στον δίσκο, δίχως υπερβολή. 14 αψεγάδιαστα τραγούδια, και όλα τα κλισέ που μπορείτε να σκεφτείτε. Υπέροχο artwork, φοβερή περίοδος έμπνευσης για την μπάντα, και καταπληκτικές επιλογές στον ήχο και την παραγωγή από τον Sank.
Γενικά ένα δισεκατομμύριο μπράβο σε όλους όσους συνετέλεσαν έστω και ελάχιστα για την δημιουργία αυτού του αριστουργήματος.
9 Likes
Πρώτη μου κυκλοφορία ήταν το Icon, οπότε το One Second το πρόλαβα. Αυτό που θυμάμαι είναι το ποσο μπερδεμένος ήμουν όταν το άκουσα… . Μετά τον θρίαμβο του Draconian Times και όλα τα διθυραμβικά σχόλια που γράφονταν τότε, μου ήρθε σαν σοκ.
1 Like
Το One Second για εμένα ήταν η πρώτη κυκλοφορία τους που ανέμενα (μετα το σοκ του Draconian και Icon). Θυμάμαι ένα μήνα περίπου πριν την κυκλοφορία, είχα τσιμπήσει το CD-Single από το Say Just Words. Είχε μέσα σε edit μορφή το ομώνυμο και σε φουλ άλμπουμ εκδοχή του, συν το Soul Courageous και το Cruel One, με το αναμενόμενο λιώσιμο μέχρι να κυκλοφορήσει ολόκληρο.
Μπορώ να αναφέρω δεκάδες λόγους για τους οποίους αγαπώ αυτό το άλμπουμ, ένας από τους κυριότερους όμως, είναι αυτό το “καταραμμένο” Disappear, που κάθε φορά με ''σκοτώνει".
5 Likes
Αντιλαμβάνομαι όλα τα παραπάνω σχόλια, πραγματικά μιλάμε για δίσκο που πέρα από τα προφανή ζητήματα πειραματισμού, ροής κλπ., περιέχει και αδιανόητη πληθώρα κομματιών με τα οποία μπορείς να “κολλήσεις”, δηλαδή μπορώ να καταλάβω πλήρως κάποιον που ισχυρίζεται ότι το αγαπημένο του κομμάτι είναι το ομώνυμο, το “Mercy”, το “Say just words”, το “Disappear”, το “Lydia”, το “Blood of another”, το “The sufferer” (εδώ πάει η ψήφος μου!) ή΄ό,τι άλλο.
Θα ήθελα πολύ να ήμουν από αυτούς που “έζησαν” αυτό το σοκ της μετάβασης από το “Draconian times” σε αυτό, γιατί νομίζω πρέπει να ήταν από τα μεγαλύτερα και ίσως από τα λίγα που “δικαιώθηκαν” -έστω κατόπιν εορτής (δεν έχω εικόνα αν έπεσαν φτυαριές τότε, υποθέτω ναι; ).
1 Like
Κι όμως όχι, αποσο θυμάμαι. Μια χαρά ήταν τα σχόλια τότε, στην πορεία που ακολούθησε μετά ήταν που έγινε χαμουλης.
Και btw μεγεια μου! 
14 Likes
Το Οne second μας είχε προετοιμάσει με την σιγκλαρα Say just words για το τι περίπου έρχεται. Πολλές ανάλογες μπάντες της εποχής όπως οι Αnathema, Τiamat, Moonspell, Sentenced είχαν ήδη εξευγενίσει- ή εξελίξει αν θέλετε τον ήχο τους. Εγώ θυμάμαι πώς το μεγάλο σοκ ήρθε με το Ηοst που χάθηκαν οι κιθάρες…
6 Likes
Παραδόξως ο δίσκος είχε μεγάλη αποδοχή από την αρχή. Ίσως επειδή είχαν πληρώσει το τίμημα της προδοσίας άλλες μπάντες νωρίτερα. Σίγουρα υπήρχαν και πολλοί που ξενέρωσαν, αλλά το πολυ κράξιμο έπεσε 2 χρόνια αργότερα.