Εμενα οχι ακριβως ετσι, απλα εχουν πολυ σαβουρα…
ΑΙΝΤΕ… καλά εδώ έλεγε και κάποιος οτι γέλαγε μαζί με τον πατέρα του βλέπωντας κιουμπρικ - και οτι τον βρήκε πολύ κουλτούρα…
(άσχετο αλλά σχετικό)
Ένας χαρτογιακάς ή οπαδός της κοκκίνου, δεν μπορεί να ακούσει κάτι άλλο…και να το πάρει στα σοβάρα…
γκοθάς μου είχε πει για τείτ… ε για τον μπού#$# τραγουδάει… φάλτσος !!! Ε ?
μια κοπέλα που ακούει Χατζηγιάννη είχε πεί οτι ο UJROTH είναι κουλός … ???
Οι μισοί δεν μπορείτε να κατανοήσετε μεγάλους δίσκους διότι τα αυτιά σας είναι απαίδευτα, και οι άλλοι μισοί επειδή τα αυτιά σας ακούνε ΑΛΛΑ !
(εχουν πολύ σαβούρα οι ΦΛΟΥΝΤ ??? Ε??? πολλά ναρκωτικά ναι, πολύ ψυχερδέλια ναι… πολλές ιδέες αλού για αλλού ναι… αλλά ΣΑΒΟΥΡΑ ??? ΟΧΙ !!! κατί που δεν σου αρέσει δεν είναι σαβούρα… διοτι στην απλότητα τους μερικά μέρη των φλούντ ειναί και άρτια, αλλά και δωσμένα με απίστευτο feeling. )
Εγώ δεν μπορώ να ακούσω σοβαρά, κάτι που ξεφεύγει απο κάποια στεγανά…πολύ συγκεκριμένα οριοθετημένα… . αλλά ούτε να αγαπήσω, μουσικά κράματα παρα μόνο σε πολύ πετιχυμένες περιπτώσεις…
θέλησα να ακούσω τουλ ανοιχτόμυαλα, αλλά πέραν απο κάποιες εξάρσεις του ντράμμερ, δεν βρήκα κάτι άλλο να μου πεί κατι… θέλω να πώ οτι τη βρίσκω με πιό παλαιά…δύσβατα…
διαμάντα γκάλας… ναι γαμώ… αλλά… όταν ανοιγει το στόμα της καλύτερα να κλείσω τ αυτιά μου…
ντροούν… το θεώρω οτι ώρες ώρες, ξεφεύγει απο την έννοια μουσική …οχι απλά καλή η κακή… αλλά απο τον όρο μουσική, alltogether…
διάφορα που εντυπωσιάζουν κόσμο… δεν με κάνουν να συγκινηθώ…
οποιαδήποτε 5 point harmony - pop πατσαβούρα … doh, πρεπεί να έχει reffrain απο άλλο πλανήτη βασικά για να μου πεί κάτι…
τελικά κατάλαβαίνω γιατί μου άρεσει το παλίομοδίτικο… έχει τα @@ να έχει μελωδία αρκετή αλλά και @@ ώστε να μην είναι μελιστάλαχτο… σήμερα ή θα έχει @@… η @@ και 2 λεφτά μια μελωδία για να το κάνει εύπεπτο…ή θα είναι φιδές… δύσκολα θα βγεί κάποιος αρκετά ταλαντούχος και με ολόδικο του ήχο που και θα το λέει η ψυχούλα του αλλά και δεν θα βαράει στο γάμο του καραγκιόζη για να είναι και καλά… ακραίος…
Γιατί είναι δισκαρα…
Για το dark side of the moon ο λόγος…
Και όλο αυτό με αδιαμφισβήτητα επιχειρηματα όπως βλεπετε…:lol:
Μιας και ο λογος για Floyd, το θυμηθηκα.
Οταν πρωτοπηρα το Ummagumma, πιεζα τον εαυτο μου στα ορια του μαζοχισμου να ακουσει ολοκληρο το studio album με τους πειραματισμους! :lol:
Στο πυρ το εξώτερον…
Εντάξει η μόνη δικαιολογια σου είναι οτι δεν είναι απ τα καλά τους…
8O ΜΠΑΝ σε όλους! Παντού! Διαγράψτε το μισό φόρουμ!!! Δεν υπάρχει μέτριος δίσκος των Floyd! Δεν έχουν σαβούρες! Άντε, 3-4 πιο μέτρια τραγούδια ίσως απ’ όλη τη δισκογραφία τους… ως εκεί όμως!! Και το Ummagumma με τους τρελούς του πειραματισμούς, πάλι γαμάτο είναι! Τέλος!!!
:lol: εντάξει, τους γουστάρω τρελά ο άνθρωπος, δεν ξέρω αν έχει φανεί!.. Πάντως οκ, σέβομαι το οτι δε μπορεί τα πάντα να αρέσουν σε όλους, ειδικά κάποια ζόρικα άλμπουμ των Floyd… :roll:
Εδώ που τα λέμε έχει κυκλοφορήσει και μια μαλακιάρα υπό το όνομα των Floyd και λέγεται “A Momentary Lapse Of Reason”, αλλά και πάλι δεν πιστεύω να αναφέρονται σε αυτό όσοι λένε ότι δεν τους αρέσουν οι Floyd.
Κι όμως, έχει καλές στιγμές και αυτός ο δίσκος, έτσι όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Πάντως ναι, δε νομίζω και γω πως έχουν αυτό στο νου όσοι δε γουστάρουν τους Φλόυντ, πόσο μάλλον δύσκολα άλμπουμ όπως το ummagumma. Μάλλον εννοούν τις πολύ γνωστές τους δουλειές…
Εντάξει, τι να γίνει, tastes are tastes.
