Dude η πιτα μας δυστυχως ειναι συγκεκριμμενη. Για να παρεις εσυ αυτον τον ελαχιστο μισθο καποιοι αλλοι της ιδιας μορφωσης και δυνατοτητων με σενα θα μεινουν ανεργοι. Σε ευχαριστει αυτο;

η πίτα όμως αυτή συνέχεια συρρικνώνεται και δε δείχνει σημάδια ότι θα φουσκώσει κάποια στιγμή. μήπως φταίνε οι συνταγές του μάγειρα? ή μήπως ο φούρνος στον οποίον μέσα ψήνονται οι πίτες όλων των χωρών είναι δυσλειτουργικός?

δυστυχώς δε θα μπορέσω να ξαναπαντήσω απόψε. πα να κοιμηθώ 6-6μιση ώρες για να σηκωθώ φρεσκαδούρα το πρωί να πάω να εργαστώ για 1.89 ευρώ την ώρα. πάλι καλά που δε δουλεύω δίωρο και με παίρνει να φάω κι ένα τοστ από τις εισπράξεις της ημέρας.

Φταινε παρα πολλα. Η κριση εχει παρα πολλα κακα αλλα εχει και ενα καλο. Μας δινει την ευκαιρια να αλλαξουμε. Ηδη πολυς κοσμος ενω κοιμοταν ολα αυτα τα χρονια αρχισε να ξυπναει και να ενδιαφερεται για την πολιτικη ( και εγω μεσα στους κοιμισμενους ημουν). Δεν ανεχομαι αλλο αυτο το κρατος. Δεν ανεχομαι να πηγαινω σε οποιαδηποτε δημοσια υπηρεσια και να μην εξυπηρετουμαι η να μου ζητανε φακελακι για να γινει αυτο και να πληρωνω υπαλληλους που κωλοβαρανε η κλεβουν. Δεν ανεχομαι να πηγαινει το παιδι μου στο σχολειο και ο δασκαλος να βαριεται να του κανει μαθημα και ταυτοχρονα η ΟΛΜΕ να αντιτιθεται στην αξιολογηση. Δεν ανεχομαι να πληρωνω συνεχως αυξησεις στη ΔΕΗ για να πληρωνονται τρελους μισθους καποιοι κρατικοδιαιτοι διορισμενοι κηφηνες, ενω την ιδια στιγμη παιδια ικανα που δεν εχουν θειο βουλευτη να ειναι στην πεινα. Καιρος να ξυπνησουμε.

+1000 για το τελευταίο ποστ του Crabsody.

Το θέμα είναι αυτό το ενδιαφέρον των πολιτών να μπορέσει να στηρίξει κάποιο πολιτικό σχήμα που θα μιλήσει στον κόσμο χωρίς να τον παραμυθιάζει και θα διεκδικήσει τον πραγματικό περιορισμό του κράτους. Είμαστε περισσότεροι αυτοί που θιγόμσατε από το μέγεθος και τον τρόπο λειτουργίας του κράτους σε σχέση με αυτούς που έχουν συμφέροντα στην διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Αλλά είμαστε ανοργάνωτοι, διάσπαρτοι, δεν έχουμε φωνή ενώ απέναντι μας έχουμε άριστα οργανωμένες συντεχνίες και συνδικάτα με μεγάλη επιρροή στα κόμματα εξουσίας.

