λοιπον επειδη ο ψηλος παραπονιεται πως τ αργα και πενθιμα ποσταρονται στο γκοθοντουμοτετοιο εδω εχουμε κατι πολυ αργο που ομως δεν ειναι πενθιμο. doom/sludge το λες, με αμυδρες πινελιες απο dronιλες ισα ισα για να σου βγαλουν μια πολυ πιο clean burning witch επιρροη σε φασεις με ταχυτητες αργες σα τις ουρες στο δημοσιο του στυλ τετοιο τεμπο μονο στα φιουνεραλ ντουμ συνανταται. καμια σχεση με φ.ντ. ομως ε, ετσι το πεταξα για να καταλαβετε πως μπορουν σκισμενα μ αρκουδιαρικα φωνητικα να παιζουν μπαλα με λακωνικα μελωδικα λιντακια σε 16λεπτα μακρυναρια συνθεσεις κι ενω δε φαινεται να ειναι κατι το ιδιαιτερο ε ξερωγω το ευχαριστηθηκα πολυ και το ακουω στη χαση και στη φεξη
Συνέντευξη Sanford Parker που μας λέει ότι έχει παγώσει τους Minsk για να περιοδεύει με τους Nachtmystium ([-X), ενώ ετοιμάζει full-band για Circle of Animals, αλλά ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ είναι ότι τελείωσε με τις παραγωγές και έκλεισε το στούντιό του και ξαναβάζει μπροστά τους [B]Buried At Sea[/B]. :vibrate:
Edit. Επίσης ένα πολύ γαμάτο νέο κoμμάτι [B]Thou [/B] ήταν να βγει σε σπλιτ με haarp αλλά ακυρώθηκε και τελικά παίζει σ’αυτή τη συλλογή:
[SPOILER][/SPOILER]
τσαμπέ κατέβασμα εδώ: http://www.communityrecords.org/?page_id=3308
όπως προφανώς φαίνεται, η συλλογή είναι φάση οικολογική/ευαισθητοποίηση για το έγκλημα της ΒΡ στον κόλπο του Μεξικού, έχει και πολύ ενημερωτικό πράμα στο .ραρ, γενικά αξίζει το κατέβασμα, ασχετα αν τα υπόλοιπα κομμάτια είναι λίγο ότιναναι.
Ενώ περιμένουμε εναγωνίως (?) νέο άλμπουμ, οι [B]Buzzoven[/B] συνεχίζουν να ξεθάβουν αρχαίο υλικό. Μετά το περσινό “Violence from the Vault” EP με ηχογραφήσεις από το 1995, αυτό εδώ είναι το τέταρτο άλμπουμ της θρυλικής μπάντας, ηχογραφημένο το 1998 ως διάδοχος του “At a Loss” αλλά έμεινε 13 χρόνια στα συρτάρια της Hydrahead (αν και το 2007 εμφανίστηκε μια -προφανώς bootleg- κοπή του σε βινύλιο από την Sounds of the South με διαφορετικούς τίτλους στα -ίδια- κομμάτια).
Ηχητικά καμία έκπληξη, αγνό αμερικάνικο 90s sludge -οι Buzzoven είναι από τους θεμελιωτές του έτσι κι αλλιώς- από την ίδια πηγή που γέννησε τον ήχο των Eyehategod και Noothgrush. Κάποια δυνατά κομμάτια, αλλά και κάποιες “χαλαρές” στιγμές. Αν είναι να το τοποθετήσω στη δισκογραφία τους μπαίνει στη μέση. Ανώτερο από το “to a frown”, κατώτερο όμως από “Sore” και “At a Loss”.
