Για μένα Mayfair - Behind. Ο απόλυτα αλλοπρόσαλλος δίσκος! Πολύ μπροστά και αρρωστημένο! Μόνο σαν ένα περιπλανώμενο, ερμαφρόδιτο, θίασο, καρνάβαλο πειραγμένων καλλιτεχνών μπορώ να παρομοιάσω τον ήχο τους, Κατά τα άλλα θα μπορούσα να τους παρομοιάσω συμβατικά με μία διεστραμμένη συνουσία των rush με τους sanctuary χωρίς όμως να μπορώ να το οριοθετήσω. Παιχταράδες να προσθέσω!
Με κάλυψαν acidmario και dekay. Οι damn the machine χωρίς πολλά λούσα επικεντρώνονται στα τραγούδια, που με τα όμορφα θέματα, τις έξυπνες αλλαγές και κοψίματα σε κερδίζουν αμέσως.
Από την άλλη οι the beyond είναι (μαζί με τους last crack, Galactic cowboys, ίσως και τους mind over four) από τις πρωτοπόρες; μπάντες του alt prog όπως λέει ο dekay, αν και ο όρος εμφανίστηκε αργότερα. Στην μάχη chasm με crawl μάλλον είμαι στο χ.
(Ευκαιρία για) bump
Επανένωση των Manitou του Øyvind Hægeland λέει!!! Και με νέο (γαμιστερό) κομμάτι λέει: http://www.youtube.com/watch?v=aGjCk7J7CDo
Έτσι όπως πάει η δουλειά και περιοδία Jester’s march με Secrecy να ανακοινωθεί, δεν θα εκπλαγώ
Μακαρι να επανενωθουν.Και μια επανακυκλοφορια του Entrance δεν μας χαλαει καθολου.Δεν το βρισκω πουθενα ρε γμτ.Αμαρτια ειναι τετοιος δισκος να εχει χαθει στην ληθη…γιατι δεν βρισκεται
Και επειδη και Ελληνικες μπαντες εχουν βγαλει τετοιου ειδους διαμαντια,ανακαλυψτε και αυτο
Ποια αλλη Ελληνικη κυκλοφορια θα μπορουσε να ενταχθει εδω?Για ριξτε τπτ στο τραπεζι που να ειναι καλοφαγωτο
δυστυχώς στα 90s η Ελλάδα δεν έχει να δείξει κάτι τρομερό στον χώρο.
Πάντως αν δεν το έχετε κάνει ακόμα, ακούστε και την ντεμάρα των Manitou με τίτλο Desert Storms. Υπάρχει για download σε γνωστό ντεμάδικο site.
και στο youtube όλη απ ότι βλέπω: http://www.youtube.com/watch?v=08ocwzG2fjY
Ήταν τότε που Alder-ιζε περισσότερο από ότι Lackey-ζε
Clockwork-Surface Tension
Θα θελα πολυ να αναφερω ξανα αυτον τον δισκο μιας και εχει λιωσει απο τοτε που τον πηρα.Prog Μεταλ,ετσι οπως αγαπηθηκε στα 90ς.Τι να πρωτοδιαλεξεις και τι να πρωτοεκθειασεις?Αψογα τα ορχηστρικα χωρις να κουραζουν,εξαισια και τα υπολοιπα σε καθε τους στιγμη.Τα παντα ειναι θαυμαστα σε αυτον τον δισκο.Δοκιμαστε το φοροτιμητικο στους Fates Warning,το απολαυστικοτατο If These Walls Could Talk ή αγκαλιαστε τους χωρις ενδοιασμους στο φλαουτοφερτο Smile Under Sad Eyes.Επιτρεπεται να μην σου ειναι αρεστο μονο αν εισαι κουφος :-k
Ωραίος ρε μαν. :thumbup:
Του 'χω αδυναμία κι εγώ και ένας παραπάνω λόγος είναι ότι δεν πολυμοιάζει με τίποτα άλλο κι έχει αναφορές και στη rock όψη του prog.
πρώτη ακρόαση(εκτος του wasteland Που εχει λιώσει απο χθες).credit σε deckard. (κάθε πέμπτη στις 8, στο voodooradio για να μην ξεχνιόμαστε:D)
Mystere de Notre Dame-Mystere de Notre Dame
Νομιζω οτι αυτος ειναι ενας πολυ αδικημενος δισκος,αγνωστος στα αυτια των περισσοτερων.Το ειχα αντιγραψει απο ενα παλικαρι απο Καστορια (τι εγινε το δικο σας Express ρε γμτ?) οταν κυκλοφορησε και μου ειχε φανει θεικο τοτε που δεν ειχα ακουσει και εκατονταδες αλλες μπαντες.Το λοιπον,η μπαντα ανηκει στην σχολη των Dream Theater,χωρις να αντιγραφει ή να ακουγεται παρομοιος ο ηχος τους.Ισως απλα οτι καπου ακουγονται υπερβολικοι αλλα και παλι μου ακουγονται πολυ συγκροτημενοι σαν μπαντα.Καθε οργανο δεν παιζει σε δικο του μουσικο πεδιο οπως καποιες αλλες υπερβολικες (και συναμα κουραστικες) μπαντες αλλα ακολουθουν την βασικη δομη του καθε τραγουδιου και προσφερουν ομαδικα.Και αυτο το θεωρω μεγαλο προσον.Τραγουδια σαν το Mystery House ή το εκπληκτικο Nik Dyom δεν γραφονται ουτε καν σπανια.Δεν ειναι οτι απλα οι τυπαδες ειναι απιστευτοι οργανοπαιχτες,ειναι οτι εχουν στοχο να μεταδωσουν τις μελωδιες τους στον ακροατη και οχι να αποδειξουν το ποσο τεχνικα εγωιστες ειναι.Και με μια φωναρα να συνοδευει την εξαισια μουσικη τους.Κρυσταλλινη,καθαρια αλλα συναμα ζεστη.Η Ιταλια εχει παραδοση στο προγκ ροκ και μεταλ και οι Mystere de Notre Dame ειναι αποδειξη.Ο κλασσικος ηχος του προγκ των 90ς ειναι παγιδευμενος στην μουσικη τους,δεν ενωνει γεφυρες με αλλες μουσικες οπως οι Last Crack και οι Naked Sun,πιο πολυ στο κλασσικο μεκωδικο ηχο των Ivanhoe μου φερνει στο νου.Απολαυστε!