Σχετικά με την κουβέντα για τον κατώτατο μισθό: Θεωρώ πως η όλη κουβέντα όπως γίνεται στην Ελλάδα αλλά και η μείωση που επιβλήθηκε νομοθετικά είναι παραπλανητικές, δίνουν λάθος μηνύματα στους πολίτες και φυσικά δεν θα λύσουν το συνολικό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας της χώρας.
Ιδεολογικά είμαι αντίθετος στην ύπαρξη κατώτατου μισθού. Άρα εξ’ ορισμού και στον καθορισμό του από την κυβέρνηση είτε αυτός γίνεται ψηλότερα όπως παλιότερα είτε χαμηλότερα όπως τώρα.
Όλη η κουβέντα που γίνεται δύο χρόνια τώρα για το κόστος εργασίας στην Ελλάδα παραγνωρίζει πως το κράτος είναι αυτό που το παραμορφώνει ώστε να φαίνεται υψηλό χωρίς τελικά το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα του μέσου εργαζόμενου να είναι υψηλό. Η παραμόρφωση αυτή γίνεται με δύο τρόπους: O ένας είναι οι εξωφρενικά υψηλές εργοδοτικές εισφορές (όχι πως και του εργαζομένου δεν είναι υψηλές) που είναι κόστος για τον εργοδότη αλλά δεν καταλήγουν ποτέ στα χέρια του εργαζόμενου. Για την ακρίβεια δεν καταλήγουν καν στα ασφαλιστικά/συνταξιοδοτικά ταμεία για τα οποία προορίζονται, αφού όλα αυτά τα χρόνια τα αποθεματικά των ταμείων ληστεύτηκαν από το κράτος και τώρα είναι και τα ταμεία χρεοκοπημένα!
Ο δεύτερος τρόπος που το κράτος παραμορφώνει την εικόνα του κόστους εργασίας, είναι με το να μετρώνται οι αμοιβές των ΔΕΚΟ στον ιδιωτικό τομέα. Τα κόμματα αλλά και τα ΜΜΕ δεν κάνουν τον διαχωρισμό για να μην στρέψουν εναντίον τους τα πανίσχυρα συνδικάτα των ΔΕΚΟ. Και έτσι ο φουκαράς που δουλεύει οδηγός π.χ. στον ιδιωτικό τομέα και παίρνει τον βασικό μισθό + κάτι ψιλά, ακούει στις ειδήσεις να του λένε οι χαρτογιακάδες των Βρυξελλών πως παίρνει πολλά και τρελαίνεται! Οι χαρτογιακάδες όμως βλέπουν νούμερα που περιλαμβάνουν και τον οδηγό των ΕΛΠΕ που μάθαμε πρόσφατα πως τσεπώνει 8 χιλιάρικα το μήνα! 8O

Το σημαντικότερο είναι πως αυτές οι μειώσεις που έγιναν νομοθετικά, ούτε την ανεργία θα μειώσουν, ούτε θα φέρουν ξαφνικά επενδύσεις. Κανένας σοβαρός επενδυτής δεν θα φέρει τα λεφτά του στη χώρα με τη φορολογία στο Θεό (και να αλλάζει κάθε 6 μήνες), με την γραφιοκρατία να παραμένει άθικτη και να θέλεις κάτι μήνες για να στήσεις εταιρεία, με τις δημόσιες υπηρεσίες να λειτουργούν όπως λειτουργούν και με το κλίμα πολιτικής αβεβαιότητας και τα μαρξιστικά κόμματα να φαίνεται στις δημοσκοπήσεις να ξεπερνούν το 20%. Κανένας! Και ας τον πάνε τον βασικό μισθό στα επίπεδα της Βουλγαρίας και παρακάτω!
Επιπλέον οι “dirigistes σωτήρες” της οικονομίας #-o παραγνωρίζουν (για άλλη μία φορά!) πως οι μειώσεις εισοδημάτων που προωθούν στα πλαίσια του “αποπληθωρισμού” που έχουν επιλέξει ως λύση σε μία οικονομία όπου η κατανάλωση είναι πάνω από 70% του ΑΕΠ και οι εισαγωγές πάνω από 40% διασφαλίζουν πως το ΑΕΠ θα συνεχίσει να μειώνεται για χρόνια ακόμα, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον υπολογισμό του λόγου του δημόσιου χρέους προς αυτό.
Οι μόνοι που μπορεί να πάρουν μία ανάσα από την μειώση του κατώτατου μισθού όπως έγινε είναι κάποιοι μικρομεσαίοι που έτσι και αλλιώς το κράτος τους έχει φέρει στα όρια της καταστροφής, που απασχολούν κάποιους υπαλλήλους στον βασικό μισθό ή εκεί κοντά. Το κράτος επέλεξε δηλαδή να μετακυλήσει το βάρος της στήριξης αυτών των μικρομεσαίων στους υπαλλήλους τους που είναι από τους φτωχότερους Έλληνες παρά να περικόψει τις δικές του δαπάνες…