(κομμάτι από τη bootleg έκδοση)
[B]Dukatalon[/B] - Saved By Fear (2009)
Ετούτο εδώ μου το πάσαρε ένα φιλαράκι και δεν υπήρχε περίπτωση να το προσέξω μόνος μου. Οι Dukatalon είναι από το Ισραήλ και αυτό είναι το ντεμπούτο τους από το 2009 που στα τέλη του 2010 ανακάλυψε και επανακυκλοφόρησε η Relapse. Παίζουν ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο μίγμα Eyehategod/Sleep με [U]καλό[/U] metalcore που λοξοκοιτάζει και προς ακραία progressive πράματα τύπου Meshuggah, στα συν τους η πολύ ισχυρή riff-ολογία και ο βαρύς ήχος τους. Το εξώφυλλο του “Mr. Relapse” Orion Landau κερδίζει αρχικά τις εντυπώσεις, οι οποίες χάνονται από την [U]πιο lame φωτογραφία sludge μπάντας έβερ[/U]. Δε μου άλλαξε τη ζωή, αλλά πέρασα μερικά όμορφα απογεύματα μαζί του.
Λίγα πράματα γενικώς αυτό τον καιρό, έχω στα του τσεκ τους Gomgoma, αλλά βασικά περιμένουμε το καλοκαίρι για νέο Tombs.
Το ΕΡ ήταν έτσι κι έτσι. 3 studio και 3 live κομματάκια.
Το πρώτο από τα studio ήταν ένα ανατολίτικο υπνοτικό κομμάτι σε στυλ Brotherhood of Sleep.
Το δεύτερο είναι όλα τα λεφτά του ΕΡ. Ισως το πιο κοντινό σε ύφος σε Ram αλλά με (κυρίως) καθαρά φωνητικά. Μοιάζει με μαύρη τελετή.
Το 3ο σκοτεινό instrumental, με background φωνητικά για ατμόσφαιρα κτλ.
Όχι, απλά έχω αρχίσει να λιώνω Soilent Green (Deleted Symphony + Sewn Mouth Secrets) και ήθελα να ρωτήσω, για ποιούς λόγους θεωρούνται sludge (επειδή εγώ νομίζω ότι ακούω death-grind, όχι τίποτα άλλο).
Επίσης να πείτε κι εσείς (ξανά) πόσο γαμάνε (οι Soilent Green) έτσι να γουστάρουμε.
Ε κάπου στο ενδιάμεσο κάθονται.
Τα μισά ριφς είναι νοτιοσλατζιές (κιθάρα ο brian patton των Eyehategod) και κροσόβερ σε ντεθγκράιντ. Τώρα γιατί έκατσαν “απ’εδώ” κι όχι “απο’κει” ε μάλλον επειδή η Νέα Ορλεάνη δεν έχει παράδοση στα ντεθμέταλς αλλά στα σλατζς λογικά.
Εδω θα ακουσετε μια μιξη απο post/sludge-core/Doom/Space Rock στοιχεια και τα καταφερνουν μια χαρα οι Ιταλοι.
Το συγκροτημα αποτελειται απο 3 μελη εκ των οποιων 2 ειναι ντραμερ.
Φετος εβγαλαν κι ενα ΕΡ με 2 τραγουδια(Vivi di Luce Riflessa / Voraussage)
Κατεβαστε τα Free απο εδω http://vulturum.tumblr.com/download
(Ακουστε τους Τσαμπα ειναι.ΜΗΝ τους προσπερασετε)
Ωραίος ο thevoid!
Κάπου τους είχα αναφέρει πέρυσι.
Ιδιαίτερο αλμπουμ, έχει και την κομματάρα [B]we own the stars[/B] που δεν την βρίσκω στο γιουτιούμπ, οπότε κάντε ό,τι συμβουλεύει ο αποπάνω.
[B]Ramesses [/B]- Possessed by the Rise of Magik (2011)
Ο τρίτος δίσκος των [B]Ramesses [/B]είναι αυτός που τους καθιερώνει ως μια από τις κορυφαίες μπάντες των ημερών μας. Το ανυπέρβλητο “Misanthropic Alchemy” δεν έλαμψε όσο έπρεπε κάτω από το σύννεφο “project πρώην μελών των Electric Wizard”, ενώ το “Take the Curse” παρότι πήγε καλά ήταν μάλλον μέτριο και άνισο. Τώρα είναι η ώρα τους όμως. Το ύφος τους πλέον είναι προσωπικό και αναγνωρίσιμο, εδώ βρίσκονται ηχητικά πιο κοντά στο δεύτερο δίσκο (λογικό, ελάχιστοι μήνες τούς χωρίζουν άλλωστε) αλλά συνθετικά είναι ανώτερο και πιο εστιασμένο. Doom/Sludge με όγκο και occult ατμόσφαιρες, black metal υφή ειδικά στο τρομερό “Duel”, ο Adam Richardson χρησιμοποιεί εκτενώς τα καθαρά φωνητικά του με εντυπωσιακά αποτελέσματα (εκτός από το αψυχολόγητο “Towers of Silence” που το τραγουδάει εντελώς παράφωνα), και το album κορυφώνει στα δυο τελευταία κομμάτια.
