Το από πάνω με μια ακρόαση φαίνεται πολύ καλό. Θα πέσει λιώσιμο.
Μια πρόταση και από μένα:
[B]Dirge - Elysian Magnetic Fields (2011)[/B]
Οι κύριοι είναι Γάλλοι και είναι στην πιάτσα από το 1994 έχοντας κυκλοφορήσει αισίως 5 δίσκους. Δεν έχω ακούσει κάτι από τα προηγούμενα, οπότε δεν μπορώ να κάνω καμία σύγκριση και θα περιοριστώ σε αυτό.
Αυτό που παίζουν είναι ατμοσφαιρικό σλατζ με πολύ αργές ταχύτητες στα όρια του ντουμ και με πολλές industrial πινελιές.
Στις κιθάρες έχει γίνει εξαιρετική δουλειά, που από τη μία προσφέρουν μερικές τρομερές ριφάρες, ενώ από την άλλη δημιουργούν πολυσύνθετα ηχοστρώματα απίστευτης ομορφιάς.
Τα φωνητικά είναι απόκοσμα και μες στον πόνο, ενώ και στο rhythm section έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τα ντραμς σε πολλά σημεία να κλέβουν την παράσταση.
Η παραγωγή δεν είναι και η καλύτερη αλλά μάλλον αυτό είναι επιτηδευμένο για να βγει η ανάλογη ατμόσφαιρα, χρησιμοποιώντας επιπλέον και πολλά ενδιαφέροντα samples.
Για μένα είναι ήδη μέσα στα τοπ της χρονιάς.
Το καινούργιο Dark Castle με την πρώτη ακρόαση μου άρεσε πολύ,θα το ξανακούσω αρκετές φορές όμως για να επανέρθω με καλύτερη και εκτενέστερη άποψη/ποστ.
Επειδή δεν ξέρω που αλλού να το γράψω το ποστάρω εδώ.Που λέτε κάτι έχω πάθει περιέργως σήμερα και ακούω μόνο σλατζιές(που σπάνια ακούω),και είπα να τσεκάρω και soilent green.Και έχω να πω:ΠΟΣΟ ΣΚΑΤΟΠΩΡΩΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ Sewn Mouth Secrets!
Πάλι καλά που μου’κοψε να μπω δω μέσα να το παίξω ψαγμένη, αλλιώς δεν θα είχα πάρει πρέφα καινούριο dark castle. Anywayz, ουτε να το παίξω ψαγμένη μπορώ μας πρόλαβαν άλλοι
Λοιπόν, αρκετές ακροάσεις για το [B][I]Surrender Το All Life Beyond Form[/I][/B] - χωρίς τελικό συμπέρασμα - αλλά μάλλον είναι ό,τι πρέπει για τις πρώτα δροσερά καλοκαιρινά μερόνυχτα με βροχή! Οι [B]Dark Castle[/B] το πήγαν ένα βήμα μπροστά, έχοντας πάρα πολύ δουλεμένα τραγούδια. Πάνω κάτω ισχύει ό,τι και για το πρώτο τους. Έχει απόλυτα προσωπικό χαρακτήρα, με βαλτώδεις στιγμές, αλλά και αρκετή μελωδία. Ένα ατού είναι η διάρκεια των συνθέσεων, που είναι μικρή. 8 κομμάτια και 30κάτι λεπτά είναι μια χαρά, και λειτουργεί καλά. Επίσης έχει δοθεί αρκετή προσοχή στο ambience της υπόθεσης, κάτι που δίνει εξαιρετική ατμόσφαιρα στο δίσκο.
Η δουλειά στις κιθάρες είναι πολύ καλή, η Stevie αποδεικνύει πως την ψάχνει αρκετά και με τα γούστα της, και με τους ήχους και τα μπλιμπλίκια της, ενώ ο ντραμερ συνεχίζει να χώνει με πάθος. Φωνητικά δίνει όλα τα σώψυχα, και σε μερικά σημεία προσφέρει και αιθέρια ηρεμία, όπως στο Spirit Ritual, που είναι κάτι σα λειτουργία. Δε μπορώ να ξεχωρίσω κομμάτι εύκολα, αν και το [I]Seeing through time[/I] έχει αυτό το κάτι, όπως και το ομώνυμο. Γενικά οι [B]Dark Castle[/B] αποδεικνύoυν με το δεύτερο βήμα πως είναι μια ήρεμη δύναμη, δουλεύουν αθόρυβα και αποτελεσματικά, και έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους!