Σορρυ αλλά εγώ δεν βλέπω να υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον του κόσμου για την πολιτική!Αγανάκτιση βλέπω από μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου που έχει αρχίσει να χάνει ανέσεις που μέχρι πριν 3-4 χρόνια τις θεωρούσε εξασφαλισμένες!Αν του ξαναδώσεις τον μισθό του και την σύνταξη του , του αφαιρέσεις τα χαράτσια και του μειώσεις τη βενζίνη χέστηκε για το ποιος θα είναι πρόεδρος στο πασοκ , αν θα κάνει νέο κόμμα ο Καμμένος ή αν θα συνεχίσουνε κάποιοι να διορίζουνε τα κομματόσκυλα τους…
Και στην τελική τους ίδιους και τους ίδιους που έχουνε δημιουργήσει το πρόβλημα βλέπω να ιδρύουν κόμματα λες και είναι καφετέριες…δεν βλέπω κάποια κίνηση από νέους ανθρώπους που θέλουν να αλλάξουν την κατάσταση!!!

Mule κατατοπιστικο ποστ. Εχεις οικονομικες γνωσεις, χαιρομαι που τις μοιραζεσαι.
Gato εγω εισπρατω διαφορετικη κατασταση. Βλεπω καθε μαζωξη της παρεας μου ( και οχι μονο της δικης μου) να επικεντρωνεται στη συζητηση για την κριση. Ακομα και ατομα που εχουν μεινει ανεπαφα απο την κριση ψαχνονται. Βλεπω ενδιαφεροντες νεες πολιτικες κινησεις (π.χ. http://www.dimiourgiaxana.gr/ ) Νομιζω εχουν αλλαξει κατα πολυ τα πραγματα

Ρε παιδιά εδώ και δυο μέρες στα ποστ σας, μας γράφετε για το πόσο καλός και ωραίος είναι ο νόμος της ζούγκλας που ευαγγελίζεστε. Φοράτε την προβιά του υποτιθέμενου κοινωνικού φιλελευθερισμού (ανάθεμα κι αν υπάρχει τέτοια έννοια ) και κινήστε στα όρια του κοινωνικού δαρβινισμού και θέλετε αυτά που γράφετε να τα πάρουμε στα σοβαρά;

Νομος της ζουγκλας ειναι να μπαινεις στο δημοσιο με μεσο και μετα να λαδωνεσαι και απο πανω και τα κοροιδα να πληρωνουν. Φιλελευθερισμος δεν εφαρμοστηκε ποτε στην Ελλαδα

Συμφωνώ ότι το πελατειακό σύστημα που εξέθρεψαν τα νεοφιλελεύθερα-σοσιαλφιλελεύθερα κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εμπίπτει στην έννοια του νόμου της ζούγκλας…

Και ακριβως γι αυτο δεν μπορουν να ονομαζονται φιλελευθερα. Φιλελευθερισμος και πελατειακο κρατος ειναι αντικρουομενες εννοιες. Νομιζω θα συμφωνησεις σε αυτο. Προσωπικα ειμαι υπερ ενος πραγματικου φιλελευθερισμου. Με σκοπο να υπαρξει αναπτυξη, να μεγαλωσει η πιτα και εννοειται να μοιραστει δικαια ωστε να μην πεταχτει και πεινασει κανεις.

Δεν νομίζω ότι ο φιλευλευθερισμός είναι αντικρουόμενη έννοια με το πελατειακό κράτος γιατί πρώτα και κύρια δεν είναι έννοιες της ίδιας τάξεως. Ο φιλελευθερισμός είναι ευρύτερη έννοια που μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιήσει σε μια συγκεκριμένη περίοδο, ως μέσο για την επίτευξη του σκοπού του, το πελατειακό σύστημα. Ο φιλελευθερισμός και τα κόμματα που το εκπροσωπούν είναι δυνατόν να αποκτήσουν ευρεία κοινωνική συναίνεση μόνο με τη δημιουργία και τη συντήρηση ενός πελατειακού κράτους που θα ευνοεί και θα αδικεί κατά το δοκούν διαφορετικές ομάδες του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού. Με λίγα λόγια “διαίρει και βασίλευε”…

Άμα περιμένεις δίκαιη μοιρασιά της πίτας σε συνθήκες φιλελευθερισμού, συγγνώμη αλλά κοροιδεύεις εν πλήρει συνειδήσει τον ευατό σου. Είναι αντιφατικό να περιμένεις σοσιαλιστικές απολαβές από νεο-φιλελεύθερες πολιτικές…

Μετά το PSI τί; Κάποιες σκέψεις με αφορμή μια εκδήλωση. http://post.ly/5wL1l καταπληκτικο αρθρο. Παρακαλω διαβαστε το.