Συνολικά κλάσεις ανώτερο από το περσινό, ίσως μισό σκαλί κάτω από το ντεμπούτο, σίγουρα η πρώτη μεγάλη δισκάρα του χώρου για φέτος (πέρα από το Sun of Nothing που είναι εκτός συναγωνισμού).
*όλα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ο δίσκος να μην έχει τον ήχο αυτού του κάκιστου mp3 που διέρρευσε, γιατί θα μιλάμε για τη μεγαλύτερη ηχητική αυτοκτονία έβερ.
Κι εμένα μόνο το Towers Of Silence με χαλάει (αν εννοείς αυτό) απ’ όλο το δίσκο και κρίμα γιατί χαλάει το ρυθμό που έχει δώσει το εναρκτήριο Invisible Ritual. Η συνέχεια βέβαια μας ανταμοίβει με το παραπάνω, αφού μετά δεν υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο που είναι τουλάχιστον εκπληκτικό.
Sol Nocivo και Duel απίστευτα και τα 2. Μονολιθικά με επαναλαμβανόμενες, εθιστικές κιθάρες, ατμοσφαιρικά και μίνιμαλ αισθητική.
Το Plague Beak ξεκινάει με μια τρελή μπασάρα και ένα αλλοπρόσαλο γκρουβ, μετά, με το που σκάει η τρελή ριφάρα στο 2ο λεπτό, αλλάζει ρότα το κομμάτι και αρχίζει να θυμίζει λίγο πρώιμους EW και αυτό γίνεται πιο φανερό προς το φινάλε που ο Άνταμ τραγουδάει “beneath the blackened rainbow” (νομίζω έτσι λέει, δεν έχω στίχους), που θυμίζει έντονα Όμπορν.
Τεράστια αποθέωση το Safety in Numbness, με τα leads να σπέρνουν, καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού και να οδηγούν τελικά σε μια άνευ προηγουμένου οργασμική κορύφωση στα τελευταία 60 δευτερόλεπτα του κομματιού.
Η αποθέωση συνεχίζεται στο ομώνυμο κομμάτι που κλείνει το δίσκο και γίνεται της κακομοίρας. Ξεκινάει χαλαρά, ξεσπάει κάπου στο 3ο λεπτό με μια τρελή ριφάρα να διαλύει τα πάντα και πάνω που λέω ότι δεν γίνεται καλύτερο, κόβει ταχύτητα πάλι, μπαίνουν τα πρωτόγονα φανταστικά ντραμς και οδηγούν σε νέο ξέσπασμα με την κορυφαία ριφάρα του δίσκου. Το κομμάτι ξαναχαλαρώνει και ξανακλιμακώνει 2 λεπτά πριν το τέλος, κλείνοντας θριαμβευτικά το δίσκο. Κομμάτι της χρονιάς μαζί με το Hearthealer, εύκολα.
Ο ήχος είναι όντως κακός αλλά δεν με ενόχλησε ιδιαίτερα. Αν είναι καλύτερος στην κανονική έκδοση, θα έχουμε κλάμματα.