Ας αναφερθω κι εγω στο Possessed By The Rise Of Magik.
Καλος δισκος,διαφορετικος απο τους προηγουμενους με τρομερη ατμοσφαιρα και ριφαρες που ισοπεδωνουν(πραγματικα η μουσικη του δισκου ειναι τρομερη) αλλα με κακιστο και σε καποια σημεια εκνευριστικο ηχο και προσωπικα τα φωνητικα Λιγο με χαλασαν.
Ο δισκος εχει ελαχιστα sludge στοιχεια και ο ηχος της μπαντας πια κινειται σε doom(ατμοσφαιρικα κυριως) μονοπατια.
Εαν ο ηχος ηταν καλυτερος θα μιλαγα τωρα για μεγαλο δισκο,τελοσπαντον θα περιμενω να τον ακουσω και απο την κανονικη εκδοση για να βγαλω το τελικο μου συμπερασμα
2 χρόνια μετά το υπερέπος “Winter Hours”, οι [B]Tombs [/B]εδώ καταξιώνονται. Μου θυμίζουν γιατί αγάπησα αυτό που κάποτε ονομάζαμε “ήχος Relapse” πριν δέκα χρόνια. Τη νοοτροπία του “πετάω οτιδήποτε πάνω σε ένα extreme καμβά και βγαίνει ένα τέλειο πράμα”. Ταμπέλες όπως sludge, doom, blackmetal, metalcore, postmetal, progressive πάνε περίπατο, το ύφος τους πλέον έχει γίνει απόλυτα προσωπικό, εκεί που στον πρώτο δίσκο ανίχνευες επιρρροές, εδώ δεν βρίσκεις τίποτα. Μόνο επιβλητικές κομματάρες, ανατριχίλες και τον θεό Mike Hill στις καλύτερες ερμηνείες της μεγάλης underground καριέρας του. Καλύτερο από το “Winter Hours”, άρα ΔΙΣΚΑΡΑ, ΜΠΑΝΤΑΡΑ κι άντε γειά.
Μιλώντας για Tombs…
[B]Planks [/B]- Solicit To Fall EP (2011)
Oι γερμανοί [B]Planks [/B] ξεκίνησαν την πορεία τους σχεδόν ταυτόχρονα με τους Tombs και οι δυο μπάντες μοιράστηκαν ένα σπλιτ στο ξεκίνημά τους (τα κομμάτια των Tombs βρίσκονται στο περσινό “Fear is the Weapon”). Ηχητικά πρόκειται για ό,τι κοντινότερο στους Tombs κυκλοφορεί εκεί έξω, αλλά η ευρωπαϊκή καταγωγή τους φέρνει στοιχεία από the Ocean (και κατ’ επέκταση Isis), καθώς και μια πολεμική αύρα από σπουδαίες γερμανικές metalcore μπάντες τύπου Morser ή παλιούς Heaven Shall Burn. Στο φετινό ΕΡ ακούγονται κάπως πιο συμμαζεμένοι σε σύγκριση με το υπέρτατο περσινό “The Darkest Of Grays”
Κι εγω να προσθεσω οτι στο σαιτ της Relapse αμα κανεις pre-order το Path Of Totality σε CD με 12$ παιρνεις μαζι και το Winter Hours.(Τα μεταφορικα ειναι 7$ αν δεν κανω λαθος)Εγω αυριο μαλλον θα το τσιμπησω.