Ο Ντ. Γκρος μιλώντας για την Ελλάδα, αναφέρθηκε με ιδιαίτερη έμφαση, στην ανάγκη εσωτερική υποτίμησης και το ανέλυσε με τρόπο που δεν το έχει κάνει κανένας Έλληνας παράγοντας μια παράληψη που έχει επιτρέψει στην εγχώρια συνθηματολογία και παραπληροφόρηση να έχουν καταλάβει όλο το χώρο του δημοσίου διαλόγου. Το ακούτε συχνά στα social media, εγώ τουλάχιστον το ακούω.Πώς θα βοηθήσει την ανάπτυξη η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα; Κανείς δεν βγαίνει να εξηγήσει στους πολίτες. Κανείς δεν εξηγεί τί σημαίνει εσωτερική υποτίμηση, ποιος είναι ο μηχανισμός της και πού στοχεύει κι έτσι παραδίδει την κοινή γνώμη στην παράνοια.

Σκέφτομαι λοιπόν πως ο πρωθυπουργός και υπουργός οικονομικών Λουκάς Παπαδήμος, πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στην ενημέρωση των πολιτών, στο να τους εξηγήσει απλά και με σαφήνεια τί συνέβη μέχρι σήμερα, γιατί προχωράμε σε εσωτερική υποτίμηση, τί σημαίνει αυτό, πόσο θα διαρκέσει και με ποιον ακριβώς τρόπο οι μεταρρυθμίσεις θα μας βγάλουν γρηγορότερα από το αδιέξοδο.

Έχω φάει τα νύχια μου από την αγωνία.

Είναι και φοβερά ενημερωμένος ο συγγραφέας, προοικονομεί ότι ο Παπαδήμος θα αναλάβει και το υπουργείο οικονομικών, τώρα που θα παραιτηθεί ο Βενιζέλος μετά τη μεγαλειώδη εσωκομματική νίκη του. Άραγε αν παραιτηθεί ο Ιερώνυμος, προλαβαίνει να αφήσει μούσια και να αναλάβει και καθήκοντα Αρχιεπισκόπου;*

• Κλεμμένο από παλιό χουντικό ανέκδοτο για τον Παπαδόπουλο.

Για πάμε μία βόλτα από τις Ιδεολογικές Συζητήσεις…

Από το μπλογκ [I]Cogito Ergo Sum [/I]διαβάζουμε το παρακάτω άρθρο:

23 Μαρτίου 2012
[B][SIZE=“3”]Έρχονται τα minijobs [/SIZE][/B]
Τον τελευταίο καιρό αναφερθήκαμε αρκετές φορές στην Γερμανία. Δεν πρόκειται περί εμμονής. Απλώς, επειδή η Γερμανία δίνει -έστω, άτυπα- τον ρυθμό στον οποίο χορεύει ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτιμώ ότι το να γνωρίζουμε τι συμβαίνει εκεί, μας βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε ευκολώτερα και ακριβέστερα τα σχέδια που βυσσοδομούνται για το δικό μας μέλλον. Έτσι, λέω σήμερα να ρίξουμε μια ματιά στο πώς περνάνε οι εργαζόμενοι στην “ατμομηχανή τής Ευρώπης”.