Νομίζω oti είναι κάπως άδικη (κατά την άποψή μου τουλάχιστον) την κριτική απο ολους στο album αυτό…Γιατί αναφέρεται στην σχέση του άλμπουμ με την εποχή Waters,που δε νομίζω οτι συμβαίνει…
Και αυτό διότι,πώς θα μπορούσαμε να περιμένουμε ίδιο στυλ μουσικής και γενικότερα νοοτροπίας αφού έφυγε ένα βασικό μέλος και ο κύριος στιχουργός…Εντάξει dark side of the moon δεν είναι ,αλλα το θεωρώ αξιόλογο και απλα αλλη φαση Floyd
ναι και εγώ δεν το είχα πολύ σε respect το άλμπουμ, μέχρι που άκουσα το Pulse. Το Sorrow ειδικά είναι πολύ κομματάρα που στο live αποκαλύπτεται η ομορφιά του πολύ πιο άμεσα από ότι στο studio version.
Οι έριδες, η φυγή του Waters, η επιρροή του “80’s ήχου”, η επιμονή του Gilmour μετά τη φυγή του Waters, η στιχουργική ανυπαρξία* και η συμμετοχή 150 ατόμων σε δίσκο Floyd, καθιστά αυτόματα το συγκεκριμένο άλμπουμ το χειρότερό τους. Ακόμα και το live που ακολούθησε, όσο εντυπωσιακό και να 'ταν, ήταν σαφώς σαν μια tribute μπάντα στους floyd, περασμένη μέσα από το φίλτρο των 80’s. Ευτυχώς με το “Division Bell” κάπως τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Τέλος πάντων, δεν υφίσταται θέμα σύγκρισης με τα προηγούμενα, απλά το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν έχει τπτ από την αισθητική και την μαγεία των Floyd.
*Λέγοντας στιχουργική ανυπαρξία δεν εννοούμε ότι σώνει και καλά οι στίχοι είναι σκατά, απλά όταν δίνεις σε άλλους να γράψουν τους στίχους, ε αυτό είναι και ένα σημάδι παρακμής.Πόσο μάλλον όταν ο στιχουργός σου είναι ο Waters και έχουν προηγηθεί 3 concept albums!
Με την ίδια λογική και το Ummagumma ήταν αλμπουμ του στυλ “Τί θα κάνουμε τωρα που την εκανε ο Syd??”
Eνταξει είναι λογικό όταν φευγει ένας βασικός συνεργατης απο ενα γκρουπ είναι λογικός ενας αναπροσδιορισμος στυλ, μουσικής και στίχων…
Παιδες λεω να μεταφερουμε την κουβεντα στο “favourite Pink Floyd era”, γιατι εδω ειναι ψιλο-offtopic. 
Suicidal Tendencies… [-X
Mα δεν είναι ότι δε μου αρέσει,απλώς το division bell μου φαίνεται πιο ωραίο,μάλλον για συναισθηματικούς λόγους…
Ον τόπικ, πίεσα τον εαυτό μου να ακούσω πάνω από μία φορά το οk computer (μη βαράτεεεε!!:oops:)
Τοοl , αρχισα με το Aenima που μου αρεσε πολυ αλλα μετα τους παρατησα
Queensryche - Operation Mindcrime , το αγορασα πριν μερικες βδομαδες και νταξ δεν μπορω να πω οτι τρελαθηκα , ισως θελει παραπανω ακροασεις
Judas Priest τωρα αρχισα να ακουω αρκετα , πολλα μαρεσουν και μερικα οχι
Pain Of Salvation δεν την παλεψα καθολου , παραηταν progressive και αυτοι οι φιλοσοφικοι στιχοι με κουρασαν αφανταστα , ακουσα τα Be & Perfect Element αλλα ενω μου αρεσαν μερικα κομματια απλα δεν την παλευα με μερικα
επισης
Opeth ηθελα να ακουσω πολυ πριν 4 χρονια , πηρα το Blackwater Park , στην αρχη δεν μπορουσα να χωνεψω τα brutal .Τωρα οι Opeth ειναι στα λατρεμενα μου συγκροτηματα
αυτα θυμαμαι τωρα
με ολα των Katatonia…
Mε κάποια των Dream Theater…δε λέω καλοί αλλά μερικά είναι πολύ κουραστικά!
Εννοείται. Με έπρηζε ένας φίλος να ακούσω death ( τη μπάντα). Τότε το πιο ακραίο που άκουγα ήταν pantera. Μόλις μου το βάζει, του λέω πάρε την μαλακία από εδώ με τις κραυγές να σου τρυπάνε τα αυτιά ( live in l.a.) Μου το έγραψε σε cd, με έπρηζε και κάθε μέρα άκου το άκου το, ε πιέστηκα και κάθησα και το άκουσα όλο. Πάλι καλά. Πλέον είμαι άγρια πωρομένος με death και τα έχω όλα αυθεντικά εκτός από το πρώτο που παραείναι σάπιο.
Και η μία άλλη φορά ήταν με το blackwater park. Πήγα και το πήρα και ούτε ήξερα τι παίζανε. Το βάζω στο cd player, και με το που ξεκινάει λέω πάει πήρα καφρίλα δεν θα αντέξω να το ακούσω. Για άλλη μία φορά όμως έκανα λάθος και οι Opeth είναι πλέον η αγαπημένη μου μπάντα μαζί με symphony x και crimson glory.