Ok πέρα από την πλάκα, αυτό το ΕΡ είναι μόλις (!) η δεύτερη κυκλοφορία τους για φέτος (δε μετράμε συμμετοχές σε συλλογές και επανακυκλοφορίες) και παρουσιάζει δύο πρόσωπα: στα πρώτα δύο κομμάτια ακολουθούν το ύφος που είχαν και στο τελευταίο “Summit” αλλά με μέτρια αποτελέσματα, πήγε να με πάρει ο ύπνος. Στα άλλα δύο κομμάτια όμως θυμούνται το παλιότερο ύφος που είχαν σε κυκλοφοριάρες όπως το “Degradation of Human Life” ή το “Baton Rouge” με τη μαυρίλα, την αλητεία, τις ριφάρες, την uber-heaviness και γενικά είναι THOU ρε παιδί μου πώς το λένε. Κομματάρες αμφότερα. Ο τίτλος του τρίτου κομματιού “Helen Hill Will Have Her Revenge on New Orleans” είναι σαφής αναφορά στους Nirvana (μεγάλη επιρροή τους - οι Thou έχουν διασκευάσει και τα “Sifting” και “Aneurysm” στο παρελθόν). Ως συνήθως μόνο βινύλιο (10" ή 12") limited κλπ. αλλά φρη κατέβασμα από το site τους (οκ υπάρχει και σε βάλτους, ρώσους κλπ)
[/SPOILER][/SPOILER]
το chrome pineal των ramesses είναι και γαμώ τις κυκλοφορίες. είναι η χρονιά τους απ’ ότι φαίνεται. ειδικά το ομότιτλο κομμάτι μ’ άρεσε πολύ. και τ’ άλλα δύο είναι από τα βάθη της ΚΟΛΑΣΕΩΣ. me gusta.
Τελικά, εδώ έχουμε να κάνουμε με δισκάρα!
Ο Weed Metal δίσκος της χρονιάς. Ό,τι δεν κατάφεραν δηλαδή οι Weedeater φέτος με το “Jason The Dragon”, το κατάφεραν τούτοι εδώ.
Ριφάρες αλά Electric Wizard, φωνητικά Dixie, ψυχεδέλειες, τρελό γκρουβ και συνεχές κοπάνημα.
Ωραίος eNick.
Τους [B]Dopethrone [/B]τους είχα τσεκάρει στο προηγούμενό τους, ευχάριστοι, ως εκεί.
Η κυκλοφορία των ημερών είναι μάλλον το [B]Dark Castle[/B] που εδέησα να το ακούσω και μάλλον σπέρνει.
Εθεάθη και το νέο [B]Sourvein [/B]προς ρωσία μεριά, αλλά δεν την παλεύω με τα ρώσικα hosts, περιμένουμε τα mirrors.
Επίσης, καινούριο ΕΡ [B]Fistula [/B] (“Loser”) που προς το παρόν παίζει μόνο streaming [I]εδώ[/I], αλλά δεν έχω προλάβει να ακούσω.
Σε άλλα νέα:
[B]the Osedax[/B] - Delayed Response (2011)
Αυτούς τους είχε σαν hot ανερχόμενη πρόταση το Metalsucks και τους άκουσα από περιέργεια. Από Virginia και αυτό είναι το αυτοχρηματοδοτούμενο ντεμπούτο τους. Υπάρχουν πολλές μπάντες επηρρεασμένες από τους [B]Mastodon[/B], αυτοί είναι οι πρώτοι που πετυχαίνω να προσκυνάνε το “Crack the Skye”. Μια βάση απαισιόδοξη αργού doom/sludge ηχητικά κοντά στους [B]Thou [/B]και από πάνω prog κιθαριστικά θέματα που παραπέμπουν ευθέως στον τελευταίο δίσκο των Mastodon. Ελπιδοφόρο σίγουρα, αλλά διαρκεί μια ώρα, και σε αρκετά σημεία πλατειάζει.
[B]Negative Reaction [/B] - Under The Ancient Penalty (2006)
Toυς [B]Negative Reaction[/B] ίσως κάποιοι να τους έχουν ακουστά, είναι πολύ παλιό συγκρότημα και έχουν ένα σπλιτ με τους Ramesses και έχουν συμμετάσχει σε μια συλλογή με Grief, Sourvein, Bongzilla το 1999. Γενικά είναι περίπτωση ημι-σοβαρής μπάντας τύπου [B]Sloth[/B] (US), δεν παλεύονται όλες οι κυκλοφορίες τους, σίγουρα δε θα αλλάξουν τη ζωή κανενός, αλλά σε αυτόν εδώ το δίσκο θα βρείτε απλοϊκό αλλά τίμιο punk/sludge με ξεφωνημένα φωνητικά και γαμάτα κομμάτια σαν το "Suffer"
[/SPOILER]