Σήμερα, λοιπόν, στην χώρα τής φράου Άγκελας, ένας στους τέσσερις εργαζόμενους υποαπασχολείται. Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό σημαίνει ότι ένας στους τέσσερις γερμανούς εργαζόμενους βρίσκεται υπό καθεστώς εργασιακής επισφάλειας. Αυτό το ποσοστό προκαλεί μεγαλύτερες ανατριχίλες αν συνυπολογίσουμε ότι το 1995 η υποαπασχόληση αφορούσε περίπου έναν στους επτά εργαζόμενους. Αν συσχετίσουμε τώρα την οικονομική ενδυνάμωση της Γερμανίας κατά την τελευταία δεκαπενταετία, αντιλαμβανόμαστε ότι οι “καλύτερες μέρες” που ήρθαν για το κεφάλαιο οφείλονται εν πολλοίς στην υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Στην Ισπανία, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, ο σενιόρ Ραχόυ σκέφτεται να εφαρμόσει το “γερμανικό μοντέλο”. Ποιό είναι, λοιπόν, αυτό το “θαυματουργό” μοντέλο, το οποίο ζηλεύει ο Ραχόυ; Μα, το σύστημα που βασίζεται στα “minijobs” (ο όρος μπορεί να αποδοθεί στα ελληνικά ως “μικροδουλειές”). Ας πούμε, λοιπόν, δυο λόγια για αυτό το σύστημα, το οποίο η Γερμανία ετοιμάζεται να το εξάγει σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Μια φορά κι έναν καιρό, τότε που η δύση ήθελε να χτίσει μια Ομοσπονδιακή Γερμανία με τέτοιο τρόπο ώστε “να μπαίνει στο μάτι” όσων ζήλευαν τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, οι δυτικογερμανοί απολάμβαναν ένα κοινωνικό κράτος που το ζήλευαν οι εργαζόμενοι στις περισσότερες καπιταλιστικές χώρες. Πράγματι, η προσπάθεια των δυτικών να χτίσουν μια ωραία βιτρίνα μπροστά στην μύτη των ανατολικών, οδήγησε στην δημιουργία ενός κράτους πρόνοιας, το οποίο εθεωρείτο εξαιρετικά γενναιόδωρο. Παράλληλα δε, οικοδομήθηκαν οι σταθερώτερες εργασιακές σχέσεις σε ολόκληρη την δυτική Ευρώπη. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Δυτική Γερμανία είχε γίνει πρώτης επιλογής προορισμός για όλους τους οικονομικούς μετανάστες των ρημαγμένων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο χωρών, όπως π.χ. των ελλήνων.

Όμως, μετά την ήττα τού κομμουνισμού και την γερμανική ενοποίηση, ο λόγος ύπαρξης μιας πολυδάπανης για το κεφάλαιο βιτρίνας εξέλιπε. Έτσι, αυτό το ζηλευτό κοινωνικό κράτος άρχισε σιγά-σιγά να ξηλώνεται και οι εργασιακές σχέσεις απέκτησαν γνωριμία με την -σχεδόν άγνωστη ως τότε- μερική απασχόληση. Τότε εμφανίστηκαν δειλά-δειλά και τα “minijobs”, τα οποία αυξήθηκαν κατακόρυφα μετά τις περίφημες μεταρρυθμίσεις (Hartz) του 2003. Μιλάμε για τις μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν με στόχο την μείωση της ανεργίας, η οποία έπληξε τους δυτικογερμανούς μετά την εισροή εκατομμυρίων φτηνών εργατικών χεριών από την πρώην Ανατολική Γερμανία.

Η ιδέα των “minijobs” είναι απλή: δίνω σε έναν άνεργο μια τρίωρη-τετράωρη δουλίτσα για να βγάζει 250-300 ευρώ τον μήνα κι εγώ διαγράφω ένα όνομα από τις λίστες των ανέργων! Βέβαια, υπάρχει το σημαντικό μειονέκτημα ότι τα τρία κατοστάρικα δεν επιτρέπουν σε κανένα εργαζόμενο να ζήσει με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, αλλά…ποιος χέστηκε για δαύτον; Δεν του φτάνει που από την μία έχει δουλειά κι από την άλλη μπορεί και θεωρεί το ασφαλιστικό του βιβλιάριο;

