Τέλεια ρε συ…
Agitation Free “Malesch”
Gila “Gila”
Faust “Faust IV”
[SIZE=“5”]ASH RA TEMPEL[/SIZE]
One of the most formidable of the German Krautrock groups, ASH RA TEMPEL were a powerful force led by guitarist Manuel GÖTTSCHING, and also included former TANGERINE DREAM drummer Klaus SCHULZE at various points. Their music is very spacy and psychedelic, in the manner popularized by early HAWKWIND and AMON DÜÜL II. The early albums all had basically one track a side, one more powerful and dramatic, the other of a more atmospheric nature.
Their albums are all classics; those with Klaus SCHULZE (“Ash Ra Tempel” and “Join Inn”) are the best. ASH RA TEMPEL’s first release is a classic of the space/cosmic genre. This is definitively the one to start with if you’re not familiar with this band. “Schwingungen” is a vastly underrated album even by ardent fans of the band. Basically, “Join Inn”, along with the two albums, are supposed to be the essential woks from ASH RA TEMPEL, and I certainly haven’t been disappointed by any of the three. GÖTTSCHING’s later work varied between solo albums and those within a group format.
Later, after recording the dreamy soundtrack “Le Berceau de Cristal” (1975 unreleased until the 90’s) ASH RA TEMPEL changed name to ASHRA, making a more melodic synthesizer based music. In the year 2000 the ASH RA TEMPEL moniker was reborn. Joined by long-time colleague Klaus SCHULZE, the appropriately titled “Friendship” was released. This is the best release by Manuel since “Blackouts” and shows that he hasn’t lost his touch. ASH RA TEMPEL is probably the best known band of the German space scene. A SPACE JOURNEY FROM START TO FINISH…!
DISCOGRAPHY
http://www.geocities.com/krautrockgroup/AshRaTempel.html#First
ριξτε μια “αυτια” σε μια πολυ παλια κ πρωιμη δουλεια τον kraftwerk
ειληκρινα αξιζει
ας ανεβασουμε παλι αυτο το πολυ αξιολογο θεμα
εχω φαει μεγιστο καψιμο τελευταια με can
tago mago
future days
ege bamyasi
βρηκα τις remastered 2007 εκδοσεις τους και καιγομαι ανελεητα
τα παλικαρια παιζαν 40 χρονια πριν αυτα που ακομα και σημερα θεωρουνται προχωρημενες μουσικες
ακουγοντας can σκεφτομαι πως σε ενα ιδανικο συμπαν πουλανε εκατομμυρια και ο κοσμος πεταει πατατες στις μπαντες-χλαπατσες που πανε να μας περασουν ως ‘ψαγμενες’
παρτε και μερικα ‘τριπια’ βιντεακια τους που βρηκα
http://www.youtube.com/watch?v=3buYpfYRlaA
spoon
http://www.youtube.com/watch?v=Ilk-2tXzlvE&NR=1
bring me coffee or tea
http://www.youtube.com/watch?v=x76CeJBbJs8&feature=related
paperhouse
http://www.youtube.com/watch?v=IdhM9KL4b4Y&feature=related
moonshake
ακουγοντας λιγο can ,μετα αλμπουμ σαν το crack the skye των mastodon μου ακουγονται σαν να ακουω δισκο απο τα στρουμφακια
και οπως εγραψε καποιος πολυ σωστα στο γιουτιουμπ josh homme needs to give can their songs back. :lol: :lol:
τεραστιοι.
up γιατι ειναι κριμα αυτο το θεμα να πηγαινει χαμενο
να πω κ εναν ωραιο δισκο που ακουω τελευταια
jane - together
now playing : can - future days
θεουληδες.
προσωπική μου αδυναμία οι Amon Duul I αλλά μου βγαίνει η πίστη για να βρω υλικό που να είναι όντως από τους Ι. Τα περισσότερα που ψάχνω με το tag Amon Duul με οδηγούν στους ΙΙ και είναι κρίμα. Το δεύτερο συγκρότημα είναι κλασικό prog rock ενώ οι πρότοι είχαν κολίσει στο πολιτικοποιημένο krautrock και έτσι καταδικάστηκαν στην αφάνεια (οο τι λέει!!).