είσαι ωραίος ρε dargaard!!
μεγάλη δισκάρα το clockwork
Το mystere δεν το έχω ακούσει. Θα γίνει σύντομα!
αφού σου άρεσε άκου και το Acts των Jester’s March, των οποίων το Tides είναι η φυσική συνέχεια.
Mastermind, το συγκρότημα των αδελφών Bill and Rich Berends, με 5 κυκλοφορίες την δεκαετία του 90 και μια το 2000.
Από αυτές ξεχωρίζω περισσότερο το τέταρτο δίσκο τους, το Until Eternity του 1996 και τον επόμενο Excelsior του 1998
Ένας συνδυασμός prog-art rock, με επιρροές κύρια από ELP αλλά και Kansas, με eaor πινελιές προσαυξημένο αυτό το μείγμα με fusion και jazz στοιχεία τα οποία και είναι εντονότερα στο Until Eternity σε σχέση με το παρελθόν τους.
Στο δε Excelsior με την προσθήκη και του Jens Johansson τα jazz fusion στοιχεία αυξάνονται φέρνοντας ποιο κοντά στον ήχο των Mahavishnu Orchestra και ο ήχος σκληραίνει.
Eπειδή δεν το έχω παρακολουθήσει από την αρχή το θρεντ, οι Damn the machine του Chris Poland αναφέρθηκαν; :-k
Psyco Drama-The Illusion
Νομιζω οτι αυτον τον δισκο θα τον ευχαριστηθουν πιο πολυ οι οπαδοι των Fates Warning αλλα και των Queensryche.Χωρις να χανει στην δυναμη αλλα ουτε και να καταναλωνεται σε αναλωσιμες επιδειξεις,δημιουργουν ενα ισορροπημενο αποτελεσμα με τις κιθαρες να εχουν πρωταγωνιστικο ρολο σε μια παρασταση που πιο κερδισμενος απο ολους ειναι ο ακροατης.Τα τραγουδια ειναι δομημενα με τον κλασσικο τροπο συγγραφης του ειδους αλλα εχουν τετοιες στοιχειωτικες μελωδιες που τις επαναφερεις στο μυαλο σου και μετα το περας της ακροασης.Πως να το κανουμε,δεν γινεται να σε αφησει ασυγκηνητο το Longtime Forgotten μετα τον εγκεφαλικο οργασμο που σου προσφερει.Μια επιμεταλλωμνη μπαλλαντα,το Castle In the Sky ακουγεται σαν Whitesnake χωρις το ποζεραδικο στοιχειο και πιο σκληρο,γεματο νοσταλγια προερχομενο απο ερωτικη απογοητευση.Οι Psycho Drama δεν εχουν κατι που να τους ξεχωρισουν απο τους αλλους,ουτε στον ηχο τους,ουτε στα οργανα που χρησιμοποιουν,ουτε στα μουσικα πεδια που περιφερονται.Εχουν ομως παρα πολυ καλες συνθεσεις και ενορχηστρωσεις,δεν προσπαθουν για κατι το παραπανω απο αυτο που εχουν,διακατεχονται απο συνθετικο αυθορμητισμο.ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ακουσμα στα Eyes of a Child,Longtime Forgotten και Shadow of Silence,τουλαχιστον.
Πραγματικά πανέμορφος ο δίσκος!!
Όπως τα λες. Δεν καινοτομούν πουθενά, αλλά έχουν προσωπικότητα και το songwriting τους είναι σε πάρα πολύ ψηλό επίπεδο.
http://www.youtube.com/watch?v=ToeKlnQnk-w
http://www.youtube.com/watch?v=wqWkxwcHOfQ
χωρίς πσυχωτική συνέχεια, αλλά επειδή γουστέρνεις:
http://www.youtube.com/watch?v=HbosWzLYOFU
[SPOILER]αν έχεις στα υπ όψιν σου, σε ηλεκτρονική μορφή κάτι πέρα από το silent fall, έχω pm[/SPOILER]
χτυπημα κατω απο τη μεση :!:
αυτην τη στιγμη, δυστυχως, ουτε καν λεβαηαθαν εχω, πανε ολα, χαθηκαν, τα πηρε ο πισης μαζι του ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ.