Ρε…παρ’τε το χαμπαρι, για να τελειωνουμε μια και καλη…
Οι Σαμπαθ ΔΕΝ ειναι οι Σαμπαθ στην μετα Οζζυ εποχη…και δεν εχει να κανει με το ποιο τραγουδιστη γουσταρεις περισσοτερο!
Μετεπειτα ηταν καλοι,χρυσοι σαν μπαντα, με τραγουδιστες που ΕΙΧΑΝ δυνατοτητες…αλλα ΔΕΝ ηταν πια ΟΙ Σαμπαθ.
Λιγο η αλλαγη “αερα”,λιγο οτι ο κοντος παντα εμοιαζε να τους εχει backing band και οχι οτι ειχαμε δει μεχρι τοτε…ε,φευγοντας τους αφησε και το κουσουρι που τους οδηγησε να βρουν καποιον παραπλησιο για να συνεχισει…
(δεν εφτασαν σε κανενα σημειο τη μπαντα που εδωσε τον ηχο που ΑΚΟΜΗ προσπαθουν να μιμηθουν μπαντες σε ολο τον πλανητη!)
Τωρα,περαιτερω “Μα-μου-σου-του”…ειναι θεμα αρεσκειας!
Δεν μπορεις να πεις οτι δεν ηταν Sabbath, τα ριφ ή μαλλον τις ριφαρες ο ιδιος ανθρωπος τα εγραφε και τα επαιζε, απλα ηταν αλλη φαση οι Black Sabbath με Ozzy και αλλη οι Black Sabbath με DIO… Οπως λεμε οτι αλλο οι Metallica μεχρι το …And Justice For All και αλλοι μετα, απλα και οι Sabbath εξελιξανε και αλλαξανε τον ηχο τους, δεν ειναι οτι δεν ηταν πια Sabbath…
Ναι και οι AC/DC μετά τον θάνατο του Σκοτ, δεν είναι ΟΙ AC/DC και οι Maiden όταν έφυγε ο Dickinson δεν ήταν ΟΙ Maiden, αλλά όταν γύρισε ο Μπρους ξαναγίνανε, οι Μετάλλικα από τότε που πέθανε ο Μπάρτον δεν είναι ΟΙ Μετάλλικα, οι Candlemass χωρίς τον καβαλημένο Messiah δεν είναι Candlemass και οι Rainbow μετά τον Dio δεν ήταν Rainbow κλπ…#-o Ρε ξεκολλάτε!Το αν ήταν Σάμπαθ ή όχι, ΕΝΑΣ και μόνο το αποφασίζει!Ο μουστάκιας.Το να μην αρέσουν στον οποιονδήποτε, είναι δεκτό.Είτε με τον έναν είτε με τον άλλον.Αλλά δεν μπορώ να ακούω τέτοια πράγματα.Δεν έχει να κάνει με το τι δέχεστε, αλλά με το τι ΙΣΧΥΕΙ.
Ον τόπικ, δεν μπορώ με τπτ Led Zeppelin.Αγόρασα δισκογραφία πριν ακούσω ολόκληρα τα άλμπουμ και το μετάνιωσα οικτρά.Συνεχίζουν να μου αρέσουν κάποια κομμάτια και μόνο.Και πριν βγει κανένας να με ρίξει στην πυρά(με τις ξενέρωτες ), οτι και καλά ακούω μέτσαλ και δεν πιάνει κλπ , απλά λέω οτι προσκυνάω Pink Floyd(και μερικά άλλα ροκ γκρουπς).Με τους οποίους έκανα ακριβώς το ίδιο με τους Zeps.Αγόρασα δισκογραφία πριν ακούσω ολόκληρα τα άλμπουμς, αλλα δεν το μετάνιωσα.