Αν κάποιος ξέρει failproof τρόπο για να πάρει στα χέρια του ολόκληρο το Disaster (σε ψηφιακή μορφή), σε παρακαλώ μην ντραπείς να μοιραστείς τη γνώση σου μαζί μας 
με τους 1 δεν έχω ασχοληθεί είναι η αλήθεια, αλλά “κλασσικό prog rock” οι Amon Duul II???
δεν νομίζω
Κοίτα να δεις δεν μπορώ να θεωρήσω ως επιχείρημα ένα βίντεο στο οποίο ένας θεός ξέρει τι έχουν πιεί και χαπακώσει, και ακόμα και να μην το είχαν κάνει ένα τραγούδι δεν αρκεί για να προσδώσουμε στο συγκρότημα εναν επιτυχή προσδιορισμό.
Καταλαβαίνω πάντως τι εννοείς και λεω ε εντάξει δεν είναι κλασσικό prog rock, στην αρχή τουλάχιστον. Στο ξεκίνημα ήταν πολύ ψυχεδελυπειραματικοί (βλ. το πραμα του Θεού LP) αλλά το ξέρεις και συ πως όσο πέρναγε ο καιρός αφτοί στανταριάζονταν όλο και πιο πολύ μέχρι που πάψαν να είναι και ψυχεδελικοί (Hijack και μετά κυρίως). Παρόλα αυτά δύσκολα τους αποκαλείς hard rock και classic rock. Πιστεύω το προγκ είναι αυτό που τους ταιριάζει καλύτερα απόλους τους χαρακτηρισμούς. Κάποια τραγούδια τους σκούζουν zappa και κάποια άλλα είναι σαν να ακούς πιωμένους genesis και floyd να τσακώνονται. (οο θα έπρεπε να γίνω συγγραφέας και να παρατήσω τα δίκτυα, έχω λέγειν 8) )
Amon Dull 2 μπορεις να τους πεις οπως θες,η προσφορα τους παντως και η σφραγιδα τους στο krautrock δεν αλλαζει…
Εντάξει μετά από μερικά άλμπουμ, γράψαν πιο δομημένα πράγματα, και σε αυτό έχεις δίκιο. ΑΛΛΑ, κατά βάση, όταν λες για Amon Duul II, λές για τα πρώτα τρία ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ άλμπουμς. Βέβαια ακόμα και σε αυτά, υπήρχαν διαφορές ή εξελίξεις αν θες στον ήχο τους. Όσο για το αν δεν μπορείς να θεωρήσεις ως επιχείρημα το βίντεο από το Soap shop rock, ok πάσο, πάντως είμαι σίγουρος ότι ξέρεις πώς πρόκειται για το opening track ενός από τους πιο κλασσικούς δίσκους του ιδιώματος (Yeti).
Κατά τ΄άλλα, March of the Roaring Seventies.
Δεν το δέχομαι αυτό. Είναι άπειρα τα παραδείγματα των συγκροτημάτων που κάναν καταπληκτική αρχή αλλά καταλήξαν όλοι να τα κριτικάρουν για την πορεία που διαλέξαν τελικά. Βασικά σε όλα σχεδόν τα συγκροτήματα της προγκ και γενικότερα σε πάρα πολλά της ροκ σκηνής του εβδομήντα παρατηρείται η ίδια παραξενιά. Camel, YES, Kansas, Rainbow κλπ κλπ. Aυτοί είναι τα πιο χτυπητά παραδείγματα που μου πέρασαν από το μυαλό του “Βγάζω 3, 4 ηρωικούς δίσκους και μετά χάνει η μάνα το παιδί”. Βέβαια έχουμε πάντα να κάνουμε και με τον αστάθμητο παράγοντα που λέγεται υποκειμενικότητα αλλά εγώ προσωπικά όταν μιλάω για κάποιο από αυτά τα συγκροτήματα δεν εννοώ μόνο τους τρεις πρώτους δίσκους τους. Έτσι και οι Amon Duul II μάλλον χαζο-prog-ίζουν στη συνολική τους εικόνα, και πιστεύω πως πρέπει να τους κρίνουμε μάλλον βάσει της συνολικής τους εικόνας και όχι βασει των πρώτων αγνών, δημιουργηκών και μη επηρεασμένων από τη μουσική βιομηχανία, δίσκων τους.