Aν και δεν έχω και την μεγάλη σχέση με το sludge,το ramesses το τσέκαρα κι εγώ και μπορώ να πω ότι μου άρεσε πολύ.Εξαιρετικές συνθέσεις με υπέρβαρες ριφαρες,και ευχάριστη έκπληξη κάποια φοβερά leads όπως στο duel με τη σχεδον black metal αισθητική όπως είπε σωστά ο bleeding και στο Safety in Numb.To κλείσιμο του δίσκου με το 12λεπτο Possessed by the Rise of Magik δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο.Τέλος,τα καθαρά φωνητικά δεν τα περίμενα σε τόσο μεγάλη έκταση για τετοιου ειδους κυκλοφορία,αλλά ταιριάζουν πολύ με την όλη ατμόσφαιρα του δίσκου(μάλλον συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό και στη δημιουργία της).
Ενταξι γαματο το νεο Ramesses.Θα συμφωνησω στα φωνητικα,που πραγματικα ειναι γαματα και θα συμφωνησω και στο οτι ο ηχος δεν ειναι πολυ καλος.Οχι οτι με χαλαει παρα πολυ,οπως ειπε κι ο Keyser,αλλα δεν ξερω αν θα τον ηθελα “πολυ καλυτερο”.Βγαζει μια ωραια βρωμια.
Τωρα “Sol Nocivo” ισως το αγαπημενο μου μεχρι στιγμης!!!Το ριφ στο τελος μου γαμαει το μυαλο.“Plague Break” γαματο “Duel” γαματο και γενικα οι κιθαρες και η ατμοσφαιρα του δισκου σε στελνουν.Το “Towers Of Silence” δεν με χαλαει,αλλα δεν ειναι και το κομματι που θα παιζω στο ριπιτ.
Επίσης, από το πουθενά σκάει λέει καινούριο Sourvein, δεν έχει διαρρεύσει ακόμα, κριτική στο Doomantia
Edit. Επίσης, η Aurora Borealis θα κόψει σε cd το split μεταξύ Conan/Slomatics, που μέχρι στιγμής ήταν διαθέσιμο μόνο σε 12" βινύλιο
Τους Conan φαντάζομαι τους ξέρετε, οι Slomatics είναι η κυριότερη επιρροή τους, -κυρίως- instrumental ΠΟΛΥ βαρύ doom/sludge σε φάση Sleep/Conan/Bongripper και τέτοια.
Ισχύουν τα παραπάνω, μάλλον είναι η πιο πειραματική δουλειά των Ramesses αυτό εδώ το ΕΡ. Τα 3 live κομμάτια δεν επιδέχονται σχολιασμού, από κει και πέρα, το ομώνυμο είναι όντως οριεντάλ ψυχεδελομέταλς και γαμάτο, το Blazoned Fauna θα μπορούσε να είναι στο φετινό δίσκο, το Men of Horror είναι soundtrackικό και απόκοσμο, σημειωτέον η φωνή που ακούμε είναι του Aleister Crowley.
Ωραίο συμπλήρωμα της φετινής δισκάρας.
Νομίζω δεν έχει αναφερθεί ακόμα το παρών…
Δεύτερος δίσκος για τους τρελοκαναδούς που πατάει στα ίδια ηχητικά μονοπάτια με τον προ διετίας Demonsmoke. Το μόνο που άλλαξε είναι το λογότυπο, το οποίο δεν μοιάζει πια σε αυτό των Venom, αλλά σε αυτό των Electric Wizard που είναι και πιο ταιριαστό. Το περιεχόμενο εμπνέεται λίγο από τους παπούδες Sabbath, λίγο από τους νονούς Electric Wizard, λίγο από τα μεγαλύτερα ξαδέρφια Weedeater με βαριά και ασήκωτη διάθεση και με φωνητικά που ξερνάνε ουίσκι και σκανκ.
Ξεχωρίζει το 14λεπτο Zombi Powder και η διασκευή στο Ain’t No Sunshine του Bill Withers με οριτζινάλε στίχους, αλλά όχι ακριβώς με την ίδια ταχύτητα και παραμόρφωση…
Η ριφάρα στο 2.35 του Tap Runner θυμίζει εντονότατα το Space Loop 430 από Planet Of Zeus. Ή μπορεί και όχι. Ο δίσκος είναι πολύ καλός όπως και να χει. Αρέσει και στους roadburnάδες.
[/SPOILER]