Εχεις απόλυτο δίκιο. Μόνο κολλημένοι θέλουν τα ίδια ίδια… Εγω να σου πω την αλήθεια χάρηκα που έφυγε ο Ozzy και πήγε ο Dio όπως χάρηκα που έφυγε ο Dio και πήγε ο Gillan και πάει λέγοντας… Άμα δεν είχαν γίνει αυτές οπι αλλάγες δεν θα άκουγα ουτε Heaven & Hell ούτε Born Again. Κάθε αλλαγή σε καλό μόνο. Υπάρχουν και εξαιρέσεις αλλά ακόμα και αυτές δεν μπορείς να πεις ότι δεν έχουν κάτι το ιδιαίτερο. Να πχ εμένα οι Iced Earth μου άρεσαν με Οwens. Πολλοί έιχαν κολλήσει σε Barlow. Τι να πεις όμως? Όταν κάτι δεν τραβάει καλό είναι να υπάρχει μια “ανανέωση”… Μου αρέσουν οι Maiden και με Di’Anno και με Dickinson όπως μου αρέσουν οι AC/DC με Scott και Johnson… Δεν λεω όμως ότι οι AC/DC δεν ήταν AC/DC μετά τον Scott.
Δεν έχω θέμα με το τι αρέσει στον καθένα.Γούστο του και μαγκιά του.Είτε μου αρέσει εμένα είτε όχι.Αλλά δεν γίνετε κάθε φορά που φεύγει ένα μέλος από μια μπάντα που αγαπήσαμε να πέφτει τέτοια απαξίωση και μη αποδοχή.Αν δεν σ’αρέσει, οκ.Κανένα πρόβλημα.Μην τους ακούς πια.Αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν υπάρχουν ως μπάντα επειδή εσύ δεν δέχεσαι την αλλαγή…8)
Εγώ πάνω απ’ όλα είμαι grinder,αλλά ποτέ δεν μ’άρεσαν τα εξής
Repulsion - Horrified
Nasum - Inhale/Exhale
Napalm Death - Scum
Brutal Truth - Extreme Conditions Demand Extreme Responses
Gadget - Remote
Rotten Sound - Exit
Phobia - Grind Your Fucking Head In
Ειδικά τα τέσσερα πρώτα είναι περιττά στο είδος,έπρεπε να είχανε αποσυρθεί από παντού μαζί με Reign In Blood,Slaughter Of The Soul και γιατί όχι και το Highway To Hell.
εννοειται οτι γενικα στο θεμα της μουσικης προτιμισης,ακομη και τα ιδια γουστα μπορει να διαφερουν.
Δεν απαξιωνω ομως καμια μπαντα λογω της αλλαγης ή της φυγης ενος μελους.Αν πραγματικα ισχυε κατι τετοιο,τοτε θα ειχα απαξιωσει και τους Σαμπαθ με τον Οζζυ στα technical ecstasy & never say die.
Οποτε μαλλον κατι αλλο θα ηταν.
Ισως το οτι στην μετεπειτα εποχη ολο και κατι θυμιζαν απο την υπολοιπη σκηνη (ισως αμυδρα Maiden στο κομματι για το οποιο γινεται λογος ή γενικα ειχε μια “μεταλλικη 80ιλα”!).
Οπως και να εχει,οσο και να μην το αναγνωριζουν οι οπαδοι της Dio εποχης, ελαχιστα κομματια ειχαν τη Βαρβατο-doom-ιλα που τους εκανε γνωστους στην πρωτη περιοδο και εμελλε να ηταν και ο trademark ηχος τους.
Δεν τους απαξιωνω (ειπα…ηταν και ΚΑΛΟΙ και ΧΡΥΣΟΙ!:p).
Το γεγονος οτι υπερισχυε το στοιχειο του τραγουδιστη αρκετα εναντι της μπαντας (και καθως ειχε γινει ξανα στο παρελθον κατι αναλογο με τον ιδιο στους Rainbow)με εκανε να μην τους βλεπω σαν το συνολο που ειχα συνηθισει, ΑΣΧΕΤΑ με την οποια μουσικη κατευθυνση!
Και ναι, εφοσον μιλαμε για προτιμησεις,εννοειται οτι δεν τους ακουω.
Λοιπόν…Θα κάνουμε ένα πείραμα.Αφαιρούμε από τη δισκογραφία Sabbath το Heaven And Hell, οκ πλήγμα αλλά θα το ξεπεράσουμε. Αφαιρούμε τώρα το Master Of Reality…όχι και τόσο καλά καθώς αφαιρούμε τον πιο heavy δίσκο των sabbath που επηρρέασε τους άπαντες . Ronnie James Dio go home!!!