κάθε ιδίωμα έχει την εποχή του και καλώς ή κακώς, άλλα πράγματα κυριαρχησαν μετά στον ευρύτερο χώρο του ροκ. Και η εποχή του Krautrock ήταν πολύ (πάρα πολύ) περιορισμένη χρονικά, και σε συγκεκριμένο γεωγραφικό ορίζοντα μάλιστα. Οπότε, δεν μου φαίνεται σε τι εξυπηρετεί να πώ τα παρακάτω, αν και θα τα πω γιατί τα έγραψα. Για να επιβιώσεις στα 80’ς θα έπρεπε
α) ή να είσαι στα ντουζένια σου και να παίζεις αξιοπρεπέστατο ποστ πανκ
β) ή να γίνεις μεταλλάς. θρασάς ακόμα καλύτερα (αν και το θρας στα ποστ πανκ εμπίπτει χαχαχα)
γ) ή (στην ξεφτίλα δλδ τελείως) να παίζεις χαζό-ποπ με ηλεκτρική κιθάρα (βλέπε αυτό που λένε AOR μερικοί).
δ) A! ή να λέγεσαι Hawkwind και να μην καταλαβαίνεις από αυτά (αν και αυτοί ακόμα γίνανε πιο safe, με φοβερά αποτελέσματα όμως) :p.
Εντάξει, μερικοί μαλάκωσαν τον ήχο τους και σε μερικές περιπτώσεις τα κατάφεραν κάπως, όπως οι Eloy στο Time To Turn, αν και αυτοί βγάλανε αρκετές πατάτες στα 80’ς.
(τους Tangerine Dream εννοείται ότι δεν τους αναφέρω, παίζουν μπάλλα μόνοι τους)
περιεργη δεκαετια τα 80s
αν τα 60s/70s ηταν το weekend με το ατελειωτο παρτυ,τα 80s ηταν λιγο η δευτεροτριτη οπου ολα πεσαν σε τελμα
ον τοπικ
κατεβασα δισκογραφια αυτων εδω
cosmic jokers.
απιστευτη η ιστορια του πως δημιουργηθηκαν/ηχογραφησαν τα αλμπουμ τους
(wikipedia)
και ολη η kraut σκηνη εβγαλε διαμαντια που ακομα κ τωρα ειναι φουλ επιδραστικα.ρισπεκτ.
Απο cosmic jokers εχω ακουσει το galactic supermarket. Ωραιος δισκος. kraut με τα ουλα του.
(από ένα παλιό μου ποστ στο θρεντ με το παιχνιδάκι με τις ερωτήσεις
:hippy::hippy:
Αυτα ειναι ^^
Παιδια προσπαθω να βρω στα ιντερνετς το die losung των amon duul και το βρισκω μονο σ’ ενα τορεντ που δεν κατεβαινει και σε flac μορφη (εγω ψαχνω mp3). Οποιος ξερει κατι, ας στειλει ενα pm.
edit: thanks somnambulist.
ξεκινιστε απο εδω
ακολουθηστε τα λινκ 
BBC Four documentary Krautrock: The Rebirth of Germany
οποιος το θελει υπαρχει σε avi μορφη στον ‘‘πρασινο δαιμονα’’
αλλιως pm στον bluezlick για το link (του το εστειλα να το εχει κ αυτος)