Βέβαια, μπορεί το κράτος να δείχνει μείωση της ανεργίας με τα “minijobs” αλλά οι εργοδότες δεν κερδίζουν τίποτε με το να αντικαταστήσουν έναν οκτάωρο εργάτη με δυο τετράωρους. Γι’ αυτό, η “καλόκαρδη” εξουσία φρόντισε να θεσπίσει και την “επινοικίαση” των εργαζομένων. Δηλαδή, αντί ο εργοδότης να προσλάβει απ’ ευθείας τούς εργαζόμενους που χρειάζεται, τους νοικιάζει από κάποιο “γραφείο απασχόλησης”. Έτσι, δεν χρειάζεται να ανησυχεί ούτε για κλαδικές συμβάσεις (αφού δεν πρόκειται για δικούς του εργαζόμενους), ούτε για κατώτερους μισθούς (αυτός δεν δίνει μισθούς, νοίκι στο “γραφείο απασχόλησης” πληρώνει), ούτε για απεργιακές κινητοποιήσεις, ούτε για κόστος απολύσεων (αφού, αν χρειαστεί, δεν απολύει κανέναν, απλώς αλλάζει…μίσθιο!).

Η φάμπρικα των minijobs και των επινοικιάσεων κρατεί καλά στην Γερμανία. Για παράδειγμα, οι επινοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στο Αμβούργο αποτελούν πάνω από το 55% των συνολικά εργαζόμενων! Αλλά και στην υπόλοιπη Γερμανία τα πράγματα δεν είναι ρόδινα, αφού οι επινοικιάσεις υπερκαλύπτουν το 40% στην Βρέμη, το 39% στην Θουριγγία, το 37% στην Έσση και στην Βάδη-Βυρτεμβέργη κλπ. Φυσικά, αυτή η εργασιακή ανασφάλεια πλήττει ευθέως την ποιότητα ζωής των εργαζομένων. Πλήττει, όμως, και την ίδια την ζωή τους: κατά την τελευταία δεκαετία, ο μέσος όρος ζωής των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων τής χώρας έπεσε από τα 77,5 χρόνια στα 75,5.

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το στραπάτσο είναι μεγαλύτερο για τους κατοίκους τής πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Εκεί ο μέσος όρος ζωής έπεσε από τα 78 χρόνια στα 74. Και μιλάμε για ανθρώπους οι οποίοι, μέχρι το 1989, δεν ήξεραν τι σημαίνει η λέξη “ανεργία”…

Σημ.: Τα παραπάνω στοιχεία προέρχονται (a) για την απασχόληση, από το Statistical Yearbook 2011 και (β) για τον μέσο όρο ζωής, από την Saarbrucker Zeitung της 13/12/2011.

Ειμαι της αποψης οτι πρεπει να ψαχνομαστε παντα ακομα και αν φαινομενικα εχουμε κατασταλλαξει οσο αναφορα τις πολιτικες μας αποψεις. Εριξα λοιπον και μια ματια σε αυτο το blog. Μια απο τις πρωτες προτασεις που επεσα πανω ηταν η εξης. Γραφει αναφερομενος στην εννοια του νεοφιλελευθερισμου:
“Μόνη δουλειά του κράτους είναι να επιδοτεί την επιχειρηματική δραστηριότητα, διοχετεύοντας στις επιχειρήσεις τα κρατικά έσοδα από την φορολογία των πολιτών”

Εκει καπου σταματησα να διαβαζω. Ειναι και τα υπολοιπα αρθρα τοσο “εγκυρα”;

όχι διάβασε την βίβιαν που μιλάει για εσωτερική υποτίμηση…α ναι, περιλαμβάνει και [B]ανθρωπους που τρώνε απτα σκουπιδια [/B] αυτό ε??

Εσυ βρισκεις την προταση που σχολιασα σωστη απο οτι καταλαβα

To κείμενο μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ πως η Δυτική Γερμανία είχε ένα γενναιόδωρο κοινωνικό κράτος για να αποτελεί το αντίπαλο δέος στην Ανατολική… #-o
Εγώ πάλι έχω την εντύπωση πως ο μέσος ανατολικογερμανός που έψαχνε τρόπο να φύγει στην δύση εύκολα θα προτιμούσε να ζήσει σε άλλη δυτική χώρα χωρίς το αντίστοιχο κοινωνικό κράτος, παρά στην DDR… :roll:

για πες και τι εντυπωση έχεις για τον πρώην ανατολικογερμανό και τι θα ήθελε σήμερα…